Sterre Carron ondervraagd

 

Sterre Carron kwam op 3 mei uit met haar tiende boek Preta. De schare fans van Rani Diaz en haar team is nog steeds groeiende en ook nu zijn de reacties weer enthousiast van mensen die het boek al lazen

Thrillerlezers stelde de Vlaamse auteur wat vragen rondom haar nieuwe boek.

*Enkele fans mogen steeds meedoen in het boek. Hoe kwam je op het idee?

Ik dacht dat ze het wel leuk zouden vinden en voor mij was het makkelijk om hun uiterlijk te beschrijven. Ik kwam op het idee voor het schrijven van het boek ‘Carta’. Omdat er zes slachtoffers waren en er nieuwelingen nodig waren voor het team, dacht ik: stel de vraag in de groep! Meteen kwamen er enthousiaste reacties.

*Voor een lezer is het altijd leuk om zelf je beeld te fantaseren van de personages die in een verhaal spelen. Dat stuk wordt weggehaald als je bestaande mensen gebruikt. Ben je je bewust van dit gegeven.

Helemaal. Maar… er zijn voldoende fictieve personages in het boek en als de lezers echt niet willen weten hoe de personen eruit zien, geef ik hun de raad om niet via facebook op zoek te gaan naar de bestaande personages. Ik zou dat wel doen 😊

*Heb je ooit een boekverfilming gezien waar je teleurgesteld was?

Niet dat ik me herinner!

*Zou je zelf wel eens een rol willen spelen in één van je boeken?

Nee, een beetje een rare gedachte dat ik in een fictief verhaal over mezelf zou schrijven.

*Meer dat de schrijver Sterre Carron in het verhaal opduikt bedoel ik. Of blijft dit raar?

Blijft raar. Het geeft me het gevoel alsof ik de auteur gevraagd zou hebben om extra reclame te maken voor me.

*In welk boek zou jij de hoofdpersonage willen zijn?

Geen idee. Als een auteur me als personage zou kiezen voor haar of zijn boek, dan zou ik het liefst op een gruwelijke manier vermoord worden.

*Twee boeken per jaar is een straf tempo. Hoe doe je dat?

Ik heb het voordeel dat ik tot nu toe kan terugvallen op het team, wat makkelijk is omdat ik de personages ondertussen ken. Ik kan veel met hen doen, maar ik moet hun karakter niet meer vormen. Na de drukproef neem ik enkele weken rust, maar dan begint het opnieuw te kriebelen en schrijf ik het nieuwe plot, dat intussen vorm heeft gekregen, uit.

*Heb je nu al thema’s voor de volgende?

Het is zo goed als rond (toch in gedachten). Het zal iets gruwelijker zijn dan ‘Preta’, maar met minder personages.

*Jouw boeken worden elke keer weer gruwelijker. Waar gaat dat eindigen?

Vind je? Ik beken, nummer elf wordt iets gruwelijker, maar ‘Preta’ vind ik echt wel meevallen qua gruwelijkheid. Weet je, ik probeer (of dat lukt weet ik niet) om originele thema’s te vinden) en meestal kom ik dan uit bij gruwelijke feiten. Dan denk ik: het bestaat of heeft bestaan… waarom niet gebruiken in mijn boeken?

*Hoe kwam je op het idee ‘Preta’?

Door het zien van een bokswedstrijd op televisie en door de vraag van mijn uitgever om te schrijven over politiek. De gemeenteraadsverkiezingen komen er in oktober aan. Omdat ik me niet genoeg bezighoud met politiek heb ik hulp gevraagd.

*Rani heeft een zwaar leven. Wanneer eens geluk en rust, zonder het gelijk saai te hebben.

Als je kiest voor een job als inspecteur weet je dat je geen rustig leven hebt. Ik denk wel dat ze gelukkig is. In het volgende boek ben ik iets met haar van plan wat ik nu nog niet kan verklappen.

*Ik doel meer op alle vreselijke zaken in haar privé leven. Dood, ziekten, enz… Hoeveel leed kan een mens handelen?

Ik durf te zeggen dat ik in mijn leven heel wat dingen heb meegemaakt. Ik sta nog overeind. Ik denk dat ik er sterker door geworden ben. Rani heeft veel draagkracht, maar je hebt gelijk… we gaan ze wat ontlasten…

*In dit boek zullen de fans van Bertje zwaar met hem meeleven. Was het een zware tijd voor hem?

