Interview met Ellen De Vriend

 

Haar eerste boek ‘Scheepsbergers in actie op de Westerschelde’ verscheen in 1998. Tussen 1998 en 2021 heeft Ellen De Vriend verschillende boeken op de plank gelegd, zoals verhalenbundels, reisgidsen en al een aantal thrillers. De hoogste tijd om deze Zeeuwse eens te interviewen!

Zou je, om je jezelf voor te stellen, 5 kenmerken willen noemen?

Ik ben Ellen De Vriend (écht met een hoofdletter D en V), woon in Vlissingen, getrouwd en moeder van een dochter (29). Ik hou van lezen, schrijven, tuinieren, reizen en genealogie. Ik ben ruim twintig jaar journalist voor diverse kranten en vakbladen en schrijf daarnaast spannende romans/thrillers, verhalenbundels en reisgidsen.

 

Kenmerken van mijn werk: meestal Zeeuwse locatie – verhaal over een gezin – altijd een hond (Westie) – zomerse setting – omgeving die exact klopt

 

Karaktereigenschappen van mij zijn: energiek – enthousiast – temperamentvol – eerlijk – onzeker

Gestolen Geluk heb je als Novelle uitgebracht, waarom deze keuze?

Nadat Uitgeverij Karakter, waar mijn laatste 5 thrillers zijn gepubliceerd, stopte met dit genre i.v.m. een directiewisseling, vind ik het moeilijk om een nieuwe uitgever te vinden. Ik houd er niet van om te lopen ‘leuren’ met mijn verhalen en heb niet het geduld om vier of vijf maanden op het antwoord van een uitgever te wachten. Daarom heb ik het korte verhaal ‘Gestolen geluk’ via Kobo zelf gepubliceerd en dat loopt goed.

 

Zijn de personages in je boek gebaseerd op bekende mensen van jou? Heb je aan Sharon iets van jezelf meegegeven? Zo nee, aan een ander personage? En wat heb je van jezelf dan meegegeven?

Sharon en haar familieleden heb ik compleet verzonnen. Alleen de drie Westies heb ik zelf ☺.

Vlissingen

Heb je zitten worstelen met het beschrijven van een of meerdere van de personages die in je verhaal voorkomen?

Nee, ik worstel wel eens met dingen in mijn verhalen, maar eigenlijk nooit met de personages.

Heb je net zoals je hoofdpersonage weleens over de Chemin des Mazures gereden? En heb je als onderzoek voor dit verhaal een bezoek gebracht aan de Ardennen en de omgeving Stavelot?

In de omgeving van Stavelot ben ik heel vroeger wel eens geweest. Wel ben ik een paar nachten in een B&B in Grootschermer geweest. Pas later kwam het idee om het dorp te gebruiken in Gestolen Geluk.

Wat doe je wanneer je het even niet meer weet hoe het verder moet gaan met een personage?
Dan stop ik met schrijven, prent de vraag in mijn hoofd, ga slapen en de volgende ochtend heb ik het antwoord.

 

Stel je bent bezig met het schrijven van een lastig artikel over een onderwerp waar je totaal niets mee hebt. Midden in een zin krijg je een keigaaf idee voor het plot van een verhaal waar je zelf al even mee aan het schrijven bent. Je wilt dit natuurlijk het liefste gelijk opschrijven maar je artikel moet voor de deadline klaar. En die deadline is over een uur. Aangezien je nog maar weinig tekst voor het artikel op papier hebt staan heb je dat uur zeker nodig. Maar je wilt ook het idee voor je boek opschrijven, dit om te voorkomen dat je na intensief bezig te zijn geweest met je artikel het idee vergeten bent. Wat doe je?

Dan schrijf ik snel een paar steekwoorden op het kladblok dat altijd voor mijn neus ligt (én naast mijn bed) en onthoud ik de rest. Als journalist werk ik in interviews ook altijd met steekwoorden en de rest van het verhaal zit dan in mijn hoofd.

Wie mag als eerste het manuscript lezen van je boek? En deel je het daarna met een aantal (vaste) proeflezers?

Mijn zus Carolien leest altijd als eerste mijn manuscripten. Voor de rest heb ik geen vaste proeflezers.

 

Hoe moeten we jou schrijvend voor ons zien? Aan een bureau, in een koffietentje of….

Aan mijn boeken schrijf ik standaard op de bank, in ‘mijn’ hoekje van de hoekbank op mijn laptop. Mijn schrijfwerk als journalist doe ik op de vaste computer in de woonkamer. Het lijkt me trouwens super om een schrijfhuisje te hebben.

Je schrijft fictie en non-fictie, wat vind je het leukste om te schrijven? En zou je een jeugdboek, fantasy of Young adult willen gaan schrijven?

Ik weet niet wat ik het leukste vind om te schrijven. Thrillers en YA-thrillers (zoals mijn boek ‘Crush’ dat ik in de nieuwe uitgave ‘Zoutelande’ heb genoemd) zijn leuk om te schrijven, maar ook non-fictie zoals mijn boek ‘De tien van Renesse’ en verhalenbundels zoals ‘Ons bin de leste’. Ik schrijf gewoon graag! Fantasy of horror lees ik niet en kan ik ook niet schrijven.  

Schrijf je het liefste in alle rust of heb je graag muziek aan tijdens het schrijven? En wanneer je muziek luistert tijdens het schrijven waar luister je dan graag naar? En waar luister je naar wanneer je niet schrijft?
Ik ben dol op muziek, maar kan absoluut niet schrijven met de radio aan omdat ik dan ga mee zitten blèren. Ik luister graag naar reggae en Motown-muziek.

Wanneer jij aan een nieuw verhaal begint te schrijven, heb je dan het hele verhaal inclusief het plot al in je hoofd of ontwikkelt het verhaal zich tijdens het schrijven?

Voordat ik begin met schrijven maak ik een opzetje per hoofdstuk van het verhaal, al schrijvend schuift daar nog veel aan. Dus het verhaal ontwikkelt zich wel tijdens het schrijven. Dan krijgen de personages in mijn hoofd vorm.

Met welke auteur zou je het liefste een avond willen doorbrengen? En waarom juist met deze auteur?

Absoluut Esther Verhoef. Ik vind de meeste van haar boeken geweldig en daarnaast denk ik dat zij een beetje hetzelfde in het leven staat als ik: niet op de voorgrond treden, lekker schrijven, reizen…

Wat zijn, naast het schrijven;-) je hobby’s?

Zie mijn introductie.

 

Heb je een boek waarvan je vindt dat iedereen dat eens zou moeten lezen? Nee, niet die van jezelf:-)
Welk boek las je onlangs en wat vond je er van?

Ik heb pas het nieuwste boek van B.A. Paris gelezen en ‘Als je me ziet’ van Lisa Gardner, maar ik lees ook boeken van Linda van Rijn en Suzanne Vermeer. Het boek ’t Hooge nest’ van Roxane van Iperen vond ik prachtig: een stuk geschiedenis, subliem verwoord.

Stel je voor dat je het verzoek krijgt om Gestolen geluk aan te passen zodat het verhaal als toneelstuk kan worden uitgevoerd. Zou je dit willen?

Dat lijkt me geweldig!

Zo ja wanneer de cast wordt samengesteld, welke Nederlandse acteurs/ actrices zie je dan graag in het toneelstuk spelen en wie krijgt welke rol?

Ik kijk niet zoveel tv, moet ik eerlijk zeggen, omdat ik ’s avonds liever lees of schrijf. Dus ik kan eigenlijk geen namen noemen.

Wat is het mooiste van Zeeland? Wat zou elke Nederlander daar moeten gaan zien?

De ruimte die je hier hebt en de boulevard in Vlissingen.

Kort maar krachtig

 

Verliefd, verloofd, getrouwd? Getrouwd, al 30 jaar.

Hond of kat? 3 honden

Bolus of babbelaars? Bolussen mét roomboter er op: geen zoete babbelaars.

Mosselen of asperges? Mosselen, maar wel gebakken.

Platteland of stad? Absoluut platteland.

Wandelen of hardlopen? Wandelen.

Schrijven of recenseren? Schrijven.

Winter of zomer Zomer (hekel aan kou).

Nederland of buitenland? Nederland, maar ik hou wel van reizen: de Cariben, Frankrijk.

Natuur of cultuur? Natuur

Denker of doener? Doener

Wil je op bovenstaande stellingen nog een toelichting geven? (gedaan)

Wanneer jij de interviewer zou zijn welke vraag zou je dan zeker gesteld hebben?

