De boekenkast van Ilona van Hilst

Ilona van Hilst (1961) was jarenlang werkzaam in de IT totdat haar functie door een reorganisatie overbodig werd. Ze greep deze verandering met beide handen aan en koos ervoor om zich vanaf dat moment volledig op het schrijven toe te leggen. Afgelopen week kwam haar vierde boek De uitweg uit. Vandaag vertelt zij over haar boekenkast.


*Hoe divers is jouw boekenkast?

De boekenkasten in ons huis zijn gesorteerd op achternaam van de auteur. Mijn man is een veellezer en leest gemakkelijk een boek in een dag uit. Onze gezamenlijke boeken staan boven langs de wanden in twee slaapkamers. Naast leesboeken heb ik ook kookboeken, natuur- en wetenschap en andere categorieën (dieren, geschiedenis en zo). We hebben altijd kastruimte te kort.

*Wat zijn de 3 mooiste boeken die je hebt?

Als het gaat om coverdesigns, dan vind ik alles van Will Immink design mooi, zoals van M.J. Arlidge.
En een antieke, Gösta Berlings saga van Selma Lagerlof ben ik ook trots op. En de omnibus Jungle Pimpernel/Het laatste bivak/de verloren vallei koester ik heel erg, omdat dit het eerste boek was dat ik zelf mocht uitzoeken van mijn oma, toen ik klein was.

*Staat jouw favoriete boek aller tijden daartussen?

Nee, want die heb ik niet. Ieder boek heeft iets eigens en in elk genre zit wel iets moois.

*Belandt elk boek in de kast of doe je ook makkelijk weg?

Alles belandt in de kast. Van weggeven krijg ik altijd spijt.

*Lees je veel?

Nee, niet zo veel. Ik ben zo’n hopeloos trage lezer, omdat ik door teksten associaties krijg tijdens het lezen en dan ga ik zitten dagdromen. Bijvoorbeeld omdat iets zo mooi bedacht is, of door iets uit mijn eigen dagelijks leven. Dat heb ik al van kinds af aan. Maar sinds ik zelf schrijver ben, kan ik me ook vreselijk opwinden over een slechte schrijfstijl of dingen die niet kloppen, daar kan ik echt zo van balen. Zoals verkeerd gebruik van perspectieven, maar dat valt de “gewone” lezer gelukkig niet op. Daarnaast lees ik niet veel, omdat ik liever aan het schrijven ben. 

*Waar lees je het liefste?

Gewoon op de bank, in de huiskamer. Niet in de volle zon in ieder geval. Ook niet onderweg. En soms een hoofdstuk in bed, maar dat komt niet vaak voor.

*Aan welke boeken uit je jeugd heb je mooie herinneringen en bezit je die ook?

In mijn jeugd las ik niet veel, ik was een dromer (ben ik nog). Mijn broer en ik waren wel lid van de bibliotheek. Hij las altijd natuurboeken, maar ook niet veel leesboeken volgens mij. Voor mij begon dat pas in mijn middelbare schooltijd. Gelukkig heb ik toen prachtige schrijvers en boeken ontdekt, zoals van Stijn Streuvels en Herman Hesse. 

*Kom je uit een gezin waar veel gelezen werd?

Nee, thuis werd niet zo veel gelezen, ook al stonden er wel boeken in de kast. Maar wij waren als gezin veel buiten, in de natuur, boswandelingen maken en zo. En mijn oma was er ieder weekend.

*Leen je weleens boeken uit?

Nee, omdat ik de ervaring heb dat ze óf kwijtraken, óf ik ze terug moet vragen. Behalve laatst, toen heb ik een boek uitgeleend aan mijn vriendin (een veellezer), omdat ik er niet aan toekwam en ik wilde weten of het écht zo’n goed boek was als werd geschreven op social media. En warempel. Zij was hélemaal verrast, had zelfs wat traantjes weggepinkt. Toen ben ik het ook gaan lezen en ik was echt overrompeld, zo’n mooi verhaal, terwijl ik meestal thrillers lees en geen romantiek. Maar dit was echt heel erg mooi. Het ging om ‘Een leven geleden’ van Jerrad Hoff, dat is een schrijver die uitgeeft in eigen beheer en in series schrijft. Hij schrijft ook thrillers.

De boekenkast van Felicita Vos

*Hoe divers is jouw boekenkast?

Mijn boekenkast is redelijk divers. Ik heb twee boekenkasten, een kist waarin ik boeken bewaar, drie boekenplanken op mijn werkplek en verder liggen er ook stapeltjes boeken op verschillende plekken in mijn huis. In mijn boekenkast staan voornamelijk boeken die een speciale betekenis voor mij hebben of van schrijvers die ik zeer bewonder. Ja, je vindt er al het werk van Gabriel, Garcia Marquez, Mario Vargas Llosa, Kafka, maar ook van Alfred Birney, Pramoedya Ananta Toer, Yasunari Kawabata, Herman Hesse, Stefan Zweig en zo kan ik nog wel even doorgaan. Er staan ook een aantal thrillers in mijn kasten.

