Een orginele boekpresentatie met Zwarte ziel

Donderdagavond was het dan zo ver: het 3e boek van Angelique Haak werd gepresenteerd in Bruna te Spijkenisse.
Na een dagje tussen de bloemetjes en bijtjes togen twee Rotterdammers op naar Spijkcity. 

Zoals een boekpresentatie vaak start is als de uitgever, in dit geval Ilse Karman, het boek uitreikt aan de auteur met daarbij een verhaaltje. Daar het nogal druk was (veel drukker dan verwacht werd er al gezegd), was niet alles even goed te verstaan. Zeker niet als de leeftijd begint mee te spelen.
Daarna bedankte Angelique iedereen voor het komen en vertelde wat over Zwarte ziel.


Van de week had Angelique een oproep gedaan om andere soort vragen in te sturen, zodat het niet weer een standaard gesprekje zou gaan worden. Inmiddels weet iedereen wel wie Angelique Haak is, waarom ze schrijft, wanneer ze begon en noem ze maar verder op al die gewone vragen die gesteld worden in een normaal interview.

De vragen waren in een pot gedaan en werden voorgelezen door een medewerker van Bruna. Zo werd er gevraagd of ze het schrijven wel eens zat was. Dat was ze dus echt wel (regelmatig zelfs volgens mij?). Hoe ze haar man Raymond ontmoet heeft en daar antwoordde ze van hoe kom je er van af.

Inderdaad was dit echt leuker dan een gewoon interview. Boekpresentaties hebben toch al de gewoonte altijd via een vast stramien te gaan: uitreiking, gesprekje en signeren en dan houdoe. Leuk dus als een auteur daar van afwijkt.

Naast de ronde van de originele vragen, kwam dan wel het signeren, waar je dan een lootje kreeg om je aura te laten fotograferen. Wat zeg je? Een aurafoto schijnt jouw energiehuishouding weer te geven. Voor de rest moet ik je echt doorverwijzen naar google. 
Daar de rij voor het signeren best erg lang was en het in de hoek van de aurafotografie nog rustig, spurtten de bloemendames richting echtgenoot Raymond en lieten eerst de foto maken. Daarna was de rij voor het signeren een stukje korter en lieten hun boek signeren.

Met een zakje drop met daarbij de tekst hoe zwart jouw ziel is, togen de dames weer terug op aan huis.

Met dank aan Patricia voor de foto's!

Zuidenwind van Suzanne Vermeer

Titel: Zuidenwind

Auteur: Suzanne Vermeer

Uitgeverij: A.W. Bruna

Jaar uitgifte: augustus 2019

Recensie door: Jacqueline

Cover

De prachtige cover is er een die echt bij de boeken van Suzanne Vermeer past. Ik vind het een afbeelding die tot mijn verbeelding spreekt en mij roept van komt hier naar toe. En dat zou ik best willen! Het boek pak ik dan ook op om de cover beter te bekijken en de achterflap te lezen.

Achterflap

In de zomer van 1988 gaan Nicole en haar beste vriendin Marjolein na hun eindexamen op vakantie naar Benidorm. Samen met zes klasgenoten willen ze een paar weken onbekommerd feestvieren - luiten op het strand, dansen tot diep in de nacht - voordat ze definitief een streep onder hun middelbareschooltijd zetten Maar dan gaat het mis. Jaloezie. Ruzie. En een van hen zal Nederland nooit meer terugzien.

Dertig jaar later ontmoet de 21 jarige Iris Peters een Mysterieuze jongeman in het kunstenaarsdorp Bergen, waar ze met haar moeder op vakantie is. Vanuit het niets biedt deze Patrick haar een baan aan bij zijn zeer succesvolle ICT-bedrijf. Het is het begin van een reeks vreemde gebeurtenissen. Gebeurtenissen die in verband lijken te staan met wat er destijds in Benidorm is gebeurd...