Waarom is schrijven zo belangrijk voor jou?

En wat is je antwoord op deze vraag?
Dat weet ik niet ☺. Ik geloof dat het een van mijn weinige talenten is. 

Dank voor je deelname aan dit interview Ellen! Ik hoop dat je wens van een eigen schrijfhuisje vervuld kan worden en anders wordt het gewoon in een hoekje op bank om daar nog meer spannende en boeiende verhalen te gaan schrijven. Het maakt ons niet uit waar je ze schrijft als je ze maar schrijft:-)

Het Weeskind van Haamstede – Angelique van der Bijl

Officiële tekst:

Isa is een 32-jarige architecte geboren in de Zeeuwse kustplaats Westenschouwen. Haar vader is op tragische wijze in zee verdronken toen ze één jaar oud was. Haar moeder kwijnde daarna zo in haar eigen verdriet weg dat ze haar dochter jarenlang verwaarloosde.

Op te jonge leeftijd verhuisde Isa daarom naar de grote stad waar ze een succesvol architectenbureau heeft opgebouwd. Ze ontmoet de charismatische Willem Zuyderhout en Isa voelt zich eindelijk echt gelukkig. De afkeer van haar moeder tegen de volgens haar machtsbeluste familie Zuyderhout maakt haar echter weer onrustig.

Als haar moeder op brute wijze wordt vermoord duikt ze in het verleden en vermoedt Isa dat de stiefmoeder van Willem iets met de moord te maken heeft. Niemand wil haar geloven tot ze op een verband stuit tussen de verdrinking van haar vader en het tragische gezinsdrama dat zich dertig jaar geleden in de familie van Willem heeft afgespeeld. Ze raakt verstrikt in het machtsspel van de familie Zuyderhout die er alles voor over heeft dat het verleden niet opnieuw verteld wordt…

Mijn mening:

Ik geef het eerlijk toe: Aanvankelijk stond Het Weeskind van Haamstede niet op mijn leeslijst, maar het boek werd me aangeraden via Thrillerlezers, dus besloot ik om het mee op vakantie te nemen en rustig te lezen tijdens de avonduren. Wat ook gebeurde. En wat heb ik genoten!

Waarom wilde ik Het Weeskind aanvankelijk niet lezen? Omdat het boek me niet opviel, eerlijk gezegd en dat is dan ook meteen de enige klacht die ik hierover heb. De cover en titel kwamen me over als een soort van historisch verhaal over een weeskind ergens aan het begin van de 20^ste eeuw. Vraag me niet waarom, maar het was zo. Daarom deed ik ook de moeite niet om de achterflap te lezen, waardoor ik erg verrast was toen bleek dat het gewoon een modern verhaal was, een psychologische thriller zelf, wat net mijn ding is, waardoor de keuze om het dus mee te nemen op vakantie, gemaakt was.

Zoals de korte inhoud reeds vermeldde, gaat Het Weeskind van Haamstede over een jonge vrouw die getraumatiseerd opgroeit na de dood van haar vader. Haar moeder, vol zelfmedelijden gevuld, kan niet om met het tragische verlies en verdrinkt zich in drank – iets wat ze ook al deed toen haar man nog leefde. Wanneer Isa met Willem een relatie begint, blijkt dat zijn familie vroegere nauwe banden had met Isa’s vader en moeder, waardoor er een ingewikkeld kluwen ontstaat van leugens en halve waarheden.

Daarnaast volg je ook het verhaal van Hannah, Willems adoptiemoeder en tevens tante. Willem verloor zijn moeder en broer door de schuld van zijn vader, die hen meedogenloos ombracht, waarna hij zichzelf van het leven beroofde. Willem werd nadien door Hannah en haar man Frans, de patriarch van de familie Zuyderhout, opgevoed. Maar zowel Isa als Willem weten niet dat hun ouders elkaar in het verleden maar al te goed kenden en dat er grondige redenen zijn waarom Isa’s moeder de relatie tussen haar dochter en Willem wilde stoppen.

