Handschrift van de duivel - Donald Nolet

Titel: Handschrift van de duivel

Auteur: Donald Nolet

Uitgeverij Cargo

334 pagina’s

Over de auteur

Donald Nolet (1974) studeerde Japanse taal en cultuur in Leiden. Hij werkt als copywriter in de reclamewereld. Met zijn debuutthriller Versleuteld won hij in 2014 meteen de Gouden Strop én de Schaduwprijs voor beste thriller.

Achterflap

Zina Welter, een briljante jonge wiskundige, heeft zich teruggetrokken uit de maatschappij. In haar afzondering is ze gefascineerd geraakt door het Voynich Manuscript, een eeuwenoud geïllustreerd werk, geschreven in een onbekende taal. Zina ontwikkelt een algoritme dat dit mysterie eindelijk moet ontcijferen. Op een bijeenkomst van Voynich-deskundigen ontvouwt ze haar plan. Vanaf dat moment wordt ze meegesleurd op een zoektocht dwars door Europa. Terwijl de ware betekenis van het manuscript steeds duidelijker wordt, stapelen de verontrustende gebeurtenissen zich op. Wie kan Zina nog vertrouwen?

De Voynich lijkt op deze reis een zwart gat. Een fenomeen dat alles naar zich toe trekt. Energie, licht, zelfs tijd, om het vervolgens op te slokken. Wat zit er dan aan de andere kant van de pikzwarte duisternis? Zit daar het licht?

Het eeuwenoude Voynich Manuscript is een groot mysterie. Geschreven in een onbekende taal, geïllustreerd met tekeningen van onbekende planten en niemand ter wereld die het ooit heeft weten te doorgronden, te ontcijferen. Wat staat hier in? Welke geheimen schuilen er in het manuscript?

Zina Welter is als klokkenluider weggegaan bij wat zij noemt De Bank. Iets waar ze niet trots op is, maar ze kan er niets meer aan veranderen. Ze heeft zich volledig gestort op het Voynich Manuscript en het ontcijferen ervan. Tijdens een bijeenkomst presenteert ze een algoritme dat zij heeft ontwikkeld waarvan zij denkt dat het het Voynich Manuscript zal helpen ontcijferen. Na haar presentatie wordt zij benaderd door de organisator van de bijeenkomst, Simon Walcott. Hij heeft iets in zijn bezit dat een nieuw licht kan werpen op het Manuscript. Samen met Simon en drie anderen gaat Zina op zoek naar een oplossing van het Manuscript met behulp van haar algoritme. Vijf compleet verschillende personen, allen met verschillende motieven, maar met een overeenkomst: het Voynich Manuscript. Maar zij zijn niet de enigen die het mysterie willen ontrafelen en kan Zina haar ‘teamgenoten’ wel vertrouwen?

De Voynich, zoals jullie om je heen kunnen zien, is iets voor de geboren verliezers. De masochisten. De hopeloze romantici. De mensen die voldoening halen uit uitzichtloze pijn en vernedering. Wij zijn het uitschot, geëerde gasten. Bezig met een kansloze missie. Het lachertje van de wetenschappelijke wereld.

In een mooie, heldere schrijfstijl neemt Donald Nolet je afwisselend mee naar het verleden en het heden. Praag in de zeventiende eeuw, waarin enigszins uit de doeken wordt gedaan hoe het Voynich Manuscript tot stand kwam en het heden, waar Nolet ons meeneemt vanuit Nederland naar Engeland, Praag en Italië tijdens de speurtocht van Zina en de anderen. De onderlinge verstandhoudingen komen aardig onder druk te staan en het vertrouwen in elkaar loopt behoorlijke deuken op. Maar is dat wel terecht? Zina is wat wereldvreemd, schuchter, terughoudend en voelt zich het veiligst binnen vier muren en achter een computerscherm. Interactie met mensen is iets wat zij het liefst zoveel mogelijk uit de weg gaat. Als lezer kun je haast niet anders dan sympathie voor haar opbrengen, al had ik momenten dat ik haar een welverdiende schop onder haar kont had willen geven. Nolet weet alle personages voldoende uit te diepen en goed neer te zetten, zij het dat sommige ontwikkelingen wat uit de lucht kwamen vallen.

