Pretty boy van Ingrid Oonincx

Als ik het boek zonder toelichting had zien liggen in de boekwinkel had ik ‘m niet opgepakt. Ik houd niet zo van foto’s van mensen op een cover. Ik maak liever mijn eigen beeld tijdens het lezen. De mooie man op de cover voldoet zeker aan de criteria voor een ‘pretty boy’. Billy, de pretty boy uit het boek is een zeer knap en vol zelfvertrouwen ogende puber die veel losmaakt bij de meisjes. Zijn persoonlijkheid (onzeker, introvert) en de bagage die hij mee krijgt uit zijn moeilijke jeugd staan echter haaks op zijn pretty boy-looks.

Het verhaal start met twee stellen: Hannah en Jack (met onder meer zoon Tommie) en Laura en Jef (met enig kind Max). De jongetjes zijn beste vrienden en beiden hebben kenmerken van autisme. Het boek wisselt aanvankelijk per hoofdstuk van heden (Tommie raakt vermist en dat ontwricht de beide gezinnen) en verleden (dat gaat over twee broertjes en de omstandigheden waaronder zij opgroeien in Amerika). De twee broertjes (één ook met kenmerken van autisme) worden ernstig verwaarloosd door hun alleenstaande moeder. Billy, de oudste, moet daardoor vaak voor zijn jongere broer zorgen. Door een inschattingsfout is Billy verantwoordelijk voor het overlijden van zijn broer.

De twee verhalen komen zo halverwege het boek bij elkaar en dan wordt duidelijk hoeveel geheimen Jack voor Hannah heeft verzwegen. Tommie blijkt vermoord en tot overmaat van ramp raakt ook Max vermist.
Het boek eindigt in een spannende climax met aan het einde nog ruimte voor een laatste twist.

Het boek leest als een trein en is met een soepele pen geschreven. Een stevig uitgedacht plot met diverse haakjes om de lezer te misleiden. Ik had nog nooit een boek van Ingrid Oonincx gelezen maar ze is duidelijk een ervaren thrillerschrijfster. Ook de verbinding met heden en verleden is knap bedacht.

De uitwerking vind ik iets minder. Met name de eerste helft van het boek raakte me. Vooral de opbouw van het verhaal van de broertjes uit Amerika zet ze zó treffend neer. De dood van het jongste broertje rauw en hartverscheurend komt binnen als een mokerslag. 
Als het verleden wordt ingehaald door het heden worden zaken wat snel beschreven en dat voelt (na het intense relaas) wat afgeraffeld. Ook vind ik de gebeurtenissen soms wel wat erg toevallig rondom de psychotische psychologe die aan het einde van het boek haar intrede doet. Het tempo waarin (naar mijn smaak soms wat geforceerde) gebeurtenissen, die het plot moeten ondersteunen en de sprong in de tijd van verleden naar heden, maken de eerste helft van het boek voor mij overtuigender dan de tweede helft.

Niettemin een knap geschreven boek met een origineel plot, spannend tot en met de laatste bladzijde.

4 kraaien

Annemarie

Unboxing...

Als je van thrillers houdt, kan het je bijna niet ontgaan zijn dat het nieuwe boek van Karin Slaughter uit is. Anders moet je echt onder een steen hebben gelegen. Maar mocht je het nog niet weten...Gespleten is dus uit haha. Twee van onze teamleden hebben het boek al gelezen en gaven het 4,5 en 5 kraaien. Wij werken met kraaien ipv met sterren.

Dat maakt het dan niet een grote verrassing welk pakketje ik open ga maken in het filmpje. Wel een verrassing is hoe een oude mevrouw probeert mee te doen met de jonkies in deze wereld.
Kijk je mee naar de unboxing? Klik de link maar aan...
unboxing

En vergeet niet ook mee te doen aan de winactie waar een gesigneerde Gespleten is te winnen op Thrillerlezers.

