Van In – Episode V – Pieter Aspe

 

Einde verhaal

Pieter Aspe had een plan: een nieuwe reeks van tien boeken schrijven rond zijn geesteskind en Brugges beroemdste ex-commissaris Pieter Van In.  Na het lezen van het tiende deel zou er volledige duidelijkheid zijn omtrent de rode draad die de tien delen zou verbinden.  Zou.  Helaas, het lot heeft er anders over beslist.  Pieter Aspe is niet meer.  Valt het doek nu met Episode V?

In Aspes laatste boek pendelt Van In veelvuldig tussen Brugge en badstad De Panne.  Binnen de familie Verdonck rommelt het stevig.  Vader Hendrik, Henkie, wordt ter verantwoording geroepen wanneer moeder Yvette een bom dropt tijdens het paasdiner.  In Brugge valt een dode.  Wat later nog een in De Panne.  Telkens weer komen Van In en Van Genechten bij de Verdoncks uit.  Verspreid in het land zijn ook de standbeelden gewijd aan eerdere Belgische vorsten mikpunt van vandalisme.  Gebeurtenissen in het verleden lijken de geschiedenis van de Verdoncks in hoge mate te hebben bepaald.

Van In zou nu moeten genieten van zijn pensioen, toch is het alsof hij met de navelstreng verbonden blijft met zijn vroegere leven.  Maar ook Pieter Van In is niet immuun voor de wetten van de natuur: hij kan niet langer negeren dat hij ouder wordt.  Een lichte aarzeling in zijn vingers doet hem vrezen dat zijn handen niet meer luisteren naar zijn hersenen; steeds hevigere nachtmerries teisteren zijn slaap.  Meer dan één keer alludeert hij op de vergankelijkheid van het leven en op een definitief einde: ‘Na deze stop ik ermee!’.  Alsof Aspe en Van In in de toekomst kunnen kijken!

Op Van Ins speurneus zit nog geen sleet.  De ontdekking van een lijk in de toiletten van L’Estaminet doet hem onmiddellijk beseffen dat dat zaakje stinkt.  Het is het begin van alweer een spannende en complexe zaak. 

Van In is nog steeds smoorverliefd op zijn Rein Claeys.  In deze episode toont Van Genechten zich een waardevolle assistent.  De herinnering aan zijn vroegere leven met Hannelore en de kinderen blijft echter met regelmaat door zijn hoofd spoken.  Wanneer hij Hannelore meent te herkennen in Eva Verdonck brengt hem dat helemaal van zijn stuk.  Is het een onschuldige maar treffende gelijkenis die even de vaste grond onder zijn voeten wegmaait of is er meer aan de hand?

Deze ‘Van In’ snelt aan een hoog tempo vooruit.  Korte hoofdstukken leveren een soepel en wendbaar plot.  De ‘camera’ switcht vlotjes tussen Brugge en De Panne: gelijktijdige gebeurtenissen worden zowat gelijktijdig verteld.  Cliffhangers kluisteren de lezer aan het verhaal.  Het gevoel is dubbel: je wilt weten hoe het zit en tegelijkertijd wil je ook dat het nog zo lang mogelijk duurt.

‘Van In – Episode V’ is weer Aspe in goede doen.  Aspes sarcasme en cynisme zijn even verfrissend als altijd.  Een ‘olifant op een zebrapad’, ‘een pijl die lachwekkend traag voorbij schiet’, het zijn voorbeelden van hoe creatief Aspe met taal omgaat en je verbeelding prikkelt. 

Aspe heeft oog voor het heden en het verleden van zijn personages.  Wat vroeger gebeurde, generaties terug, is van invloed op wie ze zijn anno 2021.  Het boek  vertelt een fictief verhaal waarin de geschiedenis van de familie Verdonck nauw verweven is met gebeurtenissen tijdens de Groote Oorlog en de Tweede Wereldoorlog; oud zeer aan Vlaamse kant sluimert nog steeds onder de oppervlakte.  De druk van het altijd beschikbaar zijn, de klimaatsverandering, de vluchtelingenproblematiek, brengen het boek helemaal up to date met hoe het leven is in 2021. 

‘Van In – Episode V’ is boeiend, vlot en kent geen stilstaande fases.  Aspe heeft de publicatie van het boek dan wel niet meer kunnen meemaken, hij heeft er hoogstpersoonlijk voor gezorgd dat het af is geraakt.  De auteur moet geweten hebben dat deze episode de laatste zou worden.  Wat een plottwist!  Las je eerdere delen in deze reeks, dan ga je ook dit boek met heel veel plezier lezen en kom je vanzelf te weten wat nu precies de rode draad is die de vijf delen bindt.

4,5 kraaien

Anita

Het geschenk van Sebastian Fitzek

 

Titel: Het geschenk

Auteur: Sebastian Fitzek

Uitgeverij: The House of Books

Publicatiedatum: maart 2021

Recensie door: Tamara

Kraaien: Bijna een 4 kraaien

 

Milan Berg staat bij het stoplicht wanneer er een auto naast hem stopt. Op de achterbank zit een doodsbang meisje. Wanhopig drukt ze een briefje tegen het raam. Een vraag om hulp? Milan weet het niet: hij is, net zoals zes miljoen landgenoten, analfabeet. Toch voelt hij dat het meisje in levensgevaar is. Milan begint een zoektocht die hem op een griezelig dwaalspoor zet. Aan het einde van de tocht wordt hij geconfronteerd met de wrede realiteit: soms is de waarheid te gruwelijk om mee te leven, en is onwetendheid het grootste geschenk op aarde.

 

“Precies, antwoordde hij, waarna hij naar zijn kontzak greep om een stiletto tevoorschijn te trekken en die in haar oog te rammen.”

 

Fitzek is Fitzek niet als hij zijn lezers bij de eerste hoofdstukken al bijna weet te schockeren. Dit verhaal begint ook niet anders. Je leest hoe Milan in de gevangenis wordt verkracht omdat hij een kindermoordenaar zou zijn. Hij krijgt 1 kans om zijn verhaal te doen en als Zeus (de gevangenis God) hem niet geloofd, zal de stomer hem te grazen nemen. Dan begint Milan zijn verhaal…Een verhaal waarin iedereen in het complot lijkt te zitten en niemand te vertrouwen is.

 

Fitzek is Fitzek ook niet als hij over de top weet te schrijven. Ook in dit verhaal gaat hij zijn pen meerdere malen te boven. Soms verliest het zijn geloofwaardigheid, soms kan hij ermee wegkomen omdat het verhaal goed in elkaar zit. In dit geval ben ik nog niet achter welke kant ik op ga. Dit verhaal is letterlijk een rollercoater. Je wordt alle kanten opgeslingerd en het zit geen moment stil. Af en toe moest ik een hoofdstuk herlezen om te kijken of ik het allemaal wel goed begrepen had. Op een gegeven moment doen wel erg veel mensen mee en raakte ik de draad van het verhaal een beetje kwijt. Wie was wie en wie deed wat ook alweer.

 

Maar, het plot… Het plot… Wat moet ik in hemelsnaam vinden van het plot?

Had ik het zien aankomen? JA

Had ik het vermoeden? JA

Had ik dit van Fitzek verwacht? Ook ja…. Maar toch …Ergens vind ik het plot niets. Een BBQ, een pistool en een huiselijke setting om iemand te ontmaskeren? (Ik was hier graag wat dieper op in gegaan maar dan ga ik alles al verklappen en dat is natuurlijk niet de bedoeling…)

 

Maar, ondanks het plot, vond ik het mooi verhaal. Apart, origineel en geheel Fitzek style! Een boek om niet tussendoor te lezen, maar er echt even voor te gaan zitten en te genieten!

 

Een mooie om te onthouden voor als je aan het boek begint… “Is een mens van nature kwaadaardig of juist goed?”

En stel deze vraag dan nog een keer na het lezen van het boek. Want ik durf je daar geen antwoord op geven na het lezen van het geschenk.

 

Veel leesplezier!

 

Spanning: 4

Originaliteit: 4

Psychologische ontwikkeling personages: 4

Leesplezier: 4

Schrijfstijl: 4

Plot: 3.5

Win 1 van de 3 boeken Noodlot van Marlen Visser GESLOTEN

Marlen Visser haar nieuwe boek kwam deze week uit.

Eerst waar het over gaat:

Het slaperige dorpje Vierschoten staat op zijn kop als de Postcodeloterij-hoofdprijs op zijn enige postcode valt. Journalist Evy Benders ziet er meteen een prachtig artikel in en ze besluit een paar dagen bij haar oom, een Vierschotenaar, te gaan logeren.

Tijdens haar gesprekken met de winnaars en verliezers ontdekt ze al snel dat de verhoudingen binnen het dorp op scherp zijn komen te staan. Maar gaandeweg blijkt ook dat dat alles te maken heeft met een traumatische gebeurtenis die zich enkele jaren eerder in het dorp heeft afgespeeld en waarover nog steeds krampachtig wordt gezwegen. Manuel lijkt wel openlijk te willen spreken over wat er destijds met de veertienjarige Linsey is gebeurd, maar is de getuigenis van deze getroebleerde jongen betrouwbaar? En was de wereldvreemde Benjamin, die destijds is opgepakt, wel de werkelijke dader?


Dit boek speelt zich af in een dorp waar de hoofdprijs van de postcodeloterij viel. In 1 van haar vorige boeken draaide het ook om een wedstrijd. Op welke wedstrijd is Stem gebaseerd?

Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Noodlot



Anja, Sas ja en Jantje hebben een exemplaar gewonnen

Als een vuist om het hart

Titel: In hechtenis

Auteur: Nicci French
Uitgeverij: Ambo/Anthos
Publicatiedatum: april 2020
Recensie door: Anita
Kraaien: 4,5
 

Tabitha Hardy zit in voorhechtenis in de Crow Grange gevangenis op verdenking van moord op haar buurman Stuart Rees. Aanvankelijk maakt ze zich sterk dat ze zo weer op vrije voeten zal zijn. ‘Een grote vergissing, dat is het!’ Maar haar manier van reageren, haar verwardheid en haar depressies in het verleden maken dat ze als enige verdachte, veel langer dan gedacht, vast komt te zitten. 

Al met de eerste zin van het boek word je overvallen door de troosteloze en beklemmende sfeer die uitgaat van de gevangenis. De kleine cel die Tabitha deelt met Michaela, de koude harde gevangenismuren, het gebrek aan licht en contact met de natuurelementen, de somberheid, benadrukken hoezeer de wereld van Tabitha is gekrompen. Het open- en dichtdraaien van tal van deuren, het gerammel van sleutels is een regelmatig weerkerend element. Net zoals ze onmogelijk kan ontsnappen uit de gevangenis, is er ook geen ontsnappen aan de gedachten waar ze mee moet dealen.

Het personage van Tabitha wordt zeer grondig en met veel diepgang uitgewerkt. Het buitenbeentje, eenzaam tot in het diepste van haar ziel, koppig en opvliegend, gaat helemaal kopje onder. In Crow Grange breekt voor haar een zeer moeilijke en donkere periode aan. Haar wanhoop, verwarring en boosheid worden ook de gevoelens van de lezer. Net als zijzelf begin je te twijfelen aan haar onschuld. Heeft ze het dan toch gedaan? Ze is in geen geval een toonbeeld van sociaal aanvaard gedrag, heeft een kort lontje, maar ik kon niet anders dan sympathie voor haar opbrengen.

Deze thriller moet het niet hebben van de actie, maar van de grondige observatie van het hoofdpersonage en de gemeenschap die haar nooit de kans heeft gegeven om er een volwaardig lid van te worden. De spanning zit hem in de vraag die heel het verhaal door op de achtergrond aanwezig is. Is Tabitha schuldig en zoniet wie heeft het dan gedaan? Naar het antwoord op die schuldvraag wordt heel systematisch toegewerkt. Vanuit de gevangenis bouwt Tabitha haar verdediging op. En ja, de uitkomst heeft mij toch wel verrast!  

