De top 3 van Judith Visser

De favoriete boeken van 2013 van

Judith Visser

Ik moet vooraf wel even eerlijk bekennen dat ik zelf bijna nooit thrillers lees! Juist omdat ik ze zelf schrijf lees ik in mijn vrije tijd liever romans ter ontspanning. Daarom, de drie fijnste romans die ik in 2013 las:

1. Gisele – Susan Smit. Een heerlijk dikke roman waarin je wordt meegesleept door het leven van drie fascinerende mensen tijdens de tweede wereldoorlog en de keuzes die ze (moeten) maken. 

2. River of Destiny – Barbara Erskine. Ik ben verslingerd aan de boeken van Erskine (dit zijn trouwens wel ‘thrillers!’, alleen niet zoals je zou verwachten) en zodra er een nieuwe uit is moet ik hem lezen. Dit was haar laatste, en net als in al haar boeken is er die heerlijke mysterieuze spanning waar ik zo van houd. Bovendien heeft ze een ontzettend fijne schrijfstijl, zij is echt mijn favoriete auteur. 

3. The Secret Life of Bees - Sue Monk Kidd . Dit boek was al wat ouder maar ik las hem afgelopen jaar voor het eerst. Een prachtige coming of age roman in het Zuiden van Amerika, waarin racisme een belangrijke rol speelt.

Hier staan trouwens al mijn leestips! --> http://judithvisser.nl/faq/leestips/

Winactie Linda Jansma

Om te vieren dat we officieel op 1 januari het Thrillerlezersblog openen hebben we een actie rondom een van de populaire schrijvers op onze facebookpagina. Haar naam werd vele keren genoemd en haar boek Schuilplaats werd door bijna iedereen lyrisch beschreven.

Linda schonk ons maar liefst 8 boeken om in een actie weg te mogen geven:
* 2 keer Houvast
* 2 keer Caleidoscoop
* 2 keer Verleiding (verzameling verhalen van nederlandse schrijfsters, zoals Judith Visser, Anita Larkens en Marelle Boersma)
* 2 keer Verrassing (verzameling verhalen van o.a. Heleen van der Kemp, Milou van der Will)
Allen gesigneerd!

Hoe maak je kans?

Mensen die Linda Jansma volgen weten dat ze gek is op Frodo. Vaak vind je humoristische foto's en verhalen over Frodo. Nu wil deze kat nogal veel aandacht,  hebben wij het idee en dat leidt af van het schrijven. Vindt Thrillerlezers!

We willen Frodo gaan koppelen. Frodo is zelf van het vrouwelijk geslacht, maar het is onbekend of zij op katers of poezen of beiden valt. 
Stuur je beste, leukste, gekste, grappigste, charmanste dierenfoto (misschien valt Fro niet op katten maar op herten of vogels of....) met een wervende tekst naar Thrillerlezersblog@gmail.com en/of plaats hem op de facebookpagina. De leuksten zullen wij sowieso hier op het blog plaatsen.

Succes!

De top 3 van Ellen Gerretzen

De favoriete boeken van 2013 van

Eigenlijk vind ik het onmogelijk de drie beste boeken te kiezen die ik in 2013 gelezen heb. Er zijn zoveel goede boeken, teveel om er drie uit te kiezen. Mijn keuze is dan ook logischerwijze een heel subjectieve en de keuze had ook anders kunnen uitvallen.

Ik heb gekozen voor twee thrillers en een niet-thriller.

1. Pascal Mercier Nachttrein naar Lissabon

Een fantastisch boek dat ergens bovenaan de lijst staat van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Raimund Gregorius, een leraar oude talen op een gymnasium die middenin een les Latijn het klaslokaal verlaat en getriggerd door een zin in een Portugees boekje dat hij in een tweedehands boekwinkel vindt naar Lissabon vertrekt. Daar begint hij een zoektocht naar de schrijver van het boek, een arts die echter al lang overleden blijkt te zijn. Maar hij leert de zuster van de arts kennen en een verzetsstrijder die de martelingen tijdens het Salazarregime maar nauwelijks overleefde en die twee helpen hem een beeld te vormen van de man. Intussen vertaalt Gregorius stukje bij beetje het boek en zo leert hij de arts toch kennen, een man die worstelde met de grote levensvragen, net zoals Gregorius dat doet. Wat als ik mijn leven zou mogen overdoen, wat als ik dertig jaar geleden andere keuzes had gemaakt, hoe zou mijn leven er nu uitzien en wie zou ik nu zijn? Is het wel mogelijk jezelf en een ander echt te kennen? Het zijn vragen waar ik ook mee zit die Mercier met dit boek op een indringende en boeiende manier uitdiept.

Geen thriller, zult u zeggen en dat klopt. Anderzijds werd dit boek in een recensie in Die Zeit een “Bewusstseinskrimi” genoemd en daar kan ik me in vinden.. Het is een zoektocht in het menselijk bewustzijn die ik persoonlijk spannend en zeer boeiend vond.

Voor mij was dit boek extra interessant omdat ik toen ik het las mijn derde thriller Verdorven aan het schrijven was, waarin ik ook over Lissabon schrijf. Het boek heeft me erg geïnspireerd en het is wat mij betreft dik nummer 1 van de boeken die ik het afgelopen jaar heb gelezen.

2. Domingo Villar  Het strand van de verdronkenen.

Een thriller die in het noordwestelijke deel van Spanje speelt, in Galicië, in de Rías Baixas.

Het is het soort thriller waar ik van hou, het staat niet bol van de spannende gebeurtenissen maar beschrijft op een trage en mooie manier het onderzoek van een politie-inspecteur naar een moord die zijn wortels heeft in het verleden. Villar geeft een prachtig sfeerbeeld van de streek en de locale vissersgemeenschap. Het is het soort sfeervolle thriller dat ik ook wil schrijven, daarom spreekt het me bijzonder aan. Bovendien ken de plekken waar het zich afspeelt, wat het extra interessant maakt. Mijn hoofdpersoon Wolfgang is daar ook graag en wil er een huis kopen.

Ik vind het een geweldig boek en echt een aanrader voor lezers die per se niet op zoek zijn naar een thriller waarbij je elke seconde nagelbijtend op het randje van je stoel moet zitten.

