Anders dan anders met Nathalie Pagie

Ik hoef toch bijna niet uit te gaan leggen wie Nathalie Pagie is? Als die naam je niets zegt, heb je de afgelopen jaren onder een steen geleefd. Nathalie kwam veelvuldig in stukjes voor op Thrillerlezers. Wel wil ik nog even noemen dat vorige week haar nieuwste boek Noordkaap uitgekomen is, een stand alone.

Wat maakt je kwaad?

Ik word loei-chagrijnig als ik me enorm verheug op een stuk chocola, dat opeens niet meer in de kast blijkt te liggen!

Geloof jij in toeval?

Als het me uitkomt.

Welk nummer doet pijn aan je oren?

Alles wat gerapt is en waarin gescholden en gevloekt wordt.

Welk nummer blèr je altijd zo hard mogelijk mee?

Alle bekende NL smartlappen (Ik noem: Laat me alleen, Zij gelooft in mij, Jij liet me vallen).

Laat me alleen Rita Hovink

Met welk bekend persoon zou je een avondje op stap willen?

Barack Obama

Waarvan word jij super-enthousiast?

Drummen

Waar werd je voor het laatst stil van?

Het drama met de lift in Arnhem tijdens Oud & Nieuw.

Speel je vals in spelletjes?

Nooit!

Welk beroep zou je nooit kunnen uitoefenen?

Medewerker in een binnenspeeltuin.

Wanneer heb je voor het laatst gedanst?

Met Oud & Nieuw (en straks weer met Carnaval)

Kan jij tolerant zijn voor intolerante mensen?

Is lastig, want ik heb weinig geduld.

Word je liever aangevallen door een hond of een zwerm bijen?

?? Dan maar een hond, die is misschien eerder te bedwingen.

Welke film vond je verschrikkelijk?

Perfect storm. (En ook serie The Mist op Netflix).

Welke film kan je wel 1000x zien?

Nothing Hill, Love Actually, Four Weddings etc. Ik kijk liever thrillers, maar als ik daar het plot van ken, hoef ik ‘m niet nog een keer te zien. Hugh Grant blijft altijd charmant.

Wat bestel je bij McDonalds?

Vroeger een Big Mac, maar ik kom er al jaren niet meer.

Welke foto staat er als achtergrond op je laptop?

Mooie natuurplaatjes, door de softwarefabrikant gekozen.

Als je nog maar 1 boek zou mogen lezen, welke zou dat zijn?

Harry Potter (daar zit alles in).

Wat zou je eten als laatste avondmaal?

Paddestoelen-risotto, champagne en daarna chocola met noten.

Welk dier omschrijft jouw persoonlijkheid?

Een luiaard? Die zit lekker in zijn eentje in een boom, kauwend het leven te overpeinzen. Daar heb ik vaak wel wat van weg, denk ik 😊

Wie zou de hoofdrol in de verfilming van Noordkaap moeten spelen?

Ik ben mijn leven lang al gek van Tom Cruise. Noordkaap heeft meerdere hoofdpersonen, het maakt me niet uit welke rol Tom speelt, als hij mee wil doen, zeg ik geen nee 😊  

Mijn held de huurmoordenaar van Coen de Kort

Titel: Mijn held, de huurmoordenaar
Auteur: Coen de Kort
Publicatie: september 2019
Uitgeverij: Clavis
Recensie door Lisa

Kraaien: 2,5

Korte inhoud:

Een hard, flitsend en ook grappig boek over een onverwachte vriendschap. Voor young adults die wel wat zien in gangsters, foute vriendjes en weggelopen meisjes.

