Wat las en deed ik de afgelopen twee weken?

Goedemorgen op deze hele zonnige morgen! Wat een heerlijk weer is het toch. Gisteren ook al zo lekker en nu schijnt het zonnetje alweer volop. Dat wordt dus niet al te lang achter deze laptop zitten en lekker naar buiten, in de tuin, met een boek. 

Een boekje in dit geval, ik ga Vector lezen, het geschenkboekje wat je de komende tijd krijgt als je een (spannend) boek koopt. Ik heb geen spannend boek gekocht, maar ik kreeg het in de goodiebag na afloop van de Avond van het Spannende Boek, de aftrap van de Spannende Boeken Weken. 

Wat was het weer een geweldige avond! Ik trof Ink afgelopen donderdag op Amsterdam Centraal Station (na wat heen en weer geapp en gebel): 'ik sta bij de AKO', 'ja ik ook', 'ja maar niet bij deze', 'oh, ik loop wel helemaal naar voren naar de stationshal', 'ja is goed, doe ik ook'. 'Ik ben er, waar ben jij dan?'. 'Eehhh...'.  Uiteindelijk vonden we elkaar ergens halverwege. In plaats van de Starbucks, gaan we naar de Chocolate Company, want het was maar frisjes en daar hoort dan warme chocomel bij. Bij de Chocolate Company doe je er een kwartier over om te kiezen wélke warme chocomel je dan wil, want daar hebben ze 50 verschillende smaken. Ik koos uiteindelijk voor een mocca versie en Ink voor een 89% puur versie. Lekkerrrrrrrrrrrrrrrr. Diana voegde zich wat later bij ons en na wat geklets begeven we ons richting de tram die ons naar het Lab III brengt. Eerst wat eten bij WD Café. Net als veel andere gasten die net als wij naar de Avond van het Spannende Boek gaan. Het personeel van het eetcafé kwam steeds met een ietwat paniekerige blik in de ogen vragen of we al iets wilden bestellen. Wilden we wel, maar ja, de freule was nog onderweg en die zou er elk moment zijn. 

Al drie keer. 

Ondertussen komt de ene na de andere BS'er (Bekende Schrijver) binnenlopen. Inge Ipenburg (mag ik ook zo mooi opdrogen als zij alstublieft??), Nicolet Steemers, Donald Nolet, Hilde Vandermeeren, Michael Berg. Ilse Ruijters komt een babbeltje maken samen met haar Bas (die een carrièreswitch van Ilse van schrijfster naar kassajuf wel ziet zitten). Sinds onze laatste ontmoeting (vorig jaar juni in Almere) is haar nieuwste boek al 40 keer herschreven. Ik ben benieuwd! 

Eveline Karman kwam al meteen kletsen toen wij binnenkwamen, wat een lieverd is dat toch. Ik loop bijna Patricia Snel omver bij de toiletten (sorry Patricia, normaal gesproken krijg ik best wat meer uit mijn strot, maar ik was even mijn tong verloren geloof ik). 

Na het eten begeven we ons naar het Lab 111 waar we Pjotr Vreeswijk ontmoeten en ook Ika Gerritsen. Joyce Spijker komt op haar dooie gemakje aangeslenterd op een paar prachtige schoenen waar ik al rugpijn van krijg door ernaar te kijken, Nathalie Pagie, Linda Jansma, de dames van de Crime Compagnie. Het is een aaneensluiting van 'hee hallo, hoe is het? Wat leuk je weer te zien!'.

Na het uitreiken van de Gouden Strop en de Schaduwprijs (ik had geen enkele verwachtingen, want geen van de genomineerde boeken heb ik gelezen) (ik weet het, schandalig, maar het is niet anders), wordt de bar opengegooid en worden er bitterballen rondgedeeld en kan het feest beginnen. En een feest was het. Gezelligheid, leuke gesprekken (nou ja, gesprekken....dat was wel wat mij betreft het enorme MINpunt van de avond, de muziek stond zo idioot hard dat je alleen maar een op een tegen elkaar kon schreeuwen), ik heb genoten.

Ik ga niet een heel uitgebreid lang verslag maken over de Avond van het Spannende Boek, daar is Ink al mee bezig en dan gaan we alleen maar in herhaling vallen ;-) Wel wil ik nog wel even de freule een eervolle vermelding geven doordat zij zo lief was om mij voor de deur thuis af te zetten. Nou ja...een soort van. De volgende ochtend kreeg ik als opmerking van mijn echtgenoot: 'ik hoorde vannacht een auto stoppen...die reed vervolgens weer weg, maar ik hoorde geen voordeur....je was zeker wéér vergeten dat je auto nog bij het station stond?'. 