3. Elizabeth George Believing the lie

Dit is een van mijn favoriete auteurs. Ik verslind haar boeken. Dit boek is volgens velen niet haar beste en ze krijgt nog wel eens de kritiek dat ze wel erg dikke en langzame boeken schrijft en dat ze teveel psychologiseert. Het zij zo. In dit boek doet ze dat laatste inderdaad behoorlijk maar het maakt me niet uit want ik hou van de manier waarop ze schrijft, van haar goed uitgewerkte personages, van inspecteur Linley en vooral van Barbara Havers, de politievrouw die gepassioneerd strijdt tegen misdaad en onrecht, er geen noemenswaardig privéleven op nahoudt en haar uiterlijk, om het nog maar zachtjes uit te drukken, schromelijk verwaarloost. Ik heb dit boek weer met enorm veel plezier gelezen.

Haar boeken kunnen me niet dik genoeg zijn.

Rosa Miller schrijft vervolgverhaal voor Thrillerlezersblog

Wij zijn heel blij en trots met het nieuws dat Rosa Miller voor onze blog een vervolgverhaal gaat schrijven. 1 jaar lang zal Rosa ons maandeljiks verblijden met dit verhaal, met cliffhanger(s). 

Wie is Rosa Miller?

Rosa Miller (1961) debuteerde in oktober 2013 met haar roman “Scott Bloom en de Dochters van Chenchen.” Voordat ze met schrijven begon, werkte ze ruim twintig jaar als adviseur op het terrein van de openbare orde, veiligheid en criminaliteit. Sinds 2012 schrijft ze full-time. Haar literaire voorbeelden zijn Ian Fleming, Lev Tolstoi, Ayn Rand en Dan Brown.

Miller: "Mijn liefde voor boeken en films was alleen iets voor in mijn vrije tijd, maar daar ben ik van teruggekomen. Een verhaal is een intensere versie van de werkelijkheid, tenminste voor mij. Het neemt je mee naar een onbekende, extreme wereld die toch herkenbaar is en waar je jezelf tegenkomt in de vorm van de worstelende hoofdpersoon. Je wilt dat het goed komt en je leeft mee als het anders loopt dan je hoopt. Ik hou van verhalen die me laten zien wat het verschil is tussen gelukkig of ongelukkig zijn, dat je keuzes bepalen wat het wordt: een helling waar je van af glijdt de diepte in, een tocht naar de top, of de middelmatigheid ergens tussen in."

Hou het thrillerlezersblog dus in de gaten, als je net zo nieuwsgierig bent als ons.



Op de valreep kregen wij vanavond alvast een preview van Rosa binnen :

Drie leerlingen uit 6 VWO vullen de schoolkrant op een slimme manier met bijzondere weetjes over leraren en leerlingen. 

Als er een lerares scheikunde op school wordt aangenomen die experimenteert met geheugenpillen, krijgt een kleinschalige examenfraude onoverzienbare gevolgen. 

Deel 1

Happy New Year!

Heleen van der Kemp - Afrekening

In "Afrekening" onderzoekt rechercheur Britt Franken de op een afrekening lijkende moorden op enkele mensen. De slachtoffers blijken zelf in het verleden een misdrijf te hebben begaan waarvoor zij een relatief lage straf hebben gekregen. Een mysterieuze groep wrekers met de naam Justitia zit achter deze liquidaties en kondigt die kort tevoren aan in een kleine advertentie in een krant. Dit is een vorm van extreme eigen richting die in een rechtsstaat onaanvaardbaar is.

In haar speurwerk wordt Britt gesteund maar tegelijkertijd ook gedwarsboomd door haar collega Kasper. Intussen worstelt Britt met de verwerking van de dood van haar man en een trauma van haar dochter Bo. Door actieve bemoeienis van haar dochter neemt haar privéleven een positieve wending door de komst van een nieuwe liefde met de naam Thomas. De ontknoping is niet echt verrassend maar dat hindert geenszins omdat het verhaal mooi gecomponeerd is.

De dramatische gebeurtenissen volgen elkaar op. Diverse karakters komen op het toneel. Zij worden alle helder en fraai geportretteerd in het verhaal dat buitengewoon prettig leesbaar is. De schrijfstijl van Heleen van der Kemp is bijzonder prettig: de woordkeus is altijd treffend in korte zinnen die daardoor de lezer meteen een helder beeld geven. 

Een uitstekend boek met vier heel dikke sterren, een ware pageturner die ik in één dag heb gelezen.

Charles

Heleen van der Kemp - Blond 15

Recentelijk las ik al het voortreffelijke (tweede) boek "Afrekening" van Heleen van der Kemp.  "Blond 15" is haar thrillerdebuut uit 2010. 

De intrigerende rechercheur Britt Franken onderzoekt de moord op het blonde vijftienjarige meisje Sanne Frederikson. Haar gruwelijk verminkte lijk wordt laat in de avond in het Amsterdamse Vondelpark gevonden door een halfdronken echtpaar dat daar net een vrijpartij wil beginnen. Vijftien jaar eerder is in Winterswijk een eveneens blond meisje van dezelfde leeftijd op bijna identieke wijze om het leven gebracht. De pedofiel Frits Hendriksen is daarvoor toentertijd veroordeeld en is inmiddels weer op vrije voeten. 

In de Amsterdamse zaak die de dossiernaam Bond 15 krijgt, zijn al snel verdachten in beeld. Het onderzoek en ook het privéleven van Britt verlopen tamelijk turbulent. De intrigerende relatie tussen Britt en haar eveneens vijftienjarige dochter Bo wordt fraai geportretteerd. Ook komt in treffende bewoordingen de zoektocht van Britt naar emotionele stabiliteit aan bod na de moord tien jaar geleden op haar man Rob.

In het boek komen regelmatig flashbacks voor die de lezer op geen enkele wijze in verwarring brengen. En het verhaal is zó ingenieus gecomponeerd dat het de lezer geen moment loslaat.

Het taalgebruik van Heleen van der Kemp is van zeer hoog niveau en tegelijkertijd niet complex. De lezer ziet de gebeurtenissen bijna letterlijk als in een film aan zich voorbijtrekken, en dat vind ik een van de mooiste complimenten die een schrijver/schrijfster zich kan wensen. De ontknoping is zeer verrassend. Het boek snijdt belangrijke thema's aan zoals pedofilie, kinderporno, de gevaren van social media voor pubers, tunnelvisie en niet te vergeten justitiële dwalingen.

Een absolute aanrader, ik ben nu al nieuwsgierig naar het derde boek van Heleen met de titel "Onschendbaar" en een fan van Heleen.