Crimineel op leeftijd Leo Meijer stuit tijdens zijn ontsnapping uit de gevangenis op Roos. Die was eerst met haar vriendje weggelopen van haar pleegouders en is onlangs ook voor die rotzak gevlucht. En nu wordt ze met een ontsnapte gangster geconfronteerd … Maar Leo is aardig. Hij is zo vriendelijk om voor Roos te zorgen tot ze zelf beseft dat ze beter af is bij haar pleegouders. Dat ze teruggaat, staat voor hem vast. Maar de luxe waarmee Leo zich omringt, bevalt Roos wel en ze stelt de terugkeer naar haar vroegere leven uit. Leo en Roos genieten van hun tijd samen, tot er iets ergs gebeurt.

Mijn mening:

Toen ik gevraagd werd door Thrillerlezers om een paar boeken te lezen die genomineerd werden voor De Jonge Jury, hapte ik meteen toe. Young Adult spreekt me aan en als je dan leuke, originele titels ziet passeren zoals “mijn held de huurmoordenaar”, gekoppeld aan een mooie cover, dan heb ik toch wel een zekere interesse.

Alleen bleken de cover en de titel toch wel mooier dan het eigenlijke boek. Ik vroeg me dan ook regelmatig af waarom dit boek origineel genoeg was om bij die prestigieuze lijst te staan. Ik weet niet wat het was met dit verhaal, maar ik had doorheen het hele boek enorm veel moeite om erin te komen. De personages lagen me niet, het hele verhaal was te gemakkelijk, te eenvoudig en te weinig emotioneel, waardoor ik meermaals mezelf moest dwingen om verder te lezen.

Het verhaal had nochtans veel potentieel. Een oudere crimineel ontmoet een jong meisje en gaat er samen met haar vandoor. Zij heeft de nodige ellende meegemaakt, hij besluit plots dat hij toch een hart heeft en gunt haar een leventje in luxe en rijkdom. Alleen voelde het allemaal zo gemakkelijk en gemaakt aan, dat het me niet greep. Ik had geen enkele keer het gevoel dat die twee bij elkaar hoorden, noch had ik het idee dat ze om elkaar gaven. Bovendien waren de beweegredenen van Roos zo vreemd, dat ik me zelfs hardop afvroeg waarom ze zelfs zo dwaas zou zijn.

Nochtans kan dit concept echt wel lukken. Er zijn meerdere – uitstekende – films geweest waarin een oudere man met een jong meisje werd gekoppeld om samen op de vlucht te gaan. Eén van de allerbekendste in het genre is Léon, een klassieker door Luc Besson, die in 1994 de start van de flitsende carrière voor de piepjonge Nathalie Portman betekende.

Dan heb je ook nog A Perfect World, een van de minder bekende Kevin Costner-films, waarin hij op de vlucht gaat met een jongetje. Als kijker kreeg je medelijden met Costner en stemde je ook voor hem, wat je ook wilt als je dergelijke film zou maken.

Helaas heb ik dat gevoel niet gekregen bij dit boek. Het bleef allemaal oppervlakkig en hangende, waardoor ik geen enkele keer mee was met het verhaal. Jammer, want op zich kan er echt wel wat gedaan worden met dit thema. Hopelijk een volgende keer?

2,5 kraaien

Getiteld met Zwarte ziel

Vandaag Getiteld met 10 vragen rondom het boek Zwarte ziel van Angelique Haak


1. Wat betekent voor jou een Zwarte Ziel hebben?
Het hebben van een Zwarte ziel is iets wat ik verzonnen heb voor in mijn boek. Wat ik me voorstel bij een Zwarte ziel, is een ziel zonder enige vorm van empathie. Dus iemand die een ander vreselijke dingen kan aandoen zonder ooit stil te staan of schuld te voelen bij wat dat voor die ander betekent. 

