Echoman van Sam Holland

Titel: Echoman
Auteur: Sam Holland
Uitgeverij: Harper Collins
Publicatiedatum: mei 2022
Recensie door: Tamara
Kraaien: 4.5

 Jessica Ambrose is op de vlucht. Ze wordt verdacht van het in brand steken van haar woning, waarbij haar echtgenoot is omgekomen en haar dochtertje zwaargewond is geraakt. Haar enige hoop is de gewetenloze rechercheur Nate Griffin, die ervan overtuigd is dat ze onschuldig is. Samen proberen ze de ware toedracht van de zaak te achterhalen.

Wanneer er in korte tijd meer verdachte zaken en moorden plaatsvinden, staat de politie voor een raadsel. Dan ontdekken Jess en Nate een link tussen de misdaden: iemand kopieert de moordmethoden van bekende seriemoordenaars uit de geschiedenis. Ze openen de jacht op een dader die zij ‘de Echoman’ noemen en zijn vastberaden hem te stoppen. Maar de Echoman maakt zich alweer op voor een nieuw meesterwerk…

“Stond erom bekend  gaten in schedels te boren terwijl de slachtoffers gedrogeerd waren en er zuur of kokend water in te gieten, naar verluidt om wandelende zombies van ze te maken.”

De echoman.... Een boek wat mij even heeft bezig gehouden. Vooral omdat hij ten eerste heerlijk gruwelijk is geschreven, maar ook omdat hij zich meet aan de meest beruchte seriemoordenaars ooit. En als ik ergens een grote fixatie op heb, dan zijn het wel seriemoordenaars.

Het verhaal kenmerkt zich door de vertelling in diverse verhaallijnen. Zo lees je mee met Jess die wordt verdacht van haar man te hebben vermoord, maar ook Cara die het onderzoek leidt. Maar je lees ook stukken van de kinderbescherming, hoe de moordenaar is opgegroeid.
Het was niet verwarrend, maar soms was ik er wel even klaar mee met Clara. Ik wou eigenlijk vooral Jess en de kinderbescherming lezen haha.

Sam heeft alles goed tot in het detail beschreven, ik zat helemaal in het verhaal en heb genoten tot de laatste bladzijde. Alleen het plot.... Ik vond hem iets te ongeloofwaardig. Al had ik het wel ergens verwacht/ zien aankomen. Het enige minpuntje voor mij, maar dat is een kwestie van smaak.

Voor mensen met een zwakke maag, zou ik dit boek absoluut niet aanraden. Als je de zin uit het boek boven deze recensie al niets vindt, laat het boek ook maar liggen.

 

Spanning: 4
Originaliteit: 5
Psychologische ontwikkeling personages: 4
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Plot: 4

Gouwe ouwe Wraak van Chelsea Cain

 

Titel: Wraak
Auteur: Chelsea Cain
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Publicatiedatum: oktober 2012
Recensie door: Tamara
Kraaien: 4

 De verleidelijkste vrouwelijke moordenaar is terug!

Niets geeft rechercheur Archie Sheridan meer rust dan de wetenschap dat de bloedmooie Gretchen Lowell veilig opgesloten zit in een psychiatrische kliniek. Haar schoonheid staat in schril contrast met de gruwelijke moorden die ze heeft gepleegd. Bovendien heeft ze Archies privéleven behoorlijk overhoopgehaald. Hij wil die periode nu voorgoed achter zich laten.
Archie stort zich op een nieuwe zaak. Aan een boom midden in het stadspark van Portland wordt het ontzielde lichaam van een man gevonden. Hij is gruwelijk gemarteld en de dader heeft geen enkel spoor achtergelaten.
Dan krijgt Archie een bericht dat hij niet naast zich neer kan leggen. Gretchen beweert dat ze meer weet over de moord in het park. Archie besluit haar op te zoeken, hoewel hij net bevrijd dacht te zijn uit haar ijzeren greep. Wat voor spelletje speelt ze deze keer?

 “ Zijn buikholte was ingevallen; de inhoud was verwijderd en als slachtafval naast hetr bed gegooid.”

