In gesprek met Yvonne Franssen

 

Zopas verscheen Yvonnes laatst geborene, ‘Oscar’.  Thrillerlezers! organiseerde een leesclub en de uitverkoren lezers gingen helemaal op in de rollercoaster die de psychologische thriller is.  Hoewel de auteur het momenteel heel druk heeft (bookpresentaties ed.), maakte Yvonne graag tijd voor de Thrillerlezers!.

 

• Dag Yvonne. Stel je je even voor?

Wie is Yvonne Franssen? Die vraag kan ik met een gerust hart overslaan, want als ik alle onderstaande vragen heb beantwoord weten jullie meer over me dan ikzelf. 😊

 

•  Hoe zou jij jezelf typeren (sterke en minder sterke punten) met enkele goed gekozen adjectieven?

 

Op mijn Tinderprofiel staat: spontaan, vrolijk, lief, enthousiast, sexy, zorgzaam, empathisch, creatief, jeugdig, passievol, stoer, gevoelig, impulsief.

Allemaal goede eigenschappen uiteraard. Je zou het als een minder sterk punt kunnen zien dat ik de meeste van die eigenschappen niet 24/7 in praktijk breng. Of wacht, allemaal niet!

 

• ‘Oscar’ is de opvolger van ‘Kamer 305’ (2019?)? Heb je die tijd nodig gehad om ‘Oscar’ te schrijven of werkte je ondertussen ook aan andere projecten? 

 

Dit is pas de derde vraag en ik sta op het punt op mijn hele levensverhaal prijs te geven! Ik ben bijna meteen na het verschijnen van Kamer 305 aan Oscar begonnen. Dat vlotte heel aardig, totdat er in de zomer van 2020 behoorlijk de klad in kwam. Niet alleen liep ik vast met het verhaal, ook met mijn privéleven. Een woelige tijd volgde, zó woelig dat ik in het najaar van 2020 aan een ander, losjes op waargebeurde feiten gebaseerd verhaal ben begonnen. Op dat moment was het daar echter nog te vroeg voor, in januari 2021 heb ik daarom het manuscript van Oscar weer ter hand genomen en met een voortvarendheid die me zelf verbaasde voltooid. (de smeuïge details bewaar ik nog even voor Jinek of Umberto ;))

 

• Schrijf je enkel thrillers of beoefen je ook nog andere genres?

 

Ik schrijf ook gedichtjes. Die ik zelf liever versjes noem.

 

•  Kan je leven van jouw schrijven of heb je naast schrijven nog een andere baan?

 

Helaas kan ik met alleen maar schrijven niet mijn brood verdienen, laat staan de broodnodige wijn. Ik heb dus ook nog een reguliere baan.

 

•  Je lijkt mij een ‘gulle’ schrijfster.  Regelmatig trakteer je op social media op een leuk, mooi versje.  Wat haal je daar voor jezelf uit?  (ik veronderstel dat je dat helemaal gratis en voor niks doet?)

 

Wat mijn versjes betreft, daar ben ik in 2016 mee begonnen. Ook toen worstelde ik met een manuscript en om mezelf te dwingen om te blijven schrijven nam ik me voor om elke dag een versje te schrijven. Dat heb ik ruim twee jaar volgehouden, nu schrijf ik alleen nog maar een versje als het ‘vanzelf’ bij me opkomt. Ik vind het een fijne schrijfoefening, beleef er plezier aan en merk dat ik er ook veel anderen blij mee maak.

 

•   Met die versjes deel je lieve gedachten, wijsheden, vaak toch wel intieme ideeën.  Ben jij iemand die graag zieleroerselen deelt met anderen?  Krijg je veel (positieve) reacties?

 

Ja en ja! Maar tegelijkertijd is het voor sommige mensen erg moeilijk om te begrijpen dat mijn versjes - hoe persoonlijk ze vaak ook lijken - niet per definitie een exacte weergave van de werkelijkheid zijn. Dat heeft ook wel eens tot fikse ruzies geleid.

 

•  Vindt het verhaal van ‘Oscar’ zijn oorsprong in de realiteit?

 

Daar kan ik heel kort over zijn: (gelukkig) zeer beslist niet!

 

•  In het begin vraagt ‘Oscar’ toch een zekere mate van concentratie omdat de verschillende personages hun intrede maken in het verhaal.  Daarna speelt het verhaal zich af in de beslotenheid van dat groepje mensen (zo ook in Kamer 305!).  Hou je het aantal personages graag beperkt?  Waarom is dat belangrijk volgens jou?

 

Zoals in de vraag al wordt aangegeven vraag ik best een hoge mate van oplettendheid van mijn lezers door meerdere personages op te voeren die allemaal in de ik-vorm hun verhaal vertellen en daarnaast soms ook nog tijdsprongen maken. Het zou te hectisch worden als ik daarnaast ook nog eens een grote hoeveelheid personages zou opvoeren. Bovendien hou ik zelf erg van een ‘klein’ verhaal.

 

• In welke mate voelde je je betrokken bij het verhaal van ‘Oscar’?  Ik meende toch enige kritiek op het systeem te herkennen.  Of is alles louter fictie en dus verzonnen?

 

Een vraag waar ik tevreden om moet glimlachen omdat ze alleen maar door een oplettende lezer kan worden gesteld. Hier en daar uit ik met een enkele zin tussen de regels door wel eens mijn mening over bepaalde zaken.

 

• Tijdens het schrijven zit je natuurlijk met je neus bovenop de feiten die zich dag na dag, uur na uur voordoen.  Hoe voelde je je toen het verhaal eenmaal af was en je het in zijn geheel nalas?

 

Als een verhaal eenmaal af is en alle verhaallijntjes en details naar mijn mening netjes in elkaar passen geeft dat een heerlijk tevreden gevoel. Minstens een minuut lang. Daarna slaat meteen de twijfel toe: is het wel goed genoeg? Is het wel spannend genoeg? Heb ik wel aan alles gedacht? Gelukkig bleek dat tot nu toe telkens zo te zijn.

 

• Ben je zelf een thrillerlezer?  Haal je inspiratie voor jouw boeken uit het lezen van thrillers van andere schrijvers?

 

Ik lees graag thrillers. Voor mijn plezier, maar ook uit interesse. Hoe bouwen andere auteurs hun verhaal op? Wat vind ik daarvan? Wat de inhoudelijke kant van een verhaal betreft, die ontwikkelt zich bij mij terwijl ik schrijf. De verhalen die ik lees zijn immers al geschreven. ;)

 

•  De personages in ‘Oscar’ draaien voortdurend om elkaar heen en delen een hele geschiedenis.  Weet jij al van bij het begin wie en hoe ze echt gaan worden of bepaalt de evolutie van het verhaal ook de wording van de karakters?

 

Ik heb het al vaak verteld en het is echt waar: als ik aan een verhaal begin heb ik nauwelijks enig idee hoe het gaat verlopen. Het is nog nooit voorgekomen dat ik een verhaal schreef dat eindigde zoals ik dat van tevoren had bedacht. Zelfs de summiere ideeën waarmee ik aan de slag ga houden meestal geen stand. Het loopt altijd anders. De personages gaan een eigen leven leiden en ik mag meelezen terwijl ik typ.

 

•  Werk je ze allemaal tegelijkertijd uit, terwijl het verhaal zich ontwikkelt, of creëer je de personages eerst apart om hen daarna in te passen in het grote geheel?

 

Ik werk de personages uit zoals ze zich aan me ‘openbaren’.  Neem het verhaal van Oscar. Als ik lekker aan Ilse zit te werken en haar persoonlijkheid krijgt steeds meer vorm, onderbreek ik dat proces niet om met André verder te gaan. Pas als Ilse stilvalt, pak ik een ander personage op. Naarmate het verhaal vordert wordt dat overigens wel een meer en meer gestructureerd proces. Omdat ik de personages beter leer kennen wordt het gemakkelijker voor me om ze te ‘regisseren’.

 

• Zijn er personages die je niet moet?  Waarom?

 

Ik mag niet al mijn personages, maar ik heb wel altijd een zeker begrip voor iedereen. Hoe fout iemand ook handelt, ik meen te begrijpen (dat betekent niet goedkeuren) waar zijn of haar gedrag vandaan komt. Dat moet denk ik ook wel, anders zou ik een volkomen ongeloofwaardig personage hebben neergezet.

 

• ‘Oscar’ ligt nu in de winkel.  Ben je reeds met het schrijven van een nieuw spannend verhaal begonnen?  Kan je er al iets over kwijt?

 

1.     Er ligt al een half manuscript op de plank, zie mijn antwoord op vraag 3.

2.     Er zoemt een idee rond in mijn hoofd.

Ik ben op dit moment nog heel druk met de boekpromotie rond Oscar en heb me voorgenomen om deze maand (juli 2021) niet over een volgend verhaal na te denken. Maar eind augustus ga ik een weekje op vakantie en tegen die tijd hoop ik een keuze gemaakt te hebben uit bovengenoemde opties? Hebben de lezers een voorkeur?  

 

• Mag ik je tot slot een  paar dilemma’s voorleggen?  Motiveer je kort jouw antwoorden?

-      Een biertje of chocomelk?

 

In de zomer een biertje, in de winter warme chocomel mits er slagroom op zit. Bij geen slagroom ook in de winter liever een biertje.

 

-      Een open einde of een gesloten einde?

 

Een open einde. Omdat het veel meer ruimte biedt voor eigen invulling door de lezer. En omdat ik ontzettend geniet van jullie gefrustreerde NEEEEEE!!! als jullie het boek dichtslaan. 😊

 

-      Confrontatie of vluchten

 

Mijn dappere ik roept confrontatie! De mogelijkheid bestaat dat ik in werkelijkheid op de vlucht zou slaan.

 

-      Thriller of versjes

 

Allebei. Onmogelijk om te kiezen. Dat zou hetzelfde zijn als vragen in- of uitademen?

