Hugo Luijten, geboren in 1967, is historicus en schrijver en woont in Antwerpen. Naast de roman Offer voor een verloren zaak, schrijft hij regelmatig columns en artikelen voor kranten, vakbladen, online magazines en radioprogramma’s, maar dus ook thrillers. Na verast, de Brexitmoorden (die was heel goed!), kwam onlangs Het jaar van de slang uit.
Terwijl binnenkort zijn nieuwe boek gefileerd gaat worden, beantwoordt hij voor nu onze Anders dan anders vragen.
Wat maakt je kwaad?Bijna niks, ik ben een conflictvermijder. Maar waar ik rázend van kan worden is als een blikje onder de autostoel heen en weer rammelt. Of een doos in de kofferbak die bij elke bocht verschuift. Tupperwarepotjes die in de kast omvallen als je ze wil ordenen, ook zoiets. Het zal het gebrek aan controle zijn.
 |
| Het nieuwe boek van Hugo |
Geloof jij in toeval?
‘Toeval bestaat niet. We noemen zo een gevolg van een oorzaak die we niet zien.’ – Voltaire. Maar ja: ‘Als toeval niet bestaat, waarom is er dan een woord voor?’ – Philo van Alexandrië.
Welk nummer doet pijn aan je oren?
Alles van na 1985. Enfin, dan worden het steeds minder krenten in een steeds smeriger pap. Ik heb sowieso niks met moderne muziek, ik luister vrijwel alleen maar naar klassiek. Dat kan ook een vrolijke ouverture van Suppé zijn hoor, maar dat gejengel met die versterkers. Van middeleeuwse muziek tot schlagers, ik kan overal de schoonheid in zien. Tot ze het qua geluid beginnen te overdrijven.
Welk nummer blère je altijd zo hard mogelijk mee?
Bij de Mondscheinsonate (no. 14) van Beethoven, probeer ik de ‘1’ in de lage partij juist mee te zingen (ok, flauw antwoord). ‘Mit 17 fängt das Leben erst an’, is dat wel een serieus antwoord? Hangt een beetje van mijn mood af, als het maar niks van na 1985 is.
Met welk bekende persoon zou jij wel een avondje willen gaan stappen?
Ik kijk al twintig jaar geen tv meer en sport heeft me nooit geboeid. Dat maakt het lijstje van personen die hiervoor in aanmerking zouden kunnen komen al wat overzichtelijker, maar ik heb echt geen flauw idee. Het moet sowieso iemand zijn die gezellig kan stappen, maar van bekende mensen weet je dat natuurlijk niet. In een café in Antwerpen waar ik wel eens kom, zitten veel bekende (Vlaamse) acteurs. Ik heb dus al veel gestapt met bekende figuren, dat maakt zowel noodzaak als verlangen kleiner.
Waarvan word jij super-enthousiast?
Van nieuwe ideeën, waarover ze ook gaan. ‘Ja! Dat gaan we doen, morgen beginnen!’, dat werk. Ik begin daar dan ook daadwerkelijk aan, alleen is het op mijn 50e nog altijd een deceptie te moeten
vaststellen dat niet alles in twee dagen geregeld kan worden. Geeft niet, op naar het volgende idee.
Waar werd je voor het laatst stil van?
Toen het kwartje viel dat ik door de lockdown mijn zoon voor onbepaalde tijd niet live kon zien. We hebben wel veel lawaai gemaakt toen het voorbij was.
Speel je wel eens vals in spelletjes?
Dat durf ik nooit. Als het ontdekt wordt, krijgt mijn eergevoel een te grote deuk.
Welk beroep zou je nooit kunnen uitoefenen?
Alles in de zorg. Ik heb daar een enorm respect voor, maar dat bloed en het eeuwige gezeur van de mensen…lieve help.
Wanneer heb je voor het laatst gedanst?
Ik ben muzikant, die dansen niet. (Wie moet er anders de muziek maken waar anderen op dansen?)
Kan jij tolerant zijn voor intolerante mensen?
Ik probeer wel correct te blijven, maar ik zal het contact tot een minimum beperken. Ik duw ze een ‘oprotpils’ in hun handen of moet dringend naar het toilet.
Word je liever aangevallen door een hond of een zwerm bijen?
Een hond. Die zou je nog van je af kunnen schoppen. Bovendien ben ik volgens mij allergisch voor bijensteken, al weet ik dat – gode zij dank – niet zeker.
Welke film vond je verschrikkelijk?
Die over die leeuw in Amsterdam. Totaal niet creatief, echt verschrikkelijk.
Ik vind dat NL films/series vaak in het beste geval matig zijn. Belgen hebben maar de helft budget, maar zijn (daardoor?) veel creatiever. Ook qua acteerprestaties schiet België Nederland links en rechts voorbij. 'Penose' of 'Undercover' zijn goede uitzonderingen, maar het blijven uitzonderingen. Goede acteurs kunnen een zwak plot optillen, maar een sterk plot wordt altijd afgebroken door slechte acteurs, zo blijkt maar weer.'
Welke film kan jij wel duizendmaal zien?
Net als bij boeken kijk ik films ook zelden meer dan één keer. ‘Un long dimanche des fiançailles’ heb ik wel meerdere keren gezien. En ‘Bienvenue chez les Chti’s’. Erg grappig, die laatste.
Wat bestel je bij McDonald's?
Al zolang als ik daar naartoe ga hetzelfde: medium Big Mac menu, frieten zonder zout, cola-zero zonder ijs.
welke foto staat er als achtergrond op je tablet/laptop?
De Andriesplaats in Antwerpen. Als ik de centen heb zou ik daar graag een appartement kopen (huren mag ook).
Als je nog maar 1 boek zou mogen lezen, welk zou je dan nemen?
Met het pistool op de borst en het mes op de keel: ‘Baudolino’ van Umberto Eco.
Wat zou je eten als laatste avondmaal?
Bloemkool met witte saus, aardappelen en zuurvlees van oma.
Wat staat op de eerste plaats op je bucketlist?
Ophicleïde leren spelen. (Google maar)
Zodat jullie niet hoeven te googlen: Ophicleïde een in onbruik geraakt blaasinstrument dat klinkt als een ruige tuba. De eerste saxofoon, die in het midden van de 19de eeuw door Adolphe Sax werd ontwikkeld, bestond uit het lijf van een ophicleïde met daarop het mondstuk van een basklarinet gemonteerd.
Welk dier omschrijft jouw persoonlijkheid?
Een kat. Volgens veel mensen ben ik af en toe (allez: regelmatig) een sfinx.
Wie zou de hoofdrol in de verfilming van Het jaar van de slang moeten spelen?
Ik zou Koen De Bouw graag als Stef Cools zien schitteren.
