donderdag 15 februari 2018

Clare Mackintosch ondervraagd

Clare Mackintosh werkte jarenlang binnen de politiewereld. In 2011 begon ze als freelancejournalist en inmiddels is ze fulltime schrijver. Haar debuut Mea culpa was direct na verschijnen een grote hit in Engeland en wordt omschreven als een sensatie.

*Zou je je willen voorstellen aan de Nederlandstalige lezers met vijf eigenschappen ?

Ik ben creatief,nieuwsgierig, geïnteresseerd in mensen, verslaafd aan woorden en snel afgeleid…

*Je boeken zijn absolute psychologische thrillers. Hoe ben je op de plots gekomen ?

De inspiratiebron van mijn eerste roman, MEA CULPA, was  een waargebeurd vluchtmisdrijf toen ik politieagente was, en mijn tweede was het resultaat van een reis naar Londen, kijkend naar pendelaars op weg naar hun werk. Mijn derde roman is ook geinspireerd door een echte situatie, maar meer vertel ik er niet over want dat zou het verhaal verpesten.

*In welk personage in de boeken zit het meeste van jou ?

Er zit een beetje van mezelf in elk personage waarover ik schrijf.  In LET ME LIE, mijn recentste boek, kon ik me verplaatsen in Anna – een nieuwe moeder – maar ook in Murray, een gepensioneerde rechercheur. Hoewel ik niet  (helemaal!) zo oud ben als Murray, herinner ik me het gevoel van incompentie toen ik de politie verliet en ik denk dat ik iets van mezelf in zijn personage heb gestoken als gevolg daarvan.

*De omslagen van je boeken zijn hetzelfde voor alle vertalingen. Hebben ze dat gedaan omdat jij dat wilde ?

Elk land kiest de cover die het best bij hun markt past, en ik ben heel blij met ze allemaal geweest.

*Ik hou echt van de cover van je eerste boek. Had je een stem bij het kiezen van het beeld en de stijl ?

Ik heb een geweldig ontwerpteam  dat hard aan een cover werkt voor ze het me voorleggen met hun gedachten. Ik ben er altijd heel blij mee geweest en erg onder de indruk van hun interpretatie van het verhaal.

*Je bent 12 jaar politieagente geweest, hoe kijk je terug op die jaren ?

Ik hield van mijn carrière in de poltie en af en toe mis ik het nog steeds. Het gaf me een fantastisch oefenterrein in observatie van mensen : wanneer je het slachtoffer bent geweest van een misdaad, of je een misdaad hebt zien begaan – of zelfs als je een misdaad hebt gepleegd – zijn je emoties het meest rauw en dat is erg waadevol voor een schrijver.

*Je behaalde een diploma Frans en management, hebt gewerkt als politieagente en nu ben je een voltijdse schrijver. Wat wilde je worden als klein meisje ?

Ik wilde schrijver worden, dus dat is goed gelukt J

*Welk soort boeken lees je zelf graag ?

Ik lees graag misdaads- en psychologische thrillers, hoewel ik vind dat veel van hen erg op elkaar lijken.  Dat wissel ik af met grappige romans, of non-fictie. 

*Welk boek is jouw favoriet en waarom ? 

Rebecca, van Daphne du Maurier, is een van mijn favoriete boeken aller tijden. Het heeft een enorm gevoel van plaats dat bijdraagt aan de spanningsopbouw.

*Heb je een schrijfroutine of schrijfrituelen, en zo ja, welke zijn dat dan?

Ik luister steeds naar dezelfde afspeellijst als ik aan het schrijven ben. Het is een erg saai instrumentaal album - het soort muziek dat je in een kuuroord zou kunnen horen – en ik merk het nauwelijks nog, maar het brengt me meteen in de juiste gemoedstoestand om te schrijven.

*Wat kan jou van schrijven afleiden ?

Vrienden, mijn kinderen, twitter.

*Wat  zijn je toekomstplannen ?
  
Boeken blijven schrijven die mensen graag lezen.   

Een ander soort vragen:

 *Wat is je heimelijke genoegen  in muziek?

Ik geloof daar niet in. Je hoeft je niet te schamen om te genieten van literatuur, muziek, televisie van welke soort dan ook.  Ik hou van alle muziekgenres, afhankelijk van mijn stemming.  Als ik aan het schrijven ben kan ik niet luisteren naar iets met teksten, anders kan ik me niet concentreren op mijn eigen woorden.

*Als je een jaar op een onbewoond eiland moest verblijven, welke 3 dingen zou je meenemen ? 

De volledige werken van Shakespeare.  Ik heb een mooi boek dat ik kreeg toen ik een tiener was, met elk Shakespeare-toneelstuk (in hele kleine letters).  Dat zou me wel een tijd bezig houden.  Een
toetsenbord, zodat ik mezelf kon leren om piano te spelen. En een gigantische plak chocolade.

*Als er iemand voor de eerste keer langskomt, wat zou je dan voor hen koken ?

Ik hou van maaltijden die informaliteit en gezelligheid oproepen, dus we hebben vaak fondue of raclette of fajitas. 

*Wat maakt jou heel gelukkig ?

Schrijven. Als ik meer dan een paar dagen vrij neem, word ik zenuwachtig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten