Oproep nieuwe leesclub

We draaien nog twee leesclubs in 2019 ( en we hebben er al 12 op de agenda voor 2020 staan, dus we moeten nog een jaar langer door). Een van de clubs draait om Satya, het nieuwe boek van Sterre Carron.

Inhoud:
De Vietnamese Dien-Lien Huang groeit op in een wereld van honger en gebrek. Op haar dertiende belooft ze zichzelf plechtig dat ze die cirkel van armoede zal doorbreken. In een bar ontmoet ze op een dag de welgestelde westerse ingenieur Rudy Van Daele. Hij toont belangstelling voor haar en zij wordt smoorverliefd. Met hem zal ze het geluk vinden, dat weet ze zeker. Maar zijn Rudy en Dien-Lien wel de mensen die ze zeggen te zijn? In de buurt waar Dien-Lien jaren later woont, vindt een dronken man het naakte en verminkte lijk van een vrouw op straat. Het team van hoofdinspecteur Rani Diaz breekt zich het hoofd over het hoe en het waarom van deze misdaad. Wanneer blijkt dat de moord slechts het begin is van een snel uitbreidende cirkel van geweld, wordt het onderzoek een zenuwslopende achtervolging.
Als ook een immens populaire leerkracht van de plaatselijke basischool zich bedreigd voelt, breekt de hel pas echt los. Het onderzoek wordt een niet te stoppen race tegen de klok. De dader speelt een verderfelijk spel met de
speurders. Oude demonen keren terug. Zal Rani het monster op tijd kunnen stoppen of sleurt het hen mee in een genadeloze spiraal van moord en verderf?

Is dit een boek dat jou wel ligt en vind je het leuk om er in een besloten Facebook-groep over dit boek te praten? Dan is dit jouw kans om deel te nemen.

Onze voorwaarden:
-          Je kan het boek in maximaal drie weken uitlezen en binnen die tijd een recensie schrijven
-          Je doet actief mee in de lezersgroep en beantwoordt alle vragen in elk blok. Hierin komen vragen over de inhoud, de cover, enz. Tijdens die 3 weken verschijnen extra vragen die ook beantwoordt moeten worden.
-          Je kan binnen 3 dagen starten zodra je het boek toegestuurd krijgt
-          Je zet een foto van ontvangst bij aanvang in de groep en op jouw eigen tijdlijn. Mocht je twitter en insta hebben, dan ook graag daar. Met #leesclubthrillerlezers #blackout
-          Na afloop van de leesclub zet je je recensie op 1 of meerdere van de volgende sites: Hebban/Bol/Standaard boekhandel/Goodreads/Bruna met #boekvonnis

Is dit iets wat jij wil doen? Stuur dan zo snel mogelijk een mail naar thrillerlezersblog@gmail.com met als titel Leesclub Sterre Carron. Vermeld heel duidleijk of je digitaal of van papier lees.
 Reageer voor 21 oktober.

Doen of niet doen?

Wat vind jij van deze cover? Paj hem op in de winkel? Hot or not? Geef antwoord in de besloten facebookgroep

De verdwenen stad van Camilla Sten

Titel:  De verdwenen stad

Auteur: Camilla Sten

Uitgeverij: Karakter Uitgevers B.V.

Publicatiedatum: augustus 2019

Recensie door: Tamara

Kraaien: 4

Een klein Zweeds dorp in de jaren vijftig komt groot in het nieuws als de hele populatie van de stad zonder één aanwijzing verdwijnt. Het mysterie wordt niet opgelost en al snel raakt de gebeurtenis in vergetelheid.

Alice groeit op met een fascinatie voor deze wonderlijke gebeurtenis uit het verleden. Haar grootmoeder heeft haar het verhaal verteld. Zij verloor haar hele familie tijdens deze onverklaarbare verdwijning.

Als Alice volwassen is, verzamelt ze een groep vrienden met wie ze een documentaire over dit fenomeen wil maken. Met als doel: voor eens en altijd uitzoeken wat er echt is gebeurd. De groep vrienden is de eerste in vijftig jaar die deze vreemde "dodenstad' bezoekt. Al beginnen ze daaraan te twijfelen als ze er eenmaal zijn.

