Getiteld met Hell city

Een nieuwe aflevering van Getiteld, dit keer met vragen rondom Hell city van Joanne Carlton.
Wat is jouw lelijkste stad en waarom?

Pfoe, ik heb nog niet zo heel veel grote steden bezocht, maar een van de steden die me het meest als 'lelijk' is bijgebleven, is Liverpool.

Ik heb die stad in de jaren negentig bezocht toen die echt op zijn dieptepunt zat en wat ik me herinner zijn wijken met afgesloten en zwaarbeveiligde woningen, en dan drie kilometer verder wijken waar mensen op elkaar gepakt wonen en heel vaak 's avonds niet buiten konden.
Nu is de stad (volgens wat ik weet) wel opgeknapt en veranderd, maar toen heeft dat diepe indruk op me gmaakt.

En wat vind je de mooiste stad en waarom?

Londen baby. Nog altijd mijn favoriete stad omdat je er alles vindt en telkens toch weer in een andere sfeer terechtkomt. Niet veel toeristen kennen of bezoeken Canary Wharf, wat me dan weer erg doet denken aan New York, maar ik vind zo'n zakelijke omgeving met grote gebouwen erg mooi, ook om als skyline te aanschouwen.
New York - Manhattan, is ook erg mijn ding.

Canary Wharf

Hoe zie jij de hel voor je?

Een beetje zoals in Hell City, maar dan met veel "mensen" erin die lijden. Als je grafische beelden zoekt van Dante's Inferno, kom je wel van die grimmige tekeningen of schetsen tegen.

En hoe zie jij het paradijs?

Heel klassiek, mensen in witte gewaden die er opeens heilig uit zien. ;)

Ben je een stads- of dorpsmens?

Raar maar waar woon ik in een dorp, maar ben ik eigenlijk een stadsmens. Ik zou gemakkelijk naar een grootstad kunnen verschepen - denk daar ook vaak over na - en daar kunnen aarden. Wij doen meestal citytrips en achteraf heb ik altijd spijt dat het voorbij is. 

Wat vind je het fijnst aan een stad en de nadelen?

Het fijnste is dat je buiten kunt stappen en eender wat kunt gaan doen. Je kunt om drie uur 's nachts iets gaan zoeken om te eten, je kunt te voet naar de bioscoop, je kunt altijd wel iets nieuws ontdekken of iets leuks vinden om te doen. 
Nadeel zijn de spitsuren op de metro bijvoorbeeld. Als ik in Londen, mijn tweede thuis, ben, dan vermijd ik altijd de metro op die uren omdat het zo warm, klam en heet is dan.

Wat zijn voordelen van een dorp en nadelen?

Voordeel: ik kan mijn achterdeur loslaten zonder me zorgen te moeten maken, en we kennen onze buren goed en kunnen ook altijd op hen vertrouwen. Je kunt 's avonds gaan wandelen zonder bang te moeten zijn om iets tegen te komen en je ziet altijd wel dieren.
Nadeel: ik moet voor alles de auto nemen. Zelfs de dichtsbijzijnde bakker is 3 km verder weg. Ik ben ook lang onderweg voor mijn werk. 

Hoe zou het leven met corona zijn in een Hell city?

Ik denk dat mijn personage niet lang zou overleven in Hell City met Corona... 

Wat zou het leven in een Hell city nog dragelijk maken?

Meer mensen, meer dieren en meer gezelschap. En misschien ook eten en drinken. ;) Een Hell City restaurant of zo.

Waarom koos je de naam Hell city?

Deze werd gekozen samen met mijn collega-auteurs. Ik wilde een referentie maken naar een bestaande (wel bedachte) stad zoals bijvoorbeeld 'Hill City' en daar dan mee spelen om er Hell van te maken.
Want mijn personage zit vast in een helse situatie. 

Getiteld met Blauw van J.B. Ocean

Getiteld bestaat uit tien vragen rondom de titel van een boek. Deze week beantwoordde de ene helft van J.B. Ocean al de vargen rondom Blauw, vandaag de beurt aan de andere helft Joke.


1. Blauw. Waarom blauw en niet groen of wit of een andere kleur?

Er is een klein linkje naar één van de personages.



2. Wat is je lievelingskleur en waarom?

Koraalrood is mijn eerste gedachte. Een prachtige, energieke kleur.

En combineerbaar met vele andere kleuren.

3. Ken je iemand die kleurenblind is?

Ja. Twee van mijn collega's zijn kleurenblind, wat soms tot hilarische situaties leidt.