Ik zou niet willen meemaken wat hem overkomt. Ik denk dat het heel akelig is.

*De mannen in je boek hebben nogal wat manco’s. Fred en Bert zijn wat ik deusjes zou noemen. Geen peper in het lijf. De commissaris is een brulaap, veel schreeuwen, weinig daden. Rani is een stoer wijf met ballen. Vind je mannen rare wezens.

Ik vind Frederik en Bert helemaal geen deusjes 😊 en nee, ik vind mannen geen rare wezens. Als je een stoer wijf de hoofdrol geeft, moet je een evenwicht zoeken door het temperament van de anderen wat te temperen. Beeld je in dat iedereen was of is zoals Rani… er werd geen moord opgelost… het kantoor werd omgetoverd in een boksschool…

*Hoe zou jij Frederik en Bert omschrijven?

Frederik is zeer gewetensvol en blijft in wat voor situatie ook, meestal kalm. Rani weet dat ze op hem kan rekenen. Het kibbelen en de ergernissen tussen die twee breng ik heel bewust in het verhaal. Het kan niet dat het allemaal rozengeur en maneschijn is. Dat zou pas ongeloofwaardig zijn. Rani ergert zich vooral aan hem wanneer hij té kalm blijft in bepaalde situaties. Ik herken dat bij mezelf. Als ik een probleem als ‘groots’ ervaar en iemand probeert me te sussen of het te relativeren, dan steiger ik. Vraag me niet waarom.

Ik vind Bert een prima partner voor Rani. Het zou maar een saaie bedoening worden als zijn humor en zijn gezeur afwezig waren. Hij lukt er meestal in om Rani te kalmeren, hij is haar tegenpool.

*Heb je als goede rechercheur niet wat pit nodig?

Ik ben er zeker van dat kalme of rustige personen puike rechercheurs zijn. Ze houden het hoofd koel en zien, volgens mij, minder dingen over het hoofd.

*Toen je startte met ‘Mara’, koos je voor een sterke vrouw. Waarom die keuze?

Ik zag haar zo voor mij. Een zuiders type, klein van gestalte met een tengere lichaamsbouw. Haar karakter moest uniek zijn. Gevoelig, meelevend en toch pittig. Die combinatie vind ik mooi.

*Heb je veel van jezelf gestopt in Rani of zou je zo meer willen zijn?

Een deel van mijn karakter, niet alles natuurlijk, is zoals het hare. Ik ga door een vuur voor mijn vrienden en familie, ben gevoelig, maar ik kan heel hard en streng zijn voor mezelf (ook voor anderen 😉)

*Op wie heb je Bert gemodelleerd?

Op één van mijn vroegere beste vrienden. Ik kan je vertellen dat ik heel veel plezier met hem heb beleefd en hij bezat diezelfde droge humor die ook Bert eigen is.

*Nooit het idee eens iets anders tussendoor te schrijven?

Niet onmiddellijk.

*Wel eens over nagedacht?

Ja, de laatste week, maar ik heb het naast me neergelegd. Ik voel me nog te onzeker. Ik heb op dit moment meer behoefte om opnieuw een ‘Diaz’ te schrijven.

*Blijf je je hele leven aan deze serie werken?

Geen idee. We zullen eens kijken wat de dag van morgen brengt… 😉

Preta van Sterre Carron

Titel : Preta

Auteur : Sterre Carron

Uitgeverij : Witsand Uitgeverij

Als Rani Diaz-fan is het telkens weer hetzelfde liedje.  Het laatste boek dichtslaan, wachten tot je leesdip voorbij is en aftellen naar het volgende in de reeks dat uitkomt.  Om dan vervolgens, in complete afzondering, je te nestelen in de zetel.  Misschien nog een leuke tip voor de uitgever : als gadget een deurbordje creëren met ‘Ssssssssssst … hier wordt een Sterre Carron gelezen’.  Kwestie dat elk gezinslid weet waar hij/zij aan toe is.  Het was weer lang wachten, maar deze 10^de in de reeks is zo fantastisch en tenenkrommend spannend dat je het lange wachten plotsklaps vergeet.

