Boekvonnis van De perfecte moeder van Esther boek

Namens uitgeverij Hamley Books mochten wij een leesclub organiseren met het boek De perfecte moeder van Esther Boek.

Waar gaat De perfecte moeder over?
Een aangrijpende roman over twee sterke vrouwen die niet kunnen ontsnappen uit de wereld waarin ze opgroeiden.  Nelleke en Helena zijn vrouwen die elk op hun eigen manier trachten te ontsnappen aan hun verstikkende verleden. Nelleke wil vluchten uit het armoedige bestaan dat ze van haar ouders erfde en zal daarvoor tot het uiterste gaan. Helena groeit op in een, voor de buitenwereld, perfect gezin. Maar is dat wel zo? Want wat er achter gesloten deuren gebeurt, blijft lang verborgen.


*Wie waren de deelnemers?

Jacqueline Musch als begeleider
Lien Gautiers
Ingrid de Galan
Mieke De Ruddere
Wilma Veltkamp
Kelly de Preester
Hannie van Grol
Annet Bathoorn

Esther Boek nam zelf ook deel aan de leesclub en was zeer actief. Er werden vele vragen op haar afgevuurd, die zij allen steeds snel en uitgebreid beantwoordde. Ik wil alle deelnemers bedanken voor hun inzet, de auteur voor haar enthousiasme en natuurlijk Hamley Books voor het beschikbaar stellen van de leesexemplaren.


*De cover

Enthousiaste reacties, zoals Lien zette door de bijzondere cover en de korte inhoud het boek onmiddelijk op haar 'te lezen'lijst.

Kelly: "Mij spreekt het ook wel aan deels door het roze op de cover. De twee vrouwen aan de voorkant zorgen er dan weer voor dat je niet meteen het gevoel hebt dat het een feelgood boek wordt. Na de achterflap gelezen te hebben was ik verkocht. Ik heb nog niets van deze auteur gelezen en ben dan ook erg benieuwd."

Ingrid: "Alleen de titel al ! De perfecte moeder .... wie kent er 1 ? Ik niet ...dit maakte mij enorm nieuwsgierig, na de korte inhoud gelezen te hebben , wist ik het zeker .....dit boek MOET ik gewoon lezen 😊. Ben zoooo benieuwd !

*Wat verwachten de deelnemers eigenlijk?

Wilma zegt het volgende: "Vooral de zin: "Dit boek zal zowel de lezers van romans alsook de lezer die van wat meer spanning houdt, aanspreken." deed me de rest van de achterflap lezen en ik verwacht dus zeker ook een spannend boek met eerst aparte verhaallijnen die langzamerhand samen komen."

Mieke: "Ik verwacht twee intrigerende verhalen met toch wat romantiek en een beetje spanning. Niet echt een triller. Hoop dat het verhaal mij zo boeit dat ik het boek nt kan wegleggen. De inhoud spreekt mij heel erg aan, het genre daar hou ik van en ik ben heel erg benieuwd..."

Lien: "Ik heb niet echt een speciale verwachting. Na het lezen van "geen kind meer", na het volgen van Esther Boek - auteur op facebook en na het lezen van de korte inhoud wist ik direct dat ik dit boek wil lezen. Ik verwacht gewoon een heel goed boek! Ik heb wel hoge verwachtingen en ik verwacht dat ik niet teleurgesteld ga worden :)."

*Wat vinden zij tijdens het lezen?

Hannie had het boek in 1 adem uitgelezen en was gewoon vergeten te noteren wat zij halverwege vond. Een goed teken dus!


Annet:" In het begin leest het als een thriller. Snel heb je in de gaten hoe de verhoudingen liggen. De personages zijn prachtig neergezet, heel geloofwaardig."

*Vragen aan Esther, de auteur:

Kelly wil graag weten wat Esther aanzette tot het verhaal van De perfecte moeder.
Esther antwoordt: " ik werk in de zorg rondom kinderen en zie veel tussen ouders en kinderen gebeuren. Dingen die je voor geen enkel kind wil, ook de ouders niet die dit wel hun kind aandoen. 
Ooit kreeg ik een moeder met kind op mijn spreekuur die ik verdacht van munchausen by proxi. Deze psychiatrische aandoening fascineerde me en was de aanleiding tot het schrijven van dit boek. Gaandeweg het schrijfproces is munchausen verdwenen maar de soms moeilijke relatie tussen kinderen en ouders, en de gevolgen voor het volwassen leven, is overeind gebleven. 
Mijn boeken zullen altijd een stukje over mezelf vertellen. Van huis uit heb ik meegekregen dat elk mens zijn redenen heeft voor zijn daden. Ook als de daad schadelijk is. Door deze redenen te kennen hoef je de daad niet te vergoelijken, je hoeft de mens zelfs niet aardig te vinden, maar je kunt wel begrijpen dat er tussen mensen veel meer grijstinten zitten dan het zwart/wit dat we vaak als eerste zien. Met mijn boeken hoop ik te bereiken dat de lezer heel even, nadat het boek uit is, denkt: Dit had mij ook kunnen overkomen. Of mijn buurvrouw, het vriendje van mijn zoon, mijn zus, enz"

Hannie vraagt: "Schrijf je de verschillende verhaallijnen ook in de volgorde waarin ze in het boek voorkomen of schrijf je de aparte lijnen en voeg je die later samen? Ik vind het altijd zo bijzonder dat de verhaallijnen zo goed op elkaar aansluiten."
Esther: "ik schrijf heel chaotisch. Op het moment dat een hoofdstuk in vage lijnen in mijn hoofd zitten schrijf ik het op. Als ik het manuscript klaar heb print ik alles uit en ga met alle hoofdstukken schrijven totdat ik vind dat het verhaal een goede opbouw heeft. Zowel qua spanning, variatie en tijdlijn. Dan controleer ik of alles klopt of dat er nog wat mist. Dit schrijf ik dan in nog wat nieuwe hoofdstukken."


Een van de deelnemers vond dit een mooie quote:
Stemmetjes in je hoofd, die zo hard schreeuwen, dat je de stemmetjes in je hart niet meer kunt horen




*Na het lezen

"Bijzondere en emotionele wending aan het einde. Ik had door de hint ook door welke kant het op ging maar was toch wel wat verbaasd. Ik heb er nog wel even over na lopen denken waarom Helena uiteindelijk deze keuze heeft gemaakt. Wel begrijpelijk maar niet goed te praten......", zegt Jacqueline.




"Ik sloeg het boek gisteren dicht. Ofwel : ik deed langzaam het boek dicht en streelde het kaft. Het was zooooooooooooo mooi............Ik heb zo genoten van dit boek, ook al is het een keihard verhaal. Maar is is zoooooo mooi geschreven, lang geleden dat ik zo een parel heb gelezen. Het is speciaal, pakkend, mooi, ontroerend, verslavend,... 
Esther heeft me tijdens werken hier in huis in een zetel laten zitten, zonder dat ik als een stresskip rondliep, maar ze liet me helemaal wegdromen in haar verhaal. 
Ik ben nadien wel gaan kijken of er hier nog reacties stonden en ik ben ook nog op Hebban gaan zien, maar ik was er nog niet aan toe om direct een recensie te schrijven. Dat moest allemaal wat bezinken. Dat heb ik niet snel bij een boek... Kan het me zelfs niet direct herinneren, is lang geleden in ieder geval.

Mensen toch wat kan Esther Boek - auteur prachtig schrijven... Helemaal betoverd door haar mooie zinnen...", vertelt Lien

Annet vindt het einde jammer, maar vond de rest van het boek juist geloofwaardig en sterk.

Ingrid: "Jammer dat het uit is..... het einde op zich vond ik aan de ene kant verrassend , hoewel het wel in de lijn der verwachting lag dat er zoiets zou gebeuren, maar aan de andere kant ook heel eerlijk gezegd niet bij MIJN interpretatie van de persoonlijkheid van Helena passen. Maar dat is wat lezen juist zo fijn maakt ! Iedereen “leest” iets anders in een verhaal ! 

Had nog wel meer willen lezen , maar helaas!"