4. Voor jullie volgende boek ben je verplicht om opnieuw een kleur als titel te gebruiken omdat jullie uitgever dat wenst. Welke kleur, en waarom?

Koraalrood dan maar? Bij dat idee raak ik meteen geïnspireerd.

5. Noem de kleuren van de regenboog op in volgorde zonder te spieken.

Rood, Oranje, Geel, Groen, Blauw, Indigo, Violet.

Die ken ik nog van toen ik op de academie zat. (En nu maar hopen dat ik het juist heb.)


6. Je hebt de kleur blauw, maar welke TINT blauw vind je het mooiste?

Turquoize. Die kleur associeer ik meteen weer met prachtige stranden en luie hete middagen.


7. Door welke soort/kleur bril zie je het leven?

Sowieso de spreekwoordelijke roze bril. Ik zie mezelf als een optimist.


8. Heb je ooit al een grijze periode meegemaakt in je leven?

Zoals de meeste mensen denk ik is mijn leven ook niet altijd rozengeur en maneschijn geweest. Maar met die roze bril op men neus vind ik altijd wel een manier om het leven van de zonnige kant te bekijken.


9. Koos je de naam Ocean omwille van het blauw, of had dit een andere reden?

Bij het zoeken naar een pseudoniem zochten we ‘iets’ dat ons beiden verbindt.

Hoewel we er geen van beiden ooit in gaan houden we enorm van de oceaan omwille van de rust die we ervaren als we kijken naar die oneindige massa water vol geheimen.

Getiteld Blauw met Barbara de Smedt van J.B. Ocean GESLOTEN

Getiteld is tien vragen rondom de titel van een boek. Vandaag dus vragen rondom het boek Blauw van JB Ocean met de B.

1. Blauw. Waarom blauw en niet groen of wit of een andere kleur?
In eerste instantie omdat Blauw zo’n mooi woord is. Volgens mij kwam Joke met het idee. Zonder te veel te ’spoilen’ staat het verder o.a. voor feeling blue, een blauwtje lopen, blues muziek, … allemaal dingen die met het boek te maken hebben. En voor de zee natuurlijk.

2. Wat is je lievelingskleur en waarom?
Ehm… blauw dus. Echt waar! Ik denk niet dat daar een rationele reden voor is. Ik draag het veel in mijn kleding en ik word er blij van. Zwembadblauw bijvoorbeeld geeft me een instant happy gevoel.

3. Ken je iemand die kleurenblind is?
Nee, maar ik zou dat wel erg vinden. Al weet je niet wat je mist dan, veronderstel ik.

4. Voor jullie volgende boek ben je verplicht om opnieuw een kleur als titel te gebruiken omdat jullie uitgever dat wenst. Welke kleur, en waarom?
Koraal! Of nee, Turquoise! Of Oker! We zullen dat verklappen eens het zo ver is, want wie weet zijn we dat wel van plan…?

5. Noem de kleuren van de regenboog op in volgorde zonder te spieken.
Uhm… echt geen idee dus hier ga ik: wit, geel, oranje, rood, blauw, paars, groen en weer wit of zo?

6. Je hebt de kleur blauw, maar welke TINT blauw vind je het mooiste?
Ik weet niet hoe die heet, maar die afgewassen lichte kleur van een oud jeans jack waar wat wit doorschemert vind ik heel mooi. Of die doorzichtige kleur van de golven wanneer de zon erdoor schijnt.

7. Door welke soort/kleur bril zie je het leven?
Toch wel een roze en geen blauwe. Of liever een gele, met veel zon.

8. Heb je ooit al een grijze periode meegemaakt in je leven?
Natuurlijk, net zoals iedereen. Gelukkig nog nooit een zwarte, al komt dat ongetwijfeld nog. Het leven is kort dus probeer ik mijn dromen na te jagen nu het nog kan.

9. Koos je de naam Ocean omwille van het blauw, of had dit een andere reden?
Dat was toevallig, want als we nog boeken schrijven zullen die niet allemaal Blauw heten natuurlijk. Joke en ik hebben allebei iets met water: enerzijds worden we erdoor gefascineerd en anderzijds zijn we er doodsbang van. Bij een goed glas wijn ga ik zelfs beweren dat ik in een vorig leven een heks was die verdronk… Ik zal dat voor een volgend interview houden ;)

Getiteld met Nathalie Pagies Noordkaap

Deze spannende thriller speelt zich af aan de Noordkaap, wat ik even heb moeten opzoeken om zo te ontdekken dat dit het meest noordelijke punt is van Europa. Het is ook het derde  boek van jou dat zich in de sneeuw afspeelt. Daarnaast reis jij ongetwijfeld heel veel, gezien bijna al jouw boeken zich ergens anders dan in Nederland afspelen.
Daarom willen we je graag wat vragen stellen met betrekking tot aardrijkskunde en jouw fascinatie voor andere landen.


1. Warme of koude landen?
Beide zijn fijn, maar als het echt moet, kies ik voor koud.

2. Noordkaap of Zuidpool?
Op de Zuidpool ben ik nog nooit geweest, dus ik kan niet uit ervaring spreken. De Noordkaap bezocht ik afgelopen zomer en dat was prachtig, maar ik wil zeker in de winter nog eens terug, alleen al voor de live ervaring van het noorderlicht. Daarom kies ik nu voor Noordkaap.

3. Pinguïns of ijsberen?
IJsberen spreken meer tot mijn verbeelding.

4. Stel: je komt een ijsbeer tegen in een ijskoud land, waar je bent met je man en je beste vriend of vrienden, en je hebt niets bij om je mee te verdedigen. De beer valt je aan, omdat jij de eerste in de rij bent, voor je man en je vriendin. Wat doe je?
Vechten?! Een andere optie heb je op dat moment niet, lijkt me.

5. Stel: je kunt kiezen tussen een betaalde reis naar Groenland of research te doen over het noorderlicht, of je krijgt een all-inclusive reis naar Nieuw-Zeeland aangeboden, maar dan komt de deadline van je boek in gevaar. Waar kies je voor?
Nieuw Zeeland is fantastisch, ik was er een jaar of twaalf geleden en ga heel graag nog eens terug. Je hebt er alles: van regenwoud, tot vulkanen, besneeuwde bergen en tropische stranden, de ideale setting voor een mooi spannend verhaal. Daar kies ik voor, al komt mijn deadline in gevaar. Een paar avonden of nachten doorhalen en het komt met die deadline ook wel goed.

Nieuw- Zeeland

6. Je zit op Aruba. Ga je voor de bikini of het badpak?
Bikini om in te zonnen, badpak om in te zwemmen.

7. Stel: je bent aan het snorkelen op Aruba en daar zwemt een gevaarlijke haai die een schattige dolfijn in het vizier heeft. Jij kunt hem redden, maar dan breng je wel jezelf in gevaar. Wat doe je?
Ik laat de natuur zijn gang gaan. Het is niet aan mij daarop in te grijpen.

8. In je nieuwe boek Noordkaap zitten ontzettend veel Noorse, voor ons ingewikkelde namen, omdat je hebt gekozen voor een verhaal met veel personages. Je nieuwste boek speelt zich af in Nederland, maar je krijgt als opdracht van je uitgever om met unieke Nederlands klinkende namen te komen die niet bestaan op dit moment. Maak een lijstje van vijf (of tien als je inspiratie groot genoeg is!)
Dit is ook weer een hypothetische vraag, toch? Mijn volgende verhaal speelt namelijk niet in Nederland, en mijn uitgever geeft me geen opdrachten, maar goed, ik wil best meegaan in dit gedachtenexperiment… Wat dacht je van Annegret, Wollien, Freegje, Marjoen en Simelle?

Helsinki

9. Stel dat je zelf mag kiezen in welk land je volgende boek zich zal afspelen en je daarvoor een ongelimiteerd reisbudget hebt. Welk land kies je en waarom?
Ik ben volledig vrij in mijn keuzes voor een verhaal en voor het decor waarin het zich afspeelt. Mijn volgende standalone is een verhaal over een seriemoordenaar die actief is in Helsinki, Finland. Omdat ik daar nog nooit geweest ben, ga ik er in april op citytrip. Sfeer opsnuiven, het leukste dat er is!
Daarna blijft er nog genoeg te wensen over, zo ga ik graag nog eens naar Argentinië, Mongolië, IJsland, Luilekkerland…. De lijst is oneindig!

10. Heb je nog vragen over deze vragen?
Nee hoor, bedankt!

Getiteld met Black-out van Lara Reims

Lara Reims bracht vorig jaar deel 2 Black-out van een trilogie uit. Wist je al dat het eerste deel op de shortlist voor beste debuut van de Jonge jury staat?