Charles

Boekpresentatie Dekmantel, Loes den Hollander. Readshop Almere Haven. (16-11-2013)

Op 16 november waren Angelique en ik aanwezig bij de gezellige boekpresentatie van Dekmantel van Loes den Hollander in The Read Shop in Almere-Haven.

Toen we aan kwam lopen werden we van verre al begroet door, wat wij in eerste instantie dachten, een wel zeer enthousiaste fan van Loes. In onvervalst Amsterdams dialect (ik had het bijna zelf kunnen zijn ) liet zij iedereen die langs liep weten dat Loes er was en belangrijker nog, haar leuke man was er ook ! Wij keken elkaar aan en dachten: die is niet goed snik, maar wel leuk Na een tijdje in de prachtige winkel te hebben rondgekeken en Linda Jansma te hebben begroet, werd ons wel duidelijk dat de enthousiaste fan een ingehuurde actrice was met als doel de boel wat op te vrolijken en misschien wat mensen naar binnen te lokken. Wat zeker goed lukte, argeloze mensen die binnen liepen om gewoon een krantje te kopen werden min of meer "gedwongen" te blijven luisteren en het liefst om een boek te kopen natuurlijk ! Uiteindelijk begon de presentatie waarbij de actrice een interview afnam bij Loes met een wc-borstel (gelukkig wel een schone) en waarna Loes zelf ook een kort toespraakje hield over het tot stand komen van Dekmantel. Hierna was er uiteraard tijd om Dekmantel of een van de andere boeken aan te schaffen en te laten signeren, waarbij de actrice geen moment uit haar rol viel. Ook was er tijd voor een hapje en een drankje en zoals altijd had Loes ook nu weer tijd voor een praatje met iedereen.

Al met al een zeer geslaagde middag en weer een gesigneerd boek rijker !

Linda Mastwijk

Carlos Ruiz Zafon - Marina

Het pas in het Nederlands verschenen boek ”Marina” van Carlos Ruiz Zafon is een verhaal dat Zafon in 1999 schreef. Het was kennelijk bedoeld als zijn laatste Young-Adultboek, voordat hij aan zijn magistrale werken “De schaduw van de wind” (2008), “Het spel van de engel” (2009) en “De gevangene van de hemel”(2012) begon.

Het verhaal van “Marina” gaat over de bijzondere band die ontstaat tussen de vijftienjarige kostschoolleerling Oscar en Marina, de dochter van de kunstschilder Germán Blau en diens overleden vrouw Kirsten, een operazangeres. De twee ontmoeten elkaar als Oscar een uitstapje maakt uit het internaat.

Oscar en Marina ontdekken een macaber ritueel dat zich maandelijks afspeelt op een kerkhof. Daar legt een gesluierde vrouw bij een grafsteen zonder naam telkens een roos. Op de grafsteen prijkt louter de afbeelding van een zwarte vlinder.

Zij proberen de achtergronden van het ritueel te achterhalen en belanden in een maalstroom van vreemdsoortige avonturen die zich deels afspelen in het labyrint onder de straten van Barcelona. De intrigerende industrieel Kolwenik en diens echtgenote Vera Irinova spelen in de speurtocht van Oscar en Marina naar de ontrafeling van het mysterie een belangrijke rol. Onwerkelijke gebeurtenissen passeren de revue, maar houden de lezer wel in hun greep.

Het verhaal eindigt uiterst dramatisch.

Carlos Ruiz Zafon heeft een magistrale en indringende penvoering laten zien in zijn drie genoemde boeken vanaf 2008. “Marina” doet daar nauwelijks voor onder; weliswaar is nadien een verdere groei in zijn stijl merkbaar, doch ook in dit boek zijn pareltjes te vinden.

“Marina keek me lang aan. Achter haar glimlach straalden haar asgrijze ogen een ontwapenend treurig licht uit.”

“De dageraad betrapte ons op een bank bij de haven. Ik bekeek deze onbekende met wie ik urenlang door de straten had gelopen en ik had het gevoel dat ik hem altijd al had gekend. Dat zei ik ook tegen hem. Hij lachte en op dat moment werd me duidelijk, met die zekerheid die je hooguit tweemaal in je leven hebt, dat ik mijn dagen aan zijn zijde zou doorbrengen.”

“Marina” is een prachtig boek dat zeker moet worden gelezen door liefhebbers van soms bijna poëtisch proza. Het is geen ouderwetse thriller, maar spannend, ontroerend en surrealistisch. Opvallend vind ik dat het wordt aangemerkt als een Young Adult. Young blijkt een zeer relatief begrip te zijn. Als 61-jarige heb ik in ieder geval genoten!

Charles

Ellen Gerretzen - Schaduwspel

Oud-hoofdcommissaris van politie Wolfgang verhuist na de niet-opgeloste moord op zijn vrouw Claudia van Berlijn naar Extremadura, een streek in Spanje waar de schrijfster van "Schaduwspel" ook een deel van het jaar woont. 

Daar is de intrigerende mooie Julia ten tonele verschenen, met wie Wolfgang een relatie hoopt te kunnen aangaan. Zij houdt hem echter soms op een afstand. Dan wordt Francisco, een van hun Spaanse kennissen, in Berlijn doodgeschoten. Wolfgang besluit deel te gaan nemen aan het onderzoek en gaat met Julia naar Berlijn. Via een aanwijzing bij de vondst van het lijk van Francisco krijgt Wolfgang het vermoeden dat er in Berlijn een seriemoordenaar aan het werk is, ook al zit er geen herkenbaar patroon in de moorden. Het onderzoek verloopt moeizaam, en er is nog meer onheil. Er ontwikkelt zich een boeiend verhaal dat de aandacht van de lezer steeds vasthoudt. De ontknoping is verrassend en komt op een mooie wijze op.

In het begin van het boek is even sprake van enigszins krampachtig taalgebruik o.a. in de vorm van enkele extreem lange zinnen. Maar dat was gelukkig snel voorbij, en daarna overheerste een vlotte makkelijk leesbare stijl. 

Opvallend is dat (vrijwel) geen karakter in het boek een achternaam heeft, eenieder wordt aangeduid met zijn of haar voornaam.

Twee kritische noten: ik kwam in het boek (tenminste) drie keer tegen dat iemand "gepreoccupeerd" was. Ofschoon een dergelijk woord voor een latinist of een hooggeschoolde geen probleem is, komt het mij voor dat voor dit woord voldoende synoniemen of omschrijvingen bestaan die hadden kunnen worden gebruikt. De tweede noot is dat vooral in het eerste deel van het boek in de tekst zelve nogal wat Spaanse en Duitse woorden en uitdrukkingen worden gebezigd, voorzien van een voetnoot waarin aan het eind van het hoofdstuk de betekenis wordt aangegeven, hetgeen deels weer overbodig was omdat de betekenis klip en klaar was. 

Persoonlijk vond ik dat een beetje storend, temeer omdat vele van die Nederlandse betekenissen gewoon hadden kunnen worden gebruikt in het verhaal. Dat zou de sfeer niet minder Berlijns hebben gemaakt.

Al met al een goed boek, dat zeker het lezen waard is. 

Charles

Ellen Gerretzen - Bloedbruiloft

"Bloedbruiloft" is de eerste thriller (2011) van Ellen Gerretzen, een schrijfster die een deel van het jaar in de Spaanse streek Extramedura woont. 

Het verhaal begint in Berlijn. Ex-hoofdcommissaris Wolfgang worstelt met een trauma na de gewelddadige dood van zijn vrouw Claudia en besluit Berlijn te verlaten mede omdat hij bedreigd wordt door criminelen met de naam Lehman, wellicht een knipoog naar de affaire van de Lehman Brothers. Hij zet een emigratie naar de Bahama's in scène. 

Wolfgang wil een nieuw leven beginnen in Spanje. Alvorens dat zal gaan gebeuren vraagt een Berlijnse kennis van hem, de van origine Spanjaard Esteban, hem mee te gaan naar zijn geboortedorp om een moordzaak op te lossen. Julia, een goede vriendin van Esteban, heeft hem dat gevraagd omdat haar broer Rafaël van de moord op Ricardo Rodriguez wordt verdacht. Wolfgang vertrekt met Esteban naar het dorpje Dehesas de Aguasantas in de Extremadura. Daar krijgt hij te maken met een aantal fraai neergezette karakters. Onder meer de geharnaste politieman Javier, die corrupt lijkt, Carlos Bohorquez, een valse concurrent van Javier bij de politie, de mater familias Alejandra en enkele plaatselijke ondernemers die zich op het oog bezighouden met de handel in de wereldberoemde hammen van de Iberische varkentjes, verschijnen op het toneel.

Er ontspint zich een boeiend verhaal waarbij de lezer zich door de treffende beschrijvingen van de personen en de omgeving ter plaatse waant en alle gebeurtenissen van dichtbij ervaart. De schrijfster vervlecht enkele thema's op een mooie wijze waardoor het verhaal steeds intrigerend blijft. En dat is een groot compliment omdat het verhaal op zichzelve niet voortdurend bol staat van de spanning. Regelmatig komen fraaie uitgebreide sfeerschilderingen langs, een waar genot.

De ontknoping is zonder meer verrassend. Het woordgebruik van Ellen Gerretzen is prima waardoor de karakters tot volle wasdom komen. Ofschoon ik lichtelijk "gepreoccupeerd" aan het boek begon (zie mijn recensie van het boek "Schaduwspel" van Gerretzen), was die preoccupatie al na het eerste hoofdstuk verdwenen. Zeer lezenswaardig!

Charles

Daniëlle Bakhuis - Wat als

Achterkant boek:
Sorry? ’ Zoë onderbreekt me. ‘Sorry?’  
Ze proeft het woord in haar mond en besluit dat het het walgelijkste is wat ze ooit heeft gegeten. Zoete broodjes. Een laffe hap. Op dat moment weet ik dat ik een fout heb gemaakt. Mijn sorry betekent niets voor haar. In haar gedachten heeft ze me al duizend keer sorry horen zeggen: te midden van een volle klas, vastgebonden aan een stoel en met een pistool tegen mijn hoofd. De sorry die ik nu wil zeggen maakt totaal geen indruk op haar. Haar stem hapert kort. ‘Je dacht toch niet dat ik ook maar één seconde vergeten was?’ 
 
Jade heeft haar verleden als pester diep weggestopt in haar geheugen. Maar dat verandert als Zoë na jaren van afwezigheid weer terug op school is. Jade wil niets liever dan sorry zeggen en alles vergeten, maar daar denkt Zoe heel anders over. Dan vindt Jade een vervelend anoniem briefje in haar kluis. En nog een. En nog een....
Wat als sorry zeggen niet genoeg is? 

Column Charles, zoals verschenen in theSword

Robert Galbraith - Koekoeksjong

3 maanden na de dodelijke val van Lula Landry roept haar broer John Bristow de hulp in van de aan lager wal geraakte privédetective Cormoran Strike, die dezelfde dag nog door zijn verloofde aan de kant is gezet, bivakkeert op zijn kantoor en pardoes opgescheept zit met de nieuwe uitzendkracht Robin. Ondanks dat de politie onder toezicht van de uitgebreide mediaaandacht denkt aan zelfmoord is Bristow daar niet van overtuigd. In eerste instantie moet Strike niks van de zaak hebben, maar na enig gesteggel gaat Strike overstag en neemt de zaak aan.

Met Koekoeksjong bewijst Robert Galbraith een pseudoniem voor J.K. (Joanne Kathleen) Rowling dat zij ook voor volwassenen een boek kan schrijven. Koekoeksjong is geen bloederige thriller boordevol actie, maar een gedegen detective die goed in elkaar zit. De personages worden waarheidsgetrouw neergezet, in gedachten kan je Strike al door de straten zien struinen, Robin die het maar al te spannend vind, op zoek naar een vaste baan, maar eigenlijk niet weg wil en ook aan getuige en verdachte geen gebrek in het verhaal. Iedereen speelt zo zijn of haar eigen rol in het verhaal. Het is echter wel een trage starter, in het begin gebeurd er niet zoveel. Het duurt dan ook even voordat dit ruim 500 pagina’s dikke boek je in zijn greep heeft, maar eenmaal in de greep van het verhaal leest het lekker weg. De plot zit goed in elkaar en houdt de gemoederen bezig, je puzzelt dan ook driftig mee met Strike en Robin op weg naar de ontknoping. De schrijfstijl is eenvoudig en leest wel prettig weg. Al met al, een prima detective die zeker de moeite waard is om gelezen te worden. Ik geef hem dan ook 4 sterren.

