In 2017 kwam zijn tweede thriller uit De juiste man. Ik waardeerde dit boek met vier sterren. Maar wat zijn eigenlijk de favoriete boeken van Max zelf?
Als advocaat bouw ik maar meteen een disclaimer in: de afwezigheid van een titel of schrijver in onderstaand overzicht betekent niet dat ik de betreffende boeken niet lees of niet waardeer. Het is alleen zo vreselijk moeilijk een selectie te maken…
Maar laat ik bij het begin beginnen: Wipneus en Pim. Mijn vader las uit die boekjes voor en wow, wat heb ik daarvan genoten als klein jochie. Eigenlijk zou ik een paar oude exemplaren op de kop moeten tikken, nu ze nog zijn te krijgen. Toen ik iets ouder was las ik de reeks van ‘De Vijf’ van Enid Blyton, ‘Haas’ van Paul Biegel, de boeken van Roald Dahl en het geweldige ‘Kruistocht in spijkerbroek’ van Thea Beckman. Over die laatste: misschien dat ik het verhaal destijds niet eens helemaal begreep, maar het gegeven van tijdreizen was mindblowing. 
Op de middelbare school klaagde iedereen over de twintig boeken die je voor ‘de lijst’ moest lezen, terwijl ik er met gemak vijftig op had kunnen zetten. Dat deed ik niet want dat was natuurlijk niet cool. Een paar boeken van mijn lijst waarvan ik erg heb genoten: ‘De Aanslag’ van Harry Mulisch, het boek dat op iedere leeslijst stond, heeft grote indruk op me gemaakt. Je voelt de angst van de Tweede Wereldoorlog, de karakterontwikkeling van de hoofdpersoon is fantastisch uitgewerkt en er zit veel tijdsverloop in het boek – een gegeven dat ik vaak erg mooi vind en dat ik zelf in mijn laatste boek ‘De juiste man’ heb toegepast. ‘Het Gouden Ei’ van Tim Krabbé beschouw ik nog steeds als een ideaal boek: een relatief eenvoudig plot dat toch ongelooflijk spannend is, met een verpletterend einde. En daarbij heeft het ook nog een aardig filosofische thema. Wie wil nou niet zoiets bedenken? Niet voor niets twee keer verfilmd.
Van Willem Frederik Hermans las ik ‘De donkere kamer van Damokles’ en ‘Nooit meer slapen’. Hermans schrijft met een bepaald cynisme dat ik geen vijf boeken achter elkaar volhoud maar De donkere kamer kan ik iedereen aanraden vanwege het spannende plot. ‘Een vlucht regenwulpen’ van Maarten 't Hart is bijzonder omdat je niet vaak zulke mooie ‘thrillereske’ romans tegenkomt. Natuurlijk las ik ook ‘Turks fruit’ en ‘Kort Amerikaans’ van Jan Wolkers vanwege de rode oortjes die je ervan kreeg. Iedereen op school had het erover…’De trap’ van de Vlaamse schrijver Jef Geeraerts was mijn eerste kennismaking met het thrillergenre en van Kees van Kooten is vooral ‘Hedonia’ me bijgebleven: een licht boekje, geschreven in de relativerende, humoristische toon waar Van Kooten patent op heeft. In mijn studententijd ben ik de boeken van John Grisham gaan lezen – natuurlijk omdat dat zo lekker aansloot bij mijn studie. Grishams verhalen
Nu naar een schrijver die ik zeer recent heb ontdekt. Gianrico Carofiglio, een Italiaanse anti-maffia magistraat, is groot in Italië maar (nog) niet bekend in Nederland. Met ‘De onbewuste getuige’ was ik meteen verkocht, en met ‘De volmaaktheid van het tijdelijke’ wist ik het zeker: deze schrijver is geweldig. Zijn boeken houden het midden tussen subtiele thrillers en uiterst scherp geschreven romans met veel ruimte voor zelfspot en melancholie. Lees deze man! 
Het lekkerste bewaar ik tot het laatst. Het prachtigste boek dat ik ooit las, een werk dat ik iedere paar jaar herlees is ‘Narziss en Goldmund’ van de Zwitser Herman Hesse: een monumentale roman over de vriendschap tussen de rationele, gedisciplineerde kloosterling Narziss en de onstuimige, dromerige gevoelsmens Goldmund. Lyrisch geschreven en gesitueerd in de Middeleeuwen. Een klassieker die iedereen gelezen zou moeten hebben. Mijn absolute nummer één.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten