Vice versa met Tom Bergs en Christine Bols

Erik van Eycken

Christine Bols en Tom Bergs gingen voor Vice Versa met elkaar in gesprek. 

Christine Bols is een Vlaamse schrijfster. Ze begon te schrijven op 60-jarige leeftijd en schreef oa Dancer en Kortsluiting

Tom Bergs is werkzaam als administratief medewerker bij de Lokale Politie van Haacht. Zijn eigen ervaring uit de werkomgeving en het advies van zijn collega’s, zijn twee absolute troefkaarten. Zijn eerste thriller heette Dubbelleven en zijn nieuwste boek Wraakzucht wat komende week uit komt.



*Tom:
Men zegt wel eens dat het schrijversschap een eenzaam bestaan is, maar gelukkig houd je er ook nog fijne vrienden aan over. Zo zal ik onze eerste kennismaking nooit vergeten. Op schrijfcursus bij Rudy Soetewey in de abdij van Tongerlo. Tenminste, daar zat de rest van de groep toch te wachten.

Christine:
Inderdaad, ze zaten te wachten. Mijn eerste kennismaking met Kramat was niet echt denderend. Ik zat eerst in de verkeerde abdij (Averbode) en verscheen dus een half uur te laat op de cursus.

Maar hoewel we die dag samen onze cursus hebben gevolgd, duurde het bij jou toch nog tot het najaar van 2015 vooraleer "Dubbelleven" verscheen. Waarom zo lang?

Tom:
Weet je, eerst en vooral ben ik geen snelle schrijver. Het duurt altijd wel best een tijdje vooraleer ik een verhaal beet heb. Al is het niet zo dat ik in die tijd nog niets geschreven had. Mijn aanvankelijk verhaal telde slechts een vijftigtal boekpagina's. Veel te weinig blijkbaar. De overige 200 bladzijden vul je helaas niet bij in een week, dus dat had tijd nodig. Gelukkig kon ik op de steun van Rudy Soetewey en Kramat- uitgever Wim Urgel rekenen om mij op de juiste momenten bij te sturen. Al had ik wel het voordeel dat mijn boek ging over de politie, mijn werkgever en mijn woonplaats Haacht.

Mij lijkt het immers niet zo evident om een politieroman te schrijven over een systeem dat ik niet ken, een land waar ik nog nooit ben geweest en een universiteitsstad waarvan ik nog nooit heb gehoord. Jij deed dat met "Vrouwen van Corvallis", "Waverly", "Greenfields" en "Dancer" wel. Waarom precies en hoe ben je daarbij gekomen?

Christine:
Eigenlijk was het voor mij heel logisch om mijn verhaal in de VS te situeren. Ik had vroeger een voorkeur voor Amerikaanse auteurs en daarom was het voor mij eigenlijk vanzelfsprekend. Je moet natuurlijk wel veel research doen en de omgeving leren kennen, de gebruiken, de gebouwen enz... en daarbij was Google Earth en Streetview mijn vaste partner. Ik ben er best trots op dat elke straatnaam klopt, elk gebouw en ja, zelfs de plaatsen van de GSM-masten zich bevinden (belangrijk in Waverly). Daarna schreef ik mijn standalone "Kortsluiting" die zich dan weer in Vlaanderen afspeelt. Dat vond ik best een leuke afwisseling. 

*Tom, jij schreef kinderverhalen en dan ben je overgestapt op de serie met vaste speurders. Heb je nooit een standalone voor volwassenen overwogen?

Tom:
Overwogen wel, maar daar blijft het dan ook bij. Voorlopig voel ik me nog goed bij mij speurders. 

Ik wacht trouwens erg hard op een nieuwe Sackley & McCool. Wanneer moet ik er plaats voor maken in mijn boekenkast?

Christine:
Ik had het druk met het schrijven van een toneelstuk voor de plaatselijke cultuurraad. Aan een nieuwe Sackley & McCool ben ik dus nog niet begonnen. Maar ... dat komt nog wel.

Al zal je me sowieso voor zijn, want komt jouw nieuwste telg niet een van de volgende weken uit?