Het verhaal gaat traag, wat mooi weergegeven wordt in de perceptie van de tijd. In de gevangenis lijkt de tijd voor Tabitha stil te staan. Alle dagen lijken op elkaar. De gevangenen leven op het ritme van het gevangenisleven, tijd om te eten, te slapen, te douchen.… De gebeurtenissen op die noodlottige 21^ste december worden voortdurend herkauwd. Dankzij de beelden die Tabitha keer op keer herbekijkt, krijgen ook de bewoners van Okeham een gezicht en komen de onderlinge verhoudingen tot leven. Er is de bedrogen en onderdrukte echtgenote, de verstoten zoon, de hardlopende dorpsdokter, de eigenaresse van de dorpswinkel, de dorpspriester, de overspelige en grensoverschrijdende echtgenoot, de pedofiele leraar…. En Stuart Rees had heel wat te stellen met velen onder hen. 

Het schrijverspaar geeft Tabitha de ruimte en de tijd om zich te ontwikkelen tot een compleet en op-en-top menselijk karakter. Ze moet heel diepgaan, maar vindt uiteindelijk de kracht om voor zichzelf op te komen en haar doel te bereiken! De waarheid achter de misdaad ontdekken. Haar personage wordt tegelijkertijd met een zekere afstandelijkheid alsook met het grootste mededogen uitgewerkt. Ik werd haar grootste supporter.

Met ‘In hechtenis’ bewijst Nicci French nog maar eens dat ze top is in het creëren van dat typische Engelse kader. De waarheidsgetrouwe schets van een klein Engels dorpje gelegen aan kliffen en de zee, de Britse weersomstandigheden en de Engelse gereserveerdheid teleporteren de lezer rechtstreeks naar Devon. Het taalgebruik ondersteunt perfect de emoties die Tabitha doormaakt en de sfeer die heerst in de gevangenis en de rechtszaal. De eenvoud ervan draagt bij aan het hoge realiteitsgehalte van het proces dat Tabitha door moet en maakt dat de psyche van het personage constant in de focus zit.

Met ‘In hechtenis’ hebben Nicci Gerard en Sean French opnieuw een topboek geschreven dat de liefhebbers van de psychologische thriller een aantal uren aangenaam in zijn ban houdt. Ik geef het boek 4.5 kraaien.

Het dubbele geheim van de familie Lessage

Titel: Het dubbele geheim van de familie Lessage.

Auteur: Sandrine Destombes

Uitgeverij: Xander Uitgevers B.V.

Publicatiedatum: Juni 2019

Recensie door: Tamara

Kraaien: 5 (!!!)

Augustus, 1989. In het kleine dorp Piolenc, in de Franse Vaucluse, verdwijnen Solène en Raphaël, de elfjarige tweeling van de familie Lessage. Drie maanden later wordt een van de twee gevonden. Dood.

Juni, 2018. Opnieuw verdwijnen kinderen in Piolenc. Als een macabere echo van dertig jaar geleden begint de nachtmerrie opnieuw, wat het dorp in een angstige shocktoestand brengt. Alle aanknopingspunten verwijzen naar de oude zaak en alle betrokkenen lijken hun onschuld te verliezen.

'Het dubbele geheim van de familie Lessage' is een fenomenale psychologische thriller met een einde dat je in verbijstering achterlaat.

“Soléne zat op haar knieën voor me. En ze was spiernaakt.”

Ik moet bekennen dat ik vol verwachting begon aan dit boek. De koptekst: “De nieuwe koningin van de thriller” en de tekst op de achterflap gaven mij de indruk dat dit nog wel eens goed boek kon zijn. En ik kan je eerlijk zeggen dat dit boek mij niet teleurgesteld heeft!

Het verhaal begint met een paar krantenknipsels/radio-uitzendingen over de verdwijning van de tweeling uit Piolenc. Het is makkelijk geschreven waardoor je eigenlijk meteen in het boek zit. De prettige schrijfstijl houdt zich het hele boek staande.

De uitwerking van de personages zijn zeer goed gedaan. Al mocht oud inspecteur Fabregas wel iets minder gefrustreerd zijn haha. Het mooie aan dit boek is, is dat niets is wat je denkt dat het is. Tegen het einde kom je er achter hoe de tweeling precies in elkaar zitten. De ontknoping was alles wat ik NIET had verwacht. Er ontsnapte mij zelfs een mompelende “wow” tegen het einde (Manlief houdt dan wijselijk zijn mond, want anders ga ik het hele boek uitleggen in één adem haha).

Sandrine gooit in het begin een aantal lijnen uit en tijdens het lezen, gooit zij er nog een paar bij. Sommige lijnen haalt zij weer binnen, maar pas aan het einde komen alle lijnen samen en vormen een prachtig geheel. Ook al is het einde gesloten, maarwanneer je tussen de regels doorleest, kan het volgende verhaal best een opvolging worden over hoe één bepaald persoon zich ontwikkeld. (Lastig uitleggen, maar ik wil niets verklappen... Alhoewel, ik wil heel graag het verklappen, maar dan om uit te leggen hoe mooi bedacht het geheel is).

Om haar nu “koningin” te noemen, vind ik zelf iets te snel. Maar een opkomende prinses is zij zeker. Hopelijk weet ze deze lijn vast te houden in haar nieuwe boek, want deze auteur kan nog eens een hele grote gaan worden!

Dit boek krijgt zeker een plaatsje in mijn “pareltjes” boekenkast!

Dit boek schreeuwt om gelezen te worden en ik zal het aan iedereen aanbevelen. Mocht je hem in de kast hebben staan, leg hem bovenop. Staat ie op de E-reader, lees hem na je volgende boek. Je zal niet teleurgesteld worden!

Spanning: 4

Psychologische ontwikkeling personages: 5

Leesplezier: 5

Schrijfstijl: 5

Plot: 5

Win Zwarte ziel van Angelique Haak GESLOTEN

Vorige week kwam Zwarte ziel, het 3e boek van Angelique Haak uit. Terwijl de auteur regelmatig wordt vergeleken met het werk van een Saskia Noort, Simone van der Vlugt, Loes den Hollander, Nathalie Pagie, Suzanne Vermeer en ga zo maar door, geniet zelfs ik van haar boeken. Terwijl ik zeker geen liefhebber ben van de genoemde auteurs. De boeken van Haak heb ik echt graag gelezen.

Waar gaat Zwarte ziel over?
Een doodgewone zaterdag. Tot twee tieners een gruwelijke vondst in de Maas doen…
Het team van rechercheur Jennifer Brugman wordt geconfronteerd met een lugubere moord en de vermissing van een kind. Ze zetten alles op alles om snel het vermiste kind terug te vinden en schakelen de hulp in van paragnoste Evie Smit. Vanaf de eerste ontmoeting is Jennifer geïntrigeerd door de roodharige paragnoste met haar ijsblauwe ogen, maar ze is ook sceptisch. Kan Evie waarmaken wat zij belooft of loopt zij hen alleen maar voor de voeten?

En dan nu het leuke nieuws, dat je een exemplaar kan winnen!

Wat te doen?
1. In het Anders dan anders interview met Angelique heeft ze het over een nummer waar ze graag bij meezingt. Welk nummer is dit?
Anders dan Anders met Angelique


2. Hoe heet de kat van Angelique? De kat die ik op een dag ga ontvoeren...want wat is hij leuk.

Stuur jouw antwoorden naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Zwarte ziel

Omdat ik je mis van Jacqueline Coppens

Titel: Omdat ik je mis

Auteur: Jacqueline Coppens

Publicatiedatum: juni 2019

Uitgeverij: Ellyssee

Waardering: 3,5

Achterflap

Vier jaar nadat Vera spoorloos uit de achtertuin van haar ouders verdwijnt, raakt er opnieuw een meisje vermist. Tegelijkertijd wordt een ander ontvoerd meisje teruggevonden. Esmee, de moeder van Vera, is ervan overtuigd dat er een verband bestaat tussen de verdwijningen. Ten einde raad wendt ze zich tot een dubieuze onderzoeksjournalist, die meer over de vermissing van Vera en de andere meisjes lijkt te weten. Is hij te vertrouwen? En kan hij, zoals hij beweert, Vera terug naar huis terugbrengen?

Mijn mening

Het toeval wil dat rond het uitkomen van dit boek meerdere covers opeens een schommel hadden. Maar eerlijk is eerlijk: Omdat ik je mis heeft de mooiste. Een lege schommel die een sinister gevoel geeft.

Esmee, woont met haar man Arend en zoon Xander. Vier jaar geleden is Vera haar dochter opeens uit de tuin verdwenen en ze blijft nog steeds hoop houden. Nu verdwijnt er weer een kind.

Haar gedachten en zorgen kan zij nog maar slecht kwijt bij haar man en kiest ze ervoor om te gaan chatten. Ze komt in contact met een man, die onderzoeksjournalist blijkt te zijn en zegt meer te weten. Daarnaast is een rol weggelegd voor Jeanine, de beste vriendin van Esmee.

In het boek, waar ze voor een nogal duidelijk lettertype gekozen hebben, volgen we twee verhaallijnen. Het ene speelt zich af in het verleden en draait om Hans en zijn zusje Iris. Het geeft je al snel een onbehaaglijk gevoel. Het andere draait om Esmee, haar gezin en omgeving.

Er worden verschillende mensen verdacht gemaakt en voor de niet zo ervaren lezer wordt soms even duidelijk gemaakt waarom iemand ook de dader zou kunnen zijn. Als de twee verhaallijnen bij elkaar komen besef je dat het mooi bedacht is. Voor mij was de dader geen verrassing.

Ergens begon opeens iets te dagen omdat een bepaalde naam wel erg vaak genoemd wordt en diegene wel erg opvallend gedrag vertoond. Hoe het plot uiteindelijk eindigt zal wel voor bijna iedereen een grote verrassing zijn. Thrillers met een extra onverwachte wending zijn voor de liefhebbers natuurlijk smullen.

Er zitten wel wat toevalligheden in die ik net anders aangepakt zou hebben (maar ik ben geen auteur) zodat het allemaal net wat minder uit de lucht kwam vallen.

Nu is het lastige dat ik wel een punt van kritiek heb, maar die niet kan benoemen, omdat het met het uiteindelijke afronden van het plot te maken heeft. Ik ben mij er tevens van bewust dat het een persoonlijk punt is en waar bijna elke andere lezer gewoon in het verhaal zal meegaan. Bovendien zou 99 procent van de mensheid dezelfde opmerkingen maken die bepaalde personages in het boek in de mond gelegd worden. Dus of het is bijzonder goed gedaan door de personages dingen te laten uitspreken die de gewone mens in het echte leven ook zou zeggen of het is de auteur niet duidelijk dat er wat ongemakkelijke pijnlijke dingen gezegd worden alsof ze niks voorstellen. Die laatste bladzijden zat ik met mijn potloodje in de aanslag en zat maar nee nee nee nee.

Laat het duidelijk zijn dat ik zeker weten genoten heb van dit boek waar de auteur met een fijne soepele pen de personages schetst. Zo wil je bijvoorbeeld de echtgenoot echt wel met zijn kop tegen de muur aan willen slaan.

Zeer inlevend wordt de moeder neergezet met al haar verdriet. En je ziet duidelijk hoe een huwelijk stuk kan gaan door het niet meer met elkaar kunnen vinden.

De moeder blijft zoeken en het leven bij haar thuis wordt afgewisseld met hoofdstukjes van de dader. Langzamerhand wordt duidelijk wat de dader precies voor ogen heeft met de ontvoerde kinderen en dat heeft Coppens op een mooie subtiele manier gedaan.

Cari Mora van Thomas Harris,

Titel: Cari Mora

Auteur: Thomas Harris

Uitgeverij: Uitgeverij Volt

Publicatiedatum: mei 2019

Recensie door: Tamara

Kraaien: 1,5 miezerige kraai

Onder een villa in Miami ligt voor 25 miljoen aan Narco-goud. Allerlei criminelen jagen erop, waaronder Hans-Peter Schneider, een genadeloos monster dat de ziekste fantasieën van de allerrijksten uit laat komen. Om bij het goud te komen moet hij alleen nog wel afrekenen met de van oorsprong Colombiaanse Cari Mora, die op het huis past. Wanneer Hans-Peter haar ziet, denkt hij niet alleen het goud maar ook een mooi, weerloos speeltje te hebben gevonden. Maar daarmee onderschat hij Cari Mora op dodelijke wijze.

“Hij kon zijn weerkaatsing zien in de glazen zijkant van het resomeerapparaat waarin hij Karin aan het oplossen was, een meisje met wie het zakelijk niks geworden was.”

Bijna 13 jaar na het uitbrengen van de Hannibal Lecter reeks heeft Thomas de pen weer opgepakt. Zowel de boeken als de films waren briljant en ik was erg benieuwd of hij die magie weer kon overbrengen met dit boek.

Maar in alle eerlijkheid... Hij had beter de pen kunnen laten liggen. Het is een relatief dun boekje met 192 bladzijdes.

Het verhaal verloopt rommelig. Alsof dit het knip- en plakwerk is van een veel dikker boek. Het verhaal springt steeds. Dan zitten ze in het huis van Pablo Escobar en dan in een verlaten huis waar Cari een boom van voeding voorziet. Het verhaal loopt niet lekker soepel, vooral het gespring zorgt voor veel irritatie (bij mij). Ook komen er dingen aanbod, wat eigenlijk niets met verhaal van doen heeft.

Ook de personages krijgen niet de aandacht die ze verdienen of nodig hebben om tot leven te komen. Cari, Hans-Peter en alle andere belangrijke personen blijven vage figuurtjes. Alleen de vogel van Cari is duidelijk maar daar heb je ook weer niets aan. De reden dat ik was blijven doorlezen was eigenlijk om te weten welk dier er zich in het water bevond. Ik miste alles wat Hannibal bevatte. Humor, gruwelijkheden, spanning en duidelijke personages... Dit boek heeft het allemaal niet. Het boek had zoveel meer kunnen worden, met de nodige aandacht. Zeker van zo'n auteur die zo'n goede reeks op zijn naam heeft staan, had ik beter verwacht.

Er kwam hier en daar wel wat gruwelijkheden aanbod, maar dat was ook weer heel kort. Alsof er heel veel in gewijzigd is.

Soms las ik ook dingen waar mijn wenkbrauwen ver over mijn bril gingen... “Hij griste een pak melk uit de koelkast, nam een paar slokken en goot de rest over zijn hoofd.” Ja, echt....Waarom??!!??

Zwaar teleurgesteld heb ik het boek ook gelezen, heel jammer.... Echt heel jammer. Voor elke Hannibal fan wil ik ook echt zeggen, denk goed na wanneer je dit boek wilt gaan lezen.....

Spanning: 2

Psychologische ontwikkeling personages: 1

Leesplezier: 2

Schrijfstijl: 2

Plot: 1

Lazarus van Lars Kepler

Titel: Lazarus

Auteur: Lars Kepler

Uitgeverij: Cargo

Publiciteitsdatum: november 2018

Recensie door Astrid

Waardering:  vijf kraaien

Lars Kepler is een pseudoniem van het Zweedse echtpaar Alexander Ahndoril en Alexandra Coelho Ahndoril. Ze debuteerden in 2009 met “Hypnose”. Het eerste deel met Joona Linna in de hoofdrol.

In Zweden en Europa vinden een aantal brute, zeer gewelddadige moorden plaats.

In Duitsland vindt een rechercheur een briefje met het telefoonnummer van Joona Linna daarop. Joona haast zich naar deze moordzaak en denkt na het zien van het lichaam dat er een verband is met de seriemoordenaar, en aartsvijand Jurek Walter.

Maar Jurek is dood, denkt hij… Toch vindt hij aanwijzingen dat dit niet het geval is en hij moet zijn collega’s hiervan zien te overtuigen.

De toon van het verhaal wordt gezet met de zin :

 “Karen houdt een oprisping tegen. Het is een soort voorschot voordat het middenrif in paniek raakt en de maaginhoud door de keel naar buiten duwt.”

De situaties worden heel erg levendig beschreven en en de personages en gebeurtenissen spelen zich voor je ogen af.  Zelfs de gezichtsuitdrukkingen zie je voor je. Kepler is een kunstenaar in het beschrijven van voedsel. De bereidingen van het eten kan je haast proeven, en de smaak van een appel laat het water in je mond lopen.

Lazarus is een boek dat je niet meer loslaat. De hoofdstukken zijn niet te lang en eindigen met een cliffhanger waardoor je door wilt naar het volgende hoofdstuk.

Wel moet je eerst de andere zes delen lezen, want anders mis je een deel van het verhaal.

 Ik had Jager, het deel voor Lazarus nog niet gelezen en dat vond ik wel jammer. Op volgorde lezen dus, dan komt het verhaal goed tot zijn recht.

Seriemoordenaar Jurek Walter wordt echt steengoed neergezet en zijn karakter wordt nog grimmiger dan in andere boeken. Klein minpuntje is dat hij soms helderziend lijkt te zijn, en dat is hier en daar wat overdreven.

Soms was ik buiten adem van het lezen zo snel wisselen de gebeurtenissen en plotwendingen zich af.

Natuurlijk mag de romantiek ook niet ontbreken in een boek van Kepler, en is dan ook aanwezig zonder overdadig te zijn. Ook de andere personages, zoals bijvoorbeeld dochter Lumi, komen goed tot hun recht en zijn goed uitgewerkt. Je leert de karakters nog beter kennen en het is een echte vanzelfsprekendheid dat ze in het verhaal aanwezig zijn.

De sfeer is duister;

“ Als je in een afgrond kijkt, kijkt de afgrond tegelijkertijd naar jou.”

Deze passage geeft dat goed weer.

Het plot drukt je samen, trekt je uiteen en laat je verbijsterd achter!

Ik kan niet wachten op het volgende deel van Kepler want er is nog een lijntje niet helemaal dicht…

Tik Tak van Chris McGeorge

“Mijn vriend. Hij hangt midden in  het lokaal met een riem om zijn nek.”

Als 11-jarig jongetje loste Morgan Sheppard de moord op zijn wiskundeleraar op, terwijl iedereen dacht aan zelfmoord. Nu, 25 jaar later, wordt hij wakker, geboeid aan een bed in een onbekende hotelkamer, met vijf vreemden die ook net ontwaken. In de badkamer ligt een lijk. Op de tv verschijnt een man met een masker op. Sheppard krijgt de opdracht om binnen 3 uur de moord op te lossen, anders zal iedereen sterven. De moordenaar blijkt een van de aanwezigen te zijn, maar het is onduidelijk wie…
Tik Tak is een rollercoasterthriller die je vanaf de eerste bladzijde te pakken heeft.

Het verhaal begint gelijk al lekker. Je bent meteen getuige van een moord. Heerlijk als een boek meteen goed begint. Het gehele verhaal speelt zich af om en rond Morgan Sheppard.

Je leest over zijn jeugd en hoe hij nu leeft. Bekend als presentator van de reality show Resident Detective maar met de verslaving van drank en drugs moet hij nu de levens redden van hemzelf en 5 vreemden. Zal het hem lukken de moordenaar te kunnen aanwijzen voordat de 3 uur om zijn?

Het verhaal loopt lekker soepel  en gladjes. Dit is eigenlijk een boek waarin je begint en moeilijk kan wegleggen. Niet omdat het nu zo bijster spannend is maar gewoon omdat het lekker leest je toch wel wilt weten hoe het verhaal nu in elkaar zit.

In het begin dacht ik dat dit nog wel eens een “SAW” boek kon worden ( voor diegene die niet van horror houden en SAW niet kennen. Daarin zitten mensen opgesloten in een kamer en kunnen alleen ontsnappen door een zeer pijnlijke opdracht uit te voeren. Lukt dat niet..... dan gaan ze op een gruwelijke wijze dood.) Helaas ( voor mij) bleek dat niet het geval. Het lijkt een beetje op een “escape room” boek. Desalniettemin was het niet slecht. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zo snel de moordenaar kon ontmaskeren ( al was dit wel een beetje lastig, maar waarom zeg ik niet want dan verklap ik meteen het gehele boek) maar werd mij wel vrij snel duidelijk welke kant het verhaal op zou gaan.

Het einde zit ook goed in elkaar, maar ook hierin was het niet bijster spannend. Het verhaal valt mij wel iets wat tegen, maar dat is meer omdat het voor mij te makkelijk was. Niet echt veel spanning, maar wel datgene wat je kan verwachten. Ik denk dat ik toch iets meer spanning, plotwendingen en verraad had verwacht. Sommige stukken waren iets wat aan de saaie kant. Al waren sommige stukken ook wel weer verrassend. Al met al niet een mind blowing boek, maar wel lekker leesbaar voor aan het strand o.i.d. Als je even niet oplet, mis je ook niet meteen een groot detail zeg maar.

Komt dit boek in mijn kast?: Nee, maar meer omdat ik niet echt vastgekluisterd zat aan het boek.

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Ik ben wel benieuwd naar een nieuw boek van hem.

Raad ik dit boek aan aan anderen?: Ik denk het wel!

Ik geef dit boek 3 kraaien.

Tamara

De stalker in de nacht van Robert Bryndza

Dit boek is de opvolger van ‘Het meisje in het ijs’ opnieuw met Erika Foster in de hoofdrol. De kennismaking met inspecteur Foster was mij goed bevallen, dus ik had erg veel zin in deze thriller.

De tekst op de cover (als de moordenaar je in het vizier heeft ben je al zo goed als dood) belooft veel. De cover laat een deel van het gezicht van een vrouw zien met een enorm groot oog. De stalker? Ik realiseer me pas achteraf dat de cover iets essentieels uit het boek vooraf verraadt, maar tijdens het lezen is me dat niet opgevallen. Misschien omdat ik ebooks lees en de cover dan niet erg opvalt.

Bij aanvang van het boek is Erika goed in vorm. Erika en haar team worden ingeschakeld om een moord op te lossen en deze moord wordt snel opgevolgd voor een tweede. Het leuke van het boek is de interactie en dynamiek tussen de teamleden en ook de interactie tussen Erika en haar goede vriend de patholoog.  Het begin van het boek voelt een beetje als ‘thuiskomen’, je voelt je snel vertrouwd met Erika Foster.

Ergens halverwege het boek wordt de lezer duidelijk wie de moordenaar is en hoewel Erika zich in het zweet werkt om de moordenaar te achterhalen maakt de wetenschap bij mij als lezer het verhaal toch minder spannend.  De moorden op zichzelf zijn behoorlijk heftig om te lezen, terwijl het politiewerk van Erika daarentegen soms wat simpeltjes overkomt.  Met name de psychologie in het verhaal vond ik daardoor wat oppervlakkig. De nieuw opgebloeide relatie tussen de patholoog en zijn ex (met name de rol van de ex in relatie tot de stalker) vond ik niet zo geloofwaardig uitgewerkt.

Al lezend kwamen er ook flash backs terug uit het vorige boek van Robert Bryndza. Erika is in de ogen van haar meerderen te brutaal en kleurt te veel buiten de lijntjes (vond ik erg meevallen, maar het Britse politiecorps werkt wellicht een stuk formeler dan het Nederlandse) en wordt van het onderzoek gehaald. Vervolgens zet ze op eigen houtje het onderzoek voort en forceert een doorbraak. Precies zoals in het vorige boek.

Ook in dit boek is Erika erg bezig met het najagen van een  promotie. Op een bepaald moment smeekt ze hier min of meer om bij haar baas. Dat vond ik zo niet passend bij haar als persoon zoals ik haar leer kennen. Het lijkt of Erika meer een bepaald concept is dan een zich echt ontwikkelend karakter. Jammer, vind ik.

De stalker in de nacht is een boek wat makkelijk wegleest, een aardige verhaallijn maar zeker geen topper. Robert Bryndza moet uitkijken dat hij van zijn hoofdpersonage Erika niet een te simpel, flat character maakt zoals in een stripboek, want dat maakt haar als persoon een stuk minder spannend.

Samengevat: een lekker boek voor in de vakantie aan zwembad of strand, (tijdens het lezen heb je geen last van hoofdbrekers) maar geen hoogstaand plot waarbij je met ingehouden adem van de spanning zit te lezen en je af en toe afvraagt hoe het verhaal nu precies in elkaar steekt.

3 kraaien

Annemarie

Wat je niet weet van Karen Cleveland

“God, het spijt me, Viv. Wat heb ik gedaan? Wat zal dit voor gevolgen hebben voor de kinderen?”\

Een superbe spionagethriller vanuit de diepste gelederen van de CIA.

Vivian Miller is een toegewijde CIA-analist. Het is haar taak de identiteit te onthullen van zogeheten Russische "slapers': spionnen op Amerikaanse bodem die een ogenschijnlijk doodnormaal leven leiden als Amerikaans staatsburger.

Nadat ze weet in te breken in de computer van een hooggeplaatste Russische spion, stuit Vivian op een vertrouwelijk dossier dat de namen bevat van verschillende Russische spionnen. Een paar muisklikken later is alles dat belangrijk voor haar is – haar baan, haar echtgenoot en zelfs haar vier kinderen – in ernstig gevaar.

Vivian heeft een eed gezworen dat ze haar land zal beschermen tegen alle vijanden, nationaal en internationaal. Maar nu staat ze voor een onmenselijke keuze. Ze wordt verscheurd tussen loyaliteit en verraad, liefde en wantrouwen. Wie kan ze nog vertrouwen?

Het leuke aan dit boek is wel de zijkant. Als je het boek schuin houdt, zie je aan de ene kant “Hij is je man” staan en aan de andere kant “Hij is een Spion.” staan.  Leuk detail.

 In dit verhaal wordt al snel duidelijk dat de man van Vivian een Russische spion is. Per toeval stuit zij op zijn foto tijdens haar werk. Bij de CIA zijn ze druk bezig om de “slapers” te ontmaskeren. In haar poging om haar gezin te redden doet zij iets ondenkbaars. Ze wist de foto van Matt en daarmee ontketend zij een reeks dramatische gebeurtenissen. Bij elke actie was Viv doet, werkt ze zich steeds verder in de nesten. Maar aan de andere kant is het ook wel weer begrijpelijk.

Ik vond het eigenlijk wel jammer dat het zo snel in het boek al duidelijk was dat haar man een spion was en ook dat het zowel op de achterflap als op de zijkant dat duidelijk werd gemaakt. Ik had het waarschijnlijk wel spannender gevonden als Matt pas later in het verhaal ontmaskerd werd.

Maar het verhaal is goed in elkaar gezet en het leest lekker vlot weg. Wel vond ik dat de terugblikken iets minder gemogen hadden. Het haalt je, op dat moment,  toch weer even uit het verhaal. Het is dan ook raadzaam om het boek pas weg te leggen als het nieuwe hoofdstuk begint. Anders ben je vrij snel de draad even kwijt.

Het einde ging mij eigenlijk nét iets te makkelijk en te simpel. Als  zij oog in oog komt te staan met de grote Russische leider is het eigenlijk ook meteen bijna gedaan met het verhaal. Maar daarna komt er wel weer een leuke ( redelijke voorspelbare) twist in het verhaal.

Komt dit boek in mijn kast?: Nope.

Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: Ik denk het wel. Puur omdat het zo makkelijk leest.

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Ja, maar het zal geen eerste keus zijn.

Al met al krijgt dit vermakelijke boek van mij 3 kraaien.

Win Het meesterwerk GESLOTEN

We hebben weer een mooie thriller te verloten en wel Het meesterwerk van Geir Tangen. Het boek is aan het rondzingen als een boek wat je echt moet gaan lezen. Nu de kans een exemplaar te kunnen winnen.


Waar gaat het boek over?
Journalist Viljar Ravn Gudmundsson ontvangt een mail van iemand die aankondigt als scherprechter het leven van een vrouw te zullen opeisen die in zijn ogen een misdaad heeft begaan. Als de vrouw de volgende dag vermoord wordt aangetroffen, realiseert Viljar zich dat het bloedserieus was. Zeker als hij daarna weer een aankondiging ontvangt. Inspecteur Lotte Skeisvoll moet op jacht naar een achteloze seriemoordenaar die eropuit lijkt de politie te willen tergen.

Wat te doen voor een kans?
Je zou wel gek zijn, als je nog geen lid bent van de grootste en gezelligste Thrillergroep van Nederland en Belgie. Met meer dan 5000 leden kan je daar veel tips krijgen wat je moet lezen of beter van niet.
Hier kan je alsnog lid worden

Welke Noorse rockband leverde voor Geir Tangen de inspiratie op tot zijn boeken. Het antwoord kan je in het interview wat wij met hem hadden vinden.
Op onze site hier staat  een interview zowel in de Engelse als in de Nederlandse versie.

Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com o.v.v. Geir Tangen

Extra kans maak je door onder dit bericht te zetten waarom juist dit boek jouw trekt en voor een tweede extra kans kan je deze winactie delen. Onder dit bericht zie je een rijtje met tekens van oa Twitter en Facebook

Boekenduel Ik zie jou van Clare Mackintosh

Titel:  Ik zie jou

Auteur: Clare Mackintosh

Uitgeverij: De Fontein

Publicatiedatum: Juni 2017

Pagina’s: 384

Cover

Brenda: De cover is blauw gekleurd. Je ziet rechts bovenin de benen van een

vrouw van de cover weglopen. Het wegdek is nat met bladeren. De titel staat er groot op de voorgrond. 

Een mooie en intrigerende cover waar ik naar blijf kijken. 

Wat me wel opvalt is dat de cover van Mea Culpa een raam is met regendruppels en Ik zie jou een wegdek met regenplassen. Zal een volgende ook iets met regen zijn?

Amanda: Ik vind het wel een mooie cover, doet wel wat herfstachtig aan, zo met die bladeren en de regen. Zolang dat op het boek blijft en dat niet hier zo gaat zijn vindt ik het prima! 😉 Uitnodigende kleuren, al is de titel wel heel erg aanwezig. Iets minder had ook gemogen.

Auteur

Clare Mackintosh werkte jarenlang binnen de politiewereld. In 2011 begon ze als freelancejournalist en inmiddels is ze fulltime schrijver. Haar debuut Mea culpa was direct na verschijnen een grote hit in Engeland en wordt omschreven als een sensatie. Dit boek is inmiddels in meer dan 31 talen vertaald en afgelopen juli 2016 heeft ze de Theakstons Old Peculier Crime Novel of the Year award gewonnen en in oktober van dat jaar de beste internationale roman in Frankrijk.  In maart 2017 heeft de uitgever laten weten dat het boek Mea Culpa al meer dan een miljoen keer is verkocht over de hele wereld. Ik zie jou is haar tweede thriller.

