Beslommeringen van da Inkel

Dacht ik verslaafd te zijn aan boeken..Ik heb er een nieuwe verslaving bij: macarons.
Maar dan de hele goede van de patisseur (verder geen verwend kreng hoor...). Tweede pinksterdag waren we in de Rotterdamse Markthal en daar staarde een vrolijk gekleurde vitrine me tegemoet. En dan mag je niet roepen; doe ze maar allemaal, want de piepkleine ronde koekjes zijn duur. Ehm, doe maar die en die en die en ehm ook die ook nog. Blij met het zakje met goud in de trein terug en we mochten er eentje. Grote grijnzen bij beiden toen het goud zacht smolt.
Nee de rest is voor thuis. Pok, klap op de hand die het zakje in wilde kruipen. Nu wilde het geluk dat we de donderdag naar de High Tea met Paulien Cornelisse gingen. Van tevoren vroeg Iris hoe lang het geklets tot de pauze duurde en of het raar was om alleen macarons op het bordje te laden?! Nee hoor, niks gek aan...

Toen het dan pauze was, sprong er iemand naar voren. Terwijl die even daarvoor beneden ook al verwend was met een doos voor haar verjaardag van Miriam. Ach, er zijn ergere dingen.Het interview met Paulien was leuk. Cornelisse kan de boel lekker ontwrichten, dus Janneke Siebelink was af en toe even in de war na een scherpe opmerking van haar gesprekspartner.
Siebelink blijft een prettig iemand om naar te kijken. Ik ken weinig andere vrouwen die en zo mooi, slim en aardig zijn. Altijd even een gemeend praatje met iets vragen wat in eerdere gesprekken besproken is.
De dag was gestart met de verjaardatum van mijn pa die dit jaar tien jaar geleden overleed. Zijn laatste maanden toen haalden we zeer regelmatig aardbeivlaaitjes voor hem, omdat het zacht en zoet was en daarom makkelijk eetbaar. Op zijn verjaardag en de overlijdensdatum worden bij de bakker die dingen gehaald en bij de bloemist lange zonnebloemen. Altijd net even extra verdrietig die data. Maar oke om dan juist na het neerleggen van de bloemen iets vrolijks te gaan doen. In gezelschap van een paar mensen bij wie ik altijd erg op mijn gemak ben.
Afgelopen vrijdag las ik eindelijk mijn boek uit waar ik al tien dagen mee bezig was. Duidelijk: het pakte niet en ik was ook wel extra uren kwijt met het blog om dingen te regelen en zaken te bespreken met een aantal mensen.

Zaterdag een uitje naar Utrecht.De start was veelbelovend: drie verzamelden bij de Starbuck. Waar blijft de rest? Wat bleek?Twee stonden bij een andere Starbucks. Drie hadden vertraging en bleken ons voorbij gelopen te zijn naar het lunchadres. Intussen stonden wij bijna een uur inmiddels op centraal. Uiteindelijk kwam het allemaal goed! Een groot deel van het team, aangevuld met Olga Hoekstra, Diana van Hal en Jennefer Mellink (zonder Takkie) brachten wat genoeglijke uurtjes door in de Winkel van Sinkel.
Voor herhaling vatbaar...leuk gekletst en gelachen. Heerlijke middag. Met de gupkes die over waren nog even de tuin in en daarna lekker tapaatjes eten. Een van de teamleden had de taak gekregen om een leuk verslag te maken van deze dag, dus daar wachten we braaf op.

Ik heb gisteren ons leesclubboek van Joyce Spijker dichtgeslagen. In de familie is een heerlijk boek, wat mij bewees dat ook vrouwenthrillers heel gaaf kunnen zijn. Ik heb zeer genoeglijke uurtjes met Joyce mogen doorbrengen en raad het boek echt aan.
Nu heb ik mij op de hals gehaald twee manuscripten door te nemen. Juist omdat ik alles gewoon zeg wat ik raar, slecht of wat dan ook vind, word ik regelmatig gevraagd om te spuien. Maar ik moet ook nog voor donderdag Kwade zaken uitlezen en eigenlijk ook Of ik gek ben van Michael Stroink. Ik ga namelijk volgende week naar de Avond van het Spannende boek en naar de filmpremiere van Of ik gek ben. Oh ja en naar de opnames van De slimste mens. Kortom ik heb keileuke dagen voor de boeg. Drie bijzondere dingen...tijd om veel te lezen...ho maar
Maar verhalen genoeg voor volgende week te vertellen aan jullie!