Ook leuk is om morgen een kijkje te nemen op de site van Readalicious, waar Samantha Stroombergen iets rondom het boek van Karin Slaughter gaat doen. Waarom dat speciaal is? Samantha Stroombergen hebben wij deze week als eerste auteur bij ons nieuwe item Buiten zijn boekje waar Samantha vertelt over haar leesboeken. Samantha schreef namelijk zelf een thriller welk onlangs uitkwam.
Readalicious

De tragische eindes van Boris Bastarache

Boris is elf jaar en het dorp waar hij woont is door de Duitsers bezet. Elke dag komt het vriendengroepje van Boris bijelkaar en spelen ze verzetje. Ze proberen de Duitsers dwars te zitten, maar worden op een dag ook betrapt bij het proberen de spoorlijn te saboteren. Het loopt met een sisser af. Dan bedenkt Boris een geniaal plan, vindt hijzelf. Echter hier gaat iets gigantisch mis en dit is de opmaak tot alle andere bizarre gevolgen cq situaties in de verre toekomst.


Vanaf zijn jonge jaren lijkt zijn leven verweven met Leo. De andere vriendjes van toen verdwijnen van het toneel tot dat ze later bij terugkeer naar het dorp weer even in beeld komen. Zo kan Boris studeren op kosten van Leo zijn vader, zodat hij Leo kan helpen bij de studie. Hij leert daar  het echte leven kennen. Vooral de meisjes, waar hij graag "eentje met slanke benen en een vernuftig wit gezichtje wil".
Zo leert hij op een dag de liefde van zijn leven kennen, maar door zijn grote geheim komt er een bijzondere wijze een letterlijk einde aan deze liefde.
Dan trouwt hij en wordt door in het bedrijf van zijn schoonvader te starten een rijk man. Leo verdwijnt trouwens nu ook nooit heel ver uit het leven van Boris. En zorgt voor ongemakkelijke situaties.
Na pagina 130 komen er opeens stukken van politierapporten tussen de hoofdstukken door en denk je van waar gaat dit heen. Het zorgt voor een mooi afgerond, goed bedacht origineel en onverwacht einde.

Ik hou zo van de schrijfstijl van deze Koen Strobbe! Mooie filmische beelden vullen het verhaal en de veelvuldige gebruikte Franse woorden irriteren niet, maar geven juist meer kleur aan het verhaal. Valt bij Koen Strobbe voorheen altijd de term van Tarantino, dit keer vind ik het een ander soort verhaal. Echter wel een waanzinnig verhaal over een psychopaat die zo gek is als een deur. Voor de hele buitenwereld zit deze gekte verborgen onder een mooi charmant omhulsel. Koen Strobbe neemt je mee in het denken en doen van deze Boris. En, wat heel bijzonder is,  je kan deze Boris nog begrijpen ook. Dat het ene na het andere slachtoffer, als dominostenen lijken te vallen in het verhaal, kan je je voorstellen.  Nadat  ooit de eerste stap in de oorlog was gezet en zijn grote liefde verdween, kan hij bijna niet meer anders. Bizar bedenk je je hoe  je een psychopaat begint te begrijpen en nog bijna medelijden met deze gestoorde Boris gaat krijgen. Fascinerend!


De tragische eindes van Boris Bastarache is een boek met enorm veel onderhuidse spanning zoals een echt goede psychologische spannende roman behoort hebben. Het is absoluut -gelukkig niet zeg ik dan- geen mannen actieboek. Maar een boek waar je zelf meedenkt en je verbaast, maar ook heel vaak een grote grijns op je gezicht getoverd krijgt. Of zegt dat nu iets over mijn eigen psychopatische kantjes? De titel had mij trouwens bij de start iets in verwarring gebracht, maar was dus anders bedoeld dan het leek. Na het lezen, is het juist een perfecte titel.
Ik heb het boek bijna in 1 ruk uitgelezen. Het viel slecht weg te leggen. Probleem daarvan is alleen dat het nu weer wachten is op boek vier. Verdorie..

Ik geef dit boek 4,5 kraai
Ink

Win President vermist van James Patterson en Bill Clinton

Een bijzondere samenwerking tussen een thrillerschrijver en een oudpresident resulteerde in het boek President vermist.

Waar gaat het over?
Het Witte Huis is de thuisbasis van de president van de Verenigde Staten, de best bewaakte persoon ter wereld. Hoe is het dan mogelijk dat de Amerikaanse president spoorloos verdwijnt?

President vermist is het adembenemende verhaal over macht waarin de lezer aan den lijve ondervindt hoe het is om de belangrijkste speler in the Oval Office te zijn. Over de duizelingwekkende druk, de hartverscheurende beslissingen, de onbegrensde mogelijkheden en onvoorstelbare macht. President vermist is dé thriller van het jaar, een confrontatie met de duistere dreigingen van vandaag de dag, met de hoogst mogelijke inzet.

Wat te doen?
1. Je bent lid van Thrillerlezers (dat kan hier)
2. Noem nog twee mensen met wie James Patterson wel eens een boek samen schreef. Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv President

Wat leest het team in juni

De maand juni is al over de helft en we (het team) zijn allemaal druk aan het lezen. Er zijn deze maand gelukkig nog weinig niet-zo-leuke boeken voorbij gekomen. Maar dat kan natuurlijk zo veranderen bij het volgende boek wat je in je handen krijgt.



Annemarie zit veelvuldig momenteel in de figuurlijke leesstoel en levert de ene mooie recensie na de andere in. Zo maakte ze o.a een mooie recensie over Gespleten het nieuwe boek van Karin Slaughter. Net als mij was ze helemaal verkocht door Een goede dochter, het vorige boek. De nieuwe zat ze erg te twijfelen, omdat ze hem net wat minder vond. Dus werd het 4,5 kraai. Lilian las het boek ook en gaf het wel de volle mep van vijf. Haar recensie kan je eventueel hier lezen
Annemarie is deze week bezig in De witte kamer van Samantha Stroombergen. Een debuut . De samenvatting begint met dat een wandelaar een uitgemergeld lichaam vindt met een 5  in het lijfgekerfd.  Lekkere start voor een echte thriller zou ik zo zeggen. Daarna zal Stalker in de nacht graag ter hand genomen worden. De opvolger van Het meisje in het ijs van Robert Bryndza. Ik mocht hem zelf al lezen en ik vond het weer een echt lekkere thriller. Veel mensen vergelijken deze auteur met Arlidge. Ik zie die vergelijking dan niet helemaal, maar ik ben geen Arlidgefan.

In Woerden wordt momenteel een stapeltje vrouwenthrillers gelezen van Marion Coolwijk via Jetvan Vuuren naar Nora Roberts haar nieuwe boek. Lydia is haar leesachterstand flink aan het inhalen.

Tilly is bezig met een Scandinavische thriller De kluizenaar nadat ze net Valkuil van Indridason uitlas.  We hebben onder de leden van onze facebookgroep veel liefhebbers van de Scandinavische boeken. Indridason schijnt het summum te zijn. Waar gaat deze laatste over? Volgens de achteflap:

In Petsamo, in het hoge noorden van Finland, wacht een jonge vrouw op haar geliefde. Ze willen per schip naar IJsland terug, weg van de oorlog die zich nu tot de noordelijke landen heeft uitgebreid. Haar vriend komt echter niet opdagen.

In de lente van 1943 heeft de Wereldoorlog een hoogtepunt bereikt. In Reykjavík is de bevolking in rep en roer. Aan het strand van Nauthólsvík is een lichaam aangespoeld. Achter een legerkroeg aan de Klambratún wordt een jongen het slachtoffer van geweld. Een vrouw die veel contacten onder militairen heeft lijkt verdwenen te zijn.

