Win Verdwaalde ziel van Sterre Carron GESLOTEN

 

Twee jaar na de dood van haar zoon kampt Krista Pauwels met psychoses. Ze hoort en ziet hem overal en beseft dat ze snel moet handelen om haar zoon en zichzelf in veiligheid te brengen. Het gevolg daarvan is dat de familie niet wil dat ze alleen thuis is. Op een ochtend maakt de werkster melding van een gruwelijke ontdekking ten huize Pauwels. De zaak wordt toevertrouwd aan hoofdinspecteur Rani Diaz. Als even later de bekende en geliefde huisarts Loes Luzac spoorloos verdwijnt, neemt de druk op Rani toe. Haar team wordt door elkaar geschud door de komst van een nieuwe collega. Hij krijgt niet de kans om zich goed in te werken, want de bloedstollende gebeurtenissen vragen om een snelle oplossing. Intimiderende boodschappen vanuit een onbekende hoek vergroten de stress. De speurders willen zo snel mogelijk een eind maken aan de nachtmerrie waarin ze zijn beland, maar worden voortdurend geconfronteerd met nieuwe delicten. Verdwaalde ziel is een nieuw, meesterlijk spannend boek van een van onze meest gelezen leading ladies of crime. Dat heeft alles te maken met de wendingen in de onvoorspelbare plot. Rani Diaz combineert de baan van hoofdinspecteur met een druk en chaotisch privéleven. Als lezer ben je volop betrokken bij haar pogingen om de puzzel te leggen en de misdaden op te lossen. Aan Rani en de lezer om het aantal verdachten te reduceren en de schuldigen aan te wijzen.

In de leesclub kreeg Sterre Carron haar boek 4,5 kraai. Een bijna voltreffer dus! vrijdag 15 oktober stond er een interview met haar online. Daarin wordt oa gesproken over bloemkool en rode kool met worst. Wat is daarmee aan de hand?

Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Verdwaalde ziel.

In gesprek met Sterre Carron

 

De nieuwste Rani kreeg een 4,5

De zeventiende ‘Rani Diaz’ rolde ondertussen van de persen en nog is het verhaal van de hoofdinspecteur niet verteld.  In ‘Verdwaalde ziel’ wil de dader niet alleen het spel slim spelen, ook de emoties laaien hoog op.  Afspraak dus met Sterre Carron, om te vragen waar ze de mosterd vandaan blijft halen.

• Centraal in ‘Verdwaalde ziel’ staat de familie Larsen.  Hun leven is nauw verbonden met ijs, sneeuw, de schaatsbaan.  Wat bracht jou bij deze invalshoek?  Ben je zelf bedreven in het schaatsen? Het skiën?

Ik heb veel geschaatst en geskied, maar door het lezen van een artikel kwam ik op het idee! (vooral proloog)

• Rouw en rouwverwerking gaan als een rode draad doorheen het verhaal.  De leden van de familie Larsen, Gentil, Mo, …, ze lijden allen een vorm van verlies.  Welk verlies had het meest impact op jou?

Sowieso Mo. Ik had een nauwe band met het personage. Ik gunde haar geluk na alle tegenslagen die ze had gekend. Mo is naïef en goedgelovig en dat maakt haar, volgens mij, erg kwetsbaar.

• Verlies raast als een orkaan door het boek. Verlies ontwricht, maakt kapot.  Elk van de getroffen personages gaat er op zijn geheel eigen manier mee om.  Is dat het resultaat van veel observeren in het echte leven of stonden professionals uit het veld je bij met raad en daad?

Ik heb in mijn omgeving veel met verlies te maken gehad en lange gesprekken gehad met de slachtoffers over de impact ervan. En, inderdaad, iedereen gaat er anders mee om. Ooit was ik vrijwilliger bij de zelfmoordlijn. De gesprekken die ik daar heb gehad, zullen me altijd blijven bijblijven! ☹

• Het boek is heel intens.  De emoties spatten van de bladzijden.  In ‘Verdwaalde ziel’ wordt meer dan één personage op zijn ziel getrapt.  Was het schrijven van het boek dan niet enorm slopend voor jou, Sterre?

