Op een schrijverssite leerde hij Karin Kallenberg kennen waar hij sindsdien een auteursduo mee vormt. Als Karin en Dimitri richten ze zich op fictie voor volwassenen, kinderboeken en graphic novels. De psychologische thriller ‘B.B.’ is het tweede manuscript dat ze samen voltooid hebben. Aan het eerste wordt nog geschaafd.
Karin Kallenberg is geboren en getogen in Amsterdam, waar ze de lerarenopleiding Nederlands (VLVU) volgde. Karin is getrouwd en heeft twee kinderen. Sinds een paar jaar is ze bezig met creatief schrijven als hobby.
Achterkant boek geeft de volgende beschrijving:
Het debuut van Karin en Dimitri vertelt het verhaal van Andy, geboren met een erfelijke gelaatsaandoening.
Andy schijnt niet in de wieg gelegd voor een gelukkig leven. Hij wordt genegeerd door het meisje van zijn dromen, gepest door zijn klasgenoten en een verdorven godsdienstleraar maakt zijn middelbareschooltijd tot een ware hel.
Als jaren later door een reeks tragische gebeurtenissen Andy het water aan de lippen staat, neemt hij het heft in eigen handen om het tij te keren. Maar is het lot waartoe hij veroordeeld lijkt wel af te wenden?
B.B. is een opmerkelijke psychologische thriller. Soms hilarisch, soms tragisch en altijd meeslepend. Een sterk debuut met Tarantino-achtige trekjes dat door merg en been gaat.
Mijn ervaring en mening:
In boekenland wordt makkelijk en scheutig met vergelijkingen gestrooid. Dit boek wordt geroemd om zijn Tarantino-achtige trekjes. Ik ben een groot liefhebber van Tarantino. Niet om het harde geweld, maar vooral om al het bizarre en gekkigheid. Dus waar zou dit boek uit bestaan denk ik bij aanvang?
In het eerste hoofdstuk raak ik al in de war. Kleedt Andy nou een zeemansbruid aan of een echt levend wezen dat geboeid op zijn bed ligt? Hij merkt toch duidelijk op hoe fantastisch ze tegenwoordig de menselijke huid kunnen nabootsen.... maar waarom dan bij het weggaan de boeien vastmaken?! Nog een keer lezen dan maar.
Andy heeft een erfelijke gelaatsaandoening waarmee hij vreselijk getreiterd en gepest wordt. Hij krijgt bijnamen, wordt uitgelachen, geslagen en in het water gegooid. Iedereen doet er aan mee, zelfs de godsdienstleraar.
Hij vat een zeer obsessieve verliefdheid op voor Femke. Obsessief mag je het wel noemen als iemand 300 foto's aan de muur heeft hangen van de vrouw die hij begeert. Hij krijgt een kans bij een make overprogramma wat grotendeels mislukt, maar toch lijkt hij dan het geluk te gaan vinden...
"Hoe wanhopig was hij toen. Hij solliciteerde alleen maar bij Groenesteijn om bij haar in de buurt te zijn. Wanneer je een haarlok of wat lingerie bewaart,is het nog enigszins verdedigbaar, maar als je op kantoor haar hard geworden kauwgum uit haar prullenbak gaat vissen, is het wel pathetisch aan het worden."
Het boek wisselt af tussen Andy's schooltijd en zijn werk op kantoor. Ook op kantoor mag hij niet in de ontvangsthal komen, omdat hij klanten afschrikt.
Het verhaal is hartverscheurend maar ook zo hilarisch door de keiharde humor. Je ziet de beelden zo voorbij trekken en denkt: dit boek kan zo verfilmd worden.
Andy maakt gruwelijke dingen mee en het boek sluit niet bepaald sprookjesachtig af, maar je wordt er niet verdrietig van. Ik was meer verbijsterd over dit wonderlijke boek met zijn rare gebeurtenissen. Het is gaaf geschreven: ik geef je het te doen om goed Tarantino-achtig te kunnen schrijven. Ik vind dus absoluut dat dit gelukt is! Ik heb het boek als een razende uitgelezen in enkele uren, omdat ik het niet weg wilde leggen. Ik wilde zien of de schrijvers het orginele vast konden houden. Ja dus.
Daarna is het lastig in een nieuw boek komen, omdat ik nog lang nagenoot van de bedachte rarigheden.
Dit boek is niet voor mensen die van (en daar bedoel ik niets hatelijks mee!) Simone van der Vlugt en consorten genieten. Begin hier niet aan alsjeblieft! Je wordt dan akelig van dit boek.
Wel voor mensen die iets origineels willen lezen en een niet te klein hartje hebben!
Dit debuut mag voor mij snel vervolgd worden door een tweede boek van dit duo.
De kaft heb ik met verwondering naar zitten kijken: vond ik hem nou apart of toch lelijk? Zelfs daar raakte ik in de war. Hilarisch vind ik hem wel: twee barbiepopbeentjes in een klodder rode verf
Ink
Gaat op mijn lijst! Mooie recensie!maakt me nieuwsgierig genoeg om hem te willen lezen!
BeantwoordenVerwijderen