Vandaag doe we ons item Getiteld met Lara's boek Black-out. Tien vragen rondom de titel van haar boek.

Even waar het boek zelf over gaat:

Wat doe je als het leven van een vriend op het spel staat?

Heel even haal je adem. De race die je hebt gelopen lijkt ten einde. Maar dan verdwijnt je beste vriend en raak je betrokken bij de geheimen van een ander. Voor je het weet, ben je weer op zoek.

Rémi probeert nog steeds antwoorden te vinden op zijn vragen, terwijl hij tegelijkertijd op zoek gaat naar zijn verdwenen vriend. Hij vertrouwt niemand meer. Maar dan komt er hulp uit onverwachte hoek.

Met behulp van de nieuwste uitvindingen in het Creodroom komt hij steeds dichter bij de waarheid over zichzelf. Hij slaagt erin een spoor van zijn vriend te vinden. Maar dan staat zijn wereld opnieuw stil.

1. Ooit al zelf een black-out gehad? 

Sinds ik in Roemenië woon verkeer ik regelmatig in iets wat voelt als een black-out, als de stroom uitvalt.

Een lichamelijke black-out heb ik ook wel eens gehad, ik heb een paar keer een shock gehad omdat ik allergisch voor een medicijn bleek te zijn, en dan gaat alles wel op vrij indrukwekkende wijze op zwart.

2. Wat doe je als je huis plots gitzwart wordt (black-out): neem je dan een kaars of een zaklantaarn?

Een zaklantaarn want die hoef ik niet aan te steken.

3. Stel dat je in het midden van een feest zit ter ere van je verjaardag en alle lichten gaan uit. Wie grijp je dan vast?

Degene die naast me zit en mijn dochter, want die houdt niet van donker.

4.  Stel dat je in het midden van een feest zit ter ere van je verjaardag en alle lichten gaan uit. Iemand legt zijn hand op je schouder. Wat doe je dan?

Als het mijn verjaardag is, is het goed volk, dus dan mompel ik iets over dat het wel weer goed komt en ga ik een zaklantaarn zoeken.

5. Stel: je bent op bezoek in het kasteel van graaf Dracula en alle lichten gaan uit in het kasteel. Wat doe je dan?

Ja, dat zou dus zomaar kunnen. En nu ik gewaarschuwd ben, neem ik een zaklamp mee, die ik dan aansteek. Het lijkt me spannend om dan het kasteel verder te verkennen in het donker, maar ik denk dat ik toch een weg naar de uitgang zoek.

6. Stel: je bent op bezoek in het kasteel van graaf Dracula in het midden van de nacht. Alle lichten gaan uit en je voelt een koude adem in je nek. Wat doe je dan?

Kijken of er ergens een raam open staat.

7. Ben je een fan van dag of nacht?

De nacht trekt qua mysteriegehalte, maar gedachten willen dan nog wel eens in spoken transformeren. ‘s Nachts maak ik me druk om dingen die in het ochtendlicht toch een hoop minder dramatisch lijken. Dus geef mij toch maar de dag.

8. Stel: je bent op bezoek op de boekenbeurs en alle lichten gaan uit. Niemand let op. Je staat tussen duizenden boeken en geen hond houdt je in de gaten. Wat doe je dan?

Dan hoop ik dat ik het lampje uit het Black-Out blogtour pakket bij me heb, dan zoek ik een goed boek (niet moeilijk gezien de locatie) en ga ik in een hoekje zitten lezen.

9. Stel, je bent op bezoek in een diamantmuseum. Opeens: algemene black-out in het museum! Alle beveiliging valt uit, niemand houdt je nog in de gaten. Je hebt vrij spel. Wat doe je??

Aangezien die diamant die ik zou kunnen pikken de volgende nacht heel lang zou maken vanwege de stress van het stelen, zou ik me netjes gedragen en naar huis gaan.

10. Heb je nog een vraag ivm deze vragen of wil je nog iets kwijt over Black-Out?

‘t Is altijd leuk om na te denken over hoe je in extreme situaties reageert. En zinloos, want meestal blijk je in het echt toch iets anders te doen dan je had gedacht. Ik hoop maar dat ik, als het mijzelf ooit overkomt, net zo inventief ben als Rémi.

Getiteld met Zwarte ziel

Vandaag Getiteld met 10 vragen rondom het boek Zwarte ziel van Angelique Haak


1. Wat betekent voor jou een Zwarte Ziel hebben?
Het hebben van een Zwarte ziel is iets wat ik verzonnen heb voor in mijn boek. Wat ik me voorstel bij een Zwarte ziel, is een ziel zonder enige vorm van empathie. Dus iemand die een ander vreselijke dingen kan aandoen zonder ooit stil te staan of schuld te voelen bij wat dat voor die ander betekent. 

2. Heb jij een Witte of een Zwarte Ziel?
Na mijn bovenstaande uitleg kan ik toch gelukkig wel zeggen dat ik absoluut geen Zwarte ziel heb. Ik leef me soms eerder te veel in anderen in. Als ik nare nieuwsberichten zie bijvoorbeeld, kan ik daar echt last van hebben. Vreemd is dan weer dat ik wel lugubere dingen voor in mijn boeken kan verzinnen en daar weer van geniet… Dus helemaal onbevlekt is mijn ziel denk ik ook niet 😉 


3. Wat als je een kleurrijke ziel hebt? Bestaat er zoiets als een groene of een gele ziel?
Om eerlijk te zijn ben ik niet zo heel erg van het zweverige. Ik heb me voor het schrijven van Zwarte ziel, waarin een paragnoste de politie helpt bij het oplossen van een moord, verdiept in het lezen van aura’s. Ik vond dit zeker interessant, maar of ik er ook echt in geloof? Grappig was wel dat ik op mijn boekpresentatie een aurafotografe had uitgenodigd die een foto maakte van de gasten, en dat ik van veel mensen terugkreeg dat het klopte wat er bij hen uitkwam. Dus ja, een kern van waarheid zal er toch wel inzitten…   


4. Heb jij mensen in je omgeving met een zwarte ziel? En hoe weet je dat dan?
Met wat ik me voorstel bij het hebben van een Zwarte ziel hoop ik toch echt van niet. Voor zover ik weet ken ik namelijk geen seriemoordenaars of psychopaten… Maarja, ze zeggen niet voor niets achteraf altijd: ‘hij/zij leek zo gewoon…’

5. Stel dat je nu een vervolg gaat schrijven op Zwarte Ziel en je moet over hetzelfde thema schrijven én met een kleur in de titel, wat wordt het dan?
Evie Smit, de paragnoste in Zwarte ziel, is zeker wel een type waar ik in de toekomst nog meer over wil schrijven. En aangezien zij felrood haar heeft, zou het zeker iets met rood worden. ‘Rode furie’ of zo?

6. Een grijze, rode of zwarte kat?
Ik heb een twintig jaar oude rood-witte kater die echt het ondeugendste mormel ter wereld is. Niet voor niets schreef ik in mijn debuut Een nieuw begin over kat ZMORK (Zeer Moeilijk Opvoedbare Rode Kater). Maar tot twee jaar terug had ik ook een superlieve zwart-witte kater. Ik ga dus voor een beetje rood, een beetje wit én een beetje zwart. 

7. Waar gaat iemands ziel naartoe na zijn dood?
Ik geloof (ondanks dat ik niet van het zweverige ben) absoluut dat er meer is tussen hemel en aarde. Om een voorbeeld te geven van wat ik daar mee bedoel: Zeven jaar geleden heb ik mijn moeder verloren en zij was gek op de muziek van Johnny Cash. Toen we een aantal jaar terug een etentje hadden vanwege het vijftienjarig huwelijksjubileum van mij en mijn man, miste ik haar aanwezigheid ontzettend. Zo bijzonder om dan in het restaurant waar we zaten ineens een nummer van Johnny Cash te horen spelen op de radio. Niet bepaald de meest gangbare muziek in deze tijd, dus dat voelde voor mij echt alsof ze een seintje gaf… En zo zijn er vaker momenten geweest die me laten geloven dat iemands ‘aanwezigheid’ nooit helemaal verdwijnt. Ik geloof dan ook dat er altijd iets van je achterblijft, zolang er mensen zijn die nog van jou houden.

8. Geloof jij dat zielen kunnen reïncarneren? En zo ja, in wat of wie?
Daar geloof ik dan weer niet in. Maar als het zou kunnen zou ik absoluut willen reïncarneren als onze eigen kat. Als er iemand een lang en gelukkig leven kent, is hij het wel! 

9. Wat is je lievelingskleur?
Zwart uiteraard 😉, zo getuige ook 80% van mijn garderobe. Alleen is zwart geen kleur maar het ontbreken van zichtbaar licht heb ik geleerd op school… Mijn tweede keus is hemelsblauw.

10. Wil je nog iets kwijt over Zwarte Ziel of deze vragen?
Ik merk soms dat de aanwezigheid van een paragnoste in Zwarte ziel bij mensen de verwachting schept dat het een zweverig, spiritueel boek is. Dat is het absoluut niet, en ook niet echt een boek voor tere zieltjes… Dat wilde ik nog even kwijt. En leuk item weer trouwens!  😊

Getiteld met De graffitimoorden van W.A. Dehairs

Volgens zijn bio bij Lannoo is W.A. Dehairs naast schrijver ook ex-journalist (voor een krant in Luxemburg), ex-onderzoeker (aan de universiteit van Wenen) en ex-drummer (klopt niet, maar hij wilde indruk maken op de meisjes). Nu is hij leraar en, volgens ingewijden, ook een erg goede danser op verlaten dansvloeren. Hij heeft schrijfwedstrijden gewonnen en schrijfwedstrijden verloren, al herinnert hij zich niets meer van die laatste. Hij houdt van goede boeken, Italiaanse koffie en wandelingen in de regen.

Belangrijker voor ons Thrillerlezers is dat hij onlangs zijn tweede boek De graffitimoorden uitbracht.

Voor ons nieuwe item Getiteld, wat wij eind 2019 startten, krijgt hij vragen rondom de titel van zijn boek

1. Hou je van de geur van graffiti?

​Niet bepaald, nee. In de categorie 'vreemde geuren waar ik van houd' moet ik aanvinken: versgetankte benzine. Raar, ik weet het, en in deze tijden van opwarming ook compleet fout. Maar het is wel zo.

2. Heb jij ooit wel eens graffiti gespoten?

​Nee. Volgens mijn liefdevolle vrouw heb ik het tekentalent van een 3-jarige. Met dikke vingers. Het is dus in ieders belang dat ik niet in het wilde weg muren begin vol te kladden.

3. Wat zou je streetname zijn als je graffiti-artiest zou worden? 

​'Darko'. Lekker duister.

4. Als jij een moord zou plegen, zou je dat dan met graffiti bekend maken?

​Nee. Het heeft dan ook een hele tijd geduurd voordat ik begreep waarom iemand dat wel zou doen.  

5. Als je een graffititekening zou maken, wat is dan je thema en wat komt er op de muur?

​Als ik talent had (en let hier goed op de voorwaardelijke wijs), dan zou ik tekeningen maken die zogezegd een venster zijn op wat er zich achter die muur bevindt. Tekeningen als ramen op het verborgene. Ja, dat lijkt me wel wat.

6. Welke stad verkies je voor de graffitimuur?

​Brussel. Zonder enige twijfel. Het is de graffitistad par excellence.

7. Stel: je bent een gruwelijke seriemoordenaar - spuit je dan graffiti met het bloed van je slachtoffer?

​Bloed lijkt me daar wat te dik en stroperig voor. Ik zou niet verder komen dan wat vieze vegen... wat, gezien mijn tekentalent, dan weer ideaal zou zijn! Volmondig 'ja' op deze vraag dus!

8. Waarom zelfs een graffitimoord en waar komt het idee vandaan?

​In Brussel duiken er regelmatig graffititekeningen op. Een van die tekeningen toonde (op de zijkant van een flatgebouw, uitgespreid over 7 verdiepingen) het gefolterde lijk van ofwel Johan of Cornelis de Witt. Toen ik die gruwelijke en erg gedetailleerde tekening zag, dacht ik: wat als iemand graffititekeningen zou maken van een moord die nog moet plaatsvinden ipv een moord die al plaatsgevonden heeft? Dat was de vonk.

9. Heb je ooit over een carrière als graffiti-artiest gedroomd?

​Nee. Dromen over carrières in het algemeen zijn mij vreemd.

10. Wat is de mooiste graffititekening die je ooit hebt gezien?

​Alles wat Banksy doet, is geniaal, maar misschien is zijn afbeelding van de huismeid die haar stoffer en blik leegmaakt achter het gordijn/de muurgevel toch mijn favoriet.

Kevin Valgaeren over Engelenlust

copyright Koen Broos

    1.  Waarom necrofilie als thema?

Als schrijver ben je ook een beetje een acteur. Je probeert in het hoofd te kruipen van je personages en hoe verder die karakters verwijderd zijn van je eigen ik, hoe boeiender het natuurlijk wordt.