Uit het archief

Integendeel. Hoe meer emoties ik kan beschrijven, hoe beter het voelt. Dat klinkt misschien raar of zelfs sadistisch, maar dat is het niet. Als je mee kan voelen met je personages, kun je ze beter beschrijven en of uitdiepen. 

• Hoe houd je al die gevoelens in de hand?  Word je wel eens meegesleept daarin?

Zeker, maar eenmaal ik de laptop afsluit, kom ik terug met mijn voetjes op de grond. Ik loop niet de hele tijd te denken aan wat ik heb geschreven. Waar ik vooral over nadenk, is hoe het verhaal verder evolueert.

• Welk personage, tussen al die verdwaalde zielen, raakt jou persoonlijk het meest?

Mo (door het medelijden of medeleven dat ik voor haar voelde)

• Kan je begrip opbrengen voor de personages die vanuit hun verlies een misdaad begaan?

Een misdaad is nooit goed te praten, maar ik kan er zeker begrip voor opbrengen (Uiteraard niet voor alles). Iemand die uit frustratie of zonder motief een medemens neersteekt, daar heb ik geen begrip voor. Maar, als je jarenlang getreiterd wordt, of als er belangrijke dingen voor jou werden achtergehouden en je komt dan achter de waarheid, dan kan ik snappen dat er een bom in je hoofd ontploft. Advocaten noemen dat onweerstaanbare drang. Ik noem dat een vulkaanuitbarsting. Dat is ook door niks of niemand te stoppen.

• Je raakt gevoelige thema’s aan.  Minderwaardigheidsgevoelens of uitsluiting omwille van bepaalde uiterlijke kenmerken, de dood van een lievelingskind, interseksualiteit, … .  Zware kost verwerkt in  één verhaal.  Kwamen deze onderwerpen ‘natuurlijk’ samen in één verhaal of is het eerder het resultaat van een plan dat gerijpt is in de tijd?

Ze kwamen natuurlijk samen. Alleen moest ik erover waken dat het een geloofwaardige mix werd. Het was puzzelen.

• ‘Interseksualiteit’ is lang in de taboesfeer blijven hangen.  Misschien is het nog steeds moeilijk bespreekbaar.  Krijg je in dit verband reacties van de lezers?

Nog niet gehad, kan nog komen natuurlijk. 😊

• Is het jouw bedoeling om dit thema meer bespreekbaar te maken?

Toen ik nog als vroedvrouw werkte, was er een collega die twee baarmoeders had. Ze was drieëntwintig en kwam erachter toen ze naar de dokter ging. Ze stelde zich vragen waarom ze niet zwanger werd. Haar verdriet was zeer intens en ik heb geprobeerd haar te steunen. In een paar maanden tijd, veranderde ze van een optimistische vrouw in een zielig hoopje ellende. Dat heeft niks met interseksualiteit te maken, maar de herinneringen eraan, waren zeker de aanleiding om over interseksualiteit te schrijven. Twintig jaar geleden probeerde men dat te verdoezelen. De dokter stelde de ouders voor de keuze: wordt het een jongen of een meisje? “U moet nu beslissen, zodat we kunnen overgaan tot een operatieve ingreep.” Het nietsvermoedende slachtoffer kwam het te weten tijdens de puberteit. Beeld je in!. Je komt bij de dokter en je krijgt te horen dat je er wel als een meisje uitziet, maar dat je het niet bent.  Hij/Zij vertelt je dat je rondloopt met niet ingedaalde testikels en dat je geen baarmoeder hebt; dat je als meisje bent geboren in een lichaam met XY-chromosomen of als jongen met XX-chromosomen. Als je ouders dit voor je hebben doodgezwegen, en je komt het te weten als puber of als jongvolwassene… vreselijk…

• Jij bent medisch opgeleid.  Kreeg je beroepshalve te maken met interseksualiteit?  Kan je als professional iets betekenen voor de mensen die ermee te maken krijgen?

Ik ben er nooit mee geconfronteerd geweest. Nochtans heb ik veel bevallingen gedaan.

