In de brievenbus: Blow- up van Belinda Aebi

In de brievenbus viel deze week het nieuwe boek van Belinda Aebi. We hebben begin dit jaar afgesproken meer aandacht te geven aan de Vlaamse schrijvers en dat gaat best goed volgens mij. Het nieuwe boek van Belinda hoort daar natuurlijk zeker op. Dus binnenkort aan de beurt om te lezen.

Waar gaat het over?
Een enorme knal. Metaal op metaal. Een fiets die door de lucht gekatapulteerd wordt. Een lichaam schuift over het wegdek, botst tegen de vangrail en blijft roerloos in de grasberm liggen. Saskia, een jonge amateurfotografe, gelooft haar ogen niet wanneer ze rond middernacht getuige is van een afschuwelijk verkeersongeluk. Op het moment van de aanrijding zit ze met haar vriend Ruben in de uitkijkpost van een oude watertoren om beelden te schieten van een vos en haar welpjes. Maar wat ze door haar lens ziet is iets helemaal anders. Een donker silhouet, zwalpend en duidelijk onder invloed van drank, stapt uit de wagen. Klik. Totaal verbijsterd zoomt Saskia in op zijn gezicht. Klik. Haar ogen sperren zich open van herkenning. Haar blik glijdt naar zijn wagen. Klik. En dan scheurt hij ervandoor… Maud Gelderman en haar team staan voor een raadsel. Wie heeft het slachtoffer, een jonge studente uit Gent, voor dood achtergelaten? Wat heeft de dader nog meer te verbergen? Het bewijs bevindt zich op de geheugenkaart van een Canon. Maar waar blijft Saskia?

Nieuwe omslag Sterre Carron

De nieuwe omslag van deel zes van Sterre Carron. Een voor mij verrassende kaft totaal anders dan voorheen. Complimenten, want ik vind hem erg oke.
Ik kijk uit naar het nieuwe boek, want Sterre ontwikkelt zich per boek. Ze weet dat ik de eerste niet echt heel geweldig vond, maar daar tegenover de laatste twee heerlijk. Dus ik verwacht wel iets nu.

In de brievenbus : de nieuwe Jo Claes

In de brievenbus woensdagmiddag lag de nieuwe van Jo Claes. Officiële verschijndatum 21 maart. Vorig jaar won Jo Claes met zijn De mythe van Methusalem bij ons de Gouden Strop. Een mooi nieuw deel voor ons label Vlaamse reuzen.

In Leuven gebeurt het onvoorstelbare: op de openingsdag van het nieuwe academiejaar worden plots schoten afgevuurd op de stoet professoren in toga. De toeschouwers stuiven gillend uit elkaar; de chaos is compleet. Op de straatstenen blijft een man dood achter. Hoofdinspecteur Thomas Berg is niet alleen getuige van de aanslag, tijdens de achtervolging van de dader verliest iemand van zijn team het leven. Berg voelt zich verantwoordelijk voor de dood van zijn collega en is vastbesloten uit te zoeken wie achter de aanslag zit. De eerste tekenen wijzen op een politieke moord, maar wie heeft er belang bij op een groep professoren te schieten? Berg staat voor een raadsel. Hij krijgt hulp van Tatyana, de assistente van het slachtoffer. Stilaan begint er iets tussen hen te groeien. Tot Tatyana hem iets vertelt wat niemand had vermoed en de zaak een bijzonder dramatische wending krijgt. Jo Claes woont en werkt in Leuven. Voor wie de klok slaat is zijn nieuwe Thomas Berg-roman. Uit dezelfde reeks werd De mythe van Methusalem bekroond met de Hercule Poirot-publieksprijs 2014 en De Gouden Strop 2015. Naast misdaadverhalen, schreef Claes ook novellen en romans en publiceerde hij bestsellers over mythologie, hagiografie en iconografie.