Tsja.

Ik heb best het een en ander gelezen de afgelopen twee weken, al zeg ik het zelf. In de familie van Joyce Spijker. Aanvankelijk was ik niet zo heel enthousiast, maar dat is helemaal goed gekomen. Ik had daarvoor een heel gaaf boek gelezen en dan valt het boek (welk boek dan ook) dat je daarna pakt, eigenlijk altijd wel een beetje tegen. Maar goed, ik moet de recensie van In de familie nog schrijven (dat wordt overigens mijn 100e recensie!). Ook las ik Het vervloekte huis van Lydia van Houten. Die recensie is klaar. Lydia gaat het boek ook nog lezen en dan maken we er een duorecensie van. Tussendoor heb ik dan ook nog Schemerzone van Amanda Stevens gelezen en ik ga zo beginnen in Vector van Simon de Waal, daarna is Schaduwvechters van Walter Lucius aan de beurt. 

Fijne week en geniet van het mooie weer!

Miriam 

Genomineerden Schaduwprijs

Voor De Schaduwprijs, de prijs voor het beste debuut, zijn de volgende boeken genomineerd: 

Stem! van Marlen Beek-Visser
Lieve edelachtbare van Max van Olden 
De kamers van Lucas de Waard. 

Deze prijs wordt op de Avond van het Spannende boek uitgereikt.
De Schaduwprijs wordt dit jaar voor de 20e keer uitgereikt. 
De winnaar ontvangt een geldbedrag van duizend euro en een kunstwerk van Daan Jippes. De jury van de Schaduwprijs bestaat uit juryvoorzitter Wendela de Vos, de thrillerauteurs John Brosens, Linda Jansma, Peter Römer en Marian Lerchbaumer van de Bibliotheek Kennemerwaard.

Avond van het Spannende Boek - door Juul

Plaats delict: Lab 111 in Amsterdam

Datum: 28 mei 2015

Delict: Avond van het Spannende Boek

Was ik in oktober (bij het Thrillerfestival in Zoetermeer) nog de schaduw van de Bende van Ellende. Deze dag was ik mee als volwaardig (althans, dat maak ik mezelf graag wijs) lid.

Omdat er voorafgaand aan deze avond nogal wat gedoe was, omdat het CPNB had besloten alleen mensen uit het boekenvak toe te laten, en wij wel al allemaal vrij hadden geregeld, hadden we met de bende afgesproken gezellig bij Ann thuis een High Tea te gaan houden. Dat we uiteindelijk toch allemaal een kaartje hadden voor de AvhSB was een onverwacht cadeautje. Maar goed....ook naar de High Tea hadden we uitgekeken. Dus besloten we er een bende-dag van te maken. Alleen 's middags ontbraken er 2 en 's avonds 1, jammer, maar alle begrip.

Ann had de tafel al prachtig gedekt, het leek wel een koninklijke High Tea. We hadden allemaal ons steentje bijgedragen aan bakken en andere lekkere dingen. Mijn bijdrage was een overheerlijke worteltaart.

Op alle bordjes stond ook een mooi ingepakt cadeautje: een leuke mok van Ann. Thanks lieverd, had echt niet gehoeven! Maar het gaat zeker mijn favo-mok worden :).

De HT was supergezellig, veel tranen van het lachen en buikpijn. Lekker eten, lieve mensen en goede gesprekken. Wat een rijkdom om zo'n groep mensen om je heen te hebben.

Veel te snel moesten we alweer op weg naar Amsterdam. De gesprekken ging onverminderd verder, het lachen ook. De mensen in de coupe bij ons hebben geweten dat wij er waren en dat we het naar ons zin hadden...zij wat minder. Tja...je neemt het mee, maar....wat een "Herkenning"!

In Amsterdam was het even zoeken naar de locatie. We moesten er toch echt bijna zijn. Druk aan het zoeken hadden we weinig oog voor de omgeving, behalve Lydia, die stond plots stil, want daar op een muurtje zaten Linda Jansma en Puck Vermeulen heerlijk te genieten van het zonnetje. Wij zijn er toen maar even bijgeschoven en hebben gezellig gebabbeld. Linda en ik raakten in gesprek over van die irritante sleurkarretjes die mensen zo graag meenemen naar evenementen als de Huishoudbeurs, Libelle-week, Margriet-fair en hoe al die dingen ook mogen heten....Pffff, zo irritant en als jij er dan wat van zegt ben jij een zeurpiet terwijl zij die dingen overal doorheen sleuren of er nou iemand staat of niet....Dat dus....

