De nachtdienst van Esther Verhoef

 

Die ene nacht dat alles op zijn kop zette!

Ik woon hier nog te kort om alle nachtelijke geluiden in en rond de kliniek te kunnen plaatsen, maar dit herken ik meteen. Geknerp van grind. Een auto rijdt vanaf de doorgaande weg de oprit op. Langzaam, stapvoets bijna.

Na het lezen van deze zin heeft Esther Verhoef me te pakken, ik zit op het puntje van mijn stoel en ben doodnieuwsgierig wat er verder gaat gebeuren. En wat ik dan lees op de eerste pagina’s die volgen zorgt er voor dat ik af en toe mijn adem inhoud van spanning….Want wat gebeurt er?

Emma van Eerd heeft nachtdienst in de dierenpraktijk waar ze sinds kort werkt. Ze heeft het werk dichtbij huis want ze woont met haar veertienjarige puberdochter in het appartement bij de praktijk. Wanneer ze een auto op de inrit naar de zijingang van het gebouw hoort rijden gaat ze naar de praktijkruimte toe. Daar bezorgen twee gemaskerde mannen haar de schrik van haar leven! Deze twee willen dat ze het leven redt van hun zwaargewonde metgezel. De twee intimideren Emma zo dat ze alles op alles zet om het leven van de derde man te redden.

En dit is nog maar een stukje over wat er in het begin gebeurd. Wow! Daarnaast krijgt Emma als alleenstaande moeder ook nog heel wat te stellen met haar puberdochter Vegas. Vegas krijgt een vriend die een paar jaar ouder is en geen goede invloed op haar heeft. Wanneer Emma hier achter komt neemt ze teneinde raad contact op met de vader van Vegas, in de hoop dat hij kan helpen. Een wanhoopsdaad of een juiste beslissing? Want is Jonathan, gezien zijn duistere verleden, wel de juiste persoon om hulp aan te vragen?

`Denken dat je de controle hebt over je leven is een utopie’.

De verhaallijnen van Emma en Vegas zijn in een ik-vorm geschreven wat erg prettig leest. Ik kruip hierdoor helemaal in hun personages en voel me betrokken met wat ze allemaal meemaken. Ik leef intens met ze mee.

Het pubergedrag van Vegas en de goedgelovigheid en het niet willen erkennen van Vegas gedrag door Emma is voor mij als lezer echt wel herkenbaar. Want is het niet zo dat bijna elke puber zich af gaat zetten tegen de ouder(s) en hekel aan alles heeft wat moet en dat eigenlijk allemaal niet wil? Ik heb me in die tijd ook aardig afgezet tegen het ouderlijk gezag omdat ik niet wilde doen wat me opgedragen werd.

Emma is tijdens die overval zo geïntimideerd dat ze angstig en wantrouwig is geworden en dat ze eigenlijk niemand meer vertrouwd. Om die reden gaat ze zelf op onderzoek uit, wat best link is omdat Emma het gevaar er niet van ziet. Maar aan de andere kant door zelf op onderzoek te gaan en haar neus te stoten, verkeerde of juist goede beslissingen te nemen gaat Emma haar personage een ontwikkeling door wat haar uiteindelijk sterker maakt.
En dan de vader van Vegas, Jonathan. Hij wordt als een zorgzame, stoere en eerlijke gast weggezet maar mijn twijfel neemt toe wanneer hij zich weg laat sturen door Emma. Laat hij zijn ware karakter wel zien of doet hij zich anders voor om contact met Vegas te hebben?

Esther Verhoef heeft een fijne schrijfstijl dat vlot wegleest, mij de adem beneemt van spanning, mij laat glimlachen van de ontluikende romantiek en mij bijna van verbazing van mijn stoel laat vallen na het lezen van het plot! Deze thriller is wat mij betreft een topper en verdient absoluut 5 Kraaien!

Jacqueline

Beest van Ane Riel

Titel: Beest

Auteur: Ane Riel

Uitgeverij: Prometheus

Publicatiedatum: juni 2020

Recensie door: Ilse

Kraaien: 4,5

De mooie Danica woont met haar oude moeder op de boerderij naast die van Mirko en zijn ouders. Over mannelijke aandacht heeft ze niet te klagen. Zo leert ze op een bepaald moment de grote, sterke Karl kennen. Wanneer onverwachts blijkt dat Danica zwanger is, trouwt ze met Karl. Mirko’s moeder helpt bij de bevalling en ziet onmiddellijk dat er iets niet klopt met de ‘kleine’ Leon. Al van bij zijn geboorte heeft hij uitgesproken spieren en is hij sterk als geen ander kind. Leon houdt van alles wat zacht is en een vacht heeft. Hij houdt van aaien en knuffelen, maar kent zijn eigen kracht niet. Een ongelukje is dus gauw gebeurd.

Al van voor Leons geboorte steekt Mirko na de schooluren een handje toe op de boerderij van Danica. Stiekem is hij verliefd op haar, een verboden liefde.

Wanneer op een nacht het noodlot toeslaat, wordt Mirko’s lot onverbrekelijk verbonden met dat van Leon.

Met ‘Beest’ zet Ane Riel weer een heel bijzonder werk neer. Door haar unieke stijl, waan je jezelf terug in de tijd, waar auto’s een zeldzaamheid waren, waar de boer hard moest zwoegen om te kunnen overleven, waar ruilhandel niet vreemd was, waar het oog van God meekeek, … 

Het verhaal wisselt af tussen het ‘heden’ en het verleden. Het ‘heden’ is opgebouwd vanuit het perspectief van Leon waarmee we meer inzage krijgen in zijn persoon en gedachtegang. In de overige hoofdstukken wisselt het perspectief regelmatig tussen de andere personages in het verhaal. Zo maken we uitgebreid kennis met Danica, Leons moeder, en met Mirko.  Vanuit deze verschillende perspectieven wordt het verhaal opgebouwd naar de situatie zoals ze nu is. Stukje bij beetje wordt een tipje van de sluier opgelicht.

Danica hoorde Leon nooit huilen. Niemand hoorde Leon ooit huilen. Natuurlijk huilde hij af en toe, maar zijn huilen was geluidloos.

Ane Riel heeft het talent om je als lezer mee te sleuren in het tragische verhaal van Leon. ‘Beest’ is geen boek dat je even snel leest. Je moet er de tijd voor nemen en het af en toe laten bezinken.
Riel maakt in het boek regelmatig en slim gebruik van humor, waardoor een glimlach of zelfs grinnik niet wegbleef tijdens het lezen. Het verluchtte het verhaal ook voldoende om te kunnen blijven doorlezen.

Ze konden moeilijk ademhalen van het lachen. Ze konden moeilijk samen ademhalen. En toen hielden ze op.

Riel kiest ervoor om haar verhalen niet te labelen als thriller. ‘Beest’ noemt ze zelf een epische roman. Het verhaal is inderdaad niet te rangschikken onder de noemer van thriller, al zit er hier en daar wel een beetje spanning in. Het genre van de epische roman komt niet zo vaak voor, maar is best toepasselijk op ‘Beest’.

‘Beest’ is alweer een meesterwerk van de hand van Ane Riel.

Win 1 van de 3 boeken Noodlot van Marlen Visser GESLOTEN

Marlen Visser haar nieuwe boek kwam deze week uit.

Eerst waar het over gaat:

Het slaperige dorpje Vierschoten staat op zijn kop als de Postcodeloterij-hoofdprijs op zijn enige postcode valt. Journalist Evy Benders ziet er meteen een prachtig artikel in en ze besluit een paar dagen bij haar oom, een Vierschotenaar, te gaan logeren.

Tijdens haar gesprekken met de winnaars en verliezers ontdekt ze al snel dat de verhoudingen binnen het dorp op scherp zijn komen te staan. Maar gaandeweg blijkt ook dat dat alles te maken heeft met een traumatische gebeurtenis die zich enkele jaren eerder in het dorp heeft afgespeeld en waarover nog steeds krampachtig wordt gezwegen. Manuel lijkt wel openlijk te willen spreken over wat er destijds met de veertienjarige Linsey is gebeurd, maar is de getuigenis van deze getroebleerde jongen betrouwbaar? En was de wereldvreemde Benjamin, die destijds is opgepakt, wel de werkelijke dader?


Dit boek speelt zich af in een dorp waar de hoofdprijs van de postcodeloterij viel. In 1 van haar vorige boeken draaide het ook om een wedstrijd. Op welke wedstrijd is Stem gebaseerd?

Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Noodlot



Anja, Sas ja en Jantje hebben een exemplaar gewonnen

Noodlot van Marlen Visser

Titel: Noodlot
Auteur: Marlen Visser
Uitgeverij: Prometheus
Publicatiedatum: juni 2020
Recensie door: Jacqueline
Kraaien: 3,5

Cover
De cover en de titel roepen bij mij gelijk vragen op. Dus een goed gekozen cover, zeker ook door de kleuren.

Achterflap
Het slaperige dorpje Vierschoten staat op zijn kop als de Postcodeloterij-hoofdprijs op zijn enige postcode valt. Journalist Evy Benders ziet er meteen een prachtig artikel in en ze besluit een paar dagen bij haar oom, een Vierschotenaar, te gaan logeren. Tijdens haar gesprekken met de winnaars en verliezers ontdekt ze al snel dat de verhoudingen binnen het dorp op scherp zijn komen te staan. Maar gaandeweg blijkt ook dat dat alles te maken heeft met een traumatische gebeurtenis die zich enkele jaren eerder in het dorp heeft afgespeeld en waarover nog steeds krampachtig wordt gezwegen. Manuel lijkt wel openlijk te willen spreken over wat er destijds met de veertienjarige Linsey is gebeurd, maar is de getuigenis van deze getroebleerde jongen betrouwbaar? En was de wereldvreemde Benjamin, die destijds is opgepakt, wel de werkelijke dader? Binnen enkele dagen sluiten de opeenvolgende gebeurtenissen zich als een net om Evy heen en lijkt er geen ontsnappen meer mogelijk.

Mijn mening
Marlen Visser trekt me, door de gebeurtenis die ze in het begin van haar verhaal zo gedetailleerd omschrijft, gelijk goed het verhaal in. Dat belooft wat hoor ik mezelf denken:-) Doordat ik nog niet eerder van Marlen Visser een boek heb gelezen weet ik eigenlijk niet wat ik kan verwachten. Ik heb die dan ook niet. Is het verhaal mij bevallen? Absoluut. Er zijn verschillende situaties die echt wel erg boeiend en een tikkeltje spannend zijn (zoals die waar het verhaal mee begint) en sommige gebeurtenissen hadden naar mijn mening echt spannender gemogen.

Wat ik goed vind aan dit verhaal, dat drie verschillende verhaallijnen heeft, is dat ‘niets zo is zoals het lijkt’. Voor mij zeker een reden om door te willen lezen ondanks dat ik vind dat Evy haar personage wel wat pittiger en wat minder naïef had mogen zijn. Want hoe ze soms in situaties reageerde dacht ik wel eens van ‘kom op meid bijt eens van je af’ of ‘geloof je dit werkelijk’?

Hoe die verschillende verhaallijnen aan het einde bij elkaar komen daarmee heeft Marlen mij absoluut verrast. Eerst had ik een vermoeden welke kant het op zou gaan en daar leek het ook even op totdat bleek dat dit dus niet het geval was. Want zoals ik al eerder noemde is ‘niets zoals het lijkt’. De auteur heeft me daarmee mooi op het verkeerde been gezet. Ik heb mij uitstekend met dit boek vermaakt en Het noodlot krijgt van mij 3,5 kraaien!

Spanning: 3
Psychologische ontwikkeling personages: 3
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3,5
Plot: 3,5
Originaliteit: 3,5

Win De assistent van S.K. Tremayne

Waar gaat hij over?

Ze is in je huis. Ze ziet alles, kent al je geheimen en beheerst je leven. En nu gaat ze het vernietigen.

Jo is net gescheiden en mag voor een zacht prijsje de logeerkamer van haar beste vriendin huren. Het luxe hightechappartement in een bruisende wijk in Londen wordt beheerd door de uiterst nauwkeurige Thuisassistent Alexa, die de temperatuur en het licht controleert en Jo tijdens haar eenzame avonden gezelschap houdt.

Maar op een avond begint Alexa uit zichzelf te praten en zakt de grond onder Jo's voeten weg. Ik weet wat je gedaan hebt. Jo is doodsbang dat het grote geheim dat zij met zich meedraagt aan het licht komt. Maar twee mensen weten wat er gebeurd is, en ze zouden het nooit aan iemand vertellen. Toch?

Een gure winter brengt Londen tot stilstand en Jo ervaart op angstaanjagende wijze dat de Assistent op de boekenplank niet alleen de controle wil hebben over Jo; ze wil haar vernietigen…

Op deze dag dat de winactie start, hebben we ook een winactie online met de vraag hoeveel kraaien gaf onze recensent Ilse dit boek?
Stuur jouw antwoord naar: Thrillerlezersblog@gmail.com ovv De assistent.

Word je ook nog even, net als 6600 anderen, lid van onze facebookgroep, dat kan via onderstaande link aan te klikken:
Thrillerlezers! facebook

Hars van Ane Riel

Titel: Hars

Auteur: Ane Riel

Uitgeverij: Prometheus

Publicatiedatum: juni 2019

Recensie door: Ilse

Kraaien: 4,5

Na de dood van hun vader, Silas, blijft Jens met zijn moeder op Hoofd wonen, terwijl zijn broer zijn eigen weg zoekt in de wijde wereld. Na een tijd zoekt Else, de moeder van Jens, hulp in het huishouden en voor haar verzorging. Op dat moment komt de mooie Maria in hun leven. Jens en Maria worden al snel verliefd en starten een gezin. Hun liefde wordt bezegeld met de geboorte van een tweeling, Liv en Carl. Helaas blijft het lot hen niet goedgezind. Als baby komt Carl zwaar ten val. Wanneer Liv 6 jaar is en haar vader ervan overtuigd is dat alles buiten Hoofd gevaarlijk kan zijn, geeft hij haar op als overleden. De bewoners uit het naburige dorp laten hen uit respect met rust. Met Jens gaat het echter van kwaad naar erger. Hij is een verzamelaar en stapelt allerlei spullen op in alle hoeken en gaten van het huis. Het huis wordt alsmaar voller, net als Maria, die het bed niet meer uitkomt en alleen maar eet wat ze toegestopt krijgt. En ondertussen leeft Liv ondergedoken in de donkere container …

Riels eerste boek was een kunstboek (1995). In 2013 debuteerde ze met een misdaadroman ‘Slagteren fra Liseleje’ gevolgd door ‘Harpiks’ in 2015, beiden goed voor literaire prijzen. ‘Harpiks’ is na enkele jaren in het Nederlands vertaald met de titel ‘Hars’. In 2020 zal ‘Hars’ verfilmd worden. 

‘Hij schreeuwde zo schel als je maar kunt schreeuwen. Zo snerpend, snijdend schel, zo schel als ook het licht kan zijn als je tegen het middaguur recht in de zon kijkt en alles en niets tegelijk zag.’

‘Hars’ wordt grotendeels verteld vanuit Livs perspectief. Op haar eigen oprechte, kinderlijke manier vertelt ze haar waarheid. Omdat ze geen contact heeft met mensen buiten haar gezin, weet ze niet beter dan dat dit het leven is zoals iedereen het leidt. Als lezer word je geconfronteerd met een schrijnend verhaal, dat je niet loslaat. 

Het boek geeft soms een verwarde indruk, maar dat is logisch als je voornamelijk uitgaat van het perspectief van een zesjarig meisje. 

De hoofdstukken vanuit Livs perspectief worden soms afgewisseld met brieven geschreven door Maria, brieven aan Liv, waarin Maria haar verhaal schrijft. 

En af en toe komt er iemand uit het dorp aan bod, waardoor de situaties met een objectievere blik kunnen bekeken worden. 

Het samenvoegen van de verschillende perspectieven zorgt ervoor dat je als lezer steeds beter zicht krijgt op de situatie van de familie. Ane Riel heeft in ieder geval nog gezorgd voor een heel sterk plot, waarbij ik in ieder geval toch een keertje moest slikken.  

‘Ik denk dat dit het was, Liv.’

Riel heeft de personages tot in detail uitgewerkt, met grote aandacht voor de psyche. Dat het verhaal je niet koud laat als lezer mag ondertussen duidelijk zijn. ‘Hars’ is een psychologische thriller om u tegen te zeggen over de verstikkende kracht van liefde.

Binnenkort op Videoland

Rifka Lodeizen (47), Shahine El-Hamus (20) en Guy Clemens (39) vertolken de hoofdrollen in de nieuwe Videoland-serie 'Lieve Mama'. De zesdelige serie, gebaseerd op de gelijknamige thriller van Esther Verhoef (51), volgt de levens van een welgestelde moeder en een kansarme jongere nadat zij, ieder op hun eigen manier, betrokken zijn bij een dodelijke overval.

Sinds de verschijning van Lieve mama bij Uitgeverij Prometheus in 2015 werdhet boek al snel een bestseller.In november 2019 werdbekend gemaakt dat het meer dan 200.000 exemplaren had verkocht. Ook won het boek de Gouden Strop 2016, werd het genomineerd voor de NS Publieksprijs 2015 en stond het op de longlist van De Diamanten Kogel 2016.

In het voorjaar van 2020 wordt het alleen op Videoland vertoont. Een reden om misschien tijdelijk een abonnement op Videoland te nemen. De actrice Rifka Lodeizen is een van ons beste huidige actrices, die je misschien wel hebt zien spelen vorig jaar in de serie Judas naar het boek van Astrid
Holleeder. Ik zag haar in 1990 al in een rpachtig toneelstuk spelen waar ze al opviel door haar talent.

Supermooie prijs voor Esther Verhoef

Gouden Boek

voor

Lieve Mama

van

Esther Verhoef

200.000 exemplaren 

 

Vandaag is Lieve mama van Esther Verhoef bekroond met een Gouden Boek. Van het boek werden sinds het verschijnen in 2017 meer dan 200.000 exemplaren verkocht. Vanochtend werd Esther Verhoef verrast met de unieke oorkonde bij televisieprogramma Koffietijd.

‘Dat maar liefst 200.000 Lieve mama’s hun weg hebben gevonden naar de lezers, en nog veel meer mensen mijn boek hebben gelezen en ervan hebben genoten, ik kan me geen grotere eer voorstellen! Ik wil iedereen die aan Lieve mama meegewerkt heeft, mensen van de uitgeverij en de boekhandelaren van harte bedanken voor hun inzet en vertrouwen. En met de gelijknamige serie waarvoor binnenkort de opnames starten en mooie, goed ontvangen vertalingen in Amerika, Engeland, Duitsland en binnenkort ook Zuid-Afrika, hoop ik dat Lieve mama nog een heel lang leven mag hebben.’ – Esther Verhoef

Over Lieve mama:

Hoe ver ga jij om je gezin te beschermen?

Verpleegkundige Helen is getrouwd met Werner, een succesvol horecaondernemer. Samen hebben ze drie kinderen van dertien, vijftien en zeventien.
De achttienjarige Ralf woont nog bij zijn ouders. Zijn leven draait om zijn auto, zijn vrienden en geld verdienen. Hij laat zich meesleuren in een crimineel plan: een overval op de woning van Helen en Werner.
Een horrorscenario ontvouwt zich op de bewuste avond. Maar daarmee is de nachtmerrie voor Helen nog maar pas begonnen…

persbericht Prometheus

Winactie met Hars van Ane Riel GESLOTEN

Vandaag een nieuwe winactie met een bijzondere Scandinavische thriller, namelijk Hars van Ane Riel. Ik hoor alleen maar positieve geluiden over dit boek. Je maakt nu kans om dit boek dit keer te winnen.

Waaar gaat Hars over?

Liv stierf toen ze nog maar zes jaar oud was. Tenminste, dat is wat iedereen denkt. Haar vader weet dat hij de enige is die ervoor kan zorgen dat zij veilig is. Dus verlaat hij op een avond zijn afgelegen huis om zijn boot de zee op te duwen en richting de rotsen te sturen, om nadien zijn dochter als vermist op te geven.
In het huis dat steeds voller wordt houdt Liv zich in een container verborgen. Zo hoeft zij nooit naar school. En zo blijft zij voor altijd bij haar ouders. Want haar moeder wordt alsmaar groter en komt het huis ook nooit meer uit en haar tweelingbroertje Carl is altijd dicht bij haar, alhoewel zij de enige is die hem kan zien…

Spannend, grimmig, verontrustend én liefdevol – Hars is een intense en unieke psychologische thriller die je bij de strot grijpt en niet meer loslaat.

"Liv Haarder en haar ouders maken de grootste kans op de titel fictieve disfunctionele familie van het jaar. Ze lijken een uitvinding van hedendaagse Gebroeders Grimm, en de plot, een verontrustend verhaal over bezittelijke liefde, is net zo luguber.'
The Guardian, Beste boeken van 2018

"Buitengewoon origineel. (…) Het boek deed me denken aan Stephen King op zijn best: huiveringwekkend als de pest, maar met medeleven voor elk personage, hoe misleidend ook.'
The Daily Telegraph ***** 

"Een van de uitzonderlijkste boeken die ik in tijden las. Uniek, meeslepend en prachtig geschreven.'
The Daily Express *****

Wat moet je doen voor Hars?
Onze recensent Annemarie schreef een prachtige recensie over dit boek. Deze kan je lezen door de link hier aan te klikken:
recensie Hars

Hier in schrijft Annemarie welke betekenis Hars voor haar kreeg bij het lezen van het boek. Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Hars.
En wordt ook snel lid van onze leuke, gezellige en informatieve facebookgroep (aanmelden facebookgroep)

Hars van Ane Riel

Er zijn van die boeken die je tijdens het lezen in je greep krijgen, naar de keel grijpen en niet meer loslaten. Hars is zo’n boek. Hars is de taaie, kleverige substantie die je uit naaldbomen tapt  en voor uiteenlopende toepassingen kunt benutten. Als je dit boek hebt uitgelezen heeft hars alleen nog een gruwelijke betekenis die je niet meer uit je hoofd kunt zetten. De titel is kort en krachtig, roept direct vragen op en is er één die blijft hangen. Mooi bedacht.

In Hars draait het om de familie Haarder; vader Silas, moeder Else en hun twee zonen. Zij wonen op een verlaten boerderij met wat grond Het Hoofd genoemd en daar speelt alles zich af. Zoon Mogens verlaat de boerderij omdat hij de verlatenheid verstikkend vindt, Jens blijft en krijgt daar zijn eigen gezin met Marie. Zij worden verblijd met de geboorte van een tweeling Carl en Liv, maar door een ongeval overlijdt Carl. Dat ongeval zet een aantal dramatische ontwikkelingen in gang waardoor met name  Jens zich steeds zonderlinger gaat gedragen. Hij schermt het Hoofd meer en meer af van de buitenwereld en zet uiteindelijk de dood van de 6 jarige Liv in scène om haar voor altijd bij zich te kunnen houden. Liv verstopt zich in een container zodra er een bezoeker langskomt. Dat bezoek beperkt zich uiteindelijk tot slechts nog de postbode.

Je leest het boek voor het grootste deel door de ogen van Liv en zij gaat, zoals jonge kinderen dat doen, volledig op in de manier waarop Jens en Marie haar opvoeden. Door haar jonge leeftijd en naïviteit zet zij nauwelijks vraagtekens bij het vreemde gedrag van haar vader. Zo kan zich een lugubere, bizarre en totaal onveilige setting ontwikkelen waarin zij opgroeit en een actieve rol vervult. Als lezer ga je er ook op een bepaalde manier in mee en komen de gruwelijkheden waaraan Liv wordt blootgesteld en meewerkt op een vreemde, zachte manier binnen. Schokkend is wel dat Liv’s enige vriendschap bestaat uit de vriendschap met haar onzichtbare (overleden) broertje Carl. Hij is levensecht voor haar en helpt haar de gruwelijkheden doorstaan.

In het boek worden brieven van moeder Else aan haar dochter Liv verwerkt. Else kan niet ontsnappen aan het verontrustende gedrag van haar echtgenoot, die dochter Liv hier volledig in meesleept en je verbeeldingskracht soms totaal te boven gaan. Else raakt aan haar bed gekluisterd en komt haar kamer niet meer af. Liv zoekt op een bepaalde manier rust en troost bij haar moeder door haar voor te lezen (moeder kan alleen nog maar communiceren via brieven, maar verbergt die voor Liv, voor later) maar kan en mag haar niet vertellen over datgene wat er gebeurt beneden in het huis.

Uiteindelijk is het een hoteluitbater uit het dorp die de afzondering van de familie doorbreekt.

Als je het boek plat slaat gaat het om een totaal ontspoorde vader die zijn dochter en vrouw mishandelt op een gruwelijke manier. Toch is Ane Riel in staat om je als lezer met mildheid naar alle personages te laten kijken. Het boek geeft een inkijkje in de ontwikkeling van karakters die door een ongelukkige samenloop van omstandigheden kunnen veranderen en verworden tot totaal disfunctionele, in de volksmond gekke,  mensen.  

Hars is meer een spannende psychologische roman dan een thriller, maar ook voor de doorgewinterde thrillerlezer een aanrader. Het is een boek waarvan de spanning onder je huid kruipt, je verontrust en waarvan de gruwelijkheden pas doordringen als je met het oog van de postbode en de hoteluitbater naar de situatie gaat kijken.  Het is een verhaal dat je aan het denken zet en nog lang bijblijft. Het boek wordt verfilmd, maar ik ben benieuwd of ze die onderhuidse spanning ook visueel kunnen maken…

5 kraaien

Annemarie

Façade van Esther Verhoef

Titel: Façade

Auteur: Esther Verhoef

Uitgever: Prometheus

Publicatiedatum: maart 2019

Recensie door Annemarie

Waardering: 5 kraaien

Gelukkig was het mooi weer in het weekend dat ik dit boek las en vielen er twee afspraken uit. Alle tijd dus om  mij te storten op de nieuwe Esther Verhoef en dat kostte me totaal geen moeite. Want dit is zo’n zalig spannend boek (van tijd tot tijd vond ik het ook wel wat gruwelijk, maar ik ben nu eenmaal meer van de ‘why-done-it’ dan de ‘how-done-it) waarin je begint en pas kunt stoppen als het uit is. Waarbij niets en niemand precies is wat het lijkt en waarbij het verhaal pas afgelopen is na het lezen van de allerlaatste pagina.

Het verhaal opent vanuit het perspectief van een hele enge pschychopaat  die zich erop verheugt om Iris om te brengen, op een gruwelijke manier die hem genot schenkt. Gedurende het boek leer je de psychopaat steeds een beetje beter kennen. Zijn achtergrond, zijn beweegredenen, zijn nietsontziende meedogenloosheid…

Iris, een jonge vrouw met zoontje Levi van 9, net gescheiden, staat op het punt om,  alleen met de auto, te vertrekken naar Portugal om daar haar moeder en haar vriend te bezoeken. Haar moeder heeft het gezin verlaten toen ze jong was. De rusteloosheid van haar moeder heeft haar en haar vader veel verdriet bezorgd, maar inmiddels is ze zo ver om haar vaker te zien en beter te leren kennen. Levi gaat een weekje met zijn vriendje en familie naar de camping en wordt daarna door zijn vader opgehaald voor vakantie in Zeeland. Tot zover de setting, nog niets aan de hand.