• Zal onze maatschappij er ooit klaar voor zijn om intersekse personen , transgender personen, kortom alle personen die niet passen in de geijkte vakjes, te aanvaarden en behandelen als ieder ander persoon, denk je?

Ik mag het hopen. Het moet maar eens stoppen om mensen in een vakje te stoppen. Als iemand zonder armen wordt geboren, is het zichtbaar en kan men meestal rekenen op begrip. Het omgekeerde is waar voor een transgender of een intersekse persoon. Hoe kan dat? Waarom is de halve wereld zo kortzichtig? Ik hoop dat mijn boek gelezen wordt als thriller, maar ik hoop ook dat er wordt over nagedacht als het de lezers het boek dichtklappen. Natuurlijk zijn er veel boeken over dit onderwerp geschreven, maar als het verwerkt wordt in een thriller, maakt het het leed alsnog zwaarder.

• Je preciseert heel vaak hoe een personage kijkt, praat, lacht, zit, … .  Ben je een auteur die vanop een terrasje de passanten gadeslaat en helpen die observaties bij het creëren van personages?

Hahaha, ik weet zelfs niet dat ik dat doe. Nee, hoor, ik observeer weinig mensen. Als iemand gaat zitten, denk ik: oké, hij of zij gaat zitten, maar hoe kan ik het kleurrijker maken. Wat doe ik als ik ga zitten? Leg ik mijn voet op mijn knie? Frunnik ik aan mijn spijkerbroek? Kijk ik de persoon, die tegenover me zit, recht in de ogen?

•  Eerder stelde je dat je wat de naamkeuze van de personages betreft, je terugvalt op lijstjes.  Ik meen toch meer te mogen zoeken achter de keuze voor de naam ‘Gentil’.  Of sla ik de bal mis?

Iemand die vriendelijk en aardig is. 😊 Is hij ook, hé! Ik vond die naam geweldig bij het personage passen.

• Met Florian waait er in het team van Rani Diaz een West-Vlaamse wind.  Waarom iemand uit West-Vlaanderen (niet dat ik wil discrimineren!:) )

Wel, Florian zal ooit opduiken als rechercheur in een nieuwe reeks. Meer ga ik niet verklappen. Het is niet mijn personage, en niet mijn reeks, maar wel van een van mijn vrienden. Zo heeft iedereen die het boek gelezen heeft, toch al kennis met hem gemaakt.

• Het eerste wat je van Florian zegt, is dat hij ‘zuinig’ glimlacht.  Vertrouw je het zelf niet helemaal, heb je zelf zo je bedenkingen en zie je wel hoe het hem vergaat in het team?

Het was bijzonder moeilijk om over hem te schrijven. Ik had wel een beschrijving van zijn uiterlijk en zijn familiale toestand gekregen, maar dat was het. Het was niet mijn personage, dus ik was heel erg op mijn hoede. Ik probeerde extremen te vermijden. Wat er me ook opviel was, dat ik heel voorzichtig was met het beschrijven van zijn gevoelens. Ik probeerde het te omzeilen.

•  Rani gooit hem zonder veel poespas onmiddellijk voor de leeuwen.  Wat dacht je, vooruit met de geit?  Zo zou jij het ook aanpakken?

Ja, zeker, ik heb een hekel aan talmen.

• Rani en haar team krijgen ook te maken met cybercriminaliteit.  Kreeg je er zelf ooit van dichtbij of van ver mee te maken?

Gelukkig niet nee.

• Sommige passages roepen geuren en … herinneringen op.  Neem nu die waar een bloemkool in de strijd wordt gegooid!  Sterre, heb jij nare herinneringen aan bloemkool met worst?

Nee, wel aan rode kool met worst. 😊  Ik lustte geen rode kool, maar ik werd zachtjes verplicht het te eten. Telkens ik weigerde, stuurde mijn vader me naar mijn kamer. Een uur later mocht ik het nog een keer proberen. Op een dag smeet ik het bord op de grond en sindsdien kwam er nooit nog rode kool op tafel. In het boek kon ik jammer genoeg geen rode kool gebruiken. Je weet waarom!

• Waarmee zou iemand met slechte bedoelingen jou onder druk kunnen zetten?