Marlen Beek-Visser waaide ook nog even voorbij op zoek naar een parkeerautomaat.

Opeens zag ik de overige leden van de bende naar binnen gaan, dus wij er snel achteraan. Bij de ingang stond een wulpse agente die controleerde of je wel naar binnen mocht, zo ja, dan kreeg je groen licht. Gelukkig kregen we dat allemaal!

Eenmaal binnen werden we ontvangen met een een glas blauwe prosecco. Geinig en ook best te drinken, vond ik als enige van de bende...

Al snel was het bommetje vol en stond iedereen geanimeerd te kletsen. Tot het tijd werd om naar de grote zaal te gaan voor de uitreiking van de Schaduwprijs en de Gouden Strop. Het werd, net als vorig jaar, gepresenteerd door Isolde Hallensleben, die we oa kennen van DWDD, daar was ze een Jakhals.

Ik weet niet wat voor een bui ze had, maar ik vond dat ze zich gedroeg als een Frans Zuchtmeisje, veel gekir, gezucht, fout geflirt. Ik werd er een beetje iebel van.

Van de Schaduwprijs had ik geen van de boeken gelezen. De winnaar werd Tunis van René van Rijckevoorsel. En eerlijk gezegd ben ik nu best nieuwsgierig geworden naar dat boek. Hij staat nu in ieder geval op mijn NTL.

Van de genomineerden voor de Gouden Strop had ik maar 1 van de 5 boeken gelezen. En eerlijk gezegd vond ik dat een slecht boek. Hoopte dus heel erg dat dat boek niet zou winnen. En gelukkig was dat ook zo. De winnaar van de Gouden Strop werd Jo Claes, ook een schrijver die op mijn NTL komt, en eigenlijk al stond.

In zijn dankwoord sprak hij over de "Chinese Muur" die zich literair tussen Nederland en Vlaanderen bevindt. Het is onbegrijpelijk dat Nederlandse (thriller-)schrijvers bijna niet te verkrijgen zijn in Vlaanderen en andersom. En dat is het natuurlijk ook. Zoals er in Nederland goede schrijvers rondlopen, is dat in Vlaanderen natuurlijk ook het geval. Maar om hier een boek van een Vlaamse schrijver te bemachtigen kun je niet zomaar een boekhandel binnenwandelen. Je moet bijna altijd online bestellen. Raar en een gemiste kans, want onontgonnen lezerspubliek.

Na de uitreiking kon iedereen socializen onder het genot van een drankje van de open bar. Het was behoorlijk druk en erg leuk om mensen te kijken. Uiteraard ook, vooral, veel leuke schrijvers gesproken. Ilse Ruijters, Olga Hoekstra, Nathalie Pagie en voor mezelf een hoogtepunt: Simon de Waal. Ik had eerder dit jaar een stukje geschreven over de overeenkomsten die mij opvielen tussen de Noordzeemoorden van Isa Maron en de serie Noord Zuid, waar Simon de Waal één van de schrijvers van was. Hij en Isa hadden uitgebreid op dat stukje gereageerd en daar was (en ben) ik natuurlijk trots op. En dus vond ik het ook heel bijzonder om hem even daarover te spreken.

Met Olga Hoekstra had ik afgesproken de eerstvolgende keer dat wel elkaar zouden treffen, dat we dan een Shoefie zouden maken. Ik was er op voorbereid, had leuke bloemetjesschoenen aan, maar Olga....echt een leuk, lief en geweldig mens hoor, echt! Maar die schoenen van donderdag....

Op weg naar de hal, even uit de drukte, liep ik langs een behoorlijk lange man. Ik viel met mijn 1,62 echt in het niet. Dat vonden we zo grappig dat we er echt een foto van moesten maken. Geen idee wie die man was, maar grappig was het wel. Ook wel weer typisch iets voor mij om te gebeuren.

Veel te snel was het tijd om naar huis te gaan. Nadat we onze jassen en tassen hadden gehaald zag ik die nogal grote meneer weer. Ik was toch nieuwsgierig en ging mezelf even voorstellen. Wat bleek....het was thrillerauteur Ed van Eeden. Ik heb zelfs een boek van hem in de boekenkast staan: Dossier Jeugdbende. Heel grappig!

Doodmoe, maar zo blij over de geweldige dag ben ik gaan slapen.

Juul

Winnaars Schaduwprijs & Gouden Strop 2015

Gouden Strop voor De mythe van Methusalem van Jo Claes

De mythe van Methusalem (Houtekiet) van Jo Claes heeft op 28 mei 2015 De Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek, gewonnen. Claes ontving de prijs uit handen van juryvoorzitter Laetitia Griffith op de Avond van het Spannende Boek in Lab111 in Amsterdam. Aan De Gouden Strop is een geldprijs van € 10.000,- verbonden en een sculptuur van de hand van Marianne van den Heuvel. De jury over de winnende thriller: ‘Jo Claes heeft, door gebruik te maken van een aantal klassieke elementen van de triller, het verhaal intelligent, spannend, met veel vaart en beeldend beschreven.’ 

Jo Claes woont en werkt in Leuven. Zijn schrijversloopbaan begon met De Stenen Toren dat werd bekroond met de Debuutprijs. 

In 2008 verscheen zijn eerste misdaadroman over de Leuvense inspecteur Thomas Berg, De zaak Torfs. Daarna volgden De blinde vlek, Dood in december, Het oog van de naald, Tot de dood ons scheidt, Getekend vonnis en De mythe van Methusalem, waarmee hij vorig jaar de Hercule Poirot-publieksprijs won. 

Schaduwprijs naar Tunis van René van Rijckevorsel

De Schaduwprijs, de prijs voor het beste oorspronkelijk Nederlandstalige thrillerdebuut, werd voor de 20^ste keer uitgereikt en ging naar Tunis van René van Rijckevorsel (Cargo/De Bezige Bij). Van Rijckevorsel ontving een geldbedrag van € 1.000,- en een kunstwerk van Daan Jippes. De prijzen zijn een initiatief van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM). 

Tunis is het thrillerdebuut van auteur René van Rijckevorsel (1961) bij het Tomas Ross Crime fonds van De Bezige Bij. Van Rijckevorsel is journalist en maakt deel uit van de hoofdredactie van het tijdschrift Elsevier. Hij woonde begin jaren negentig met zijn vrouw in Tunesië.

Verslag 1 van AVSB door Moon

De Avond van het Spannende boek 2015

Kaarten check

treinkaart check

outfit check.

Moon kan op stap! 

Op pad naar de Avond van het Spannende boek. En echt, dat is best spannend, want de Gouden Strop wordt uitgereikt en de Schaduwprijs voor beste debutant. En spannend wie we allemaal gaan ontmoeten.

Sowieso de bendeleden (ons team), wat op zich altijd al een groot feest is. Door onze 6 gewonnen en andere verkregen kaarten konden we allemaal mee naar de avond. Hoe leuk allemaal die zwarte T-shirts! Hierdoor werd je ook herkend. Nathalie Pagie vroeg me wie ik was, waarop ik mijn voornaam noem. Nathalie maakt het gelijk af met mijn achternaam. 

Al om drie uur s'middags zat ik in de trein op weg naar Amsterdam . De andere bendeleden zijn eerst op de High Tea in Den Haag bij Ann. Ann, ik weet niet wat je ze gevoerd hebt maar volgens mij meer dan genoeg: allemaal bolle koppies kwamen het Lab 111 binnen lopen!

Ink en ik hadden afgesproken 16.30 uur op het station Amsterdam Centraal.....Das groot daar… Vind elkaar dan maar eens , maar gelukt :lang leve de mobieltjes.. 

Ook Miriam zou daar heen komen rond die tijd alleen had ze de bus gemist, oepsss. Wat nu? Tijd voor de Starbucksontmaagding! Voor de allereerste keer naar een Starbucks. Ohh wat is dat lekker zeg: een heerlijk Machiatto met Caramel. Daar ga ik voortaan niet meer zomaar voorbij lopen.

Toen de koffie op was en wij ietwat bijgekletst hadden en inmiddels ook Miriam was gearriveerd, gingen de dames op pad in de grote stad. Nu kom ik zelf uit een prachtig klein dorp, dus echt veel gewend ben ik niet. Met de tram en de Moon Moon, kwamen we iets later dan verwacht in WG café waar Ink en Mir hadden afgesproken om iets te gaan eten met wat mensen van een uitgeverij. 

Als thrillerlezer neem je dan natuurlijk KOGELbiefstuk. 

Heerlijk gegeten en enorm gezellig gekletst en naar mate het dichterbij 19.30 uur kwam begonnen de zenuwen toch wel te komen. Bianca Nederlof van LetterRijn was genomineerd voor de Schaduwprijs voor haar boek 'Ongrijpbaar'. Echt super spannend dan natuurlijk, en ik heb het boek gelezen en het zou wat mij betreft een terechte winnaar zijn. Maar we wachtten het even af.

19.30 uur: De deuren gingen open en we werden ontvangen door een wel heel streng ogende politiemevrouw. Onder het genot van een heerlijk zoet blauw drankje in de ontvangsthal, wachtten we geduldig tot de uitreiking zou beginnen. Ondertussen flink bijkletsen en de eerste schrijvers al een hand geven en een praatje maken.

Genomineerde Bianca met de mensen van LetterRijn

Een spannend moment voor alle genomineerden en hun uitgevers natuurlijk,want ik ben er wel achter dat het echt niet zomaar iets is om uitgever te zijn en een boek van iemand uit te geven. Maar ook voor de schrijvers: er zit zoveel werk in en dan een prijs winnen is helemaal top natuurlijk.

Al gauw begon het met de Schaduwprijs, die gewonnen werd door René van Rijckevorsel, met zijn boek Tunis. Zo enorm jammer vind ik dit. Ik had het Bianca enorm gegund! Maar genomineerd zijn is ook al heel stoer en dan ook nog lovende woorden uit het jury rapport aan horen, daar mag je al zo trots op zijn!

De Gouden strop, de prijs der prijzen in thrillerland met een cheque van 10.000 euro. Dat is niet mis toch? Er waren 5 genomineerden en van elk boek werd het juryrapport voorgelezen. Bij het luisteren klikte ik in mijn hoofd al aan welke op mijn NTL lijstje kan gaan zetten. De winnaar is Jo Claes met 'De Mythe van Methusalem'. Ik heb al zoveel lovende woorden over de boeken van Jo Claes gehoord van Linda Jansma dat mijn interesse toch al was gewekt en nu helemaal.

Jo begon in zijn dankwoord vooral over het niet te verkrijgen van Belgische boeken in Nederland en andersom. En dit is iets waar ik het helemaal mee eens ben. Zo zijn de boeken van Sterre Carron hier echt niet te krijgen. Ze lagen niet in de winkel en ook niet in de bibliotheek. Dat is toch echt wel een gemis. Je zou elkaar toch moeten versterken en zo missen we heel veel grote boeken. Ik ben momenteel in Mara bezig van Sterre Carron en die  had ik echt niet willen missen.

Na het officiële gedeelte was het tijd om te socializen, onder het genot van een drankje en een bitterbal. We hebben echt leuke gesprekken gevoerd met meerdere schrijvers. Met Ilse Ruijters over de Hello Kitty sokjes en fouten die in een boek kunnen sluipen, met Marlen Beek-Visser over Stem! en hoe enthousiast ik er over was. Nathalie Pagie dat ze bezig was met boek drie en ik ben dus weer nieuwsgierig, met Olga Hoekstra over schoenen en haar nieuwe boek 'Nevel'. En in de hal op het einde nog met Linda Jansma en Puck Vermeulen .Waar heb je het met Linda over? Nou natuurlijk hoe nieuwsgierig je bent naar haar nieuwe boek. Nog 1 week geduld! 
Toen zag ik in mijn ooghoek Anna Drijver lopen... ik denk : 'durf ik?, durf ik?'. Linda zegt: 'doen joh'. Heel brutaal gevraagd of ik op de foto mocht met haar :wat een mooie vrouw. En ondanks dat ze de jas al aan had en echt weg moest toch even een kiekje. Blij!!

Toen maar eens checken hoe laat het was en hoe laat de trein ging naar het mooie Julianadorp.... OEPS dat was echt een slimme actie, want ik moest echt gaan! Snel iedereen, die ik zo snel zag, gedag gezegd en rennen. Eerst met de tram, die ik nu in 1 keer vond. Net op tijd bij het station en gelukkig had de trein vertraging en kon ik zo instappen. Moe, maar zeer voldaan van een echt hele gezellige avond met mega lieve mensen heb ik lekker in de trein - je raadt het al - zitten lezen, met mijn gedachten af en toe teruggaand aan de fijne gesprekken die ik heb gevoerd.

CPNB bedankt voor de kaarten, ik had het voor geen Gouden strop willen missen!