Mieke: "Dit boek kruipt onder je huid!!! Ik heb er zo erg van genoten!!!! Ook al is het fictie....het is zo realistisch en mooi geschreven dat het echt blijft nazinderen. Wetende dat dit jammer genoeg ook realiteit kan zijn heb ik daardoor veel verschillende emoties gehad tijdens het lezen!!! Bedroefd, verbijstering, misnoegd, ongeloof, medelijden, machteloosheid,...ik werd toch even stil bij bepaalde hoofdstukken. Het is zware materie voor gevoelige personen. Een heel mooie psychologische roman die me van begin tot het einde geboeid heeft. "

Kelly:" Ik vond sommige stukken erg pittig. De auteur kan sommige situatie levendig verwoorden waardoor ik het best heftig vond om sommige belevenissen te lezen. 
Ik vind de schrijfstijl erg mooi en ga zeker het andere boek van esther lezen. 
Ik had het einde niet verwacht en was erg geschrokken in eerste instantie. Het verhaal zet aan tot denken."


Hannie: "Esther Boek heeft een intrigerend boek geschreven over het verborgen leed dat veel kinderen meemaken en dat veel volwassenen hiervoor de ogen sluiten. In het leven van Helena is er maar één persoon die het opmerkt en er wat mee doet. Veel anderen laten het oogluikend toe. 

Het boek blijft boeien van het begin tot het eind, je wordt meegezogen in het stille verdriet van deze kinderen."


 "Het boek leest als een trein en houdt je in zijn greep. De twee vrouwen die hier bedoeld worden zijn Nelleke en Helena. We volgen hun lief en vooral leed in korte afwisselende hoofdstukken, variërend in tijd en in persoon. Hier moest ik in het begin wel even aan wennen, want de periodes waarin een verhaal zich afspeelt wisselen behoorlijk. Het duurde daardoor wel even voordat ik de verhoudingen tussen beide vrouwen doorkreeg. Beiden zijn product van hun opvoeding en Esther laat zien, dat dit altijd doorwerkt in je verdere leven. Heel aangrijpend en zo geschreven dat je de dader van kindermishandeling, maar ook een verslaving met andere ogen bekijkt.", benoemt Wilma


Mooie quote volgens een van de deelnemers:
Maar nog liever zou ze zo door haar hoofd willen vegen om zo boze mannetjes weg te sturen die, met stampende voetjes, rondbanjeren door haar hoofd en woedende woorden schreeuwen, die tegen haar schedeldak knallen, om zich daarna met weerhaakjes vastzetten in haar hersens

Wat vond de auteur zelf van deze leesclub?
"Bij een nieuw boek horen ook nieuwe lezers.

Lezers die je eerdere boek lazen en met een verwachting aan je nieuwe boek beginnen.

Lezers die nog nooit iets van je gelezen hebben en benieuwd zijn naar die voor hen onbekende auteur.

Deze lezers komen samen in een leesclub waar ik, als auteur, mee mocht praten. Maar waar ik ook meteen de commentaren te zien kreeg, het oordeel.

De leesclub van Thrillerlezers was voor mij de eerste leesclub waar ik, als auteur, aan meedeed. Ik had er zin in en ik was er zenuwachtig om. Want wat zou het oordeel zijn van die lezers? De liefhebbers van thrillers, terwijl ik een roman schreef. Wat zouden ze van de cover vinden, de opmaak van het boek. En, wat zouden ze van mijn verhaal vinden?

Gelukkig bleken de eerste reacties, die op de cover, louter positief. We gingen dus goed van start. En ook naarmate er meer oordelen kwamen, over andere onderdelen van het boek, waren er tips maar ook zeker veel tops. En de tips waren bruikbaar en respectvol.

Bleef een lezer wat achter met reacties dan werd deze op vriendelijke manier aangespoord, dus ook de leesclubleider hield alles goed in het gareel, zonder over te komen als een slavendrijver.

Voor mij was het een ervaring die smaakt naar meer. Het is een leuke manier om direct met je lezers in contact te komen, ze een beetje beter te leren kennen.