Al jaren vroeg ik me af of ik mij zou kunnen verplaatsen in het personage van een perverse geest: iemand wiens ethische en esthetische opvattingen extreem ver van de onze liggen. Je hoort wel eens over dergelijke figuren in de media. Moordenaars die hun slachtoffers op gruwelijke wijze om het leven brengen, pedofielen die onschuldige kinderen mishandelen, et cetera. Zelf ben ik een bijzonder brave jongen die wegrent van enige vorm van agressie en van het kleinste spatje bloed, maar ik vroeg mij af: hoe gaat dat in zijn werk?

Ik bedoel daar niet mee dat ik dergelijke misdadigers wil begrijpen of begrip voor hun daden wil opbrengen. Integendeel. Maar ik was ervan overtuigd dat er ergens in zo’n brein een redenering plaatsvindt die, althans voor hen, logisch is.

Je hoort vaak uitspraken als ‘dat zijn monsters’ en ‘dat valt niet te begrijpen’ maar dat is gemakkelijk gezegd. Dergelijke opmerkinge zijn er vooral om je als individu te onderscheiden van zulke criminelen. Tijdens het schrijven van ‘Engelenlust’ heb ik geleerd dat de grenzen tussen mens en monster, en een gezonde geest en waanzin in werkelijkheid veel dunner en makkelijker te doorbreken zijn dan wij willen aannemen.

Dus, om antwoorden te vinden op al die vragen heb ik voor necrofilie gekozen omdat het extreem is, waardoor de lezer en ik het erover eens konden zijn dat er niets goeds over het onderwerp valt te vertellen. En ik heb dan die grijze zone trachten te creëren.

2.  Waar komt je "voorliefde" voor dit thema vandaan?

Necrofilie sluit natuurlijk aan bij mijn vorige boeken, waarin de dood en het duistere een voorname rol spelen. Wat ik daarnet zei: het is onderwerp waar niemand iets positiefs in kan herkennen. Er valt niets moois over te schrijven, maar het is wel ongemeen boeiend. In boeken en films gaat het er soms over, maar meestal zijn het dan eenzame en romantische personages waar je als lezer en kijker sympathie voor krijgt, zoals de seriemoordenaar in de tv-reeks ‘Dexter’. De werkelijkheid zit echter helemaal anders in elkaar en om een antwoord op mijn vragen te krijgen, moest ik ‘Engelenlust’ zo realistisch mogelijk maken.

3.  Hoe diep heb je je verdiept in de materie?

Heel erg diep. Misschien wel té diep. Ik heb mij eerst geconcentreerd op de fictie en daarna ben ik begonnen met het bekijken van interviews met criminelen zoals Ted Bundy, de legendarische seriemoordenaar uit de jaren zeventig die meer dan dertig jonge vrouwen om het leven bracht en tot lang na hun dood gemeenschap met hun lichamen had. Bundy was uiteraard een uitzonderlijk geval, want de meeste necrofielen zijn helemaal geen moordenaars. Ten slotte ben ik in de schaarse vakliteratuur op zoek gegaan naar gevalstudies. Hoewel lezers mij vertellen dat het boek erg gruwelijk is, is de waarheid nog veel erger, want tachtig procent van wat ik tijdens mijn onderzoek heb gelezen was simpelweg onbruikbaar vanwege té ongeloofwaardig. Dat is het vervelende aan de werkelijkheid. Literatuur moet het namelijk van waarachtigheid hebben en niet van werkelijkheid. Vandaar de uitdrukking stranger than fiction.

4.  We gaan geen gruwelijke vragen stellen, maar heb je nachtmerries gehad over je research materiaal?

Nee, geen nachtmerries. Maar tegen het einde van het schrijfproces heb ik het met sommige passages wel moeilijk gehad. Dat had te maken met nieuwsberichten die op dat moment niet te negeren vielen en die gelijkenissen vertoonden met bepaalde gebeurtenissen in het boek waar ik toen aan werkte. Op dat moment kwam de werkelijkheid net iets te dichtbij voor mij, vooral omdat ik mij dus in het hoofd van de misdadiger poogde te verplaatsen.

5.  Heb je ooit zelf gedroomd over necrofilie?

Gelukkig niet, want dan zou ik mezelf een necrofiel moeten noemen. Professor Anil Aggrawal publiceerde enkele jaren geleden een boek waarin hij necrofielen in verschillende categorieën onderverdeelt. De ergste soort is de necrofiel die een levend slachtoffer verkracht, het vervolgens vermoord, met het lichaam seks heeft, het aan stukken snijdt of verminkt en het ten slotte kannibaliseert. Dergelijke gevallen zijn gekend.

De eerste categorie die hij aanstipt is echter de dromer: het individu dat fantaseert over gemeenschap met lijken. De tweede categorie is de rollenspeler: iemand die van zijn bedpartner verlangt dat hij of zij voor dood speelt. Naar het schijnt bestaan er bordelen die zich daarin specialiseren. De Oostenrijker Josef Fritzl, die zijn dochter vierentwintig jaar gevangenhield en bij haar verschillende kinderen verwekte, was naar verluid een klant in dergelijke bordelen. Dus, nee, nee, en nog eens nee: ik heb er nooit over gedroomd. J

6.  Waarom heeft je hoofdpersonage ros haar?

Geen idee, eerlijk gezegd. Het is een vreemde vraag, vooral omdat ze mij al meerdere keren is gesteld. Ik moet waarschijnlijk gedacht hebben dat ik eens wat anders wou dan zwart als ebbenhout en kastanjebruin. Ik vermoed dat sommigen het verband willen leggen met mijn eigen haarkleur, maar ik beweer bij hoog en laag dat ik blond ben, hoewel daar andere, compleet irrelevante meningen over bestaan. Overigens heb ik helemaal niets tegen ros haar. Integendeel. J

7.  Hoeveel keer heb je al "ewww" gekregen als reactie toen ze hoorden dat het over dit thema ging?

Vaak. Heel vaak. Reacties als ‘nu ga je te ver’, en ‘zulke zaken vallen niet te begrijpen’ waren legio. Maar evengoed waren er mensen die het boeiend vonden en de pieren uit mijn neus probeerden te halen. Ik merk als boekhandelaar wel dat veel potentiële lezers het boek vastnemen en het dan met opgetrokken neus weer neerleggen wanneer ze lezen waar het over gaat. Maar degenen die de stap wél wagen, zijn unaniem enthousiast.

8.  Heb je mails gehad van sympathiserende necrofielen?

Voorlopig nog niet en dat wil ik graag zo houden. Hoewel necrofilie juridisch gezien niet strafbaar is, vermoed ik dat de meeste necrofielen zich niet zo gemakkelijk kenbaar zullen maken. Bovendien is het een bijzonder zeldzaam fenomeen.

Er was onlangs wel een begrafenisondernemer die het boek had gelezen en het met een brede grijns aan zijn collega’s heeft aangeraden. Het is nu eenmaal een feit dat necrofielen graag een baan zoeken waarin ze makkelijk in contact kunnen komen met hun subjecten: grafdelvers, begrafenisondernemers, et cetera. Maar nogmaals, het is een heel erg zeldzaam fenomeen.

9.  Ga je je na dit boek laten cremeren (en de mensen die je liefhebt ook?)

Goeie vraag. Daar heb ik al over nagedacht, maar niet naar aanleiding van ‘Engelenlust’. Cremeren vind ik eigenlijk een beetje saai. Ik zie mezelf niet in een potje terechtkomen of uitgestrooid worden op een grasperkje. Bovendien is het niet meteen milieuvriendelijk, maar dat is een gewone begrafenis natuurlijk ook niet. Ik ben eerlijk gezegd wel te vinden voor nieuwe concepten, zoals begrafenisbossen. In Engeland zijn er zo al een paar. Je wordt dan begraven in een papieren kist en daarbovenop wordt een boom geplant. Ik vind dat een mooi symbolisch gebaar en ecologisch is het ook verantwoord. Alleen zal ik het op die manier wel zonder een grootse Victoriaanse graftombe moeten stellen, waar ik bij volle maan kan uitkruipen om op het bloed jonge deernen te jagen. Maar een mens kan niet alles hebben.

10. Gaat je volgende boek ook over een dergelijk gruwelijk thema?

Het volgende boek wordt een vervolg op ‘Blackwell’. De eerste versie van het manuscript is voor drievierde klaar en het is de bedoeling dat het boek in het najaar van 2020 verschijnt. Het boek zal — primeur! — ‘Scarlington’ heten en zal gaan over Blackwells zoektocht naar de waarheid over de dood van zijn vrouw. Hoewel het boek een duistere gothic novel zal worden, zal het zeker niet zo gruwelijk als ‘Engelenlust’ worden. Ik zal mij koest proberen te houden, ofschoon dat niet altijd lukt. Mea culpa.