Met niks! Iemand met slechte bedoelingen komt niet in mijn buurt of kieper ik eruit. Als je bedoelt een overval of een homejacking, dan mogen ze me alles afnemen behalve mijn kinderen en mijn hond.

• Neem je na het schrijven van bepaalde scènes wel eens de proef op de som?  Ben je na de passage met de bloemkool zelf de keuken ingetrokken om met een bloemkool aan de slag te gaan?

Ik eet geen bloemkool omdat ik het moeilijk verteer. ik ga mezelf niet pijnigen. 😊 Kolen zijn niet echt mijn ding, uitgezonderd Chinese kool en broccoli.

• ‘Verdwaalde ziel’ vertelt een heftig verhaal.  Nam je de tijd om zelf even te bekomen of zit er alweer een nieuw Rani Diaz-verhaal klaar in jouw hoofd?  (overbodige vraag, uiteraard!) We laten ons graag verleiden met  een werktitel of om het even welk klein beetje informatie!

😊 De werktitel is: Gemengd vlees, maar dat wordt niet de echte titel. (En, nee,

het gaat niet over racisme.) Het thema is… sttt… iets dat je hoopt alleen in films te zien. Het is eng, maar niet vies of zo.  😊 Ik ga meestal op zoek naar onderwerpen die je bij de strot grijpen.  Dat zal deze keer niet anders zijn. RESPECT is een must voor ieder mens die op deze aardbol rondloopt, Of je nu arm of rijk bent, mooi of minder mooi, wat maakt het uit? Respect kost geen geld. Zoveel mensen die als een beest behandeld worden; Ik gruwel ervan. Het thema raakt me tot in mijn ziel. Meer wil ik er voorlopig niet over kwijt. 😉

• En ja, ik moet het van mezelf vragen: Rani weet Van Damme goed van woord te dienen.  Zal ze in de toekomst thuis ook Frederik de juiste verhoudingen laten ontdekken? 😊

Goh, ik probeer er rekening mee te houden. Frederik is in script achttien nog niet veel aan bod gekomen. Ik ben een pittige confrontatie aan het voorbereiden…  

Hartelijk dank, Sterre, dat Thrillerlezers! je alweer de oren van het hoofd mocht vragen.  En het zal je niet verbazen dat je ons alweer zo hebt getriggerd dat we met grote verwachting uitkijken naar de achttiende Rani Diaz.  Een klein stemmetje liet me al weten dat het plot nog niet helemaal klaar is met jou! 😊

Anita

Verdwaalde ziel van Sterre Carron

 

Boemerang

Na een ruzie met stiefvader Jason stuift Levi het huis uit om te gaan schaatsen op de Bleukensweide. Daar slaat het noodlot toe. Twee jaar later bevindt het ontwrichte gezin Larsen zich nog steeds in moeilijk vaarwater. Mama Krista is de dood van haar lievelingszoon Levi nooit te boven gekomen en onderscheidt nog nauwelijks waan van werkelijkheid, gebukt als ze gaat onder veelvuldige psychotische periodes. Voor Eva-Luna en Finn Larsen, zus en broer van Levi, is het de hel. Een dubbele moord ten huize Larsen haalt het gezin helemaal onderuit. Terwijl Rani Diaz en haar team hun handen vol hebben met deze rampspoed, verdwijnt ook huisarts Loes Luzac.

‘Verdwaalde ziel’ bevat twee verhaallijnen die zich lang onafhankelijk van elkaar ontwikkelen. Vermits in beide verhaallijnen slechts een beperkt aantal personages voor het voetlicht treden, krijgt ‘Verdwaalde ziel’ een intimistisch karakter. De personages moeten vroeg of laat kleur bekennen. De kans om op te gaan in de menigte is onbestaand; geheimen zijn een kort leven beschoren. Beetje bij beetje pelt Sterre alle laagjes af en komen de karakters zonder franjes in beeld.