Mijn mening

Deze uitgave in de zomerserie van Suzanne Vermeer is een verhaal van 112 pagina’s, een dunnetje dus. Je leest het verhaal in een uur uit. Zuidenwind is een leuk verhaal met een ietwat spannend einde. Het verhaal begint met een herdenking (voor de tiende keer) van Iris haar vader in het plaatsje Bergen. Waar Iris en haar moeder, tijdens die herdenking, worden aangesproken door Patrick. Wanneer Patrick aan het einde van die avond Iris netjes bij haar moeder terug brengt op de camping nodigt Patrick hun beiden uit voor lunch in Villa Zuidenwind. Die uitnodiging nemen de beide dames van harte aan. Wanneer ze de volgende dag goed en wel in de Villa zijn begint het gedonder....... Iets wat Patrick en de dames totaal niet hadden verwacht. Welk en wat voor gedonder dat verklap ik natuurlijk niet. Er gebeurt genoeg maar verwacht niet dat het zo spannend wordt dat je nagelbijtend op het puntje van stoel zit. Zoals ik al eerder aangaf het is een leuk verhaal met een beetje spanning. Het einde heeft wel wat verrassende elementen maar is voor het grootste deel toch voorspelbaar. Desalniettemin heb ik me er wel mee vermaakt. Dit boek krijgt van mij 3 kraaien.

Originaliteit: 3

Spanning: 2,5

Psychologie: 2,5

Leesplezier: 3,5

Schrijfstijl: 3.5

Plot: 2,5

Ik ben Pelgrim van Terry Hayes

EINDELIJK heb ik de kans gezien om Ik ben Pelgrim van Terry Hayes te lezen. Een boek waar ik met enige terughoudendheid aan begon omdat het enorm gehypet is. De reserves vielen al snel weg in de duizelingwekkende spiraal van terrorisme en de geheimen van de inlichtingendiensten. Het jaar is nog maar pas begonnen en ik heb het gevoel dat ik dit jaar geen thriller meer zal lezen die zo ingenieus, spannend en van hoogstaand niveau is. Terry Hayes, ik kijk reikhalzend uit naar de uitgave van je nieuwe boek in mei 2018.

Terry Hayes (1951) is een voormalig journalist en scriptschrijver. Hij was correspondent in New York en later onderzoeksjournalist, politiek commentator en columnist. Daarna werd hij producent van een actualiteitenprogramma en schreef hij diverse scripts voor bekende Hollywoodfilms. Terry Hayes is getrouwd en heeft vier kinderen. Ik ben Pelgrim is zijn debuut als auteur.

Ik ben Pelgrim komt wat moeizaam op gang, de eerste 100 pagina’s zijn op het eerste zicht een samenraapsel van losstaande gebeurtenissen. Eens de samenhang duidelijk wordt, kom je terecht in een wereld van spionage en contraspionage en de jacht op een terrorist waarvan bijna geen sporen te vinden zijn. Toch dekt de term spionageverhaal niet de hele lading, het boek is veel meer dan dat. Terry Hayes schetst een indringend portret en een inzicht in de psyche van een terrorist, wiens daden geenszins goed te praten zijn maar waarvoor je ondanks alles begrip kan opbrengen. De enige geknipte man die deze terrorist kan tegenhouden, heeft de gevaarlijke wereld van de spionage de rug toegekeerd. David McKinley, Fluisteraar genoemd en directeur van de Nationale Inlichtgendienst van de VS, en president Grosvenor overreden Pelgrim om deze opdracht aan te nemen in de nasleep van 9/11.

De dreiging die van dit boek uitgaat, is zo weerzinwekkend dat het je de adem beneemt. Het verhaal is zo ongeloofwaardig en wordt ingenieus en tot in detail uitgewerkt dat het onmogelijke mogelijk lijkt. De personages worden grondig psychologisch uitgediept met elk een eigen verleden dat blijvend invloed heeft. Het boek is ingedeeld in vier delen en beschrijven een periode die min of meer kan afgesloten worden aan het einde van elk deel. De subplots zijn subliem opgebouwd en verhogen aanzienlijk de spanning, die bijna ondraaglijk wordt naar het einde toe.

Eens in de zoveel tijd wordt een thriller uitgegeven die naar de keel grijpt. Het boek is dan ook moeilijk weg te leggen want het verhaal laat je niet meer los. Hoewel dit een debuut is, zijn er weinig losse eindjes die niet op zijn plaats vallen. Het enige minpunt is de grootheidswaanzin en de overheersing van de Amerikanen.