De spanning is het grootste deel van het boek amper aanwezig en dat is echt ontzettend jammer. Het verhaal kabbelt te lang voort waardoor het op een aantal momenten wat langdradig aandoet. De laatste 70-80 bladzijden komt het verhaal in een dusdanige stroomversnelling waardoor je het niet meer kunt of wilt wegleggen, maar die spanning komt net te laat. Als deze wat beter gedoseerd was, was Handschrift van de duivel een geweldig boek geweest.

Schrijfstijl: 4,5

Plot: 3,5

Spanning: 2

Psychologie: 4

Originaliteit: 4

Leesplezier: 4

Een krappe vier sterren voor Handschrift van de duivel

Miriam

Nieuwsgierig? Bekijk het boek op Bol.com!

De leesweek van Mir

Af en toe heb ik zo'n moment dat ik heel erg moe word van mezelf. Kent u dat? Vast wel. Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben met dit soort momenten. Gisteren was het weer zover. 

Ik was een dagje naar Utrecht, daar had ik afgesproken met twee vriendinnen. Samen lunchen en dan lekker shoppen. Een hele gezellige dag gehad en om een uur of vier gingen we weer richting huis. Toen ik uit de trein gestapt was, ging ik al zoekend naar mijn autosleutels naar de parkeerplaats. Zonder resultaat. Geen autosleutels in mijn tas. @#$!$!!! Allerlei scenario's staken de kop op. 'Als die bos maar niet uit mijn tas is gevallen toen ik mijn portemonnee eruit haalde...maar ja, dat zou ik wel gehoord hebben. Of iemand zou dat wel gezien hebben. Toch?'. 

En op het moment dat ik bij mijn auto kwam, wist ik het eigenlijk al. 

Het is niet de eerste keer namelijk dat het gebeurt (zucht). 

Als ik door het raampje naar binnenkijk, zie ik ze gewoon in het contact zitten. Ik heb namelijk nog een prehistorische auto, zo eentje bouwjaar eind jaren '90 en ik heb geen sleutel nodig om het kreng op slot te doen. Dat kan gewoon heel makkelijk, knoppie naar beneden, klink ingedrukt houden en dichtgooien die hap. Hatseflats. Alleen niet zo handig als je dat dan doet terwijl je sleutels nog in het contact zitten. Is wel eens eerder gebeurd. Stond ik bijvoorbeeld met kinderen en al ergens op het dak van een parkeergarage en dan zaten die sleutels er weer eens in. Manlief bellen (die heeft namelijk de reservesleutel) en die kwam dan vanuit Den Haag...of Zoetermeer.

Nu zat er niks anders op dan naar huis lopen (manlief niet thuis namelijk in verband met bbq waar hij met het draakje alvast naar toe was gegaan), andere auto halen met sleutelbos waar de reservesleutel aanhangt, mijn sleutelbos uit mijn auto halen en de auto normaal op slot doen en dan auto daar laten staan, oudste dochter ophalen zodat wij ook richting bbq konden. Je zou er het heen en weer van krijgen. Vanmorgen een wandelingetje richting station, auto staat weer voor de deur. 

Het zal ongetwijfeld nog wel een keer gaan gebeuren. 

Het draakje wordt binnenkort vier jaar en dan mag ze ein-de-lijk naar school. Al een jaar roept ze dat ze naar 'gool' wil net als haar grote zus en nu mag ze vast een aantal keer komen wennen. Afgelopen dinsdag was haar eerste wenmiddag. Je zou denken dat zo'n kind het een beetje spannend vindt, een lokaal met bijna dertig van die onbekende kleuters, maar nee hoor. Madam stampt gewoon naar binnen, hop op haar stoeltje en ze is er helemaal klaar voor. 'Ehm, misschien even je jas uitdoen en ophangen aan de kapstok?'. Oh ja. 

Ze vond het 'heeel leuk mama'. Maar ik mocht in het vervolg de 'paplu' niet meer mee naar huis nemen, want 'die hoort in de gang eigenlijk'.
Dat ik dat even weet. 

Qua lezen heb ik niet heel veel te melden. Ik heb Schaduwvechters gelezen en de recensie is inmiddels klaar. Vanmorgen heb ik Handschrift van de duivel van Donald Nolet opengeslagen, die viel letterlijk van de stapel (voorteken?) en ik ben gaan lezen. Ik moet nog 100 bladzijden (van de 334). Lekker opgeschoten dus. Het is een goed geschreven boek, dat zeker, maar het kabbelt een beetje voort, er gebeurt niet heel erg veel. Het is me niet helemaal duidelijk waar het nu allemaal heen gaat. Nog 100 bladzijden te gaan en dan weet ik het. Hopelijk. En dan eindelijk Baldacci! (update: boek inmiddels uit en volop bezig in De laatste mijl, tot nu toe: genieten!)

Fijne leesweek!

Miriam

  

Boekpresentatie Donald Nolet 12 mei 2016

Op donderdag 12 mei werd het nieuwe boek van Donald Nolet, Handschrift Van De Duivel, gepresenteerd in boekhandel Feijn te Alkmaar (een recensie van het boek vindt u hier). Alex en ik hebben dit keer wat extra motivatie om naar een boekpresentatie te gaan; de auteur is een oud trainingsmaatje van Alex’ broer en mijn zwager, Bernard, en dus praktisch familie. Reden genoeg om in onze trouwe Fabio te stappen en de rit af naar Alkmaar af te leggen bij een volstrekt overdreven temperatuur van 27 graden. Zonder ijsjes.

Ik ben trouwens zelden tot nooit in Alkmaar en dit is sowieso mijn eerste bezoek aan boekhandel Feijn. De naam is goed gekozen; het is één grote ruimte met veel verschillende genres en een mooie zithoek. Sowieso ben ik al fan als ik zie dat de nieuwe Barbara Stok in de kast staat en er een display is met uitsluitend Terry Pratchett-boeken. De volgende keer dat ik in Alkmaar ben, weet ik waar ik zijn moet.

We blijken niet de eerste gasten die voor Donald Nolet komen, toch blijft ons gezelschap redelijk bescheiden. Dat mag de pret niet drukken. Het heeft eigenlijk wel iets gezelligs dat zelfs het besluit om te beginnen bijna in groepsverband genomen wordt. Bovendien kunnen we ons zo nog even voorstellen aan de auteur!

Deze boekpresentatie wordt geopend door Marjolijn Schurink, hoofdredacteur van uitgeverij Cargo (onderdeel van de Bezige Bij). In haar praatje noemt ze hoe het tweede boek altijd moeilijk is; een uitgever staat dan altijd over je schouder mee te kijken en wil weten of je al iets nieuws hebt, want het liefst willen ze al binnen een jaar dat tweede boek kunnen publiceren, wanneer je nog vers in het geheugen van je lezers ligt.

Als de auteur dan ook nog de Gouden Strop wint en de Schaduwprijs, zoals Donald deed in 2014, dan wordt de druk helemaal opgevoerd. Marjolijn benadrukt dat ze vooral heel trots is dat het tweede boek er nu is. Donald had al vrij snel een heel goed idee voor zijn boek en koos er daarbij niet voor om een boek te schrijven dat sterk op zijn debuut lijkt. Bij heel veel auteurs ziet ze dat vaak juist wel gebeuren, omdat het vertrouwd en makkelijk is en misschien een grotere kans op succes.
Donald heeft juist gekozen voor een onderwerp dat hij zelf helemaal geweldig vindt en dat gegoten in een boek dat Versleuteld overtreft, dat in onderwerp en thematiek niet lijkt op Versleuteld en waar toch de schrijver zelf in te herkennen is; diezelfde schrijver die de Gouden Strop won maar ook iemand die zeker als schrijver is gegroeid.

Marjolijn geeft het woord vervolgens aan Chris Kooi, die samen met Tomas Ross heeft gewerkt aan de redactie van Handschrift Van De Duivel. Hij vertelt wat meer over het redactieproces, dat vooral gebaseerd is op vertrouwen van de auteur; je neemt aan dat wat er aan kritiek wordt geleverd klopt en denkt op zijn minst na over de punten en aanwijzingen die je krijgt aangereikt. Dat heeft Donald naar zijn mening voortreffelijk gedaan en ook Chris is dus enorm trots op dit boek.

Hij nodigt Donald uit om naar voren te komen en overhandigt hem het symbolische eerste exemplaar van Handschrift Van De Duivel. Donald wil er niets van geloven dat het echt oprecht het allereerste exemplaar is (ook al verzekert Chris hem dat hij hoogstpersoonlijk naar de uitgeverij is gegaan) maar is er desalniettemin ontzettend blij mee. Ook krijgt hij een mooie bos bloemen en een speciale ingelijste poster van Handschrift.

Tijd om van de auteur zelf te horen: Donald neemt plaats achter de microfoon en bedankt de aanwezigen die op zo'n mooie warme dag zwetend naar een stamelende auteur wilden komen luisteren. In het bijzonder bedankt hij Marjolijn en Chris en ook Tomas Ross, die hem enorm hebben geholpen. Na het winnen van de Gouden Strop vergat hij door de euforie dat het schrijven van een boek een enorm proces is. Zelf schreef hij al een column over het gevreesde tweede boek en het Second Album Syndrome.

Het onderwerp van zijn nieuwe boek, het mysterieuze Voynich-manuscript, greep zijn aandacht. Het is een echt bestaand manuscript uit de vijftiende eeuw, van een onbekende auteur, dat nog steeds niet is ontcijferd. Zoiets heb je nodig, vertelt hij, een onderwerp dat je mateloos fascineert en waar je heel veel tijd en moeite in wilt steken. En het boek is af; nu is het afwachten wat er gaat gebeuren. Hij kijkt even naar het boek in zijn hand alsof hij het nog niet helemaal kan bevatten.

Tot slot bedankt hij Rowena Timmermans en overhandigt het symbolische eerste boek aan haar, dan is het tijd om het glas te heffen op dit nieuwe boek. Want ook dat heeft boekhandel Feijn; een toonbank die dienst kan doen als bar. Met een drankje in de hand voegen we ons even later bij de kleine rij fans die Handschrift wil laten signeren. Wanneer we aan de beurt zijn neemt Donald niet alleen de tijd om een persoonlijke boodschap te schrijven aan Alex, ook mogen we foto’s maken.

Na het bemachtigen van het gesigneerde boek en wat foto’s slenteren we naar de uitgang zodat de andere gasten de ruimte hebben. Heel langzaam. Ik moet nog even kijken bij elke boekenkast en zelfs Alex leest een paar kaften.

Donald Nolet: het was de rit naar Alkmaar zeker waard. Ook zonder ijsje.

Yfke Brandhout

Handschrift van de duivel – Donald Nolet

Op de achterflap

Zina Welter, een briljante jonge wiskundige, heeft zich teruggetrokken uit de maatschappij. In haar afzondering is ze gefascineerd geraakt door het Voynich Manuscript, een eeuwenoud geïllustreerd werk, geschreven in een onbekende taal. Zina ontwikkelt een algoritme dat dit mysterie eindelijk moet ontcijferen. Op een bijeenkomst van Voynich-deskundigen ontvouwt ze haar plan. Vanaf dat moment wordt ze meegesleurd op een zoektocht dwars door Europa. Terwijl de ware betekenis van het manuscript steeds duidelijker wordt, stapelen de verontrustende gebeurtenissen zich op. Wie kan Zina nog vertrouwen?

Over de auteur

Donald Nolet (1975) studeerde Japanse taal en cultuur in Leiden. Na zijn afstuderen ging hij als copywriter aan de slag in de reclamewereld.

Versleuteld (2013) is zijn debuutthriller, die verscheen bij Tomas Ross Crime, de imprint van Uitgeverij Cargo, waarvoor de Nederlandse thrillerauteur Tomas Ross zelf auteurs selecteert en begeleidt. Versleuteld werd bekroond met De Gouden Strop 2014 voor de beste Nederlandstalige misdaadroman, en ontving tevens de Schaduwprijs voor het beste Nederlandstalige thrillerdebuut.

Het verhaal gaat over een IT-specialist die in de geschiedenis van Pearl Harbor duikt en daarbij op machtige tegenstanders stuit. Het juryrapport van De Gouden Strop bevatte lovende woorden als: "Nolet verbindt een aantal klassieke ingrediënten van de thriller op een verbluffende manier met elkaar.”

Cover

Kruis op zijn kop, zou van rook gevormd kunnen zijn. Vaag erachter is een stervorm te zien. En allerlei (wiskundige?) tekens. Onder het kruis groot de titel. De cover is zeker mysterieus te noemen. Ik heb geen idee waar het boek over zou kunnen gaan. Door het mysterieuze zou ik zeker de achterflap willen lezen.

Mijn mening

Na het lezen van de achterflap stond ik niet heel hard te springen om het boek te gaan lezen. Maar omdat ik al eerder ervaren heb dat een boek dan zeer mee kan vallen, en omdat ergens toch mijn nieuwsgierigheid gewekt was, wilde ik toch een poging wagen.

Het verhaal speelt zich in verschillende periodes af. Met name de periodes eind 1500, begin 1600 en het heden zijn heel belangrijk in het boek. Van de andere periodes die voorkomen is het belang mij niet direct duidelijk en hadden wat mij betreft ook weggelaten mogen worden.

Het verhaal rond 1600 vertelt over keizer Rudolf, een ietwat excentrieke heerser van onder andere Praag, waar hij ook woont. Hij geeft een aantal geleerden, die hij volledig vertrouwt, een opdracht om iets te vervaardigen. Iets wat zijn weerga niet zal kennen. Wat dat iets is blijft tot aan het einde onduidelijk, waardoor de spanning tot het einde zeker blijft, je wil tenslotte toch weten wat dat iets nou precies is.

In het heden gaan 5 mensen, die allen wat buiten de samenleving staan, op zoek naar de decodering van het Voynich Manuscript. Het enige dat zeker lijkt is dat het met keizer Rudolf te maken heeft.

Ieder van de 5 heeft zo zijn of haar redenen om samen te werken met de anderen. En niet alle redenen zijn even zuiver. Wie is te vertrouwen, en vooral wie niet.

In hun zoektocht door Europa, die hen onder andere naar Oostenrijk, Zwitserland en Praag brengt, krijgen ze te maken met inbraken in hotelkamers, overvallen, malware.

Geleidelijk worden de minder nobele motieven ontmaskert en blijkt wie oprecht is.

Door de wetenschappelijke termen die gebruikt worden is het soms wat lastiger lezen, al wordt het meeste wel uitgelegd.

Het boek heeft mij in positieve zin verrast. Toen ik eenmaal echt in het verhaal zat kon ik het niet meer wegleggen en heb ik het in een aantal uur uitgelezen. Ik moest weten hoe het zat en hoe het zou aflopen.

Plot: 4,5

Spanning: 5

Schrijfstijl: 3,5

Leesplezier: 4

Psychologie: 4

Dik verdiend: 4 sterren

Juul

Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!