Houdoe van uit het Brabantse land

Ink

Thrillerlunch door Diana van Hal

Een paar weken geleden werd ik uitgenodigd om met een groot gedeelte van het team van thrillerlezers en twee andere schrijfsters (Olga Hoekstra en Jennefer Mellink) te gaan lunchen in Utrecht. Met knikkende knieën zei ik natuurlijk volmondig: Ja! Zenuwachtig, want ik had ze nog nooit persoonlijk ontmoet. Ik ben zo iemand die daar, ondanks dat niemand dat ooit aan me merkt, dagen van tevoren een kilo of twee aan kriebelbeestjes van in mijn buik kan krijgen. Hoe dichterbij de datum, des te meer informatie. Lunchen in de Winkel van Sinkel. Met de trein en verzamelen op Utrecht Centraal. Voor de starbucks, waarvan er achteraf twee bleken te zijn! Gelukkig was ik op tijd, dus een grote mok van het zwarte goud om mijn zenuwen te bedwingen.

Geen rekening ermee gehouden dat je van koffie eventueel ook hyper kan worden...

Het gaf me vleugels naar de Winkel van Sinkel en binnen no time had iedereen elkaar de hand geschud en zaten we achterin de zaak aan de voor ons gereserveerde tafel. Een perfecte plek om alles te overzien. Tijd om te ontdooien was er niet, want het was een kippenhok van jewelste. Leuk!

Er werden meteen kado's uitgewisseld. Lichte paniek breekt me uit! Had ik ook wat mee moeten nemen? Ooo ik had wel wat mee kunnen nemen! Dat maak ik de volgende keer zeker goed met iedereen. De drie schrijfsters kregen een leuk boekje:

Dat betekent voorlopig genoeg vragen om te beantwoorden en wie weet leer ik mezelf misschien een beetje beter kennen. Na nog meer kletsen (de mensen naast ons hadden vast een piep in het oor toen ze de Winkel van Sinkel verlieten) bestelden we eten. Een heerlijke carpaccio op oerbrood voor mij, jammie jammie! Ik zat aan de zijkant met Olga en we hebben veel kunnen kletsen over uitgeven in eigen beheer en e-books. Waar het hart vol van is, loopt de mond van over zeggen ze weleens, dus het was geen moment stil. Wat een gezellige meid is het toch! Zo, dat moest ik even kwijt.

Lydia had me voor het uitje gevraagd om De verzamelaar voor haar mee te nemen, want ze was ontzettend benieuwd naar mijn eerste boek. Zo ontzettend leuk! Uiteraard heb ik er wat ingeschreven voor haar. Ja jongens, het werd een heel boekwerk, Sorry! En natuurlijk op de foto. Ik vond het echt ontzettend leuk en ben vreselijk benieuwd naar haar mening. Ik durf haar niet te vragen of ze er al in begonnen is en wat ze ervan vindt, maar ik denk het stiekem wel elke dag hoor!

Na het eten begon de grote stoelendans. Even plaatsje wisselen, zodat we elke keer een andere gesprekspartner hadden. Op een gegeven moment een interessant gesprek met Alexander over schrijven, wat hij ontzettend leuk kan, ik lig vreselijk in een deuk om zijn stukjes. Ik hoop ooit een groter verhaal van hem te lezen, misschien komt dat nog?

Een hele poos kletsen later gingen er een aantal naar huis. Een ware fotosessie volgde. Zo grappig! (gelukkig kon ik de dans redelijk ontspringen, ik hou niet zo van foto's). Natuurlijk stiekem een aantal foto's gevraagd voor het blog!

Nadat de eersten vertrokken waren, hebben we een tijd met de overgebleven groep op het terras achter de Winkel van Sinkel zitten kletsen. Heerlijk ontspannen en gezellig, de drankjes vlogen in het rond (bij de tafel naast ons uiteraard, wij zijn niet zo). Tot de boekhandel aan de andere kant van de gracht wel heel hard begon te roepen. Op aanraden van anderen verdween er een boek van Stefan Ahnhem in mijn tas (na netjes afrekenen aan de kassa). 

Ook mijn thuisfront riep, dus zsm naar huis, zelfs niet van iedereen afscheid kunnen nemen, omdat ik ze niet kon vinden in de boekhandel (wat is die groot zeg!). Miste ook nog eens de trein! En 's avonds nagenieten van een ontzettend leuke dag! 

Voor herhaling vatbaar hoor!

Diana

Een thrillerlezerslunch met Olga, Jennefer en Diana

Op zaterdag 21 mei hadden we met een groot gedeelte van het team niet zomaar een boekenuitje, maar een boekenlunch met drie auteurs van (young/new adult) thrillers; Olga Hoekstra, Diana van Hal en Jennefer Mellink. Lekker eten en praten over boeken in de Winkel van Sinkel; beter wordt het eigenlijk niet, toch?

Mààr. Utrecht – je moet er eerst zien te komen. De NS houdt het altijd spannend; zo word je in Woerden door de NS naar de bus gestuurd en door de buschauffeur weer naar de NS, omdat niemand echt weet wat er aan de hand is. Gelukkig hebben Alex en ik niet alleen veel geduld, maar ook een Miriam - en Miriam heeft een NS-app. Uiteindelijk komen we dus wel gewoon aan in Utrecht, niet eens zo veel later dan gepland.

Tja, en dan moet je de anderen nog vinden. Bij het trefpunt (Starbucks) zien we niemand en na een sms van het opperhoofd (“Waar zijn jullie??”) die vervolgens de telefoon niet opneemt, gaan we maar gauw op weg naar de Winkel van Sinkel.

We blijken er de eersten te zijn; aan de lange, voor ons gereserveerde tafel achterin het restaurant zit nog niemand. Dus. We hoeven gelukkig niet lang te wachten; een minuut of tien later komt de rest van de club binnen: Inki, Jennefer, Diana, Olga, Ann en Lydia.

Er wordt volop geknuffeld, gegroet en gevraagd waarom we in vredesnaam niet gewacht hebben. Maar als we eenmaal zitten, zijn de meesten het misverstand al snel vergeten. Het is een warm weerzien; Ink informeert hoe het met Olga’s kersverse, vierde kind gaat en natuurlijk met haar oudste zoon; ze heeft drie dochters, maar het gaat om het idee. Olga vindt het waarschijnlijk allang best; dit is haar eerste uitstapje ‘sans la bébé’.

Bij een thrillerlezerslunch horen cadeautjes. Alle drie de dames krijgen een boekje met “999 Vragen Aan Jezelf” en Olga krijgt omdat ze ‘geworpen heeft’ een mooie, door Miriam gehaakte babydeken en een speciaal thrillerlezersslabbetje (ook voor de baby). Jennefer heeft voor Miriam een Chevy Stevens meegenomen (Vermist), omdat ze allebei van gruwelijke thrillers houden; Inki krijgt een mooi Inkie-kleurboek.

Na de uitwisseling van cadeaus barsten de gesprekken los en lukt het nog net om thee, koffie, bier en wijn te bestellen. Daarna is de orde zoek en uiteindelijk moet onze serveerder overspannen naar huis gestuurd worden als we drie uur later nog niks te eten besteld hebben.

Geintje natuurlijk, maar hij moest wel een paar keer terugkomen – één keer is dat zijn eigen schuld omdat hij alleen Alex vraagt of die nog iets te drinken wil bestellen en de rest van ons vergeet (of zoiets).

Allerlei onderwerpen komen voorbij: dat er nog steeds een spelletjesavond moet komen bij Olga thuis; dat je als schrijver hard aan de boek moet, ook wanneer je boek al uit is en dat je eigen uitgeverij beginnen ook heel goed kan werken; over Tintelingen en succes met je boeken over de grens; en natuurlijk praten we over de nieuwe boeken die eraan zitten te komen.
Olga zit zich al verlekkerd te bedenken wie ze in haar volgende boek zal omleggen. Ondertussen komt het nieuwe boek van Jennefer al binnen twee weken uit en dat van Diana verschijnt in het najaar. Ook komt het concept ‘moorddiner’ ter sprake, dat moeten we echt eens doen. Olga ziet het al helemaal voor zich: “Dan kunnen wij het scenario wel schrijven!”

Na een paar uur gezellig praten, eten, drinken en nog meer drinken, maken de eersten zich los van ons groepje om voor de avondklok thuis te zijn. De Lush lonkt en er zijn dochters om over de finish te juichen, dus worden er foto’s gemaakt voor het blog en afscheidszoenen uitgewisseld.

Inki, Miriam, Ann, Alex, Diana en ik verplaatsen ons naar het terras van Sinkel voor een laatste drankje. Lang duurt dat niet, want tegenover de Winkel van Sinkel bevindt zich boekhandel Broese en de boeken roepen. Als de rest van de groep mijn onrust niet langer kan negeren, rekenen we af om daar te gaan kijken. Ik ga meteen op jacht naar een boek van Carrie Brownstein op de muziekafdeling, waardoor ik het vertrek van Diana mis. Het boek vind ik trouwens niet - wel tien boeken over Herman Brood... Dubbele teleurstelling.

Uiteindelijk weet de rest me met lichte dwang uit de boekwinkel te verwijderen: tijd voor tapas. We schuiven aan een tafeltje in La Cubanita en daarna wordt alles wat wazig; de sangria was overigens het idee van Inki. Ik weet wel dat ik heel lekker geslapen heb die nacht.

En dat het een enorm leuke dag was met drie ontzettend aardige, prettig gestoorde auteurs en het thrillerlezersteam. Bedankt allemaal, ik had het niet willen missen!

Yfke Brandhout

Foto van de week

Thrillerlezers had zaterdag 21 mei een heerlijk uitje met ons team en Olga Hoekstra, Jennefer Mellink en Diana van Hal. In de Winkel van Sinkel hebben we heerlijk gekletst en gegeten.