De nieuwste Rani kreeg een 4,5
De zeventiende
‘Rani Diaz’ rolde ondertussen van de persen en nog is het verhaal van de
hoofdinspecteur niet verteld. In
‘Verdwaalde ziel’ wil de dader niet alleen het spel slim spelen, ook de emoties
laaien hoog op. Afspraak dus met Sterre
Carron, om te vragen waar ze de mosterd vandaan blijft halen.
• Centraal in ‘Verdwaalde ziel’ staat de familie
Larsen. Hun leven is nauw verbonden met
ijs, sneeuw, de schaatsbaan. Wat bracht
jou bij deze invalshoek? Ben je zelf
bedreven in het schaatsen? Het skiën?
Ik heb veel
geschaatst en geskied, maar door het lezen van een artikel kwam ik op het idee!
(vooral proloog)
• Rouw en rouwverwerking gaan als een rode draad doorheen
het verhaal. De leden van de familie
Larsen, Gentil, Mo, …, ze lijden allen een vorm van verlies. Welk verlies had het meest impact op jou?
Sowieso Mo. Ik
had een nauwe band met het personage. Ik gunde haar geluk na alle tegenslagen
die ze had gekend. Mo is naïef en goedgelovig en dat maakt haar, volgens mij,
erg kwetsbaar.
• Verlies raast als een orkaan door het boek. Verlies
ontwricht, maakt kapot. Elk van de
getroffen personages gaat er op zijn geheel eigen manier mee om. Is dat het resultaat van veel observeren in
het echte leven of stonden professionals uit het veld je bij met raad en daad?
Ik heb in mijn
omgeving veel met verlies te maken gehad en lange gesprekken gehad met de
slachtoffers over de impact ervan. En, inderdaad, iedereen gaat er anders mee
om. Ooit was ik vrijwilliger bij de zelfmoordlijn. De gesprekken die ik daar heb
gehad, zullen me altijd blijven bijblijven! ☹
• Het boek is heel intens.
De emoties spatten van de bladzijden.
In ‘Verdwaalde ziel’ wordt meer dan één personage op zijn ziel getrapt. Was het schrijven van het boek dan niet enorm
slopend voor jou, Sterre?
Uit het archief
Integendeel. Hoe
meer emoties ik kan beschrijven, hoe beter het voelt. Dat klinkt misschien raar
of zelfs sadistisch, maar dat is het niet. Als je mee kan voelen met je
personages, kun je ze beter beschrijven en of uitdiepen.
• Hoe houd je al die gevoelens in de hand? Word je wel eens meegesleept daarin?
Zeker, maar
eenmaal ik de laptop afsluit, kom ik terug met mijn voetjes op de grond. Ik
loop niet de hele tijd te denken aan wat ik heb geschreven. Waar ik vooral over
nadenk, is hoe het verhaal verder evolueert.
• Welk personage, tussen al die verdwaalde zielen, raakt
jou persoonlijk het meest?
Mo (door het
medelijden of medeleven dat ik voor haar voelde)
• Kan je begrip opbrengen voor de personages die vanuit
hun verlies een misdaad begaan?
Een misdaad is
nooit goed te praten, maar ik kan er zeker begrip voor opbrengen (Uiteraard
niet voor alles). Iemand die uit frustratie of zonder motief een medemens neersteekt,
daar heb ik geen begrip voor. Maar, als je jarenlang getreiterd wordt, of als
er belangrijke dingen voor jou werden achtergehouden en je komt dan achter de
waarheid, dan kan ik snappen dat er een bom in je hoofd ontploft. Advocaten
noemen dat onweerstaanbare drang. Ik noem dat een vulkaanuitbarsting. Dat is
ook door niks of niemand te stoppen.
• Je raakt gevoelige thema’s aan. Minderwaardigheidsgevoelens of uitsluiting
omwille van bepaalde uiterlijke kenmerken, de dood van een lievelingskind,
interseksualiteit, … . Zware kost
verwerkt in één verhaal. Kwamen deze onderwerpen ‘natuurlijk’ samen in
één verhaal of is het eerder het resultaat van een plan dat gerijpt is in de
tijd?
Ze kwamen
natuurlijk samen. Alleen moest ik erover waken dat het een geloofwaardige mix
werd. Het was puzzelen.
• ‘Interseksualiteit’ is lang in de taboesfeer blijven
hangen. Misschien is het nog steeds
moeilijk bespreekbaar. Krijg je in dit
verband reacties van de lezers?
Nog niet gehad,
kan nog komen natuurlijk. 😊
• Is het jouw bedoeling om dit thema meer bespreekbaar te
maken?
Toen ik nog als
vroedvrouw werkte, was er een collega die twee baarmoeders had. Ze was
drieëntwintig en kwam erachter toen ze naar de dokter ging. Ze stelde zich
vragen waarom ze niet zwanger werd. Haar verdriet was zeer intens en ik heb geprobeerd
haar te steunen. In een paar maanden tijd, veranderde ze van een optimistische
vrouw in een zielig hoopje ellende. Dat heeft niks met interseksualiteit te
maken, maar de herinneringen eraan, waren zeker de aanleiding om over interseksualiteit
te schrijven. Twintig jaar geleden probeerde men dat te verdoezelen. De dokter
stelde de ouders voor de keuze: wordt het een jongen of een meisje? “U moet nu
beslissen, zodat we kunnen overgaan tot een operatieve ingreep.” Het nietsvermoedende
slachtoffer kwam het te weten tijdens de puberteit. Beeld je in!. Je komt bij
de dokter en je krijgt te horen dat je er wel als een meisje uitziet, maar dat je
het niet bent. Hij/Zij vertelt je dat je
rondloopt met niet ingedaalde testikels en dat je geen baarmoeder hebt; dat je
als meisje bent geboren in een lichaam met XY-chromosomen of als jongen met
XX-chromosomen. Als je ouders dit voor je hebben doodgezwegen, en je komt het
te weten als puber of als jongvolwassene… vreselijk…
• Jij bent medisch opgeleid. Kreeg je beroepshalve te maken met
interseksualiteit? Kan je als
professional iets betekenen voor de mensen die ermee te maken krijgen?
Ik ben er nooit
mee geconfronteerd geweest. Nochtans heb ik veel bevallingen gedaan.
• Zal onze maatschappij er ooit klaar voor zijn om
intersekse personen , transgender personen, kortom alle personen die niet
passen in de geijkte vakjes, te aanvaarden en behandelen als ieder ander
persoon, denk je?
Ik mag het hopen. Het moet maar eens stoppen om mensen in een vakje te stoppen. Als iemand zonder armen wordt geboren, is het zichtbaar en kan men meestal rekenen op begrip. Het omgekeerde is waar voor een transgender of een intersekse persoon. Hoe kan dat? Waarom is de halve wereld zo kortzichtig? Ik hoop dat mijn boek gelezen wordt als thriller, maar ik hoop ook dat er wordt over nagedacht als het de lezers het boek dichtklappen. Natuurlijk zijn er veel boeken over dit onderwerp geschreven, maar als het verwerkt wordt in een thriller, maakt het het leed alsnog zwaarder.
• Je preciseert heel vaak hoe een personage kijkt, praat,
lacht, zit, … . Ben je een auteur die
vanop een terrasje de passanten gadeslaat en helpen die observaties bij het
creëren van personages?
Hahaha, ik weet
zelfs niet dat ik dat doe. Nee, hoor, ik observeer weinig mensen. Als iemand
gaat zitten, denk ik: oké, hij of zij gaat zitten, maar hoe kan ik het
kleurrijker maken. Wat doe ik als ik ga zitten? Leg ik mijn voet op mijn knie?
Frunnik ik aan mijn spijkerbroek? Kijk ik de persoon, die tegenover me zit,
recht in de ogen?
• Eerder stelde je
dat je wat de naamkeuze van de personages betreft, je terugvalt op
lijstjes. Ik meen toch meer te mogen
zoeken achter de keuze voor de naam ‘Gentil’.
Of sla ik de bal mis?
Iemand die
vriendelijk en aardig is. 😊 Is hij ook, hé! Ik vond die naam geweldig bij
het personage passen.
• Met Florian waait er in het team van Rani Diaz een
West-Vlaamse wind. Waarom iemand uit
West-Vlaanderen (niet dat ik wil discrimineren!:) )
Wel, Florian zal ooit opduiken als rechercheur in een nieuwe reeks. Meer ga ik niet verklappen. Het is niet mijn personage, en niet mijn reeks, maar wel van een van mijn vrienden. Zo heeft iedereen die het boek gelezen heeft, toch al kennis met hem gemaakt.
• Het eerste wat je van Florian zegt, is dat hij ‘zuinig’
glimlacht. Vertrouw je het zelf niet
helemaal, heb je zelf zo je bedenkingen en zie je wel hoe het hem vergaat in
het team?
Het was
bijzonder moeilijk om over hem te schrijven. Ik had wel een beschrijving van
zijn uiterlijk en zijn familiale toestand gekregen, maar dat was het. Het was
niet mijn personage, dus ik was heel erg op mijn hoede. Ik probeerde extremen
te vermijden. Wat er me ook opviel was, dat ik heel voorzichtig was met het
beschrijven van zijn gevoelens. Ik probeerde het te omzeilen.
• Rani gooit hem
zonder veel poespas onmiddellijk voor de leeuwen. Wat dacht je, vooruit met de geit? Zo zou jij het ook aanpakken?
Ja, zeker, ik
heb een hekel aan talmen.
• Rani en haar team krijgen ook te maken met
cybercriminaliteit. Kreeg je er zelf
ooit van dichtbij of van ver mee te maken?
Gelukkig niet
nee.
• Sommige passages roepen geuren en … herinneringen
op. Neem nu die waar een bloemkool in de
strijd wordt gegooid! Sterre, heb jij
nare herinneringen aan bloemkool met worst?
Nee, wel aan
rode kool met worst. 😊 Ik lustte
geen rode kool, maar ik werd zachtjes verplicht het te eten. Telkens ik
weigerde, stuurde mijn vader me naar mijn kamer. Een uur later mocht ik het nog
een keer proberen. Op een dag smeet ik het bord op de grond en sindsdien kwam
er nooit nog rode kool op tafel. In het boek kon ik jammer genoeg geen rode
kool gebruiken. Je weet waarom!
• Waarmee zou iemand met slechte bedoelingen jou onder
druk kunnen zetten?
Met niks! Iemand
met slechte bedoelingen komt niet in mijn buurt of kieper ik eruit. Als je
bedoelt een overval of een homejacking, dan mogen ze me alles afnemen behalve
mijn kinderen en mijn hond.
• Neem je na het schrijven van bepaalde scènes wel eens de
proef op de som? Ben je na de passage
met de bloemkool zelf de keuken ingetrokken om met een bloemkool aan de slag te
gaan?
Ik eet geen
bloemkool omdat ik het moeilijk verteer. ik ga mezelf niet pijnigen. 😊 Kolen zijn niet echt mijn ding, uitgezonderd
Chinese kool en broccoli.
• ‘Verdwaalde ziel’ vertelt een heftig verhaal. Nam je de tijd om zelf even te bekomen of zit
er alweer een nieuw Rani Diaz-verhaal klaar in jouw hoofd? (overbodige vraag, uiteraard!) We laten ons
graag verleiden met een werktitel of om
het even welk klein beetje informatie!
😊 De werktitel is: Gemengd vlees, maar dat wordt niet de echte titel. (En, nee,
het gaat niet over racisme.) Het thema is… sttt… iets dat je hoopt alleen in films te zien. Het is eng, maar niet vies of zo. 😊 Ik ga meestal op zoek naar onderwerpen die je bij de strot grijpen. Dat zal deze keer niet anders zijn. RESPECT is een must voor ieder mens die op deze aardbol rondloopt, Of je nu arm of rijk bent, mooi of minder mooi, wat maakt het uit? Respect kost geen geld. Zoveel mensen die als een beest behandeld worden; Ik gruwel ervan. Het thema raakt me tot in mijn ziel. Meer wil ik er voorlopig niet over kwijt. 😉
• En ja, ik moet het van mezelf vragen: Rani weet Van
Damme goed van woord te dienen. Zal ze
in de toekomst thuis ook Frederik de juiste verhoudingen laten ontdekken? 😊
Goh, ik probeer
er rekening mee te houden. Frederik is in script achttien nog niet veel aan bod
gekomen. Ik ben een pittige confrontatie aan het voorbereiden…
Hartelijk dank,
Sterre, dat Thrillerlezers! je alweer de oren van het hoofd mocht vragen. En het zal je niet verbazen dat je ons alweer
zo hebt getriggerd dat we met grote verwachting uitkijken naar de achttiende
Rani Diaz. Een klein stemmetje liet me
al weten dat het plot nog niet helemaal klaar is met jou! 😊
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten