Top uitje Avond Van het Spannende Boek

Een uitje waar ik altijd naar uit kijk is de Avond Van het Spannende Boek (AVSB) te Amsterdam. Een soort boekenbal voor thrillerschrijvers, dus wat meer gezelligheid en minder aanstelleritus dan onder de echte literatuurschrijvers. En een avond waarvan ik vind dat Thrillerlezers daar zeker aanwezig behoort te zijn. Als je dan een site maakt over alles rondom thrillers dan moet je niet thuis voor de tv hangen. Of je hebt een echte passie of het is een vrijetijdsdingetje.
Dus al ver voor de datum hadden Miriam en ik al geregeld dat we er heen konden. In de dagen voor De avond kregen we van alle kanten extra kaarten aangeboden. Oke dan eens kijken wie er geen kaarten hebben.... Daar Uitgeverij LetterRijn ons de kans gaf met een eerste leesclub te beginnen, keken we even in de schrijversstal rond en hopla twee konden mee. Amanda, onze freule en stagiaire (inmiddels sinds AVSB gepromoveerd tot cheffiesassistente) en Diana van Hal.

Vorig jaar hadden we van tevoren gegeten bij WG cafe en dat was enkele meters lopen vandaan van LAB111 waar de avond zou gaan plaatsvinden, dus voor herhaling vatbaar.
Bij binnenstappen zien we iemand in een mooie jurk en al helemaal startklaar voor de avond helemaal blij kijken als ze ons in het vizier krijgt: Eveline Karman (schreef Verstrikt)! Zoenen en ietwat bijkletsen. Tot de tafel gevuld wordt met Fonteinmedewerkers.

Terwijl je daar je aspergesoepje verorbert, zie je van alles langskomen schuifelen richting tafeltjes: Donald Nolet, Bart Jan Kazemier, Patricia Snel, Inge Ipenburg, Ilse Ruijters en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het personeel wat dacht te werken op een gewone donderdagavond werd opgeschrikt door een afgeladen zaak waar alle eters om half acht weg wilden.

Ilse Ruijters stelt haar aantrekkelijke stoere vent voor en we kletsen wat over dat boek wat maar niet uitkomt en nu toch echt eind september gaat komen. Over vakanties, over garnaalkroketjes en charmant als altijd zegt ze even mee te lopen naar de anderen van het team (weer extra punten gescoord mevrouw Ruijters).

Tegen half acht maar eens richting het voorheen mortuarium LAB111, nog even een selfie maken met Patricia Snel die het toestel overneemt en twee leuk uitziende foto's maakt...Helaas later op het toestel nergens meer terug te vinden, dus een zeker iemand heeft op het verkeerde knopje gedrukt. Nu had ik net daarvoor met Bas, de man van Ilse Ruijters het al over mooie dames en intelligentie. Dat ze die niet nodig hadden eigenlijk.... Ik zeg nu verder niks. 

Voor het Lab afgesproken met o.a. Pjotr Vreeswijk. Van Pjotr komt in november zijn debuut uit en hij schrijft 1 keer in de twee weken een column voor ons over zijn weg van manuscript naar de boekpresentatie. Altijd afwachten als je iemand voor het eerst ontmoet of het klikt. Maar wat een leuke gast die Pjotr. Ik maak zelden echt leuke, laat staan enthousiaste mannen mee en zeker al niet in de boekenwereld, maar deze man heb ik de hele avond alleen maar vrolijk zien rondlopen en elke keer als ik hem even sprak straalde de vrolijkheid er van af.
Ook Ika Gerritsen, waar we onze allereerste leesclub mee startte enkele weken geleden, staat er al. Langzaam zie je iedereen aan komen lopen. Flink veel gezoend en gekletst daar voor de deur.
Daar gaan we in de rij mee naar binnen, jassen ophangen en plaats nemen in de zaal waar de prijzen uitgereikt gaan worden. Loeidruk, maar men had niet uit het aantal aanmeldingen kunnen concluderen hoeveel stoelen handig waren, dus er werden nog een flinke stapel bijgehaald.

Isolde presenteerde weer voor het zevende jaar. Isolde is bekend van ooit de Jakhalzen bij DWDD. Misschien als ze daar weer als haar chaotische zelf zou terugkomen, werd DWDD ook weer eens wat leuker om aan te gaan zetten.
Isolde is grappig en vooral ook chaotisch. Haalt rustig twee boeken door elkaar, maar ipv dat onder het tapijt te willen schoffelen, zet ze er bijna een schijnwerper op.

Eerlijk is eerlijk: ik kan de goede volgorde niet meer opnoemen, maar het is logisch dat men begon met de genomineerden voor De Schaduwprijs. De juryleden werden opgesomd (oa Linda Jansma) en de genomineerden kwamen alle drie even het podium op en vertelden iets over hun boek. Isolde kwebbelt er dan lustig op los en daardoor is de sfeer ook gewoon gezellig.

Ik zelf was er 100 procent van overtuigd dat Marlen Beek Visser met de prijs naar huis zou gaan. Ik uitte zelfs de ouderwetse uitdrukking dat ik mijn hoed zou op eten indien niet. Nou.....ik droeg gelukkig geen hoed die avond.
Max van Olden neemt dolblij de prijs in handen. Later op de avond komt hij op mij afstappen als ik eindelijk eens rustig op een bankje achteraf zit. "Jij bent Ink!"....Ehm ja..en intussen denk je dan heel snel van 'wat heb ik ooit gezegd over deze man?'.  Maar hij begon over de recensie die ik bij uitkomen van zijn boek geschreven had en waar hij blij mee was. En opnieuw een leuke enthousiaste man. Ik denk dat ze uit heel Nederland daar waren verzameld haha.

Bij het weggaan staat hij met een enorm bord van de Schaduwprijs onder zijn arm en zijn mooie zeefdruk van Havank. Hoe ga je dat doen in de taxi? Bord uit het raam, want die past niet...

Tussendoor wordt de verhalenbundel Kwade Zaken gepresenteerd waar een aantal schrijvers van het GNM (Genootschap Nederlandse Misdaadauteurs)een kort verhaal in hebben staan. Die verhalen kwamen tot stand door de auteurs aan bekende strafadvocaten te koppelen.

Ook het geschenkboekje wat men gratis bij aankoop van spannende boeken in de spannende weken krijgt werd gepresenteerd. Simon de Waal schreef het dit jaar (en het is echt een keigoed verhaal). Op dat boekje is een soundtrack gemaakt en werd gespeeld door een orkestje. Ik had eerlijk gezegd iets stevigere muziek verwacht bij Vector ipv de klassieke muziek.
Daarna was toch het belangrijkste moment van de avond: de uitreiking van De Gouden Strop. Er werd flink ingezet op Michael Bergs Het meisje op de weg. Onze Amanda is fan van het boek en schreef een mooi enthousiast blog over het boek. Via de link kan je hem lezen. Maar liefst meer dan 1000 mensen gingen jou al voor om het te lezen. http://thrillerlezers.blogspot.nl/2016/05/de-freule-over-meisje-op-de-weg-van.html

Ik had met iemand een weddenschap wie die strop zou gaan winnen. Ik had Drone gegokt en de ander Michael Berg. Maar het werd dus Lieve mama van Esther Verhoef. Dat leverde om mij heen wat verbazing op. Nu was Esther al vijf keer genomineerd en werd het echt tijd dat er eindelijk weer eens een vrouw de strop won. Nu pas de derde keer dat een vrouw hem won. Opvallend altijd dat prijzen bijna altijd vergeven worden aan de mannelijke auteurs?! Mannelijk als in een manspersoon en niet als een vrouw met stoere uiterlijke kenmerken.
Schrijven dames slechtere boeken? Nee toch zeker... Ik ben overtuigd van niet. Maar ja of dat dan iets helpt.
Wat ook bijzonder is, is de voorzitter van de jury. Elk jaar weer iemand dat je bij het bekend maken van de naam denkt WAAAAROM?

Dit jaar de presentatrice van RADAR: Antoinette Hertsenberg. Tijdens het bekendmaken vertelde ze ontzettend veel te hebben moeten lezen. Er waren namelijk tegen de 100 inzendingen. Veel eigenlijk, dat er jaarlijks 100 Nederlandse thrillers uitgebracht worden en dat zijn ze dus nog geeneens allemaal. Uitgeverijen moeten namelijk betalen om een boek te mogen inzenden. En sommige schrijvers weten dat ze nooit De Gouden Strop zullen krijgen en weigeren nog langer hun boeken in te zenden, zoals bijvoorbeeld Loes Den Hollander. Ook eigen uitgaven mogen niet meedoen.
Wat een moeite kost het dus om in al dat geweld te moeten opvallen met je boek.
Maar de almachtige jury had dit jaar slechts vier boeken genomineerd, omdat ze vonden dat deze vier echt boven alles uit sprongen:

Eerlijk is eerlijk: ik ben maar een gewone thrillerlezer. Maar heb toch echt wel een aantal boeken gelezen die echt heel erg goed waren. Maar ja...
Zoals al eerder genoemd ging Esther met de hoofdprijs van 10.000 euro en een sculptuur vandoor. 
Isolde eindigde de officiële ronde met dat de bar gratis drank verstrekte tot het op was. En daar stroomde de horde mensen richting zaal met drank.

Ik zocht Esther even op en die stond me toch te stralen. Drie zoenen en veel te lang door praten samen, zodat Berry haar zachtjes aanstoot dat ze door moet. By the way: alweer een heerlijke stoere maar toffe kerel. Waar ben ik in beland??? Mooiemannenland ofzo? Maar laten we de mooie dames niet uit het oog verliezen..He daar is Jennefer Mellink die vantevoren al had aangekondigd haar vriend Marcel graag even voor te stellen. Ik zeg vanaf nu echt niks meer over dat toverland. 

Hoe vat je een heerlijke leuke avond samen waar je met zoveel mensen hebt staan kletsen, staan geinen, drankjes gedronken. Dat je op een gegeven moment alles even overpeinst, als je om je heen kijkt en jouw medebeheerder Miriam en topteamlid Amanda ziet staan, helemaal op hun gemak en kletsend met mensen, dat we het samen leuk hebben.
Tegen half een plof ik naast Linda Jansma neer en kletsen we over van alles van hotelkamers, prijzen tot drank enz enz. Als Linda en vriendin Jacqueline zich opmaken om richting hotel te gaan en het tegen 1 uur loopt, is het wel mooi geweest met een chauffeur die nog over Alphen aan de Rijn, via Breda naar Zeeland moet.

Bij de uitgang van de barzaal staat Esther met een biertje in de hand te kletsen. We krijgen het over Brabant en het noemen van woonplaats Breda doet een proostgebaar opleveren.
Halverwege de terugreis vinden Amanda en ik dat we honger hebben. Nou dan had je in Amsterdam moeten blijven,want we eindigen bij een tankstation dat 24 uur per dag open is en waar je kan kiezen uit drop, kauwgom en chips. 
Kauwend op chippies uit een Pringlebus eindig ik dan tegen half 3 voor de deur van Huize Kroon.
Arme Amanda moet dan nog een dik uur alleen.
Volgend jaar pakken we een hotel!