vrijdag 27 december 2013

Mirjam Rotenstreich - Verloren mensen

In “Verloren mensen” van Mirjam Rotenstreich gaat journaliste Abbi Mandelbaum na de dood van haar ouders een half jaar naar Zwitserland om tot zichzelf te komen. Na in Bazel geldzaken te hebben geregeld rijdt zij door naar Lugano. Daar heeft Abbi een villa gehuurd van een zekere Philip Frisör. De kennismaking met haar huisbaas maakt bij Abbi onbestemde gevoelens los, die onwaarschijnlijk snel leiden tot een vreemdsoortige intimiteit tussen beiden.
De vader van Philip was hoogleraar aan de universiteit doch blijkt wegens verregaand antisemitisme van de universiteit te zijn verwijderd. Er gebeuren allerlei vreemde dingen waarbij het lijkt alsof Philip profetische gaven met betrekking tot ongeluk en dood heeft. Abbi gaat op onderzoek uit bij de Joodse gemeenschap in Lugano en bij de markante emeritus-hoogleraar filosofie Matthias Geiger. Zij stuit op merkwaardige toevalligheden en verdachte omstandigheden, en haar bekruipt het gevoel dat Philip een gevaar wordt voor haarzelf.
Het eerste deel van het boek is voor de lezer enigszins vermoeiend. Het verhaal komt nauwelijks op gang en is hinderlijk doorspekt met zeer vele korte flash-backs. Omdat het boek bovendien niet in hoofdstukken is ingedeeld lijkt het lange tijd op een lappendeken.
In het tweede deel van het boek krijgt het verhaal meer samenhang, raakt het (eindelijk) in een stroomversnelling en stijgt de spanning snel. Details en afloop zijn uiteraard voorbehouden aan de lezer. De hang van de schrijfster naar flash-backs is kennelijk enigszins ingedamd waardoor het lezen alsnog aangenaam wordt.
Het taalgebruik en de sfeertekeningen zijn goed, evenals de beschrijving van de personages.
Door de aarzelende start was het voor mij geruime tijd twijfelachtig, maar door het sterke herstel in deel twee is dit boek toch de moeite van het lezen waard.

Het boek is wellicht geen thriller in traditionele zin, maar door de opgebouwde spanning en de heftige gebeurtenissen is het in ieder geval een spannende roman. En laat dat nu uitgerekend de moderne definitie van Van Dale van een thriller zijn!

Charles

Geen opmerkingen:

Een reactie posten