Anna

Wat is nu eigenlijk een (literaire) thriller ?

Arnaldur Indridason - Maandagskinderen

Mijn eerste kennismaking met deze schrijver uit IJsland. Maandagskinderen is het eerste boek met inspecteur Erlendur en zijn collega's in de hoofdrol. 

In Reykjavik zit Daniel in een psychiatrische instelling. Daniel heeft een jongere broer; Palmi. Hij is de enige die Daniel geregeld bezoekt, althans dat denkt Palmi. Een vroegere leraar van Daniel heeft last van gewetenswroeging met betrekking tot de periode dat Daniel in zijn klas zat en komt geregeld op bezoek waar hij diepzinnige gesprekken heeft met Daniel.
Wat later pleegt Daniël zelfmoord, onder de ogen van Palmi, én komt Halldor (de leraar) bij een brand om het leven. Bijna tegelijkertijd dus......
Palmi gaat op onderzoek uit, zo ook inspecteur Erlendur en zijn team. Iets klopt er niet, vooral de gesprekken, die schijnbaar zijn opgenomen, tussen Halldor en Daniel moeten boven water komen want dan pas worden er een aantal dringende vragen beantwoordt. Waarom, na al die jaren, neemt Halldor contact op met Daniel? Wat is zó belangrijk dat het nu besproken moet worden? Wie heeft Halldor vermoord of was het ook zelfmoord, net als bij Daniel?

In de zestiger jaren was Halldor een van de leraren van Daniel. De leerlingen van Daniels klas waren het, zorgvuldig uitgekozen, doelwit van een geheim medisch onderzoek. Zonder dat ze precies wisten wát voor een onderzoek het was. In de loop der jaren overlijden er klasgenoten onder wel zeer onwaarschijnlijke omstandigheden. Heeft het overlijden van deze jongens te maken met de levertraanpillen die op school werden verstrekt en/of het onderzoek?

Dit boek vraagt om onafgebroken aandacht, je komt anders wat moeilijk in het verhaal. Het voorstellen van de hoofdrolspelers en het opzetten van het verhaal behoeven concentratie. Maar eenmaal in het verhaal leest het lekker weg. De schrijfstijl van Indridason is ontspannen, niet moeilijk of complex. Terwijl het, uiteindelijke, onderwerp van dit boek zeer omstreden en gewaagd is. Het verhaal neemt dan ook een totaal andere wending dan ik had kunnen denken en dat is zeer verrassend en aangenaam. Tot op de laatste pagina zat ik in het verhaal.
Het is al bij al zeker geen slecht boek, voor sommigen één van de betere van Indridason's hand. Ik geef het boek 3 sterren. En dat dankt het vooral aan het zeer omstreden onderwerp en het gemakkelijk weglezen.

Patrice

Marisha Pessl - Nachtfilm

Het lijvige boek “Nachtfilm” van Marisha Pessl begint met de dood van de mooie 24-jarige Ashley Cordova. Zij wordt dood gevonden onderin een diepe niet in gebruik zijnde liftschacht. Het heeft er alle schijn van dat zij naar beneden is gesprongen of gevallen.

Ashley is de dochter van de mysterieuze film-noirregisseur Stanislas Cordova die al jaren een  teruggetrokken leven leidt op het hermetisch van de buitenwereld afgesloten landgoed The Peak. Niemand weet hoe Cordova er uitziet.

Onderzoeksjournalist Scott McGrath die geobsedeerd is door het werk van Cordova en de familie jaren volgde totdat advocaten van Cordova hem dat onmogelijk maakten, vermoedt dat er meer achter de dood van Ashley zit dan de slotsom “zelfmoord” waarmee de zaak dreigt te worden gesloten. De twee jongelui Hopper en Nora kruisen zijn pad en worden na de nodige aandrang van hun kant de assistenten van Scott bij het onderzoek naar Cordova.

Gedrieën komen zij vele opmerkelijke mensen tegen bij hun onderzoek dat zich vaak op wonderlijke locaties afspeelt. Het lijkt er soms op dat zij zelf een onderdeel zijn geworden van een nieuwe film noir als zij meermalen in beangstigende omstandigheden verzeild raken.

Het intrigerende verhaal neemt aan het eind een onverwachte wending die de lezer enigszins in verwarring achterlaat.

Pessl heeft een voortreffelijke schrijfstijl en weet de aandacht van de lezer in het 597 pagina’s tellende boek voortdurend vast te houden. Het verhaal is steeds intrigerend en de lezer vraagt zich met enige regelmaat af waar de grens tussen werkelijkheid en fictie ligt. De schrijfster gunt de lezer waarlijk geen moment rust.

De uitgever (Anthos) heeft het boek op bijzondere wijze vorm gegeven. Bij tijd en wijle worden de pagina’s met gewone tekst onderbroken door pagina’s die een authentieke weergave beogen te bevatten van onder meer internetpagina’s en krantenberichten. Dat is origineel én een prettige afwisseling bij het lezen.

Eén zinsnede in het boek noopte mij als redelijk fanatiek gebruiker van onder meer Facebook onmiddellijk tot citeren:

“Ashley gebruikte geen sociale media wat in het huidige tijdsgewricht betekent dat je niet bestaat.”

“Nachtfilm” is een meeslepend boek dat zeer lezenswaardig is. Een absolute aanrader voor “doorlezers” (lees: doorzetters)!

Charles

Hugh Howey - Silo

Over de auteur:

Hugh Howey is geboren in 1975.
Hij had diverse banen (scheepsbouwer, dakdekker en boekverkoper) voordat hij schrijver werd.
Hij woont in Jupiter, Florida (VS).

Over het boek:

Silo is (in vijf delen) onder de oorspronkelijke titel “Wool” in eigen beheer en aanvankelijk alleen als e-book uitgebracht. Toen er meer dan een half miljoen exemplaren waren verkocht, besloot Simon & Schuster het in 2013 uit te geven. Het werd het een internationale bestseller en de filmrechten zijn ook al verkocht.

Het boek heeft een prettige bladspiegel, vrij kleine letter. Het boek beslaat 413 pagina’s.
Het verhaal valt uiteen in 5 delen. Er zijn 82 hoofdstukken en een epiloog.
Kaft is prachtig en de afbeelding past uitstekend bij het verhaal.
Slechts een fout gezien: in plaats van de naam Solo staat er op pag. 363 Silo.