Eenmaal op weg veroorzaakt Iris een aanrijding met een man. Uit schuldgevoel neemt ze hem mee in haar auto en belooft hem af te zetten op zijn bestemming. Ze blijkt hem te kennen uit de sportschool, hij heet Mischa. Hij is vriendelijk, vraagt haar het hemd van het lijf en ze valt als een blok voor hem. Er is geen ontkomen aan hun aantrekkingskracht en al snel belanden ze bij elkaar in bed.

Als ze wakker wordt, kijkt ze in de ogen van een andere man, geen spoor meer van Mischa. Deze man lijkt het op haar te hebben gemund. Hij mishandelt haar, weet alles van haar, ook waar haar zoontje momenteel verblijft en hij dwingt haar om hem mee te nemen naar Portgugal.

Langzaam maar zeker ontrafelt Iris een aantal geheimen die te hebben met haar belager maar ze krijgt de situatie niet helder. Ze krijgt geen grip op de obsessieve manier waarop haar belager haar benadert. Het geeft haar het gevoel dat zij degene is waar hij op kickt, liefst tot de dood erop volgt… Maar waarom?

Om niet te veel prijs te geven van het verloop van het boek kan ik je zeggen dat het verhaal leest als een trein. Het verhaal doet internationaal aan. Misschien omdat het voor een groot deel in het buitenland en onderweg plaats vindt.  En net zoals Iris haar weg baant over de snelwegen richting Portgugal onder de constante spanning van haar belager, zo koortsachtig wil je als lezer verder en verder lezen totdat je eindelijk precies snapt waar het om gaat.

Toch ook weer fijn als alle lijntjes aan het einde van het boek samen komen en er sprake is van een lekker rond einde. Geen open eindjes, gewoon mooi af…. Esther Verhoef heeft een heerlijk spannende thriller afgeleverd, bloedstollend is misschien net wat te veel gezegd, maar ik kon het boek echt met moeite af en toe wegleggen en zat regelmatig met ingehouden adem te lezen.

Iris, de hoofdpersoon, is echt wel een vrouw waar je gaandeweg een band mee krijgt, waar je je soms aan ergert maar die je vooral gunt om te snappen aan haar afschuwelijke belager waar ze maar niet los van kan komen.

Het verhaal zit knap in elkaar, leest lekker ‘ritmisch’ weg. Voor mij een echte topper van Nederlandse bodem. 5 kraaien!

Moord terwijl u wacht van Jussi Adler Olsen

Titel: Moord terwijl u wacht 

Auteur: Jussi Adler Olsen

Uitgeverij: Prometheus

Publicatiedatum: februari 2019

Recensie door Astrid

Waardering: 2 kraaien

We kennen Jussi Adles Olsen allemaal van de genadeloos goede Q serie. Regelrechte bestsellers en wereldwijd veel verkocht.

Dit keer is het geen nieuw boek in de Q serie maar een echte Novelle, een kort verhaal.

Korte inhoud:

Wanneer de vrouw van Lars Hvilling hem plots verlaat, wordt zijn doodnormale leven flink verstoord. Hij wordt “saai” genoemd door zijn vrouw.

Bij de kapper komt Lars in contact met een vrouw die zijn leven radicaal om zal gooien. Hij beloofd de vrouw dat hij haar zal helpen om van haar echtgenoot af te komen. Hij wordt huurmoordenaar.

Mijn mening:

Lars zit bij de kapper als hij, al pratende, op het idee komt om een vrouw van haar echtgenoot af te helpen. Er moet natuurlijk wel flink gedokt worden. Hij kan rijk worden. Hij smeed een plan.

 Hij neemt een andere bank en zegt dat er in gedeeltes flinke sommen geld aan zitten te komen uit een erfenis. Dit om de grote sommen geld te verantwoorden.

Op een bijna klungelige manier vermoord Lars de man van de vrouw bij de kapper. Zij de erfenis, hij een gedeelte ervan.

Francois, zijn kapper helpt hem ongemerkt aan klanten.

Lars en Francois komen niet echt uit de verf. Je krijgt niet echt een idee van hoe hun karakters zijn. Lars wordt saai genoemd en Francois is homo. Maar meer duidelijkheid wordt er niet gegeven. Slecht uitgewerkt. Plus puntje is dat de moorden dan wel weer levendig omschreven worden, maar spannend wordt het niet.

Als ik niet had geweten dat Adler Olsen dit had geschreven was ik ook nooit op het idee gekomen dat hij dit geschreven zou kunnen hebben.

Adler Olsen staat bekend om zijn nagelbijtend spannende Q serie en daar is in deze Novelle niets van terug te vinden. Het verhaal is redelijk opgebouwd en heeft een kop en een staart, maar 92 bladzijdes is net weer te weinig om er lekker in te komen.

Net als je denkt dat het gaat gebeuren is het verhaal afgelopen. Jammer.

Ik kan niet echt soep koken van dit verhaal. Het wordt ‘razendspannend’ genoemd, maar wat mij betreft komt dit niet in de buurt. Voor dat ik goed en wel in het verhaal zat was het alweer afgelopen. Zonde hoor.

Twee kraaien voor Jussi Adler Olsen. Ik wacht met spanning op het nieuwe deel van de Q serie.

Dicht bij huis van Cara Hunter

Titel: Dicht bij huis

Auteur: Cara Hunter

Uitgeverij: Prometheus

Publicatiedatum: november 2018

Recensie door Annemarie

Waardering: vier kraaien

Dicht bij huis van Cara Hunter, een boek waarin niets is wat het lijkt…

Tijden een familiefeest in de tuin verdwijnt de 8 jarige Daisy Mason.  Inspecteur Adam Fawley wordt op de zaak gezet. Een zaak die hem extra moeilijk valt omdat hij zelf een kind verloren heeft. Samen met zijn collega houdt hij alle opties open, maar hij weet dat daders van vermiste kinderen vaak dichtbij moeten worden gezocht…

Zo begint het boek: ‘Ik ga dit nu alvast zeggen, voordat we beginnen. Je zult het niet graag willen horen, maar geloof me, ik heb dit vaker bij de hand gehad dan ik me zou wensen te herinneren. In een zaak als deze -een vermist kind- gaat het negen van de tien keer om iemand dicht bij huis. Familie, een vriend of vriendin, een buurman of buurvrouw, iemand uit de naaste omgeving. Vergeet dat niet. Hoe radeloos ze ook overkomen, hoe onwaarschijnlijk het ook lijkt, ze weten wie het heeft gedaan. Misschien niet bewust en misschien nog niet. Maar ze weten het wel. Ze weten het.’

Deze quotes geven wel de fijne sfeer van het boek weer. Zo start de zoektocht van inspecteur Adam naar Daisy. Waarbij hij steeds een stapje dichterbij komt, maar geheim na geheim, ontwikkeling na ontwikkeling moet ontrafelen. En dan blijft het tot de allerlaatste bladzijde spannend wat er nu precies gebeurd is. Als je als lezer denkt dat de onderste steen boven is gekomen, komt er op het laatst nog een wit konijn uit de hoge hoed.

Een knap boek waarin personages geloofwaardig worden neergezet al irriteerde ik me mateloos aan de vader en moeder van Daisy. Wat een arrogante figuren, zo weinig liefde voor hun kinderen te bespeuren… Maar de personages passen in het verhaal, hebben hun eigen geschiedenis.