‘Niet om op te scheppen, maar de andere twee leden van de groep – Fluisteraar en ikzelf – behoorden tot de besten van de wereld, gewapend met alle hulpmiddelen en technologie die het machtigste land op aarde maar kon ophoesten.’

De hype was in dit geval volledig gerechtvaardigd, het boek benadert bijna de perfectie en krijgt 5 sterren.


Tilly Hoskens

Deze recensie verscheen eerder op:  https://www.leveninextratijd.be/

Uitgeverij VBK nieuwe eigenaar winkels Bruna

Uitgever VBK koopt de Bruna winkels op. Maar liefst 30 winkels hebben ze vanaf vandaag onder hun hoede. Onder uitgeverij VBK vallen oa Luitingh-Sijthoff, Ambo Anthos en de Fontein.
Bruna stond al even te koop, omdat er sinds 2012 geen winst meer gemaakt werd.
Een slimme zet , lijkt mij, van een uitgever om hun eigen boeken rechtstreeks in een winkel te kunnen gaan leggen.

De bedoeling is dat de winkels gewoon hetzelfde assortiment gaan voeren, zoals naast boeken, tijdschriften, papier- en schrijfwaren, ansichtkaarten enzovoort. De eerste gedachte is dan toch wel als je een eigen Brunawinkel in gedachte neemt en denkt aan de boeken die uitgestald worden op de tafels, dat die plekken dan vast ingenomen zullen gaan worden door boeken van het moederconcern.

AW Bruna (Books and) Bites for Bloggers

Wat zat ik in de trein na te genieten in deze dinsdagnacht op weg naar Breda met een trein missend, de intercity direct niet rijdend en zodoende pas in Breda 00.52 arriverend.
Dat werd de vriendin wakker bellen die om half zes op moest en nu dus naar station Breda moest komen rijden. Ze houdt van me..nog steeds ;).
De treinreis vloog voorbij, want vele gesprekken draaiden opnieuw af in mijn hoofd. De hele avond doornemend kon ik alleen maar met een grote grijns op mijn gezicht zitten. De zeer knappe jongeman vroeg waarom ik zo vrolijk was. Kort vertellend waar ik was geweest, zei hij nooit te lezen. Hij hield van bungeejumpen, parachutespringen en ging voor een half jaar in Curacao werken. Zijn studieboeken vond hij al vervelend.
Maar laat ik aan jullie vertellen waarom ik zo genoten heb die avond:
Miriam en ik waren met een 40 andere bloggers uitgenodigd voor de AW Bruna Bites. Miriam mag altijd mee zodat er in ieder geval 1 serieus verslag verschijnt over waar we dan zijn met betrekking tot boeken. Nee, niet alleen daarom natuurlijk. Gewoon omdat het ons blog is. Sommige uitjes doen we met zoveel mogelijk teamleden en andere lekker met twee. 
Voor de deur treffen we Nadine, een blogger met eigen mening (ik hou van mensen met hersens die gebruikt worden). Nog nooit ontmoet tot deze avond, wel elkaar kennend via de sociale media en de lijfelijke kennismaking beviel erg goed. Heerlijk spontaan en open mens! 
We werden door Max naar de tuin gedirigeerd en daar zag je gelijk een tafel met echt veel verschillende drank. Van allerlei gezonde drankjes, tot vele limonades, wijnen en soorten biertjes. Top! Wat kletsend vast met mensen over elkaars blog, bedacht ik mij hoe trots we zijn op de onze. Met groot enthousiasme sta ik te vertellen wat we doen en hebben. Vooral opvallend was dat wij werken met een groot team en dat wij dagelijks minimaal drie stukken proberen te plaatsen. De vraag van iemand hoe ons blog heet en na het antwoord, de vraag stellend waar ons blog dan over ging, verbaasde mijn ietwat. Ehm over thrillers?

Bij binnenkomst kregen we een koptelefoon mee waar Silent Disco op stond. Denkend aan de Silent Disco ooit op de Parade hield ik mijn hart vast. Maar nee, later bleek dat er twee fragmenten uit boeken werden voorgelezen. Het ene van het nieuwste boek van Gregg Hurwitz en de andere uit Sevenster van Alexandra Penrhyn Lowe.

Op een gegeven moment gingen we in twee groepen uit elkaar. De ene helft naar de schrijfster van Sevenster en de anderen naar.... Tja..en daarom heb ik Miriam zo nodig.

Daarna kwam voor iedereen de Amerikaanse schrijver Gregg Hurwitz. Een thrillerschrijver die gigantisch verkoopt buiten Nederland en waarvan men in Nederland amper iets kent. terwijl er al een aantal boeken zijn uitgebracht hier. Deze week lezen een aantal teamleden verschillende boeken van hem. Ze zijn allen enthousiast tijdens het lezen. "Oh, wat gaaf we hebben een goede nieuwe schrijver ontdekt!", riepen er drie.

Gregg werd geïnterviewd door de baas van de uitgeverij die hard zijn best moest doen om zijn stoel te behouden voor het interview. Het werd een vlot verlopend interview met een lange lijst waar de schrijver zijn keuze uit twee voorbeelden moest maken. Voornamelijk gaat het verdere gesprek over het binnenkort uitkomende nieuwe boek Orphan X. Achter de twee hangt een banner met de foto van het boek. De keuze voor de omslag maakt het tot een stoer boek. Ietwat spionachtig, Jason Bournestyle. Had ik al verteld niet van Jason Bourne te houden ;). Maar wel erg van de vorige boeken van Gregg, dus dat komt goed.

Na het interview (uitgebreid verslag hierover verderop in de week) mochten alle bloggers weer een keuze maken welke ruimte ze wilden gaan luisteren. Wij kozen voor de ruimte buiten. Het was zo ontzettend warm en de drankjes lonkten te veel naar ons. 
Lekker even wat afkoelen en nakletsen. Naast ons zit Gregg ook lekker even buiten. Kort gesprekje volgt.

Na afloop van de presentaties binnen krijgt iedereen een goodiebag. Een zeer rijkelijk gevulde goodiebag. Drie boeken maar liefst, boekenleggers en kleine boekjes met hoofdstukken uit boeken van de uitgeverij. Miriam heeft zelfs een bon voor twee vrijkaartjes voor de film The girl on the train. Het boek vond ik echt geweldig. Ik weet dat er vele voor- en tegenstanders zijn van het geweldige verhaal. Ik ben groot fan. Maar dan ook altijd al stapelgek op de echte psychologische thriller. Die boeken zonder martelingen, achtervolgingen, vele moorden enz enz. Laat mijn hersentjes maar in de war raken tijdens lezen.
Gelukkig hebben wij een team zodat er voor bijna elke stroming wel iemand bij zit. Ik ben al blij dat ik mee mag naar de film in oktober.

Nadat veel bloggers hun boek van Gregg hadden laten signeren vertrok iedereen langzaam aan naar huis. Wij werden bijna de tuin uitgedweild als een van de laatsten. Boven komen we opnieuw het leuke jonge meisje van de PR tegen. In de tuin hadden we elkaars leeftijd gegokt en elkaar jonger ingeschat. De hare trouwens 12 jaar jonger. Doet het altijd goed. We vallen weer in een gesprek over brownies die we toch erg gemist hadden tussen alle lekkere luxe hapjes van die avond. We maakten de deal dat bij de volgende avond brownies voor haar en bitterballen voor mij zouden staan. Het zorgde voor een drie kwartier lol hebben met een klein groepje bloggers en haar. Natuurlijk ging het veel over lezen (voor eventuele collega's die nu meelezen en alles moesten opruimen zonder haar aanwezigheid), boeken promoten, maar daarnaast ontstond een sfeer alsof je met zijn allen net teveel gedronken hebt en enorme lol hebt.

Ik stelde nog voor om gezellig te blijven slapen, maar in het kader van een laatste trein halen enzo vertrokken we met zijn vieren. Buiten gewoon weer verder praten over nominaties van prijzen die niet kunnen kloppen tot we echt moesten rennen.

Dat dussss..zo'n avond!

Dank je wel AW Bruna: Saskia , Lise en Annabel!

