 |
| Angelique Haak en Tjeerd |
Wie is die gozer eigenlijk? En waarom zou ik een boek van hem
moeten lezen? Kan hij goed uhm… met zijn ogen rollen? Enfin, meestal schrijf je
een column met een zelfverzonnen onderwerp en je visie daarop, maar ik vond het
wel weer eens leuk om jou, de lezer, wat vragen aan mij te laten stellen. De
lezer die de onderwerpen bepaald dus. Komt ‘ie!
Tamara geeft aan nog nooit een boek van mij gelezen te
hebben. Wat na vandaag hopelijk anders zal zijn als ik de vraag beantwoord
waarom ze überhaupt een boek van mij zou moeten lezen. Nu kan ik daar vrij kort
over zijn: mijn boeken zijn spannende wegleesthrillers die je van begin tot
eind pakken en waar je in een sneltreinvaart door het verhaal gaat.
Maar nog beter dan dat ik mezelf promoot, zijn lezers aan
het woord laten. Op deze site is mijn laatste boek RÄV gerecenseerd
(4,5 kraai) en zelfs aan een boekvonnis
onderworpen door zes lezers die unaniem enthousiast waren. (eindoordeel 4,5 kraai)
“Te snel komt de laatste bladzijde in zicht, wat betekent
dat ik echt leesplezier heb gehad en door het boek sjeesde. Overdenkend hoe het
kan dat deze auteur niet bij een grotere uitgeverij zit. Tjeerd Langstraat is
een auteur die veel schrijftalent in zijn vingers lijkt te hebben met zijn
derde boek en ik denk dat het de hoogste tijd begint te worden, dat meer mensen
zijn verhalen gaan leren kennen.”
“Ik vond het een geweldig boek! Ik ben net precies klaar en
alles gaat door mijn hoofd heen.”
Ook wordt er gevraagd met welk boek er begonnen moet worden…
op zich maakt dat niet uit, de verhalen staan op zichzelf. Máárrr… in Villa
Gladiola begint wel alles en wordt Jan Vos, de rechercheur die in alle boeken
een prominente rol speelt, geïntroduceerd. Dus in die zin zou ik gewoon met
Villa Gladiola beginnen, dan Eeuwig Donker, om vervolgens RÄV op te pakken.
Mijn grootste droom, Melanie, is om definitief door te
breken als schrijver. Dan doorbreek ik de impasse en word ik opgemerkt en veel
meer gelezen dan nu het geval is. Omdat mijn boeken goed zijn en niet omdat ik
de juiste lijntjes heb met de juiste media, de juiste mensen of omdat er een
enorme campagne wordt opgezet. (Zoals bijv. bij het debuut van C.J. Tudor:
niemand weet hoe het boek zal zijn, maar door alle promotie is het al een
bestseller voordat iemand ooit iets van haar heeft gelezen. Briljante zet van
de uitgever, maar moeilijk om tegen op te boksen)
Maar, zoals Pieter Waterdrinker in zijn Tsjaikovskistraat 40
schrijft: “alles in het bestaan is
toeval, volkomen willekeur”, dus de tijd zal leren of die droom
werkelijkheid wordt.
En mijn inspiratiebron om te gaan schrijven… tsja… voor de
verhalen in mijn boeken word ik dagelijks geïnspireerd. Door verhalen in de
media, op straat, via vrienden, boeken of tv. Maar sec de reden(en) om te gaan
schrijven… dat is er gewoon altijd al geweest. Ik schrijf. Dat vind ik fijn,
het is voor mij voor de ultieme uitlaatklep, mijn ideale manier van
communiceren eigenlijk. Eerder schreef ik daar dit over:
“Schrijven geeft troost. Door te schrijven kan ik mijn
liefde tonen. Mijn geilheid in woorden vangen. Mijn boosheid gestalte geven en
mijn frustratie uiten. Door te schrijven kan ik de chaos in mijn hoofd ordenen.
De depressies voor zijn en beperken tot een minimum aan sombere gedachten en
pessimistisch gebrom. Het houdt mijn wispelturigheid en onrust tot een zekere
hoogte in toom.”
Maar vaak is het ook simpelweg leuk om te schrijven en
allemaal niet zo zwaar. ;)
Hoe mijn schrijfplek eruitziet, Jack, en of er Ikea meubelen
staan? Laat ik het zo zeggen, ik werk vaak op locatie, je kan er balletjes eten
en er is altijd parkeerplek…
Een andere auteur ontmoeten lijkt me heel ongemakkelijk,
Tamara. Maar mijn favoriete auteur op dit moment, Pieter Waterdrinker, zou ik
dan wel aandurven. Met een fles wodka, of twee. In Rusland.
Jeetje Helga… welk personage uit welk boek zou ik zelf
willen zijn en waarom… ik vind Paulo wel wat. Naar Paulo Coelho, uit zijn
laatste boek Hippie. Ik vond het niet eens zo’n heel goed boek, maar het
onbevangen in het leven staan en de wereld intrekken doe ik zelf ook (het
liefst en zo vaak mogelijk, het leven moet wel spannend blijven namelijk).
En Ink, wraak nemen in mijn boeken op stomme, echte mensen…
je kent me toch, de liefde zelve. Al zitten er in elk boek mensen en/of namen
die wel echt bestaan. ;)
Ik wilde een vos, in lijnen, voor de cover, Juul. Vanwege
Jan Vos, het personage. En het idee voor het boek, waarin de vos op een
bepaalde manier een rol speelt. Dus vroeg ik Hannelore, een jonge freelance
vormgever uit België of zij een vos kon ontwerpen. Et voilà! Dat kon ze, en
hoe. Posters zijn er nog niet, maar die komen nog. Wel kun je al heel veel
andere toffe dingen met de vos bestellen: https://shop.spreadshirt.nl/JalapenoShop/
Ik rol als een malle met mijn ogen, Lia. Maar nog beter kan
ik één wenkbrauw optrekken.
Nou, Birgit, ik hoop dat ik je met mijn eerste antwoord al
heb kunnen overtuigen. En als fan van King wil ik graag deze quote aanhalen:
“Tjeerd zet met Eeuwig Donker zijn naam weer in de
spotlights, een schrijver die wat mij betreft niet onder doet voor Stephen King
en Cody McFadyen.”
Caroline Kuiper,
boekblogger
Nu zou ik mezelf niet willen vergelijken met Stephen King,
maar een mooier compliment kan je niet krijgen eigenlijk.
En om af te sluiten met de vraag van Trudy of het eind van
een boek weleens anders afloopt dan gepland… nee. Simpelweg omdat ik nooit weet
hoe het afloopt. Ik werk zelf naar een onbekend einde toe! Pas het laatste hoofdstuk,
misschien de laatste twee hoofdstukken, weet ik zelf waar en hoe ik het verhaal
laat eindigen.
Dank voor jullie vragen! En schroom niet om door te vragen.
Enne… ein-de-lijk eens wat anders lezen dan wat je normaal al leest en
overtuigd door bovenstaande? Hier zijn mijn boeken te koop:
https://jalapenobooks.com/shop/
(gesigneerd)
Tjeerd Langstraat valt kinderen lastig
BeantwoordenVerwijderen