Thrillerdate 63

 

Win Beau Sejour

 Wanneer doctoraatsstudente Elise Deprez ontwaakt, ligt ze in een aula van de universiteit, naast het dode lichaam van iemand die sprekend op haarzelf lijkt. Ze heeft geen idee wat haar de afgelopen nacht overkwam.

Heeft haar dood iets te maken met de beruchte studentenmoordenaar die de stad in een wurggreep houdt? En als ze vermoord is, waarom loopt ze dan nog steeds rond en zijn er slechts enkele mensen die haar kunnen horen en zien?

De tv serie is  veel bekeken. Nu is er dan een boek uitgekomen, geschreven door Gie Vanhout.

Ben jij benieuwd hoe het boek zal zijn? We  mogen twee exemplaren verloten.

Hoe heet de hoofdrolspeelster van de serie? Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Beau Sejour.

De doden voorbij van Jo Claes

 

Een laatste bewijs

In Leuven wordt een verwoed verzamelaar van oude boeken en handschriften neergeslagen met één van zijn laatste aanwinsten. Kort daarna ondergaat een galeriehouder hetzelfde lot met een bronzen beeld uit zijn galerie. Het bronzen kunstwerk is echter verdwenen. Wel wordt een beeld van de heilige Gambrinus teruggevonden op de plaats van de misdaad.

Berg, Wenderickx, Coens, Lou en Zeebos zoeken naar aanknopingspunten. Gaat het om één en dezelfde dader? Wanneer echter een kennis van Berg op beestachtige wijze wordt vermoord, wordt het voor de hoofdinspecteur persoonlijk en, hoewel hij hiermee ingaat tegen alle voorschriften, is hij meer dan ooit vastbesloten om de dader te klissen.

‘De doden voorbij’ telt zes episodes en speelt in Leuven en omgeving. In de Gambrinus gaat Berg deze keer niet alleen genieten van zijn espresso, de heilige Gambrinus eist een prominente rol op in de verhaallijn door voortdurend op te duiken in de zoektocht naar de ware toedracht achter de misdaden.

Bladzijde na bladzijde mee te mogen zijn in de ontwikkeling van de plot is een waar genot. In zijn vijftiende misdaadroman rond Thomas Berg kiest Jo Claes voor het milieu van boeken- en handschriftenverzamelaars als scène voor de start van een nieuw misdaadverhaal. Terwijl de speurders trachten wijs te raken uit de misdaden die al of niet een link vertonen met de allegorische bierkoning Gambrinus, wordt, naast een veertiende-eeuwse codex, miniaturen en Jan I van Brabant, ook de kunst voortgebracht door de vertegenwoordigers van de eerste Latemse school een steeds terugkerend onderdeel van het onderzoek Dat Thomas Berg kennismaakt met bierbrouwster Tania maakt dat ook Leuven, en bij uitbreiding Haacht, als bierstad in de picture komt. 

Tegelijkertijd uit de auteur bij monde van Berg zijn ongenoegen over de manier waarop de stad Leuven nieuwe woonwijken inplant en daarbij raakt aan het authentieke karakter van de stad; beklaagt hij zich over het gebrek aan respect voor de laatste getuigen van een roemrijke geschiedenis die dreigen verloren te gaan. Naast de vele interessante wetenswaardigheden die de auteur via Thomas Berg loslaat op de lezer, is ‘De doden voorbij’ ook een staaltje van een ingenieus uitgewerkt misdadig plan.

‘De doden voorbij’ is geen nagelbijtend spannend of flitsend verhaal. Ook in deze Thomas Berg geen spannende achtervolgingen in snelle wagens. Nee, Thomas prefereert nog steeds het ‘benenwerk’. Het geeft hem de gelegenheid om informatie te verwerken, mogelijke te volgen pistes tegen elkaar af te wegen en de kunst in zijn thuisstad te savoureren. De autoritten in de bijrijdersstoel terwijl Lou haar rijkunsten in de praktijk brengt, zijn voor hem al spannend genoeg.