Levensechte karakters komen tot leven. Rani, Bert, Fien, Maarten en een nieuwe kracht tekenen opnieuw present. Van Damme is nog geen spat veranderd. Als hoofdinspecteur coördineert en verbindt Rani. Ze is echt, ze heeft haar eigen verhaal en issues, maar ze kijkt wel uit dat ze de andere personages niet overschaduwt. Verfrissend na al die vrouwelijke inspecteurs die worstelen met trauma’s uit hun verleden! Haar adrem reacties op brombeer Van Damme maken van haar een vrouw naar mijn hart. Nu nog effen Frederick bewust maken van de juiste verhoudingen thuis en ik ben tevreden.

‘Verdwaalde ziel’ leest als een film. Woorden transformeren in beelden. De verrassende keuze inzake decors is daar niet vreemd aan. Ze geven aan gebeurtenissen een extra dimensie en zijn in perfecte symbiose met de personages en hun gevoelens. Donker, koude, ijs, water, wind, … acteren actief mee. Ze krijgen menselijke trekjes en worden het verlengde van de personages. Als klankbord voor de sowieso al heftige emoties missen ze hun effect niet. ‘Verdwaalde ziel’ gaat diep!

Het boek grijpt je bij de lurven en laat op geen enkel moment los. Korte hoofdstukken en vlotte perspectiefwissels brengen vaart in het plot. Verontrustend, mysterieus, spannend en slopend, ‘Verdwaalde ziel’ heeft het allemaal! Steeds weer nóg een bladzijde lezen en nóg één. Het is verslavend!

De verhaallijnen zijn goed uitgewerkt. ‘Verdwaalde ziel’ is op geen enkel moment voorgesneden koek. Het kleinste detail, hoe onbelangrijk misschien ook op het eerste gezicht, is van groot belang. Dader en drijfveer blijven lang onder de radar. Rani en haar team weten lange tijd van geen hout pijlen maken. Hun twijfel werd ook de mijne. Heel bizar is dat Rani en ik vaak tegelijkertijd dezelfde bedenkingen maakten!

Sterre Carron trekt met ‘Verdwaalde ziel’ weer alle registers open. De dood van Levi laat niet los; de omstandigheden errond vragen om uitgeklaard te worden. Er is dat verontrustende stemmetje in je achterhoofd dat blijft zeuren om opheldering. De impact van het verleden blijft als de rimpeling in een wateroppervlak verder uitdijen. Een onomkeerbaar te lichtvoetig genomen beslissing bezegelt meerdere levens. Een ziel raakt de weg kwijt. Het resulteert in een tsunami van haat en geweld.

Gruwelijke scènes en beklemmende emotionele passages volgen elkaar in snel tempo op. Terwijl de dader lang uit de handen van de politie weet te blijven, manipuleert de auteur het brein van de lezer dat het een lieve lust is. Sterre Carron zet je zonder gêne op het verkeerde been en dat been wordt uiteindelijk ook onderuit geschopt wanneer alle kaarten op tafel komen te liggen. Een thriller zoals een thriller hoort te zijn!

4,5 Kraaien!
Anita

Boekvonnis van de leesclub met Verdwaalde ziel van Sterre Carron

 

Een leesclub met Verdwaalde ziel van Sterre Carron. Op de achterflap de volgende lange samenvatting:

Twee jaar na de dood van haar zoon kampt Krista Pauwels met psychoses. Ze hoort en ziet hem overal en beseft dat ze snel moet handelen om haar zoon en zichzelf in veiligheid te brengen. Het gevolg daarvan is dat de familie niet wil dat ze alleen thuis is. Op een ochtend maakt de werkster melding van een gruwelijke ontdekking ten huize Pauwels. De zaak wordt toevertrouwd aan hoofdinspecteur Rani Diaz. Als even later de bekende en geliefde huisarts Loes Luzac spoorloos verdwijnt, neemt de druk op Rani toe. Haar team wordt door elkaar geschud door de komst van een nieuwe collega. Hij krijgt niet de kans om zich goed in te werken, want de bloedstollende gebeurtenissen vragen om een snelle oplossing. Intimiderende boodschappen vanuit een onbekende hoek vergroten de stress. De speurders willen zo snel mogelijk een eind maken aan de nachtmerrie waarin ze zijn beland, maar worden voortdurend geconfronteerd met nieuwe delicten. Verdwaalde ziel is een nieuw, meesterlijk spannend boek van een van onze meest gelezen leading ladies of crime. Dat heeft alles te maken met de wendingen in de onvoorspelbare plot. Rani Diaz combineert de baan van hoofdinspecteur met een druk en chaotisch privéleven. Als lezer ben je volop betrokken bij haar pogingen om de puzzel te leggen en de misdaden op te lossen. Aan Rani en de lezer om het aantal verdachten te reduceren en de schuldigen aan te wijzen.

De volgende lezers namen deel aan deze leesclub:

Wendy, Hilona, Yoo, Astrid, Jacqueline, Anita, Karin K., Jantsje en Stephanie.

In elke leesclub met een boek van Sterre Carron, zitten deelnemers die voor het eerst een Rani Diaz gaan lezen. Deze ronde zijn dat Jantsje en Hilona. De andere deelnemers weten wat ze te wachten staat.

Over de cover

De prachtige cover is een blik op een donker bospad met veel blauwtinten waarbij je op de rug een vrouw ziet weglopen die haar pad belicht met behulp van een zaklantaarn of het lichtje van een mobiel. Het roept meteen vragen bij mij op, is zij wel echt verdwaald, vroeg ik mij af?

'Ik kan er met mijn verstand niet bij. Hoe kun je nu genieten van een broodje als je net over een hoop dood vlees heen hebt gehangen en de lijkengeur je reukorgaan nog terroriseert?’

Florian lachte. ‘Misschien neem ik wel een broodje ham.’

Tijdens het lezen

Anita zit helemaal in het verhaal bij bladzijde 100:

Verdwaalde ziel liet me al alle hoekjes van mijn hart verkennen. Ofwel is het emotioneel pakkend ofwel gruwel ik van de daden tot welke sommige personages overgaan. Ik zit constant te speculeren, heb een grote afkeer van bepaalde personen en twijfel tegelijkertijd of ik wel goed zit met mijn verdachtmakingen. Ik tast nog in het donker. Het betwetertje in mij tracht me te overtuigen van de identiteit van de dader. Trouwens is er maar één dader? Hebben alle slachtoffers met dezelfde dader te maken? Voorlopig weet ik één ding zeker: dit is niet alleen een thriller maar ook een beklemmende emotionele rollercoaster. Wordt vervolgd ...

Hilona, een nieuwe lezer van Rani

Wat een HEERLIJK boek is dit zeg. Gisteren op de terugweg in de auto begonnen en ik kon me maar moeilijk losrukken uit het verhaal, wat resulteerde in het feit dat ik om 4 uur vannacht pas het boek kon wegleggen ☺️. Het verhaal leest heerlijk weg, is meer dan boeiend en hoewel ik ondertussen best aardig ver in het verhaal zit, heb ik nog geen idee welke kant het opgaat! Rani is een dame naar mijn hart, ik hou wel van vrouwen die hun gevoel volgen en daardoor soms buiten de lijntjes kleuren. Hoewel dit mijn 1e kennismaking is met Rani, stoort het niet dat ik nog nooit eerder een boek uit deze serie las, ondanks dat er natuurlijk wel verwijzingen naar eerdere delen zijn. 

'Zijn geweten knaagde aan hem als een chinchilla aan de vruchten van een cactus'

 Sterre Carron is een auteur die altijd heel enthousiast meedoet met uitgebreid de vragen van de lezers te beantwoorden, maar ook door zelf veel vragen te stellen. Zo stelt zij de vraag of de Vlaamse woorden en uitdrukkingen lastig te volgen zijn voor de Hollanders.

Soms is het niet altijd gelijk duidelijk wat er bedoeld wordt, zoals met de volgende twee uitdrukkingen:

Je hebt nog wat katjes te geselen.

Jason is voor de zoveelste keer de pedalen kwijtgeraakt.

De Hollanders mogen nu even een poging doen en bedenken wat bedoeld wordt. Dit wordt een vraag bij de komende winactie met het boek!

Uit de recensies

Wendy

Ook deze thriller van Sterre is weer vlot geschreven en werkt hierdoor zeer verslavend. Je kunt hem maar moeilijk weg leggen. 

De Belgische woorden en de komische noot die doorheen het hele boek  verweven zitten houdt het boek ondanks alle ellende die voorbij komt luchtig. 

Anita

Het boek grijpt je bij de lurven en laat op geen enkel moment los.  Korte hoofdstukken en vlotte perspectiefwissels brengen vaart in het plot.  Verontrustend, mysterieus, spannend en slopend, ‘Verdwaalde ziel’ heeft het allemaal! Steeds weer nóg een bladzijde lezen en nóg één.  Het is verslavend!

Jantsje

Het was mijn eerste kennismaking met de auteur Sterre Carron haar boeken. Ook al had ik nog niet eerder iets van haar gelezen dat was geen probleem. 

Alles was zo goed beschreven dat je het gewoon voor je zag.

Ze wist de spanning goed vast te houden. Het was geen moment saai. Al kreeg ik na driekwart van het boek al wat door hoe het zat, toch wist Sterre mij op sommige punten te verrassen.

Astrid

De personages zijn goed neergezet en je leeft gelijk mee met de hoofdpersonen. Ze gaan je hart in en je beweegt mee in hun ontwikkeling.

 Ook het plot en vervolgens de epiloog blazen je compleet weg.

Steeds als je denkt dat je het wel weet wordt het toch weer anders.

 Sterre is hier erg goed in en flikt het weer om ons als lezer wederom in de maling te nemen ;-)

Yoo

De laatste hoofdstukken onthullen de betekenis van de titel. Het onderwerp dat in dit boek wordt gehanteerd was me onbekend, maar zeer interessant om meer over te weten en te lezen. Dat heb ik dan ook gedaan.

Karin

De gebeurtenissen in de proloog komen direct bij mij binnen. Het is zo levendig en invoelbaar omschreven dat je als lezer zit mee te gruwelen. Meteen zit ik midden in het verhaal.

Het plot is er weer een die totaal onverwacht is, in ieder geval wat betreft de beweegredenen en het hoe en waarom van de gebeurtenissen van de slachtoffers en de daders, en dat is extra leuk.

En ja, dan is het uit. Jammer! Maar ook weer leuk want hoe vergaat het Rani en haar team straks in een volgend boek? We zullen weer even moeten wachten voordat ze weer aan onze deur klopt. Liever niet letterlijk natuurlijk, want dan weet je wel hoe laat het is.

Hilona

De verschillende personages worden goed uitgediept en voelen voor mij vrij snel heel vertrouwd. Ook de diversiteit aan persoonlijkheden maken het verhaal interessant en spannend. Ik geniet van mooie zinnen zoals: Fiens gedrag was een spiegel van Rani’s ziel, en Ze was dat amalgaam van pijnlijke gevoelens kotsbeu.

Gaandeweg de hoofdstukken vallen er steeds meer puzzelstukjes op zijn plek en toch ook weer niet. Het nodigt uit tot actief meedenken en ik houd daar enorm van. Als een ware Sherlock puzzel ik daarom driftig mee.

Jacqueline

In ‘Verdwaalde ziel’ zijn de personages goed uitgewerkt. De auteur weet haar personages gedetailleerd en de dilemma’s waar ze mee worstelen zo goed weer te geven dat ik meeleef en zelfs enig begrip voel voor de afschuwelijke daden die zijn gepleegd. 

Sterre schroomt het niet om in de gruwelijk spannende thrillers die ze schrijft onderbelichte, maatschappelijke, moeilijke en soms in de taboesfeer hangende onderwerpen toe te voegen. Als lezer ben ik niet alleen met een spannende thriller bezig en het oplossen van wie er achter die gruwelijke daden zit. Nee, ik denk ook na over die onderwerpen en zoekt er zelf meer informatie over op. Ik vind dat bijzonder kunstig en zeker een extra compliment waard voor Sterre Carron!

De cijfers van een ieder werden weer opgeteld en gedeeld en zo kwam het boek Verdwaalde ziel uit op een 4,5 kraaien.  En een ieder kijkt uit naar  alweer het volgende deel en de volgende leesclub met Sterre.

Sterre Carron: dank je wel voor alle gezelligheid!