“ Ze heeft de vervoering in hun hijgende ademhaling gehoord toen ze het geluid van brekende botten hoorden.”

Soms zie je een cover die je meteen aanspreekt. Als je dan de achterkant leest, roept het boek al bijna jouw naam. Dat had ik dus ook met dit boek. Ik hou wel van zulke mysterieuze covers. Dus met wiebelende billen nestelde ik mij op de bank en begon te lezen.

Het verhaal splitst zich in twee delen. Het nu en het toen. Toen bevat brieven van Margareta en Aina. Maar ook hoe de moeder van Aina, Elsa, zich door de moeilijke periode heen worstelt. Het verlies van de baan van haar man, die het daardoor gaat drinken en hoe Aina de nieuwe pastoor aanbid. Langzaam kom je te weten wat er nu precies in Silvertjärn heeft afgespeeld.

Het nu gaat over hoe Alice en haar filmploeg naar Silvertjärn afreist, daar hun tenten opslaan en de stad gaan verkennen. Ook is er in dit verhaal veel ruimte gecreëerd voor de ruzie tussen Alice en Emmy. Eerlijk gezegd vond ik dit niet nodig in het verhaal en het gaf bij mij geen extra gevoel.

Het begin van het verhaal loopt soepel en leest lekker weg, halverwege ga je je toch afvragen of er misschien iets spookachtigs rondwaard in Silvertjärn en dan kom je bij het einde... Het plot...en ik was toch teleurgesteld. Eerlijk gezegd vond ik het wat matig. Helaas kan ik je niet vertellen waarom, want dan ga ik enorm zitten spoliëren en dat is wel het laatste wat ik wil. Maar aan de andere kant was het plot ook wel goed bedacht. ( ja ja, ik maak het even wat ingewikkelder, snappen jullie het nog?!)

Ik denk dat ik vooral wat teleurgesteld ben, omdat ik het hoopte op een ander einde. Een heel wat spannender einde die je het kippenvel over de armen laat kruipen. Toch heeft de auteur het goed gedaan, want ze stuurde mij telkens weer richting het plot wat ik graag had willen zien/ lezen.

Maar zoals jullie wel tussen de regels door kunnen lezen, ben ik er nog steeds niet over uit wat ik nu precies van het boek moet vinden. Vind ik hem goed? Of juist weer niet? En dat is best frustrerend, want het boek blijft daardoor wel in mijn hoofd spoken.

Ik zou zeggen: Lees zelf en ik ben benieuwd naar je oordeel!

Spanning: 5

Psychologische ontwikkeling personages: 3

Leesplezier: 4

Schrijfstijl: 5

Bijna uit...

Wat kijk ik uit naar dit boek zeg! Een nieuw deel in de serie Q.
Jussi Adler Olsen is 1 van de beste huidige thrillerauteurs. Nog niks van gelezen? Heel snel gaan doen.

Op 18 oktober verschijnt Slachtoffer 2117.

Al meer dan tien jaar is Assad een mysterieuze, drijvende kracht binnen afdeling Q, maar een kettingreactie aan heftige gebeurtenissen brengt hem op de rand van de totale ineenstorting. Alleen Rose kan hem helpen bij de ontcijfering van de duistere demonen die door de berichtgeving van de Spaanse journalist Joan Aiguader over de tragische dood van een vluchteling tot leven worden gewekt. Met Assad in het centrum begint een zenuwslopend aftellen naar de ultieme catastrofe in het hart van Europa, meedogenloos gedirigeerd door de Iraakse beul Ghaalib. Tegelijkertijd schudt afdeling Q op zijn grondvesten door de dood van een centrale collega en door een wanhopige poging om een compromisloze, moordzuchtige handeling van een in zichzelf gekeerde, gestoorde jongen te verijdelen. In de strijd om mensenlevens te redden en een einde te maken aan Assads traumatische dilemma’s worden Carl Mørck en de rest van afdeling Q het oog van de orkaan in geslingerd, waar niemand wordt ontzien om drastische beslissingen te nemen en met alle ter beschikking staande middelen in actie te komen.

Deze week...

Deze week komt deze thriller Stille wateren uit. Niet een cover die je snel zou verwachten, maar die ik persoonlijk wel heel mooi vind.

Sophie is negenentwintig en woont nog bij haar ouders. De spanning in huis is echter om te snijden. Tien jaar geleden heeft ze iets afschuwelijks gedaan, en daar moet ze nog dagelijks voor boeten. Gebukt onder schuldgevoel probeert Sophie haar leven weer op de rit te krijgen, hoewel haar omgeving haar geen centimeter ruimte geeft.

Dan slaat de twijfel toe. Wat is er eigenlijk echt gebeurd? Is zij werkelijk het monster waar de kranten vol van stonden?

De zoektocht naar de waarheid brengt Sophie en haar omgeving aan het wankelen en zorgt ervoor dat grenzen tussen waan en werkelijkheid vervagen. Iemand die niet wil dat de waarheid aan het licht komt, speelt een manipulatief spelletje met haar...

'Stille wateren' is een ijzingwekkende thriller die onder je huid kruipt, die je in een noodvaart uitleest en die je nog

dagenlang achtervolgt.

Leiden in last

Leiden in last is dat niet iets met haring en hutspot? Sowieso die combinatie? Doen ze haring in de stamppot mee stampen?

Maar to the point die hutspot is op 3 oktober en ik was 5 oktober op het politiebureau van Leiden. Voor dat u nu juichend zich afvraagt of het dan eindelijk zo ver is dat men het beter vindt dat ik achter slot en grendel zit: nee. Ik was daar voor de boekpresentatie van Nina Verheij. Een nieuwe loot aan de boom bij Hamley Books.

Is Hamley Books geen Vlaamse uitgeverij hoor ik u denken? En wat doet een Leidse vrouw dan in Vlaanderen?


Hamley Books richt zich zowel op de Nederlandse als Belgische markt en je hebt de geweldige uitvinding van internet. Nina had wel het slimme idee toen ze het logo van de zwarte kat van de uitgeverij zag, om haar mail te vullen met een foto van haar kat. Het ijs was gelijk gebroken.


Daarnaast schijnt Esther Boek ook nog een rol te hebben gespeeld door aan een schrijversgroepje te melden dat Hamley Books nog schrijvers zocht. Nina besloot hard aan haar manuscript te gaan werken. Wilde Nina eerst nog gewoon een roman schrijven, besloot ze om er een laag spanning in te gooien. En zie een thriller die stond te trappelen om uit te komen. De uitgever besloot na het lezen van het manuscript de titel, in overleg met Nina, te veranderen in een beter passende titel namelijk ‘Fatale keuzes’.


Nina reikte haar eerste exemplaar uit aan Hoofdagent Paul. Een leuke aantrekkelijke stoere vent waar om mij heen toch wel wat vrouwen begonnen te fluisteren en glimmen. Paul las een Whatsappje voor dat Nina hem vorig jaar had gestuurd. Ze had hulp gevraagd om te ontdekken hoe het werkt op een politiebureau.

Pauls zijn uiterlijk heeft er vast aan bijgedragen dat  Nina wel heel veel extra vragen heeft verzonnen om langer op het politiebureau te mogen rondlopen. Maar dat is maar een aanname.


De uitgever had nog een quiz samengesteld met leuke vragen rondom Nina en de auteur zelf las een stuk uit Fatale keuzes voor. Juul van Juultjes boekenwinkel stootte mij op een gegeven moment aan en wees op de oma die zo ontzettend stralend naar haar kleindochter zat te kijken. Blij vertelde oma later bij de tafel met hapjes hoe fijn ze het vond dat ze was opgehaald uit Amsterdam om de boekpresentatie van haar kleindochter mee te mogen maken. Ik klets nog even met de zus van Nina die voorheen ook graag verhaaltjes schreef maar dit lang niet meer gedaan heeft. Wellicht meer schrijversbloed in de familie? Nu schijnt Nina vele uitvoeringen te hebben van het spel Storycubes en wordt het tijd om dat eens samen weer te gaan spelen sista's!

Nina en uitgever Sandra

Zoals het bij een boekpresentatie loopt, praten bloggers met bloggers en auteurs, met een drankje( colaatje Zero) in de hand en vloog de middag echt snel om door alle gezellige gesprekken met leuke mensen. Maar dan is het de hoogste tijd, voordat ik het politiebureau word uitgeveegd in plaats van er naar binnengebracht te worden, om dag zeggen en de weg naar Breda te gaan zoeken. 

Boekvonnis Kamer 305

In september draaiden wij ook een leesclub met Kamer 305 met Yvonne Franssen. Haar vorige boek Schaduwen was vorig jaar zeer goed ontvangen in onze leesclub, dus wij waren razendbenieuwd naar het nieuwe boek.

De deelnemers waren:
Lien Gautiers
Francina Eijer-Epskamp
Karen Hertogs
Hannie van Grol
Patricia van Zon
Begeleider is Jacqueline Musch

Waar gaat Kamer 305 over?
''Pas na tweeën 's middags werd ik weer wakker. Mijn hele wezen schreeuwde om Martijn, maar hij had niets meer van zich laten horen en wat zou ik moeten zeggen? Toch graai ik nu met wild kloppend hart naar mijn telefoon. Het appje is echter van Corine. Hoe lang moet ik mijn nieuwsgierigheid nog bedwingen? Serieus Kim, ik maak me zorgen. Wat is er aan de hand? Wat is er aan de hand? Absoluut een goeie vraag. Dat zou ik ook wel willen weten. Het lijkt er sterk op dat mijn minnaar zijn vrouw heeft vermoord, mijn echtgenoot heeft geprobeerd mijn moeder te vermoorden en ik ben bang dat een van mijn cliënten onderweg is om mij te vermoorden. Meer niet. Niets om je zorgen over te maken.'' In de literaire thriller 'Kamer 305' raken de levens van Kim en Eva met elkaar verstrengeld tijdens hun huiveringwekkende zoektocht naar het motief achter enkele mysterieuze moorden.

Wat zijn de verwachtingen van de deelnemers?

Patrcia en Karen zijn de enige twee die onbevangen starten, want kennen het eerdere werk niet van de auteur. De andere vier leggen de lat gelijk hoog, want vonden Schaduwen echt een heel goed boek.

Op naar wat de deelnemers dus halverwege het boek vonden. Beviel het boek al?

Francina
Ik ben halverwege en het leest als een trein. Wil weten of ik goed zit qua dader!

Karen
Ik heb toch wel even tijd nodig gehad om in het verhaal te komen. Het schakelen tussen de personages, de ik vorm... maar nu leest het makkelijk weg. Ik heb zo mijn eigen theorieën bedacht van wat en hoe en ben nu vooral razend benieuwd of ik gelijk heb of toch helemaal de mist in ben gegaan met mijn manier van denken. Dus ik ga mooi verder lezen. Morgen zal deze wel uit zijn...

Lien
Het leest weer zeer aangenaam dmv de korte hoofdstukken en met vermelding van wie het vertelt (net zoals in Schaduwen)

Hannie
Inmiddels heb ik het boek uit, maar halverwege had ik niet eens tijd om daarover na te denken, ik wilde alleen maar weten hoe het af zou lopen.

'Het bedwelmende gevoel dat bezit van je neemt als je heerst over leven en dood is verslavend.'

Belangrijk is natuurlijk wat de deelnemers vinden als zij de laatste pagina omslaan:

 "OOOOhhhh... het is uit... ", dacht ik. Ik zat lekker warm in een zetel in mijn veranda. Goed gevonden en ik had het "half" juist. Ik denk niet dat iemand snel de link zou gelegd hebben? (of wel?), noemt Lien direct.

Allemaal intriges, moorden, samenspanningen, wie is wie en wie heeft wat gedaan. Ik kon niet stoppen en wilde steeds verder lezen.

De korte hoofdstukken, verteld uit verschillende visies maakten het lezen heel aangenaam.

Alles, maar ook alles, past in elkaar en ik kon geen enkele fout ontdekken en alles viel in de plooi.

Hannie:
Wat een verrassende toevoeging op het laatst nog. Een heerlijk boek dat bol staat van de verrassende wendingen

Kamer 305 is een boek dat heerlijk wegleest, een actueel onderwerp beschrijft in een spannende setting en op die manier zorgt voor enkele uren vol leesplezier.

Patricia heeft een wel hele enthousiaste reactie:
Damn, oke; was mijn eerste gedachte, toen ik mijn tablet neerlegde en toen" shit waarom heb ik hem nou zo snel uitgelezen?"
Ik vond het echt een verdomd goed verhaal.. Toen ik begon keek ik naar de aantal bladzijden en was een beetje teleurgesteld..  232 blz daar kan nooit heel veel diepgang inzitten, dacht ik ( ik hou nogal van dikke pillen). Nu heb ik hem uit en kan bijna niet geloven dat het maar 233 blz zijn; er gebeurt zoveel en er zit zoveel diepgang in dat ik het gevoel heb dat ik een boek met 600 blz heb gelezen.



Francina
Ik heb m ook uit. Man, man, wat een verhaal. Geweldig! Hoe alle verhaallijnen aan het eind bij elkaar komen. Briljant. Vind het jammer dat hij uit is.

 Ik had in het begin geen idee wie die vierde persoon was maar gaandeweg het verhaal werd het me wel steeds meer duidelijk, al zat het eind toch anders in elkaar dan ik dacht.

Toen ik heb boek uit had, had ik echt zoiets van, wow, wat een verhaal!

Kortom, een heerlijk boek die je in één keer uit wil lezen omdat je wilt weten hoe het in elkaar zit. Een echte aanrader!

Karen merkt op dat ze van het allerlaatste een vermoeden had, maar dat zij denkt dat het niet echt kan kloppen....  Waarop Yvonne antwoordt dat artsen haar echt hebben verzekerd dat het kan.

In het begin was het voor mij enorm aanpassen aan de schrijfstijl. Ik ben niet direct een ‘ik’ persoon liefhebber en dan nog eigenlijk nog 4 losse verhalen die ogenschijnlijk los van elkaar staan maar uiteindelijk in elkaar verweven blijken te zijn. Eenmaal je aan de schrijfvorm gewoon bent neemt het boek je mee en kan je het niet meer wegleggen.

 Jacqueline
Hoe verzin je het.........een heftig mededeling en reactie en dan?
'Binnen klinkt de pling van de kookwekker. De appeltaart is klaar.

Super genoten heb ik van Kamer 305, wat een heerlijke spannende, boeiende en op sommige momenten een angstaanjagende thriller waar ook zeker een dosis humor is verwerkt. Op enige moment zo hilarisch dat ik inwendig zo moest lachen dat ik bijna in een deuk lag. Dat verwacht je toch niet bij een thriller?

Ook dit keer deed Yvonne Franssen weer op een leuke, vrolijke en enthousiaste wijze mee. Zij kreeg nog wat vragen op zich afgevuurd.

* Karen kent de auteur nog helemaal niet en vraagt zich voor te stellen en dat doet Yvonne braaf:
 mijn naam is Yvonne Franssen. Als kind schreef (en tekende) ik al graag. Meer dan eens begon ik enthousiast aan een eigen spannend boek of een stripverhaal dat meestal na een bladzijde of tien jammerlijk strandde. 😉
Als volwassene heb ik jarenlang in het bank- en sociale verzekeringswezen gewerkt. Inmiddels werk ik alweer járen op het advocatenkantoor van mijn man. Samen met die man heb ik een stiefzoon en twee honden. Die laatsten hebben een rol gespeeld in de boektrailer van mijn thriller Schaduwen.


*Jouw boek Schaduwen is erg goed ontvangen, ben je nerveus nu over hoe de opvolger ontvangen gaat worden?
Yvonne: Er zat veel tijd tussen mijn eerdere boeken en Schaduwen, in die zin was met Schaduwen alles weer een beetje nieuw. Maar het boek werd inderdaad erg positief ontvangen en dat maakt het héél spannend om amper een jaar later met een nieuw boek te komen. Want dat moet natuurlijk beter zijn, althans minstens net zo goed.
Ik heb vol zelfvertrouwen in een heerlijke flow geschreven, maar als het boek er dan daadwerkelijk is, besef je dat nu iedereen kan gaan oordelen. Heel spannend! Inmiddels zijn er binnen een paar dagen tijd al diverse zéér fijne recensies verschenen, dat geeft wel een goed gevoel.

*Hannie vraagt: Hoe doe je dat om precies de goede tijdslijn vast te houden als je steeds van perspectief wisselt? Heb je daar een speciaal systeem voor?

Yvonne:Voortdurend puzzelen en heel goed opletten. 😉 Op intro en einde na speelt het hele verhaal zich in een week tijd af. Het is vooral in het begin even een kwestie van opletten, maar al schrijvende leer je de mensen en de situatie steeds beter kennen en dan loopt ook die tijdlijn meer en meer 'vanzelf' goed.
*Lien lijkt niet alleen fan van het boek te zijn:
Je hebt echt wel HEEL veel promotie gemaakt. Super super leuk dat je dat met die filmpjes deed en dat je ons de opbouw ervan liet meemaken. Het eerste filmpje vond je nogal spannend, denk ik, maar later ging het je héél goed af. Ze zijn echt spontaan en zo direct met de deur in huis met het woord "filmpje" Ik ben er echt fan van. Het was echt vlot.
Vraagje : stond het er direct op (na een tijdje, dus niet bv. de eerste filmpjes" of ben je vaak opnieuw moeten beginnen?
Vind je het raar om je stem zelf te horen, of ben je zelf ook tevreden?
Er kroop wel veel werk in, veronderstel ik?

Yvonne: wat de filmpjes betreft, dat is een kwestie van even wennen en daarna gewoon schaamteloos zijn. Bij de eerste filmpjes lette ik er vantevoren erg op of ik er wel goed uitzag, maar als ik dan tevreden constateerde van wel zag ik dat in het filmpje toch niet echt terug. 😁
Dus nu maak ik me er maar niet meer zo druk om

Waarna zij in de groep laat zien dat het niet altijd gelijk goed ging.

Reactie van de auteur op deze leesclub

Al voordat Kamer 305 daadwerkelijk het levenslicht zag, verscheen de oproep voor een leesclub op Thrillerlezers! Ik maakte me daar geen moment zorgen over, ik herinnerde me van vorig jaar voornamelijk hoe leuk een leesclub is.

Maar dan is ineens Kamer 305 een feit, en gaat de leesclub daadwerkelijk van start. De eerste berichten druppelen binnen, iedereen heeft het boek ontvangen en de deelnemers moeten voordat ze beginnen te lezen al enkele vragen beantwoorden.

Een van de allereerste vragen is welke verwachtingen de deelnemers van het boek hebben. En zomaar ineens word ik tóch een beetje zenuwachtig. Heel opgewekt laten de lezers weten dat hun verwachtingen eigenlijk best wel hooggespannen zijn. De schrik slaat me om het hart. Schaduwen is vorig jaar enorm goed ontvangen, en de deelnemers zijn geroutineerde thrillerlezers. Gaat Kamer 305 hun verwachtingen waarmaken? Kan het boek Schaduwen evenaren of (want als ik heel eerlijk ben vind ik dat niet voldoende) overtreffen?

Net zo snel als mijn ongerustheid de kop opsteekt, verdwijnt ze ook weer. De lezers zijn enthousiast en stellen leuke vragen. Uiteraard komt (alwéér) het drankgebruik van mijn personages aan de orde, hoewel ik ze deze keer ook regelmatig thee en koffie liet drinken.

In minder dan geen tijd raast iedereen door het boek heen. Ik heb nauwelijks de gelegenheid om me te realiseren dat wat me een jaar lang bloed, zweet en tranen heeft gekost door de lezers van het clubje binnen enkele dagen met huid en haar wordt verslonden, want meteen daarna verschijnen al de eerste recensies. Glunderend van tevredenheid tel ik mijn kraaien. Tjonge, is dit echt waar? Het is écht waar!

Dank je wel Boekvonnis! Voor alweer een super gezellige sfeer én jullie lovende oordeel! Volgend jaar weer? J

Dan het toch belangrijkste van een boekvonnis, namelijk wat werd het cijfer;

drie keer een 5
twee keer een vier
een keer een 4,5

Met als eindcijfer