 

Yvonne, namens de Thrillerlezers heel veel dank dat je tijd wou vrijmaken voor dit gesprek.  We zijn nog volop aan het nagenieten en bekomen (!) van ‘Oscar’ en je krijgt ons alweer zover dat we reikhalzend uitkijken naar een nieuw spannend en beklijvend verhaal van jou!  Succes!

 

 

 

 

 

Boekvonnis Kamer 305

In september draaiden wij ook een leesclub met Kamer 305 met Yvonne Franssen. Haar vorige boek Schaduwen was vorig jaar zeer goed ontvangen in onze leesclub, dus wij waren razendbenieuwd naar het nieuwe boek.

De deelnemers waren:
Lien Gautiers
Francina Eijer-Epskamp
Karen Hertogs
Hannie van Grol
Patricia van Zon
Begeleider is Jacqueline Musch

Waar gaat Kamer 305 over?
''Pas na tweeën 's middags werd ik weer wakker. Mijn hele wezen schreeuwde om Martijn, maar hij had niets meer van zich laten horen en wat zou ik moeten zeggen? Toch graai ik nu met wild kloppend hart naar mijn telefoon. Het appje is echter van Corine. Hoe lang moet ik mijn nieuwsgierigheid nog bedwingen? Serieus Kim, ik maak me zorgen. Wat is er aan de hand? Wat is er aan de hand? Absoluut een goeie vraag. Dat zou ik ook wel willen weten. Het lijkt er sterk op dat mijn minnaar zijn vrouw heeft vermoord, mijn echtgenoot heeft geprobeerd mijn moeder te vermoorden en ik ben bang dat een van mijn cliënten onderweg is om mij te vermoorden. Meer niet. Niets om je zorgen over te maken.'' In de literaire thriller 'Kamer 305' raken de levens van Kim en Eva met elkaar verstrengeld tijdens hun huiveringwekkende zoektocht naar het motief achter enkele mysterieuze moorden.

Wat zijn de verwachtingen van de deelnemers?

Patrcia en Karen zijn de enige twee die onbevangen starten, want kennen het eerdere werk niet van de auteur. De andere vier leggen de lat gelijk hoog, want vonden Schaduwen echt een heel goed boek.

Op naar wat de deelnemers dus halverwege het boek vonden. Beviel het boek al?

Francina
Ik ben halverwege en het leest als een trein. Wil weten of ik goed zit qua dader!

Karen
Ik heb toch wel even tijd nodig gehad om in het verhaal te komen. Het schakelen tussen de personages, de ik vorm... maar nu leest het makkelijk weg. Ik heb zo mijn eigen theorieën bedacht van wat en hoe en ben nu vooral razend benieuwd of ik gelijk heb of toch helemaal de mist in ben gegaan met mijn manier van denken. Dus ik ga mooi verder lezen. Morgen zal deze wel uit zijn...

Lien
Het leest weer zeer aangenaam dmv de korte hoofdstukken en met vermelding van wie het vertelt (net zoals in Schaduwen)

Hannie
Inmiddels heb ik het boek uit, maar halverwege had ik niet eens tijd om daarover na te denken, ik wilde alleen maar weten hoe het af zou lopen.

'Het bedwelmende gevoel dat bezit van je neemt als je heerst over leven en dood is verslavend.'

Belangrijk is natuurlijk wat de deelnemers vinden als zij de laatste pagina omslaan:

 "OOOOhhhh... het is uit... ", dacht ik. Ik zat lekker warm in een zetel in mijn veranda. Goed gevonden en ik had het "half" juist. Ik denk niet dat iemand snel de link zou gelegd hebben? (of wel?), noemt Lien direct.

Allemaal intriges, moorden, samenspanningen, wie is wie en wie heeft wat gedaan. Ik kon niet stoppen en wilde steeds verder lezen.

De korte hoofdstukken, verteld uit verschillende visies maakten het lezen heel aangenaam.

Alles, maar ook alles, past in elkaar en ik kon geen enkele fout ontdekken en alles viel in de plooi.

Hannie:
Wat een verrassende toevoeging op het laatst nog. Een heerlijk boek dat bol staat van de verrassende wendingen

Kamer 305 is een boek dat heerlijk wegleest, een actueel onderwerp beschrijft in een spannende setting en op die manier zorgt voor enkele uren vol leesplezier.

Patricia heeft een wel hele enthousiaste reactie:
Damn, oke; was mijn eerste gedachte, toen ik mijn tablet neerlegde en toen" shit waarom heb ik hem nou zo snel uitgelezen?"
Ik vond het echt een verdomd goed verhaal.. Toen ik begon keek ik naar de aantal bladzijden en was een beetje teleurgesteld..  232 blz daar kan nooit heel veel diepgang inzitten, dacht ik ( ik hou nogal van dikke pillen). Nu heb ik hem uit en kan bijna niet geloven dat het maar 233 blz zijn; er gebeurt zoveel en er zit zoveel diepgang in dat ik het gevoel heb dat ik een boek met 600 blz heb gelezen.



Francina
Ik heb m ook uit. Man, man, wat een verhaal. Geweldig! Hoe alle verhaallijnen aan het eind bij elkaar komen. Briljant. Vind het jammer dat hij uit is.

 Ik had in het begin geen idee wie die vierde persoon was maar gaandeweg het verhaal werd het me wel steeds meer duidelijk, al zat het eind toch anders in elkaar dan ik dacht.

Toen ik heb boek uit had, had ik echt zoiets van, wow, wat een verhaal!

Kortom, een heerlijk boek die je in één keer uit wil lezen omdat je wilt weten hoe het in elkaar zit. Een echte aanrader!

Karen merkt op dat ze van het allerlaatste een vermoeden had, maar dat zij denkt dat het niet echt kan kloppen....  Waarop Yvonne antwoordt dat artsen haar echt hebben verzekerd dat het kan.

In het begin was het voor mij enorm aanpassen aan de schrijfstijl. Ik ben niet direct een ‘ik’ persoon liefhebber en dan nog eigenlijk nog 4 losse verhalen die ogenschijnlijk los van elkaar staan maar uiteindelijk in elkaar verweven blijken te zijn. Eenmaal je aan de schrijfvorm gewoon bent neemt het boek je mee en kan je het niet meer wegleggen.

 Jacqueline
Hoe verzin je het.........een heftig mededeling en reactie en dan?
'Binnen klinkt de pling van de kookwekker. De appeltaart is klaar.

Super genoten heb ik van Kamer 305, wat een heerlijke spannende, boeiende en op sommige momenten een angstaanjagende thriller waar ook zeker een dosis humor is verwerkt. Op enige moment zo hilarisch dat ik inwendig zo moest lachen dat ik bijna in een deuk lag. Dat verwacht je toch niet bij een thriller?

Ook dit keer deed Yvonne Franssen weer op een leuke, vrolijke en enthousiaste wijze mee. Zij kreeg nog wat vragen op zich afgevuurd.

* Karen kent de auteur nog helemaal niet en vraagt zich voor te stellen en dat doet Yvonne braaf:
 mijn naam is Yvonne Franssen. Als kind schreef (en tekende) ik al graag. Meer dan eens begon ik enthousiast aan een eigen spannend boek of een stripverhaal dat meestal na een bladzijde of tien jammerlijk strandde. 😉
Als volwassene heb ik jarenlang in het bank- en sociale verzekeringswezen gewerkt. Inmiddels werk ik alweer járen op het advocatenkantoor van mijn man. Samen met die man heb ik een stiefzoon en twee honden. Die laatsten hebben een rol gespeeld in de boektrailer van mijn thriller Schaduwen.


*Jouw boek Schaduwen is erg goed ontvangen, ben je nerveus nu over hoe de opvolger ontvangen gaat worden?
Yvonne: Er zat veel tijd tussen mijn eerdere boeken en Schaduwen, in die zin was met Schaduwen alles weer een beetje nieuw. Maar het boek werd inderdaad erg positief ontvangen en dat maakt het héél spannend om amper een jaar later met een nieuw boek te komen. Want dat moet natuurlijk beter zijn, althans minstens net zo goed.
Ik heb vol zelfvertrouwen in een heerlijke flow geschreven, maar als het boek er dan daadwerkelijk is, besef je dat nu iedereen kan gaan oordelen. Heel spannend! Inmiddels zijn er binnen een paar dagen tijd al diverse zéér fijne recensies verschenen, dat geeft wel een goed gevoel.

*Hannie vraagt: Hoe doe je dat om precies de goede tijdslijn vast te houden als je steeds van perspectief wisselt? Heb je daar een speciaal systeem voor?

Yvonne:Voortdurend puzzelen en heel goed opletten. 😉 Op intro en einde na speelt het hele verhaal zich in een week tijd af. Het is vooral in het begin even een kwestie van opletten, maar al schrijvende leer je de mensen en de situatie steeds beter kennen en dan loopt ook die tijdlijn meer en meer 'vanzelf' goed.
*Lien lijkt niet alleen fan van het boek te zijn:
Je hebt echt wel HEEL veel promotie gemaakt. Super super leuk dat je dat met die filmpjes deed en dat je ons de opbouw ervan liet meemaken. Het eerste filmpje vond je nogal spannend, denk ik, maar later ging het je héél goed af. Ze zijn echt spontaan en zo direct met de deur in huis met het woord "filmpje" Ik ben er echt fan van. Het was echt vlot.
Vraagje : stond het er direct op (na een tijdje, dus niet bv. de eerste filmpjes" of ben je vaak opnieuw moeten beginnen?
Vind je het raar om je stem zelf te horen, of ben je zelf ook tevreden?
Er kroop wel veel werk in, veronderstel ik?

Yvonne: wat de filmpjes betreft, dat is een kwestie van even wennen en daarna gewoon schaamteloos zijn. Bij de eerste filmpjes lette ik er vantevoren erg op of ik er wel goed uitzag, maar als ik dan tevreden constateerde van wel zag ik dat in het filmpje toch niet echt terug. 😁
Dus nu maak ik me er maar niet meer zo druk om

Waarna zij in de groep laat zien dat het niet altijd gelijk goed ging.

Reactie van de auteur op deze leesclub

Al voordat Kamer 305 daadwerkelijk het levenslicht zag, verscheen de oproep voor een leesclub op Thrillerlezers! Ik maakte me daar geen moment zorgen over, ik herinnerde me van vorig jaar voornamelijk hoe leuk een leesclub is.

Maar dan is ineens Kamer 305 een feit, en gaat de leesclub daadwerkelijk van start. De eerste berichten druppelen binnen, iedereen heeft het boek ontvangen en de deelnemers moeten voordat ze beginnen te lezen al enkele vragen beantwoorden.

Een van de allereerste vragen is welke verwachtingen de deelnemers van het boek hebben. En zomaar ineens word ik tóch een beetje zenuwachtig. Heel opgewekt laten de lezers weten dat hun verwachtingen eigenlijk best wel hooggespannen zijn. De schrik slaat me om het hart. Schaduwen is vorig jaar enorm goed ontvangen, en de deelnemers zijn geroutineerde thrillerlezers. Gaat Kamer 305 hun verwachtingen waarmaken? Kan het boek Schaduwen evenaren of (want als ik heel eerlijk ben vind ik dat niet voldoende) overtreffen?

Net zo snel als mijn ongerustheid de kop opsteekt, verdwijnt ze ook weer. De lezers zijn enthousiast en stellen leuke vragen. Uiteraard komt (alwéér) het drankgebruik van mijn personages aan de orde, hoewel ik ze deze keer ook regelmatig thee en koffie liet drinken.

In minder dan geen tijd raast iedereen door het boek heen. Ik heb nauwelijks de gelegenheid om me te realiseren dat wat me een jaar lang bloed, zweet en tranen heeft gekost door de lezers van het clubje binnen enkele dagen met huid en haar wordt verslonden, want meteen daarna verschijnen al de eerste recensies. Glunderend van tevredenheid tel ik mijn kraaien. Tjonge, is dit echt waar? Het is écht waar!

Dank je wel Boekvonnis! Voor alweer een super gezellige sfeer én jullie lovende oordeel! Volgend jaar weer? J

Dan het toch belangrijkste van een boekvonnis, namelijk wat werd het cijfer;

drie keer een 5
twee keer een vier
een keer een 4,5

Met als eindcijfer

Kamer 305 van Yvonne Franssen

Titel: Kamer 305
Auteur: Yvonne Franssen
Uitgeverij: Futuro
Publicatiedatum: september 2019
Recensie door: Jacqueline
Kraaien/sterren: 5

Cover
De titel Kamer 305 springt gelijk in het oog. Daarna kijk ik pas echt goed naar de cover. Die ziet er donker en griezelig uit, waar ik ‘s avonds niet graag wil lopen, ook niet met de hond. De cover roept bij mij wel vragen op waar ik natuurlijk graag het antwoord op wil weten! Ik kan niet wachten om te beginnen met het lezen!

Achterflap
Pas na tweeën 's middags werd ik weer wakker. Mijn hele wezen schreeuwde om Martijn, maar hij had niets meer van zich laten horen en wat zou ik moeten zeggen? Toch graai ik nu met wild kloppend hart naar mijn telefoon. Het appje is echter van Corine. Hoe lang moet ik mijn nieuwsgierigheid nog bedwingen? Serieus Kim, ik maak me zorgen. Wat is er aan de hand? Wat is er aan de hand? Absoluut een goeie vraag. Dat zou ik ook wel willen weten. Het lijkt er sterk op dat mijn minnaar zijn vrouw heeft vermoord, mijn echtgenoot heeft geprobeerd mijn moeder te vermoorden en ik ben bang dat een van mijn cliënten onderweg is om mij te vermoorden. Meer niet. Niets om je zorgen over te maken.'' In de literaire thriller 'Kamer 305' raken de levens van Kim en Eva met elkaar verstrengeld tijdens hun huiveringwekkende zoektocht naar het motief achter enkele mysterieuze moorden.

Mijn mening
Super genoten heb ik van Kamer 305, wat een heerlijke spannende, boeiende en op sommige momenten een angstaanjagende thriller waar ook zeker een dosis humor is verwerkt. Op enige moment zo hilarisch dat ik inwendig zo moest lachen dat ik bijna in een deuk lag. Dat verwacht je toch niet bij een thriller? Ik tenminste niet maar van mij mag het. De auteur heeft de hoofdpersonages (Eva, Kim, Martijn en *) de gebeurtenissen / situaties telkens vanuit een ik-personage laten vertellen. Om dit goed te kunnen volgen zou het wellicht extra aandacht van mij kunnen vragen maar....... Ik zat snel en goed in het verhaal dat dit schakelen tussen de een en het andere hoofdpersonage voor mij totaal geen probleem was. Dit komt vast door de heerlijke schrijfstijl van Yvonne Franssen waardoor het spannende en boeiende verhaal makkelijk en vlot leesbaar is. Maar ook doordat een aantal van die hoofdpersonages ieder op zijn/haar eigen manier bezig is met de zoektocht naar de oplossing van die mysterieuze moorden totdat..... Eva tijdens die zoektocht het pad van Martijn en later Kim kruist. Eva heeft naar aanleiding van de gebeurtenissen die ook Martijn en Kim raken een bepaalde denkwijze waarvan zij denkt dat deze klopt en denkt stellig dat er nog meer gevaar op de loer ligt..... of Eva hier gelijk in krijgt? Lees het boek zelf! Wel is die denkwijze van Eva superknap uitgedokterd door Yvonne Franssen maar zeker ook de toch nog verrassende wending in het laatste deel van het spannende en onheilspellende verhaal! Kamer 305 is voor mij het tweede boek dat ik van Yvonne Franssen heb gelezen en dat is mij zeer goed bevallen. Kamer 305 krijgt van mij 5 kraaien.

Spanning: 4,5
Psychologische ontwikkeling personages: 4,5
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 4,5
Plot: 5
Originaliteit: 5

Leesclub van Kamer 305 is van start

Thrillerlezers is begonnen met de leesclub van Kamer 305 van Yvonne Franssen. Over drie weken zal het boekvonnis vallen.

De deelnemers zijn:
Jacqueline Musch als begeleider van de leesclub
Lien Gautiers
Karen Hertogs
Francina Eijer-Epskamp
Hannie van Grol
Patricia van Zon

We begonnen met de vraag wat de deelnemers van de cover vinden:

Lien komt met een zeer uitgebreid antwoord:
" Ik heb de cover eens aandachtig bekeken nu, in het groot op pc (nadeel van digitaal lezen)... Cover nodigt me erg uit. Nuja, Ik ben wel bevooroordeeld omdat het boek door Yvonne Franssen is geschreven en ik heel nieuwsgierig ben naar dit boek omdat ik Schaduwen al een toppertje vond. Als ze een andere cover had gebruikt, had dat niets afgedaan aan mijn interesse naar dit boek.

Donkere beelden, bij nacht, heel verlaten, wat lichtjes in de verte achter de ramen. Wie woont daar, wie is er, wat gebeurt er. We kunnen niet naar binnenkijken. De parking is volledig leeg. Waarom staat er geen enkele auto?
Wat is dat "ding" midden op de lege parking? (een verlichtingspaal?) Ik weet het niet.
Duidelijke grote en gele titel: de titel spreekt me aan, zelfs die twee woorden, vind ik al spannend.
Uitgeverij is duidelijk te lezen (is geen voor- of nadeel voor me) en het soort boek "literaire thriller" (is oké voor mij, dat is een genre dat me heel erg aanspreekt)
Ik denk dat het wel echt gaat opvallen als het tussen andere boeken in de winkel ligt.
En nu : gaan we zien of het echt literair is... ;-)
Ik geloof alvast wel dat het een thriller zal zijn! Nu op zoek naar pareltjes."

Francina: "Ik vind het wel een lugubere cover, zo'n verlaten parkeerplaats bij een hotel. Maakt wel dat je het boek oppakt en wil beginnen met lezen!"

De andere deelnemers vullen dit aan. Iedereen vindt de cover intrigerend.


Wat verwachten zij eigenlijk van het boek?

Patricia: Ik heb nog niks gelezen van deze schrijfster dus uitgaand van de cover verwacht ik een spannend boek die je het verhaal in zuigt. Ik kan niet wachten om te beginnen 

Francina: Ik vond het boek Schaduwen een goed en spannend boek, ik verwacht dat dit boek dat ook zal zijn. Als dat zo is dan heb ik het morgen uit! :-)

Karen: Haha ik verwacht er niets van 🙂 heb nog niets gelezen van deze schrijfster dus het is voor mij een complete verrassing. Titel en de cover spraken me aan dus ik ga me laten meevoeren en laat jullie wel weten wat ik er van vind! 🙂 kijk er enorm naar uit!

Lien: Ik vind schaduwen super En ik vind Yvonne Franssen keileem en ook haar promotie filmpjes. De inhoud spreekt me enorm aan, dus ik denk dat ze zeker niet gaat teleur stellen!

Jacqueline: Ik heb enorm genoten van je boek Schaduwen, Yvonne. Ik verwacht dat ik ook enorm van dit boek zal gaan genieten! Uh nee, ik leg de lat ook niet hoog of zo........😉

De volgende keer kijken we wat de deelnemers halverwege het boek vinden.

Anders dan anders Yvonne Franssen

Yvonne Franssen bracht op 11 september jl. haar thriller Kamer 305 uit. Vandaag beantwoordt zij de vragen van Anders dan anders. Andere vragen dan wanneer begon je met schrijven? en waarom schrijf je thrillers? Die antwoorden kunnen we overal al vinden. Leren wij Yvonne vandaag net wta beter kennen?


Wat maakt je kwaad?

Dierenleed.


Geloof jij in toeval?

Ja. Ik las ooit dat wij mensen het psychisch nauwelijks aankunnen om te accepteren dat toeval bestaat. Dat we daarom altijd naar verbanden en redenen en oorzaken zoeken als ons iets overkomt, maar dat die er vaak domweg niet zijn. Dat klonk plausibel.


Welk nummer blère je altijd zo hard mogelijk mee?

Mijn reportoire is omvangrijk. Alleen in mijn auto geef ik magistrale optredens.



Met welk bekende persoon zou jij wel een avondje willen gaan stappen?

Met koning Willem-Alexander. Omdat ik denk dat dat én een goed gesprek én heel veel plezier kan opleveren.


Waarvan word jij super-enthousiast?

Van een goed boek. Lekker eten. Vakantie. Goede seks. In volgorde van onbelangrijkheid. 😉


Waar werd je voor het laatst stil van?

Afgelopen april tijdens mijn vakantie bij het 9/11 Memorial.

Speel je wel eens vals in spelletjes?

Nee.


Welk beroep zou je nooit kunnen uitoefenen?

Ik zou absoluut niet in een slachthuis kunnen werken. Dat lijkt me vreselijk.


Wanneer heb je voor het laatst gedanst?

Heel lang geleden. Je zal mij niet gauw uitbundig zien dansen. Terwijl me dat wel heerlijk lijkt. Teveel bedenkingen/remmingen. Te lomp en onhandig ook vrees ik.


Kan jij tolerant zijn voor intolerante mensen?

Nee.


Word je liever aangevallen door een hond of een zwerm bijen?

Ik word liever helemaal niet aangevallen.


Welke film vond je verschrikkelijk?

Toevallig heb ik onlangs de veelgeprezen film Mulholland Drive gekeken. Ik vond er niks aan. Ik dacht dat ik er niks van begreep, maar toen ik achteraf op internet de beschrijving/uitleg las kon ik alleen maar constateren dat er niets te begrijpen viel.

Welke film kan jij wel duizendmaal zien?

Love actually en Notting Hill. Die ken ik uit mijn hoofd. Blijft leuk.


Wat bestel je bij McDonald's?

Een medium quarterpounder menu met een kleine bananenmilkshake en twee frietsaus. What else? 😉

Welke foto staat er als achtergrond op je tablet/laptop?

Niet exact een antwoord op de vraag, maar het start- en vergrendelscherm van mijn telefoon is een foto van Kari, onze eerste Drent die helaas in maart is overleden.

Als je nog maar 1 boek zou mogen lezen, welk zou je dan nemen?

De opvolger van Witte dood van Robert Galbraith alias J.K. Rowling. Kan ik me nu al op verheugen.

Wat zou je eten als laatste avondmaal?

Ik zou beginnen met een romige vissoep. Als hoofdgerecht een pasta met scampi's en coquilles en als toetje iets met cheesecake én chocola als het dan toch de laatste avond is. Alle gerechten graag met een bijpassende wijn. Mmmm.


Wat staat op de eerste plaats op je bucketlist?

Een bestseller.


Welk dier omschrijft jouw persoonlijkheid?

Geen idee. Welk dier is ambitieus en bescheiden en vol zelfvertrouwen en onzeker en vrolijk en melancholiek tegelijk en houdt van andere dieren?


Wie moet het volgende Songfestival in Nederland presenteren?

Dat interesseert me helemaal niks! 😉

Aanmelden leesclub Kamer 305

Op 11 september komt Kamer 305 van Yvonne Franssen uit en wij mogen een leesclub draaien met dit boek. Onze vorig Boekvonnis met Schaduwen was een groot succes en we hopen op weer zulk enthousiasme.

Eerst waar Kamer 305 over gaat:

"Pas na tweeën 's middags werd ik weer wakker. Mijn hele wezen schreeuwde om Martijn, maar hij had niets meer van zich laten horen en wat zou ik moeten zeggen? Toch graai ik nu met wild kloppend hart naar mijn telefoon. Het appje is echter van Corine.

Hoe lang moet ik mijn nieuwsgierigheid nog bedwingen? Serieus Kim, ik maak me zorgen. Wat is er aan de hand?

Wat is er aan de hand? Absoluut een goeie vraag. Dat zou ik ook wel willen weten. Wat er aan de hand is, is dat ik denk dat mijn minnaar zijn vrouw heeft vermoord, mijn echtgenoot heeft geprobeerd mijn moeder te vermoorden en ik bang ben dat een van mijn cliënten onderweg is om mij te vermoorden. Meer niet. Niets om je zorgen over te maken."

In de literaire thriller 'Kamer 305' raken de levens van Kim en Eva met elkaar verstrengeld tijdens hun huiveringwekkende zoektocht naar het motief van en de samenhang tussen enkele mysterieuze moorden. 




Nog even de regels van de leesclub:
* Je kan het boek in twee of drie weken uit lezen.
* Als je ingeloot bent, beantwoordt je de eerste twee vragen al voor ontvangst van het boek.
* Bij ontvangst van het boek zet je op jouw eigen tijdlijn dat je start met het boek (titel) in de leesclub van #Thrillerlezers
* Zodra je het boek ontvangt begin je z.s.m. met lezen, maar in ieder geval binnen drie dagen.
* Je doet actief mee in de lezersgroep en beantwoordt de vragen in de blokken uitgebreid.
* Je reageert op de andere lezers in je groep, vanaf de start en meldt regelmatig hoe het lezen bevalt.
* Je plaatst de review voor de genoemde deadline. Deze datum wordt toegevoegd nadat iedereen het boek / e-book heeft ontvangen.


Lijkt het boek jou leuk en kan je voldoen aan de spelregels, meld je dan aan op Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Kamer 305 en meldt of je digitaal of liever van papier leest.

Verwacht in september , deel 2

Op 12 september

Geschonden graf is de vijfde Karen Pirie-thriller van de wereldwijde bestsellerauteur Val McDermid, en speelt zich af in de Schotse Hooglanden.

Wanneer er een lijk wordt gevonden in de afgelegen Schotse Hooglanden, is rechercheur Karen Pirie net op de juiste tijd op de juiste plaats. Het lichaam is begraven samen met spullen uit een oude erfenis, en dus wijst alles op een cold case – maar nieuw bewijs suggereert iets anders, en het is nu aan Karen om uit te zoeken wat er is gebeurd.
Het duurt echter niet lang of Karen moet zich verdiepen in een schokkende misdaad die ze allang dacht te hebben voorkomen. Terwijl ze stap voor stap dichter bij de waarheid komt, lijkt alles erop te wijzen dat ze met een vorm van gerechtigheid te maken heeft die ver verwijderd ligt van haar eigen normen en waarden...

Op 12 september

Een ijzingwekkende psychologische thriller over het verwoestende effect van lang bewaarde
geheimen

Voor de lezers van Alex Marwood en Gillian Flynn


Er zijn baby's achter in de tuin. Zorg goed voor mijn baby's.

Vlak voor Betty sterft, vraagt ze haar kleindochter Nicola om goed voor haar baby's te zorgen. In eerste instantie denkt Nicola dat Betty het over de beeldjes heeft die achter in de tuin staan. Maar als haar dochter tijdens het spelen een botje vindt, schakelt ze de politie in.

Terwijl het onderzoek in volle gang is, doet men ook in de tuin van de buren een gruwelijke vondst. Langzaam wordt duidelijk dat deze keurig onderhouden achtertuinen al jaren een verschrikkelijk geheim verbergen. En dat iemand tot alles in staat is om te voorkomen dat de waarheid aan het licht komt.


Op 13 september

Een doodgewone zaterdag. Tot twee tieners een gruwelijke vondst in de Maas doen…
Het team van rechercheur Jennifer Brugman wordt geconfronteerd met een lugubere moord en de vermissing van een kind. Ze zetten alles op alles om snel het vermiste kind terug te vinden en schakelen de hulp in van paragnoste Evie Smit. Vanaf de eerste ontmoeting is Jennifer geïntrigeerd door de roodharige paragnoste met haar ijsblauwe ogen, maar ze is ook sceptisch. Kan Evie waarmaken wat zij belooft of loopt zij hen alleen maar voor de voeten?







Op 19 september

Myriam is moeder van twee kinderen en wil haar baan als advocaat hervatten. Ondanks de bezwaren van haar man gaat ze op zoek naar een nanny. Na een intensieve zoektocht vinden ze in Louise de perfecte oppas, die al snel de harten van de kinderen verovert en een vaste plek inneemt in het gezin. Louise nestelt zich steeds dieper in het huishouden, maar begint ook vreemde trekjes te vertonen. Het benauwt Myriam, maar ze sust haar gevoel van onbehagen. Als ze uiteindelijk doorheeft wat Louise drijft, is het te laat.












Op 19 september

In een meer wordt het lichaam van een beeldschone, jonge lerares gevonden. De vrouw, Rosalind Ryan, is vermoord en om haar lichaam drijven rode rozen. Om het onderzoek naar deze moord te kunnen leiden verzwijgt rechercheur Gemma Woodstock dat ze het slachtoffer goed kende: ze hebben bij elkaar in de klas gezeten op Smithson High School, dezelfde school waar Ryan lesgaf.


Maar dat is niet het enige wat Gemma probeert achter te houden. Naarmate het onderzoek dieper graaft in het verleden van Rosalind, dreigen er meer geheimen aan het licht te komen. Het meer is de sleutel is tot de oplossing van de moord, maar het is ook in staat om Gemma mee te sleuren, zijn duistere dieptes in.







Op 19 september

Kim is ongelukkig getrouwd met Simon en heeft al ruim een jaar een buitenechtelijke relatie met Martijn. Eva werkt als verpleegkundige in een ziekenhuis. Ze wordt regelmatig geplaagd door traumatische herinneringen uit haar jeugd. 
Kim en Eva kennen elkaar niet, maar als Kim op een dag een dode vrouw aantreft in de hotelkamer waar ze met haar minnaar heeft afgesproken, raken hun levens ongewild met elkaar verstrengeld. 

Wie is de dode vrouw in de hotelkamer? Waarom is ze vermoord? Welke rol speelt Kims minnaar in het verhaal en op welke manier is hij met Eva verbonden? Los van elkaar proberen Eva en Kim de waarheid te achterhalen en dat heeft voor beiden verstrekkende gevolgen.