Het boek volgt de verhalen van Hannah en Isa in telkens aparte hoofdstukken, waarbij je Isa in het heden hebt en Hannah in de jaren tachtig, vlak voor de dood van Isa’s vader. Wat volgt is een zeer interessant gegeven met twee verhaallijnen die elkaar perfect aanvullen en je tegelijkertijd erg nieuwsgierig maken naar de ware toedracht. Persoonlijk vond ik Hannah een intrigerende persoonlijkheid, met haar vele geheimen en haar drang om de volledige waarheid voor persoonlijke redenen geheim te houden. Isa is minder mysterieus: zij heeft geen geheimen, waardoor je ook echt haar nieuwsgierigheid en drang voelt om de ware toedracht rond haar moeders dood te ontdekken. De hoofdstukken waarin ook zij haar verdriet wegdrinkt, net zoals haar moeder ooit deed, en haar schuldgevoelens omdat ze beseft dat ze nooit meer een normale relatie met haar moeder zal kunnen opbouwen, zijn ijzersterk.

Het Weeskind van Haamstede is een boek dat je meetrekt in zijn verhaal, vakkundig geschreven en vooral ook met emotie. Je begrijpt waarom iedereen doet wat hij doet en wat hem of haar in die richting doet. Een mooi geschreven, sterk boek dat gerust wat meer aandacht mag krijgen.

4,5 kraaien (een halfje minder voor die cover 😉).
Sandra

Het weeskind van Haamstede van Angelique van der Bijl

Titel: Het weeskind van Haamstede

Auteur: Angelique van der Bijl

Uitgever: Ellessy

Publicatiedatum: februari 2019

Waardering: 4,5 kraaien

Samenvatting:
"We redden het wel samen." Het zijn de woorden
die haar moeder vroeger fluisterde als ze Isa
in hun huis aan de Zeeuwse kust in haar armen
klemde, het voorteken dat Isa weer dagen niet
naar buiten mocht. Isa de Nooijer weet tot op de
dag van vandaag nog steeds niet waarom haar
moeder de buitenwereld vreest. Als geen ander
begrijpt haar vriend, Willem Zuyderhout, dat
talloze vragen haar 's nachts wakker houden.
Zijn vader beroofde Willems moeder en broertje
dertig jaar geleden, op kerstavond, van het leven
en pleegde daarna zelfmoord. Willem bleef als
eenjarige alleen achter.
Als Isa voor het eerst in haar leven echt gelukkig is, 
wordt haar moeder vermoord. Ze duikt in het verleden en 
is verbijsterd als ze vermoedt dat Willems familie iets 
met de moord te maken heeft. Ze raakt meer en meer 
verstrikt in het machtsspel van de familie Zuyderhout, 
die er alles voor over heeft om het verleden te laten rusten…


Mening

Ook al word je gelijk het verhaal ingezogen, moet ik wel even wennen aan de, in mijn ogen, iets te mooi aangezette zinnen.

Vaak toch wel gekunstelde zinnen zoals:

"Verwrongen trekken van pijn en kwelling” zijn voor altijd verankerd in haar door verdriet geteisterde gezicht.

Maar dat vergeet ik al snel en dat komt toch echt doordat de auteur een prettige wijze heeft van een verhaal neerzetten en van, wat ik belangrijk vind, de personages goed uitdiepen. Je leeft met ze mee en sommige vertrouw je...of dat terecht is, blijkt als het verhaal uit is.

Het start in 1985 bij moeder Hannah die een huis inloopt, waarvan de deur wijd open staat en daar vervolgens 3 dode mensen uit 1 gezin ontdekt. De enige overlevende is de latere partner in 2015 van Isa. Heel duidelijk laat Isa's moeder weten dat zij deze relatie met Willem absoluut niet op prijs stelt.

Het verhaal wordt vanuit twee perspectieven verteld: door Hannah in het verleden en Isa in het heden.

Door de achterflap en de proloog is al duidelijk dat iets van uit het verleden doorloopt in het heden. Van der Bijl weet dat zo mooi uit te werken, dat je tot het einde nog niet weet wat er precies aan de hand is.

Als Isa op de verjaardagsdatum van haar overleden vader, naar haar moeder gaat vindt ze Mathilde vermoord. Wat is er allemaal aan de hand? Welke geheimen gaan er boven komen en welk persoon is in dit boek te vertrouwen?

Het plot is goed bedacht want elke keer wordt er weer een klein stukje bekend en wil je maar door blijven lezen. Ik noem dit altijd de perfecte thrillers. Zo schrijven dat de lezer nauwelijks kan of wil stoppen. Irritant wanneer je een hoop andere dingen te doen hebt. Het is ook absoluut geen straf om je uren met dit goede boek door te brengen. Je wordt weliswaar op het verkeerde been gezet, maar niet op een doorzichtige makkelijke wijze. Terwijl je mee puzzelt vraag je je af waar je nu zelf met het raden de fout in gaat en hoe het uiteindelijk af zal lopen.

Een ware psychologische thriller is het. Het is ook geen boek waar je constant vol in de actie zit, maar het is meer onderhuids. De spanning die speelt, tussen en met de personages, is dan het thema. Wat in dit "Het weeskind van Haamstede" verhaal precies zo gebeurt. Daarnaast weeft de auteur een stuk echte Zeeuwse geschiedenis met de watersnoodramp van 1953 in het verhaal. Zeeland wordt bovendien zo beschreven dat je lijkt mee te lopen op de plekken waar de hoofdpersonages zich bevinden.

Ik ben van mening dat deze Nederlandse thriller voor 2019 goed gaat scoren op het lijstje van beste thrillers. Zijn er serieus dan nog steeds mensen die durven te beweren dat de Nederlandse auteurs in het niet vallen bij de buitenlandse schrijvers? Dan hebben ze nog een hoop te ontdekken. Begin maar eens met dit weeskind.

Kortom: Het weeskind van Haamstede van Angelique van der Bijl is een psychologische thriller, die uitsteekt boven het gemiddelde boek, door de mooi uitgewerkte personages en een doorwrocht plot waar je jezelf bijna tergt om te willen weten hoe alles nu toch in elkaar zit.

Een welverdiende 4,5 kraaien

De erfgename van Ellen de Vriend

Titel                    : De Erfgename
Auteur               : Ellen De Vriend
Uitgever            : Karakter
Verschenen      : Februari 2018
Pagina’s           : 259

Ellen De Vriend schrijft al twintig jaar, variërend van verhalenbundels tot reisboeken. De Erfgename is na Geruisloos, Vermist, Bitterzoet en de YA- thriller Crush haar vijfde thriller. Daarnaast is ze journalist voor diverse kranten en magazines en heeft ze een eigen tekstbureau.

Achterflap: Horecaondernemer Britt Hulsman is al 26 jaar gelukkig getrouwd met accountant Richard. Samen hebben ze drie dochters, vier koffiebars en een bestaan waar velen jaloers op zijn. Zij is rijk en succesvol, hij is knap en charmant. Een romantisch weekendje weg met z’n tweeën is er door alle drukte bij ingeschoten en daarom genieten ze met volle teugen een weekend in een bed & breakfast in Zeeland. De volgende ochtend is Richard verdwenen en ontvouwt zich een bloedstollend scenario. Britt zoekt koortsachtig naar een oplossing, maar komt dieper en dieper in problemen.
Mara Weststrate is mantelzorger voor haar moeder Emma, die na een auto-ongeluk noodgedwongen in een verpleeghuis ligt. Het is zwaar, want naast de zorg voor haar moeder moet ze nu ook de dubbele lasten bekostigen en voor extra inkomsten zorgen. Haar werk in een hotel is daarvoor niet toereikend. Als een vriend voor een mooi geldbedrag kan zorgen is dat erg aanlokkelijk. Maar voor niets gaat de zon op….
Ellen De Vriend brengt met De Erfgename dichtbij wat anderen kan gebeuren. Wat zou jij doen?

Cover:
Een mooie cover; we zien een vrouw stilstaand op een landweggetje en in de verte zien we een huis. Door de mist geeft het een mysterieuze sfeer. Op de cover staat een quote:
Hoe goed ken je de persoon van wie je houdt echt?
Een quote wat de lezer aan het denken zet na het lezen van De Erfgename.

Samenvatting:
 Britt heeft alles wat haar hartje begeert: ze is een succesvolle zakenvrouw, een man en drie dochters. Tijdens een weekendje weg in Zeeland belandt ze in een grote nachtmerrie. Wanneer ze op een vroege ochtend broodjes haalt bij de bakker en terugkeert is Richard, haar man, plotseling verdwenen. Ze is de wanhoop nabij: wat is er gebeurd en waar is Richard? Waarom is hij zomaar ineens verdwenen?
 Ze heeft haar bedrijf vanaf de grond opgebouwd en grote zakelijke beslissingen genomen, maar nu weet ze niet wat ze moet doen. Ze kan niet meer dan bidden en hopen. De tweede verhaallijn gaat over Mara die het zwaar heeft met de zorg van haar moeder. Ze is mantelzorger en komt in de financiële problemen. Ze werkt zich een slag in de rondte. Maar dan ontmoet ze iemand die haar wil helpen, maar er staat wel iets tegenover. Ze neemt de uitdaging aan om haar nieuwe vriend te helpen en een loodzwaar gevoel drukt op haar borst. Waar is ze in vredesnaam aan begonnen? Deze hele situatie maakt haar bang. Ze zou er graag met iemand over praten maar wie kan ze vertrouwen? Ze staat er alleen voor, want ze heeft geen familie of vrienden.

“ Wat ben ik dom geweest….. Zo dom “

Mijn mening:
Ellen De Vriend heeft met De Erfgename een spannend verhaal neergezet. Ondanks dat er niemand vermoord wordt in dit boek is de spanning goed aanwezig. Een man die spoorloos verdwijnt. Als lezer wordt je in het verhaal getrokken; je wilt weten hoe het in elkaar zit. Wat voor vies spelletje wordt hier gespeeld? Wanneer Britt terug komt bij de Break & Breakfast geloof je bijna net als haar je  ogen niet. Je leest een paar bladzijden terug,want heb ik het wel goed gelezen. Het is voor de lezer net zo groot raadsel. Wat gebeurt er toch allemaal?  Ik wilde alleen maar verder lezen. 
Ellen de vriend heeft een vlotte schrijfstijl en neemt je mee in een verhaal. De hoofstukken worden aangeduid in dagen en de verhaallijnen worden afgewisseld tussen Britt en Mara. Verhaallijnen die natuurlijk op het einde samen komen. Met verbazing sloeg ik het boek dicht.
Hoe goed ken je de persoon van wie je houdt echt?

Het verhaal speelt zich grotendeels af in Zeeland. De personages Mara en Britt zet de auteur goed neer. Ik had graag wat meer van Richard willen lezen, bijvoorbeeld van zijn gevoelens tegenover zijn dochters. Hoe hard kan je zijn als vader van drie dochters om ze de rug toe te keren. 
We kennen allemaal wel de uitdrukking: geld maakt niet gelukkig. Mara, die in financiële problemen zit door de zorg van haar moeder en een beslissing neemt die grote gevolgen hebben. Britt een succesvolle zakenvrouw die genoeg geld heeft ,maar haar wereld in stort  na de verdwijning van haar man. Na het dichtslaan van dit boek moest ik aan de uitdrukking denken. Wat zou ik doen ? Maar wat zou jij doen wanneer je dit boek hebt gelezen? Zou jij kunnen leven zoals sommige personages in dit boek. Welke keuzes zou jij maken ? Ik zou zeggen lees dit boek:een verhaal dat spannend is geschreven. En ook nog een boek dat je aan het denken zet. 

Ik geef De Erfgename 3,5 kraai.

Lydia

De erfgename van Ellen de Vriend

Titel: De erfgename

Auteur: Ellen de Vriend

Uitgeverij: Karakter

Publicatiedatum: maart 2018

Achterflap

Horecaondernemer Britt Hulsman is al zesentwintig jaar gelukkig getrouwd met accountant Richard en samen hebben ze drie dochters, vier koffiebars en een bestaan waar velen jaloers op zijn. Zij is rijk en succesvol en hij is knap en charmant. Een romantisch weekendje weg met z’n tweeën is er door alle drukte bij ingeschoten en daarom genieten ze met volle teugen een weekend in een bed & breakfast in Zeeland.

Als Britt na haar ochtendwandeling terugkeert naar de B&B, blijkt deze onvindbaar, en lijkt ook Richard van de aardbodem verdwenen. Niets is wat het lijkt en niemand is wie hij zegt te zijn. Uiteindelijk doet Britt een schokkende ontdekkingen komt de adembenemende waarheid aan het licht

Mening

Het is een dun boek, op de e reader 207 pagina’s inclusief nawoord en leest vlot en soepel. Het verhaal bestaat uit korte, steeds afwisselende hoofdstukken geschreven vanuit Britt en Mara. Beide dames kennen elkaar niet, maar komen door het lot wel met elkaar in aanraking richting het einde van het boek.

Britt is een succesvolle ondernemer, van huis uit welgesteld en woont met haar man Richard en haar drie tienerdochters in een prachtig huis. Gehaast arriveert ze thuis, vol verwachting van een weekendje uit dat manlief voor haar geregeld heeft. Britt is gelukkig met haar horecazaken (zojuist heeft ze haar vijfde filiaal geopend), hun hechte gezin en de hond. Echter, niets is wat het lijkt. Tijdens het weekend gebeuren er vreemde dingen en nadat Britt op de zaterdagmorgen even broodjes gaat halen bij de plaatselijke bakker  is Richard spoorloos verdwenen. De B&B waar ze dacht te logeren blijkt geen B&B en als ze met een politieagent binnen gaat kijken is de kamer waar ze logeerden niet meer herkenbaar als logeerkamer.

Britt belandt door de verdwijning in een enorm stressvolle tijd omdat de politie haar verdenkt en ze niet kan geloven dat Richard zelf ook maar enige kwaad in de zin kan hebben m.b.t. de verdwijning. Langzaam maar zeker wordt het haar echter duidelijk dat ze haar man waarmee ze al zovele jaren getrouwd is toch niet zo goed kent als ze dacht… Aanvankelijk mist ze het begrip en de medewerking van de politie en moet ze vooral steunen op haar tienerdochters. Uiteindelijk doorziet ook de politie de situatie en wordt alles binnen no-time (voor het geloofwaardige een beetje te snel) opgelost.

Hoewel de spanning in het boek licht wordt opgebouwd, wordt het nooit écht nagelbijtend. Toch lezen de verhaallijnen van de beide vrouwen, die al snel verweven worden met elkaar wel soepel en vlot. Ook aan het taalgebruik is veel aandacht besteed. Het verhaal verloopt redelijk voorspelbaar waarbij ik richting het einde wel het gevoel kreeg “ dat dit het toch niet alleen kon zijn “ …  Dat bleek gelukkig ook zo. Pas aan het einde van het boek begrijp je daadwerkelijk de titel van het boek De Erfgename en zo’n onverwachte twist is dan een positieve verrassing.

De personen in het boek leer je wel kennen, maar doordat het boek zo dun is en er toch wel veel gebeurt in heel korte tijd komt het verhaal toch wat afgeraffeld over. Alsof de schrijfster echt als doel had om het verhaal in maximaal 200 pagina’s te vertellen. Richard blijft een vreemd, ongrijpbaar figuur waarbij het voor de lezer een raadsel blijft waarom iemand na zo’n lang huwelijk in zo korte tijd verandert in een crimineel.

Las ik het boek met plezier? Ja! Het is een ontspannend boek, lekker voor vakantie aan het strand of zwembad. Miste ik diepgang en wat meer uitwerking? Ja! Het idee voor het verhaal vind ik mooi gevonden en ook de verhaallijnen van de vrouwen die elkaar kruisen is mooi gevonden. Met wat meer uitwerking (met name de persoon Richard) had er mijns inziens meer diepgang en spanning kunnen worden bereikt. Het verhaal had met meer uitwerking echt meer bladzijden verdiend. Een prima boek voor tussendoor, maar niet een verhaal dat echt blijft hangen…

Annemarie

Ons Zeeuws meisje op de Dordtse boekenmarkt

Zondag 3 juli was alweer de 21^ste Dordtse Boekenmarkt en daar ging ik naartoe met mijn moeder. De Dordtse Boekenmarkt, is na die van Deventer, de grootste van Nederland. In Dordrecht ben ik geboren en tot mijn 23^ste heb ik daar ook gewoond dus ik ging bij wijze van even naar huis.

’s Morgens om 10 uur nam ik de trein vanuit het zonnige Zeeland. Alle tijd om een uurtje een boek te lezen. Bij vertrek een berichtje naar mijn moeder dat ik was vertrokken en al snel kreeg ik een berichtje terug. Het bleek echt ontzettend te regenen in Dordrecht. Tja, ze zeggen weleens: “Hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt.”  Meestal ga ik hier dan als ex-Dordtenaar tegenin, maar het was nu echt zo. Ik kwam op het station aan en het was echt een aantal graden kouder dan in Zeeland. En daar liep ik dan met mijn goede gedrag in een korte broek. Gelukkig liet de zon zich snel weer zien, maar het windje maakte het wel fris.