Wanneer Sam Stocklets levenloze lichaam op een maisveld wordt aangetroffen, staat haar adoptiebroer Tristan direct bovenaan de verdachtenlijst.  Kort daarna wordt er een jong meisje gevonden in een kelder. Alsof Rani Diaz het nog niet moeilijk genoeg heeft met beide zaken, heeft haar partner Bert Simons ook nog zijn eigen problemen die serieuze gevolgen blijken te hebben en extra werk opleveren.

“Ik knipper met mijn ogen.  Het duurt enkele seconden voor ik besef dat ik op koude, vochtige grond lig.”

Met ‘Preta’ is de auteur deze keer vooral de psychologische weg ingegaan.  De hoofdstukken waar de dader, verwerkt als ik-persoon, aan bod komt zijn rauw en hard.  Het geeft je als lezer een zeer kil gevoel.  Je voelt dat er iets gaande is, maar kan er geen vinger op leggen.  En die onwetendheid sluimert doorheen het ganse boek tot het je als een vals serpent aanvalt … onverwacht … gewetenloos.  

De gekende bekvechterij (Ja hoor, Van Damme is weer op en top zichzelf) en onderlinge relaties binnenin het team van Diaz geven een welgekomen ontspannende toets.  Zoals steeds is het mogelijk om de boeken apart te lezen, maar wie graag de evolutie volgt van het korps begint toch best met de eerste in de reeks.  

“Een ogenblik later zakte Simons’ mond open. Hij zag eruit alsof hij elk moment kon flauwvallen. Zweetdruppels parelden op zijn brede voorhoofd.”

Typerend bij Sterre Carron is haar filmische manier van schrijven.  Het komt misschien door de gevoelige manier van schrijven of door de sympathie naar Rani (of Bert), maar ook deze keer is de voorstelling van plaatsen, personen zeer ‘tastbaar’.  Het lijkt alsof je je samen in de ruimte bevindt waar het personage is.   De wandaden die beschreven worden, de angst die je bekruipt als er iets gebeurt, … het geeft je de kriebels en koude rillingen. 

Carron haalt weer boeiende thema’s aan en verdiept zich in nieuwe werelden.  Onrust en intriges nemen de bovenhand.  Meedogenloos laat de auteur sommige personages opboksen tegen leugens en huichelarij, een opmerkelijk gevecht met het verleden en mensen uit de omgeving.  Voor enkelen is het wikken en wegen en beslissingen nemen waardoor hun toekomst er plots anders uitziet.   

Met afgrijzen confronteert ze je met karakters die je nooit wenst te ontmoeten, waar de zelfingenomenheid van afdruipt.  Deze keer staan vooral onmacht en frustratie bovenaan de lijst. Anderzijds doet ze de verkoop van zakdoeken weer stijgen en beschrijft ze verdriet weer zoals geen ander.  Want ja, daar is en blijft ze in uitblinken emoties losmaken bij haar lezers. 

Qua structuur en verhaal is Sterre Carron ditmaal best een niveau hoger gegaan.  Meer personages zorgen voor meer kopzorgen, zowel bij Rani als bij de lezer.  Het geeft de gewiekste schrijfster natuurlijk meer kans om je op het verkeerde been te zetten.  Er zijn meer verwikkelingen, extra verhaallijnen en dat maakt het misschien complexer, maar het zorgt tegelijk voor nog meer spanning.  Het verhaal palmt je nog meer in.  Per hoofdstuk schept de schrijfster duidelijkheid ; je weet steeds perfect over wie het gaat, waardoor je de rode draad in het verhaal niet kwijt geraakt.

De spanningsboog is op den duur zo gespannen dat je zelfs de indruk krijgt één te worden met het verhaal.  Je zet je op het puntje van je zetel en wacht tot het spanningselastiekje plotsklaps knapt … De ontknoping is een ware mokerslag, een vuist in je gezicht die de auteur nog even laat voortkabbelen tot er zich een grandioos, dramatisch tafereel ontpopt.  Afsluiten doet Carron in grandeur … waar waarschijnlijk meer over te lezen valt in het elfde boek.      

Vijf kraaien
Ann

Puta van Sterre Carron

Titel : Puta 
Auteur : Sterre Carron 
Uitgeverij : Witsand Uitgevers 
ISBN : 978 94 9201 186 2 


Niemand kan beter met de deur in huis vallen dan Sterre Carron. Aanlooptijd is er niet nodig. Gewoon de lezer direct in het verhaal gooien. Geen medelijden. Dat laatste geldt trouwens zowel voor de slachtoffers als voor de lezers. Zoals het de schrijfster betaamt gooit ze je in het diepe. Ze neemt je met veel genoegzaamheid op sleeptouw, zet je op verschillende zijsporen tot je hoofd zo dol draait dat je niet helder meer kan nadenken. De hoofdstukken wisselen elkaar gewillig af van perspectief waardoor je met tijden ook de moordenaar aan het woord krijgt. Opmerkelijk is dat na het lezen de dader deels op begrip kan rekenen. 


Carron schrijft boeken zoals een horloge tikt. Ze zet alle onderdelen in werking en op het juiste moment heb je de eerste klokslag die je plotsklaps wakker houdt (want ja, het is inderdaad moeilijk om Carrons boeken even opzij te leggen ook al is het ruimschoots de tijd om je ogen te sluiten) om vervolgens te wachten op de volgende klokslag die je uit je lood doet slaan. Enig verschil is dat een klok perfect afgemeten is, maar bij ‘Puta’ heeft Carron het heft in handen waarbij ze met genot genadeloos onaangekondigd toeslaat. Ditmaal tovert ze een plot tevoorschijn die menig thrillerlezer weliswaar versteld doet staan. Als je dan denkt dat alles de revue heeft gepasseerd en je denkt rustiger te mogen ademhalen, heeft Carron nog een ware climax achter de hand. Eéntje die je zó versteld doet staan waardoor de inleving zeer sterk is. Gevolg : je roept, jammert … kortom, je geeft ten volle uit luidop commentaar om het slachtoffer hulp te kunnen bieden! Wie denkt dat het de zoveelste Rani Diaz in een rij is, is eraan voor de moeite want de auteur lijkt sinds haar laatste boeken de iets meer gruwelijkere kant uit te gaan. Iets waar échte thrillerfanaten van smullen ! 


Het verhaal begint bij Manon. Wanneer haar vriendin Flore, die bij haar in de straat woont, haar afspraak niet nakomt beslist Manon om zelf even een kijkje te nemen. Ze vindt haar dood terug. Manon wordt direct aangewezen als hoofdverdachte. Wanneer er plotsklaps een andere case opduikt waarbij een boer en zijn vrouw hun leven lieten begint Rani Diaz verder op onderzoek te gaan. Iemand in de stad is op stap … op stap met moordende gedachten. Hoewel de slachtoffers geen band hebben met elkaar voelt het team dat ze ergens overheen zien. 


Zoals vanouds zorgen de bekvechterij en de conversaties in het Rani-team voor een luchtige verpozing tussen de soms wel inventieve en afschuwelijke moordpraktijken. Het blijft een aangenaam iets om de evolutie van de teamleden te kunnen volgen. Naast deze schaduwrijke momenten zijn er natuurlijk ook netelige, onderwerpen die de auteur op de voorgrond wil brengen. Voor sommigen, spijtig genoeg dagelijkse realiteit … zaken waar men voor de rest van het leven geconfronteerd wordt. ‘Speels’ plant Carron deze zware thema’s probleemloos in haar boeken waardoor je je af en toe de vraag stelt hoe jij met de situatie zou omgaan. Nogmaals, begrip voor de dader is met momenten niet veraf. 

Carron bezit de prachtige eigenschap om energie in haar boeken te brengen. Het is een kunst die niet iedereen gegund is om op een subtiele manier te spelen met woorden en situaties waardoor je de lezer na het laatste woord perplex en verweesd achterlaat in een leegte en een gegarandeerde leesdip. Hoe moeilijk is het niet om als thrillerschrijver emoties uit te lokken bij je lezers ? Gevoelens die zo sterk beschreven staan en die zich niet enkel beperken tot walging omtrent de beschreven daden, maar die ook je gevoelige snaar raken omdat de pijn van de dader èn de angst van het slachtoffer erg tastbaar is. 

Soit voor de (nieuwe) fans wordt het weer ‘eindeloos’ wachten op de 10de Rani Diaz … laat dat wachten dan maar een kunst zijn die de fans telkens weer dienen uit te oefenen. 

En voor nu … even proberen mijn hartslag terug onder controle te houden ! Nog iets waar Sterre Carron haar lezers met uitdaagt 

Ann Carol

Fandag van Sterre Carron

Op de 9de dag van de 9de maande werd de 9de thriller rond Rani Diaz voorgesteld tijdens de allereerste fandag van de Vlaamse thrillerschijfster Sterre Carron.  Wie haar nog niet kent, u weze gewaarschuwd : starten met het eerste boek ‘Mara’ leidt hoogstwaarschijnlijk tot een verslaving die moeilijk te bestrijden is.
Na een aangename lunch met enkele enthousiaste medefans was het aftellen naar 13u : dè start van een wandeling doorheen de Mechelse binnenstad.  Een heerlijke tocht langsheen gebouwen en eettenten die ter sprake komen in één van de 9 boeken.  Opvallend is dat Rani en Bert naast al dat harde werken ook graag hun maag vullen.  
Met zo’n 30 medefans stonden we allen aan Café Belge ongeduldig te wachten tot we voltallig waren.  En of je nu alleen kwam of niet … Iedereen klikte wel met iemand samen, gezelligheid troef (om de kaarten van Carta nog eens boven te halen :-) )
Een korte inleiding van uitgever Dirk Demuynck en een speech van een overweldigende (en stiekem nerveuze) Sterre Carron was een mooie start vooraleer de effectieve wandeling begon.

Vanaf het moment dat we onze hoofden buiten staken begonnen de weergoden even tegen te spartelen.  Onderweg naar de kathedraal werden we gezegend met een korte, hevige regenbui.  Een kathedraal die überhaupt volgens één  van de voorgangers van ‘Puta’ eigenlijk verwoest is !

Eén van de hoogtepunten was de overhandiging van het eerste exemplaar van ‘Puta’ door Schepen van Cultuur. Ook fotograaf Erik Van Eycken sloot zich toen aan bij de groep.  Dit plein was een uitstekende kans om leuke groepsfoto’s te maken.  



Tussen het wandelen door werd er heel wat gekwetterd en afgelachen.  Af en toe werd er halt gehouden, foto’s genomen en Sterre riep telkens de longen uit haar lijf om wat info te geven.  

De eerste stops waren o.a. bij het restaurant Zorba en een broodjeszaak.  Zaken waar uiteraard Bert Simons graag een stapje binnen zet.  Als de hersencellen niet gevoed worden zal uiteraard het speurwerk tot niets leiden.  
     


En jaja, dit zijn ze dan dè koffiekoeken die gretig worden verorberd tijdens de meetings van het politiekorps.



  
Ook de school waar Rune les volgt kreeg een blitzbezoek.                                                                                              
        




Wie ‘Carta’ gelezen heeft herkent dit personage zeer zeker !   Op deze bank werden gruwelijke daden beraamt !


Onze kelen stonden na een tijdje redelijk droog (de zon scheen dan ook wel erg goed) en er werd voltallig besloten om wederom te keren naar Café Belge.  Daar werden we verwacht in een zaaltje waar we genoten van een drankje.
Een vraag die al enige tijd in Sterres hoofd broedde  was of we ‘ons’ Rani nog graag zouden zien verschijnen in haar volgende boeken.  De antwoorden hierop waren volop en luidkeels ‘Jaaaaaaaaaaaaaa’ ! Caroline vroeg zich dan weer af of het 10de boek iets speciaals zou worden, want eigenlijk is dit inderdaad wel een jubileumboek.  Suggesties voor het 10de boek waren steeds welkom, dus ik zou zeggen : bestook Sterre Carron maar volop met inventieve, lugubere, spannende, onverwachte ideeën.  De opvolger van ‘Puta’ zou omstreeks eind maar 2018 verwacht worden.  
Nog een leuk weetje is dat plannen voor het inspreken van een Rani Diaz-thriller eveneens op tafel liggen.  Nico zou het zelfs fantastisch vinden indien Sterre zelf dit boek zou inspreken, omdat er dan waarschijnlijk iets meer gevoel zou inliggen.  Tenslotte was de nieuwe ‘Mara’ zichtbaar … prachtige cover die dan ook met luid applaus onthaald werd. 

De signeersessie was een geweldige afsluiter van een fantastische 1ste fandag !  Nieuwe mensen leren kennen is steeds spannend doch leuk, gezichten achter een naam ontdekken is steeds een plezierige ervaring, maar zo’n samenkomst met mensen die éénzelfde passie of interesse hebben is toch wel top.  Je hebt direct een gespreksonderwerp en het creëert een band met elkaar.  Hopelijk dat degenen, die wegens uiteenlopende omstandigheden, niet aanwezig konden zijn toch wel een heel klein beetje hebben meegenoten van de talloze foto’s en reacties.  En ik denk dat velen samen met de thuisblijvers toch wel enorm uitkijken naar een eventuele 2de fandag … hint hint.

Ben je ook in de ban van Rani Diaz of zoals mij fan van Bert Simons of misschien van een ander personage uit Carrons boeken ?  Wil je meer info over signeersessies ?  Heb je suggesties voor het 10de boek ? Sluit je dan zeker aan bij de facebookgroep : Sterre Carrons Rani Diaz thrillers !

Ann Carol  

Sterre Carron ondervraagd

Interview Sterre Carron

Haar zevende boek Gotcha is nog maar net uitgekomen, maar stilzitten komt niet voor in Sterre’s woordenboek. Ze is namelijk bijna dagelijks te vinden op de boekenbeurs die in Antwerpen gehouden wordt en plaatsvindt van 31 oktober tot en met 11 november 2016.  

Toch weet ze tijd vrij te maken voor een interview. Onder het genot van een kop thee zitten we ‘s avonds bij haar aan de keukentafel in haar gezellige woning in de buurt van Mechelen.

Nadat we een slok thee hebben genomen, starten we het interview.

Ik vraag haar, wat de belangrijkste les is die ze heeft geleerd? En van wie leerde je die les?Daar hoeft ze niet lang over na te denken: Gun een ander zijn geluk en wees nooit jaloers. Dat is een les die mijn vader me mee gaf. En ik gebruik hem altijd, ik ben nooit jaloers, op niemand.

Waar kan ik je ‘s nachts voor wakker maken?In eerste plaats voor mijn kinderen, of als er iets met Emma, mijn hond aan de hand is en natuurlijk voor mijn vrienden als ze problemen hebben, help ik ze graag. Verder nergens voor eigenlijk.

We kunnen je niet voor iets lekkers te eten wakker maken? Frietjes of misschien een wijntje?Als ik slaap dan slaap ik en hoef ik niets van dat alles.

Wat is voor jou een perfecte dag?Als ik een mens echt gelukkig kan maken, bijvoorbeeld een buurvrouw of als er kinderen aan de deur staan die kaartjes voor een goed doel verkopen, die maak ik dan graag blij, dan ben ik dat ook

.

Stel je huis brand af, nadat je je huisdier gered hebt, heb je nog tijd om één ding te redden, wat zou dat zijn? En waarom?Meteen antwoordt Sterre: mijn laptop, daar staat alles op, mijn manuscript en foto’s.

Stel je krijgt dertig seconden lang de tijd de aandacht van heel de wereld, wat zou je dan willen zeggen?Bij deze vraag moet Sterre even diep nadenken, het is een poosje stil, dan zegt ze: Geloof in jezelf, in je eigen kunnen, dat deed ik ook. Ik sloot mijn ogen en zag voor me wat ik wilde bereiken, zo zag ik altijd een rood en blauw boek voor me als ik dat deed. Terwijl later natuurlijk Mara en Tirtha uitkwamen in een rode en blauwe cover.

Als je iets echt graag wil, moet je ervoor gaan.

Stel je kon nooit meer schrijven en ook je vorige beroep niet meer uit kon oefenen, wat zou je dan willen worden?Daar hoeft Sterre helemaal niet over na te denken lijkt het en ze antwoordt direct: Politierechercheur, dat lijkt me echt geweldig!Ik vraag haar waarom?Het lijkt me geweldig om een moordzaak op te lossen, een puzzel passend te maken, sporen te zoeken en dan zorgen dat het wordt opgelost.

Je wordt België uitgezet, in welk land zou je dan gaan wonen?In Oman, tegen Dubai aan.Verbaasd kijk ik haar aan en vraag waarom Oman?In Oman hoef je geen belasting te betalen, er is er altijd werk en de temperatuur is er heerlijk. Als ik naar er binnen mag, voegt ze er tenslotte lachend aan toe.

Je mag één dag met een beroemd persoon ruilen met wie zou je dat willen doen?Stellig antwoord ze, met niemand. Even later komt ze toch nog terug op haar antwoord, Eventueel zou ik weleens met een astronaut willen ruilen, de ruimte in.

Welke dag uit je leven zou je over willen doen en waarom?De geboorte van mijn dochter, het was een verschrikkelijke bevalling waar veel misging. Ik had een baarmoederruptuur en het was kantje boord. Helaas zat hierna een derde kind er niet meer in, dat vond ik erg jammer want kinderen vind ik heel tof.

Waar verbaas jij je weleens over?Hoeveel mensen er jaloers zijn, elke dag weer kan ik me daarover verbazen. Ik vind het zo afschuwelijk dat er zoveel afgunst in de wereld is.

Waarom zou dat zijn, vraag ik haar? 
Geen idee, maar begrijpen doe ik het niet. Neem nou Esther Verhoef, zijverkoopt veel meer boeken dan ik, maar ik vind dat alleen maar tof en gun dat haar van harte.

Wat zou je nog graag willen bereiken?Ik zou willen blijven schrijven tot ik doodga.

Ik zeg haar dat ik wel verwacht dan nog veel van haar te mogen lezen. Dat weet je nooit, je kunt binnen een jaar wel dood zijn. Ik zeg haar dat ik daar niet van uit ga en stel vlug de volgende vraag.

Welke Vlaamse auteurs verkopen er goed?Toni Coppers, die verkoopt denk ik toch wel zo’n 12.000 exemplaren per boek.Het gaat met mijn boeken ook goed, als ik zie waar ik mee begon met Mara.

Waarom doen Vlaamse auteurs zo weinig met social media?

Ik heb juist veel contact met m’n fans op facebook, dit vind ik erg leuk om te doen.

Ink reageert wat verbaasd als zij dit zegt en geeft aan dat men juist buiten de fangroep bezig zou moeten zijn. De fans heb je al binnen, is haar mening.Ik denk dat ik wel het meeste met facebook doe qua social media.Qua je fans doe je aardig wat, maar zie je weinig buiten de Ranigroep.Ik reageer wel op alle berichten die men mij stuurt.

Als je morgenvroeg wakker kon worden met een speciale kracht, welke zou dat zijn en waarom?Het is een poosje stil en Sterre lijkt diep na te denken.
Ink vraagt of ze misschien wel eens een dag onzichtbaar zou willen zijn en dan zegt ze, Als ik onzichtbaar was zou ik best een rond willen neuzen bij de IS.

We sluiten het interview af met een paar keuze vragen.

Kat of hond?Hond, een hond zit in mijn hart. Ook ben ik gek op paarden, voegt ze er nog aan toe.

Koffie of thee?Koffie

Friet of haring?Friet

Koffiekoek of taart?Koffiekoek

Winter of zomer?Zomer

Anja Feliers of Hilde Vandermeeren?Anja Feliers

Spinnen of wormen?Spinnen

Rani of Fien?Fien

Bert of Frederik?Bert

Mechelen of Antwerpen?Antwerpen, Sterre voegt hieraan toe dat Antwerpen haar geboorteplaats is.

Lopen of fietsen?Fietsen

Pasen of kerst?Pasen, al haat ik die tradities, kerst haat ik echt, ik zet ook nooit een kerstboom neer. Verjaardagen daarentegen vind ik dan wel weer erg leuk, telefoontjes en kaartjes en bezoek, dat vind ik wel gezellig.

Al snel praten we over Sinterklaas en vraag ik haar of ze in België ook de zwarte pietendiscussie kennen?Sinterklaas komt hier op 6 december, maar de zwarte pieten discussie kennen we niet.Ik voeg hieraan toe dat Nederland daar een voorbeeld aan kan nemen. Ink vult aan dat zij anders over de discussie denkt en het goed vindt dat hij gestart is.

Tot slotte vraag ik nog wat het verschil tussen Nederlanders en Belgen is?Ik vind Nederlanders veel opener dan wij, Belgen zijn veel geslotener en echte massavolgers.

Met deze vraag is er een eind aan het interview gekomen, ik wil Sterre Carron hartelijk bedanken voor het leuke gesprek en haar openheid bij het beantwoorden van de vragen.

Ook wil ik haar veel succes wensen bij het schrijven van de achtste Rani Diaz thriller, waar ik al reikhalzend naar uitkijk.

Groetjes, Heidi