Anjo bij signeren Hjorth Rosenfeldt

Bij drie Brunawinkels in het land signeerden het schrijversduo Hjorth Rosenfeldt hun boeken. Ik zelf had ook al zitten spieken of er eentje een beetje in de buurt was, maar helaas. Groepslid van Thrillerlezers Anjo Bos had een leuke ontmoeting met Michael Hjorth en Hans Rosenfeldt, de schrijvers van 'Het stille meisje". Ze  reisde af naar de Bruna te Velp.

Rosenfeldt is ook scenarioschrijver van o.a. haar favoriete serie 'the Bridge". Anjo gaf aan dat het grappig was om te horen dat ze apart schrijven en pas de laatste drie weken bij elkaar komen om de plots in elkaar te schuiven. In alle vier de boeken is een ander verhaaltje voor haar geschreven. En..... deel 5 komt in mei 2016 deelden de heren aan haar mee.

Verder hebben ze zitten praten over Zweden en het karakter van Sebastian Borgman. Hij vroeg aan haar waarom zij Sebastian zo'n prettig karakter vond, want Bergman is namelijk niet zo leuk. Anjo had geantwoord met dat als alle psychologen zo waren als Bergman en zo goed zouden kijken en luisteren, er veel mensen goed geholpen zouden worden. En zij het feit dat hij een womanizer is alleen maar extra leuk vindt, omdat ze denkt dat alle Zweedse mannen dat zijn. Hierop was Rosenfeldt in lachen uitgebarsten en vertaalde het snel aan

z'n collegeschrijver. Leuk gesprek was het vond Anjo.
 smile-emoticon

quote

Wat vond Anita Poot van Disconnect van Juultje van den Nieuwenhoven?

Wie er op het idee kwam om in hun oude, leegstaande schoolgebouw in te breken, weet niemand meer. Maar tijdens een nachtelijk eindexamenfeestje besluiten zeven jongeren nog één keer terug te gaan naar de school waar ze jarenlang op hebben gezeten. Ze belanden in het pikdonkere theaterzaaltje. Wanneer blijkt dat de deur niet meer opengaat, dringt langzaam het besef door dat ze opgesloten zitten. Hun mobieltjes hebben geen bereik en ze hebben nauwelijks iets te eten en te drinken. Dan ontdekt een van hen camera's in het zaaltje. Zijn ze met opzet opgesloten? En zo ja, wie zit erachter? En waarom?

Mijn mening: Wat een geweldig sterke en afschuwelijke YA-thriller. Ik kon het niet wegleggen, moest gewoon weten hoe het af zou lopen. Het enige wat ik soms een beetje lastig vond is het feit dat ieder hoofdstuk wordt verteld vanuit de invalshoek van een ander persoon en dat dat dan in de ik-vorm wordt gedaan. Voor mij is de ik-persoon altijd de hoofdopersoon in het boek en dan is het soms moeilijk schakelen. Langzaam aan wordt je tijdens het verhaal duidelijk dat de opgesloten jongeren allemaal een geheim hebben en sommigen zich heel anders voordoen dan dat ze werkelijk zijn. De auteur zet de lijntjes zorgvuldig uit zodat je nooit teveel informatie krijgt, alles is zorgvuldig gedoseerd. En het eind...wauw!

Anita Poot

Mara - Sterre Carron

De cover:

Een geweldige blauwe kleur, dat is het eerste wat me opvalt. Daarop een dame en een manspersoon met een bebloed mes in zijn hand. Op de achtergrond een stadsgezicht. Er is eigenlijk enorm veel te zien op de omslag. Hierdoor raak je erg benieuwd naar het verhaal, wat gaat er allemaal gebeuren? Als je de achterflap mag geloven, heel veel. Moord, verminking, dubbellevens, Antrax en een lang bewaard geheim en dat is nog niet alles. Dit klinkt veel belovend. Gauw in beginnen dus!

Het verhaal:

‘Denk je nu echt dat je ongestraft door het leven kan huppelen?’

Wie haatte haar? Wie haatte Kat?

Rani Diaz, Hoofdinspecteur moordzaken, en haar partner Bert Simons worden bij een moord geroepen. In een hotelkamer aan de Vismarkt in Mechelen wordt het lichaam van Jill van Regenmortel gevonden: haar nek is gebroken en ze heeft flinke klappen gehad. Rani en Simons gaan samen met hun team op zoek naar de dader. Later treft verloskundige, Sierra Capaldi, haar moslim vriendin Katharih al Saadi, die door haar relatie met Sierra door haar familie is verbannen, zwaar verminkt thuis aan. Is er een verband tussen beide zaken? Diaz en Simons gaan op onderzoek uit. Wat is het geheim dat Sierra al 16 jaar met zich mee sleept?

Mijn mening:

Het verhaal begint met een proloog: een Antraxaanslag in Tokio. Als je dit leest, denk je ‘waar gaat dit heen?’.

Al gauw zit je midden in Mechelen in een moordonderzoek, een heerlijk verhaal dat je gelijk pakt. Ik had al zoveel goede verhalen over de boeken van Sterre Carron gehoord, dat ik niet kon achterblijven en hier ben ik echt niet rouwig om. ‘Mara’ is gelijk een heerlijk boek, korte hoofdstukken en vol actie vanaf bladzijde 1. Het verhaal neemt je mee en je laat het maar slecht los. Al gauw zit het in een stroom waardoor je door wilt blijven lezen. Er gebeurt een hoop en je gedachten gaan alle kanten op, dat heb ik in ieder geval. Dan zit ik in mijn hoofd allemaal al plots te bedenken en daar houd ik van: een boek wat je bezig houdt, waardoor je je eigen beeld maakt bij het verhaal en je helemaal vereenzelvigt met de hoofdpersonages. In het verhaal van ‘Mara’, raak je al aardig in de ban van Inspecteur Rani Diaz, een vrouw met een verleden waar ik eigenlijk wel meer van wil weten, maar waar niet heel veel over los wordt gelaten. Jammer, maar we hebben nog drie delen, heerlijk! Ook Sierra en haar verleden intrigeert me, ik wil er meer over weten en wat zo fijn is, dat is echt pas aan het einde. De spanning is heel goed opgebouwd en het plot is echt heel verrassend. Deze zat er echt niet in bij mijn gedachten. Daar houd ik van, de schrijfstijl is heel fijn, lekker vlot taalgebruik, korte snelle hoofdstukken, een goed volgbaar verhaal.

Al met al gewoon echt een aanrader, ik ben blij dat ik geluisterd heb naar alle positieve verhalen over Sterre Carron, en ga dan ook blij verder in ‘Tirtha’, me weer verder verdiepen in de persoon Rani Diaz. Ik hoop in ‘Tirtha’ meer te weten te komen over haar verleden, haar zusje en haar liefdesleven. Maar ook die vader… vol vragen kruip ik in het volgende boek van de Rani Diaz-serie!

Moon

Win Doodstil - Lydia van Houten

Lerares Madeleine (Maddy) Bleyland ontmoet na haar arrestatie zedenrechercheur Nick Simons. Als Maddy een relatie met hem begint blijkt Nick er dubieuze praktijken op na te houden. Zo raakt ze verstrikt in een web vol leugens en bedrog. Vanaf dat moment ontvangt ze vreemde doodsbedreigingen. De mysterieuze briefschrijver beschrijft uitvoerig wat hij met haar van plan is. Dan blijkt dat Maddy niet zijn enige slachtoffer blijft. Ogenschijnlijk hebben de slachtoffers niets met elkaar gemeen. Toch komen er geheimen naar boven die leiden tot een bloedstollende ontknoping…

Lydia schreef eerder fantasy, maar waagde zich nu aan haar eerste thriller. Benieuwd hoe haar debuut is? Je kan deze week een gesigneerd boek winnen.

Maar zoals gewoonlijk moet je daarvoor wel een vraag beantwoorden. Het antwoord is terug te vinden in het interview wat Lydia met ons had. Hier de link:

Op wie is de persoon van de stalker in haar boek gebaseerd?

Stuur je antwoord naar: Thrillerlezersblog@gmail.com

Lekkere zomerroman met spannende touch voor de vakantie

Dé ROMAN van deze zomerals een sprankelende, frisse witte wijn vaneen goed jaar en met een spannende afdronk 

Linda Jansen (en ja , wij liefhebbers van het spannende boek zullen allemaal als we te snel lezen de naam Linda Jansma zien staan de eerste keer.. Of niet? Linda komt uit een van de leukste steden van het land naast Haarlem en Den Bosch: Breda.

Een mooie omslag met de bakfiets die we hier in de buurt, welke tegen wijk Ginneken aanschurkt, veelvuldig voorbij zien racen. Moeders die er een paar kinderen in gooien op weg naar school of kinderopvang. Vlakbij zit dan ook een winkel die goud geld heeft verdiend aan deze fietsen.

Natuurlijk ben ik zeer benieuwd naar dit boek wat zich hopelijk ook afspeelt in mijn stad. Het boek gaat op 16 juli 2015 in de boekhandel Van Kemenade gepresenteerd worden. Natuurlijk zijn wij daar bij voor een verslag en zal ook het boek, gesigneerd en wel, verloot gaan worden op ons blog.

Ook zal spoedig een interview met de schrijfster online staan. 

Wat leest het team deze week...

Wat leest het team deze week? Teamlid Caro zit bij Concert at Sea, dus zal wel niet heel veel lezen.
Renee heeft voor haar doen heel snel Nicci French, het vrijdagboek gelezen en zat aan het einde van het schooljaar dus hectisch en druk. Dus ook die is nog niet in een nieuw boek gedoken.

Miriam:
Afgelopen donderdagavond sloeg ik Dodenweg van Olga Hoekstra dicht. Wat een heerlijk boek!! Ik wilde meteen door in Nevel, maar er kwam een boek tussendoor (zoals eigenlijk altijd): het nieuwe boek van Jennefer Mellink, Kwaad Bloed. Ik heb vorig jaar ZO genoten van haar debuut Verbroken, dat ik erg naar deze uitkeek. Tot nu toe stelt ze niet teleur :-D Recensie volgt snel!



Crienus:
ik lees nu Karin Slaughter, gewoon omdat als zij iets uitbrengt ik het gelijk moet lezen. Ik ben nu op ongeveer 1/4de en ja het is wel oke. Er gebeurt nog niet zoveel op 1 moord na die niet echt spectaculair was.... Hiervoor was ik begonnen in "Een hart van prikkeldraad" maar deze kwam tussendoor. Ik verwacht nog wel dat ie beter wordt. Geduld is een schone zaak. 




Ink:

Ik heb pas een hele week gedaan over het boek Getelde dagen van Siska Mulder. Geloof me, dat is nooit een heel goed teken als ik zo lang over een boek doe. Ik ergerde mij kapot tijdens het lezen en verzon van alles om tussendoor te doen. