vrijdag 27 december 2013

Verena Germeraad - Een bittere pil

Achterkant boek
Verena heeft het goed voor elkaar. Gelukkig getrouwd, goede baan, fijne vrienden. Waarom slikt ze eigenlijk antidepressiva? Ze kan pas echt zichzelf zijn als ze die verdomde pillen achterwege laat. Eigenwijs als ze is, stopt ze met haar medicijnen, met grote gevolgen. In een bittere pil beschrijft Verena op rauwe, soms humoristische en soms gevoelige wijze het gevecht tegen haar ziekte. Aan de hand van flashbacks geeft ze een onverbloemde kijk in haar verleden. De roman is deels autobiografisch, maar vooral ook een ervaringsverhaal, over zowel de grilligheid als de schoonheid van het leven en de kracht van liefde.

Verena wil met dit boek openheid geven over depressieve stoornissen.
Mijn leeservaring:
De cover heeft een goede foto met twee gezichten die vaag overlopen van de een na de ander. Duidelijk wat manische depressiviteit of een bipolaire stoornis figuurlijk inhoudt.
Het boek bestaat uit korte hoofdstukken die ingeleid worden door stukjes uit een boek, een song of theaterstuk.
Ik vind de schrijfstijl van Verena open, eerlijk en rauw! Op sommige momenten hakte het verhaal er echt in. Ik kon het boekje niet in 1 keer uitlezen. Zeker omdat het mij aan veel voorbeelden uit de praktijk deed denken van gezinnen waar ik mee gewerkt heb. herinneringen kwamen boven.
De heftigheid als ze weer eigenwijs met haar medicatie stopte. Als buitenstaander kan je dan denken van wat is die dom bezig. Maar ik snap en ken het gevoel van het zelf willen kunnen. Zonder pilletjes die bepalen hoe jij je hoort te voelen. Of de grootheidswaan dat je het wel zelf kunt nu.
De periode waarin ze beschrijft dat ze voelt dat haar geliefden beter af zullen zijn zonder haar is heftig en invoelbaar. Gelukkig heeft ze een kring van mensen die er echt voor haar zijn: haar ouders, haar Tom en echte vrienden. Je staat stil in je gedachten hoe zwaar deze mensen het ook zullen hebben, als ze weer zo'n depressieve periode ingaat.

Verena, ik vind dat je een bijzonder mooi open boek geschreven hebt! Ik vind dat een ieder die een persoon met een bipolaire stoornis in hun omgeving hebben en zeker alle hulpverleners die met ouders/ volwassenen werken. Gebruik dit boek maar eens om het gesprek echt aan te gaan met mensen.

Ink

1 opmerking: