Kans op Josephine

 

Wat als je kon kiezen wanneer en hoe je sterft? Het selecte vriendengroepje uit het woonzorgcentrum Den Groenen heeft één wens: hun levenseinde zelf bepalen. Wat als je kon kiezen wanneer en hoe je sterft?

Wegkwijnen in de Alzheimerafdeling, dat is geen optie voor Joséphine en de leden van de Thanatosclub. Het selecte vriendengroepje uit het woonzorgcentrum Den Groenen heeft één wens: hun levenseinde zelf bepalen. Een gezamenlijk giftuintje dat ingrediënten levert en een boekje met fatale recepten garanderen een snelle oplossing wanneer de tijd rijp is. En dan gebeurt het ondenkbare. De directeur van het woonzorgcentrum onthult zijn plannen om een nieuwbouw neer te zetten in de tuin. Joséphine en haar vrienden zullen er alles, maar dan ook werkelijk alles aan doen om de tuin en hun laatste wil te redden.

De auteur houdt zelf helemaal niet zo van zoet, maar dus van hartig is te lezen in het interview van 25 september. Noem een hartig iets wat ze graag eet. Stuur  je antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Josephine.

Wel even lid worden van onze facebookgroep!

Interview met Anne-Laure Van Neer

 

In 2015 debuteerde Anne-Laure Van Neer met ‘Justine’.  Later volgden ‘Maurice’ en ‘Louise’.  Dit jaar verscheen ‘Joséphine’.  Humor en misdaad gaan telkens hand in hand.  De cover van ‘Joséphine’ gaat niet enkel een misdaadverhaal vooraf, hij oogt bovendien zeer appetijtelijk.  Voor liefhebbers van taart een bijkomende motivatie om het boek te lezen.  Wij mochten Anne-Laure enkele vragen stellen over tuinieren, gebak en over ‘Joséphine’, uiteraard.

Dag Anne-Laure

•    Hoe zou je jezelf kort voorstellen aan de Thrillerlezers! die jou nog niet kennen?

Ik ben Anne-Laure, 47 jaar oud, getrouwd, 2 kinderen, 3 katten en ik schrijf misdaadkomedies.

•    Wat een mooie cover kreeg ‘Joséphine’!  Heb je daar lang over nagedacht? 

Voor de cover heb ik dagenlang gescrold en gezocht naar de perfecte cupcake. Het moest er kleurrijk en ook appetijtelijk uitzien. Liefst ook met besjes, want dat past in het verhaal. Er waren wat bedenkingen van de uitgeverij uit, omdat het er wat te ‘kookboekerig’ uitzag, dus hebben we wat aanpassingen doorgevoerd en zo kwamen we tot een mooi resultaat. Ik ben er alleszins erg blij mee.

•    Liefhebbers van gebakjes zullen zeker getriggerd worden in de boekhandel.  Hou jij van gebak? 

Ik ben geen ‘zoete bek’. Dessert, koekjes en gebak kan ik zonder verpinken links laten liggen. Wat ik niet kan weerstaan is zout. Aperitief hapjes, olijven, saucisson (een Franse droge worst), parmaham, etc… Dat zou ik niet kunnen missen.

•    Wat inspireerde jou tot het schrijven van ‘Joséphine’?

Een paar jaar geleden las ik een artikel over een koppel dat naar het rusthuis was verhuisd en er niet kon aarden. Ze hadden hun appartement waar ze in de weekends nog naartoe gingen om tot rust te komen. Het ging van kwaad naar erger in het rusthuis, ze voelden zich erg ongelukkig.  Ze besloten tijdens een weekend om samen naar het dak van het appartement te gaan, waar ze samen vanaf zijn gesprongen.

Ik kon niet vatten waarom ze niet vredig hand in hand in bed hadden kunnen sterven. Waarom hadden ze geen euthanasie aangevraagd? Ik heb me verdiept in de wetgeving en die blijkt dus genadeloos wanneer je niet ‘terminaal’ bent. Met andere woorden, die oudjes hadden geen keuze. Ik wilde hen een alternatief einde gunnen en vroeg me dus af wat ik zou gedaan hebben indien ik in hun situatie zou verzeild raken.

•    Joséphine is een dame op leeftijd.  Haar leeftijdscategorie inspireert jou niet voor het eerst?

Inderdaad, mijn hoofdpersonages zijn vaak al wat ouder. Het is erg bevrijdend om vanuit dat standpunt te schrijven. Ze hebben alles al gezien, zijn niet makkelijk onder de indruk, hebben niet veel te verliezen en laten zich niet meer leiden door de druk die de maatschappij oplegt. Daardoor kunnen ze ook makkelijker conventies overboord gooien en dat maakt het fijn om uit te schrijven.

•    De Groenen Hof is voor het seniorengroepje een soort van tuin van Eden die ze met zorg onderhouden.  Hou jij van tuinieren?

Tuinieren is een van mijn hobby’s. Ik vind het zalig om in de aarde te woelen, onkruid te wieden. Zo heb ik een paar jaren geleden mijn tuin omgetoverd in een bijen- en vlindervriendelijke tuin. Enig euvel, waar ik niet over had nagedacht, is dat onze jonge kat al dat gefladder wel erg leuk vindt. Het is dus een semi-vlindervriendelijke tuin geworden.

•    De Thanatosleden gaan heel ver om hun tuintje te verdedigen.  Waar zou jij alles voor geven?

Ik denk dan eerst aan mijn kinderen. Als het erop aankomt heb ik een tamelijk overontwikkeld mama-beergehalte. Verder kan ik niet om met onrecht, leugens en achterbaksheid. Ik ben tamelijk rechtuit, dat is geen makkelijke eigenschap, maar het is wel efficiënt en duidelijk. Dat apprecieer ik zelf ook heel erg bij anderen.

•    Het valt op dat je voor jouw vorige boeken 3X een meisjesnaam koos en slechts één keer een mannennaam?  Waarom koos je tot nog toe meestal voor een vrouwelijk hoofdpersonage?

Dat groeit wat organisch. Ik denk dan meestal aan de karaktereigenschappen die mijn hoofdpersonage nodig heeft om het conflict te laten escaleren en vaak kom ik dan uit op vrouwelijke eigenschappen.

•    Hoe kies je voor een bepaalde naam?  Aan welke criteria moet de naam voldoen?

De namen die ik tot nu toe koos, hebben allemaal op onze ‘babynamen’-lijst gestaan. Namen waar we over twijfelden toen ik zwanger was van onze kinderen. Joséphine is overigens ook de naam van mijn overgrootmoeder, een kruidenvrouwtje.

•    Waarover zou een thriller kunnen gaan met als titel ‘Anne-Laure’?

In mijn vorige boek, ‘Louise’, speelt een personage Anne-Laure mee. ;)

•    Hoe zou jij jouw boeken promoten bij lezers die jou nog niet kennen? 

Een combinatie van misdaad en zwarte humor, voor de fans van de Coen Brothers, Breaking Bad en Tarantino.

•    ‘Joséphine’ leest als een misdaadkomedie.  Waarom kies je voor dit genre?

Ik wilde iets schrijven dat tegelijkertijd een ernstig thema behandelt, maar dit op een luchtige manier brengt. Als je de humor uit mijn boeken schrapt, blijven er telkens schrijnende verhalen over. Thema’s als rusthuizen, de rat race waardoor mensen uitvallen met burn-out, wilsbeschikking, het verlies van een kind, dat kan je terugvinden in mijn boeken. Met als verschil dat ik er geen zwaarwichtig verhaal over schrijf. Het is luchtig en grappig. Dat is koorddansen voor gevorderden, maar tot nu toe lijkt het wel in de smaak te vallen bij de lezers.

•    Is misdaadkomedie ook jouw favoriete leesvoer?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog niet veel misdaadkomedies heb gelezen, omdat het genre niet echt veel wordt geschreven. Dat maakt het ook zo interessant om te schrijven. Iets wat nog niet veel gedaan is, daar heb je nog heel wat ruimte over om te evolueren en jezelf te ontplooien als schrijver. Ik zou ook een boek kunnen schrijven over een vermoeide rechercheur die een seriemoordenaar moet ‘vangen’, maar dat format is al vaak gebruikt. Dat vind ik dus niet zo fijn, omdat het niet ‘vernieuwend’ of ‘origineel’ is en bovendien zijn er andere auteurs die het genre al beter in de vingers hebben. Ik focus me dus vooral op wat ik zelf graag zou lezen. Ernstige thema’s, luchtig gebracht. Misschien zoals een biscuit met crème tussen. Het lijkt luchtig, maar het is zwaar.

•    Hoe gemakkelijk of moeilijk gaat het schrijven jou af?  ‘Joséphine’ lijk je alvast met heel veel plezier te hebben geschreven?

Ik ben een hele trage schrijfster. Lang nadenken, dan een eerste versie die op werkelijk niets trekt schrijven.  Vervolgens tot treurens toe het verhaal te schaven, herschrijven, herlezen, nog eens schaven, lezen… Ik denk dat ik mijn boeken minstens 100 keer lees. Eens het verhaal er staat, kan ik de humor verfijnen en uitwerken. Dat is minstens nog een half jaar werk dat erbij komt, maar dat is het fijnste deel, denk ik. Wanneer ik zelf begin te lachen met wat ik geschreven heb, dan weet ik dat het goed zit.

•    Het gebeurt dus dat je zelf moet lachen met de manier waarop bepaalde scènes verlopen?

Jawel, tussen twee herschrijf rondes laat ik vaak wat tijd tussen, zodat ik met ‘verse’ blik kan lezen. Soms moet ik dan wel lachen omdat ik vergeten ben welke dwaasheden ik geschreven heb. Dan ben ik zelf wel blij. Verder moet mijn man ook altijd een versie lezen. Ik zit dan meestal in de buurt en wanneer hij lacht, vraag ik altijd wat hij net gelezen heeft. Echt relax lezen is dat niet voor hem, vrees ik.

•    De gebeurtenissen zijn echt op het lijf van een personage geschreven.  Joséphine zal voor mij altijd gelinkt zijn aan de waanzinnige situaties in haar serviceflat.  Waar haal je het??

Een van de schrijfregels waar ik me graag aan houd is: schrap de eerste tien ideeën die in je opkomen, want dat zijn clichés. Dus: je woont in een serviceflat en wil je eigen dood in handen houden. Hoe regel je dat? Je zou pillen kunnen oppotten, of in de apotheek inbreken, of pillen stelen van de buurman, etc… Dat zijn oplossingen die ‘voor de hand liggen’. Die laat ik dus links liggen en duik dieper in de mogelijkheden. Dat brengt ons dus naar een clubje en een giftuintje.

•    Schrijf je naar het voorbeeld van een bepaalde auteur, filmmaker of tv-serie?

Ik ben fan van de Coen Brothers, Tarantino, Tim Burton en Breaking bad. Allemaal humoristische films of series met een zwart kantje. Het leven is geen rom-com, maar het is bittere ernst, het is soms tof, soms helemaal niet fijn. Dat is ook wat ik leuk vind aan die films. Ze zijn grappig, zonder uit het oog te verliezen dat het leven geen rozengeur en maneschijn is.

•    ‘Joséphine’ bevat ook een ernstige ondertoon.  Wil je daar iets over zeggen? 

Ik wil me zeker niet opwerpen als activist voor euthanasie of iets dergelijks, maar mij lijkt het dat de euthanasiewetgeving nog aangepast kan worden. Nu zijn er (in België althans) beperkingen die het voor ‘gezonde’ mensen onmogelijk maakt om uit het leven te stappen op een ‘gecontroleerde’ manier. En wat als je het helemaal hebt gehad als je 90 bent maar nog volledig gezond en bij volle verstand bent? Dan bestaat er dus geen oplossing en moet je misschien, zoals dat ouder koppel uit het krantenartikel, van een dak springen. Dat is schrijnend.

•    Een leuke toevoeging zijn de recepten in het verhaal.  Probeerde je ze zelf al uit?

Nee, en ik ben ook niet verantwoordelijk voor wie het uitprobeert ;) Ik eet wel chips of zo.

•    Joséphine en haar vrienden perfectioneren hun levensnoodzakelijke recepten die tot een menswaardig levenseinde leiden.  Wat zou jouw favoriete laatste maaltijd zijn?

Een kaasfondue of een raclette misschien? Al moet ik dan wel wat anders zoeken, want bessen in een fondue dat werkt niet. Paddenstoelen wel. Kaasfondue met paddenstoelen, dat zie ik wel zitten.

•    De leden van de Thanatosclub staan voor typetjes die we allemaal kennen.  Heb je een favoriet personage?

Zowel Joséphine als de Kolonel vond ik fijn om te schrijven. Beiden heel erg gesteld op hun levensvisie. De ene leeft volgens regels, de andere gooit ze overboord, maar ze vinden steeds wel een compromis.

•    Volgens mij hou jij van zowat alle personages in dit boek?  En heb je een boon voor de Kolonel?

Dat is een tof personage, hé. Het is ook een archetype, net als veel van mijn personages. Zijn ogenschijnlijke starheid, zijn gevoel voor eer, het volgen van regels, dat is leuk om te schrijven.

•  Tot slot.  Zijn er al plannen voor een nieuw boek?  Wordt de titel weer de naam van een vrouw?  Mogen we al weten welke en waarover het zal gaan?

Ik heb een kiem van een verhaal in mijn hoofd, maar het is nog erg pril, dus kan het nog alle kanten uit. Ik zwijg dus tot ik er zelf meer over weet. De naam weet ik ook nog niet. Eentje uit de lijst met babynamen, dat wel.

Hopelijk was jullie lijst met babynamen lang en mogen we nog vele misdaadkomedies van jou verwachten!

Anita voor Thrillerlezers!

Win een gesigneerde Josephine van Anne Laure Van Neer

 Wat als je kon kiezen wanneer en hoe je sterft? Het selecte vriendengroepje uit het woonzorgcentrum Den Groenen heeft één wens: hun levenseinde zelf bepalen. Wat als je kon kiezen wanneer en hoe je sterft?

Wegkwijnen in de Alzheimerafdeling, dat is geen optie voor Joséphine en de leden van de Thanatosclub. Het selecte vriendengroepje uit het woonzorgcentrum Den Groenen heeft één wens: hun levenseinde zelf bepalen. Een gezamenlijk giftuintje dat ingrediënten levert en een boekje met fatale recepten garanderen een snelle oplossing wanneer de tijd rijp is. En dan gebeurt het ondenkbare. De directeur van het woonzorgcentrum onthult zijn plannen om een nieuwbouw neer te zetten in de tuin. Joséphine en haar vrienden zullen er alles, maar dan ook werkelijk alles aan doen om de tuin en hun laatste wil te redden.

Wat is de overeenkomst tussen de titels van de boeken van Anne-Laure? Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Josephine.

Ben jij al onderdeel van de 10.000 leden van de facebookroep?

Joséphine – Anne-Laure Van Neer

 

Tuin van Eden

In Den Groenen Hof hebben een select groepje senioren zich verenigd in een vriendenclubje: Thanatos.

Niet zomaar een clubje!  Eerder dan zich over te geven aan de vergetelheid en hulpeloosheid die dreigen bij de diagnose van Alzheimer, nemen ze het heft in eigen handen door vooraf hun levenseinde zelf te kiezen.  Ze vertrouwen op de andere leden van de club om, indien het moment daar is en ze hun grens hebben bereikt, hun laatste wens uit te voeren, helemaal zoals opgetekend in Ida’s schriftje.

Van essentieel belang hierin is het giftuintje van Den Groenen Hof.  Daar telen en oogsten de leden met veel toewijding de groenten en de bessen die de levensnoodzakelijke ingrediënten zijn in een gerecht dat hun dood garandeert.  Ze hebben het perfect geregeld: onder leiding van de Kolonel, voeren Joséphine, Ida, Brigitte (~ Gerda) en Germaine de laatste wilsbeschikkingen van andere clubleden uit.  Dan kondigt de directeur aan dat het tuintje moet wijken voor een nieuwbouw. 

Wie denkt in dit boek te maken te krijgen met hulpbehoevende oudjes is eraan voor de moeite!  Elk personage laat zich voorstaan op zijn waarde en weet heel goed wat hij of zij wil.  Het is een bont groepje mensen waarvan elk lid staat voor een typetje zoals we er allemaal wel kennen: een leider, iemand met gezond boerenverstand, een snoeperaar, een mannenverleidster, …  De nieuwbouw dreigt roet in hun eten te gooien; het hek is van de dam.  Tijd voor een plan!

Vanaf dan belanden Joséphine en de Kolonel in een mallemolen van situaties.  Als inspiratie voor het plan van actie geldt Sherlock, een tv-programma dat ze graag samen kijken.  Alleen gaat het op tv heel wat vlotter!  Elke mogelijk faliekant aflopende actie brengt een nieuwe op gang.  Andere snode plannen komen aan het licht.  Het resulteert in hilarische stukjes verhaal waarin de naïviteit, de hulpeloosheid, alsook het doorzettingsvermogen imponeren, ontroeren en doen schaterlachen.  Het kan niet anders of de auteur heeft de tekst met een grote glimlach op het gezicht geschreven! 

Elk personage blijft trouw aan zichzelf, in taalgebruik, houding of gewoonten.  Een enkele keer valt wel iemand uit zijn rol, zoals we allemaal wel eens doen.  Het zijn geslaagde typetjes van mensen die je, zelfs op die respectabele leeftijd, best geen strobreed in de weg legt als het gaat om het uitvoeren van levensnoodzakelijke dodelijke plannen.

Het plot leest razendsnel en verveelt op geen enkel moment.  Boerenwijsheden met paard en koe suggereren dat het leven eenvoudig zou kunnen zijn ware het niet dat er een vriendelijke kidnapping tot een goed einde moet gebracht worden.  Receptjes nodigen uit tot zelf proberen.  Zonder het extra uit de tuin, uiteraard!

De onderliggende boodschap kan en mag echter niet genegeerd worden.  ‘Joséphine’ kaart een thema aan dat serieus dient genomen te worden, namelijk het recht op een waardig levenseinde en het recht op zelfbeschikking.  Het verdriet en de ellende die een ziekte als Alzheimer betekent voor de patiënt en zijn naasten contrasteert scherp met de humor en de misdadige praktijken.

‘Joséphine’ is een misdaadkomedie waarin misdaad, humor en sérieux hand in hand gaan, die doet schaterlachen en vertedert, maar die tegelijkertijd het recht op een waardig levenseinde onder de aandacht wil brengen. 

 4 kraaien

Anita

Win Josephine van Anne-Laure Van Neer GESLOTEN

 Inhoud:

 Wat als je kon kiezen wanneer en hoe je sterft? Wegkwijnen in de Alzheimerafdeling, dat is geen optie voor Joséphine en de leden van de Thanatosclub. Het selecte vriendengroepje uit het woonzorgcentrum Den Groenen heeft één wens: hun levenseinde zelf bepalen. Een gezamenlijk giftuintje dat ingrediënten levert en een boekje met fatale recepten garanderen een snelle oplossing wanneer de tijd rijp is. En dan gebeurt het ondenkbare. De directeur van het woonzorgcentrum onthult zijn plannen om een nieuwbouw neer te zetten in de tuin. Joséphine en haar vrienden zullen er alles, maar dan ook werkelijk alles aan doen om de tuin en hun laatste wil te redden.

Op de omslag/cover/voorkant zie je een lief cup cakeje. Toch is er wat raars te zien op de foto, als je goed kijkt: wat zie je?

Stuur je antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Besjes

Verwacht in mei deel 3

 Op 3 mei

Zonder schuld van Dana Smit is het eerste deel uit de Hazel Kramer-reeks. Profiler Hazel Kramer wordt op een ochtend gebeld door Adam Palmer – inspecteur bij de Londense politie –, die haar hulp vraagt bij een uitzonderlijke moordzaak. Het slachtoffer en de plaats delict zijn bedekt met afval en alle sporen van de dader zijn gewist. Het doet Hazel denken aan een zaak uit het verleden en ze neemt contact op met Julius Bell – een meedogenloze advocaat. Hij stemt toe te helpen, maar onder één voorwaarde: hij wil bij de zaak betrokken blijven.

De tijd dringt, er worden meer moorden gepleegd en de leugens stapelen zich op. Julius, Adam en Hazel gaan op zoek naar de dader, maar langzaam komt Hazel erachter dat niemand de volledige waarheid spreekt, ook Julius en Adam niet. Ze staat er alleen voor. Als ze vervolgens ook twee dagen uit haar eigen geheugen kwijtraakt slaat de twijfel toe, kan ze zichzelf niet eens meer vertrouwen? Ze moet alles op alles zetten om de zaak op te lossen en haar reputatie te redden; lukt het haar de moordenaar te vinden, en ten koste van wie?

Zonder schuld van Dana Smit is een ontdekkingstocht door de menselijke geest, van goed tot kwaad, langs de soms dunne lijn die de twee scheidt. Waar ligt jouw grens als je tot het uiterste wordt gedreven?

31 mei

Alex verhuist met haar kinderen naar een idyllische plek, maar al snel beseft ze dat als ze haar kinderen wil beschermen, ze het gevaar wat daar loert onder ogen moet komen...

Wanneer Alex met haar twee kinderen in Pine Ridge aankomt, is ze van plan om het leven een nieuwe start te geven. Deze idyllische, van de wereld afgezonderde gemeenschap lijkt er de perfecte plek voor. Maar wanneer ze voor haar huis dozen met sinistere inhoud begint aan te treffen, verdwijnt Alex’ gemoedsrust. Ze krijgt verhalen te horen over gebeurtenissen in Pine Ridge van jaren geleden. Verhalen die haar griezelig bekend voorkomen, en nu lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Alex beseft dat als ze haar kinderen wil beschermen, ze het gevaar in Pine Ridge onder ogen moet komen...

23 mei

In deel 3 van de Rebecka Martinsson-serie, Het zwarte pad, van Asa Larsson wordt een vrouw die bij een mijnbouwconcern werkte ver0moord aangetroffen in Noord-Zweden.

Het zwarte pad van Åsa Larsson is onderdeel van de Rebecka Martinsson-serie, die nu te zien is op Netflix.

Midden in de winter vindt een visser in het Noord-Zweedse Torneträsk het lijk van een vrouw in de hut van zijn buurman. De vrouw, Ina, heeft een steekwond in haar borst, en haar kapotgebeten tong wijst erop dat ze voor haar dood een shock heeft gehad. Jurist Rebecka Martinsson verdiept zich met twee inspecteurs in de zaak.

Met Het zwarte pad heeft Åsa Larsson opnieuw een meedogenloos spannende thriller afgeleverd. Op geraffineerde wijze vermengt ze persoonlijke tragedies met een economisch complot. Ze schrijft met een uiterst vlotte pen en een scherp oog voor de psychologie van haar personages, waarbij ze de wrede realiteit nooit schuwt. In haar eigen woorden:

‘Het goede gaat de strijd aan met het kwade. Iemand moet worden gered. En iemand moet sterven.’

24 mei

Heerlijke vakantiethriller die je voortdurend op het verkeerde been zet, voor fans van Ruth Ware en Nathalie Pagie.

Zes vrienden vertrekken voor een lang weekend naar een Schots eiland, waar ze in een bijzondere Airbnb zullen verblijven: een vuurtoren. Iedereen kijkt uit naar een weekend vol gezelligheid en het verkennen van het eiland, totdat de sfeer op de eerste avond omslaat. Nadat de vriendengroep het over een raadselachtige eilandlegende heeft gehad, blijkt James plotseling verdwenen.

De vijf anderen ondernemen een nachtelijke zoektocht, zonder resultaat. En dan zit James de volgende ochtend tot ieders opluchting weer gewoon aan de keukentafel. Hij is echter bang en weigert te vertellen wat hem is overkomen; ondanks aandringen houdt hij zijn mond. Beschermt hij zijn vrienden voor de afschuwelijke waarheid of brengt hij ze juist verder in gevaar? Wat is er aan de hand op dit eiland?

16 mei

Wegkwijnen in de Alzheimerafdeling, dat is geen optie voor Joséphine en de leden van de Thanatosclub. Het selecte vriendengroepje uit het rusthuis Den Groenen heeft één wens:

hun levenseinde zelf bepalen. Een gezamenlijk giftuintje dat ingrediënten levert en een boekje met fatale recepten garanderen een snelle oplossing wanneer de tijd rijp is. En dan gebeurt het ondenkbare. De directeur van het rusthuis onthult zijn plannen om een nieuwbouw neer te zetten in de tuin. Joséphine en haar vrienden zullen er alles, maar dan ook werkelijk alles aan doen om de tuin en hun laatste wil te redden.

10 mei

De eerste echte Waddentriller.

Een Nederlands patrouilleschip stuit op een verdronken wadloper, aangespoeld op de drooggevallen zandplaat De Hond. Voordat de vloed het lichaam meesleurt, bergt de bemanning het en neemt het mee naar Delfzijl. Het slachtoffer heeft de Duitse nationaliteit, de zandplaat bevindt zich in betwist grensgebied. De Duitse justitie eist dat het slachtoffer onmiddellijk wordt uitgeleverd, maar de Nederlandse brigadecommandant weigert. Een internationaal conflict is geboren. Terwijl de leidinggevenden ruzie maken, stuurt de tweede man van de Bundespolizei See in Cuxhaven heimelijk een rechercheur naar Delfzijl om op informele wijze een onderzoek te starten. Zijn naam is Liewe Cupido, Duitser van geboorte, opgegroeid op Texel. Zijn Duitse collega’s noemen deze eigenzinnige, zwijgzame collega ‘de Hollander’. Het slachtoffer blijkt een ervaren wadloper en hoe meer Cupido te weten komt, hoe raadselachtiger de omstandigheden omtrent diens dood lijken te worden.

31 mei

Journalist Ida de Morsain en inspecteur Julius Katz komen oog in oog te staan met de notoire seriemoordenaar Jack the Ripper.

De Ripper connectie is het nieuwste deel van Gerrit Barendrechts bloedspannende en accurate historische thrillerserie over Katz en De Morsain.

December 1889. Een prostituee wordt gevonden, hevig toegetakeld op een manier die onmiskenbaar het gruwelijke werk is van Jack the Ripper. Alleen ligt het slachtoffer niet in de straten van Londen, maar in een steeg in Amsterdam. Heeft de schrik van Whitechapel zijn werkterrein verlegd naar onze hoofdstad? Alles wijst die kant op wanneer het bloed blijft vloeien. Dan wordt duidelijk dat de moordenaar zich op één persoon in het bijzonder richt... Nog nooit was de inzet zo hoog en zo persoonlijk voor journalist Ida de Morsain en inspecteur Julius Katz. En hun tegenstander was nog nooit zo ongrijpbaar, zo wreed en zo berucht.

10 mei

Muzikaal wonderkind Johannes Dewinkel kan zijn geluk niet op wanneer hij laureaat gekroond wordt in de prestigieuze Koningin Elizabethwedstrijd. Vol overgave en focus bindt hij de strijd aan met zijn medekandidaten om de titel van beste pianist. Maar wanneer hij onverwacht de vingers van zijn rechterhand verliest, begint het wedstrijdverloop er plots anders uit te zien...

Was het een onfortuinlijk ongeval, of heeft een cultuurbarbaar het op pianisten gemunt? Speurders Johan Leyssens en Mieke van Cattendyck zitten de dader op de hielen.