Ink

Loes den Hollander signeert

Zelfs in een klein Goois dorpje komen soms bekende auteurs hun nieuwste werk signeren. Niet groots aangekondigd, maar wel tegen gekomen op Facebook, was het bezoek van Loes den Hollander aan Bruna in Huizen. Een thuiswedstrijd dus op de fiets door de hitte naar het oude dorp. Er was een tafeltje ingericht met allerlei lekkers, een stapeltje boeken, karaf met water, glazen en wat stoelen er omheen. Gelukkig was het niet warm in de winkel, anders waren de chocolaatjes gesmolten.

Omdat er slechts één andere dame aan het tafeltje zat en zij er duidelijk al even zat, ging de aandacht snel naar mij. Ik werd herkend dankzij mijn foto op Facebook. Snel werd mijn boek gesigneerd en bood de dame aan een foto van mij te maken met Loes.

Eenmaal naast haar ben ik er maar blijven zitten en heb wat vragen gesteld. Ik vroeg haar of haar lezers hoge verwachtingen hadden van haar boeken. Ze gaf aan dat haar boeken allemaal op zichzelf staan en haar schrijfstijl blijft hetzelfde, dus de lezers weten wel wat ze kunnen verwachten.

Tussendoor kwam een mevrouw die erg verbaasd was, dat er een schrijfster in Bruna zat. Ze heeft geen Facebook en wil dat ook absoluut niet. Hierdoor was ze niet op de hoogte. Ze kocht overigens ook geen boek, want ze hield niet van dat soort boeken.

Door deze mevrouw ging het gesprek verder over Facebook en Loes gaf aan, dat Facebook een goed medium is om in contact te komen met haar lezers. Niet alleen om haar boeken te promoten, maar ook de steun die ze kreeg toen haar hond twee jaar geleden overleed, vond ze erg prettig. Dat had ze eigenlijk niet zo verwacht.

Op mijn vraag over wat ze vindt van abonnementen als Elly's Choice was het antwoord duidelijk. Ze heeft er twee boeken en kijkt nu wat het op zal leveren. Worden er veel boeken gedownload maar staat er echt maar per boek een halve cent tegenover, dan zal ze haar boeken daar weghalen. Liever ziet ze dat lezers haar boeken digitaal bij de bibliotheek lenen.

Het was niet heel druk, maar volgens Loes kwamen de mensen wel binnen. Ook had ze van tevoren een grote stapel boeken gesigneerd voor mensen die niet langs konden komen en deze gereserveerd hadden. Zelf was ik er een half uurtje, zijzelf anderhalf uur. Daarna was het voor haar tijd om te gaan en voor mij tijd om het gesigneerde exemplaar af te rekenen. Op de fiets weer naar huis en nu lekker in de tuin met een boek! (boek van Loes moet nog even wachten, eerst Karen Rose uitlezen.)

Liesbeth

Vriendschap met de Mediamarkt?

Soms heb je zo'n dag waar je op terugkijkt met een grote glimlach.
Zo'n dag had ik onlangs. Vanuit het verre Drenthe, waar Bartje persoonlijk de grenzen opengooide, kwam iemand na een twee uur durende autorit Breda binnen zeilen.
Kent u dat om een dag te hebben waar in je zoveel te kletsen hebt met de ander dat de uren voorbij schieten?
Dat je bruncht en de broodjes lang op een bord liggen te wachten om gehapt te worden. Tetter tetter..
Maar Jut en Jul gingen ook op pad. Liefst vijf keer misten we een afslag. VIJF keer. Knap toch? De route Breda-Eethen duurde wat langer. Daar het geopereerde vriendinnetje bezocht die waus was van de morfine, maar wel heerlijk om elkaar even te zien.
Ook de Mediamarkt gevonden. Je ben toch niet geeeeeek....(GIL de slogan even mee van deze superwinkel)

April 2015 kocht ik daar een laptop van bijna 600 euro. Ik werkte aan mijn blog voorheen op een middeleeuwse die je nog aan moest slingeren. Als je een foto opzocht liep het kreng vast. Dus heel blij liep ik met splinternieuwe laptop naar huis. Nou, ik ben nu 9 maanden verder en geloof me: een bevalling verloopt soepeler dan een laptop die niet functioneert van de Mediamarkt. Leest u even mee?

Binnen een week was de laptop kapot. Nee, U krijgt geen nieuwe. Hij wordt gerepareerd. Na twee weken mochten we hem weer ophalen. Een maand later: laptop deed niets meer. Weer naar de andere kant van Breda. Hoiiii, zijn we weer. Na 3 dagen vertellen ze dat hij opgestuurd gaat worden.
Oke weer twee weken weg. Het wordt al ietwat irritant. De harde schijf  wordt vervangen.
Een maand later...juist. De medewerker achter de balie interesseert het echt helemaal niks. Mediamarkt verkoopt in grote getale en dat er een klant af en toe ontevreden is zal de Mediamarkt worst zijn. Ze staan je aan te kijken, overleggen fluisterend en wijzen. Halen hun schouders op. Een aantal letters werkten niet meer op het toetsenbord en dat is lastig als het o.a. de S en de E is die je veel gebruikt. Drie dagen later bellen ze dat we hem kunnen ophalen. Is hij nu al gemaakt? Nee dat hoefde niet, want er is niets mee aan de hand. WAT??? Stuur hem maar het hoofdkantoor! Nee mevrouw., hij is echt helemaal in orde....NAAR ASUS! en omdat wij dan aandringen sturen ze hem toch maar op.
Twee weken later: hele toetsenbord vervangen. Nee inderdaad niets aan de hand. Ik was inmiddels op standje moordneigingen beland.

Drie weken geleden wilde de laptop gewoon niet meer aan. Vloekend stapten we in de auto en stampten de Mediamarkt in.
Of je rustig, aardig, boos of wat dan ook bent...Het maakt niet uit! Serieus!
Ze zouden hem weer opsturen, maaaaaar als men daar aangaf dat het weer de hardware was, hadden we recht op een nieuw exemplaar. Stop die lekker waar ik hem niet meer zie; alsof ik ooooooit nog die Mediamarkt in wil. We konden dan ook kiezen voor geldteruggave. Doe dat maar hoor..
Nadat inmiddels het toetsenbord is vervangen, het beeldscherm en de harde schijf is men twee weken bezig te onderzoeken wat er dit keer aan de hand is. Telefoon..de Mediamarkt: Goedemiddag mevrouw, u laptop is weer gerepareerd en het gehele middenbord is vervangen. Maar hij doet het weer.. U mag hem komen ophalen....

No way...Gelukkig hadden we een ondertekend papier waarop de toezegging stond dat we nu echt geld terugkregen.

Ik ging samen met Kattel het geld ophalen. Ik geloof dat we een uur aan de balie hebben gestaan. De mevrouw leek haar eerste werkdag te hebben en moest echt alles steeds overleggen achter in het kantoor. Intussen staat er een mevrouw naast mij aan de balie die haar laptop terugbrengt die binnen drie dagen niets meer deed. Nadat alle papieren ondertekend waren en men nog even het voorstel deed om een nieuwe laptop uit te zoeken (Ik ben toch niet geeeeeeeeek), mochten we naar de kassa. Die ging weer even de papieren checken...geduld geduld..tot 1000 tellen.
En ja hoooooor, met een stapel briefjes liepen wij vrolijk naar buiten. Nooit never niet meer naar de Mediamarkt.
En als je met je nummertje in de rij staat, ben je niet de enige he op zo'n dag. Hoeveel mensen kapot materiaal inleveren...ongelofelijk!

Tip van de eeuw: kijk gewoon even op internet rond als je wat wilt kopen. Onze superfantastische aanbieding was net tien euro goedkoper dan bij de BCC. Maar met dat stomme tientje hadden we een veel betere service gehad.
Intussen lachen we ons rot omdat het net leek of je in een verborgen cameraprogramma rondliep.
Nog even een kaart voor een jarig teamlid scoren en de meneer van de Bruna wil Houvast van Linda Jansma wel even vasthouden die bij zijn aanraders staat. 

Uren later als mijn kaken zeer doen, mijn oren toeteren, buik vol zit met tjap tjoy, babi pangang en nog meer vertrekt ze weer voor de grote reis terug naar Drenthe en zit ik nog lang na te genieten.
Wat kan echte vriendschap toch heerlijk zijn..
En dat door die rare boeken bij elkaar gekomen...