Dus, tot slot, een groot woord van dank; aan Thrillerlezers en aan de deelnemers van dit boekvonnis. Jullie gaven mij weer een hele nieuwe, leerzame, maar bovenal mooie ervaring."

*Conclusie: Opnieuw een zeer geslaagde en leuke leesclub, dat als eindoordeel met een 4,5 kraai
kwam! Een boek wat een waardige opvolger van Esther Boek haar debuut Geen kind meer is.

Discover Echo

Zonder achterflap, gewoon puur de omslag/cover van het boek Echo. J
Wat doe je als je het zou zien liggen? Pak je het op? Wat verwacht je voor verhaal, enz enz

OPROEP LEESCLUB!

Wat doe je als de toekomst ineens voor je deur staat? Wat doe je als je huis ineens ontploft? Als je van het ene op het andere moment in een nieuwe wereld belandt? Als je de mogelijkheid krijgt fantastische dingen te leren, maar niemand je de waarheid vertelt over wie je bent en wat je allemaal kan? Rémi heeft genoeg van raadsels, halve verklaringen en slappe excuses. Hij gaat op zoek naar wie hij is. En waarom.

Rémi voelt zich al zijn hele leven anders dan anderen. Zijn ouders verbergen iets voor hem, maar hij kan er niet achter komen wat. Rémi wil weten wie hij is en gaat op zoek naar zijn ware identiteit. Maar net als hij op het punt staat antwoorden te vinden, is er die knal. Zijn huis ontploft. Rémi kan niet anders dan de hand grijpen die hem vanuit de duisternis wordt toegestoken.

Hij komt terecht in het mysterieuze Creodroom, een instituut waar de wetenschap haar tijd ver vooruit is. Techniek voelt aan als magie. Robots lijken verbazingwekkend veel op mensen. Alles waar de tiener ooit over droomde, is hier werkelijkheid. Rémi wordt overrompeld door fantastische technologie en hij ontmoet jongeren die vrienden voor het leven worden. Voor het eerst voelt hij zich thuis.

Tot zijn verleden hem weer inhaalt en Rémi beseft dat hij nog steeds in groot gevaar is.

 Lees je graag ook wel eens een Young adult? Wij gaan in mei een leesclub met dit boek draaien. We zoeken ongeveer 7 lezers die enthousiast mee willen doen in een besloten groep op facebook. Er gelden wel een aantal voorwaarden:

* Je kan het boek in twee weken uit lezen. 

* Je doet actief mee in de lezersgroep en beantwoordt de vragen in de blokken uitgebreid (het zijn ongeveer 8 vragen, zoals bijvoorbeeld wat vind je van de cover).

* Zodra je het boek ontvangt begin je zsm, maar in ieder geval binnen drie dagen.

* Als je ingeloot bent, beantwoordt je de eerste twee vragen al voor je start.

* Je reageert op de andere lezers in je groep

Dit klinkt misschien allemaal wat streng, maar het is vooral ook erg leuk.

Meedoen?

Meldt je aan via Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Upgrade

Win De trip van Nathalie Pagie

Nathalie Pagie schrijft heel wat af en er is alweer een nieuwe Tara en Diego.

Waar gaat het boek over?

Journalisten Tara Linders en Diego Martinez zijn op Hawaï voor de tv-opnames van het extreme adventure-programma De Trip. Tara doet verslag voor dagblad De Dageraad en Diego werkt er als redacteur. Als een van de kandidaten gewond uitvalt, grijpt Diego zijn kans en springt in. Terwijl hij zich aan de levensgevaarlijke challenges waagt, komt Tara op het spoor van een commune, met aan het hoofd de excentrieke Cassandra. De communeleden zijn volledig in de ban van deze vrouw en als zij meer lijkt te weten over Tara's pijnlijke verleden, wordt ook Tara's nieuwsgierigheid gewekt.

Plots dreigt de Mauna Loa-vulkaan, de grootste ter wereld, eerder tot uitbarsting te komen dan werd voorspeld en moet iedereen het eiland verlaten. Maar juist dan wordt een van de communeleden dood aangetroffen en blijkt Cassandra spoorloos. Wat heeft zij te verbergen? Tara en Diego blijven op het eiland om in een race tegen de klok en met gevaar voor eigen leven de waarheid te achterhalen.

We mogen twee boeken weggeven en de vraag die je moet beantwoorden is:
Waar in Nederland speelt het eerste boek van Nathalie zich af?
Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Nathalie Pagie

En als je het nog niet bent, wordt dan ook nog even lid van Thrillerlezers! Die met het uitroepteken en de besloten facebookgroep.

De boekenkast van Ronald van der Pol

Ronald van der Pol (Driebergen, 1962) is sinds 2008 actief als schrijver. Zijn eerste boek, de thriller Het groene huis, werd in 2010 in een beperkte oplage uitgebracht. 

Zijn tweede thriller De witte generaal  verscheen in 2014 en Deblauwesleutel, de derde, verscheen in juni 2018.

Vandaag nemen wij met hem een kijkje in zijn boekenkast.

*Hoe divers is jouw boekenkast?

Mijn boekenkast is niet heel erg divers, om te beginnen is de kast niet heel groot en staan er hoofdzakelijk een aantal van mijn favoriete thrillerauteurs in. David Hewson en Jussi Adler Olssen spannen hierbij de kroon.

*Staan ze op alfabetische volgorde, kleur of andere wijze gesorteerd?

De reeksen van enkele schrijvers houd ik goed bij elkaar zoals je op de foto kunt zien. Daar houdt de sortering dan ook wel op. Dus wel enigszins gestructureerd maar niet over the top.

*Wat zijn de 3 mooiste boeken die je hebt?

Ik vind veel boeken mooi dus is het altijd weer moeilijk kiezen. Maar ik doe toch een poging.

Carlos Ruiz Zafon - De schaduw van de wind

Dan Brown – Da Vinci Code 

Terry Hayes – Ik ben Pelgrim

Ik heb ze gelezen nog voor de boeken heel erg bekend werden. Er is dan nog niet zoveel over gezegd en geschreven en al helemaal niet verfilmd. En bij deze drie, hoe verschillend ook, vond ik de originaliteit, de schrijfstijl en natuurlijk het verhaal, plot en spanning opvallend goed. Het was om jaloers op te worden. Bij Ruiz Zafon vond ik het overweldigend en dat wist hij gelukkig bij de vervolgdelen goed vast te houden. Bij Brown vond ik de vervolgboeken nog steeds goed maar maakten minder indruk (het werd herkenbaar) en bij Terry Hayes ben ik heel erg benieuwd naar zijn volgende boek. Zijn debuut is gewoon briljant. Als serieschrijvers staan David Hewson (Nic Costa en later Pieter Vos) en Jussi Adler Olssen (Q-serie) met stip bovenaan. Die wil ik toch maar even genoemd hebben.

*Staat jouw favoriete boek aller tijden daar ook tussen?

Nee, die is van een geheel andere orde. Dat is dan toch ‘In de ban van de ring’ van Tolkien. Gelezen lang voordat de films er waren en je geheel aan de eigen fantasie of liever gezegd eigen interpretatie werd overgeleverd. Een uniek boek en ondanks het feit dat de films fantastisch zijn heeft het toch ook wel iets van zijn glans verloren. Mooie stelling voor een discussie: niet ieder boek moet je willen verfilmen.  

*Belandt elk boek in de kast of doe je ook makkelijk weg?

Ik doe ze niet gemakkelijk weg. Sterker nog, ik bewaar ze allemaal. M.n. opgeborgen op zolder om ze ooit nog eens tevoorschijn te halen.

*Lees je veel?

Jammer genoeg te weinig. Gebrek aan tijd en rust. Bovendien probeer ik mijn spaarzame tijd vooral te gebruiken om zelf te schrijven. Ik dwing mezelf wel om vaker te lezen maar ik doe dan wel aanzienlijk langer over een boek. Tijdens mijn vakanties verslind ik de boeken.

*Waar lees je het allerliefste?

Ik heb een soort van leeshoekje in de woonkeuken waar ik dan het liefst zit. Maar buiten in het zonnetje vind ik ook heerlijk (liefst met een lekker glas speciaal bier bij de hand).

*Aan welke boeken uit je jeugd heb je mooie herinneringen en bezit je die ook?

‘De komst van Joachim Stiller’ van Hubert Lampo. Midden jaren ’70 was ik heel erg bezig met het magisch realisme. Naast de schilderkunst vond je deze ook terug in de literatuur. Hubert Lampo heeft prachtige boeken geschreven in dit genre en ‘De komst van Joachim Stiller’ maakte destijds grote indruk op mij. Maar ook zijn boek ‘Terugkeer naar Atlantis’ vond ik geweldig.

Kom je uit een gezin waar veel gelezen werd?

In ons gezin werd wel gelezen maar niet bijzonder veel. Na de verplichte kost op school begon ik te ontdekken hoe leuk en inspirerend het was om te lezen. Gaande weg ben ik steeds meer gaan lezen en dat heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik zelf ben gaan schrijven.

Leen je wel eens boeken uit?

Jazeker, maar wel selectief zodat ik zeker weet dat de boeken weer netjes terugkeren. Ik houd er geen register op na en dat heeft er in het verleden wel eens toe geleid dat ik boeken ben kwijtgeraakt en niet meer wist aan wie ik ze had uitgeleend. Op de foto is te zien dat er wat delen van Carlos Ruiz Zafon ontbreken. Die zijn uitgeleend aan mijn zoon.

De verlichting van Stephen King

Titel: De verlichting

Auteur: Stephen King

Uitgeverij: The house of books

Publicatiedatum: maart 2019

Recensie door: Tamara

Kraaien: 3

Scott Carey blijft gewicht verliezen zonder dat zijn uiterlijk verandert, en zo gebeuren er wel meer vreemde dingen. In het plaatsje Castle Rock belandt hij midden in een escalerende ruzie met zijn lesbische buren. Een van hen is vriendelijk, de andere cold as ice. De vrouwen willen een restaurant openen maar de inwoners willen niets weten van een lesbisch koppel. Als Scott inziet met wat voor vooroordelen zij, en hijzelf, te maken hebben, besluit hij te helpen. Onverwachte verbonden, de jaarlijkse hardloopwedstrijd en Scotts mysterieuze aandoening brengen het beste in mensen naar boven.

“Deze keer was het “Sorry schat!” moment iets serieuzer van aard: haar maag maakte een dubbele salto in plaats van een enkele, haar knieën kwamen los van de grond en ze voelde haar haren de lucht in zwiepen.”

Tja, dit boek kent eigenlijk maar 115 bladzijdes en ook met dit boek had ik het gevoel dat dit een fragment is uit een veel groter verhaal. Je begint gewoon ergens, zonder inleiding en je bent binnen een uurtje of 2 alweer op het einde. Eigenlijk heb ik een beetje een pesthekel aan zulke boekjes, want je betaaltd wel de volle prijs ( €17,-) voor het boekje. Dat King wat minder wil gaan schrijven, snap ik. Die beste man is al op leeftijd en druk met het verfilmen van zijn boeken. Dat hij zich wat meer op korte verhalen wil richten, kan ik mij ook nog indenken. Maar bundel ze dan tot een lekker ouderwets dik boek.

De cover van het boek past wel erg goed bij het verhaal. De karakters blijven voor mij erg oppervlakkig, puur omdat het zo'n kort verhaal is. De onderwerpen zijn van deze tijd en het is wel hartverwarmend om te lezen hoe Scott zijn best doet om bij zijn lesbische buren in een goed blaadje te komen. Ook komt de fantasie van King wel weer heerlijk aanbod, maar ( en het wordt nu afgezaagd..) het was gewoon te kort om het geweldig te vinden!

Toch vond ik dit boekje beter dan de voorganger ( Gwendys knoppenkist), het verhaal pakte mij meer en heb daardoor toch eventjes genoten van het verhaal.

Komt dit boek in mijn pareltjes boekenkast?:   Nee, die vind je nooit meer terug haha

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?:         Ik ben niet meer zo enthousiast als ik vroeger was van hem.

Zal ik dit boek aanraden aan anderen?:           Niet voor die prijs nee. Daar ben ik heel eerlijk in!

Esther Boek op de thee

Esther Boek kwam onlangs uit met haar 2e boek De perfecte moeder. Geen thriller, maar een roman met spannende elementem. Wij hebben het al gelezen en waren onder de indruk. Deze week is esther Boek Op de thee

In welk tv-programma zou jij te zien willen zijn?

Ik ben al bij RTL Late Night geweest en bij RTL Editie NL. Eva Jinek vind ik wel een goede talkshow host. Ze is scherp en betrokken. Kritisch en meelevend. Dus bij haar zou ik wel te gast willen zijn.

Waar stoor jij je snel aan?

De ongefundeerde, harteloze en respectloze manier waarop mensen elkaar benaderen. Zeker op sociale media die daardoor allang niet meer sociaal is. Je hoeft het echt niet met elkaar eens te zijn, je mag je eigen mening behouden, we hoeven zelfs geen vrienden te zijn maar kom op. Behandel elkaar gewoon zoals jezelf behandeld wil worden.

En als je dat lastig vindt, ga even een blokje om wanneer je iets ziet waarvan je haren overeind gaan staan. Misschien is daarna een reactie niet meer nodig. Spreken is zilver, zwijgen is goud. 

Daartegenover staat dat wanneer er echt een reactie noodzakelijk is, bijvoorbeeld wanneer er een ongeluk gebeurd is, mensen angstvallig de andere kant opkijken. Hoe vaak ik niet de zoveelste was die langs een gevallen fietser reed en dan de eerste was die stopte. Dan ga ik het nog niet eens hebben over al die mensen die in zo’n geval er wel met hun neus bovenop staan en dan in plaats van de helpende hand toesteken of de hulpdiensten fatsoenlijk hun werk laten doen, met hun mobieltje als een soort razende reporter alles vastleggen.

Wat is jouw favoriete feestdag?

Sinterklaas. Helaas deelt slechts mijn jongste van veertien deze liefde binnen mijn gezin. Misschien is het nostalgie? Maar met pakjesavond word ik weer een beetje kind. En of zwarte piet dan donkerbruin of roetveeg is, dat maakt mij weinig uit.

Wat is jouw favoriete sprookje?

De nieuwe kleren van de keizer. Alle sprookjes hebben een onderliggende boodschap maar de boodschap van dit sprookje lijkt alleen maar actueler te worden. De verwachtingen die we elkaar en onszelf opleggen zijn torenhoog. Dan is het niet gek dat mensen een figurant in dit sprookje worden. Iets niet weten lijkt bijna een doodzonde te zijn terwijl we allemaal onze kwaliteiten en daarmee ook onze tekortkomingen hebben. Dat steeds maar willen streven naar perfectie, het niet meer mogen falen, de continue druk van ouders op hun kinderen om in alles de beste te zijn. Ik word al moe als ik eraan denk. Dat het aantal mensen, ook pubers, met burn-outklachten en depressieve gevoelens zo hoog is, ligt voor een groot deel aan ons dogmatische streven om met afstand het meest succesvol te willen zijn. En het afstraffen wanneer je dat niet bent. Er is niets mis met succesvol te willen zijn. Ik wil ook de nieuwe J.K. Rowling worden. Maar de weg moet het doel zijn waarin je jezelf, stapje voor stapje verbetert. Vandaag ben je weer een klein beetje beter dan gisteren en de inzet waarmee je dat hebt bereikt verdient een compliment. Hard werken en dan een zes halen, ik ben trots op je. Met twee vingers in je neus een negen halen, fijn voor je. Wees er dankbaar voor maar laat jezelf er niet op vooraan staan. Want degene die echt zijn best gedaan heeft is hij die die zes behaalde.

Wat zou je doen als je één dag 1.000 euro mocht opmaken?

Naar de winkel gaan om flink voor mezelf te shoppen. Om dan terug te komen met tassen vol kleding voor de kinderen en van de laatste drie euro op de valreep voor mezelf een paar degelijke onderbroeken bij de HEMA te hebben gekocht.