Tom:
Dat klopt! Op 1 oktober ligt "Wraakzucht" in de rekken. Het heeft me iets meer dan drie jaar gekost om een vervolg te schrijven op "Dubbelleven", dat het gewoon veel beter heeft gedaan dan ik ooit durfde dromen. Dat legde de druk wel hoog. Kevin Valgaeren, onze welbekende voormalige Kramat-collega, benoemde het zelfs als het 'second novel syndrom'. Dat moet een blijkbaar wetenschappelijke uitleg zijn dat een auteur bij het schrijven van een tweede boek plots een druk voelt die er bij het eerste boek niet was. Eigenlijk klopt dat wel, want in tegenstelling tot het schrijfproces aan je eerste boek, heb je nu plots lezers.

Maar goed, "Wraakzucht" komt er dus eindelijk aan! Op papier én op e-book. Dat laatste vind ik erg belangrijk in deze digitale tijden. Ik ben zelf ook een digitale lezer. 
*Hoe belangrijk vind jij het beschikbaar stellen van een e-book?

Christine:
Ik denk dat zowel paperback als digitaal naast elkaar moeten kunnen bestaan. Er zijn lezers die enkel digitaal lezen omwille van het comfort en het enorme volume aan boeken dat je kan opslagen. Behalve mijn debuut 'Vrouwen van Corvallis', zijn al mijn boeken ook digitaal te verkrijgen, ook de meest recente 'Kortsluiting'.

Nog een afsluitend vraagje. Vinden we je dit jaar ook weer op de Boekenbeurs in Antwerpen?

Tom:
Zeker en vast! Met het "Junior Monsterboek 7" bij Uitgeverij Kramat en met "Dubbelleven" en "Wraakzucht" bij Uitgeverij Het Punt.

Signeer je zelf ook ergens of spring je eens binnen tijdens de Beurs?

Christine:
Nee, ik signeer spijtig genoeg niet op de Boekenbeurs. Uitgeverij AquaZz heeft er geen stand. Maar ik ga zeker eens een bezoekje brengen.

Bedankt voor dit fijne gesprek. Wie weet tot binnenkort?

Tom:
Absoluut! Jij ook hartelijk bedankt!

Christine Bols ondervraagd

Christine Bols is een Vlaamse schrijfster, bekend van de serie rondom het duo Sackley & McCool.
Dit jaar verraste ze met de standalone Kortsluiting. Beide Thrillerlezers-chefs hebben het boek gelezen en waren heel enthousiast.  Hoog tijd om Christine even kort wat vragen te stellen!

Wil je jezelf in 5 kernwoorden met uitleg omschrijven?
Laatbloeier omdat ik pas op mijn zestigste begonnen ben met schrijven.
Levensgenieter: alles kan, niets moet.
Perfectionist: ik kan ziek worden van fouten die ik in mijn eigen boeken zie.
Doorzetter: als ik iets begin, wil ik het ook tot het einde doorzetten.
Gevoelig: en dat gaat vooral over minder goede recensies, maar dat is vermoedelijk voor iedere auteur zo.

Smaken verschillen maar ik schrok van de omslag. Vind het geen thrillerkaft, maar jij zal hem uiterst geschikt vinden. Wat is het idee achter de omslag?
Heb je een voorbeeld van een boek waar jij de kaft schitterend vindt?
In overleg met aquaZZ hebben we gekozen voor een minder thrillerachtige kaft, omdat het boek humoristisch was. De kleuren zijn misschien wat fel, maar uiteindelijk was ik er best tevreden mee. Smaken verschillen en gelukkig maar.
Ik heb al veel prachtige kaften gezien, maar voor mij steekt deze van ‘Zoenoffer’ van Karin Slaughter er toch een beetje uit.

Een stand alone dit keer? Ik ben erg benieuwd waarom?
Dit verhaal zat al jaren in mijn hoofd en af en toe schreef ik een hoofdstukje maar dan stopte ik er weer mee. Mijn kinderen hebben me aangemoedigd om toch verder te schrijven en dat heb ik gedaan. Het is iets heel anders dan de vier boeken uit de reeks Sackley/McCool, maar uiteindelijk is het geworden wat ik ervan wilde.

 Het grote voordeel is dat je niet vastzit aan personages en eerdere gebeurtenissen. Je kan iets volledig van het begin opbouwen waarmee je dan alle kanten uitkunt. Het schrijven van een stand alone geeft je meer vrijheid en eigenlijk ook meer plezier bij het schrijven.