Op het station moest ik nog even op mijn moeder wachten en zo kon ik nog even mensen spotten. Wat me opviel waren veel mannen rond de leeftijd van 50/60 jaar met een rugtas om. Klaar om ze te vullen.

Eenmaal op de boekenmarkt een plattegrond gepakt en een route uitgestippeld hoe we zouden gaan lopen. Het was al aardig druk, maar je kon wel blijven lopen in plaats van schuifelen.

In Dordrecht gaat op zondag om 12 uur de winkels open en je merkte dat het toen toch wel wat meer drukker werd, maar gelukkig niet al te druk.

Al lopende op de markt kwam je allerlei soorten mensen tegen. Je kan niet echt zeggen dat er een bepaalde groep mensen op de markt loopt. Wel zie je de echte verzamelaars met snelhechtermapjes waarop hun collectie staat en welke boeken ze nog nodig hebben.

Wat ons wel opviel was de grootte van de tassen. Rugtassen, trolleys in verschillende maten en dan onze grootste verbazing: een grote vakantiekoffer. En ja, die werd echt gevuld met boeken.

We hebben tussendoor nog wel tijd vrij gemaakt om op een terras te lunchen en zo liepen we tegen half 5 bij de laatste kraampjes.

Vanuit mijn thuisfront had ik meegekregen dat ik niet veel moest kopen, want ik heb nog genoeg thuis liggen. Dus mijn buit is bij 3 boeken gebleven waarvan 1 boek voor mijn echtgenoot.

Mijn moeder heeft er 5 gekocht, maar wel boeken die ik ook nog wil lezen. Dus die komen vanzelf toch nog mijn kant op.

Het was weer een geslaagde dag en hopelijk volgend jaar weer. Dat zal waarschijnlijk de eerste zondag van juli zijn.

Groetjes Brenda

De vakantiekoffer van teamlid Amanda

Mijn vakantiekoffer van 2016

Ik luister altijd braaf naar mijn chef als ze vraagt of ik nog eens een stukje wil schrijven voor op het blog. Deze keer vroeg ze of ik een stukje wilde schrijven over de aanstaande vakantie. Waar ik heen ga, wat ik wil lezen, welke boeken meegaan op vakantie en wat voor mij de beste leessfeer is. En omdat ik dus heel braaf luister naar wat ze van mij verlangen heb ik geprobeerd hier iets moois van te maken. ;-)

Waar ga ik naartoe op vakantie? Nou, half augustus vertrekt ons vliegtuig voor 8 dagen naar Kos in Griekenland. Heerlijk relaxen aan het zwembad en strand. Beetje rondtoeren en vooral lekker eten en drinken. Wat tja, we zitten tenslotte all-in. Daar moet je dan toch gebruik van maken eh! ;-) We gaan samen met vrienden van ons, lekker met zijn vieren. Kunnen wij dames een beetje shoppen als de mannen onderuitgezakt op het terras zitten. Hotel is 2 km van Kos stad vandaan en is goed te fietsen, dus dat gaat vast goed komen. Zon, zee en strand! Here we come!

Maar wat ga ik dan lezen tijdens de vakantie? Nou, op vakantie gaat de e-reader uiteraard mee, dus zullen het voornamelijk e-books zijn. Diegene die ik nog graag wil lezen zijn:

- Isa Maron – Ritueel
- Samuel Bjork – De doodsvogel
- Jens Hendrik Jensen – Schaduwmannen
- Hilde Vandermeeren – Scorpio
- Natalie Koch – De verborgen universiteit alle 3 de delen

Uiteraard neem ik ook nog iets van papier mee, want stel je voor dat mijn e-reader het begeeft! Dat kan ik niet riskeren natuurlijk… Wat neem ik daar van mee:
- Louise Penny – Licht in de duisternis
- Sara Blaedel – De vergeten zusjes en Het dodenspoor

Verder zal ik vast thuis ook nog wel 1 en ander lezen, ik hoop mijn achterstand een beetje in te kunnen halen! Want ik denk ook niet dat ik alle bovengenoemde titels in Kos zal kunnen lezen, dus beetje verspreid over de vakantie dan maar!

Ik wens iedereen een hele fijne vakantie, of je nu thuis blijft of weggaat. Geniet zoveel mogelijk van het mooie weer, elkaar en een heleboel goeie boeken!

Groetjes,

Amanda