De lachspieren zijn weer goed getraind, net als de stressspieren.
Laat ik bij het begin beginnen.
Het was de bedoeling dat ik met de trein van 11:22 uur uit Leiden zou vertrekken. Bijna gelukt, 10 seconde meer en ik had de trein wel gehaald. *zucht* Goed begin, typisch Juul. Meteen Lydia gebeld dat ik een half uurtje later zou zijn. En Ink geappt. Zij reageerde heel liefdevol met het woord: sukkel...En ik kan het niet eens oneens met haar zijn.
Half uurtje vertraagd kwam ik verder zonder obstakels in Woerden aan. Lydia stond al klaar voor het station. Snel ingestapt en op weg naar Breda. Gezellig kletsend schoten we lekker op. Tot....er een oranje lampje ging knipperen. Wat is dat?! Ik heb geen rijbewijs, dus bij mij moet je niet zijn. Lydia's stressniveau schoot omhoog, ruitenwissers begonnen te zwiepen. Toch maar even gestopt bij een tankstation. Echtgenoot gebeld, foto gestuurd, hè gelukkig, we konden gewoon doorrijden, maar wel rustig aan (jammer, geen formule 1-praktijken dus...). Echtgenoot belde ook nog terug, hij had de garage toch maar even gebeld en het was een storing. Weinig aan de hand en we konden gewoon doorrijden. Pfffieuw, dat was fijn!
Zonder verdere problemen kwamen we aan bij Ink. Meteen kletsten we 5 kwartier in een uur. Stapels boeken gingen over en weer. Da Kreel en Murph kregen knuffels. Wij dronken koffie. Ik vergaapte me aan de geweldige boekenkast (jaloers!). Kletsten nog meer kwartieren in een uur. Tranen gelachen. Ink heeft er een uur over gedaan om uiteindelijk Murph te gaan laten plassen, geen keus meer want Amanda stond al bijna voor de deur. Met Amanda erbij nog meer kwartieren in dat uur gekletst. Toch maar vertrokken om iets te gaan eten. Frietje in friettent, met saté, biefstuk of schnitzel. En Belgische mayonaise. Of niet. Tip van Lydia, als je eten over hebt vraag je of je een bodybag mag voor je eten. Eh...hoezo thrillerlezers...
Snel naar de boekhandel, want het was inmiddels bijna tijd.
Rondje door de boekhandel gestruind. Er waren bedroevend weinig thrillers. En wat er was, was vooral al wat ouder.
Toen burgemeester Paul Depla gearriveerd was kon de presentatie beginnen. De naam van de burgemeester kwam mij overigens erg bekend voor. Ink wist dat voor mij te verklaren. Er was in Nijmegen iets met een fietsenstalling geweest....
Iedereen werd welkom geheten door de meneer van de boekhandel. Daarna kreeg Linda Jansen het woord. Ze had alles maar opgeschreven want bij de presentatie van haar vorige boek, Onder water, was ze door de zenuwen haar hele toespraak vergeten.
Ook nu was ze merkbaar zenuwachtig, maar haar briefje hielp haar er goed doorheen. Toen was het tijd om het boek uit te reiken aan de burgemeester. Ze bood het boek aan in een mooie knalroze doos. Ik hou er van!
Toen hield de burgemeester nog een korte toespraak. Hij was blij dat de Linda de presentatie iets vervroegd had want hij had ook nog raadsvergadering. En bij haar vorige boek had ze om diezelfde reden het boek niet kunnen uitreiken aan de burgemeester. Ook zei hij dat hij trots was op de creatieve inwoonster van zijn stad en dat Breda ook zo'n prominente rol speelt in het boek.
Alleen....meneer Depla: waar was uw ambtsketen?!?! Die heb ik toch echt gemist!
Na de fotomomentjes was het tijd voor Linda om haar boek te gaan signeren.
Wij gingen nog wat door de boekhandel struinen. In de kinderboekenhoek werd het echt heel hysterisch. Ink vond een behoorlijk dubbelzinnig prentenboek. Zonder overdrijven: de tranen rolden over onze wangen.
Tegen het einde zag Lydia haar kans en vroeg ze of ze met Linda op de foto mocht, in de cabrio, die ook op de cover staat. Dat hadden ze ook al gedaan met de bakfiets van het vorige boek.
Uiteindelijk zijn we allemaal met Linda in de auto op de foto gegaan. Erg leuk. En wat is Linda een lieverd!
Tijdens het dag-zeggen keek ik even op mijn telefoon. Wat?!?!?! Prince overleden?...Ik ben echt even ontdaan. Weer een muziekheld uit mijn jeugd overleden....Niet leuk!
Na de presentatie zijn we een ijsje gaan eten. Ink wist gelukkig weer te knoeien, alleen niet op haar eigen shirt, maar op dat van een ander. Een mysterie hoe ze dat voor elkaar heeft gekregen.
Het ijs was lekker, behalve de sinaasappelsmaak. Die was erg zuur en ik vond het poederig smaken. Niet lekker.
Daarna aan de overkant op een terrasje neergestreken. Bijna in de terrasheater, zo koud hadden de dames het. Ik kreeg ook nog de opdracht om Blenkies te regelen. De ober keek even raar bij het woord Blenkie, maar wist toch wat ik bedoelde.
Helemaal blij zaten de chef, de stagiaire en de chauffeur onder de heater onder hun Blenkie. Leuk gezicht!
Ook daar werden de kwartieren weer in het uur gekletst en veel te snel was het toch tijd om richting huis te gaan.
Bij Ink nog een bakkie gedaan en toen was het toch echt tijd om naar huis te gaan.
De terugreis verliep zonder problemen, ik had in Woerden zelfs een leuke aansluiting. Om 1 uur was ik thuis.
Het was een lange, vermoeiende dag. Maar ook een dag met een gouden randje. Wat hebben we zo met zijn allen toch een leuk cluppie!
Groetjes Juul
Geen opmerkingen:
Een reactie posten