(Bron: Uitgeverij De Fontein)

Achterflap

Wanneer Zoë Walker, tijdens een treinrit naar haar werk, tot haar verbijstering een foto van zichzelf in de krant ziet in de rubriek met seksadvertenties, is ze vastbesloten uit te zoeken hoe die foto daar terecht is gekomen. Ze heeft geen andere aanwijzingen dan de korrelige foto, een website en een telefoonnummer. Haar familieleden wuiven het weg als iemand die misschien veel op haar lijkt. Maar dan verschijnt er een foto van een andere vrouw, een vrouw die net als Zoë elke dag die trein neemt. Wanneer deze vrouw vervolgens gewurgd wordt gevonden, beseft Zoë dat ze gevaar loopt. Maar van wie komt dat gevaar? Iemand die net als zij dagelijks die trein neemt? Iemand die precies weet wat haar routines zijn?

Mening

Brenda: Ik weet het nog zo goed. Vorig jaar in de zomervakantie las ik Mea Culpa en wat heb ik daarvan genoten. Zelfs zo erg dat ik aan het zwembad lag en dat mijn zoontje me in het zwembad wilde hebben, maar ik moest en zou het boek nog even uitlezen zodat hij toch even met zijn vader moest zwemmen. Dus toen Ik zie jou uitkwam moest het boek dus zeer snel gelezen worden.
 

Amanda: Iedereen was enorm lyrisch over het eerste boek van Mackintosh, Mea Culpa, maar ik ben nog niet in de gelegenheid geweest om dit boek te lezen. Daarom was ik juist wel heel erg nieuwsgierig naar het tweede boek en ook de reacties die het boek krijgt.

Brenda: Het onderwerp geeft je al de kriebels. Gelukkig heb ik geen vaste dagen baan, maar ik neem altijd dezelfde route naar mijn werk. Iedereen zou je kunnen zien en ook volgen.
 

Amanda: Het verhaal begint goed en zeker wanneer Zoë ontdekt dat er een foto van haar bij de seksadvertenties staat merk je gelijk dat het begint te broeien. De meeste verklaren haar voor gek en zeggen dat het iemand is die op haar lijkt, maar Zoë is er van overtuigd dat ze gelijk heeft. Wanneer ze contact opneemt met de politie en hierdoor in contact komt met politieagent Kelly gaat het balletje rollen.

Brenda: Het verhaal wordt verteld vanuit drie personages. Zoë Walker, de agent Kelly Swift en de schuingedrukte tekst is de dader. De personages Zoë en Kelly worden goed geïntroduceerd en je leert ze goed kennen.

Amanda: Zoë en Kelly worden beiden goed uitgewerkt, we komen heel veel te weten over hun privé levens en hun verleden. Door deze uitgebreide introductie kun je je goed inleven in de personages en een beeld vormen van hoe deze personen eruit zien. Het verhaal wordt ook vanuit hun beider perspectief verteld met tussendoor cursief gedrukte hoofdstukken vanuit de dader. Leuk gedaan, want die cursieve hoofdstukken roepen eigenlijk alleen nog maar meer vragen op.

Brenda: In het begin vond ik het wat rustig starten vanwege de inleiding. 

Spanning is afwisselend afwezig, maar past goed in het verhaal en aan het eind is het een en al spanning.  

Amanda: De spanning in het boek moet even een beetje op gang komen doordat het verhaal een beetje introductie nodig heeft, persoonlijk had dit van mij al wat eerder gemogen. Maar zodra het op gang is, wordt het steeds spannender en blijf je je steeds afvragen wat hier nou toch aan de hand is en wie dit op zijn geweten heeft. Doordat de plot goed in elkaar steekt wordt je steeds de verkeerde kant opgestuurd, net als het rechercheteam tast je volledig in het duister. De verdenking wordt constant verlegt van het ene personage naar het andere en ze hebben allemaal een even plausibele reden om te verdenken. Naarmate het einde nadert krijg je al wel een donkerbruin vermoeden hoe het nu zit, maar zelfs op de laatste pagina krijg je nog een plotwending waarvan je mond open valt.

Brenda: De schrijfstijl is zeer fijn. Vlot en beeldend geschreven wat zorgt dat je door het boek heen vloog. De angst van Zoë was goed voelbaar en de onmacht waar Kelly en het verdere team tegen aanliep was goed voelbaar. 

Tijdens het lezen ben je zelf op zoek naar een dader. Elk personage die voorbij komt kan het zijn, maar je wordt toch iedere keer op een andere spoor gezet. 

Amanda: De fijne en vlotte schrijfstijl van Mackintosh sleurt je mee in het verhaal en de korte hoofdstukken en hierbij de wisselingen van personages zorgen ervoor dat de vaart er goed in blijft.

Brenda: Na het lezen van de epiloog was ik even stil. Ik moest het allemaal even een plaatsje geven.  Ik zie jou vindt ik niet kunnen tippen aan Mea Culpa, maar het is zeker een aanrader en het lezen waard. 

Plot: 4,5

Schrijfstijl: 4,5

Leesplezier: 4,5

Originaliteit: 4

Psychologie: 4

Spanning: 4

Ik zie jou krijgt van mij 4 kraaien.

Amanda: Ik zie jou is een interessant en uiteindelijk ook een spannend boek. Je wordt meegesleurd in een emotionele achtbaan van angst vanuit het oogpunt van Zoë en onmacht vanuit Kelly. De ontknoping is verassend en de epiloog een eyeopener.

Spanning: 4
Plot: 4,5
Leesplezier: 4 
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4,5

Psychologie: 4,5

Hiermee komt mijn eindscore voor Ik zie jou van Clare Mackintosh uit op 4 kraaien. Maar als ik de beoordeling van mijn duo-maatje zo zie moet ik toch echt Mea Culpa gaan lezen als die beter is dan dit boek!

Een volle vier kraaien dus voor Ik vind jou