Wraak is het 5e boek in de Archie Sheridan reeks. Ik vond de eerste 4 delen erg mooi om hoe Chelsea de relatie tussen Gretchen en Archie tot leven wist  te wekken, spannend te houden en vooral echt kon laten lijken.
Ook in dit deel merk je hoe verknipt de relatie is tussen die twee. Al wordt het voor de gedrogeerde Gretchen wel moeilijk om Archie voor haar karretje te spannen.

Wat ik wel wat jammer vond, waren een paar personages die een onzinnige rol hadden in het verhaal. Ik weet niet of opvulling is geweest, maar ik kon mij weinig vinden in bijvoorbeeld de  nieuwe buurvrouw van Archie.

Wat dit verhaal ook weer kenmerkte, was de overdaad aan geweld. Gretchen was in haar vorige boeken niet vies van martelingen en dit boek is ook niet anders. Alleen... Als Gretchen vast zit, wie pleegt dan al die moorden met Gretchen's kenmerk?

Ik hoop dat er snel een nieuw boek komt met Gretchen en Archie ( deel 5 is in2014 uitgekomen), want ik mis ze wel!
 
Spanning: 4
Originaliteit: 5
Psychologische ontwikkeling personages: 4
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Plot: 5

Kort geding met Kluizenaar van Terrence Lauerhohn, deel 2

 

Hoe sterk is het geweten? Twee mensen in een verder verlaten dorp. Hij verbergt een beest in hem, zij hoort stemmen die haar bevelen. Allebei verafschuwen ze geweld. Allebei zijn ze echter bereid grenzen te overschrijden om zichzelf te kunnen zijn en te blijven. Hun paden kruisen elkaar op het tijdstip dat hij zijn innerlijke beest niet langer beteugelt. Een hevige, soms hallucinante jacht op elkaar is het gevolg.

1 boek

4 lezers

4 meningen

 Fany:

Claustrofobische mindfuck van de bovenste plank!

Na de veelbelovende proloog over de lugubere kunstenaar Bertje katapulteert de schrijver ons vooruit tot Bertje Bertrand is. Straatendamme is het desolate en obscure dorp waar duistere dingen straffeloos gebeuren. Door flashbacks en uitstapjes naar het verleden van Bertrand de bakker ontdek ik laag per laag hoe deze bizarre maar geniale thriller in elkaar zit. De auteur lijkt een cadeautje uit te pakken maar wanneer hij het papier stukje bij beetje los maakt wordt pas echt duidelijk dat dit geen geschenk bevat maar een nachtmerrie.

Kluizenaar is een hallucinante vertelling waarbij ik me stilaan afvraag of de krankzinnige uitspattingen het resultaat van de boosaardige woonplaats zijn of toch de uitingen van een monster. De gemeente wil immers dat hun laatste inwoner dit spookdorp verlaat en geeft aan dat deze locatie Bertrand zijn gezondheid bedreigt. Eigenlijk willen ze het industriegebied verder uitbreiden en is het maar de vraag of het hier echt zo ongezond leven is of zoals hij gelooft dat ze hem wat wijsmaken. Wanneer er een indringer verschijnt in het paradijsje van Bertrand begint er een geheimzinnig spel waarbij ik me afvraag hoe de weerzinwekkende spin haar web geweven heeft. Welke rol speelt het geheimzinnige meisje Marie-Jeanette dat moorddadige stemmen hoort nadat ze hier ontwaakt is? Wat beweegt Bertrand de bakker die doordraait? Waarom krijgt Marie-Jeanette de opdracht om deze te vermoorden? Zijn deze figuren slachtoffers of is de waarheid nog veel erger dan eerst gedacht? Twee mensen die eigenlijk geweld haten worden immers tot het onvoorstelbaregedreven.

 De schrijver verwerkt naast industrialisering nog andere controversiële onderwerpen zoals bijvoorbeeld onmenselijk lijden, eenzaamheid en mentale stoornissen in dit eigenzinnige en bij vlagen huiverachtige avontuur. Horrorachtige scènes, beeldende taal, magnifieke vergelijkingen en zwarte humor zijn de elementen die Terrence Lauerhohn gebruikt om zijn werkelijkheid of is het slechts een illusie op papier te zetten. Afschuwelijkecreaturen vervolmaken deze afdaling in de diepe krochten van deze symbolische hel.

Ondanks de afgrijselijke acties van sommige buitenissige spelers in dit opzwepende schouwspel met een meesterlijke plot heeft deze artiest mij doen meeleven met deze verdorven karakters of zijn het toch gebroken zielen? Kluizenaar is eigenlijk een gevangenis van gedachten in een zoektocht naar rust in een grimmig oord waaruit onmogelijk te ontsnappen is.

5 vette kraaien.

 

Tamara:

“De wangen in het zilverglas hingen als slappe washandjes, waardoor zijn mondhoeken wel moesten meedoen.”

 

Het boek “de kluizenaar” is niet een standaard boek, gelukkig. Het begint bij Bertrand. Bertrand is hier nog een klein jongetje die een aparte fascinatie heeft voor beeldjes maken. En dan bedoel ik niet met klei.
Je maakt dan een tijdsprong naar Bertrand als volwassene. Hij woon helemaal alleen in een spookdorpje, waar de gemeente zijn uiterste best doet om hem daar weg te krijgen. Maar Bertrand verzet zich met hand en tand.
Zijn leventje is prima zo, hij kans ongestoord werken aan zijn beeldjes en hij heeft geen klagen.
Tot Marie-Jeanette in beeld verschijnt. Zij gooit zijn rustig leventje compleet overhoop .

Wat het boek zo gruwelijk goed maakt, is de manier van schrijven. Op het moment dat je de eerste zinnen leest, zit je muurvast in het boek. Lauerhohn gooit er af en toe een heerlijk bloederig, gruwelijk stukje door en het verhaal is compleet. Het klopt.

Bij het uitlezen had ik echt een “WTF”moment. Wat gebeurde hier?! Het einde was totaal onverwachts maar maakte het ook wel meteen duidelijk. Zijn taalgebruik is fijn en sommige zinnen weten je tot een glimlach te ontlokken.
Lauerhohn weet hoe hij een boek moet schrijven, hij weet hoe hij personages tot leven kan wekken en hij weet zijn lezers vast te houden.
Een boek wat voor mij een dikke 5 kraaien scoort!

 “ De bibbers speelden ruw met haar kuiten”

 

 

Karin:

Kluizenaar start met een intrigerende proloog waarna het jaren later verder gaat met een Bertrand die al op flinke leeftijd is, en een getroebleerde jonge vrouw die Straatendamme betreedt. Als lezer kijk je mee door haar ogen en zie je haar hallucinerende tafrelen. Is het waan of werkelijkheid?

Het begin van het boek heeft even zijn tijd nodig maar eenmaal gewend aan het ‘bizarre’ kan je het daarna niet meer wegleggen. Gruwelijke scénes worden afgewisseld met een flinke dosis heerlijk cynische humor. Samen met het bij tijd en wijle grotesk aandoende geweld deed het mij denken aan de films van de Gebroeders Coen. Geweldig!

Terrence heeft verder een erg prettige manier van schrijven. Mooie zinnen met beeldende vergelijkingen laten de vreselijkste beelden echt tot leven komen. Wat was ik blij dat ik ze niet kon ruiken. Het einde is een ware climax. Alle stukjes vallen op zijn plek. Daarna moest ik echt even bijkomen. Bertje zat onder mijn huid en in mijn hoofd en ik hoop maar dat ik geen stemmen ga horen. Het meest grappige was nog wel dat ik in het begin echt een soort van ‘ach gossie’ gevoel had voor hem. Haha. Lezen op eigen risico!

Ik geef Kluizenaar 5 vette Kraaien.

 

Wilma:

Wat kan ik in het kort vertellen over ‘Kluizenaar’.

Het boek brengt me zo buiten mijn comfortzone door de gruwelijkheden en bovennatuurlijke zaken dat ik vaak dacht waarom ben ik dit boek aan het lezen maar ben blij dat ik niet afgehaakt ben want het einde maakt dit boek briljant.

Durf door te lezen over Bertrand met zijn bizarre hobby en zijn wanen en Marie-Jeanette en haar hallucinaties en kom er achter hoe groot de gelijkenissen zijn dan zal je verrast worden.

4 Kraaien!

Vertigo-Emelie Schepp

 Cover

Een cover die heel mooi past tussen de andere boeken uit de reeks rond Jana Berzelius. Dit keer een vrouwenlichaam tussen takken, kastanjerood haar en een witte jurk. Op zich een redelijk gruwelijke cover, maar ik ben wel fan.

Verwachting 

'Vertigo' is het zevende deel uit de reeks rond Jana Berzelius, ik heb al van elk boek genoten, dus ik hoop maar dat ik van deze opnieuw veel plezier zal hebben.

Quote

• De moord is, zoals ik al zei, bijzonder wreed, bloederig en … er zit een voorwerp in zijn buik.

Recensie

'Vertigo' sluit onmiddellijk aan op voorganger 'SubRosa', verwijzend naar de gebeurtenissen van een week geleden, voor mij is het beduidend langer geleden dat ik dit boek las, maar Emelie Schepp laat haar lezers niet in het ongewisse, en zorgt er voor dat je mee kan met het verhaal, ook als het lang gelezen is of misschien zelfs als je het niet las.

Ik las jammer genoeg reent 2 Zweedse thrillers die niet echt een match waren, maar Schepp herstelt mijn vertrouwen in Zweedse thrillers helemaal, gelukkig maar !

Het hoofdverhaal loopt goed, maar ook de rode draad door deze reeks in verband met Jana's verleden zorgt voor een bepaald gevoel van dreiging.

Ik verbaas me alleen over een paar feiten, Mia die zich na een relatie van een week wil verloven, en hoe in Zweden men eigenlijk meer verontwaardigd lijkt te zijn over het feit dat een man betaald voor 'liefde' (dit is blijkbaar namelijk verboden in Zweden), dan over het feit dat dit gebeurt met een 16-jarig meisje.

Maar daarnaast heb ik volop genoten van een goed, vlot misdaadverhaal, en niet te vergeten, die rode draad, die ondanks het feit dat die al 7 boeken meegaat, toch blijft evolueren en boeien.

'Vertigo' eindigt met een cliffhanger :

En als er, tegen de verwachting in, iets zou gebeuren, dan zijn we niet in staat je te helpen.

Dat begrijp ik, maar ik neem het risico.

Je neemt dus het risico om de slapende beer wakker te maken ?

Ja, dat is precies wat ik doe.

Ik heb geen idee wanneer de volgende uitkomt, maar ik kijk er zeker naar uit ! En intussen geef ik voor dit aangename boek graag geen score van 4 kraaien !

Shelley Burr - In de schaduw

Negentien jaar geleden verdween haar zus Evelyn zonder een spoor achter te laten. Mina McCreery is nog steeds bezig met het verwerken van die ingrijpende gebeurtenis. Destijds was de publieke belangstelling voor de zaak enorm, maar die is helemaal weggeëbd, ook al staat er nog een geldbedrag van 1 miljoen dollar open voor de gouden tip. Mina leidt een teruggetrokken bestaan op de boerderij waar ze is opgegroeid, in een afgelegen dorp in Australië.

Dan biedt privédetective Lane aan de zaak opnieuw te onderzoeken, maar Mina weigert omdat ze uit ervaring weet dat dat weer veel ongewenste aandacht met zich zal meebrengen en omdat ze er weinig vertrouwen in heeft. Toch weet Lane haar zover te krijgen toestemming te geven, al verzwijgt hij dat hij zijn eigen duistere redenen heeft om de zaak te heropenen…

'In de schaduw' draait om de verdwijning van Evelyn. Het is inmiddels al weer negentien jaar geleden en de vrouw is nog steeds niet gevonden. Je maakt kennis met haar zus, Mina, en niet veel later komt privédetective Lane op haar pad. Samen proberen ze uit te zoeken wat er met Evelyn is gebeurd. Ondertussen komt er ook nog een andere vermissingszaak ter sprake...

De opbouw van dit verhaal is erg langzaam, maar het interessante is wel dat je zowel Mina als Lane steeds beter leert kennen. Er hangt de hele tijd een mysterieuze sfeer en ik vroeg mij af wat er met de twee vermiste personen was gebeurd. Zijn ze misschien nog in leven of..?

Er wordt gezegd dat je deze schrijfstijl met die van Jane Harper kunt vergelijken en inderdaad... Ik herkende zeker een aantal elementen erin terug. Ik raad je dit boek dan ook zeker aan als je van Jane Harper houdt, anders kan dit verhaal misschien toch net even iets te langzaam voor je zijn. Ikzelf vond het een prima verhaal om te lezen.


Beoordeling: 3,5 kraaien

Silvie.

Inge van Prooijen - Zonder angst

Cleo runt als kunstzinnig therapeut haar eigen praktijk genaamd Monsters onder mijn bed. Ze helpt cliënten van angsten af. Als de jonge studente Julia in een sessie laat doorschemeren dat ze in de gaten gehouden wordt, vraagt Cleo zich af of alle angsten van het meisje wel ingebeeld zijn. Het ontmaskeren van Julia’s stalker wordt steeds meer een obsessie voor Cleo. Hoe ver mag je als therapeut gaan om te helpen?

In dit verhaal draait het voornamelijk om Cleo en haar nieuwe cliënt Julia. Het boek begint met een fragment wat door 'Hij' wordt verteld. Wie dat is, is nog helemaal niet duidelijk. Ook zitten er steeds korte stukken tussen die vanuit 'Zij' worden verteld. Ook dit personage is nog onbekend. Deze stukken tussendoor vond ik wel interessant, want dat maakt het verhaal nog mysterieuzer.

Ondertussen raakt Cleo steeds meer betrokken bij Julia. Het meisje wordt lastiggevallen, maar de vraag is: door wie? Of ziet ze misschien spoken? Ook kom je steeds meer over Cleo te weten. De ontwikkeling tussen Cleo en Julia vond ik erg interessant.

'Zonder angst' wordt niet superspannend maar je voelt een bepaalde mysterieuze sfeer. Wel had ik een vermoeden hoe het ongeveer in elkaar zou steken en ik had het zowat bij het rechte eind, maar als lezer word je toch een aantal keren op het verkeerde been gezet, vooral als je erachter komt wie 'zij' is.

Ondanks dat ik het toch een beetje door had, heb ik van dit thrillerdebuut van Inge genoten. Ik kijk dan ook zeker uit naar een volgend verhaal van deze auteur want haar schrijfstijl is enorm fijn.

Beoordeling: 3,5 kraaien

Silvie.

Heather Gudenkauf - De logé

Wylie Lark vindt het in eerste instantie helemaal niet erg dat ze ingesneeuwd raakt. Ze heeft zich namelijk teruggetrokken in een authentieke, afgelegen boerderij om haar nieuwe boek te schrijven. En een gezellig haardvuur en volledige stilte zijn precies wat ze daarvoor nodig heeft.

Toch bekruipt haar af en toe iets van angst, want in hetzelfde huis zijn decennia eerder twee mensen in koelen bloede vermoord en is een meisje spoorloos verdwenen. Dan ontdekt ze een jongetje buiten in de sneeuw. Waar komt hij vandaan? Wylie neemt het kind in huis en gaat op zoek naar antwoorden. Maar al snel wordt duidelijk dat ze niet alleen zijn…

Wauw! Wat vond ik dit een goed verhaal! En ik zal maar meteen zeggen dat ik denk dat dit verhaal al in mijn top drie komt van boeken die in 2023 zijn uitgegeven.

'De logé' heeft meerdere verhaallijnen. Zo lees je over een hele heftige gebeurtenis dat zich in 2000 heeft afgespeeld. Ondertussen lees je over Wylie die ingesneeuwd raakt en een jongetje buiten in de sneeuw vindt (dit vond ik al heel erg mysterieus!) en dan lees je ook nog hoofdstukken die cursief gedrukt zijn over een onbekend meisje... Ik had totaal geen idee wat al deze verhaallijnen met elkaar te maken hadden.

Vooral de stukken die in het jaar 2000 afspelen vond ik erg heftig en spannend. Ik kan hierover niet teveel verraden, maar wat toen heeft plaatsgevonden is echt heel erg bruut. Ook het heden, met Wylie, vond ik spannend en mysterieus, want wie is het jongetje in de sneeuw? En waar komt hij vandaan?

Het plot vond ik echt supergoed in elkaar steken. Alle verhaallijnen komen dan bij elkaar en dit alles was gewoon ijzersterk! Ik wilde eigenlijk ook helemaal niet stoppen met lezen. Dit gevoel heb ik maar zelden, dus dat is echt een pluspunt, haha! Ik denk dat Heather Gudenkauf op mijn lijstje komt met favoriete auteurs.

Beoordeling: 4,5 kraaien 

Silvie.