Jut en Juul naar de Boekenbeurs Antwerpen, dag 1 (sfeerverslag)

Lang keek ik aan het begin van een jaar uit naar de boekuitjes van het jaar: eind mei de Avond van het spannende boek, eind augustus Manuscripta en eind oktober de Antwerpse Boekenbeurs. Inmiddels zijn alle leuke boekuitjes in Nederland verdwenen en bezoek ik slechts nog een enkele boekpresentatie. Maar de Vlamingen behouden het uitje en zo is het datgene waar ik aan het begin van het jaar al grote kruizen voor in mijn agenda zet.

Van tevoren is het druk neuzen welke dag dan wel het leukste zou kunnen zijn. We wilden met een groepje, maar dan kon die niet en dan was de auto te klein (huh?, ja echt). Uiteindelijk stond het laatste weekend in de agenda bij 5 vrouwen.
Maar toen ontdekte ik de girlcrush van de afgelopen twee jaar van Juul op een datum. Juuuuuul, kijk eens op 28 oktober. En een extra datum werd geboekt.

Ik ben zondag 28 oktober amper ingestapt bij Juul,  in de snelle trein naar Antwerpen, als al snel zich een bijzonder gesprek ontwikkelt met onze buurman. Iemand die mij al opviel toen ik ging zitten: leuke man om te zien. Alle drie wat in de war omdat de trein terug gaat van waar hij kwam het eerste stuk, raken we aan de klets. Hij leest de nieuwe bio over Ivo van Hoven en vertelt, totaal niet blasé of interessantdoenerij, over hoe hij Ivo had leren kennen en bijvoorbeeld David Bowie ontmoette. Het grootste deel van het gesprek gaat over een kunstenares die wij nog niet kenden, maar waarvan hij een deel van de levensgeschiedenis vertelt en wel op zo'n wijze dat we met open mond zitten. Hun eerste ontmoeting had al een zo bijzonder karakter dat ze elkaar nooit losgelaten hebben. De volgende dag staat op Nu.nl een stukje over een nieuw tv-programma met mijn gurlcrus: de mooie journaalmevrouw Annechien, waar oa, jawel, die zelfde kunstenares aan mee gaat doen. Vreemd toeval.

We zijn vroeg bij de Expo en het is vrij rustig. We wandelen op het gemak richting hal 4 waar de Vlaamse thrillerprijs uitgereikt zal gaan worden. Ik scan al een oude bekende op rij 1 en we ploffen neer naast Bert Bergs. Wat die dag wel vaker gaat gebeuren, is dat het gesprek al heel snel komt op de recensie van Wraakzucht. Auteurs en uitgevers hebben klaarblijkelijk gelezen hoe de leesclub verlopen is en hoe de recensie was. Iedereen die er over begint, heeft een grote grijns en men lijkt het best vermakelijk te vinden.

Bert werd de Mr Bean van de dag voor ons. Wat heb ik gelachen al die 125 keer dat ik hem zag. Bij de laatste keer zei Bert dat hij vond dat we hem stalkten. Dat hij elke keer opdook net waar wij hadden gezegd heen te gaan, schuiven we naar het hokje toeval.
Langzaam aan komen de genomineerden binnen druppelen en bijna een half uur te laat start het programma. Een zeer mooie madam presenteert het, de Nederlandse Janneke noemt Juul haar, maar met 1 groot verschil: Janneke

bereidt zich altijd tot de puntjes voor. Deze dame stelde vragen dat ik mij echt afvroeg of ze iets doorgelezen had. Klinkt onaardig, maar je zo slecht voorbereiden is ook onaardig.

Bert kende alle inleidende praatjes over de soort prijzen al, denk ik, want die kwekte flink tegen mij aan en zo miste ik ook wat zaken. Maar de debuutprijs was zeer verrassend, want toen ik over de titel De boekenmoordenaar hoorde, dacht ik van dat is toch dat gave mooie boek wat ik onlangs las? Ja, dus! Maja Wolny kon de prijs op komen halen voor beste debuut. Daarna werd de publiekprijs bekend gemaakt en ik had het hem zelf al gezegd, dat hij die vanzelfsprekend zou gaan winnen, dus zagen we Toni Coppers naar het podium lopen.
Dat er al van verscheidene kanten was gemeld dat nooit iemand de prijs een 2e keer won bij de Hercule Poirot, maakten dat de kanshebbers al gereduceerd werd tot twee: Jos Pierreux en Kevin Valgaeren. Ik zat keihard te duimen voor Kevin, die zelf niet aanwezig was. Maar het werd wat de halve zaal ook al dacht, diegene die voor de 4e keer genomineerd was: Jos Pierreux.

Zoals even later tijdens de borrel verteld werd, verwacht men van Kevin nog veel moois en is hij jong zat om later die prijs alsnog te krijgen.
Jos Pierreux kreeg een laudatio(volgens de Bert) van ene Lukas de Vos, die recensent bij Knack is. En nu kan jij je van alles afvragen wat Knack is en die Lukas, maar neem het ter kennisgeving maar aan. Nu staan wij Hollanders bekend als lomp en bot, maar tijdens die laudatio, hoorde ik toen Bert even stil was, opeens iets waarvan ik dacht, dat moet ik verkeerd staan. Ik keek even naar Juul, die keek naar mij. Jawel hoor, in een speech waar je de winnaar normaal lof toekent, vertelt de speecher dat een boek uit 2009 van de winnaar heel erg slecht was. Okeee, vriendelijk.

Samuel Björk

Bij de borrel van Knack eet ik wat verrukkelijke broodjes en drink een fijn wijntje. Maar klets vooral met veel mensen, kennismaken en bijkletsen. Juul geeft een por dat we richting Samuel Björk moeten. Rennend langs stands, heeft eigenlijk niemand een idee waar de man zal komen opdagen, maar een lieve mevrouw gaat het navragen en zo staan Jut en Juul vooraan. Wat een keileuke en vriendelijk man is dat zeg. Nog even snel dag zeggen bij Jo Claes, want die zien we 10 november uitgebreider. Juul heeft zo haar eigen idolen en gaat met Loser en Zebra op de foto.
Oke, afgestreept, dan snel naar de girlcrush van Juul. Stonden wij vorig jaar een

uur in de rij voor deze dame en had Juul de perfecte openingszin met: "Ik vind je nieuwe boek niet goed!" Dit jaar hadden we wat voorbereidingswerk gedaan en had Juul geoefend met een aardigere opening. Ik heb hem totaal gemist, omdat er een oude bekende om mijn nek kwam hangen. De opening had er in ieder geval niet voor gezorgd dat Griet in een hele vrolijke bui was geraakt.

Dan spurten we maar eens naar Sterre Carron, die jarig was deze dag. Altijd leuk. Maar wat ik helemaal superleuk vond is de vrouw terug te zien met wie ik een paar jaar geleden een supergaaf gesprek had: Meredith van Overloop. Een vrouw om verliefd op te worden, wat een leuk spontaan mens is dat. Ze was vroeger bekend met de groep Pop in Wonderland. Erg leuk eens terug te gaan naar 1994. Zoek maar eens op You tube.
 Zij zit bij dezelfde uitgeverij als Sterre en schreef met haar bonusdochter (plusdochter) Roxanne een sprookjesboek over de zoektocht van een samengesteld gezin. Met prachtige tekeningen van Iris Compiet. Ik vind het boek alleen al prachtig om te zien! Vlamingen, kijk het eens in bij uw Standaard Boekhandel. Intussen zie ik achter mij Bert Bergs weer staan. Ik zeg iedereen daar dag, want ik wil nog even bij een van mijn Vlaamse auteurs langs: Koen Strobbe.
Terwijl Jut en Juul linea recta van hal 3 naar 4 lopen, via 1 en 2, en dus de kortste weg nemen, staat iemand daar al. HOE? Bert Bergs heeft moeten rennen. Hij draait zich om en zegt dat wij hem stalken.

Eindelijk volgt dan even rust om wat te drinken en uit te puffen. Aflsuitend om 17.00 een soort van workshop met Toni Coppers over het schrijven van thrillers. Ik hoef niet zo nodig een boek te schrijven, maar dit was kei interessant hoe Toni tot zijn boeken komt. Helemaal relaxed op het randje van het podium verhaalt hij en geeft uitgebreid antwoorden op vragen uit het publiek. Wat een schatje vind ik deze man zeg. Altijd even vriendelijk en vrolijk.

Dan op naar het traditionele kippenmenu bij het station en in de trein springen. Wat zullen mensen ons irritant gevonden hebben, want we hadden weer wat hilarische momenten met terugdenken aan verklede poppen, Bert, Griet en tijdens de uitreiking van de prijs met de leuke jongeman achter ons.

Het was weer een fantastische dag en ik kijk reikhalzend uit naar het laatste weekend van de beurs.