Leesclub Het amazoneconflict: de eindconclusie!

Een leesclub met in de hoofdrol Het Amazoneconflict van Ad van de Lisdonk. Het slotstuk in de trilogie rond Laura Sieberg en haar strijd tegen de Amazones. Deelnemers voor deze leesclub waren snel gevonden: Daniëlle Henssen, Amanda de Leeuw van Weenen, Brenda van Liere, Ans Stier, Antoinette van Steeg, Ine van Erp, Ink Kroon en Annemarie van Weelie. (Bianca Maartense deed in eerste instantie ook mee, maar kreeg vanuit Thrillerlezers het verzoek om de gehele trilogie te lezen en recenseren; om die reden stopte haar deelname aan deze leesclub). 

Uitgeverij De Crime Compagnie zorgde voor de leesexemplaren, waarvoor onze hartelijke dank!! Ad van de Lisdonk werd aan de Facebook-groep toegevoegd: ‘Schroom niet te zeggen of te vragen wat je wilt. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening. Alvast dank dat jullie de moeite willen nemen om mijn verhaal te lezen.’ en daarmee werd het startschot gegeven.

De cover en de achterflap is het eerste wat je opvalt zodra je een boek in handen hebt, wat waren de reacties van de deelnemers?

Ink: Ik vind de cover mooi. Een nachtelijke steeg/straat, mooi verlicht met een sexy vrouwelijke vrouw met pistool. Ze staat wat op de wijze van een cowboy in een western. Wie wacht ze op?

Annemarie: Prachtige cover, mooi in perspectief, donker-licht, het wekt spanning op, vrouw met pistool is een mooie combi. Ze ziet er moedig uit... wie is ze? Wat wil ze? De cover maakt me nieuwsgierig!

Ine: Een mooie cover. Een vrouw in nette kleding, op hakken, staat met een pistool in haar hand op 'iemand' te wachten. Door de setting: nacht, steegje, spaarzame verlichting, verlichte kerk op de achtergrond: spannend!

Niet alleen naar aanleiding van de cover volgden er de nodige reacties, ook tijdens het lezen was het een drukke bedoening in de Facebook-groep:

Annemarie: Ben op pagina 30 en heb het gevoel dat ik op een denderende trein ben gesprongen. Word heen en weer geslingerd door de vaart van het verhaal en de wens om in wat meer rust de personages te leren kennen en de verhaallijn te begrijpen. Zelden een boek gelezen dat per direct zó op gang is!

Daniëlle: Wat een actie, wat een vaart. En ondertussen raak je zelf buiten adem omdat je mee probeert te rennen.

Ink: Tjiesus...even af en toe een pauze is soms nodig..

Ine: Het boek leest supersnel. Korte hoofdstukken, veel actie. Het gaat maar door. Het is spannend dus ga je als lezer ook door. Ik heb de voorgaande delen niet gelezen, maar ervaar dat nog niet als een gemis. (Ik ben op pagina 115)

Amanda: Zo, eindelijk tijd om mij te focussen op het boek! Vanmiddag een heel stuk gelezen en ik moet zeggen dat het een intrigerend verhaal is. Ik heb wel het idee dat ik wat voorgeschiedenis mis doordat ik voorgaande delen niet heb gelezen, maar dit is tot nu toe nog niet heel erg storend. Wat ik erg fijn vind zijn de korte hoofdstukken en de vlotte schrijfstijl. Hierdoor leest het snel. Je denkt iedere keer, ach nog 1 hoofdstukje!

Ad las en discussieerde mee in de groep, maar kreeg ook een aantal vragen voor zijn kiezen:

Welke doelgroep lezers had je tijdens het schrijven in gedachten? (Ink)

Oei! Dat is een instinkertje. Hmmm. Mensen die van een spannend verhaal houden? Meer specifiek: mensen zoals ik. Ik mis het 'avontuurgevoel' dat ik vroeger vaak had bij het lezen van een spannend boek. Ik wilde dat gevoel weer oproepen.

Doe je best aardig. Ik vind het een heerlijk actieboek. Maar het is meer dan dat alleen (Ink)

Klopt. Het verhaal is gelaagd, maar de meeste lezers beleven voornamelijk plezier aan het spannende verhaaltje. Op dat niveau moest het voor mij voldoen aan het avontuurgevoel. Als je het over de filosofie achter het verhaal wilt hebben, stel ik voor dat je een avond organiseert (met wijn) waarin we het op ons gemak kunnen hebben over "het mysterie de vrouw" hahaha

Toch ben ik heel benieuwd naar de filosofie achter je verhaal. Heb je een persoonlijke boodschap die je mee wilt geven? Mag je ook iets over zeggen als we het boek allemaal gelezen hebben... misschien ben jij wel benieuwd wat wij 'oppakken' als filosofie/visie achter her verhaal? (Annemarie)

Dat laatste ben ik heel zeker benieuwd naar! En een persoonlijke boodschap is er niet hoor. Er zit alleen meer in dan alleen het spannende verhaal. 