Wat ook wel eigentijds is, is dat de social media (met name de uitingen op Twitter) een mooie plek krijgen in het verhaal. Zo wordt ook wel duidelijk hoe de druk van social media invloed hebben op het onderzoek van de recherche. Bizar hoe een verzameling meningen van twitteraars invloed hebben op het verloop van het speurwerk. Maar wel realistisch neergezet.

Meer over de inhoud wil ik niet prijs geven, lees het boek zelf en ontdek of jij net zo op het verkeerde been werd gezet als ik!

Mijn conclusie: fijne schrijfstijl, goede spanningsopbouw (al is het geen boek voor liefhebbers van bloederige moordverhalen), knap bedachte wendingen, mooie balans tussen psychologie/achtergrond en het thriller-aspect, Cara Hunter laat je echt gissen tot het einde.

Eén ding hield me af en toe wel een beetje bezig. De 8 jarige Daisy is wel héél erg wijs voor haar leeftijd; niet alle uitspraken van haar vond ik passen bij deze leeftijd. Maar ach, een kniesoor die daar te veel aandacht aan besteedt.

Ik rond het boek af op 4 kraaien. Een goed leesbegin van 2019!

Duivelsdag van Andrew Michael Hurley

Titel: Duivelsdag

Auteur: Andrew Michael Hurley

Uitgeverij: Prometheus

Publicatie: april 2018

Recensie door Tamara Gruben

Waardering: drie kraaien

“ Wat het ook maar was dat hun op de hielen zat in het bos, het zou stellig terug deinzen a;s het een godshuis in de vallei zag.”

Elke herfst keert John Pentecost terug naar de schapenboerderij in Lancashire waar hij opgroeide, om zijn vader te helpen. Doorgaans gebeurt er vrij weinig in de Endlands, maar dit jaar is Johns grootvader overleden. Bovendien vergezelt zijn nieuwe vrouw, Katherine, hem voor het eerst bij zijn bezoek aan de familie. De Endlands zijn een traditionele gemeenschap. Volksverhalen en eeuwenoude rituelen worden er in ere gehouden, veelal met het doel mens en dier voor de duivel te behoeden. Maar dit jaar loopt het allemaal anders en dreigt de duivel de vrije hand te krijgen.
Duivelsdag is een verontrustende roman, die onderzoekt hoezeer we ons vastklampen aan tradities om goed en kwaad te kunnen onderscheiden.

In ogenschouw genomen dat dit een roman is, klonken de teksten als :  “Ik had het gevoel dat de duivel steeds in mijn buurt was” en “ grijpt je als een klamme hand bij je strot” deed mij toch het gevoel gevend dat het meer richting een thriller zou gaan. Dus vol goede moed begon ik in dit verhaal.

Echter zat ik er radicaal naast. Het was en blijft een roman.

Het verhaal gaat van het heden terug naar het verleden. Zonder inleiding of iets vooraf verspringt het verhaal steeds. Dat was voor mij nog best wel een dingetje, want het duurt bij mij best wel een bladzijde of wat voor ik dat in de gaten had. Het verhaal zelf is leuk geschreven ( of verzonnen beter gezegd) en de personages zijn duidelijk neergezet. Het jammere is alleen wel dat er veel namen genoemd worden in het verhaal. Ook van personages die echt maar een 1 regel rolletje hebben. Voor mij voegde het totaal niets toe aan het verhaal, eerder leidde het me erg af.

Pas tegen het einde begon het echt een beetje spannend te worden, maar daarna zwakte het voor mij alweer een beetje af.

Voor mijn gevoel is het verhaal onaf. Niet dat er open eindes waren of losse draadjes, nee dat helemaal niet. Meer in de zin van : Het had zoveel beter uitgewerkt kunnen worden. De spannende dingen waren al gebeurt maar niet beschreven ( een opengereten lijk wat er ligt .)  I.p.v. dat het beschreven wordt hoé het gebeurde, vind John het lijk. Wat er daarna mee gebeurt lees je ook weer niet. Dat bedoel ik een beetje met onaf. De duivel had een betere ( mooiere) rol kunnen krijgen van mij i.p.v. Het beschrijven van de dagelijkse dingen.

Door de vele namen kreeg ik ook niet echt een gevoel bij de hoofdspelers, behalve bij Kat. Gut, ik kreeg op een gegeven moment echt de kriebels van haar en haar gezeur.

Al met al was het voor mij niet echt een toppertje en heb me er echt een paar keer toe moeten zetten om te lezen.

 Ook het begin verraad eigenlijk een beetje het verloop van het verhaal.

Komt dit boek in mijn boekenkast?: Zekerste weten niet.

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Nee eerlijk gezegd niet.

Zou ik dit boek aanbevelen aan anderen?:  Nee dat ook niet.

Dankzij het spannende momentje en originaliteit krijgt dit boek 3 kraaien van mij.

Tamara

Vice versa met Mariska Overman en Marlen Beek-Visser

In 2017 kwam het thrillerdebuut van Mariska Overman uit: Hoofdzaak. In de hoofdrol Isabel Dieudonné, ex-rechercheur en specialist Postmortale zorg. In de tweede thriller 'Voltooid', die begin 2018 uit kwam, speelt Isabel wederom de hoofdrol. Op dit moment werkt Mariska aan het derde deel

Marlens debuut-thriller Stem! (ondertitel 'Als deelname aan een talentenjacht een obsessie wordt') verscheen in 2015. Stem! is een kritische kanttekening naar de maakbaarheid van succes. Dit debuut werd genomineerd voor de Schaduwprijs 2016, de prijs voor het beste oorspronkelijk Nederlandstalige thrillerdebuut.

Onlangs verscheen op Storytel haar Original Latte Macchiato, een spannende dramaserie. Momenteel werkt zij aan haar derde thriller die begin 2019 bzal verschijnen.

Voor Vice versa stelden de twee auteurs elkaar een aantal vragen.

Marlen: In het dagelijkse leven ben je -werktechnisch gezien- veel met de dood bezig. Jouw bureau zet zich in voor een betere bespreekbaarheid van de dood, onder meer door Death Cafés te organiseren en met een ‘Before I Die Wall’  door Nederland rond te toeren. Ook initieerde je publiekscampagnes over de dood, zoals ‘Zullen we over de dood praten?’ In je privéleven heb je te maken gehad met het vroege verlies van dierbaren. En je schrijft thrillers met nogal gruwelijke verhaallijnen, zoals Hoofdzaak, waarbij een hoofd wordt gevonden op de keukentafel.

Is het onderwerp ‘dood’ ook wel eens dag afwezig in jouw leven? En zo nee, hoe zorg je ervoor dat er een balans is tussen leven en dood?

Mariska: Wat een mooie vraag. De dood is eigenlijk geen dag niét aanwezig. Regelmatig denk ik daarover na, of dat een kwalijke zaak is of niet. En eigenlijk kom ik iedere keer tot dezelfde conclusie: het is niet erg. Sterker nog, ik denk dat ik er veel aan te danken heb. Door met de dood bezig te zijn ben ik me vaak bewust van de kwetsbaarheid van het leven. En dat helpt me in keuzes maken (liever film kijken met de kinderen dan stofzuigen bijvoorbeeld, maar ook de grotere keuzes: kiezen voor schrijven, proberen te doen waar je gelukkig van wordt) en het helpt in bewuster genieten van de kleine dingen. Kort gezegd zorgt juist die dood voor de balans, omdat de dood het leven zo zichtbaar maakt. En ook al lijkt het een triest onderwerp, ook juist daardoor hebben we misschien wel bovenmatig veel lol met elkaar. En een goed ontwikkeld gevoel voor zwarte humor… ;-)

Mariska: Mijn eerste vraag aan jou is:

Je hebt net een Storytel Original geschreven: Latte Macchiato. Na twee thrillers, en een thriller in de pen die komend jaar bij Prometheus gaat verschijnen, nu een spannende dramaserie. Hoe was het om dat te doen? Zowel qua opzet (ik kan me voorstellen dat schrijven voor een luisterboek anders werkt?), als qua genre?

Marlen: Een luisterserie is in feite een compleet boek, opgedeeld in tien afleveringen. De basis voor Latte Macchiato, de Storytel Original luisterserie die ik heb geschreven, was een manuscript dat ik voor mijn debuut Stem!schreef. Ik schreef aan de hand hiervan een synopsis en een samenvatting van de tien afleveringen en Storytel vond dit een goede opzet. Al (her)schrijvend merkte ik dat het verhaal eerder een spannend drama was dan een thriller: herkenbaar, een tikkeltje smeuig, met pakkende dialogen en toewerkend naar een climax. Het fijne van Storytel is dat zij minder in hokjes denken dan de boekhandel. Een Original is een Original en moet vooral een pakkend verhaal zijn, waarbij de luisteraar niet kan wachten om de volgende aflevering te luisteren. Dat is, hoop ik, gelukt. Op 2 juli wordt Latte Macchiato gelanceerd.

Het schrijven van een luisterserie is in zoverre anders dat je rekening moet houden met het feit dat een luisteraar niet terug kan luisteren. Dat betekent dat een verhaallijn helder moet zijn, dat je niet te veel sprongen in de tijd moet maken en ook niet te veel personages moet opvoeren. Uitgebreide beschrijvingen werken ook minder goed. De luisteraar kan immers  niet ‘screenen’ maar moet de hele scène ‘uitluisteren’. Wat wel werkt is herkenbare dialogen, cliffhangers en lekker veel vaart.

Marlen: Jij hebt twee goed ontvangen thrillers geschreven voor de Crime Compagnie, Hoofdzaak en Voltooid. Hoe ben je bij deze leukeuitgeverij binnengekomen en wat zijn jullie plannen voor de nabije toekomst?

Mariska: Ik had Hoofdzaak in de zomer van 2017 geschreven, en ben online gaan zoeken naar uitgevers die thrillers uitgeven. De site van de Crime Compagnie sprak me direct aan, en ik heb niet verder gezocht, maar heb mijn manuscript opgestuurd. Dat was op een vrijdag, en de maandag erna kreeg ik al een mail van Ilse dat ze erg enthousiast was! Vijf maanden later lag Hoofdzaak in de winkels. Ik kreeg een contract voor twee boeken, en Voltooid volgde niet lang daarna. Inmiddels ben ik bezig met de derde in de Isabelreeks, die kan een van de komende weken naar de uitgever ter beoordeling. Spannend weer! En we hebben nog hele leuke plannen: in juli komt er een kortverhaal in de Flair, een spannend en mysterieus verhaal, een beetje gothicnovel (Spooky, geheimzinnig, en een vleugje romantiek). Dit verhaal speelt zich af in Ierland. Ilse werd er erg enthousiast van (en ik ook), de bedoeling is dat er een compleet boek komt met dezelfde hoofdpersoon als in het korte verhaal. Mooie plannen dus… J

Mariska: Jij bent van uitgever gewisseld, je volgende twee boeken komen uit bij Prometheus: een grote gerenommeerde uitgever. Hoe is dat zo gekomen, ben je er zelf op af gestapt, of ben je benaderd? En ik ben heel erg nieuwsgierig hoe ver het staat met de eerste thriller die je onder hun vlag gaat uitbrengen, kun je daar al iets over kwijt?

Marlen: Vorig jaar was ik aanwezig bij de boekpresentatie van De Doorbraak van Simone van der Vlugt. Het was haar eerste thriller die bij Prometheus verscheen, nadat zij de overstap had gemaakt naar deze uitgeverij. Het feestje vond plaats in het prachtige pand aan de Herengracht in Amsterdam. Toen ik naar het toilet ging, liep ik in de gang Mai Spijkers tegen het lijf. Ik gaf hem een hand en we raakten aan de praat. Het was een leuk gesprek en hij stelde voor om visitekaartjes uit te wisselen. Ook vroeg hij me om het bestand van Meesterdeal, mijn laatste boek, te mailen. Dat heb ik gedaan en enkele weken later kreeg ik een uitnodiging van een redacteur om een kop koffie te komen drinken, om te verkennen of we iets voor elkaar konden betekenen in de nabije toekomst. Met een paar boekideeën in een notitieboekje ging ik naar Amsterdam. Het was een fijn gesprek, waarbij ik veel ruimte kreeg voor mijn eigen invulling van die ideeën. En het resulteerde in een contract voor twee thrillers, waar ik erg blij mee ben, omdat er vertrouwen uit spreekt voor de toekomst.

Inmiddels ben ik begonnen met schrijven. De samenwerking met mijn redacteur is nog steeds heel fijn. Ze denkt mee, geeft waardevolle tips en houdt rekening met mijn schrijfproces, ook als het even lastig is. De planning is dat mijn boek (werktitel: Een lot uit de loterij) in het eerste kwartaal van 2019 verschijnt.

Marlen: Je hebt een eigen bedrijf en een gezin en toch schrijf je je boeken in een hoog tempo. Op welke momenten van de dag of week schrijf jij (het best)? En met wie kun je sparren over je schrijfproces? Of is schrijven voor jou een volledig solistische bezigheid?

Mariska: Sinds Hoofdzaak verschenen is, heb ik mijn activiteiten in Bureau MORBidee teruggeschroefd. Ik wil me graag op het schrijven richten, en ik ben niet zo heel erg goed in het combineren van verschillende bezigheden. Ik schrijf op erg wisselende momenten, afhankelijk van mijn energie (ik ben beperkt in energie, helaas), maar veelal is dat in de ochtend. Ik wacht in ieder geval niet op inspiratie, ik begin gewoon. Mijn ervaring is dat dan de ideeën wel gaan stromen. Ik kan gelukkig goed sparren met mijn man, hij is journalist en heeft ook boeken (non-fictie) geschreven. Hij begrijpt goed hoe een schrijfproces kan verlopen, en dat is erg fijn. Hij is ook mijn 1^e lezer. En soms als ik twijfel over iets, dan leg ik het hem voor.

Mariska: Mijn laatste vraag aan jou is:

Heb je nog dromen en wensen voor de toekomst, wat schrijven betreft? Wil je misschien ooit een uitstap naar een ander genre doen? Of wil je het begeleiden van andere schrijvers uitbouwen naar meer?

Marlen: Ik geniet nu al van elke fase van het schrijven en alles wat ik er nu omheen doe. Het zou mooi zijn als ik, in samenwerking met mijn nieuwe uitgever, mijn boeken in de nabije toekomst bij nog meer lezers onder de aandacht kan brengen. Verder hoop ik dat ons collectief Moordwijven (thrillerschrijverscollectief met Isa Maron, Liesbeth van Kempen, Ingrid Oonincx, Anya Niewierra en ik) een soort merk wordt voor lezers, boekwinkels en media. Dat iedereen weet: dit is een Moordwijven-boek, dus dit is een goed boek!

Het begeleiden van beginnende schrijvers vind ik een van de leukste dingen om te doen. Voorlopig beperk ik dat tot twee keer per jaar in Italie, tijdens onze schrijfweek op een toffe locatie. Eenvoudigweg omdat ik een drukke baan heb en vier dagen per week werk. Incidenteel en op verzoek verzorg ik de losse workshops overigens ook in Nederland. Als ik met boeken schrijven meer zou verdienen, zou ik overwegen om minder te werken en naast het schrijven meer tijd te steken in het geven van cursussen.

Maar zoals gezegd, ik geniet nu al elke dag. Dat is maar goed ook, want bij elke wens die uitkomt, heb je meestal weer een volgend doel dat je nastreeft. De kunst is om te genieten van dat wat je nu doet en ervaart.

Over het spoor van Eva Keuris

Titel: Over het spoor
Auteur: Eva Keuris
Uitgeverij: Prometheus
Uitgave: maart 2017

Over de schrijfster:
Eva Keuris (1978) studeerde in 2005 af aan de opleiding Writing for Performance van de HKU. Tijdens haar studie werkte ze als eindredacteur voor de soap Onderweg naar Morgen en als dialoogschrijver. Ook schreef ze diverse toneelstukken en televisieseries en momenteel is ze eindredacteur van SpangaS en geeft ze les aan de Schrijversacademie. Met haar toneelstuk Addergebroed won ze in 2005 de Hollandse Nieuwe Toneelschrijfprijs.
Over het spoor is haar debuut.

Achterflap:
Op donderdag 21 augustus verschijnt de naam van Jordi de Wit om 20.30 uur op de politietelex. Het tienjarige jongetje is door zijn moeder als vermist opgegeven. Om 23.34 uur ziet agente Wilma de Rijk iets drijven in het riet van een vijver in het natuurgebied tussen Hilversum en Bussum, ongeveer anderhalve kilometer van de speelplaats waar Jordi voor het laatst werd gezien. De staat waarin het lichaam wordt aangetroffen, maakt al snel duidelijk dat het jongetje niet uit zichzelf in het water beland is. Jordi de Wit wordt op 30 augustus begraven. Zijn hele school is aanwezig, hij is nog nooit zo populair geweest. Kort na de moord worden drie puberjongens opgepakt. Wanneer zij na hun gevangenisstraf vrijkomen, besluit ghostwriter Stella uit fascinatie voor de zaak en de dubieuze schuldtoekenning een boek te schrijven over de meest charismatische, hoogopgeleide van het stel, de enige van "de goede kant van het spoor" in Hilversum: Ingmar. Voor hem en zijn reputatiegerichte familie is het de kans om zijn onschuld te bewijzen en zijn imago te verbeteren, zodat zijn toekomst er zonniger uit komt te zien. Naarmate Stella en Ingmar dichter bij elkaar komen, lijkt de waarheid echter steeds verder weg te raken. Maar iemand moet toch weten wat daar gebeurd is, die avond?

Stella wordt eerst geintroduceerd met waar ze opgroeide en hoe ze tot het schrijven van het boek Over het spoor komt. De grap is natuurlijk de werkelijke titel van het boek dat je leest en met dezelfde titel waar Stella aan werkt. Tot ze Ingmar ontmoet, de jongen die wordt gezien als het brein achter de vermeende moord op de tienjarige Jordi. Ingmar is een aantrekkelijke en intelligente jongen uit het betere Gooische milieu. Een jongen die op het eerste gezicht zelfverzekerd en ietwat arrogant overkomt. Ze ontmoet ook de andere hoofdpersonen in het drama, zoals de mededaders Remie en Julien. De opzet van het boek is de onschuld te gaan aantonen van de drie jongens die inmiddels een aantal jaren vast zaten.
Uit de ontmoetingen met de hoofdpersonen en de andere betrokken personages zie je langzaam de rollen verschuiven. Is Ingmar wel de leider, is hij wel zo zelfverzekerd? Is Julien wel alleen die blowende, depressieve, psychotische jongen?

Het boek bestaat uit vele dialogen waardoor de personages goed neergezet worden en je meeloopt in het uitgebreide verslag. De families van zowel de jongens als van het slachtoffer en van Stella worden mooi uitgewerkt en zijn zeer realistisch neergezet.
Julien die volgens zijn omgeving wantrouwend is naar elk ander mens, krijgt wel snel vertrouwen in Stella. Is dat ongeloofwaardig? Of is dat juist een mooie twist, omdat juist Stella uit de stukjes die je over haar persoonlijkheid leest, zelf ook stug in de omgang is. Herkent Julien dingen in haar? Of wil juist Julien heel graag zijn verhaal aan haar kwijt? Heeft hij een bedoeling met zich openstellen voor Stella?
Op het moment dat Julien het belangrijke boek Misdaad en straf van Dostojevski aan Stella meegeeft, zit ik al klaar voor wat er dan gaat gebeuren. Mooi uitgewerkt door Keuris. De bijrol van stiefmoeder Isolde had wat mij betreft wel wat groter gemogen.
Ik vind het te makkelijk om te benoemen dat de schrijfster Eva Keuris scenarioschrijver is en het lijkt alsof je al een uitgeschreven script leest, wat enkel nog verfilmd hoeft te worden. Het leest heerlijk lekker weg en je stelt je toch genoeg vragen van hoe dit nu gaat verlopen. Wat is er toch gebeurd toendertijd?
Hoe uiteindelijk de waarheid dan toch aan het licht komt, verrast en dan vooral omdat dan nog steeds niet helemaal duidelijk is wie de hoofdrol had. Alhoewel dat door eerder genoemde karaktereigenschappen in het boek juist weer wel erg duidelijk is. Dus: opletten, ook al lijkt het lekker makkelijk leesbaar.

De uitgever noemt het boek zelf een geniale psychologische thriller, dat geniaal is wel lichtelijk overdreven. Maar ik heb een heerlijke thriller gelezen en dat zeg ik vaker niet dan wel. Een boek met onderhuidse spanning waarin ik elke minuut dat het kon, verder ging lezen.


4,5 kraai

Ink