2. Heb jij een Witte of een Zwarte Ziel?
Na mijn bovenstaande uitleg kan ik toch gelukkig wel zeggen dat ik absoluut geen Zwarte ziel heb. Ik leef me soms eerder te veel in anderen in. Als ik nare nieuwsberichten zie bijvoorbeeld, kan ik daar echt last van hebben. Vreemd is dan weer dat ik wel lugubere dingen voor in mijn boeken kan verzinnen en daar weer van geniet… Dus helemaal onbevlekt is mijn ziel denk ik ook niet 😉 


3. Wat als je een kleurrijke ziel hebt? Bestaat er zoiets als een groene of een gele ziel?
Om eerlijk te zijn ben ik niet zo heel erg van het zweverige. Ik heb me voor het schrijven van Zwarte ziel, waarin een paragnoste de politie helpt bij het oplossen van een moord, verdiept in het lezen van aura’s. Ik vond dit zeker interessant, maar of ik er ook echt in geloof? Grappig was wel dat ik op mijn boekpresentatie een aurafotografe had uitgenodigd die een foto maakte van de gasten, en dat ik van veel mensen terugkreeg dat het klopte wat er bij hen uitkwam. Dus ja, een kern van waarheid zal er toch wel inzitten…   


4. Heb jij mensen in je omgeving met een zwarte ziel? En hoe weet je dat dan?
Met wat ik me voorstel bij het hebben van een Zwarte ziel hoop ik toch echt van niet. Voor zover ik weet ken ik namelijk geen seriemoordenaars of psychopaten… Maarja, ze zeggen niet voor niets achteraf altijd: ‘hij/zij leek zo gewoon…’

5. Stel dat je nu een vervolg gaat schrijven op Zwarte Ziel en je moet over hetzelfde thema schrijven én met een kleur in de titel, wat wordt het dan?
Evie Smit, de paragnoste in Zwarte ziel, is zeker wel een type waar ik in de toekomst nog meer over wil schrijven. En aangezien zij felrood haar heeft, zou het zeker iets met rood worden. ‘Rode furie’ of zo?

6. Een grijze, rode of zwarte kat?
Ik heb een twintig jaar oude rood-witte kater die echt het ondeugendste mormel ter wereld is. Niet voor niets schreef ik in mijn debuut Een nieuw begin over kat ZMORK (Zeer Moeilijk Opvoedbare Rode Kater). Maar tot twee jaar terug had ik ook een superlieve zwart-witte kater. Ik ga dus voor een beetje rood, een beetje wit én een beetje zwart. 

7. Waar gaat iemands ziel naartoe na zijn dood?
Ik geloof (ondanks dat ik niet van het zweverige ben) absoluut dat er meer is tussen hemel en aarde. Om een voorbeeld te geven van wat ik daar mee bedoel: Zeven jaar geleden heb ik mijn moeder verloren en zij was gek op de muziek van Johnny Cash. Toen we een aantal jaar terug een etentje hadden vanwege het vijftienjarig huwelijksjubileum van mij en mijn man, miste ik haar aanwezigheid ontzettend. Zo bijzonder om dan in het restaurant waar we zaten ineens een nummer van Johnny Cash te horen spelen op de radio. Niet bepaald de meest gangbare muziek in deze tijd, dus dat voelde voor mij echt alsof ze een seintje gaf… En zo zijn er vaker momenten geweest die me laten geloven dat iemands ‘aanwezigheid’ nooit helemaal verdwijnt. Ik geloof dan ook dat er altijd iets van je achterblijft, zolang er mensen zijn die nog van jou houden.

8. Geloof jij dat zielen kunnen reïncarneren? En zo ja, in wat of wie?
Daar geloof ik dan weer niet in. Maar als het zou kunnen zou ik absoluut willen reïncarneren als onze eigen kat. Als er iemand een lang en gelukkig leven kent, is hij het wel! 

9. Wat is je lievelingskleur?
Zwart uiteraard 😉, zo getuige ook 80% van mijn garderobe. Alleen is zwart geen kleur maar het ontbreken van zichtbaar licht heb ik geleerd op school… Mijn tweede keus is hemelsblauw.

10. Wil je nog iets kwijt over Zwarte Ziel of deze vragen?
Ik merk soms dat de aanwezigheid van een paragnoste in Zwarte ziel bij mensen de verwachting schept dat het een zweverig, spiritueel boek is. Dat is het absoluut niet, en ook niet echt een boek voor tere zieltjes… Dat wilde ik nog even kwijt. En leuk item weer trouwens!  😊

Bodemloos van Damen & Vermeeren

Korte inhoud

Lissabon wordt opgeschrikt door een aantal gruwelijke moorden. De angstpsychose onder de bevolking neemt toe en de opluchting is groot wanneer er een verdachte wordt aangehouden. Tegen elk advies in besluit de jonge advocate Kirsten Hartogs om zijn verdediging te voeren. Die beslissing heeft verstrekkende gevolgen. Bovendien daagt er een nieuw gevaar op: een schaduw uit haar verleden. Intussen is een tienermeisje al maandenlang vermist. De verdachte ontkent dat zij een van zijn slachtoffers is. Maar wat als hij hoog spel speelt, met een mensenleven als inzet?

Bodemloos is het tweede deel uit de trilogie die Damen & Vermeeren samen zullen uitbrengen. De reeks begon met Rusteloos, gevolgd dus door Bodemloos. Je kunt beide boeken afzonderlijk lezen maar het is wel handiger dat je boek 1 ook eerst in handen neemt voor je aan dit deel begint.

Met Rusteloos had ik een beetje een haat-liefde verhouding. Persoonlijk ben ik grote fan van Hilde Vandermeeren. Haar vorige boeken waren stuk voor stuk toppers, maar die heft ze wel allemaal alleen geschreven. Haar stijl, verhaallijnen en vooral haar passie voor ijzersterke thrillers, maken haar een van de mooiste namen die Vlaanderen telt. Dat ze talent heeft, heeft ze meermaals bewezen, zowel op het vlak van kinderboeken als thrillers.

Rusteloos was voor mij persoonlijk een groot zijspoor waar ik het moeilijk mee had. Waar ze zich in haar eigen boeken vooral focust op het psychologische aspect, ging het hier over een jonge advocate die een case moest behandelen. Logisch, omdat daar de invloed van Walter Damen – een gekend advocaat in Vlaanderen – duidelijk voelbaar moest zijn. Dat hij de technische aspecten van de advocatuur met zijn ervaring heeft ondersteund in het boek, was duidelijk. Daar leed dan ook geen twijfel over dat dit allemaal wel correct zou zijn. Maar het remde ook de boel wat af. Er was minder ruimte voor het psychologische, meer voor het zakelijke.

In Bodemloos merk je dat de twee auteurs meer aan elkaar gewend zijn geraakt. Ook hier gaat een jonge advocate zich weer in een case gooien en een verdachte verdedigen, maar het is vloeiender en de verhaallijn was ook sterker. Het hoofdpersonage, Kirsten Hartogs, is ook gegroeid tegenover een jaar geleden, heeft meer kracht gekregen en is duidelijk nog aan het groeien.  De details zijn net als in Rusteloos aanwezig, het boek heeft meer aan vaart gewonnen en leest daardoor ook vloeiender. Het psychologische is ook rijker aanwezig, waardoor de empathie voor Kirsten en andere personages groeit.

Dat maakt van Bodemloos dan ook een uitstekend boek dat menig thrillerfan graag zal willen lezen. Vind ik dit beter dan de solo-werken van Vandermeeren? Nee, maar het is wel een mooie samenwerking die zeker netjes zal afgerond kunnen worden met Meedogenloos, deel drie uit de reeks.

4 kraaien

Lisa

Win de nieuwe van Robert Bryndza

Doodsgeheim is alweer het 6e boek rondom Erica Foster van Robert Bryndza. Eeen heerlijke serie, waarbij elk deel een boek is om naar uit te kijken.

Op een ijzig koude ochtend vindt een moeder het met bloed doordrenkte lichaam van haar dochter vastgevroren op de weg. Wie zou zo’n gruwelijke moord voor de deur van het slachtoffer uitvoeren?

