Boekvonnis over Schaduwen van Yvonne Franssen

Namens Uitgeverij Futuro en Yvonne Franssen mochten wij een leesclub rondom Schaduwen houden. Daar de jarenlange ervaring leert dat lange en vooral langdradige verslagen van leesclubs elders weinig gelezen worden, houden wij het aantal deelnemers beperkt. Voor jullie nu een kort en enthousiast verslag van deze geslaagde leesclub.
De deelnemers waren:

Lydia Buist
Lien Gautiers
Astrid Heijnen
Ans Stier
Jacqueline Musch
Renee Snijder

Ook de auteur zelf nam deel aan de leesclub en beantwoordde enthousiast alle vragen die op haar werden afgevuurd.
Ieder hartelijk bedankt voor de inzet. En de uitgeverij natuurlijk voor het beschikbaar stellen van de boeken.

De deelnemers konden na het uitkomen van het boek snel van start.

*Schaduwen heeft een opvallende omslag voor een thriller. Wat vond men van de omslag?

Lien zegt het volgende over de voorkant:
Ik had de cover al voorbij zien komen, nog voor er kandidaten voor de leesclub werden gevraagd. Ik had toen de bedenking gemaakt : "als ik dit boek zou zien liggen in de winkel, ik zou het waarschijnlijk niet oppakken". Dit wil ik even verduidelijken. Ik vind de cover mooi, dat wel, maar... het doet me denken aan fantasy. Ik hou niet van fantasy verhalen en ik linkte deze cover daar aan. 
Ik vind de kleur wel heel mooi, het ruwe en het blauwe. De sleutel kan ik niet linken met de titel "schaduwen". Een sleutel kan iets openen, iets ontdekken, een geheim vinden... 
Ik heb ondertussen natuurlijk de inhoud van deze thriller gelezen en ik ben zeer benieuwd of de betekenis van de sleutel nog duidelijk wordt.

Astrid: Ik vind de cover heel mooi, juist door de eenvoud ervan. Maar die sleutel? Waarom? Waarvoor dient de sleutel? We zullen er tijdens het lezen vast en zeker achter komen. Spannend!

Auteur Yvonne vertelt ons
" dat we heel bewust besloten hebben om niet voor een 'standaard' thriller cover te kiezen. Dus geen dramatisch vrouwenportret of donker bos en wit met gele letters. 😉
Zowel de titel als de afbeelding van sleutel is hier eerder symbolisch dan letterlijk bedoeld".


*Wat verwachtte men voor het lezen?
 Ik las ook dat de schrijfster graag gedichten schrijft en graag met taal bezig is. Ik verwacht daarom een boek van goede kwaliteit. Een boek met mooi beeldend taalgebruik, zegt Renee

Jacqueline:
De cover vind ik mooi maar dit heeft te maken met de prachtige blauwe kleur, alleen daarom zou ik het boek al bekijken in de winkel. Schaduwen, een sleutel en de inhoud van deze thriller hebben gelezen denk ik dat het de sleutel is naar de schaduwen van het verleden, die nu door de recente gebeurtenis heftig oppoppen in het hoofd van Ellen. Die schaduwen wil Ellen waarschijnlijk het liefst weer opsluiten en de sleutel ver weg gooien. Ik verwacht een zeer spannend verhaal waarbij de schaduwen van het verleden gelinkt worden aan de recente gebeurtenissen.


*Tijdens het lezen merk ik al dat de lezers vrij enthousiast zijn over het verhaal en men razendsnel door het boek schiet.


Astrid Heijnen: Al een stukje verder dan pagina 50, dus een kort nachtje gehad 😂. Het is inderdaad moeilijk om te stoppen met lezen en zeker in het begin moet je goed je aandacht erbij houden.

Lien Gautiers: Ik ben gewoonweg weg van het boek. Oh, zo goed! Echt, zit "keigoed" ineen!!! Ik ben echt benieuwd hoe het verder gaat!

Ans Stier: Het is een boeiend boek en ook onvoorspelbaar. Vermoedens over het plot komen wel natuurlijk maar het heeft wel verrassende elementen. Je wilt dus graag doorlezen.

Intussen werden er ook flink wat vragen afgevuurd op de auteur. Hier volgen enkele vragen:


*Inspiratie, waar krijg je die, wat helpt jou om inspiratie te krijgen en wanneer het niet lukt hoe zorg je er voor dat je wel inspiratie krijgt?

Yvonne:
Dat is soms best lastig. Als ik begin met schrijven heb ik meestal alleen maar een vaag idee in mijn hoofd van hoe het verhaal moet gaan verlopen. Vervolgens ontwikkelt zich dat al schrijvende, soms in een heel andere richting dan ik oorspronkelijk dacht. 

Als schrijven soms niet lukt, als ik het even niet meer weet, laat ik het manuscript een paar dagen of weken voor wat het is. Er komt altijd wel weer een moment dat je ineens weet hoe het verder gaat. Dat zijn fijne momenten.


*Had je lang over de titel nagedacht? Hij is prachtig bij dit verhaal.
Yvonne:
De titel was een hel! Hij moet bij het verhaal passen, liefst uniek zijn (is ie niet), bij voorkeur kort zijn (want dat vind ik het mooist)... Schaduwen was de werktitel, en uiteindelijk wisten we met zijn allen niks beters te verzinnen. 😉

*Je hebt ook een trailer van het verhaal. Hoe gaat zoiets in het werk? Wel een mooie trailer.
Yvonne:
Die trailer maken was echt een van de allerleukste dingen om te doen. Samen met Monique, degene die heeft gefilmd en gemonteerd, zijn we er een middag voor gaan zitten en hebben een aantal scenes op papier gezet die samen de trailer zouden moeten vormen. En toen was er natuurlijk het probleem van de acteurs. Totdat ik me realiseerde dat ik een gezin ken dat in één klap dat probleem zou kunnen oplossen. Ik heb die mensen gevraagd, en ze waren zowaar enthousiast. Dus de acteurs die jullie in de trailer zien zien, is één gezin, inclusief de (door mij gefokte) hond in de laatste scene. 😊

*Hoe komt zo'n verhaal tot stand? Hoe kom je op het onderwerp ?
Yvonne:
Het verhaal groeide vanuit een vaag idee. Toen ik met schrijven begon was er daadwerkelijk een hele hoop trammelant binnen de Drentenrasvereniging, wat mij op het idee bracht om dat als kapstok voor een verhaal te gebruiken. Gaandeweg liep het verhaal echter meer en meer in een andere richting, dat gebeurde 'vanzelf' al schrijvende.

*Hoe wordt de cover van het boek ontworpen? Bedenk je zelf het idee waar een designer mee aan het werk gaat of geeft een proeflezer ideeen? Ik ben nieuwsgierig hoe dit in zijn werk gaat.
Yvonne:
In overleg met de uitgever. Er zijn een heleboel opties besproken, van donkere bossen tot dramatische vrouwenportretten en meer van dat soort gangbare thrillercovers. Uiteindelijk besloten we dat we níet standaard wilden. Een afbeelding van een detail of klein voorwerp, passend bij het verhaal, leek me mooi. De uitgever heeft onze ideeën met de vormgever besproken, en die kwam (na enkele aanpassingen) met deze cover.


*Na het lezen
Na het lezen maken de deelnemeres hun recensies en daar staan in elk mooie teksten
Zo zegt Ans in haar recensie het volgende: Dit boek heeft de vaart er goed in. Voortdurend komen er verrassende dingen naar voren. Dit maakt dat je graag verder wilt lezen om de ontwikkelingen te ontknopen. Soms denk je dat je het plot doorkrijgt maar dan wordt je weer op een dwaalspoor gezet. Knap in elkaar gezet. Een soepele schrijfstijl sleept je heerlijk mee in het verhaal.

Renee had nog wel een klein kritisch nootje:
In het boek is steeds een personage aan het woord die de gebeurtenissen van zijn/haar kant verteld. Dit is leuk bedacht en maakt het ook best wel spannender. Ik vond de stukjes net wat tekort in het eerste deel van het boek. De wisselingen waren mij toen wat aan de snelle kant. Meer naar het einde van het boek wilde ik graag meer weten en toen wilde ik juist wel graag dat een volgend personage kwam om het verhaal verder te vertellen.

In het boek komt een gebeurtenis voor waar Lydia wel even moest slikken:Schaduwen is een thriller dat de lezer regelmatig de rillingen bezorgt. En helemaal als je ook een dierenliefhebber bent. Wanneer er iemand om een gruwelijk wijze om het leven wordt gebracht, doet het mij niks. Maar wanneer er een hond wordt doodgeschoten gelijk in het begin van het verhaal dan wil ik wel in het boek kruipen en even de dader een lesje leren.

Astrid is ook laaiend enthousiast: De schrijfster heeft goed gebruik gemaakt van korte hoofdstukken, waardoor
het de lezer zeer moeilijk wordt gemaakt om het boek even weg te leggen. Je wilt immers
weten wat in het volgende hoofdstuk gaat gebeuren (dank voor de slapeloze nacht :D)
De personages zijn goed uitgewerkt, en zeker in het begin denk je: ja jij bent de dader, maar
Niets is wat het lijkt.
Iedere keer dacht ik dat ik achter de dader was, iedere keer weer zat ik er naast. Knap gedaan hoor! 

En juist de lezer steeds weer op het verkeerde spoor zetten, maakte voor mij dit boek een topper .

*Wat vond Yvonne zelf van de leesclub?

Spannender dan een spannend boek is toegevoegd worden aan een leesclubje dat Boekvonnis heet en een vonnis gaat vellen over je nét verschenen thriller. Het verhaal waar je máánden-, zo niet jarenlang op hebt zitten zwoegen. Geschreven, geschrapt, gepolijst.  Vaak enthousiast en bevlogen, soms vertwijfeld en moedeloos.

Samen met mijn verhaal beleefde ik uren van wanhoop en momenten van euforie. Wist ik regelmatig niet hoe het verder moest, maar was ik soms ook stiekem een beetje verliefd op een briljante vondst of een mooie zin. En nu zou een groepje van zes doorgewinterde thrillerlezers dit verhaal gaan lezen.

Schaduwen. De titel. Daar begon het al mee. Er ontstond een levendige discussie over zowel de titel als de cover, die ik met veel interesse volgde, want maanden (titel) en luttele weken (cover) daarvoor had ik met mijn uitgever een soortgelijke discussie gevoerd. Het was bijzonder om te lezen hoe onze eigen overwegingen ook in dit leesclubje aan bod kwamen. En hoewel de verwachtingen en meningen van de diverse lezeressen uiteen liepen, concludeerde ik voor mezelf dat we een goede keuze hadden gemaakt.

En toen de inhoud. Nadat iedereen de eerste vijftig pagina’s had gelezen, werd om een eerste indruk gevraagd. De dames barstten los over wie ze waarom niet aardig vonden. Ik had de neiging om mijn personages te verdedigen, maar genoot er tegelijkertijd van dat het ineens niet meer alleen in mijn hoofd echte mensen waren. Én, ook niet onbelangrijk, iedereen leek in ieder geval zodanig in het verhaal te zitten dat stoppen met lezen geen optie meer was. Een opsteker!

De dames lazen verder en ik las hun bevindingen en eigenlijk was dat alleen maar fijn en interessant en leerzaam. Door de vragen die werden gesteld en gedachtewisselingen die ontstonden, ontdekte ik dat elke lezer zijn of haar eigen interpretatie geeft aan karakters en situaties. Dat weet je natuurlijk wel, maar als je ermee geconfronteerd wordt besef je het pas ten volle. En nu ik inmiddels niet meer gespannen op het puntje van mijn stoel zat, kon ik daar wel van genieten. Er waren wat opmerkingen, en er waren complimenten. Zéér complimenteuze complimenten die, nadat iedereen het boek had dichtgeklapt (of had weg geklikt) leidden tot een hartstikke fijne eindbeoordeling. Waarvoor mijn dank!

Yvonne Franssen

*De conclusie:

Een geslaagde en leuke leesclub dat als eindoordeel met een dikke vier kraaien kwam! De deelnemers en de auteur bedankt voor jullie enthousiaste inbreng tijdens de loop van de leesclub.