Na de laatste zin voel ik toch zo waar nog een deel 4 aankomen... zit dat ook nog in jouw hoofd? (Daniëlle)

Hahahaha. Eigenlijk niet, maar dat had ik na boek 1 ook al. Ik ben echter wel erg gesteld geraakt op Laura en haar vrienden. Dus wie weet…

Voor mij was het het eerste deel uit je trilogie die ik gelezen heb. Ik had tot zeker de helft van het boek regelmatig het idee dat ik de draad kwijt was wat betreft de personages. Het zijn er zoveel en ik wist op den duur niet meer wie nou bij wie hoorde. Komen al deze personages in de eerste 2 delen al voor? Was het beter geweest om toch eerst deel 1 en 2 gelezen te hebben? Hoe is het voor jou om vanuit een vrouwelijk personage te schrijven? Zit hier een deel van je eigen vrouwelijke kant in verstopt? Met welk personage kun je jezelf het meeste identificeren? Waarom moest Tom dood? (Amanda)

Haha. Jeetje Amanda, dat zijn veel vragen... Maar bij vragen horen antwoorden:
- Ja, op Cary Jensen na komen ze allemaal voor in de eerste twee delen.
- Ja, ik denk dat het beter is ze alledrie te lezen. Meer ruimte om de personen te leren kennen en te begrijpen waarom Laura doet wat ze doet. Ook de opbouw van tempo (van rustig naar snel) zul je dan beter begrijpen en waarderen.
- Om het vrouwenperspectief beter te begrijpen heb ik twee jaar voorstudie verricht en onder meer elk boek gelezen dat er door vrouwen is geschreven over vrouwen. Maar leuk was het wel.
- Mijn vrouwelijke kant?!?!?! Geen idee waar je het over hebt?
- Alle mannen zijn een aspect van mij, maar ik lijk het meeste op Dee krijg ik te horen van de mensen die zeggen dat ze het weten kunnen...
- Om de dood van Tom te begrijpen, moet je echt deel 1 hebben gelezen. Iets meer er over zeggen/verklappen kan ik dus niet...

Vraag me wel af Ad of de aanslagen die her en der gepleegd worden deels gebaseerd zijn op de realiteit, je zou er bang van kunnen worden? Het is soms toch eng te lezen wat er allemaal in een schrijver zijn hoofd omgaat… (Bianca)

Ik ben bang dat vrijwel alles in de Amazoneboeken is gebaseerd op realiteit. Ook de aanslagen en bedreigingen. De realiteit is dus nog een stuk enger dan wat er door het hoofd van deze schrijver spookt hahaha.

Hoi Ad, ik heb je 2 voorgaande boeken gelezen. Hoe ben je aan de keuze gekomen om vrouwen de hoofdrol te geven? Vanuit de titel begrijp ik hem. Maar ik merkte tijdens het lezen dat deze vraag naar boven borrelde. Super hoe deel 3 weer begint! (Antoinette)

Allereerst dank dat je hebt volgehouden?! Het korte antwoord op je vraag luidt: als je dan toch een thriller gaat schrijven, waarom dan niet meteen over het grootste mysterie op aarde? Vrouwen dus! Hahaha. Maar alle gekheid op een stokje, de Amazoneboeken (vooral de eerste) bevatten meer dan alleen het spannende verhaal. De onderliggende (in metaforen) verpakte laag is het vrouwenleven. Ik had dus geen andere keus dan vrouwen de hoofdrol te geven. ...En waarom ik het mezelf zo moeilijk heb gemaakt? Pffff... ik zou het echt niet weten. Zo kwam het verhaal er gewoon uit.

En toen was het boek uit….:

Annemarie: Ik heb 'm al een paar dagen uit maar moest echt ff bijkomen. Ik wilde graag weten hoe het zat en vond het einde verrassend. Ik had het niet zien aankomen!

Daniëlle: Het boek is uit...zit nog even te bedenken wat ik nu eigenlijk van het einde vind. Het boek had door zijn korte hoofdstukjes en makkelijke schrijfstijl genoeg vaart om door te blijven lezen. Het verhaal had weinig rust momentjes, het denderde maar door. De steekjes humor zijn top verweven in een spannend avontuur tussen vrouwen onder elkaar. Oh ja en de mannen doen ook aardig mee...zou toch leuk zijn als er een deel 4 komt.

Antoinette: Hier het boek ook uit. Wat een heerlijk begin! Ik kon de verhaallijn gelijk weer oppakken. Het boek leest heerlijk weg, maar is ook zo geschreven dat je hem zo verder kan oppakken en verder kan lezen. Toch vond ik dit niet zijn sterkste boek in deze trilogie. Ik had een andere plot verwacht. Toch maar een vierde deel?!

Brenda: Nadat ik de laatste blz had gelezen dacht ik alleen maar "en nu??" Hoe zou dit verder gaan?
Het verhaal heeft zeker indruk gemaakt. Korte, snelle hoofdstukken. Voldoende spanning en sensatie door het boek heen. Zelf ben ik niet zo van een open einde. Ik kan het verhaal best lastig afsluiten en blijf er over malen. Liever toch maar alles voorgekauwd krijgen zodat het verhaal voor mij echt klaar is. Ik kan nog steeds niet aan een ander boek beginnen, omdat ik nog steeds met Laura etc bezig ben. (voor Ad is dit natuurlijk een compliment!)

We vroegen Ad van de Lisdonk natuurlijk ook hoe hij het vond dat zijn Amazoneconflict zo onder de loep genomen werd:

Lieve Thrillerlezers! Het was een spannende en leuke ervaring om Het Amazoneconflict door een negen (!) lezers grote leesclub van Thrillerlezers beoordeeld te zien worden. Bij Thrillerlezers! nemen ze recensies serieus, terwijl er tegelijkertijd voldoende ruimte is voor leuke berichten en discussies. Uiteindelijk was er gelukkig maar één lezeres die De Amazones niet meer waard vond dan een schamele drie sterren. De rest zat daar in beoordeling boven. Dat geeft de arme, onzekere auteur toch weer een beetje moed, nietwaar? De discussies waren leuk en ik ben onder de indruk van de hoeveelheid werk die jullie erin hebben gestopt – compleet met quotes uit het boek – dus chapeau! De onderverdeling in blokken waarbinnen diverse aspecten van het boek konden worden besproken was ook een goed idee. Ik kan alleen maar hopen dat jullie het vierde boek ook weer zo grondig onder handen willen nemen. Hartelijke groet, Ad

Dit was een hele actieve, enthousiaste leesclub! Dank jullie wel dames voor jullie bijdragen en inzet! Ad, bedankt voor jouw input, geduld en enthousiasme in de Facebook-groep, dat maakt zo’n leesclub extra leuk! En een prachtige score als kers op de taart:

Leesclub Verleden Tijd: de eindconclusie!

Deel drie in de VT-reeks van Melissa Skaye is aan de beurt: Verleden tijd. Meedoen aan deze leesclub had een extra voorwaarde: deelname gold voor alle drie de boeken. De samenstelling van de club voor het lezen van Verleden tijd is wat aangepast om verschillende redenen. De deelnemers waren: Manon Hijman, Amanda de Leeuw van Weenen, Daniëlle Henssen, Bianca Maartense, Lilian Brugel, Leontine Meijer, Dirk de Wolf, Esther van Golen en Wendy Dujardin.

Melissa Skaye was wederom aanwezig in de Facebookgroep en zij zorgde ook weer voor de leesexemplaren, waarvoor hartelijk dank!!!

De deelnemers kenden inmiddels de klappen van de zweep en het eerste blok na ontvangst van het boek werd al snel ingevuld. Wat vonden zij van de cover en welke verwachtingen hadden zij met betrekking tot Verleden tijd?

Dirk: Ik ken de schrijfster niet. De foto laat een dromende vrouw zien die naar een bos kijkt. Ik zal het boek vastnemen omdat hij op de tafel van thrillers ligt.

Danielle: Ik ben niet zo een liefhebber van het gezicht op de cover. Vind de kleuren op de achtergrond wel mooier dan van VT 1-2. Maar na het lezen van de eerste twee delen moet deel drie natuurlijk ook gelezen worden. Ben zo benieuwd wat er gaat gebeuren met recherche team Sanne en Luca. Dus ik hoop op weer een spannende thriller.

Leontine: Ik vind de cover ook niet zo mooi. Door de letters denk ik eerder aan een romantische reeks. Het is dat het woord thriller op de voorkant stond. Ik kende de schrijfster nog niet en ik heb deel 1 en 2 ook niet gelezen. Als ik eerlijk ben, had ik niet veel zin in het boek. De cover sprak niet aan en het was al een deel 3. Maar het boek heeft me echt verrast.

Manon: De cover zelf, vind ik niet zo. Het is dat ik de schrijfster ken en daarom zou ik het boek oppakken. De vorige twee boeken zijn al even geleden, maar vielen erg in de smaak. Ik ben zeker benieuwd naar dit deel, wil weten hoe het verder gaat met Sanne.

Lilian: Deze cover vind ik mooier dan de eerdere covers van de VT-reeks. De vrouw had iets minder prominent in beeld gemogen van mij. Zou het wel oppakken in de winkel. Uiteraard wil ik weten hoe het met Sanne en Luca gaat, ga dus ook met veel plezier aan dit boek beginnen.

Zoals bekend, was Melissa zelf ook in de groep te vinden en na het lezen van de reacties naar aanleiding van de cover, reageerde zij met: ‘Zit ik net doodleuk bij een vraag te antwoorden dat de reacties op de cover goed zijn! Whahaha, Hier dus niet en ik begrijp dat hoor. Het komt als een roman over, dat is gewoon zo. Bij VT1 en VT2 staat vrij klein bovenin het woord 'thriller'. Bij VT3 heb ik gevraagd dat groter neer te zetten, het is niet veel groter, maar toch iets, zo merkte ik. Denk je aan de covers van de VT-reeks, denk ik ook maar: don't judge a book by its cover ;-)’.

En zo is het maar net, snel het boek openslaan en beginnen met lezen! Wat vonden de deelnemers tijdens het lezen?

Leontine: Ik zat eigenlijk vrij snel in het boek. Het zijn korte hoofdstukken en dat vind ik heel prettig lezen. Ik moest alleen wennen aan de vele namen die voorbij komen. Maar je kunt ze vrij snel plaatsen. Ik ben niet zo van de citaten maar als je de naam van je eigen kind (Roan) voorbij ziet komen, ben je toch wel trots. Ik was bang dat ik dingen niet zou snappen omdat het een serie was. Maar dit boek is heel goed los te lezen.

Dirk: Ik beken: ik heb weinig thrillers die ik herlees na verloop van tijd maar bij dit boek ben ik bezig aan een tweede lezing.

Esther: Ja ja ook ik ben eindelijk gestart! Het is helemaal leuk! Binnen no time al bijna op de helft. De sfeer van de vorige boeken zit ook in dit exemplaar. Een welkome herkenning.

Wendy: Mijn eerste boek van Melissa en dus ook de eerste keer dat ik lees over Sanne en Luca. Ben nu bij hoofdstuk 6 en zit al helemaal in het verhaal. Geen probleem tot nu toe dat ik nog geen andere boeken uit deze serie heb gelezen. Leest lekker weg tot nu toe. Was tijdens de vliegenscene net iets aan het eten, daar ben ik even mee gestopt..

Enthousiaste reacties en de boeken waren dan ook in no time uit….alleen Esther had een probleem….zij postte deze foto....oeps!

Er waren ook wat vragen voor Melissa en die werden vlot beantwoord:

Hoe voelt het nu VT-3 onder de loep genomen wordt en VT-4 al in een ver gevorderd stadium ligt. Heb je hierdoor al wijzigingen moeten aanbrengen op VT-4 door opmerkingen over VT-3 (Daniëlle):

Hoe het voelt? Zoals altijd griezelig, dat blijft zo. Maar ik heb (heel goede vraag!) niets hoeven wijzigen aan VT4 door opmerkingen over VT3. Maar goed, wat niet is? .…

Je auteursfoto is prachtig achterop, maar wat vind je zelf van de voorkant (vd omslag)? (Ink)

Nou, ik moest even wennen door de heel andere kleurstelling, maar toch is die wel fris en krijg ik er juist goede reacties op. Van mij hadden de ogen van de vrouw niet open gehoeven, heb ik met voorgaande delen ook niet (bewust) maar de vormgever kon daar niets aan veranderen, helaas.

Waarom begin deze thriller met een proloog? Verklap je dan soms al niet wat van het verhaal? Door sommige prologen (niet deze) lees ik een boek anders omdat je al een gebeurtenis weet (of denk te weten) (Dirk)

Ben je mal, nee hoor ;-). Het is een voorzetje, zo begin ik eigenlijk altijd. Een proloog is voor mij altijd heel belangrijk voor het verhaal en ook om de lezer mee het verhaal in te sleuren. Je zou het al lezende kunnen vergeten, maar later denk je: o ja!

Heb je er geen spijt van dat je de V&D nog vermeld hebt in je boek? (Daniëlle)

Hahaha, nee hoor, helemaal niet. Iedereen kent V&D en heeft er vast ooit eens iets gedronken of gegeten. Of even snel naar de wc geweest of zo;-)

Hoi Melissa, heb je een idee hoe lang je met de VT serie door wil gaan, ik dacht eerst dat het om een trilogie ging maar niets is minder waar, er komt in ieder geval nog een deel 4!! (Bianca)

Als het aan mij ligt, en als lezers het graag willen, zou ik graag, na deel 4, nog meer delen willen schrijven!

Heb je iets speciaals met de Zaanstreek of is het toeval dat het verhaal zich daar afspeelt? Ik vind het leuk al die namen weer eens voorbij te zien komen, vaak op vakantie geweest in mijn jeugd (Wendy)

Ik doe even een uitstapje naar Zaandam waar Bram en Bina wonen, maar verder is het Hoorn. Ik woon in Hoorn dus leek het me leuk de reeks daar af te laten spelen. Volgend jaar verschijnt een losstaande thriller (In onschuld) en ik dacht: waarom ook niet? Hoppa, ook die karakters huppelen in Hoorn rond. In dat boek zie je zelfs kort enkele rechercheurs uit de VT-reeks terug. Ik hou er wel van bekenden terug te laten komen. Net zoals ik er van houd bestaande straten, kroegen en restaurants te beschrijven. Leuk voor de lezers die alles herkennen.

En Zwaag, waar Nina woont. Die naam had ik al lang niet meer gehoord. Hoorn, mooie omgeving om te wonen!

Ja haha, heb jij even gelijk! Maar gek genoeg valt voor mij Zwaag gewoon onder Hoorn, al is dat natuurlijk niet zo. Mijn adres valt in Hoorn, maar twee tellen bij mij vandaag heb je al adressen die onder Zwaag vallen. Daarom is het voor mij één pot nat

Na het lezen schrijven de deelnemers niet alleen een recensie, zij vullen ook een blok met vragen in over het boek nadat ze het boek hebben dichtgeslagen. Enkele reacties:

Bianca: De cover roept een romantisch gevoel op maar niets is minder waar, het verhaal druipt van de spanning. Eigenlijk is de proloog mij eigenlijk het meest bij gebleven, deze speelde ook een rode draad door heel het boek. Ik vind de titel echt heel goed bij het verhaal passen. Een gebeurtenis uit het verleden die zijn duidelijke sporen heeft achter gelaten. Mooi gevonden in de VT serie.

Daniëlle: Het boek start met een gebeurtenis van vroeger. Hierdoor raak je meteen in het verhaal en wil je snel verder. Beetje bij beetje wordt het verhaal duidelijk en beginnen de puzzelstukjes een beeld te creëren en alweer weet Melissa het plot zo te draaien dat je dan toch weer verrast wordt.

Dirk: De cover liet een dromerige vrouw zien. Al snel werd duidelijk dat het alles behalve romantisch was. Na het lezen moest ik wel even bekomen . Na het lezen was de titel wel heel duidelijk . Dit was mijn eerste boek van Melissa Skaye maar zeker niet mijn laatste

Leontine: Van te voren was ik niet laaiend enthousiast. Ik had de eerste delen niet gelezen en de cover trok mij niet. Maar ik moet toch echt zeggen dat ik vrij snel gepakt was door het boek. Het heeft mij positief verrast en ik vond het boek echt goed.

Manon: Fijne schrijfstijl, korte hoofdstukken, verhaal wordt verteld vanuit diverse hoofdpersonen waardoor je echt in het verhaal komt. In het begin moest ik weer even in het verhaal komen, hoe zat het ook alweer met Luca en Sanne, want bij het eerste hoofdstuk stond Will al voor haar deur. Toen moest ik even diep graven, wie was dat ook alweer, maar al lezende komt er weer heel veel boven. Ik had goede verwachtingen vooraf en die zijn voor mij uit gekomen, het boek heeft indruk gemaakt. Vooral de rode draad wat er nu met hoofdpersoon Sanne is gebeurd in het verleden en ik kan niet wachten op deel 4. Het einde was niet leuk, ik wil weten hoe het verder gaat!

Lilian: De lat lag hoog, want de eerste twee delen heb ik met heel veel plezier gelezen. Deel 2 vond ik erg goed, maar dit deel is zeker net zo goed en laat me in het ongewisse achter. Nu wil en moet ik deel 4 ook lezen, echt erg als een auteur dit met je doet. Wachten is niet leuk….

Het einde van Verleden Tijd heeft de deelnemers niet onberoerd achtergelaten...dat gold ook voor de dochter van Melissa, die stuurde haar namelijk het volgende berichtje:

Natuurlijk vroegen wij ook Melissa weer hoe zij deze leesclub heeft ervaren. Haar derde VT-kindje onder de loep genomen, hoe was dat voor haar?

Je boek in handen geven van een leesclub is altijd een beetje eng. Nu zou ik onderhand die angst niet meer zo moeten voelen, Verleden tijd is niet bepaald mijn eerste boek dat deelneemt. En toch, en toch…

Maar ik merkte aan de leuke en enthousiaste reacties dat mijn bloeddruk niet hoefde te stijgen. De lezers vonden het verhaal spannend, waren blij meer over Sanne te weten te komen, waren zelfs tevreden met paragnost Will de Jager. Waar de een hoopt op een supervette romance tussen Sanne en Luca, wil de ander dat juist niet. Ik heb altijd gezegd dat ik er zelf nog niet helemaal achter ben hoe het met dit fijne rechercheduo verder moet, maar er is een spanning die niet valt te ontkennen.

VT4 verschijnt volgend jaar onder de vlag van een andere uitgeverij, LetterRijn. Qua formaat boek zal er een verandering zijn, maar ook het omslag. Ik mag het omslag van de losstaande thriller In onschuld (april/mei 2017) nog niet laten zien, maar geloof me als ik zeg dat die geweldig is! Daarom ook alle vertrouwen in het jasje van VT4.

Ik ben niet alleen heel blij, maar ook mega trots op de reacties van Virtuele tango, Verboden tranen en Verleden tijd. Het lezen van een boek is heel anders als je deelneemt aan een leesclub. Je moet van alles onthouden, invullen en benoemen. Dat neemt wel even tijd in beslag en ik voel me vereerd dat de lezers al die moeite hebben genomen. Jullie zijn toppers, dank je wel! Op naar de volgende leesclub!

Deelnemers, heel erg bedankt voor jullie enthousiaste deelname! Melissa, nogmaals bedankt voor de boeken en voor je aanwezigheid in de groep! Verleden tijd werd beloond met een gemiddelde score van 4,5 sterren, om trots op te zijn!

Leesclub Virtuele Tango: de eindconclusie!

De leesclub rondom Melissa Skaye is een bijzondere leesclub. In deze leesclub lezen de deelnemers niet één, maar drie boeken. De deelnemers beginnen met het in 2013 verschenen Virtuele Tango, gaan daarna door met het in 2014 verschenen Verboden tranen en zullen als laatste het nieuw te verschijnen deel in de VT-reeks gaan lezen. 
De deelnemers zijn Brenda Veldwijk, Daniëlle Henssen, Lilian Brugel, Belinda Kühles, Esther van Golen onder begeleiding van Amanda de Leeuw van Weenen. Lydia Buist las mee met een eigen exemplaar. Melissa Skaye verstrekte de recensie-exemplaren, waarvoor onze hartelijke dank!

De meningen over de cover waren nogal verdeeld, maar na het lezen van de achterflap werd iedereen enthousiast en de eerste reacties kwamen binnen in het eerste blok (o.a. Hoe vind je het verhaal tot nu toe? Hoe bevalt de schrijfstijl je? Met welk personage kun je je het meest identificeren?), zoals:

Brenda: 
In het begin vond ik de schrijfstijl iets te gespannen, het deed niets af aan het verhaal, maar het had wat mij betreft wat 'losser' gekund. 
En nu wil ik alleen maar meer lezen, want spannend is het wel Ik kan me nog niet met een personage identificeren, waarschijnlijk ben ik nog niet ver genoeg in het boek.

Belinda: 
Kan me niet echt met een personage vergelijken, of hebben jullie een gestresste Miep ontdekt die volgende week een nieuwe zaak (cafetaria) gaat openen en waar nog heel veel voor geregeld moet worden...

De deelnemers hadden ook genoeg te vragen aan Melissa: 

Hoe vind je zelf de cover? (Renee)

Die vraag verwachtte ik al. Achteraf bekeken is het geen typisch thrilleromslag. Het is maar dat er thriller bovenstaat (al had dat van mij groter gemogen) en dat de achterflaptekst laat weten dat het hier een thriller betreft. De vrouw, de roos, alles klopt met het verhaal. Ik was er altijd wel tevreden mee, maar ik zeg eerlijk: als ik het kon overdoen, zou ik voor iets heel anders kiezen.

Hoe kom je aan de naam Skaye? (Belinda)

Ik schrijf de Jeremy Jago fantasyreeks voor uitgeverij Zilverspoor. De uitgever, Jos Weijmer, wilde Jeremy met de tijd laten vertalen waardoor we bedachten dat mijn eigen namen niet echt lekker bekten. (Bielsma-Schaaij) We zijn op zoek gegaan en Jos kwam eerst met Skay, dat lag dicht bij mijn meisjesnaam. Samen even googelen of het kon, toen bleek de naam te horen bij een of andere lesbische club. Leek ons niet handig, dus kozen we Skaye en dat kon. Ik heb dubbele gevoelens bij deze naam want Jos bedacht het. Jos is vorig jaar april overleden en wordt afschuwelijk gemist. Die urenlange telefoongesprekken, zeker die we voerden voor een pseudoniem waarbij we ontzettende lol hebben gehad, zal ik nooit vergeten…

Melissa, je hebt ook een fantasyreeks geschreven, vanwaar ook de gang naar de thrillers? (Brenda)

Ik werd door Vrouwenthrillers benaderd een kort thrillerverhaal te schrijven. Ik zei dat ik dat niet kon, vonden ze onzin. Dus oke, ik schreef iets en dat is de grondlegger voor Virtuele tango geweest. Ik werd namelijk benaderd door een uitgeverij om er een heel manuscript van te schrijven omdat ze onder de indruk waren. Ik wist niet wat me overkwam. Maar ik vond het erg leuk om te doen dus zo ging het. Begon het.

Wist je bij het eerste boek al dat het een serie werd? En dat je de titels met een V en een T wilde? (Belinda)

Nee, niet echt. Gaandeweg met schrijven van Virtuele tango dacht ik: ik kan echt geen afscheid nemen van Sanne en Luca. Vandaar dat Verboden tranen kwam. Ik stuurde mijn manuscript toen naar een vriendin die altijd proefleest en ze mailde mij: Melis, heb je dat bewust gedaan, weer een titel met een V en T? Nou, nee dus haha, maar ik vond dat zo leuk dat ik het juist wel wilde en zo ontstond de naam VT-reeks. Mijn uitgever vroeg of ik daar zeker van was, tenslotte leg je je zo erg vast met het vinden van een titel, maar daar maakte ik me niet druk om. Een titel vind je altijd wel. Toegegeven: ik twijfel nog steeds wat de titel van VT4 betreft. Ook al heb ik een rij op mijn tijdlijn gezet, met het verzoek wat iedereen de beste titel vindt, ik ben er toch nog niet helemaal uit.

Tijdens de proloog leg je voor jezelf de dader min of meer vast... Of heb je die dan pas achteraf geschreven of is de dader toch veranderd tijdens het verhaal? (Daniëlle)

De dader staat voor mij vanaf het begin af aan vast. Bij elk verhaal dat ik schrijf is dat eigenlijk zo ;-)

Wat vind je leuker om te schrijven, thrillers voor volwassenen, of je Jeremy Jago reeks? En waarom? (Amanda)
Ik ga nu iets behoorlijk lulligs zeggen waar je niks tot weinig mee kunt: als ik met Jeremy Jago bezig ben (was, want ik heb t laatste deel afgerond) geniet ik als een klein kind, zo heerlijk vind ik zijn wereld. Maar nu ik weer helemaal in de VT wereld zit, loop ik mijn gezin gek te maken dat ik Sanne en Luca zo heb gemist en dat ik zo ontzettend geniet :-)

Dus ik ben bang dat ik niet kan kiezen.

Ga je naast de VT-serie nog andere thrillers schrijven? (Lilian)

Er is een losstaande thriller geschreven, In onschuld, die op dit moment bij een uitgeverij is en waarvan ik hoop dat ze er een mooi boek van gaan maken :-) Dat weet ik uiterlijk september, duimen dus maar! (inmiddels is bekend geworden dat Melissa een contract heeft getekend bij uitgeverij LetterRijn voor deze thriller)

De meeste vragen zijn gesteld en beantwoord. Maar wat vind je nu van zo'n clubje mensen die je boek kritisch lezen? Wat doe je met de reacties? (Esther)

Ik ben altijd erg blij met positieve reacties (duh) maar neem de negatieve juist met me mee. Ik noteer ze, want als een bepaalde mening vaker voorkomt, moet ik daar echt iets aan of mee doen. Kijk, als lezers de stijl niks vinden, kan ik daar weinig aan veranderen, ik schrijf zoals ik schrijf, maar als er bv wordt gezegd dat ik te herhalend schrijf (ik noem maar wat) let ik daar extra op. Herhaling is echt killing en irritant bovendien. In dit 1e deel van de VT-reeks merk ik wat moeite op met de karakters in het begin. Dat begrijp ik, mede door die chatnamen en dan de gewone namen. Ik heb daar destijds mijn hoofd over gebroken. Het was namelijk veel erger haha, dat heb ik kunnen reduceren tot wat het nu is. Toch probeer ik er rekening mee te houden, karakters die in mijn boeken voorkomen moeten echt een doel dienen. Daarom ben ik ook zo blij met proeflezers, die geven je ongenadig op je sodemieter en zorgen er wel voor dat je (soms met pijn in je hart) bepaalde stukken delete. Maar als het het verhaal beter maakt, doe ik het wel. Laat ik het zo zeggen: bejubeld worden is geweldig, maar juist van negatieve reacties leer je en maak je er een beter boek van. Ik kan gelukkig tegen kritiek.

Natuurlijk vroegen we Melissa ook hoe zij de leesclub ervaren heeft. Het is nogal wat als je debuut zo onder de loep genomen wordt...en wetende dat de volgende twee boeken in de reeks zullen volgen.

Je boek in handen van een leesclub is als auteur met de billen bloot. Virtuele tango is het boek waar voor mij het thrillerschrijven mee begon. Een heel ander koekje dan mijn Jeremy Jago fantasyreeks. Omdat ik dol ben op series was het besluit er een serie van te schrijven snel gemaakt: de VT-reeks. Virtuele tango bestaat al even en in de daaropvolgende jaren heb ik veel geleerd. Ik hoop dat de leesclub dat opmerkt zodra ze aan Verboden tranen beginnen.

Virtuele tango is eerder in leesclubs besproken en ik weet nog hoe doodsbang ik destijds was. Ook nu voelde ik spanning, dat houd je toch. Ik denk dat dit je scherp houdt, want je bent nooit uitgeleerd. Over het omslag was al wat te doen, net als de titel. Mooi om te zien dat het merendeel de vrouw en de rode en zwarte roos naderhand begreep. Uiteraard verwacht ik nooit een 5 *, zeker niet voor een debuut. Het sterrenaantal dat Virtuele tango krijgt, stemt me superblij, serieus! Ik neem kritiek altijd ten harte. De reacties liepen zo nu en dan uiteen, soms waren lezers het weer roerend met elkaar eens. Het is voor mij leerzaam geweest, ik bekeek mijn verhaal door de ogen van iemand anders. Ik wil de leesclub heel erg bedanken voor de tijd en moeite die ze hebben genomen. Wat een uitgebreide verslagen, fantastisch! Ik voel me echt vereerd!

Een geslaagd begin van deze speciale leesclub en geslaagd was het zeker, want de deelnemers beoordeelden Virtuele tango gemiddeld met 4 sterren! De leesclub gaat verder met Verboden tranen...

De elf deelnemers aan de leesclub Ibiza

We hebben elf deelnemers gekozen uit de vele deelnemers. Eentje extra dus. De volgende mensen doen mee:

Amanda als begeleider vanuit Thrillerlezers
Brenda Kroonen
Dirk de Wolf
Yvonne Hoogendijk
Chantal van Mierlo
Dieke de Laat
Jannie Kooijman
Bianca Pots
Carola Kragten
Debbie van de Burgt

De epub zal jullie snel toegestuurd worden. De speciale facebookgroep zal gevormd gaan worden en daarin wordt het jullie al snel duidelijk wat van jullie verwacht wordt. In ieder geval gefeliciteerd en veel leesplezier!

Leesclub Judaskus: de eindconclusie!

Toen wij de oproep voor de leesclub van Judaskus plaatsten, werden we overspoeld met aanmeldingen. Niet heel gek natuurlijk, want wie wilde nu niet het nieuwste boek van Linda Jansma lezen? Uit de aanmeldingen werd de volgende leesclub gevormd: 
Liesbeth Rörik, Heidi de Jonge, Leontine Meijer, Francina Eijer, Manon Hijman, Marieke Verbruggen en Miriam Bakker. Daniëlle Henssen las mee met een eigen exemplaar. Zodra de deelnemers bekend waren, zorgde uitgeverij De Crime Compagnie ervoor dat de e-pubs meteen in de diverse mailboxen terecht kwamen, waarvoor onze hartelijke dank!

Na de 'plof' in de digitale brievenbus kwamen de eerste reacties omtrent de cover al binnen. De deelnemers waren enthousiast en begonnen heel snel met lezen. De blokken die je tijdens de deelname aan een leesclub dient in te vullen, werden al vlot gevuld met reacties. 

Ook kwamen er vragen voor Linda Jansma, die ze net zo snel beantwoordde als ze gesteld werden! Wat vroegen de lezers zoal? 

Welk personage vond je het moeilijkste om mee te werken, om goed neer te zetten? Of wist je van tevoren al hoe je elke personage neer wilde zetten? (Liesbeth)

Echt moeilijk vond ik ze geen van allen. Daniëlle was wel een uitdaging, omdat zij een nogal getroebleerd meisje is met een zelfmoordwens en het is moeilijk om je daarin te verplaatsen. Maar daartegenover was Daniëlle ook wel weer het leukst om te schrijven.

Hoe kom je aan je inspiratie? Is het iets wat je tegenkomt in het dagelijks leven, lees je erover? Ben benieuwd!  (Francina)

Ja die haal ik overal vandaan. De hele vlakke basis voor Judaskus komt door het "levensverhaal" van iemand die een nogal narcistische echtgenoot had. Ze hadden kinderen, leken gelukkig, maar ondertussen rommelde hij met mannen, loog alles bij elkaar e.d. Hij werkte toen ze hem leerde kennen op een landgoed. Daar komt dus de basis voor het verhaal van Annelien en Timo vandaan. Met een heleboel extra eromheen verzonnen, natuurlijk :)
Verder de kranten, berichten op internet, programma's op de televisie. Ik heb een hele map vol met allemaal potentiële ideeën voor nieuwe thrillers :p

Elk boek is zo totaal anders dan de vorige boeken. Elk keer sta ik versteld dat je zulke bijzondere onderwerpen vindt. Hoe dringt zo'n onderwerp zich op? Of sla je die map open en kies je lukraak? (Ink)

Nee, meestal zie ik weer iets ergens (krant, tv) en dan denk ik: volgens mij had ik daar al eens eerder iets over gelezen. En dan duik ik in die map en ofwel vind ik de bewuste info over dat onderwerp, of ik kom iets totaal anders tegen waarvan ik denk: hm, daar kan ik ook wel iets leuks over schrijven! :)

En dan ontspint zich van zelf een verhaal??? (Ink)

Nou, meer een idee. Het verhaal zelf komt pas als ik aan het schrijven ben.

Ik vind dat je personages altijd zeer realistisch beschreven zijn, hoe doe je dat toch? maak je gebruik van hulpmiddelen bijvoorbeeld een soort collage waar je foto’s/plaatjes van je personages ophangt, zodat je er een goed beeld bij hebt? of schrijf je voor die tijd een soort schema met karakter trekjes, zodat je weet hoe je personages doen/reageren? of zit dat allemaal in je hoofd en vorm je er zo een beeld bij? (Heidi)

Nee, ze zitten bijna allemaal alleen in mijn hoofd. Soms zie ik wel eens iemand op straat, of bij de supermarkt, en dan denk ik: jee, zo stel ik me dat of dat personage voor! En dan onthoud ik bepaalde details die ik nog wil gaan gebruiken.
Ik werk zelden met een schema. Het verhaal loopt zoals het loopt, soms weet ik zelf niet wat er gaat gebeuren. Heel af en toe maak ik wel een lijstje met namen, zoals van de kinderen in Schuilplaats. Dat waren er best veel en af en toe wist ik zelf niet meer wie wie was. En karaktertrekken die verschijnen ook in de loop van het verhaal.