Detective Erika Foster, net bekomen van haar vorige zaak, is vastbesloten om ook deze zaak te leiden. Tijdens het onderzoek stuit ze op diverse aanvallen op jonge vrouwen in een doorgaans rustige buitenwijk van Londen.
Erika is op zoek naar een angstaanjagende moordenaar, en de zaak wordt alleen maar gecompliceerder als blijkt dat de vermoorde jonge vrouw verstrikt zat in een web van geheimen. Net als Erika eindelijk een lijn begint te zien in de aanwijzingen, wordt ze gedwongen haar eigen pijnlijke herinneringen weer op te halen. Erika moet zichzelf dwingen om gefocust te blijven, diep te graven, en de moordenaar te vinden – voordat hij weer toeslaat.

Wat te doen om een kans te maken?
Gisteren 7 januari stond de recensie over dit boek online. Had de recensente de oplossing al geraden of werd zij verrast?
Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Doodsgeheim.

Wordt ook nog even lid van onze facebookgroep! Klik op de link hieronder:
Facebook Thrillerlezers!

Buiten haar boekje met Tine Bergen

Tine Bergen kwam vorig jaar met haar eerste thriller Vissen praten niet (aanrader).

Hier gaat dit boek over:
Op een donderdagmorgen eind augustus staat de politie bij Flo aan de deur. Ze wordt verdacht van moord op David De Vadder, de vader van een van de kleuters uit haar klas. Flo wordt meegenomen voor een gesprek over de voorbije zomer.
Een gesprek over blauwe plekken op kinderruggen, temperamentvolle vakantieliefdes, chocolade en doodsbedreigingen over de babyfoon.
Een gesprek dat niet alleen haar leven maar ook dat van heel wat anderen onherroepelijk zal veranderen. Flo leert wat ze eigenlijk al wist: dat er ergere zaken zijn dan van moord verdacht worden. Een gesprek dat uiteindelijk vooral gaat over wat niet wordt gezegd. Want vissen praten niet.



Vandaag vertelt zij over haar voor- en afkeuren op boekengebied.


*Welk boek heb je niet uitgelezen?
‘Een soort van liefde’ van Alicja Gescinska. Misschien heb ik het op een verkeerd moment
vastgepakt, want ik was heel benieuwd naar het verhaal. Maar ik raakte er niet in vertrokken.

*Welk boek geef je graag cadeau?
Boer Boris. Ik heb veel vriendinnen met kleuterkinderen en ik ben een fan van Boris!

*Welk boek had je graag zelf geschreven willen hebben?
‘Niets’ van Jane Teller heeft veel indruk op me gemaakt. Zo uitgepuurd en zo raak.

*Welk boek lees je graag voor aan je kinderen vroeger of nu?
Boer Boris dus. Maar ook alles van Annie M.G. Schmidt: heerlijk jeugdsentiment.

*Welk boek las je vroeger stuk?
Otje, Pluk … Ik ben een Annie-fan 

(Wat is jouw guilty pleasure op leesgebied?
Jan Jans en de kinderen. Zo herkenbaar en pure ontspanning.

*Welk boek las je ivm een hype en vond je tegenvallen?
Ik vond de hype rond Dan Brown iets té.

Doodsgeheim van Robert Bryndza

Titel: Doodsgeheim
Auteur: Robert Bryndza
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: Januari 2020
Recensie door Karin
Waardering: 4,5 kraaien


Wat vond ik van de cover ?
Deze cover in blauwtinten, met een deel van een vrouwenlichaam, het thema water en ijs, het past perfect in de serie rond Erika Foster, helemaal in dezelfde sfeer. En ook dit keer met een slagzin die je nieuwsgierig maakt ‘Om de perfecte moord te plegen, heb je de perfecte dekmantel nodig.’

Wat verwacht ik van tevoren ?
Doodsgeheim is het zesde boek in de reeks, de vorige boeken waren al behoorlijk goed, vooral de voorganger ‘koud bloed’ was wat mij betreft, het beste tot nu toe; dus uiteraard hoop ik dat deze reeks in dezelfde lijn verder gaat. Ik verwacht dus een spannend en boeiend boek, met een stevige moordzaak, en ook voldoende aandacht voor Erika’s privé-leven.

Quote die ik het vermelden waard vind :
• Vanavond zou hij alleen maar toeschouwer zijn... Hij zou toekijken en afwachten. Hij wist nooit hoe ze heetten, maar hij vond het heerlijk om uit te vissen wat hun vaste gewoonten waren ... Mensen waren gewoontedieren. Zelfs met de Kerst. Als je eenmaal hun vaste gewoonten kende, was de rest een fluitje van een cent.

Mijn recensie :
Daar gaan we dan, de nieuwe Bryndza, in een vooruitleesversie voor Thrillerlezers!, wat een fijn extraatje bij het recensielezen voor Thrillerlezers!, ruim voor de verschijningsdatum dit boek mogen lezen, heerlijk toch !

En ja hoor, vanaf de eerste pagina zit je onmiddellijk in het verhaal, je maakt in eerste instantie kennis met het slachtoffer en je wordt onmiddellijk meegezogen. En ook dit keer valt het heel erg snel op dat hoofdpersonage Erika haar werk boven haar privéleven stelt, maar zo kennen we haar.

‘Doodsgeheim’ sluit behoorlijk kort aan bij ‘koud bloed’, we maken slechts een tijdssprong van een tiental dagen. Dit maakt natuurlijk dat er regelmatig wordt verwezen naar de gebeurtenissen uit ‘koud bloed’, gelukkig wel telkens met een korte toelichting, als klein geheugensteuntje, maar ook voor de niet-serielezers is het volgens mij op die manier perfect doenbaar om zo te kunnen volgen. Ik heb wel de indruk dat het binnen de reeks de eerste keer is dat er zo duidelijk naar het vorige boek wordt verwezen. Wat me ook opvalt, is dat het geweld behoorlijk grof en gruwelijk is, maar toch wordt het op een bepaalde manier vrij sereen verteld (voor zover dat natuurlijk mogelijk is in een thriller als deze), zonder te schokkeren.

En ja hoor, ook dit keer raakt Erika weer zeer persoonlijk bij de zaak betrokken, dus ook dit is weer een van de elementen die we heel erg goed kennen binnen deze reeks. Toch is het verhaal van ‘doodsgeheim’ net op een iets andere manier verteld, net zoals bij ‘koud bloed’, waar één van de vertelperspectieven vanuit dadersstandpunt kwam; dit keer gaat het dan weer over wisselende hoofdpersonages, maar omwille van mogelijke spoilers ga ik hierover nu niet uitgebreid vertellen.

Maar, het maakt het alleszins verfrissend en houdt ons weg van een mogelijke sleur binnen de reeks. Tot plots, met best nog wat pagina’s voor het einde, is de zaak opgelost en vraag ik me af hoe we de resterende pagina’s gaan invullen ? Maar ja hoor, we krijgen een onverwachte plotwending, en een verrassende 2° ontknoping, die mij op de één of andere manier echter met een vreemd gevoel achterlaat. Het is zonder twijfel een bijzonder goed gevonden plot, maar jammer genoeg is het voor mij niet helemaal geloofwaardig. En ook hierover kan ik weer niet veel vertellen zonder teveel info over het verhaal vrij te geven ...

Ondanks deze laatste, iets minder positieve noot, heb ik het boek met bijzonder veel plezier gelezen, ik was helemaal mee met het verhaal, ik meende al iets over te helft te weten hoe het in elkaar zat (NIET dus), en bleef geboeid doorlezen.

En daarom, geef ik ‘Doodsgeheim’ graag 4,5 kraaien op de schaal van Thrillerlezers!