Tamara Haagmans over fatsoen

Afgelopen vrijdag mocht ik aanwezig zijn bij de boekpresentatie van ‘Echo’ (Van Thomas OldeHeuvelt.) Twee en half uur heen, en twee en half uur terug, om te zien hoe een van mijn favoriete horror-auteurs zijn boek uitgereikt kreeg. Ik had het ervoor over. Ons plan om eerst nog iets leuks te doen in Amsterdam viel in het water door een tegenwerkende TomTom maar ach, uiteindelijk kun je altijd naar Amsterdam en dit maak je niet elke dag mee! We waren lekker op tijd waar we zijn moesten, en toen was het wachten tot we naar binnen mochten.

Ruim op tijd namen we plaats in de zaal, en langzaam liep het vol. Twee ‘gezellige’ personen namen achter ons plaats, en hoewel ik ruim twee meter bij ze vandaan zat, kon ik woord voor woord volgen waar ze het over hadden. Ik hoorde een -voor mij bekende- naam en ik moest er wel om lachen terwijl ik me bedacht dat ik die een berichtje ging sturen dat iemand het over haar boek had. Maar toen! Het licht ging uit en de presentatie begon, en waar je dan denkt dat mensen hun mond houden, vonden die twee gezellige personen het gezelliger om hun praatje af te maken. 

TWEE UUR LANG. Voor ons stond Thomas O. iets te vertellen, kwam Dick Maas iets vertellen (Nou was dat laatste verre van interessant maar ik hield toch mijn mond voor het geval andere mensen het wél wilden horen…) en daarna kwam iemand Thomas interviewen. Maar ook dat vonden ze niet interessant want het enige wat ik hoorde was hoe zij op praten-in-de-kroeg-niveau bleven converseren achter ons. Een paar keer omkijken hielp niet en ik ben niet zo’n held dat ik er iets van zeg. Niet in de laatste plaats omdat -wanneer ze daarop zouden reageren- er nog meer overlast zou ontstaan waar ik dan schuldig aan ben. En… niemand anders zei iets, dus misschien waren wij wel de enigen die er last van hadden.

Dat brengt mij bij mijn punt. Waarom ga je naar een boekpresentatie toe als je toch niet wil horen wat ze daar vertellen? Als je het over een ander boek wil hebben, kan dat toch ook gewoon thuis met een biertje erbij? Je boodschappenlijstje of wat jij vorige week tegen iemand hebt gezegd kun je toch ook thuis bespreken? Waar is het fatsoen gebleven, en vooral het respect voor de persoon die daar op dat podium zijn boek staat te presenteren? Waarschijnlijk heeft Thomas het niet gehoord, er geen last van gehad. Dat hoop ik voor hem. Op dit kleine puntje na was de avond namelijk geweldig (Net als het boek!) en dat was de hoofdzaak. Ook al was op de terugweg de A2 dicht en mochten we via de A73 (En een uur extra reistijd…) naar huis rijden.

Het allerergste kwam de volgende dag pas. Twee uur lang hebben mijn man en ik ons zitten ‘opvreten’ over het geklets achter ons. Open ik de volgende dag mijn mail op mijn laptop en zie ik er eentje in mijn spam-map zitten van de uitgever van ‘Echo’ , (Ook mijn uitgever) waar in staat dat ze plaatsen in het gereserveerde gedeelte voor ons hadden. Met een béétje geluk hadden we ze daar niet gehoord.

Ik heb zes juli mijn boekpresentatie. Ik hoop dat de mensen die ik uitnodig wel over dat fatsoen beschikken om stil te zijn, maar zo niet bestaat de kans dat iemand je komt vragen om je gesprek buiten voort te zetten. Gewoon omdat het kan 😛