De vuurtoren van Fran Dorricott

 Zes vrienden vertrekken voor een lang weekend naar een Schots eiland, waar ze in een bijzondere Airbnb zullen verblijven: een vuurtoren. Iedereen kijkt uit naar een weekend vol gezelligheid en het verkennen van het eiland, totdat de sfeer op de eerste avond omslaat. Onderling ontstaat er spanning en niet veel later is James opeens verdwenen...

De vijf anderen zoeken overal, maar James is nergens te bekennen. Iedereen vraagt zich af waar hij is. Er zal toch niets ernstigs met hem gebeurd zijn? De volgende ochtend zit James opeens aan de keukentafel en iedereen is opgelucht. Maar iets aan hem is veranderd. Hij is namelijk doodsbang en weigert te vertellen wat hem is overkomen. Ondanks aandringen van de anderen houdt hij zijn mond. Beschermt hij zijn vrienden voor de afschuwelijke waarheid of brengt hij ze juist nog meer in gevaar? Wat is er aan de hand op dit eiland?

'De vuurtoren' begint ijzersterk. De vriendengroep besluit om hun tienjarige vriendschap te vieren op het verlaten eiland. Je voelt de duistere spanning en het wordt na een tijdje ook behoorlijk spooky, iets waar ik enorm van hou. Vooral het moment dat James verdwijnt is erg mysterieus.

De eerste helft beviel mij dan ook zeer goed. Wel stoorde ik mij af en toe aan de constante spanning in de vriendengroep.

De tweede helft was voor mij persoonlijk echt een domper. Het plot vond ik zo raar en totaal niet spannend en dit verpestte het voor mij dan ook behoorlijk. Ik had op iets heel anders gehoopt. Dit is zo jammer, want ik dacht echt dat het een enorm spooky verhaal zou zijn. De eerste helft was namelijk echt in die sfeer geschreven. Overigens is de schrijfstijl wel heel fijn!

Helaas... Toch een kleine tegenvaller voor mij.

Beoordeling: 3,0 kraaien

Silvie

Gouden Nevel – Thijs Voortman

 

 Gouden Nevel wordt betiteld als een eco-thriller (een thriller die over milieuproblematiek en andere milieuvraagstukken gaat) en hoewel ik dit een belangrijk thema vind, voelde ik wel enige terughoudendheid om hierover te lezen. Dit komt hoogstwaarschijnlijk ook omdat het met de huidige stikstofcrisis een dagelijks terugkerend thema is op radio en tv en ik niet direct zat te wachten om dit ook nog eens in boekvorm onder de neus gewreven te krijgen. Maar eerlijk is eerlijk, het boek heeft mij ontzettend verrast.

De cover:
De cover springt er echt uit. Een kleurrijk damesgezicht kijkt je met indringende ogen aan, ogen die 2 verschillende kleuren hebben, bruin en blauw. Het gezicht in blauwe en gouden glitters, heel toepasselijk gekozen, wanneer je het boek hebt uitgelezen.

Het verhaal:
Het boek is al direct vanaf de eerste bladzijden spannend. We lezen hoe Norah, een klein zevenjarig meisje, in de kruipruimte van haar ouderlijk huis zit en hoort hoe haar vader door twee mannen wordt vermoord. De kruipruimte staat in verbinding met de aan de overkant van de straat gelegen kerk. Haar vader heeft haar op het hart gedrukt daar naartoe te gaan, waar ze door de pastoor wordt geholpen. Hij verstopt haar in 1 van de kerkbanken en hier hoort ze hoe de 2 mannen ook de pastoor aanvallen. Hij overleeft het maar net, maar gelukkig vinden de mannen haar niet. Hierna krijgt ze via het getuigenbeschermingsprogramma een nieuwe identiteit.

Hierna nemen we een flinke stap in de tijd en lezen we hoe er op Antarctica een ramp plaats heeft gevonden en één van de vrouwelijke wetenschappers via Facetime contact opneemt met Sarah. Sarah is bioloog en klimaatwetenschapper aan de Universiteit van Oxford. Het gesprek wordt echter ruw onderbroken en wat volgt is wederom een jacht op Sarah. Sarah vlucht terug naar Nederland en probeert op verzoek van de onbekende vrouw het onderzoek naar haar vader te achterhalen. Hierbij wordt ze geholpen door de Amsterdamse rechercheur Floyd Walsh van de Rijksrecherche Amsterdam. Samen ontrafelen ze stukje bij beetje de complexe puzzel, waarbij de spanning hoog oploopt omdat ze continu op de hielen gezeten worden door haar belager, die een ijskoude huurmoordenaar blijkt te zijn, ingehuurd door de voormalig partner van haar vader.

Mijn leeservaring:
Het verhaal wordt in vlotte, korte hoofdstukken verteld en lees heerlijk weg. Vanaf de eerste bladzijde zit ik helemaal in het verhaal en kan ik het boek maar moeilijk wegleggen. Er gebeurt ontzettend veel, we reizen de halve wereld over en mooie bijkomstigheid is dat ik er ook nog eens heel veel van leer, want de schrijver trakteert ons op mooie wetenswaardigheden over de dieren en het klimaat. De spanning bouwt op en net wanneer je denkt te begrijpen hoe alles in elkaar steekt, zorgt een verrassende plot twist ervoor dat je weer vol nieuwe raadsels verder leest. Het einde komt als een aangename verrassing en dit boek smaakt absoluut naar meer.

Mijn eindoordeel:
Met Gouden Nevel heeft Thijs Voortman een dijk van een debuut geschreven en ik kijk nu al uit naar een nieuw boek van deze auteur. Het verhaal heeft mij van de eerste tot de laatste bladzijden in haar greep gehad en ik kan dan ook niet anders dan dit boek te belonen met 5 kraaien.

Slechte moeder van Alex Lake

 

Titel: Slechte moeder
Auteur: Alex Lake
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: mei 2023
Recensie door: Tamara
Kraaien: 2

 De vijfjarige Anna verdwijnt spoorloos van het schoolplein. Het schoolplein waar haar moeder Julia haar had moeten ophalen, als ze niet te laat was geweest. De politie zit met de handen in het haar, maar het publiek lijkt al een zondebok te hebben gevonden: Julia. Op sociale media wordt de rol van deze ‘slechte moeder’ breed uitgemeten. Als zij haar werk steeds boven haar dochter stelde, had ze deze uitkomst immers kunnen verwachten en misschien zelfs… verdiend?

Net als Julia’s wereld compleet uiteen lijkt te vallen, gebeurt het onvoorstelbare: Anna wordt gevonden. Zonder kleerscheuren en zonder herinneringen aan waar ze is geweest. Het lijkt het einde van een afschuwelijke nachtmerrie. Maar wat Julia niet weet is dat alles precies volgens plan verloopt. En dat dit pas het begin is.

" Zodra haar misselijkheid verdwenen was, voelde Julia een vreemde afstandelijkheid, bijna alsof ze een actrice was, alsof ze een personage in een verhaal was, een goed verhaal bovendien."

Wanneer het dochterje van Julia verdwijnt, doet Julia er alles aan om haar terug te vinden. Terwijl de tijd langzaam weg tikt, blijft Julia zoeken. Tot Anna weer terug komt, hoopt Julia dat alles weer normaal wordt, maar het wordt alleen maar erger!

Om eerlijk te zeggen, klonk de flaptekst super spannend. Maar tijndens het lezen, vond ik het verhaal maar zwak en voelde het onnatuurlijk. De ontvoering was voor mijn gevoel maar een bijzaak, het draaide voornamelijk om de aankomende scheiding tussen haar en Brian.

Je leest hoe Julia het ervaart, maar ook hoe de ontvoerder praat. Het gaf voor mij geen meerwaarde om dat te lezen. De manier van schrijven irriteerde mij , zinnen als "Als een gewond vogeltje terug strompelen naar het veilige nest- opgeruimd staat netjes ." gaven mij meer het gevoel dat het voor de jeugd was geschreven. Het paste niet bij het verhaal, voor mijn gevoel.

Het begin van het verhaal, vond ik saai en duurde lang voor het verhaal mij pakte. Het plot was zwaar over de top. Het was voor mij snel duidelijk wie het gedaan had en waarom. Het leuke vond ik wel het social media gebeuren, dat geeft perfect weer hoe het werkt .

Ik verbaasde mij vooral over hoe inspecteur Wynne haar theorieën aan Julia deelt. Elk spoor wordt gedeelt met Julia.

Al met al, vond ik het een heel mager boek.

 

Spanning: 2
Originaliteit: 3
Psychologische ontwikkeling personages: 2
Leesplezier: 2
Schrijfstijl: 2
Plot: 1

Brussel blues van Wouter Dehairs

 

Duivelspact

Na ‘De Graffitimoorden’ en ‘Nachtstad’ geeft auteur Wouter Dehairs in ‘Brussel Blues’ opnieuw afspraak met Brik Keller en Gwen Van Meer in de Keltenlaan, 22 in Brussel.

De plot in ‘Brussel Blues’ beslaat amper zes dagen, maar staat bol van de gebeurtenissen. Het duo Brik en Gwen én de heel prominent aanwezige stad Brussel zijn opnieuw de spilfiguren in dit derde ‘Keller-verhaal’. Dat Brussel haar plaats opeist mag gezegd worden. Ze toont zich van een kant die je niet terugvindt in een toeristische brochure: de buurt rond het Noordstation, de vluchtelingenproblematiek in het Maximiliaanpark, jonge transmigranten die verdwijnen zonder een spoor na te laten, … . Brussel toont zich als een stad die voortdurend in beweging is, een ‘tijdelijk lief’ zoals de auteur haar noemt, een stad van zwervers, expats, migranten, voor mensen zoals Brik die haar echter niet zal verlaten omdat ze diep in hem zit.

Brik, hij kent elk geluid van de stad. Zijn rusteloze ziel vindt een bondgenoot in de Brusselse nachten die volgens hem ‘de hardste noten met gemak kraken’. Met elk boek komt zijn personage nog beter uit de klei. De omstandigheden, corona en zijn gezondheid, dwingen hem tot aanpassingen: zijn vroegere stamcafé ‘The Sting‘ heeft hij verruild voor café Bizon en ondertussen is hij ook overgestapt op Camel light. Maar er zijn nog zekerheden: tussen hem en de federale politie komt het wellicht nooit meer goed en je kan er donder op zeggen dat zijn ene overhemdflap nog steeds over zijn broek hangt.

Gwen is 13 maanden clean, haar relatie met Gabriella is voorbij en sinds kort is ze weer op vrije voeten na feiten gepleegd in ‘Nachtstad’. Ze is nog steeds moeilijk te peilen - en daar is vooral haar verleden debet aan -, maar dat ze voor Brik door het vuur gaat, staat als een paal boven water.

Brik en Gwen zijn perfect op elkaar ingespeelde sparringpartners. Hun conversaties zijn pittig, flitsend, adrem en nooit saai. De taal van Wouter Dehairs is bij monde van Brik en Gwen expressief, krachtig en brutaal, maar evengoed beeldend door de mooie metaforen. Zwarte humor, sarcasme, ironie en cynisme geven een goed beeld van de manier waarop Brik en Gwen in het leven staan en hoe ze zich voelen. Deze personages zijn écht en verbloemen niks. Het leven zoals het voor hen is.

En dat valt nog niet mee! De zelfmoord van een radeloze vader binnen de muren van Briks kantoor en de verdwijning van een transmigrant brengen Brik naar de onderwereld van Brussel waar hij een pion wordt in het escalerend geweld in de bendeoorlogen die daar in alle hevigheid woeden. Ook hier weer duidelijk fictie op basis van non fictie.

‘Brussel Blues’ biedt in een totaalpakket beeld en muziek. Korte hoofdstukken leiden tot vlotte scènewissels: op zowat elk moment komt elk (donker) hoekje in beeld. Echt filmmateriaal! De hele plot golft op de tonen van de blues die achteraan het boek in een Spotify-lijst handig worden opgelijst. Tip: beluister die lijst en geef een extra dimensie aan je leeservaring!

Brik, Gwen en Brussel zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Geen losse eindjes, geen gekunstelde verhaallijnen. Brik en Gwen vormen een apart duo; ze torsen beiden een (zware) rugzak, maar daar waar in veel thrillers het ‘hoort’ om een getroebleerde inspecteur op te voeren wiens problemen naast de eigenlijke verhaallijn uit de doeken worden gedaan, maken de issues van dit duo integraal deel uit van de plot, ja, geven ze mee richting aan het verhaal. ‘Brussel Blues’ is zonder overdrijven een thriller uit 1 stuk.

4,5 kraaien

Anita

Twee keer kans op de thriller van het jaar!

Uit het juryrapport van het VN thrillerteam

 Een duizelingwekkend hoog verteltempo, fantastische dialogen en een sprankelende, spitsvondige schrijfstijl vol pareltjes van memorabele zinnen maken dit boek een heerlijke thriller. En niet onbelangrijk: dit is de enige nominatie die de juryleden voortdurend in de lach deed schieten. Een jurylid: ‘Als je zo veel humor tegenover al dat keiharde geweld zet, dan houdt dat elkaar in balans.’ Geestig, ontroerend en keelsnoerend spannend. De VN-Thriller van het Jaar is Vlijmscherpe tranen, een bevrijdende omzetting van levenspijn.

Hoe heet het vorige boek van S.A. Cosby wat in Nederland uitkwam? Stuur het antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Vlijmscherpe tranen.

Nachtloper van Karin Fossum

 

Nachtloper is ná Lotgenoten het 2^e deel uit de nieuwe reeks rond het personage van Eddie Feber. Eerder schreef Karin al de zeer succesvolle en lange reeks rond Konrad Sejer. Ze wordt tot één van de beste misdaadschrijvers van Noorwegen gerekend.

 Ik kreeg het unieke buitenkansje dit boek al voor het uitkomen te mogen lezen. Als fan van Karin Fossum hoef ik daar niet eens over na te denken. Natuurlijk wil ik dat!

Dit is het verhaal van de jonge zonderlinge  Meidel Jonsson die samen met zijn opa in het huis van zijn grootvader woont. Op een morgen treft hij zijn gootvader dood in bed aan. Vanaf dan staat Meidel er alleen voor en wordt het leven nog moeilijker voor hem dan het al was. Hij kan namelijk niet goed met alle situaties in het leven omgaan en heeft daarvoor verschillende gebieden in zijn hoofd gecreëerd. Één voor plezier, één voor goede ideeën, één voor pijn en één voor verwoesting. Met de dood van zijn grootvader verliest Meidel elke stabiele factor in zijn leven en wanneer hij in het huis een eigenaardige vondst doet begint hij steeds verder door te slaan.

 

‘Heaven and hell are just one breath away.’ (Andy Warhol)

 

Ik moet bekennen dat ik een tijdje nodig had om een klik te krijgen met het boek. En een klik krijgen is ook niet de juiste bewoording, het hoofdpersonage is namelijk geen makkelijke en innemende persoonlijkheid, en zijn manieren en denkwijze konden niet verder verschillen dan die van mijzelf.

Ook had ik niet direct een klik met rechercheur Eddie Feber. In de voorloper ‘Lotgenoten’ kwam hij pas zeer laat in het boek ten tonele, en met dit verhaal krijgt de lezer een stukje meer inzicht in zijn leven, karakter en manier van werken. Maar ook dat kon dus bijna niet meer verschillen dan dat van mij. Al naar gelang ik steeds verder kwam in het boek groeide echter wel de sympathie. Sympathie voor Eddie Feber wel te verstaan, want de jonge Meidel is niet bepaald een aimabel persoon maar wat ik heel boeiend vond was om te lezen hoe het kon gebeuren dat Meidel is geworden tot wie hij is. En zie daar, het kon bijna niet anders, een compleet ontwrichte thuissituatie.

 

‘Ik ben niet helemaal mezelf. Ik ben nooit helemaal mezelf geweest, zelfs nu niet, ik verman me.’

 

Karin Fossum heeft het ongelofelijke  talent om juist de meest normale en alledaagse personen volledig te laten ontsporen. Gevoelens van onmacht en menselijk lijden worden dermate kundig op de lezer overgebracht dat je tijdens het lezen diepe gevoelens en sympathie ontwikkeld voor zowel daders als slachtoffers.

Met mooie en beeldende zinnen laat ze de omgeving en de door haar geschetste situaties écht tot leven komen. Sterker nog, ze kruipen diep onderhuids. Bijna altijd schrijft ze over sombere en trieste situaties, zoals ook nu weer, en ook de dwarse Meidel die teruggetrokken leeft en slechts in korte, vaak botte zinnen tot de mensen om hem heen spreekt, wordt fantastisch neergezet.

Geen boek met een hoop actie, ook niet echt spannend, maar wel een verhaal dat goed in elkaar zit en een flinke dot aan psychologische diepgang in zich heeft. Ook het aantal personages dat meedoet is op de vingers van twee handen te tellen, wat ik eigenlijk wel heel erg prettig vond. Het verzand niet in bladzijden vol met nutteloze blabla, daardoor is het wel een vrij dun boek maar het is een mooi en afgerond geheel. Niets te veel en niets te weinig. Eenmaal dichtgeslagen laat het je niet één, twee, drie los. Een gevoel van ongemak dat mij nog vrij lang bleef gezelschap houden. En zo werd dit boek, dat mij in 1^e instantie niet direct wist te pakken, toch nog een boek dat mij bleef boeien en dat geruime tijd nog bleef rondspoken in mijn hoofd. En wederom kan ik haast niet wachten om de volgende Eddie Feber te lezen. Helaas dat zal nog wel even duren…

  Ik geef het 4 Kraaien.

Karin K.

Volledig Verknipt van Dennis Biesma.

 

Vorig jaar kwam de autobiografie, De regen kwam van binnen, van Dennis Biesma uit. Ik heb het zelf nog niet gelezen maar ik hoorde al wel veel positieve berichten vanuit het team. Volledig Verknipt is zijn thriller debuut.

Volledig Verknipt verteld het verhaal van een jonge vrouw, Lara, die al sinds haar jeugd een stem hoort in haar hoofd en zich daardoor behoorlijk anders voelt. Erger voor haar is het wanneer er, gelukkig sporadisch, een black-out optreed. Na één van de laatste black-outs is er iets tragisch gebeurd waarvan Lara zich niets kan herinneren. Ze loopt al jaren bij een psychiater maar pas recent heeft ze, na één van die bezoekjes, het sterkte gevoel dat ze in de gaten wordt gehouden. Niet door één persoon maar door meerdere personen en, wat even later zal blijken, die deel uitmaken van een organisatie die zich bezig houdt met onderzoek naar DNA en de eventuele afwijkingen daarin. Wat heeft Lara dat haar zo bijzonder maakt voor deze organisatie?

Het boek is geschreven in de ik-vorm en bezien vanuit het hoofdpersonage Lara. Al eigenlijk meteen vanaf de start heeft het een mysterieus tintje. Het voert de lezers langs de bekende goden van het oude Egypte, langs de oermoeder Lilith en naar hedendaagse DNA-ontwikkelingen.

Dennis heeft een boeiende en verhalende manier van schrijven die vol zit met prachtige zinnen en vergelijkingen, wat hij combineert met een heerlijk soort licht-cynische humor. Verder staat er door het hele boek heen interessante wetenswaardigheden of verwijzingen naar zaken die de nieuwsgierige lezer op onderzoek laat gaan via Google of een andere zoekmachine… en ja hoor, alle zaken zijn op internet terug te vinden en zijn door Dennis terdege onderzocht en uitgeplozen. Hij heeft ze prachtig in het verhaal verwerkt tot een geloofwaardig geheel. Ook zijn Lara is heel bijzonder. Ze is met recht ‘anders’ want ze is stoer, drinkt, rookt, vloekt en valt op vrouwen, maar tegelijkertijd is ze lief, zacht, zorgzaam en vertederend en heeft ze wel heel realistische trekjes. Haha, nadat ik al menig keer had gedacht ‘het zal toch niet?’ en ik (na weer eens een tijd lang Googlen) achter de ‘waarheid’ kwam, zo bleek ook Lara haar eigen Facebookpagina, LinkedIn pagina en Spotify-lijst te hebben. Bovendien heeft ze een zeer uitgebreide internetpagina met daarop o.a. haar reizen, haar kunstwerken, haar schrijfsels en nog veel en veel meer. Ik begon mij soms af te vragen wat werkelijkheid was en wat fictie en begon ik het, op het moment van ontdekking van haar eigen internetpagina, ook een beetje eng te vinden. Ik zal maar niet vertellen wat ik heel even dacht, haha!

Volledig Verknipt is een bijzonder origineel verhaal dat langzaam wordt opgebouwd. De hoofdpersonages zijn flink uitgediept en géén standaard 13-in-een-dozijn karakters. Het verhaal zit erg goed in elkaar en verweeft een stukje historie, volksvertellingen en Bijbelse achtergronden met die van moderne technologie en vergaande ontwikkelingen in de DNA-materie. Hierdoor deed het mij een klein beetje denken aan Michael Crichton, maar dan verwerkt op Dennis zijn geheel eigen manier en stijl. Het verhaal wordt langzaam opgebouwd en maakt nieuwsgierig. Er gebeurt van alles en werkt langzaam maar gestaag toe naar een mooie en spannende ontknoping. Alle verschillende eindjes komen samen en worden netjes afgerond tot een compleet geheel. Echter, diegene die het meest geboeid raken van snelle en felle acties en dan nog het liefst met emmers vol met bloed kunnen beter een ander boek kiezen. Degene die wel geraakt worden door een mysterieus en psychologisch verhaal met ook de nodige spanning komen hiermee ruimschoots aan hun trekken. En als je het dan toch gaat lezen vergeet dan vooral het heel persoonlijke en mooie nawoord niet, en ga ook eens Googlen op Lara Jade en naar al die andere zaken die in het boek verweven zijn en waarvan je soms denkt: ‘Is het waar, of niet?’ Op die manier wordt het niet uitsluitend een mooie leeservaring maar zal je het boek intens gaan beleven.

Ik kan nu slechts nog maar aan één ding denken… ‘Is er leven na Lara?’ Laten we gewoon hopen op een leven mét Lara!

Ik geef het boek, in combinatie met alles dat er op internet aan extra info te vinden is, 4,5 kraaien.

Karin K.