vrijdag 5 oktober 2018

Recensies


We kunnen niet met (En hoe graag we ook zouden willen) niet zonder ze.
Lezers kunnen zeggen wat ze van je boek vinden, waardoor een andere lezer misschien denkt ‘Oh jee, als er zoveel gevloek in zit, lees ik het liever niet.’ Of ze lezen het juist wel omdat in een recensie staat dat het zo gevoelig is. Het is een handig hulpmiddel als je door de bomen het bos niet meer ziet en je NTL stapel hoger is dan je stapel wasgoed die je eigenlijk moet strijken.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik elke keer weer blij ben als ik er eentje krijg.
Maar dan! Er is een recensie. Je klikt hem met trillende vingertjes aan, omdat je wil weten wat ze van je ‘kindje’ vinden. Iemand die in je kinderwagen kijkt zal namelijk nooit zeggen: ‘Jeetje, wat een lelijk kind!’ , terwijl iemand wel het boek waar je maandenlang aan gewerkt hebt zonder pardon afdoet met één of twee sterren omdat ze het niet leuk vinden.

En daar komt mijn ‘probleem’ met recensies. Dat hele systeem klopt namelijk voor geen meter.
Een boek krijgt drie sterren, maar de recensent prijst het wel de hemel in, terwijl een andere ‘maar’ drie sterren geeft omdat het verhaal/de personages/wat dan ook/ tegenviel.
Ik jubel ‘Drie sterren!’ tegen een bevriend auteur, terwijl zij pas tevreden is met vijf. Of minimaal vier.
Ik zeg ‘Balen joh, drie sterren!’ tegen een ander, en die zegt ‘Hoezo balen? Dat is toch harstikke goed?’ Schiet mij maar lek.

Vroeger, op school. Dat was allemaal niet zo moeilijk. Alles hoger dan een zes was goed, een vijf en lager was ‘Jammer joh, beter je best doen.’ Waarom kan dat niet ook met die ratings voor boeken?
Een boek van een grote uitgever, en een auteur met een grote naam krijgt een geweldige recensie, met een paar minpuntjes, maar toch vijf sterren. Een iets minder grote auteur, bij een iets minder grote uitgever krijgt een dolenthousiaste reactie, met geen minpunten, maar toch maar vier sterren.
Recensies zijn een kwestie van smaak. Wat voor jou vijf sterren waard is, geef ik misschien maar vier. Of drie. Dat kan gebeuren. Daarom is het spreekwoord ook ‘Over smaak valt niet te twisten.’ Maar de manier waarop je ‘sterren’ geeft is voor iedereen blijkbaar anders. De een trekt sterren af omdat ze ‘iets anders verwacht hadden’, de ander trekt sterren af omdat ze ‘de cover niet mooi vinden’ en zo kan ik nog veel meer opnoemen waarbij ik even op mijn hoofd moest krabben toen ik het las.

Ik heb ze allemaal. Vijf, vier, drie, zelfs ergens twee sterren. Ik heb hoedjes gehad. Diamantjes, en duimpjes. Je mag alles van mijn boek vinden, want ik vind elke recensie prachtig als je ook kunt onderbouwen waarom je een bepaald aantal sterren geeft. (En als je sterren dan ook nog overeen komen met wat je zegt is dat helemaal fijn.) Ik vind elke recensie geweldig, omdat iemand de moeite heeft gedaan om je boek te lezen, en daarna ook nog een mening erover te geven. Hoe vet is dat dan? En dan mag daar best een beetje kritiek bij, want daar leer ik tenminste iets van voor een volgend boek.

Ik vind deze column wel vier sterren waard. Niet dan? 😉
Tamara Haagmans


3 opmerkingen:

  1. Zeker Tamara, maar van mij krijg je dus 5 sterren..en dikke tien!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi gezegd/geschreven Tamara , je hebt het goed weergegeven
    Zeker 4 sterren waard.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hi Tamara, als recensent kan ik je melden dat ik de hele sterren-, ballen-, kraaientoekennerij een overbodige farce vind. Waarom moet daar nou toch weer een 'rapportcijfer' aan vastzitten? De recensent in kwestie (en ik ben er zelf ook een) kan toch in woorden vatten wat hij van een boek vindt? Dan kan de aspirant lezer bepalen hoe zwaar hij bepaalde verbeterpunten of genoemde sterke kanten van het boek laat wegen.

    BeantwoordenVerwijderen