Seance - Kevin Valgaeren

Al heel jong was Kevin Valgaeren (Turnhout, 17 december 1979) bezeten door film en literatuur. Hij studeerde Nederlandse en Engelse Taal- en Letterkunde aan de KU Leuven, waarna hij zich specialiseerde in Westerse Literatuur en de Editiewetenschap. Zijn grootste passie echter is de griezelliteratuur. Na zich gevoed te hebben met de (bekende) werken van o.a. Bram Stoker, Anne Rice, Oscar Wilde en Mary Shelley, waagde hij de stap en schreef zijn debuut De Ziener, welke in 2011 werd uitgegeven en prompt de Schaduwprijs won – de prijs voor het beste Nederlandstalige debuut. Een jaar later verscheen Bloedlijn, het vervolg. Seance is Valgaerens derde boek.

“Francis Whitman was de naam van de beroemde wetenschapper die geboren werd op 12 januari 1839 en tachtig jaar later, tijdens de namiddag van 4 april 1919, op gruwelijke wijze van ons heenging.” 

Zo lezen we op een van de eerste pagina’s van Seance. Gedurende de rest van het boek volgen we een groot deel van het volwassen leven van Dr. Francis Whitman, chemicus en fysicus. Al jong ontdekt hij een nieuw element – Thallium, nummer 81 in het periodiek systeem – wat hem een behoorlijk aanzien oplevert en flink doet stijgen op de sociale ladder.

Twaalf jaar later raakt Whitmans carrière enigszins in het slop. Behalve de ontdekking van het nieuwe element is er niets noemenswaardigs meer wat hij presteert. Hierdoor belandt hij uiteindelijk in een diepe depressie, die gepaard gaat met onverwachte zenuwaanvallen.

Zijn leven bevindt zich op een dieptepunt als hij gevraagd wordt wetenschappelijk aan te tonen dat een spiritueel medium – Elizabeth Archer – geen oplichter is. De dame in kwestie blijkt tijdens seances de geest op te roepen van een jongedame, die tweehonderd jaar eerder overleed en die het evenbeeld is van genoemd medium, maar nooit samen in één ruimte worden gezien. Dit laatste zou Whitmans werk vrij eenvoudig moeten maken, maar hoe meer hij bij de seances betrokken raakt, hoe dieper hij lijkt weg te zinken in een poel van duistere gebeurtenissen.

En dan valt er een dode…

In zijn eigen stijl, soms in prachtige bewoordingen, vertelt Valgaeren over een wereld waarnaar iedereen nieuwsgierig is, maar tevens angst voor voelt. Wie weet wat er zich tussen hemel en aarde bevindt wat het menselijk oog niet kan aanschouwen? Dr. Francis Whitman is een wetenschapper en staat, net als veel mensen, sceptisch tegenover een leven na de dood. Toch wil hij zien te bewijzen dat geloof en wetenschap hand in hand kunnen gaan. En juist dat fenomeen – het willen weten, liefst met wetenschappelijk bewijs – vinden we terug in het hele boek.

Op een rustige en ingetogen manier schetst Valgaeren het Londen van eind negentiende eeuw, met al zijn gebruiken, tradities en gewoonten, waardoor duidelijk wordt dat hij weet waarover hij schrijft. Plaatsen en straten komen voorbij, waardoor de omgeving gaat leven en je het gevoel hebt zó naar binnen te kunnen lopen in het huis van Dr. Francis Whitman aan 17 Gough Square.

Niet alleen de beschrijvingen zijn levensecht, ook de taal die gehanteerd wordt, doet denken aan de Engelse klassiekers als Dickens en Austen.

Het verhaal zelf lijkt af te stevenen op een voor de hand liggend einde, maar niets is minder waar. Een onverwachte wending zorgt uiteindelijk voor een sublieme afloop, die zowel verrast, alsook wel een beetje schokt, waardoor je na het dichtslaan van het boek beseft dat niet alles hoeft te zijn zoals het lijkt.

Valgaeren heeft met Seance een dijk van een gothic novel geschreven. Het is geen boek dat je even in een middagje uitleest, maar dat hoeft ook niet. Het is namelijk een buitengewoon spannend verhaal, prachtig verteld, waarvoor je het beste de tijd kunt nemen om er ten volle van te genieten.