Thrillerlezersverhaal - een introductie

Thrillerlezers bundelen hun krachten

Mijn naam is Liesbeth en ik ben verslaafd aan thrillers. Aangezien ik vind dat mijn gezondheid en die van mijn kinderen niet in gevaar komt door deze verslaving, geniet ik gewoon van alles wat ik lees!

Thrillers lezen doe ik heel lang. Ik ben er mee begonnen, omdat ik vliegen eng vind en ik tijdens een vliegreis liever iets lees dat enger is dan het vliegen zelf. Honderden boeken later, bleef bij mij het gevoel hangen om een eigen verhaal op papier te zetten. Gewoon voor mezelf, niet omdat ik de illusie heb, dat er in mij een schrijver verborgen zit.

Terwijl ik een tijd lang niet aan het werk kon, ben ik op de school van mijn kinderen gaan helpen met lezen en rekenen. Wat een enorme bron van roddels is een school eigenlijk. Zoveel verschillende  kinderen, zoveel verschillende ouders en leerkrachten. Sommige kinderen maken overal een grote competitie van en kunnen best vals zijn. Maar ook moeders kunnen er wat van. Wat mij wel opviel, is dat samenwerken zo belangrijk is. Daar kwam bij mij het idee dan ook vandaan om het begin van een verhaal te gaan schrijven en dan anderen het af te laten maken. Samen kom je namelijk veel verder dan alleen!

Op de Facebook pagina van Thrillerlezers heb ik mijn idee in de groep gegooid en er werd heel enthousiast op gereageerd. Het verhaal dat al deels in mijn hoofd zat, is op papier gezet en nu is het aan andere lezers om het aan te vullen!

Wil je meeschrijven, stuur me dan een mail op l.reilink@gmail.com . Zodra je aan de beurt bent, krijg je het hele verhaal tot dan toe in een bestand, dat jij mag aanvullen! Het begin is er, maak het eng en spannend ….

Mirjam Rotenstreich - Verloren mensen

In “Verloren mensen” van Mirjam Rotenstreich gaat journaliste Abbi Mandelbaum na de dood van haar ouders een half jaar naar Zwitserland om tot zichzelf te komen. Na in Bazel geldzaken te hebben geregeld rijdt zij door naar Lugano. Daar heeft Abbi een villa gehuurd van een zekere Philip Frisör. De kennismaking met haar huisbaas maakt bij Abbi onbestemde gevoelens los, die onwaarschijnlijk snel leiden tot een vreemdsoortige intimiteit tussen beiden.

De vader van Philip was hoogleraar aan de universiteit doch blijkt wegens verregaand antisemitisme van de universiteit te zijn verwijderd. Er gebeuren allerlei vreemde dingen waarbij het lijkt alsof Philip profetische gaven met betrekking tot ongeluk en dood heeft. Abbi gaat op onderzoek uit bij de Joodse gemeenschap in Lugano en bij de markante emeritus-hoogleraar filosofie Matthias Geiger. Zij stuit op merkwaardige toevalligheden en verdachte omstandigheden, en haar bekruipt het gevoel dat Philip een gevaar wordt voor haarzelf.

Het eerste deel van het boek is voor de lezer enigszins vermoeiend. Het verhaal komt nauwelijks op gang en is hinderlijk doorspekt met zeer vele korte flash-backs. Omdat het boek bovendien niet in hoofdstukken is ingedeeld lijkt het lange tijd op een lappendeken.

In het tweede deel van het boek krijgt het verhaal meer samenhang, raakt het (eindelijk) in een stroomversnelling en stijgt de spanning snel. Details en afloop zijn uiteraard voorbehouden aan de lezer. De hang van de schrijfster naar flash-backs is kennelijk enigszins ingedamd waardoor het lezen alsnog aangenaam wordt.

Het taalgebruik en de sfeertekeningen zijn goed, evenals de beschrijving van de personages.

Door de aarzelende start was het voor mij geruime tijd twijfelachtig, maar door het sterke herstel in deel twee is dit boek toch de moeite van het lezen waard.

Het boek is wellicht geen thriller in traditionele zin, maar door de opgebouwde spanning en de heftige gebeurtenissen is het in ieder geval een spannende roman. En laat dat nu uitgerekend de moderne definitie van Van Dale van een thriller zijn!

Charles

Verena Germeraad - Een bittere pil

Achterkant boek

Verena heeft het goed voor elkaar. Gelukkig getrouwd, goede baan, fijne vrienden. Waarom slikt ze eigenlijk antidepressiva? Ze kan pas echt zichzelf zijn als ze die verdomde pillen achterwege laat. Eigenwijs als ze is, stopt ze met haar medicijnen, met grote gevolgen. In een bittere pil beschrijft Verena op rauwe, soms humoristische en soms gevoelige wijze het gevecht tegen haar ziekte. Aan de hand van flashbacks geeft ze een onverbloemde kijk in haar verleden. De roman is deels autobiografisch, maar vooral ook een ervaringsverhaal, over zowel de grilligheid als de schoonheid van het leven en de kracht van liefde.

Verena wil met dit boek openheid geven over depressieve stoornissen.

Mijn leeservaring:

De cover heeft een goede foto met twee gezichten die vaag overlopen van de een na de ander. Duidelijk wat manische depressiviteit of een bipolaire stoornis figuurlijk inhoudt.

Het boek bestaat uit korte hoofdstukken die ingeleid worden door stukjes uit een boek, een song of theaterstuk.

Ik vind de schrijfstijl van Verena open, eerlijk en rauw! Op sommige momenten hakte het verhaal er echt in. Ik kon het boekje niet in 1 keer uitlezen. Zeker omdat het mij aan veel voorbeelden uit de praktijk deed denken van gezinnen waar ik mee gewerkt heb. herinneringen kwamen boven.

De heftigheid als ze weer eigenwijs met haar medicatie stopte. Als buitenstaander kan je dan denken van wat is die dom bezig. Maar ik snap en ken het gevoel van het zelf willen kunnen. Zonder pilletjes die bepalen hoe jij je hoort te voelen. Of de grootheidswaan dat je het wel zelf kunt nu.

De periode waarin ze beschrijft dat ze voelt dat haar geliefden beter af zullen zijn zonder haar is heftig en invoelbaar. Gelukkig heeft ze een kring van mensen die er echt voor haar zijn: haar ouders, haar Tom en echte vrienden. Je staat stil in je gedachten hoe zwaar deze mensen het ook zullen hebben, als ze weer zo'n depressieve periode ingaat.

Verena, ik vind dat je een bijzonder mooi open boek geschreven hebt! Ik vind dat een ieder die een persoon met een bipolaire stoornis in hun omgeving hebben en zeker alle hulpverleners die met ouders/ volwassenen werken. Gebruik dit boek maar eens om het gesprek echt aan te gaan met mensen.

Ink

De top 3 van Nanda Brouwer

De favoriete boeken van 2013 van 

Nanda Brouwer (uitgeverij Cargo)

En mijn top 3 boeken van 2013: eigenlijk onmogelijk om mijn favoriete Cargo-boeken te vragen, want ik heb vele favorieten die ik wil noemen: Karin Slaughter (mijn lievelingsauteur), Tomas Ross (heerlijke faction), Donald Nolet en Dennis Rijnvis (verrassende en veelbelovende debutanten), Erik Valeur (de verrassing van 2014, een mix tussen roman en thriller), Jo Nesbø (was Politie de laatste Harry Hole-thriller?), ….
Maar dan toch een toplijstje, al wordt het een top4:
Roman:
·         Elizabeth Gilbert – Het hart van alle dingen
o    Een heerlijk meeslepende roman, met prachtige levens- en liefdeswijsheden.
Buitenlandse thriller
·         Lars Kepler – Slaap
o    Sommige scenes heb ik met hand voor de ogen gelezen. Veel vaart in het verhaal en korte hoofdstukken: je leest het boek alsof je in een achtbaan zit. Ik heb echt een aantal nachtmerries gehad door dit boek. Alexandra, de vrouwelijke helft van het duo Lars Kepler, heeft zelf ook nachtmerries gehad tijdens het schrijven. Haar echtgenoot Alexander moest haar steeds geruststellen en vertellen dat Jurek Walter niet echt bestaat.
Nederlandse thriller: hier wordt het kiezen moeilijk! Ik heb namelijk twee favorieten dit jaar:
·         Heleen van der Kemp – Onschendbaar
o    De eerste Britt Franken thriller bij Uitgeverij Cargo en het smaakt naar meer. Realistische en sympathieke hoofdpersoon, doodeng thema.
·         Anita Terpstra – Overmand
o    Derde boek van getalenteerde thrillerschrijfster. Ik vind het heel jammer dat dit boek niet meer aandacht heeft gekregen, want Anita verdient een veel groter lezerspubliek. Overmand speelt zich af in het koude en ruige Alaska. De Nederlandse hoofdpersonen houden het verhaal ook weer dicht bij huis en herkenbaar.
Anita werkt aan een nieuwe thriller: Anders zal tweede helft van 2014 gaan verschijnen en ik kijk er enorm naar uit!

Karin Kallenberg en Dimitri Van Hove - B.B.

Dimitri Van Hove (1977) studeerde informatica en grafische vormgeving. Naast zijn

illustratiewerk publiceerde hij korte verhalen in een aantal Vlaamse en Nederlandse literaire tijdschriften, waaronder Holland SF, Wonderwaan en Lava. Dimitri woont samen met zijn ingebeelde vriendin in Brugge.

Op een schrijverssite leerde hij Karin Kallenberg kennen waar hij sindsdien een auteursduo mee vormt. Als Karin en Dimitri richten ze zich op fictie voor volwassenen, kinderboeken en graphic novels. De psychologische thriller ‘B.B.’ is het tweede manuscript dat ze samen voltooid hebben. Aan het eerste wordt nog geschaafd.
Karin Kallenberg is geboren en getogen in Amsterdam, waar ze de lerarenopleiding Nederlands (VLVU) volgde. Karin is getrouwd en heeft twee kinderen. Sinds een paar jaar is ze bezig met creatief schrijven als hobby.

Achterkant boek geeft de volgende beschrijving:
Het debuut van Karin en Dimitri vertelt het verhaal van Andy, geboren met een erfelijke gelaatsaandoening.
Andy schijnt niet in de wieg gelegd voor een gelukkig leven. Hij wordt genegeerd door het meisje van zijn dromen, gepest door zijn klasgenoten en een verdorven godsdienstleraar maakt zijn middelbareschooltijd tot een ware hel.

Als jaren later door een reeks tragische gebeurtenissen Andy het water aan de lippen staat, neemt hij het heft in eigen handen om het tij te keren. Maar is het lot waartoe hij veroordeeld lijkt wel af te wenden?

B.B. is een opmerkelijke psychologische thriller. Soms hilarisch, soms tragisch en altijd meeslepend. Een sterk debuut met Tarantino-achtige trekjes dat door merg en been gaat.

De top 3 van Kim Moelands

De favoriete boeken van 2013 van 

Het allermooiste boek dat ik dit jaar las is niet eens een thriller, hoewel ik het wel schaar in de categorie ‘levensthrillers’. Het is het boek ‘Een weeffout in onze sterren’ van John Green. Ik kreeg het cadeau van een vriendin en liet het gezien het emotionele onderwerp (twee tieners met kanker) steeds maar liggen. Toen ik uiteindelijk moed had verzameld en de eerste pagina las, kon ik niet meer stoppen en had ik spijt dat ik het niet eerder had opgepakt. Prachtig geschreven, ontroerend maar ook met heel veel humor en ook als het boek uit is laat het je nog steeds niet los. Zo’n boek waarbij je echt gaat houden van de hoofdpersonen die door de kundigheid van de schrijver echte mensen van vlees en bloed worden.

Op nummer twee wel een boek waar het stempel thriller op staat. Na lang nadenken heb ik uiteindelijk gekozen voor Het Marco effect van Jussi Adler-Olsen zonder alle andere goede thrillers die ik dit jaar las te kort te willen doen. Waarom Olsen? Ik vind het knap hoe hij in mijn ogen verschillende verhaallijnen uiteindelijk altijd goed samen weet te brengen en ook nog eens op een manier die blijft boeien en zonder al te clichématig te zijn. Ik heb enorm genoten van de hele serie Q en vind Assad een van de grappigste seriepersonages. Ook het geknor van Carl Mørck doet me regelmatig glimlachen, zonder dat het voor mij ten koste gaat van de spanning in het verhaal.

Ten slotte wilde ik op nummer drie per se een Nederlandstalige collega-auteur zetten. Mijn keuze is gevallen op De vlinder en de storm van Walter Lucius. Wat een stevig debuut! Zowel in omvang als qua inhoud. Walter was voor mij echt de Nederlandstalige verrassing van het afgelopen jaar dus in mijn ogen zeer terecht dat hij de Schaduwprijs won. Ik verheug me enorm op deel 2 van zijn Hartland-trilogie. Als hij het niveau van deel 1 weet vast te houden is hij ongetwijfeld een zeer serieuze kandidaat voor de Gouden Strop 2014.

Tot slot wens ik alle mensen van Thrillerlezers fijne feestdagen en een fantastisch 2014! Mijn goede voornemen voor het nieuwe jaar is mijn nieuwe thriller afschrijven (eerste deel van zevendelige serie over de Zeven Zonden) en véél meer lezen dan ik het afgelopen jaar gedaan heb.

Lisa Jackson – De onwetende

De onwetende is een beklemmende thriller. Al snel maken we kennis met Ava die samen met haar familie en personeel op een eilandje woont. Al snel denkt ze dat haar familie haar voor gek wil laten verklaren. Ava doet dan ook wel af en toe vreemde dingen zodat je als lezer in het begin ook aan haar verstand gaat twijfelen, maar al lezende kan je jezelf al snel in het leven van Ava verplaatsen en volg je haar in haar strijdt om de waarheid te achterhalen. 

Met de onwetende is Lisa Jackson een andere weg in geslagen, geen verhaal zoals we van haar gewend zijn, maar dit keer een goed in elkaar zittende psychologische thriller. De personages worden goed uitgewerkt en komen menselijk over, al snel vraag je jezelf al af bij wie er nou een steekje los zit en wat ze allemaal te verbergen hebben. De schrijfstijl is prettig, geen moeilijke woorden, maar een boek dat lekker weg leest. De plot zit goed in elkaar en de verwikkelingen zitten goed verstopt. Regelmatig komt er weer een duveltje uit het doosje piepen. Het boek kent dan ook geen saaie momenten. De ontknoping komt niet helemaal uit de lucht vallen, maar is wel lekker om te lezen. 
Kortom, geen hoogvlieger, maar wel een lekker boek om je even mee te vermaken. Ik geef hem dan ook 4 sterren.

Anna

Nathalie Pagie - 1 januari 2014

Op weg naar De Campus

Nathalie Pagie schrijft thrillers. In 2013 debuteerde ze bij Meulenhoff-Boekerij met De Toneelclub. De komende maanden houdt ze op dit blog een dagboek bij over haar avonturen op weg naar publicatie van haar tweede thriller De Campus, in mei 2014.

1 januari 2014 - Bijna af, hè hè! Begin november heb ik de eerste versie van De Campus ingeleverd bij de uitgeverij. Gelukkig waren ze enthousiast, maar op onderdelen werden aanpassingen voorgesteld en het mocht hier en daar ook best wat uitgebreider. Tja, dat is lastig voor mij. Ik houd van kort en krachtig en vind verhalen met veel detail al snel te langdradig. Tierelantijnen zijn aan mij niet besteed. Nee, de vaart moet er in zitten! Anderzijds is ‘te kort’ natuurlijk ook niet fijn. Je moet als lezer lekker in een verhaal kunnen gaan ‘hangen’ en daar helpt hak-op-tak-schrijverij niet bij.

Dus zit er niets anders op: uitbreiden. Geen verhaallijnen erbij, dat zou niet kunnen, het verhaal is rond. Maar de verhaallijnen die er al zijn wat aandikken, dat kan natuurlijk wel. Tussen de chocoladeletters en de Kerstgourmet in, kreeg ik nog aardig wat gedaan. De werkgever van mijn andere ‘normale baan’ is ongelofelijk flexibel en geeft me – halleluja! – de ruimte voor mijn schrijverschap. Met een weekje hier en een middagje daar, ben ik een heel eind gekomen.

In relatief korte tijd is De Campus geschreven; ik heb er zo’n vijf maanden over gedaan. Het verhaal zelf had ik al lang in mijn hoofd. Al tijdens het schrijven van De Toneelclub wist ik dat mijn tweede boek zich in Canada moest afspelen. Ik heb daar zelf een maand of vier gestudeerd en had er de tijd van mijn leven. Wat een schitterend land, wat een indrukwekkend natuurschoon en wat een heerlijk relaxte mensen! Al is het inmiddels een jaar of dertien geleden dat ik er rondliep, de beelden (en de kou!) staan in mijn geheugen gegrift en dat hielp me ontzettend bij het schrijven.

De cover van De Campus is al af. Dat was nodig, omdat die, ver voor de daadwerkelijke publicatie, in de catalogus van de uitgeverij wordt opgenomen. De catalogus met de boeken die in het voorjaar verschijnen, is in het najaar al naar de boekhandelaren verzonden. Op basis van de cover en een korte beschrijving van het verhaal en van de auteur, beslissen de boekhandelaren of ze het boek willen bestellen of niet. Belangrijk dus dat je boek op zijn mooist in de catalogus staat. Volgens mij is dat goed gelukt. Ik ben zeer in mijn nopjes met de cover. (Die is overigens van dezelfde vormgever als de schitterende cover van De Toneelclub: Wil Immink).

Dus, verhaal af, cover af, klaar! Eh… nee. Dat dan weer niet. De komende maanden volgt nog een behoorlijke klus. Daarover volgende keren meer. Laat ik de laatste regels van mijn eerste dagboek nog gebruiken om Inkie en Anne-Jan te bedanken voor de ruimte die ik krijg op dit blog (ziet het er niet geweldig uit?!) en om alle lezers een fantastisch 2014 te wensen!  

De top 3 van Heleen van der Kemp

De favoriete boeken van 2013 van

R.J. Ellory: Bekraste zielen 

Prachtige sfeer, onnavolgbaar sterk neergezette personages. Een gruwelijke ontsporing die je letterlijk en figuurlijk meesleept, want het is een soort roadtrip. 
 
Hakan Nesser: De Eenzamen

Mooi, gevoelig, met getroebleerde personages. Geheimen en tijdswisselingen bouwen op tot een heel rijk verhaal met een heftige twist.
 
Glashard van Corine Hartman

Briljant neergezet personage met een on-Nederlands gewelddadig karakter. Ik verheug me op Zielloos, want ik ben benieuwd hoe Jessica Haider zich ontwikkeld (ook vakmatige interesse).
 
(en op 4 heeft heleen Thriller staan van Suzanne Hazenberg)