Een groot schrijver is niet meer..

Henning Mankell….overleden op 5 oktober 2015. Je weet dat het eraan zit te komen, nadat hij vorig jaar bekend maakte ziek te zijn, maar toch, toch schrik je ervan.

Een van mijn favoriete schrijvers en dan vooral zijn Wallander-reeks. Ik probeer me te herinneren hoe ik er destijds bij kwam om zijn boeken te gaan lezen, maar ik zou het niet meer weten.

Ik heb de hele Wallander-reeks in het Engels gelezen. Van Faceless Killers en The dogs of Riga was ik niet zo heel erg onder de indruk. Ik had steeds zoiets van ‘hallooo gebeurt er nog iets?’, maar ik vond het wel prachtig geschreven. Dat is iets wat eigenlijk per boek mooier en beter werd, Kurt Wallander (en dat geldt voor alle personages trouwens) kwam tot leven. En hoe!

Ik weet nog dat ik The white lioness, The man who smiled en Sidetracked meenam op vakantie naar Frankrijk. We waren met een enorme groep Engelse vrienden (in totaal waren we met 46 mensen) en het was de eerste week (van de twee) enorm slecht weer. Veel regen en koud. Er stond in het huis waar wij logeerden een enorme grote luie stoel in de woonkamer, vlak naast de open haard. Die heeft nogal eens gebrand tijdens die eerste week (en dat in mei) en ik was dan in die stoel ernaast te vinden. Vanaf The white lioness was ik helemaal verkocht. Elke vrije minuut zat ik met mijn neus in dat boek en het was in no time uit.

De hele serie heb ik gelezen….op de laatste na. The troubled man. Ik wil geen afscheid van Wallander nemen en het boek staat om die reden dan ook al vijf jaar in mijn boekenkast.

De serie Wallander heb ik ook gezien en dan de verfilming met Krister Henriksson als Kurt Wallander. Wat mij betreft heeft hij Wallander echt heel erg goed neergezet.

Henning Mankell schrijft prachtig. Hele mooie zinnen, die je gewoon soms twee keer leest of meerdere keren. Met werkelijk geen woord teveel weet Mankell zijn personages tot leven te brengen. Alsof Kurt Wallander de buurman is die je elke dag ziet en meemaakt. Maar ook de ‘slechteriken’ zijn niet zomaar slecht. De problemen in de maatschappij verwerkte Mankell in zijn verhalen, tenminste, wat hij als problemen in de maatschappij beschouwde. Erg maatschappijkritisch, maar op zo’n manier geschreven dat het nergens zwaar, moeilijk of langdradig wordt.

Misschien moet ik ze maar eens gaan herlezen...in het Nederlands. Dat is dan toch weer net even anders.... Als je nog nooit een boek van deze man gelezen hebt, dan zou ik gewoon eens beginnen. Echt, je krijgt er geen spijt van! 

Miriam