Laten wij via dit Boekvonnis eens kijken hoe de leesclub verliep.
De deelnemers deze ronde waren:
Lien Gautiers
Brigitte Audiens
Linda van de Laar
Jose van Veelen
Lieselotte Danneels
Jacqueline Musch als begeleider
De meningen zijn licht verdeeld over de cover van niet veel zeggend tot gewoon mooi
Jose:
In het algemeen vind ik het jammer wanneer er een persoon op een cover staat, wat nu helaas best vaak voorkomt. Het ontneemt me voor mijn gevoel de mogelijkheid om zelf een beeld te creëren van de personages. Toch intrigeert deze foto me. Staat of ligt ze, is ze slachtoffer of ooggetuige, is ze de hoofdpersoon? De titel van het boek en de vraag op de cover maakt dat ik die vragen beantwoord wil hebben. Door de kleurstelling verwacht ik dat het een niet al te zwaar verhaal is, en helder geschreven. Ik zou van dit boek zeker de achterflap lezen.
 |
| leesclubmascotte |
Daar het een debuut is, kent niemand nog de auteur en zijn de verwachtingen niet gebaseerd op eerder werk.
De verwachting van Brigitte
Ik hou van verschillende genres. Van dit boek verwacht ik een boe, dat me kan boeien van begin tot eind. Dat ik mee kan uitzoeken wat er gebeurde. Af en toe op het verkeerde been gezet wordt en op het eind een onverwacht plotwending. Ik,heb nog geen enkel boek gelezen van deze auteur, dus ik begin onbevooroordeeld aan dit avontuur. Ik vind het leuk om andere meningen te horen van de andere lezers en te zien hoe andere mensen hetzelfde boek kunnen interpreteren.
Ik verwacht een toffe ervaring mee te mogen maken met een leuke groep.
Hoe bevalt het boek als ze halverwege zijn?
Lien
Dit verhaal leest héél vlot maar toch niet TE vlot, je moet er wel je gedachten bijhouden en dat heb ik graag. Blij ben ik dat ik een papieren boek heb want ik kijk bij elk hoofdstuk naar de data. Dat was, voor mij dan, echt wel nodig. Na de helft wordt alles wat makkelijker omdat je die verhaallijnen dan wel kent, maar ik vond het echt knap om op die manier te mogen volgen.
Vooral het einde van een bepaald hoofdstuk, toen er bij Lisa werd aangebeld en dat bepaalde hoofdstuk eindigt, dat ze de deur opentrekt en verbaasd is van wie er staat.
Ik ben dan natuurlijk heel benieuwd maar dan springt het naar een paar dagen verder in de toekomst en dan moest ik heel lang wachten om te weten wie er aan de deur belde. Dat maakte het voor mij superspannend. Iedere keer een cliffhanger waardoor je het boek niet kan wegleggen.
Lieselotte
Het verhaal leest vlot, ik wil steeds verder lezen, wil weten waar het naar toe gaat. Maar zoals eerder vermeld verloopt het boek anders of verwacht. Er is nu iets uitgekomen dat ik wel had zien aankomen. Bederft het lezen niet natuurlijk. Ben speciaal vroeger opgestaan deze morgen om voor het werk nog even te kunnen lezen en nu zit ik op een stuk in het boek dat ik het eigenlijk niet opzij wil leggen, maar het is van moeten.
Jose
Morgen beginnen aan hoofdstuk 44, en het wordt steeds spannender! Ik wil niets verraden voor degenen die nog niet zo ver zijn, maar ik begin me nu echt af te vragen "wie is die figuur, wie zit daar achter en waarom dan?"
Het boek vraagt wel om wat meer concentratie gezien het springen in de tijd. Tegelijkertijd geeft dit ook iets extra's aan het verhaal.
Het boek houdt me vast en de heldere schrijfstijl raakt me. Op naar morgen!
Linda
Ik ben nu ruim over de helft, vind het een heerlijk boek! Het leest snel en makkelijk en toch moet je er je aandacht goed bijhouden. Door het verspringen in tijd moet je goed opletten. Maar dat vind ik zeker niet storend. Wel vind ik het af en toe jammer dat er zoveel korte stukjes achter elkaar komen.....dat had van mij anders gemogen. Vind het een mooi verhaal maar nog niet echt spannend. Het leest als een roman tot nu toe......maar wel een hele mooie en boeiende roman!