Ik zag je twijfel wat je met je volgende boek gaat doen? Hoe ga je kiezen?
Ik twijfelde inderdaad, maar nu heb ik een besluit genomen: weer een stand alone. Het verhaal begint stilaan vorm aan te nemen in mijn hoofd en ik hoop in de loop van volgende maand de eerste hoofdstukken op ‘papier’ te zetten. Het zal minder humoristisch zijn dan Kortsluiting, maar meer psychologisch. En een primeurtje voor jullie: het verhaal is gebaseerd op een echte gebeurtenis in de Verenigde Staten in de vorige eeuw, nl. Lizzie Borden, maar uiteraard vertaald naar de huidige omstandigheden. 

Wie van je hoofdpersonen heeft het meest van jouw karakter in zich?
Als we het over de serie hebben, denk ik dat Jude McCool het dichtst bij mij aanleunt. In Kortsluiting kan ik me met niemand vereenzelvigen, vrees ik.

Hoelang ben je gemiddeld met een boek bezig? Schrijf je het eerst helemaal af en gaat het dan naar proeflezers of hoe anders werk je?
Het schrijven zelf, dat pas begint na maanden piekeren en organiseren in mijn hoofd, duurt ongeveer 6 à 7 maanden. Soms bezorg ik de eerste hoofdstukken aan een proeflezer om een beoordeling over de inhoud te krijgen, maar meestal schrijf ik het boek eerst helemaal af.

Je hebt veel humor in jouw laatste boek Kortsluiting. Waarom maakte je deze keuze?
Eigenlijk heb ik zelf best wat humor en sarcasme in me, en dat wilde ik deze keer in een boek verwerken. Het verhaal leende zich ertoe al stond ik er in het begin wat huiverig tegenover omdat het zo volledig anders is dan de reeks. Maar ik vond het heel prettig om te schrijven en mijn fantasie de vrije loop te laten.

Welke Vlaamse auteur moeten wij zeker eens gaan lezen? Schrijven Vlamingen anders dan Hollanders?
Het is moeilijk om er een collega uit te halen die je zeker moet lezen. Er zijn er wel meerdere die echt goed zijn. Mag ik dit antwoord schuldig blijven?
Vlamingen schrijven niet anders dan Hollanders, maar gebruiken af en toe woorden die jullie niet echt kennen. Andersom is dat vaak niet het geval. Maar is dat nu net niet het mooie aan de Vlaamse taal dat jullie er nog iets van kunnen opsteken en dat het af en toe zelfs grappig is. Zowel Vlamingen als Nederlanders hebben hun eigenheid en de ene is niet beter dan de andere. We zouden elkaar moeten respecteren, wat niet altijd het geval is. Maar daar lijkt de laatste jaren wel echt verandering in te komen. In onze biebs staan veel Nederlandse auteurs en ik vermoed dat wij in Nederland ook aan een opmars bezig zijn.

Even enkele hele andere vragen:
 In welke film had je graag de hoofdpersoon geweest en waarom?
Goh, da’s een moeilijke. Ik heb veel bewondering voor Sandra Bullock en zou dus wel eens haar rol willen spelen in Murder by numbers. Ze is echt ‘the girl next door’ en speelt zo natuurlijk.  

Voor wie zou je bij wijze van spreken wel eens een weekje ruzie thuis over hebben?
Voor Robert Redford in zijn jonge jaren en van de huidige generatie zou ik voor Johnny Depp gaan.

Wat is jouw beste recept wat je zou maken als je voor eerst iemand op bezoek krijgt?

Mijn beste recept is witloof met ham in kaassaus, maar om dat voor het eerst aan iemand voor te schotelen lijkt me het niet zo geschikt. Voor een eerste keer zou ik misschien gaan voor kalkoenborst met gestoofde tomaatjes, champignons en een lekker sausje.

Wat is jouw quilty pleasure?
Kort en duidelijk: lekker eten.

Welke 3 dingen gaan zeker mee naar een onbewoond eiland?
Boeken, mijn kat Lady en Netflix maar dat zal op een onbewoond eiland niet van enig nut zijn 🙂

Je mag de rest van je leven nog maar 1 boek lezen: welke wordt het?
Dat is een moeilijke keuze. Er zijn zoveel goede boeken. Maar als ik er dan maar 1 mag kiezen: Dood de vader van Dazieri.