Linda Jansma

Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!

Azerty - Sandra J. Paul

De cover van Azerty is rustig en eenvoudig. De ouderwetse typemachine met het bloed op de achtergrond maakt mij nieuwsgierig. De cover doet mij denken aan Bitter van Victoria Farkas. Op de achterflap een klein stukje uit het verleden en een stukje uit het heden. De ontvoering van Marijn klinkt spannend en ik ben benieuwd wat de oude schrijfmachine met het verhaal te maken heeft.

S.J. Paul of ook wel Sandra J. Paul is een Vlaamse schrijfster. Ze is druk bezig met een Young Adult serie over Het Eiland, waarvan in Nederland deel 1 al is uitgegeven en deel 2 binnenkort zal uitkomen. In België is de serie al verder gevorderd, maar de uitgever had besloten de serie aan te passen naar het Nederlands, voordat ze hier in de winkel komen. Daarnaast is Sandra ondernemer en heeft ze, samen met haar partner, een eigen bedrijf. Azerty is haar thrillerdebuut in België en in Nederland. Ze schrijft voor veel verschillende genres en leeftijden, maar een paranormaal tintje voert telkens de rode draad in haar werk.

Azerty start direct in het verleden (1993) waar we kennismaken met Rina Willems. Haar zoontje is op zeer jonge leeftijd overleden en Rina heeft hier psychische problemen aan overgehouden. Als ze door de stad loopt en een jongetje ziet dat sprekend op haar overleden zoontje lijkt, slaan de stoppen door. Ze ontvoert het jongetje (Marijn) en neemt hem mee naar een afgelegen huis waar ze hem weken vasthoudt en drogeert. Op een dag weet hij te ontkomen.

Dan maken we een sprong naar 2015. Marijn leeft een teruggetrokken leven, zwaar getraumatiseerd door de ontvoering. Hij heeft een vriendin, Louise, en leeft voor zijn werk. Zijn broer, Kris, die nog steeds met een schuldgevoel worstelt omdat hij zijn broertje jaren geleden aan zijn lot heeft overgelaten, is schrijver. Op een dag krijgen de broers te horen dat ze een kasteeltje en een behoorlijk fortuin van een oudoom hebben geërfd. Ze besluiten hier met zijn drieën te gaan wonen, maar de onderlinge verhoudingen lopen hoog op. Wanneer Kris geobsedeerd raakt door een oude schrijfmachine en aan zijn nieuwe manuscript werkt, worden de problemen alleen maar groter.

Het verhaal begint gelijk goed, met de verwarde Rina en de ontvoering van de jonge Marijn. De daarop volgende weken dat Marijn gevangen wordt gehouden wordt je meegezogen in de angst en verwarring van Marijn en de vastberadenheid van Rina.

In het volgende deel van het boek worden er een aantal nieuwe personages geïntroduceerd, waardoor de spanning wegzakt. Maar zodra de betrokkenen hun intrek nemen in het kasteeltje en Kris zich vreemd gaat gedragen neemt de spanning toe. Het plot is verrassend en goed uitgewerkt met een ontknoping die ik had moeten zien aankomen, maar mij toch compleet verraste.

De personages worden goed uitgediept en we komen veel te weten over Marijn, Kris en Louise en hun beweegredenen. Het verhaal wordt grotendeels door de ogen van Marijn beleefd, waardoor er een goed beeld wordt geschetst van de beschadigde mens die hij is. Het paranormale tintje is wel aanwezig, maar drukt geen nadrukkelijke stempel op het verhaal, het past er goed in.

Sandra heeft een vlotte en fijne schrijfstijl, niet te lange hoofdstukken, waardoor de vaart erin blijft. Het boek is opgedeeld in meerdere delen waardoor een goed onderscheidt gemaakt wordt tussen de onderdelen van de plot. De Vlaamse bewoordingen en zegswijzen maken het vermakelijk om te lezen.

Het minpunt vond ik toch dat het verhaal, nadat we in het heden starten, even wat inzakt. De spanning valt hier even helemaal weg doordat er een redelijk aantal personages worden geïntroduceerd en hiervan een beeld wordt geschetst. Begrijpelijk dat ze worden beschreven, maar jammer voor de spanning.

Spanning: 3 
Plot: 4
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 4

Originaliteit: 4
Psychologie: 4

Hiermee krijgt Sandra een mooie score van 3,5 ster voor Azerty.

Amanda

Duorecensie: Dancer - Christine Bols

Over de auteur:

Christine Bols werd op kerstdag 1950 geboren in de omgeving van Antwerpen en had de schrijfmicrobe al vroeg te pakken. Toch begon ze pas op latere leeftijd boeken te schrijven.

Als locatie koos ze voor het stadje Corvallis in de staat Oregon in de VS en voor het vaste speurdersduo Tim Sackley en Jude McCool.

De kaft:

Ink:

Mooi en intrigerend is de foto van twee personen die op een pad wandelen. De ene persoon is duidelijk een klein kind, maar de tweede persoon is voor mij niet helemaal te duiden. Een puber, man, mannelijke vrouw?

De achterflap spreekt me aan en ik ben benieuwd naar het verhaal.

Het is voorbij.

Mijn vader, de seriemoordenaar Jack Dancer, is niet meer.

Ik ben zijn zoon.

lk heb zijn genen.

Dat jaagt me een onmenselijk veel schrik aan.

Karin:

Prachtige cover. Een man met een jongetje aan zijn hand in een somber en afgelegen stuk land.

Jouw toekomst ligt in het verschiet, maar je verleden is onuitwisbaar.

Achterflap:

Het inspecteursduo Sackley en McCool wordt ter hulp geroepen door de politie van Santa Cruz in Californië. In de badstad is een seriemoordenaar actief die jonge vrouwen vermoordt aan een duizelingwekkende snelheid.

Dan valt een derde slachtoffer. Ze hebben alle redenen om aan te nemen dat nummers vier en vijf snel zullen volgen.

Ondanks de tegenwerking van het plaatselijke korps en de geringe aanknopingspunten die ze hebben, proberen ze de moordenaar op te sporen en een volgend slachtoffer te vermijden.

Op een ingenieuze manier proberen Sackley en McCool de dader in de val te lokken.

Mening:

Ink:

Ik begin volkomen blanco aan deel vier van Christine Bols. Nooit eerder een boek van haar gelezen. Op bladzijde 1 lees ik: "Uiteindelijk kon ik het stukje lezen zonder verpinken." Oh ja een Vlaams boek. Een paar van zulke uitingen zijn: ‘kinderkribbe’ (wieg denk je dan, maar kindercrèche/opvang) en ‘een model uit de jaren stilletjes’. Ik vind het altijd wel charmant die net andere uitdrukkingen en het is in dit boek absoluut geen obstakel. De woorden zijn wel snel duidelijk bij lezen.

Karin:

Dancer is het vierde deel in de serie met Tom Sackley en Jude McCool en voor mij een eerste kennismaking met het werk van Christine Bols.

Het begint gelijk spannend. Vanuit de ogen van de zoon wordt beschreven hoe zijn vader, een seriemoordenaar geëxecuteerd wordt. Hierna word je met vaart meegenomen in een verhaal met gruwelijke moorden en het onderzoek naar deze.

We volgen het speurdersduo Sackley en McCool op de voet en het verhaal wordt afgewisseld met passages in de ik-vorm vanuit de moordenaar.

Ink:

Opvallend, een Vlaamse auteur die een boek laat afspelen in Amerika. Zoals alle vier de boeken blijkt. Met dan in die Amerikaanse style juist af en toe wat Vlaamse uitdrukkingen in het verhaal.

Bols roept uitstekend een Amerikaanse sfeer op. Het voelt zeker niet gemaakt. De plaatsen voelen oké aan. Alsof je meeloopt in Santa Cruz. Dat er een rechercheurs duo is wat ook samen een relatie heeft is voor de grote veellezer van thrillers in de afgelopen 20 jaar een wat cliché item. Maar opnieuw niet storend! Het boek leest heerlijk snel, zowel door schrijfstijl als de kortere hoofdstukken. Je pakt nog snel even een hoofdstukje mee en nog eentje. Zal ik? Ja gewoon doorlezen dan maar.

Karin:

De schrijfstijl is bijzonder vlot en het leest als een trein. De spanning is mooi gedoseerd aanwezig en de verhaallijn vanuit de moordenaar tezamen met zijn slachtoffers is ronduit gruwelijk en goed uitgewerkt. Het onderzoek zelf weet de aandacht ook meer dan prima vast te houden en de personages zijn niet diepgaand uitgewerkt maar allemaal op eigen wijze zeer prettig aanwezig. Af en toe is er een stukje achtergrondinformatie uit eerdere delen en dit zijn fijne toevoegingen.

Ink:

Er zijn drie afwisselende gedeeltes in het verhaal tot een bladzijde of 85: Ten eerste het duo Sackley en McCool, wonend in Corvallis. Ze hebben net een kind gekregen en McCool laat haar zus Sarah op de kleine passen als zij zelf werken op het politiebureau. In Santa Cruz werken Jesse, Donald, Robert en Rachel als rechercheurs. Ze krijgen te maken met een seriemoordenaar. Het hoofd van politie roept de hulp in van Sackley en McCool. De collega's in Santa Cruz staan niet bepaald te juichen om de hulp van de in hun ogen buitenstaanders. Vooral één van de rechercheurs laat steeds opnieuw zijn afkeuring merken. Daar tussen staan met schuingedrukte letters hoofdstukken vanuit de seriemoordenaar die zijn verhaal vertelt. Hij wil zijn vader Jack Dancer opvolgen. Zijn vader die net ter dood is gebracht, nadat hij bij zijn vijfde slachtoffer opgepakt werd. De scenes met de slachtoffers is niet voor gevoelige types, maar juist weer voer voor de Cody McFadyen en Fitzek liefhebbers. Pittig en redelijk rauw worden hun situaties beschreven.

Karin:

Het boek telt zo’n 286 bladzijdes en met toch wel enige verbazing las ik de laatste veertig. Waar ik op het ene moment geboeid in een lekker verhaal zit, stuit ik richting einde toch wel van de ene ongeloofwaardigheid op de andere.

Er komen acties, beslissingen en denkwijzen voorbij die in mijn ogen echt heel onlogisch zijn.

Ink:

Bols is nauwelijks te vergelijken met een andere Vlaamse of Nederlandse schrijver. Het verhaal doet echt buitenlands aan. Goed gedaan dus door de schrijver. Waarmee ik niet zeg dat buitenlands beter is! Maar ik vind het verrassend.

Echter nadat ik zelf al twijfel dat het opvallend is dat een aantal mensen tegelijk twijfelen aan een zelfmoord (er is namelijk geen reden voor deze twijfel), kom ik op blz. 244 weer een te hoge dosis van toevalligheid tegen: zonder enige logica gaat men zich op bepaalde locaties focussen. Hier had een beter intro/aanleiding voor geschreven moeten worden.

Ook dat de broer van een rechercheur toevallig werkt aan een stuk reuzenrad en daar bovenop staand net iets verdachts ziet....het wordt allemaal te toevallig. Het verhaal vliegt helaas uit de bocht. En dat is verdomd jammer! Ik genoot namelijk heel erg tot de laatste 50 bladzijden. Tot daar was het boek een vier sterrenboek. Was er aan het laatste stuk nu net iets meer aandacht besteed en iets meer verhaal toegevoegd zodat de toevalligheden verklaard konden worden dan had het een dikke voldoende gekregen.

De wending die het verhaal met betrekking tot de dader op het einde krijgt is dan weer goed bedacht.

Karin:

Jammer van dit plot en einde, met daarin wel een leuke twist. Al met al heb ik Dancer met plezier gelezen, een vlot en fijn leesbaar boek!

Ink:

Conclusie is dat Bols een prima goed boek kan schrijven, wat lekker weg leest en bijzonder is door de Amerikaanse setting. Als de toevalligheden uit haar volgend verhaal gehaald worden, dan kan dat wel eens een uitstekend boek gaan worden.

Opnieuw zeg ik dat ik een zeer kritisch lezer ben en juist een hekel aan toevalligheden bij een oplossing heb. Mij stoort dat dan.

Conclusie:

Spanning: 3

Schrijfstijl: 3,5

Plot: 2

Leesplezier: 4

Originaliteit: 3

3 sterren voor Dancer van Karin.

Spanning: 3,5

Schrijfstijl: 4

Plot: 3

Leesplezier: 4,5

Originaliteit: 3

Psychologie: 2,5

3,5 ster voor Dancer van Ink.

Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!

Uit de oude doos: Hou van mij - Anja Feliers

Titel: Hou van mij !

Auteur: Anja Feliers

Uitgeverij Mantra

317 pagina's

Verschenen: oktober 2011

ISBN 978 90 223 2670 1

Recensie door Lydia Buist

Anja Feliers is een Vlaams auteur van zowel jeugdboeken als boeken voor volwassenen. Ze heeft al vier thrillers rond psychologe Kathleen Verlinden op haar naam staan. Anja's debuut als thrillerauteur, ‘Verleid me’, behaalde in 2011 de derde plaats bij de Crimezone Thriller Awards. Er is pas weer een nieuw boek van haar verschenen ‘Vergeef me’.

‘Ik zie wel hoe ze soms naar me kijkt. Haar blik is uitdagend en tast mijn grenzen af. Ze vraagt om aandacht en weet als geen ander hoe ze dat moet doen. Glimlachend, knipogend, op de grens van het provocerende. Ze roept gevoelens bij mij op die niemand anders ooit heeft weten op te roepen. Als ik bij haar ben, word ik iemand anders. Vult mijn hoofd zich met beelden over wat ik met haar zou doen. Ze weet wat ze doet. Ze beseft het maar al te goed. Ze schept er genoegen in met mij te spelen en mijn uithoudingsvermogen te testen. Ze is vermoeiend. Zo vermoeiend. Ik weet niet hoe lang ik haar nog zo haar gang kan laten gaan.’

Kathleen is psychologe en docente en woont samen met Julie, haar tienerdochter. Haar leven verloopt vlekkeloos, tot Matthias, een twintigjarige student, avances maakt . Kathleen wijst hem af. Vanaf dan lijkt alles voor haar verkeerd te lopen. Even later vertelt Julie haar dat ze smoorverliefd is op deze Matthias. Bij Kathleen slaan de stoppen door .

Het verhaal speelt zich af in Oud-Rekem, een Vlaams dorpje. Anja Feliers is hier zelf opgegroeid en weet het dorp mooi te beschrijven. Wat ik zo bijzonder vind in dit boek is dat de gescheiden ouders van Julie, dus Kathleen en Marc, vriendschappelijk met elkaar omgaan. Ze hebben het beste met Julie voor. Ze hebben geen haatgevoelens jegens elkaar. Tegenwoordig in deze maatschappij komen er veel vechtscheidingen voor en zijn de kinderen de dupe. Toch ook wel een boodschap van ‘zo kan het ook’.

‘Ze weet dat ze rekening moet gaan houden met mij. Misschien zal ze eerst nog wat tegensputteren, zal ze trachten me alsnog weg te krijgen, maar dat laat ik niet gebeuren. Daarvoor heb ik al te veel tijd en energie in haar gestoken. Ik laat me niet zomaar aan de kant schuiven. Ze is gewaarschuwd.’

Ik kreeg echt de rillingen, hoe kan iemand zoveel haat in zich hebben. Anja kruipt in de personages, waardoor het geloofwaardig over komt. Ze neemt de lezer mee in een emotionele achtbaan: jaloezie, wraak, afgunst, angst en liefde. Je voelt het. Anja heeft een vlotte schrijfstijl, waardoor het boek makkelijk weg leest. Het is moeilijk weg te leggen, het is net een magneet: het boek trekt de lezer aan en laat het niet meer los. 

Ik heb genoten van dit boek en ik geef dit boek 4 sterren. 

Vergeef me - Anja Feliers

Titel: Vergeef me

Auteur: Anja feliers 

Uitgever: lannoo

369 pagina's

Verschenen: oktober 2014
Recensie door Lydia Buist

Anja Feliers is een Vlaamse schrijfster, en wat voor één.  

‘Verleid me’ was haar debuut, waarmee ze in 2011 de derde plaats bij de Crimezone Thriller Award behaalde. ‘Vergeef me’ is haar vijfde thriller, voor mij zeker een award waard. 

In ‘Vergeef me’ ontmoeten we wederom psychologe Kathleen Verbinden die we kennen uit haar vorige thrillers ‘Laat me los’, ‘Hou van mij’ en ‘Vergeet mij niet’. 

Het was nooit de bedoeling geweest, maar hij was tot over zijn oren verliefd op haar. En dat ze als docente op zijn school zou beginnen, maakt hun verhouding alleen maar spannender. 

Wanneer Yasmine de relatie plots verbreekt, probeert David hardnekkig tot haar door te dringen. Tevergeefs. Maar zij is alles voor hem. 

Hij zal haar nooit meer laten gaan....

Hij zou er alles aan doen om haar voor zich te winnen. Niets of niemand kon hem nu nog tegenhouden. Voor hij de trap opging, haalde hij het geweer uit zijn jas. Nog een laatste keer keek hij om.

‘Het was stil in de school. Heel erg stil.’

Anja Feliers heeft voor dit boek een heftig onderwerp gekozen. Een gijzelingsdrama op een school. Wanneer David het lokaal binnentreedt van Yasmine met een geweer begint de nachtmerrie..... Hij wil aandacht, aandacht van Yasmine. Hij laat zich niet aan de kant schuiven door Simon. Yasmine heeft voor David drie jaar een relatie gehad met Simon, haar grote liefde. Hij heeft de relatie verbroken, hij heeft zijn kans gehad volgens David.

Ze is van hem, alleen van hem. Yasmine moet inzien dat ze bij hem hoort. Hij wil dat ze geraakt is door de actie die hij voor haar doet. 

Hij zet alles op het spel.....

Vergeef me bestaat uit twee verhaallijnen: het heden en het verleden. Aan het eind wordt alles samengevoegd.  

Anja heeft een heerlijke schrijfstijl, schrijft vlot. De spanning is vanaf het begin tot het eind aanwezig. Ik was nieuwsgierig naar de beweegredenen van Davids wanhoopsdaad, ‘wat wil hij hiermee bereiken?’ vroeg ik me af. Is dit jaloezie? Ik bleef maar lezen, het is spannend, het is pakkend.

Anja kruipt in de huid van haar personages, je voelt de emoties van niet alleen Yasmine en haar klas, maar ook van David . We leren David kennen en komen achter de beweegredenen waarom hij zover gaat.

Wil je een super spannend boek lezen, dan zou ik deze zeker aanraden! 

‘Vergeef me’ krijgt van mij 4 sterren.

Matsya - Sterre Carron

Titel: Matsya

Auteur: Sterre Carron

Uitgever: NAU

368 pagina's

Verschenen: oktober 2014

Recensie door Lydia Buist

Sterre Carron is een Vlaamse auteur en woonachtig in België, maar ook in Nederland is ze zeker geen onbekende. Ook wij Nederlandse thrillerlezers hebben haar in onze armen gesloten. Dat ze kan schrijven heeft ze laten zien met haar debuut 'Mara' en het vervolg  'Tirtha'. ‘Matsya’ is het derde deel met hoofdpersoon Rani Diaz. Wederom een goed boek die je de adem beneemt tijdens het lezen. Zodra je het boek openslaat heb je maar een doel: lezen , lezen en nog eens lezen. 

Iemand staat voor een diepe afgrond, alleen diegene weet het niet, nog niet....

'Welke dag is het vandaag?'

Dat is de vraag die een vreemdeling door de telefoon stelt aan Ellen Verbeek, een bevlogen kinderchirurg, net voordat haar man en tweeling thuiskomen. Een dag later wordt Emma , de oppas, op lafhartige wijze in het zwembad van hun huis vermoord. De dood van deze jonge vrouw stelt de gevoelige hoofdinspecteur Rani Diaz en haar rechercheteam voor raadselen. Ze weten dan echter nog niet dat het pas de eerste ronde is van een meedogenloos vergeldingsplan. 

Ellen Verbeek heeft alles wat haar hartje begeert: een goede baan, een liefhebbende man en een tweeling, Liselotte en Hendrik. Ze wonen in een mooi landhuis met alles er op en eraan. Wat wil een mens nog meer? Zonder dat ze het weet wordt ze al een half jaar gevolgd. Op 11 januari krijgt Ellen een vreemd telefoontje. Niets is meer wat het lijkt. Wanneer de oppas de volgende dag op gruwelijke wijze wordt vermoord belanden Ellen en Mark in een nachtmerrie. 

"Ik weet alleen dat dit de daad is van een zieke geest." 

Rechercheur Rani Diaz en haar team staan voor een raadsel. Aan hun de taak om het op te lossen. Er volgen een reeks bizarre gebeurtenissen, er is haast geboden om deze zaak zo snel mogelijk op te lossen. 

De ultieme wraak van een gestoorde en gewelde geest.

Ik heb genoten van Matsya. Ik vond het leuk om Rani, haar gezin en haar collega's nog beter te leren kennen. Sterre kruipt echt in de huid van haar personages. Wanneer Rani het slechte nieuws moet brengen aan de moeder van de vermoorde oppas Emma, dan komen er herinneringen bij haar boven. Ze is een kei van een rechercheur, want krijgt ze een zaak, dan bijt ze er ook helemaal in vast, niets houdt haar tegen. 

Dit boek moet je echt lezen!!!!!!!!

Het verhaal pakt je, het laat je werkelijk niet meer los. Het leest vlot, korte hoofdstukken en elke nieuwe hoofdstuk wordt mooi weergegeven door een mooie bewerking op de pagina (in mijn ogen een treurwilg).  De titel wordt op het eind duidelijk: ‘Matsya’ is een woord dat ik nooit meer zal vergeten.  Bijzonder hoe Sterre de titel verwerkt in het boek. 

Ik raad aan om haar boeken op volgorde te lezen, want op deze manier leer je de hoofdpersonages die je in elk boek tegenkomt goed kennen. Het is echt een serie die je gelezen moet hebben. Het is spannend en goed opgebouwd: ik zou zeggen waar wacht je nog op? Je zult er geen spijt van krijgen! 

Deze serie omtrent Rani Diaz is echt een meesterwerk .

Ik geef daarom ‘Matsya’ 5 sterren. 

De favoriete boeken van 2014 van Sterre Carron

Sterre Carron de vrouw die opeens de laatste weken begint rond te zingen op Nederlandse boekenpagina's. Thrillerlezers ging op onderzoek en Alex nam een interiew af. Natuurlijk vroeg hij haar ook naar haar favoriete boeken van dit afgelopen jaar.

In willekeurige volgorde noemt Sterre de volgende boeken:

1.Anders van Terpstra
 2. De onderkant van de sneeuw van Ilse Ruijters
3. Vergeef me van Anja Feliers
4.  De toeschouwers van Hilde Vandermeeren
5. en 6. En de twee boeken van Nathalie Pagie omdat ze me uit mijn dipje geholpen hebben nadat ik Matsya had geschreven. Ik miste de slechterik uit mijn boek, zo erg dat ik er enkele dagen depri van was. Zie je nu wel dat ik ze niet alle vijf op een rij heb ;-)