Wat ik erg leuk vind, is dat we allemaal het boek geweldig vinden..maar hoe hoog legt dat de lat voor je volgende boek? (Manon)

In het begin was dat best moeilijk. Mijn debuut werd erg goed ontvangen en toen kwam ik er ook nog eens mee op de longlist van de Gouden Strop én ik won er de Schaduwprijs mee. Daarna vond ik dus niets meer goed genoeg wat ik geschreven had. Of althans, ik dacht dat de lezers het helemaal niks zouden vinden. Dus er kwam amper iets op papier; ik schrapte meer dan dat ik schreef. Tot een vriendin zei: je moet gewoon voor jezelf schrijven. Als jij het maar leuk vindt en met plezier achter je computer zit. Dan vinden de lezers het maar een minder goed boek, volgende keer beter, als jij het dan maar met plezier geschreven hebt.
Kostte even wat tijd om die knop om te zetten, maar het ging inderdaad beter. En daarna heb ik gezegd: ik schrijf voor mijn plezier. Als dat plezier weg is, dan stop ik acuut met schrijven. Ik kan niet iedereen tevreden stellen, de een vindt dit boek beter, de ander weer een ander. En dat is voor mij wel leuk: zo weet ik dat ze allemaal verschillend zijn.:)

LET OP: ALS JE HET BOEK NOG NIET GELEZEN HEBT, KUN JE BETER DE VOLGENDE VRAAG EN ZEKER HET ANTWOORD DAAROP OVERSLAAN!!!

Hallo Linda, hoe verzin je zo'n enorm geweldige twist aan het eind van het boek ? Het deed mij heel erg aan de verhalen van Roald Dahl denken. (Marieke)

Het idee ervan had ik al vanaf het begin, alleen bij de eerste versie was die ontknoping verwerkt in het hoofdstuk waarin Daniëlle in het landhuis met de politie praat. Nadat Annelien haar omhelst heeft en Daniëlle haar eigenlijk een beetje onvriendelijk afwijst, gooit Annelien eruit wat ze gedaan heeft. Maar ik vond dat niet de juiste manier, uiteindelijk. Te veel in één hoofdstuk gepropt, zeg maar. Dus heb ik dat er toen uitgehaald. Alleen toen zat ik met het probleem dat ik een los eindje overhield: wie had Merlijn nou vermoord? Eerst heb ik toen een los afsluitend hoofdstuk geschreven vanuit Annelien, maar dat vond ik ook niet geslaagd. En toen kwam het idee om het hoofdstuk vanuit het slachtoffer te schrijven en dat pakte. Dat geeft (volgens mij) ook de juiste klapper aan het eind. Annelien is door het hele boek heen natuurlijk al obsessief voor wat betreft Daniëlle. Ik vond dit dus wel een goede oplossing.

Het lezen van Judaskus ging niet altijd over rozen: 

Heidi: Zo vervelend, ben je heerlijk aan het lezen, is je batterij van je reader leeg 😡
Vanmiddag moet ik aan het werk, dus kan ik vanavond pas verder. ‪#‎balen‬!

Leontine: Ik was gisteren ook teleurgesteld. Ik keek zo scheel van de hoofdpijn dat ik niet kon hardlopen maar zeker ook niet kon lezen. Dus nu weer lekker verder. En ik lees al zo langzaam. Kan ik wel extra lang genieten!

Marieke: Gister geveld door migraine, vandaag gelukkig weer minder en kon ik een flinke ruk maken!

Wij vroegen Linda Jansma wat zij van de leesclub vond en hoe zij het ervaren heeft:
Eigenlijk vond ik het een beetje eng, een leesclub met Judaskus. De meeste mensen denken misschien dat dat na acht boeken wel zal meevallen, maar dat is echt niet zo. Elke keer opnieuw is het spannend om te lezen wat men van je nieuwst boek vindt. En gek genoeg had ik het vreemde gevoel dat Judaskus niet zo goed ontvangen zou worden als mijn andere boeken. Waarom? Ik heb geen flauw idee. Nu zijn doorgaans de meningen over mijn boeken nogal verdeeld, wat blijkt uit het feit dat persoonlijke favorieten flink uiteenlopen. En dat is dan wel weer leuk, want daaraan merk ik dat mijn boeken geen eenheidsworst zijn. Maar dan komt zo’n leesclub, waarbij een hele groep mensen je nieuwste boek gaan lezen en ja, dat vind ik dan weer eng. Want stel dat ze het helemaal niks vinden?

Gelukkig viel dat allemaal enorm mee. Tot mijn verbazing waren eigenlijk alle leesclubleden onverdeeld enthousiast! Een opluchting, kan ik zeggen. En wat waren de reacties mooi! Het is fijn om tot de ontdekking te komen dat lezers opnieuw van je boek genieten. Echt veel kritiek was er niet en dat is dan wel weer een opsteker voor mij.

Ik vond het leuk om te lezen wat iedereen van Judaskus vond, waarbij meningen hier en daar toch ook weer een beetje verschilden.

Hoe dan ook, dank aan alle leesclubleden voor de tijd en aandacht die jullie aan Judaskus hebben besteed en voor jullie uitgebreide recensies en feedback. Dank ook aan het team van Thrillerlezers en ik hoop natuurlijk dat jullie allemaal een beetje hebben genoten van het boek.

En de deelnemers waren inderdaad enthousiast, de recensies kwamen binnen en de sterren vlogen in het rond. De deelnemers beoordeelden Judaskus met gemiddeld 4,5 sterren! Een zeer goed ontvangen boek in een zeer geslaagde leesclub!

Dames, heel hartelijk dank voor jullie enthousiaste inzet en Linda, heel erg bedankt voor je tijd, het beantwoorden van de deelnemersvragen en natuurlijk voor Judaskus!