De twee volgende boeken liggen al weer klaar bij Tilly. Ze is alleen hard aan het zoeken voor wat tijd om de recensies af te maken.
In Vlaanderen werd n.a.v het nieuwe boek van Clare Donoghue Keer niet terug ook even snel het eerste deel gelezen. Nu werd daar gestart met het nieuwe boek van Peter James. Natuurlijk met het woord dood erin, zoals in al zijn titels. Karin is een groot liefhebber van de boeken van Peter James. Ik vraag me wel eens af over Peter James ons eens zal verrassen opeens met een hele andere titel op een dag.

Baukje ( ben even kwijt waar die woont) maakte ik niet blij met het lezen van Stromboli van Saskia Noort. Ik hoorde pas dat Stromboli een heel stuk minder verkoopt dan haar thrillers. Ik leende onlangs het boek van Noort uit aan mijn buurvrouw. Die riep halverwege dat het wel ging en bracht het gisteren terug met of zij eens een recensie zou schrijven? Hoger dan een 1 werd het niet, zei ze. Terwijl alle andere boeken van Noort altijd in de smaak vallen bij haar. De recensie van Baukje kan je hier lezen.

Ook het boek van Varg Veum was een matige. Nu gaat zij Enter van Willem Asman lezen. Bekijken of ze de winnaar van de Gouden Strop terecht vindt.

Grubbel ergens wonend in Drenthe geloof ik, is de grote recensiemaker normaliter, maar had even ernstigere en vervelende zaken te doen ivm een overlijden. Nadat zij Stephen King blij dicht sloeg, was daar even een leesstilte. Ze is al begonnen in Het huis van de verzamelaar van Jess Kidd. Een boek met een omslag waar ik heel blij van word.

En de achterflap maakt wel nieuwsgierig vind ik zelf:

Een verdwijningszaak, een verzamelaar en een geriatrie-fluisteraar die de chaos het hoofd moet bieden Mr. Flood is een obsessieve verzamelaar. Hij heeft zijn huis van top tot teen volgestouwd met spullen: opgezette vogels, poppen, boeken... Vrij normaal voor iemand met verzamelwoede, behalve dan dat hij tussen al die spullen een groot geheim verbergt. De thuiszorg probeert zijn leven weer enigszins op de rails te krijgen, maar de beste geriatriefluisteraars zijn al op deze zaak stukgelopen. Maud Drennan is de zoveelste die gaat proberen om de vijandige Cathal Flood te temmen. Mauds aanwezigheid zorgt ervoor dat Mr. Flood een beetje ontdooit, en met de hulp van haar excentrieke huisbaas en een bende heilige geesten probeert ze erachter te komen wát zijn geheim nu precies is. Wat heeft deze man op zijn geweten? En hoelang duurt het voordat Maud zelf gevaar loopt? 

Ik ben erg benieuwd wat Grubbel er van gaat vinden en of ik het daarna graag ook zelf ga lezen.
In Brabant bij mij zelf is het sws wat stil qua recensies. Ik loop achter met ze te schrijven en er staat van alles in klad. Gelukkig lees ik wel best weer lekker door. Zo o.a. Vermoorde onschuld van Jennefer Mellink en Verstoppertje van Nicolette Molenaar. Nu lees ik ter ontspanning Stalker in de nacht. En hoop op dat de moed tot schrijven gaat komen.

Lilian leverde onlangs dus de recensie van het boek van karin Slaughter in en leest momenteel een roman voor een andere boekensite.

Oftewel deze maand gaan weer aardig wat recensies online komen, als Tilly en ik ook nog de schrijfmodus gaan vinden.

Derde boek van Samuel Bjork

In oktober dit jaar komt eindelijk het derde boek van Samuel Bjork. De omslagen blijven nog even in dezelfde stijl (je zou het saai kunnen noemen).

In De jongen in de sneeuw van Samuel Bjørk, het ijzingwekkende vervolg op Ik reis alleen en De doodsvogel, keert het beroemde rechercheteam Holger Munch en Mia Krüger terug!

In een bergmeer wordt een 21-jarige ballerina gevonden, bruut vermoord. De politie vindt in het bos vlakbij een camera op een statief, precies gericht op de plaats delict. Het nummer ‘4’ is in de lens gekrast. Inspecteur Holger Munch is met verlof om te zorgen voor zijn dochter, maar besluit om terug te komen voor het onderzoek naar de ballerina. Mia Krüger, net ontslagen uit een afkickkliniek, is op weg naar een welverdiende vakantie in de Cariben wanneer Munch opduikt en haar vraagt om zich over de zaak te buigen. Ze besluit haar vakantie uit te stellen en te helpen met het onderzoek. Als Mia ook nog een van corruptie verdachte collega in de gaten moet houden, komt alles in een levensgevaarlijke stroomversnelling…

Keer niet terug van Clare Donoghue

Wat vond ik van de cover ?

De cover van het tweede boek van Clare Donoghue is zeker in de stijl van het eerste boek ‘Kijk niet om’, ook in dit geval zien we bloedvlekken en wordt het boek aanbevolen, dit keer als zijnde ‘overtuigend en verontrustend’ (aanbeveling door David Hewson)

Wat verwacht ik van tevoren ?

‘Kijk niet om’ vond ik een topboek, dus ik hoop op een spannend vervolg dat het niveau van Clare Donoghue’s debuut kan aanhouden.

Quotes die ik het vermelden waard vind :

De quote voor het begin van het verhaal vat helemaal de sfeer van het boek samen :

Ik sloeg met mijn armen wild om me heen, in alle richtingen. Ik voelde niets; toch durfde ik geen voet te verzetten, uit angst dat ik op de muren van een grafkelder zou stuiten.

– Edgar Allan Poe, De put en de slinger

Ik schreeuwde en riep, in de hoop dat iemand zou antwoorden. Iemand die ook hier in het donker zat. En me zou kunnen redden. Maar er is niemand. Ik ben alleen. Ik huil niet meer. Er is niet genoeg vocht over in mijn lichaam om tranen aan te maken. Ik ben leeg.

Mijn recensie :

De eerste paar hoofdstukken van het boek zijn behoorlijk eng en gruwelijk gedetailleerd, zodat het boek je meteen bij de keel grijpt. In tegenstelling tot ‘Kijk niet om’ is in ‘Keer niet terug’ niet zozeer Mike Lockyer het hoofdpersonage, maar eerder Jane Benett.  Beide boeken lopen quasi naadloos in elkaar over, Mike draagt de gevolgen van de vorige zaak en sluit zich af van zijn collega’s. Jane heeft het behoorlijk moeilijk met de situatie en krijgt tegelijkertijd 2 moeilijke zaken toegewezen : de gruwelijke moord op een  jonge vrouw en de vermissing van een ex-collega. Is er een verband tussen beide zaken ?

Halfweg het boek slagen Jane en Mike er eindelijk in om de situatie tussen hen beide uit te klaren, zodat ze opnieuw een ijzersterk team volgen, waarbij Jane de leiding behoudt, en Mike een prima klankbord vormt. Vanaf dat moment versnelt de leessnelheid van boek aanzienlijk, en eens het tempo hoger wordt, wordt het boek ook spannender. Toch brengt het boek me af en toe in de war en vraag ik me af of ik iets gemist heb in het verhaal, maar gelukkig wordt dit verwarring wel snel uitgeklaard verder in het verhaal. De ontknoping van het boek is bijna explosief , er komt heel veel info tegelijk vrij en toch krijgen we nog een stevige plot-twist.

Al  bij al is ‘Keer niet terug’ een onderhoudend en boeiend boek, met opnieuw best wel wat raakpunten met het werk van Peter James.

Ook dit boek van Clare Donoghue geef ik 4 ½ kraaien, alhoewel ik het misschien net iets minder vind dan het debuutboek, alleszins, zeker goed voor een aantal prettige, spannende en soms redelijk enge uurtjes leesplezier.

Karin