Ik ben nu iets over de helft en het boek leest heerlijk weg. Ik moest eventjes in de verschillende tijdslijnen komen, maar eenmaal een stukje verder in het verhaal lukt dat gelukkig vrij gemakkelijk (ik kan dat nog wel eens verwarrend vinden). De verschillende personages zijn goed uitgewerkt en ik ben zelf erg gek op Lucas. Ik vind het een fijn boek om te lezen, maar tot nu toe heeft het boek voor mij nog geen hoog thriller gevoel. Ik hoop dat dit nog gaat veranderen
Brigitte
Het verhaal leest vlot. Ik vind het heel spannend en het is moeilijk om weg te leggen om te stoppen. Gelukkig heb ik dit weekend tijd om nog een groot stuk verder te lezen. Kijk er naar uit. Ik ben een grote fan van Emily. Benieuwd hoe het morgen verder gaat.
Op een zeer leuke enthousiaste wijze is ook Nina Verheij zelf aanwezig in de groep. Er worden verschillende vragen op haar afgevuurd,waarvan wij er enkele uitpikken:
Jose en lieselotte vragen zich af:
Tijdens NaNoWriMo 2017 heb je de eerste versie van Fatale Keuzes geschreven. Hoeveel tijd heb je daarna gemiddeld per dag aan dit boek geschreven?
Nina:
Oeh, lastige vraag. Volgens mij heb ik die december na NaNoWriMo amper een woord geschreven omdat ik helemaal op was van die 1.667 woorden per dag. Eind maart 2018 ben ik toen aan de Thriller-specialisatie van de Schrijversacademie begonnen. Die periode was ik daarom in eerste instantie vooral met huiswerkopdrachten bezig. Gelukkig kon ik daar wel scènes uit Fatale Keuzes voor gebruiken.
De vooropdracht voor module 2 was het maken van een werkplan. Ik gaf mezelf toen als doel om vóór de laatste Thrillerles de volledige eerste versie van Fatale Keuzes af te schrijven. Vóór NaNoWriMo had ik al 30.000 woorden geschreven, tijdens NaNo kwamen daar 50.000 woorden bij, maar de eerste versie was uiteindelijk zo'n 125.000 woorden, dus ik had nog het een en ander te doen. 😉
Voor dat werkplan had ik gekeken hoeveel scènes ik nog te schrijven had en aan de hand daarvan besloot ik dat ik naast de huiswerkopdrachten elke week twee scènes op papier moest krijgen. Ik werk het beste als ik mezelf deadlines opleg en gelukkig lukte het om de volledige eerste versie een maand voor de laatste les af te krijgen. Ik moet wel zeggen dat ik toen de mazzel had dat ik die maand met 'garden leave' was, omdat het bedrijf waar ik in dienst was ermee ging stoppen in Nederland. Ik werd dus nog wel doorbetaald maar ik hoefde niet meer te werken. Wat wil een schrijver nog meer? Ha ha.
Na die eerste versie heb ik Fatale Keuzes bewust een aantal maanden links laten liggen, zodat ik er tijdens het herschrijven weer met een frisse blik naar terug kon. Met dat herschrijven was ik nog bezig toen Esther Boek riep dat haar uitgever nog op zoek was naar een manuscript. Ik heb Sandra van Hamley Books daarna de eerste helft opgestuurd en de rest is geschiedenis.
Om een lang verhaal kort te maken: ik heb geen idee hoeveel uur ik gemiddeld aan het schrijven was, maar ik was vaak meer van de ene dag lang achter elkaar schrijven en daarna weer een paar dagen niet (of ik schreef andere dingen, zoals blogs). In die tussenliggende dagen was ik dan wel aan het nadenken over verhaallijnen en ik schreef vaak freewrite/ochtendpagina's om op ideeën te komen voor plotholes.Linda vraagt:Hoe ben je op het verhaal gekomen? Hoe wist je waar het boek over zou gaan?
Nina:
'Fatale keuzes' begon ooit als 'De andere kant', een paar scènes die ik als begin-twintiger op papier had gezet zonder doel voor ogen. Het leek toen meer een romantisch drama te worden, over ingewikkelde relaties en gevoelens. De eerste scène die ik er toen voor op papier zette, was een afscheid tussen twee personages bij een bushalte, wat nu het einde van een scène tussen Emily en Lucas is. Daarna heb ik er vanwege mijn studie en werk jaren niks meer meegedaan. Op een gegeven moment ben ik toch weer begonnen met schrijven, omdat ik er gewoon te veel plezier aan beleefde.
Pas toen ik eind 2016 een rondreis door Australië aan het maken was, kwam ik op het idee dat er een dode moest vallen, alleen wist ik niet meteen welk personages ik zou opofferen (soms heb je van die ingevingen ;) ). Tijdens een urenlange autorit door een kaal outbacklandschap bedacht ik wie het niet zou overleven, wie daarvoor verantwoordelijk zou zijn en wat het motief was. Daar vielen voor mij een groot deel van de puzzelstukjes op hun plek. Over de verhaallijnen maar ook over de onderlinge relaties van de personages. Door al die nieuwe ideeën kon ik ook veel gerichter gaan schrijven in plaats van alleen maar af en toe voor de leuk.
Jose vraagt ook nog:
Je gebruikt soms songteksten. Welke rol hebben deze teksten gespeeld in het ontstaan van het verhaal? Zijn ze überhaupt onderdeel van het creëren van de gebeurtenissen, of heb je ze later pas toepasselijk gevonden of gezocht? Spelen de songs waaruit ze komen een rol in jouw eigen leven?
Nina:
Bedoel je de songteksten die aan het begin van de hoofdstukken staan die vanuit een zeker perspectief zijn geschreven? Die teksten heb ik er later bij uitgezocht, zodat ze zouden passen bij de inhoud van dat hoofdstuk. Een aantal teksten komen uit hetzelfde nummer: 'Hollow Talk' van Choir of Young Believers. Naast dat de inhoud van dit nummer paste bij de hoofdstukken heb ik het ook gekozen als ode aan een van mijn favoriete tv-series, namelijk de Scandinavische crimeserie The Bridge. 'Hollow Talk' wordt bij die serie gebruikt als openingstune. Het nummer 'Angel' van Sarah McLachlan dat een paar keer voorkomt, is persoonlijk een van mijn favoriete nummers.
Als jullie benieuwd zijn naar de nummers die in het boek voorkomen: ik heb vorig jaar een keer een Spotify-afspeellijst gemaakt. Volgens mij moet ik die trouwens nog wel een beetje bijwerken met een paar extra nummers.
Directe link naar de Spotifylijst
Ook stelde Nina zelf vragen als wie ons favoriet personage was, wanneer we doorhadden wie het was en welke whodunnit boeken we zelf als favoriet zien.
Dan het belangrijke moment dat de lezers de boeken dichtslaan. Wat is hun eerste gedachte?
Brigitte
Wauw, wat een heftig verhaal. Hoe verder ik in het verhaal kwam, hoe vlugger ik,begon te lezen. Nu zou ik direct het deel 2 willen beginnen. Er komt toch een vervolg ? Er zijn nog zoveel vragen en mogelijkheden. Het verhaal is nog lang niet af. Maar wat en schitterende opbouw. Geweldig boek. Goed gedaan Nina. Ik ben zeker en vast fan
De andere 5 dames lijkt ietwat in verwarring als ze het dichtslaan omdat er onbeantwoordde vragen over lijken te blijven.
Dan wat quotes uit hun recensies:
Lieselotte
Fatale keuzes is een boeiende psychologische thriller, de schrijfster is er in geslaagd om een goed debuut neer te zetten. Eentje waarbij de lezer geboeid blijft. Sommige dingen zijn voorspelbaar, maar toch zitten er genoeg verrassende wendingen in om het verhaal spannend te houden, het is een boek die je moeilijk opzij kunt leggen.
Linda
Ik vond het een super mooi boek, heerlijke schrijfstijl. Het leest heel vlot en je blijft geboeid tot het einde. Ik vond het echt jammer dat het boek uit was.
Ik vind het alleen geen thriller, meer een spannende roman. Maar dat neemt niet weg dat ik ontzettend benieuwd ben naar het vervolg en zeker nog graag meer wil lezen van deze auteur!
Jose
De auteur weet de spanning van de thriller goed op te bouwen, met een onverwachte ontknoping. Het verhaal laat je niet meer los, totdat je uiteindelijk zelf weet hoe het zit.
En als het boek dan uit is, kun je niets anders dan een diepe buiging maken voor de fantastische wijze waarop de auteur alle losse draadjes en verhaallijnen bij elkaar heeft geschreven. En uitkijken naar het tweede boek met Emily in de hoofdrol natuurlijk.
Hilona
In ieder volgend hoofdstuk weet Nina op een fijne manier de spanning op te bouwen waardoor je vrij snel gegrepen wordt door het verhaal en het boek moeilijk weg te leggen is. Ik werd regelmatig op het verkeerde been gezet en als lezer word ik op een bijna interactieve manier getriggerd om mee te denken. Dat maakt dat het boek boeiend blijft en de nieuwsgierigheid nodigt elke keer uit om vooral door te willen blijven lezen.
Mijn vermoeden werd uiteindelijk wel bevestigd en toch was ik enorm verbaasd over het einde. Een eind dat vraagt om een vervolg en gelukkig komt deze er ook.
Jacqueline
Ik wil nog vertellen dat Fatale keuzes een gruwelijk spannend verhaal is dat zich deels in het verleden en in het heden afspeelt. Nina heeft deze twee verhaallijnen op een boeiende wijze bijeen gebracht. Op een gegeven wilde ik echt niet meer gestoord tijdens het lezen, zo nieuwsgierig was ik naar hoe alles bij elkaar zou komen en hoe het verhaal zou eindigen.
Lien
Zodra je verder leest, wordt het keer op keer spannender tot er ook de gebeurtenissen vanuit de visies van verschillende personen wordt verteld.
Alles klopt! Je denkt soms : "ik heb dit al gelezen", maar dan was het verteld door een andere persoon. Intrigerend. Knap, fantastisch, subliem, ... welke overtreffende woorden kan ik nog allemaal bedenken.
Het plot was verrassend voor mij en heel goed uitgewerkt.
Een dikke dikke 5 kraaien.
Brigitte
Je voelt de vreemde sfeer tussen de huisgenoten als er problemen opduiken tussen de bewoners. De rare geluiden als er iemand alleen in huis is.
Doordat de schrijfstijl zo beeldend is, waan je je mee in huis. Je gaat alles mee inbeelden.
Je gaat zelf meedenken, wie doet goed, wie is fout ?
Ieder hoofdstuk krijg je meer informatie en op het einde vallen alle puzzelstukjes op hun plaats.
Maar toch wil je nog meer. Wat zal er nog gebeuren met Emily ?
Een best dik boek werd enorm snel uitgelezen door alle deelnemers, dus het zal geen verrassing zijn dat na het tellen van de stemmen gedeeld door het aantal deelnemers het cijfer uitkomt op een:
Tenslotte de reactie van Nina aan het einde van het lezen:
Lieve dames van de leesclub,
Wat was het heerlijk om mee te mogen kijken terwijl jullie je ervaringen deelden tijdens het lezen van Fatale Keuzes. Omdat dit mijn eerste leesclub was, wist ik van tevoren niet zo goed wat ik ervan kon verwachten, maar jullie hebben het een onvergetelijke ervaring gemaakt. Zo leuk om te zien welke gedachten er in jullie opkwamen. Ook was ik erg blij dat ik jullie vragen terug mocht stellen, want als auteur krijg je niet zo vaak een kijkje achter de schermen bij je lezers.
Ik wil jullie daarom hartelijk bedanken voor jullie betrokkenheid en natuurlijk alle warme woorden die jullie over me hebben uitgestort. Dat motiveert enorm om door te gaan.
Lieve groetjes,
Nina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten