Als ik Joyce kletsend in de winkel ontdek, word ik bijna besprongen door een soort van pinguïn. In een mooi butlerpak word ik naar de tafel begeleid waar al een pot thee en prosecco klaar staat.Even later snijdt Joyce een stuk vlaai voor me af. Terwijl ik geniet van de appelkruimeltaart bespringt mij de gedachte dat we al vier weken zo min mogelijk suiker eten. Oeps...morgen dan maar weer.
's Avonds eet ik namelijk ook nog eens een pizza met aardbeien en mascarpone. Wat zeg je? Ja, het is echt lekker. Als toetje dan he.
Joyce is een spontane, vrolijke, enthousiaste en supervriendelijke vrouw die op waanzinnige hakken rondloopt. Soms fantaseer ik wel eens hoe ik daar op zou lopen. Wordt de lachfilm van het jaar, alhoewel de film van een oud-teamlid die haar kunstgebit in een glas mojito gooide, na het drinken van vele mojito's, nog steeds met stip op 1 staat.
Sjoerd, de knappe butler, praat veel mensen naar de tafel met zijn charmante lach en die schuiven aan. Na een kopje thee verdwijnen de meesten ook weer met een gesigneerde In de familie. Sjoerd schenkt de thee en prosecco lekker bij en Joyce zit op haar gemak te kletsen met mensen die wildvreemd voor haar zijn. Ik zeg haar later dit knap te vinden hoe spontaan dat gebeurt en dat niet iedere schrijver haar dat na doet.
Het is een ideaal stel daar in die boekenwinkel, zij en haar man Sjoerd. Ook nog eens een mooi stel (ik hoor nu Sjoerd gewoon al praten als hij dit voorgelezen krijgt). Iris en jij hebben een mooi overeenkomstig iets, waar ze beiden nog trots op zijn ook: ze houden beiden niet van lezen. Nu heeft Sjoerd dan wel de eerste versie van In de familie gelezen en werd daar heerlijk steeds op het verkeerde been gezet. Iris heb ik nog nooit een boek zien lezen. Zelfs studieboeken bleven in het cellofaan zitten.
Terwijl de theetafel steeds lekker gevuld is, want Sjoerd vult de glazen wel, zie ik een oude bekende binnen wandelen: Silvia van Elzelingen. Net een dag daarvoor het boek dichtgeslagen, komt ze hem laten signeren.Joyce vertelt in de tussentijd wat over het volgende boek waar ze nog aan moet beginnen. Ze twijfelt of ze een van de personen uit In de familie mee zal nemen en eventueel meerdere delen gaat schrijven. Maar het broeit allemaal nog in haar hoofd. Het kan nog alle kanten op.
Sjoerd vertelt over gezamenlijke vakantiereizen naar Syrië bijvoorbeeld en hoe het er daar aan toe ging.
Nu weten mijn medesjeffie en ik dat intussen de ouderdom gigantisch toegeslagen heeft bij mij. Leuk dat Joyce dacht dat ik begin 40 ben, maar de vergeetachtigheid is helaas te vaak aanwezig. Om die reden hebben wij voor het blog dan ook een voicerecorder gekocht, zodat ik de gesprekken kan opnemen en later kan uitwerken. Was eerst nog het idee dat ik bij mooie dames wat van slag was en daardoor de gesprekken vergat, maar toen ik ook bij de mannen niet meer wist te reproduceren wat er gezegd was, werd het duidelijk. Ik kan op een filmpremière Monique Hendricx vragen naar wat ze leest en daar een poos over staan kletsen, ik draai me om en denk: euh ehm tja euh. Geen idee meer!
Je zou denken dat ik dan zo slim zou zijn om het apparaat mee te nemen..welnee...inderdaad vergeten. Als het wat rustiger is, ga ik mijn boek maar eens laten signeren. Als ik 's avonds de tekst lees ben ik onder de indruk van de mooie woorden die ze erin schreef (zal jullie er niet mee lastig vallen).
Na sluitingstijd van de winkel wordt ons toch wel verzocht om de spullen eens te gaan verzamelen. Het was zo gezellig dat de tijd van tot 16 uur ruim overschreden was. Zo mogen alle signeersessies zijn. Zelden zo enorm gezellige boekenmiddag gehad.
Enneh, Joyce's boek was die middag natuurlijk wel het best verkochte boek he!
Ink