Ook in de vijftiende Thomas Berg staan de personages er. Berg is nog steeds zijn onnavolgbare zelf: espressoverslaafd en liefhebber van een goedbereide pasta geserveerd met een goede fles fumaio; hij heeft nog steeds een kort lontje en is ongeduldig en veeleisend voor zijn team en zichzelf. Zijn relatie met zijn machiavellistische overste Denissen blijft heel moeilijk. Deze keer zijn het de kookkunsten van Ottolenghi die hun relatie ‘voorlopig’ ontmijnen. Zoals altijd heeft hij de indruk dat hij achter de feiten aanholt en dat brengt hem uit zijn evenwicht. Zijn manier van denken en overwegen werkt ook nu weer aanstekelijk en pusht de lezer om hetzelfde te doen. De ontmoeting met Tania laat Berg niet onverschillig en we krijgen zowaar een andere kant te zien van Thomas. Zou hij dan toch de ridder op het witte paard kunnen zijn?

Eén personage werkt zich meer op de voorgrond. Lou. Ondanks haar korte nachten laat zij zich opmerken door haar analytisch vermogen en wendt ze al haar intelligentie en wilskracht aan in de hoop een ‘toelatingsticket’ te veroveren tot de privégesprekken tussen Berg en Zeebos. Haar bewondering voor haar chef is mogelijk een element dat kan uitgroeien tot meer in een volgende misdaadroman rond de hoofdinspecteur.

Met ‘De doden voorbij’ presteert Jo Claes het alweer om kunst, geschiedenis en misdaad in een harmonieus vlot lezend misdaadverhaal te gieten zonder daarbij pedant of arrogant over te komen. Iets wat Berg in geen geval zou appreciëren.

4.5 kraaien
Anita

Concurrentie van Tom Bergs

 

Titel: Concurrentie

Auteur: Tom Bergs

Uitgeverij: Uitgeverij de Punt

Publicatiedatum: september 2020

Recensie door: Tamara

Kraaien: 1 kraai voor de moeite zou een onderwijzer gezegd hebben….

 

Een explosie in het gemeentehuis schrikt het rustige Boortmeerbeek op klaarlichte dag op. De hele bovenverdieping ligt in puin en de nieuwe burgemeester is om het leven gekomen. Rechercheurs Johan Pieters en Sophie D’Hondt starten meteen hun onderzoek en worden daarbij geholpen door vingerafdrukken die op het explosief worden teruggevonden. Als die dan ook nog eens bekend zijn bij de politie, lijkt de zaak in minder dan een dag beklonken. Helaas blijkt de eigenaar van die afdrukken een voormalig militair te zijn die jaren geleden omkwam tijdens een missie in Afghanistan. Hoe komen zijn vingerafdrukken dan op de bom terecht? Ook privé staat Johan voor een lastige periode. Samen met Luna krijgt hij immers Kobe toegewezen, een pasgeboren kind dat in de Antwerpse vondelingenschuif werd achtergelaten. En dan is er nog oude bekende Walter De Cock, die de Leuvense gevangenis als vrij man mocht verlaten. Zint hij nog steeds op wraak na het verlies van zijn dochter?
Tom Bergs (1987) is in het dagelijkse leven werkzaam als administratief bediende bij de politie. De reeks rond speurders Johan Pieters en Sophie D’Hondt speelt zich steeds af in zijn eigen thuisbasis Haacht en omgeving (Keerbergen, Boortmeerbeek, Hever, Schiplaken, Wespelaar, Tildonk en Wakkerzeel). Uiteraard blijven de verhalen fictief, maar werden ze wel steeds vakkundig nagelezen door internen binnen de politie.

 

“Zijn hele hoofd baadde in het bloed en hij had een schotwond in het hoofd.”

 

Ik ben altijd heel benieuwd om een nieuwe auteur te mogen leren kennen en na het lezen van de flaptekst, de mooie cover en de goede recensies op alle kanalen, ben ik meteen begonnen met lezen! Dit moet toch de topper van de eeuw zijn?! Gezien de recensies…

 

Maar ik moet echt eerlijk bekennen dat ik mij totaal niet kan vinden in alle hysterische lovende reacties… Het verhaal staat bol van teveel mensen die totaal geen link hebben met de bomaanslag en niet eens nodig waren om het verhaal tot leven te brengen. Een oud gezegde komt hier echt tot zijn recht: OVERDAAD SCHAADT!!! En dat is hier absoluut het geval. De personages waar het om draait, komen totaal niet uit de verf, niet eens uit de grondverf. Het blijven kartonnen figuren zonder kleur of enige vorm van menselijkheid. In plaats van zoveel mensen in het verhaal te proppen, geef je hoofdkarakters kleur. Menselijke trekken, uiterlijke kenmerken.

 

Maar waar ik mij compleet aan zat te ergeren waren de fouten in het boek! Als het boek intern vakkundig wordt herlezen, moeten ze zich kapot schamen bij de politie!

Om te beginnen… Denk je een mega explosie voor. Zoals op de cover, overal as, schade en de burgemeester ligt ergens verkoolt, weggeslingerd uit zijn stoel. MAAR dan vindt de politie boven op een kast een mini cameraatje. Weinig schade en nog op zijn plek. Hoe kan zo’n goedkoop prulletje wat een fractie weegt, zo’n explosie overleven zonder een millimeter te zijn verschoven?

En in dezelfde mega explosie waar de burgemeester verkoold ligt, vinden ze een plastic prullenmandje die gesmolten is. De prullenbak zal met zo’n explosie door de kamer schieten, gelanceerd worden. Zeker een prullenbakje van plastic, die blijft echt niet daar zitten na de explosie. Zeker als de hele gang was weggeblazen volgens de schrijver.

 

Maar de grootste fout is nog wel het volgende: (het is een kleine spoiler, maar ik vond hem echt te groot om niet te vermelden!)

Brigitte gaat naar het gemeentehuis om beveiligingsbeelden op te halen. De moordenaar van de burgemeester krijgt een sms’je van zijn compagnon dat Brigitte onderweg was om de beelden te halen. De moordenaar gaat ernaar toe en schiet haar dood (sorry). Dan komt de schrijver ineens met een dramastukje dat de moordenaar niet wist dat hij zijn eigen vrouw doodschoot. Terwijl hij toch heel duidelijk een sms’je had ontvangen met de tekst “Brigitte is onderweg om de beelden op te halen”. Hoe kan de moordenaar het dan niet weten dat hij Brigitte tegen het lijf zou lopen? Sorry, maar dan verlies je voor mij gelijk alle geloofwaardigheid. Zowel als auteur, maar ook van alle lovende recensies! Dit is gewoon een onwijs domme fout.

Net als iemand een valse verklaring laten afleggen maar niet vermelden waarom….Opvulling van het boek?

 

Door alle overbodige personages en stommiteiten loopt het verhaal niet soepel. In het midden van het verhaal kwam de auteur op gang en zat je volledig in het verhaal, maar dat kon hij niet lang vasthouden.

 

De moorden vliegen je letterlijk om de oren en je kunt al een beetje raden welke kant je als lezer wordt opgedrukt, want de auteur doet niet aan puzzelen. En het plot… Zwak en voorspelbaar. Ik kan er niets anders van maken. Omdat iedereen al dood, bijna dood of verdwenen is, blijft er maar weinig mensen over om het spil van het hele verhaal te ontmaskeren.

 

Omdat ik aan het laatste hoofdstuk kan lezen dat dit verhaal een vervolg gaat krijgen, wil ik de auteur echt op hart drukken:

•              Hou van je personages, zie ze voor je, omschrijf ze en maak ze levend!

•              Stop met zoveel mensen in je verhaal te proppen die totaal los staan van het hele verhaal. Het maakt het onoverzichtelijk en als lezer ben je snel de draad van het verhaal kwijt.

•              Check je feiten!

•              Lees na wat je zelf getypt hebt, laat het nalezen door onafhankelijke proeflezers.

•              En als laatste… Ga niet kennissen, vrienden, familie etc. benaderen om 5 sterren recensies te plaatsen. Want dit verhaal verdient in geen enkel opzicht 5 sterren.

 

Spanning: 2

Originaliteit: 2

Psychologische ontwikkeling personages:0

Leesplezier:2

Schrijfstijl:2

Plot:1

Win Al jouw leugens van Rebecca Fleet

 Je huis is afgebrand. Je vrouw weet van niets. Je dochter weet te veel.

Mijn mond smaakt naar rook. Mijn ogen tranen ervan, doen pijn in de wind. Als ik mijn hand over mijn gezicht haal, blijft er as achter op mijn huid – als zachte zwarte sneeuw. Het verslindt de muren, vreet de ramen op, neemt bezit van alles.

En zij zijn daarbinnen. Mijn kind, mijn vrouw.

Na de tragische dood van zijn vrouw blijft Alex alleen achter met zijn tienerdochter Jane. Ze redden het prima, maar pas als hij Natalie ontmoet, breekt de zon weer door in zijn leven. Tot hun prille geluk abrupt wordt verstoord door een vreselijke brand.

Dochter Jade houdt vol dat ze een man in huis heeft gezien op de avond van de brand; Natalie ontkent dat ze bezoek heeft gehad. Een van hen moet liegen, en Alex staat voor een onmogelijke keuze: gelooft hij zijn vrouw of zijn dochter? En welke consequenties heeft dat?

Van jou willen we weten welk boek Rebecca hiervoor schreef? Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Al jouw leugens

Aspe met Van In – Episode 4

 

Ten prooi aan hebzucht

Met ‘Van In – Episode 4’  zit Pieter Aspe bijna halverwege in zijn reeks van 10 boeken rond Pieter Van In. De cover is mooi, oogt chic en vult het rijtje van de drie voorgaande boeken in dezelfde stijl aan.

Gaat Episode 4 verder waar 3 eindigde?

Er zit inderdaad continuïteit tussen de twee misdaadverhalen. Rein Claeys en Pieter Van In wonen sinds een maand officieel samen. Van In verwerkt nog steeds het verlies van Versaevel. De afwezigheid van Hannelore en de kinderen vecht zich met momenten pijnlijk een weg doorheen de gedachten van Van In.

Van In op pensioen, alsook zijn drinkebroer Zlotkrychbrto op rust, dat impliceert dat ook het Brugse politieapparaat niet ontsnapt aan veranderingen. Commissaris Lejeune maakt zijn opwachting. Rein wordt benoemd tot korpschef, een belofte die de premier deed in een vorig deel van de Van In-reeks. Ook de technische recherche verwelkomt een nieuw hoofd. Een cast waar een nieuwe wind doorheen is gegaan, zeg maar.

Het wordt Van In pijnlijk duidelijk dat de periode waarin zijn naam alle deuren opende definitief voorbij is. Een vaststelling die de toch al norse en botte commissaris nog somberder stemt. Het maakt zijn omgang met mensen er niet gemakkelijker op. Meer dan eens geeft hij er zich rekenschap van dat heel wat dingen voorgoed voorbij zijn. Om die sombere gedachten te sussen en in de filosofie dat Omer alles verbindt, draait hij er zijn hand niet voor om om drie, vier pintjes na elkaar achterover te slaan.

En dan doet Frank Flamand Pieter een voorstel. Om Van In te bedanken dat hij hem ooit het leven redde, maakt de zieke oude man Van In zaakgelastigde om samen met de dwerg André Sauvage zijn testament uit te voeren. Beloning voor Van In: 1 miljoen euro!

Het aanvaarden van de opdracht legt onmiddellijk een grote druk op de relatie van Pieter en Rein. De onverwachte overdadige luxe stelt de verhoudingen binnen hun koppel in vraag en werkt verslavend. Maakt geld gelukkig?

Dan wordt een dode gevonden in een Blankenbergs appartement. Pieter Van In krijgt als ervaren speurder de tijdelijke taak om de politie bij te staan in het onderzoek. Het haalt hem uit zijn lethargie en algauw komt hij op kruissnelheid. De dood van Frank Flamand en dan vooral de bepalingen in zijn testament zorgen voor onvrede onder de erfgenamen. In de ban van hun ziekelijke hebzucht staan ze elkaar naar het leven. Van In kan er aanvankelijk geen touw aan vastknopen. Kan hij een volgend slachtoffer voorkomen? Overal ziet hij André Sauvage, voyeur en pervert, opduiken. Deze heeft overduidelijk zijn eigen agenda.

Twee aanvankelijk verschillende verhaallijnen hebben dan toch een gemene deler. In zijn typisch eigen stijl ontrolt Aspe het verhaal grotendeels vanuit het standpunt van Van In. De tekst druipt van ironie, sarcasme en cynisme. Alweer een stortvloed aan boutades, nu eens vermakelijk, dan weer best shockerend. Het onderwijs, en de leerkrachten in het bijzonder, de opvoeding van de kinderen, de hersenloze toeristen die de Bruggelingen voor de voeten lopen, de politiek, … Van In - of is het Aspe? - schuwt geen enkel onderwerp. Wat zijn relatie tot vrouwen betreft, is er voor de ongelikte beer die Van In is, nog heel wat werk aan de winkel. Het is zo dat hij nog altijd graag zijn Omer krijgt voorgezet door Rein. Een vrouwelijke onderzoeksrechter schildert hij af als “het pas afgestudeerde wicht dat voor hem gewichtig zat te doen”. In het mannenbastion dat het politieapparaat is, stelt Van In dan wel vast dat de vrouwen het glazen plafond aan het slopen zijn, hij kan het niet laten om eraan toe te voegen dat gelukkig voor hem, gedachten nog steeds vrij zijn.

Enfin, Van In, ja, hij wordt een dagje ouder, maar hij is weer in goeden doen. Wanneer hij op een gegeven moment schandelijk de pedalen verliest en zijn relatie met Rein definitief op springen lijkt te staan, komt ook het plot in een beslissende fase. Wat dan op het spel komt te staan, kan door geen enkel geldbedrag, hoe hoog ook, worden gecompenseerd.

‘Van In – Episode 4’ is een vlot lezende thriller die garant staat voor een aantal aangename uurtjes leesvertier.

4 kraaien
Anita

Familie liegt nooit van Karen M. McManus

 

Titel: Familie liegt nooit
Auteur: Karen M. McManus
Uitgever: Van Goor
Pub datum: december 2020
Door: Ilse
Kraaien : 3,5

Tot hun grote verbazing krijgen de van elkaar vervreemde Jonah, Milly en Aubrey Story alle drie een uitnodiging om hun vakantie te komen doorbrengen op het vakantieresort van hun oma die ze nog nooit hebben ontmoet. Hun onterfde ouders zijn het erover eens dat ze deze kans moeten grijpen. Maar eens op het eiland lijkt oma erg verbaasd hen te zien. De drie laten zich echter niet afschrikken en willen dit tot op de bodem uitzoeken.

Karen M. McManus is een Amerikaanse auteur van fictie voor jonge volwassenen. Ze is vooral bekend van haar debuut ‘Een van ons liegt’, dat meer dan 160 weken op de New York Times-bestsellerlijst stond.

‘Familie liegt nooit’ is het verhaal van de Story-familie en wordt vanuit meerdere perspectieven verteld, voornamelijk vanuit dat van Milly, Aubrey en Jonah. Op deze manier geeft McManus je een breed en diep inzicht in het leven van de Story’s. Het verhaal wordt regelmatig doorbroken met een blik op het verleden vanuit het oogpunt van Allison, Milly’s moeder. Deze stukjes bezorgen het verhaal een grote meerwaarde. Enerzijds werpen ze een licht op het mysterie, anderzijds doorbreken ze de vaak eerder luchtige sfeer van het boek.
We leren de drie hoofdkarakters echt goed kennen als gewone normale tieners waarin vele jongeren zich (of anderen) zullen herkennen. En al snel blijkt dat de geheimen van de familie groter zijn dan verwacht. Alhoewel het boek een YA-thriller zou moeten zijn, is er erg weinig spanning aanwezig in het verhaal. Het gaat vooral over het mysterie dat hangt rond de Story’s dat stap voor stap duidelijker wordt. Het verhaal ontwikkelt zich uiteindelijk in een weinig verrassend plot.
McManus heeft een erg vlotte schrijfstijl. Het boek zorgt dan ook voor een aantal ontspannende uren leesplezier.