*Staan ze op alfabetische volgorde, kleur of andere wijze gesorteerd?

Mijn boeken staan op auteur gesorteerd, maar die indeling maak ik dan weer zo dat het qua kleur en sfeer voor mij gevoelsmatig klopt.

*Wat zijn de 3 mooiste boeken die je hebt?

Er zijn een aantal boeken die lang bij je blijven en die je ook na het herlezen nog steeds prachtig vindt en weer nieuwe gelaagdheden in ontdekt. Dat heb ik met boeken als:

Honderd jaar eenzaamheid

Liefde in tijden van Cholera

Het groene huis

*Staat jouw favoriete boek aller tijden daar ook tussen?

Misschien is dat toch Liefde in tijden van Cholera.

*Belandt elk boek in de kast of doe je ook makkelijk weg?

Nee, niet elk boek belandt in de kast. Ik geef ook veel boeken weg. Sommige boeken wil ik simpelweg lezen, maar laat ik daarna weer los. Alleen boeken met een speciale betekenis voor mij blijven bij mij. Andere boeken geef ik weg.

*Lees je veel?

Ik ben altijd al een echt  leesmonster geweest. Als klein meisje al. Zodra ik kon lezen ging ik iedere woensdagmiddag naar de bibliotheek en sleepte ik het maximaal aantal te lenen boeken mee naar huis. Soms zat ik naast mijn hond in de hondenmand te lezen. Helemaal weg in een andere wereld waar ik allemaal avonturen beleefde. En ik vind het nog steeds heerlijk om te vertoeven in andere oorden die mij verrijken en mijn blik op de wereld laat veranderen of in ander perspectief plaatst.

*Waar lees je het allerliefste?

Lekker op de bank met mijn honden en katten om mij heen met een kop thee en wat lekkers binnen handbereik. Dat is mijn ultieme leesplek, maar ook in de trein lees ik altijd.

*Aan welke boeken uit je jeugd heb je mooie herinneringen en bezit je die ook?

Ik ben niet met het geloof grootgebracht, maar ik las als kind van een jaar of zeven het verhaal over Jezus en zijn kruisiging. Ik was compleet overstuur en snapte niet hoe mensen hem dit konden aandoen. Dat is mij altijd bijgebleven. ‘Ach kind, het is maar een verhaal ‘,troostte mijn moeder mij, maar het verraad en zijn wrede lot lieten mij niet los. Wiplala van Annie M. G. Schmidt verslond ik net als De Olijke tweeling van Marion van de Coolwijk. Eigenlijk las ik alles wat los en vast zat waaronder ook boeken over dieren. In mijn latere jeugd hebben boeken als Exodus van Leon Uris en De donkere kamer van Damokles van Hermans veel indruk op mij gemaakt. Van de boeken uit mijn jeugd heb ik eigenlijk alleen nog De Donkere kamer van Damokles in mijn bezit.

*Kom je uit een gezin waar veel gelezen werd?

Absoluut! Vooral in de familie van mijn moeder werd veel gelezen. Mijn oma had een grote woonkeuken waar iedereen met stapels boeken naast zich en doppinda’s binnen handbereik aan tafel zat te lezen. Mijn opa was een echte verhalenverteller. Ik heb hem helaas zelf niet gekend, hij is een half jaar voor mijn geboorte overleden.

*Leen je wel eens boeken uit?

Vroeger leende ik vaak boeken uit, maar ik kreeg ze bijna nooit terug. Nu probeer ik zoveel mogelijk het kopen van boeken te promoten. Schrijvers hebben het niet makkelijk in Nederland en ieder verkocht boek is er een. Als ik daaraan mijn steentje kan bijdragen door collega’s te promoten, dan doe ik dat met alle liefde.

Felicita schreef meerder boeken, maar onlangs kwam Ravage uit. Waar gaat haar boek over?

Om haar zwangere zus te ontlasten én om het gemis aan kinderen te compenseren, neemt Charlotte Zwanenburg de hond van haar zus in huis. Direct na aankomst neemt de hond de benen. Het is het startsein van een koortsachtige zoektocht. Gaandeweg zoekt de hele familie mee. De tocht maakt pijnlijk duidelijk hoe er werkelijk over elkaar gedacht wordt. De verhoudingen komen onder hoogspanning te staan, irritaties worden ruzies en verzwegen waarheden komen aan het licht. Voor Charlotte hebben die verstrekkende gevolgen.

Ravage is een spannende, hartverscheurende roman over de vraag: hoe goed ken je je naasten?

De favoriete boeken van Max van Olden

Max van Olden won met zijn debuut Lieve edelachtbare de Schaduwprijs in 2016 voor het beste debuut, volgens een vakjury.
In 2017 kwam zijn tweede thriller uit De juiste man. Ik waardeerde dit boek met vier sterren. Maar wat zijn eigenlijk de favoriete boeken van Max zelf?


 Als advocaat bouw ik maar meteen een disclaimer in: de afwezigheid van een titel of schrijver in onderstaand overzicht betekent niet dat ik de betreffende boeken niet lees of niet waardeer. Het is alleen zo vreselijk moeilijk een selectie te maken… 

Maar laat ik bij het begin beginnen: Wipneus en Pim. Mijn vader las uit die boekjes voor en wow, wat heb ik daarvan genoten als klein jochie. Eigenlijk zou ik een paar oude exemplaren op de kop moeten tikken, nu ze nog zijn te krijgen. Toen ik iets ouder was las ik de reeks van ‘De Vijf’ van Enid Blyton, ‘Haas’ van Paul Biegel, de boeken van Roald Dahl en het geweldige ‘Kruistocht in spijkerbroek’ van Thea Beckman. Over die laatste: misschien dat ik het verhaal destijds niet eens helemaal begreep, maar het gegeven van tijdreizen was mindblowing. 

Op de middelbare school klaagde iedereen over de twintig boeken die je voor ‘de lijst’ moest lezen, terwijl ik er met gemak vijftig op had kunnen zetten. Dat deed ik niet want dat was natuurlijk niet cool. Een paar boeken van mijn lijst waarvan ik erg heb genoten: ‘De Aanslag’ van Harry Mulisch, het boek dat op iedere leeslijst stond, heeft grote indruk op me gemaakt. Je voelt de angst van de Tweede Wereldoorlog, de karakterontwikkeling van de hoofdpersoon is fantastisch uitgewerkt en er zit veel tijdsverloop in het boek – een gegeven dat ik vaak erg mooi vind en dat ik zelf in mijn laatste boek ‘De juiste man’ heb toegepast. 

‘Het Gouden Ei’ van Tim Krabbé beschouw ik nog steeds als een ideaal boek: een relatief eenvoudig plot dat toch ongelooflijk spannend is, met een verpletterend einde. En daarbij heeft het ook nog een aardig filosofische thema. Wie wil nou niet zoiets bedenken? Niet voor niets twee keer verfilmd.  

Van Willem Frederik Hermans las ik ‘De donkere kamer van Damokles’ en ‘Nooit meer slapen’. Hermans schrijft met een bepaald cynisme dat ik geen vijf boeken achter elkaar volhoud maar De donkere kamer kan ik iedereen aanraden vanwege het spannende plot. ‘Een vlucht regenwulpen’ van Maarten 't Hart is bijzonder omdat je niet vaak zulke mooie ‘thrillereske’ romans tegenkomt. Natuurlijk las ik ook ‘Turks fruit’ en ‘Kort Amerikaans’ van Jan Wolkers vanwege de rode oortjes die je ervan kreeg. Iedereen op school had het erover…’De trap’ van de Vlaamse schrijver Jef Geeraerts was mijn eerste kennismaking met het thrillergenre en van Kees van Kooten is vooral ‘Hedonia’ me bijgebleven: een licht boekje, geschreven in de relativerende, humoristische toon waar Van Kooten patent op heeft. 

In mijn studententijd ben ik de boeken van John Grisham gaan lezen – natuurlijk omdat dat zo lekker aansloot bij mijn studie. Grishams verhalen

worden dan misschien niet bevolkt door levensechte, volledig uitgewerkte personages maar ik vind de plots meesterlijk en zeer onderhoudend. Bovendien is het interessant om iets op te steken van het Amerikaanse rechtssysteem. Die andere Amerikaanse bestsellerschrijver, Stephen King, is wat mij betreft net zo goed als Grisham. Donker, eng en altijd origineel. Ongelooflijk wat die man allemaal bij elkaar heeft bedacht. Ik zie nog steeds Annie Wilkes voor me, de geschifte verpleegster uit Misery, Kings eerste boek dat ik ooit las.  

Nu naar een schrijver die ik zeer recent heb ontdekt. Gianrico Carofiglio, een Italiaanse anti-maffia magistraat, is groot in Italië maar (nog) niet bekend in Nederland. Met ‘De onbewuste getuige’ was ik meteen verkocht, en met ‘De volmaaktheid van het tijdelijke’ wist ik het zeker: deze schrijver is geweldig. Zijn boeken houden het midden tussen subtiele thrillers en uiterst scherp geschreven romans met veel ruimte voor zelfspot en melancholie. Lees deze man! 

Het lekkerste bewaar ik tot het laatst. Het prachtigste boek dat ik ooit las, een werk dat ik iedere paar jaar herlees is ‘Narziss en Goldmund’ van de Zwitser Herman Hesse: een monumentale roman over de vriendschap tussen de rationele, gedisciplineerde kloosterling Narziss en de onstuimige, dromerige gevoelsmens Goldmund. Lyrisch geschreven en gesitueerd in de Middeleeuwen. Een klassieker die iedereen gelezen zou moeten hebben. Mijn absolute nummer één.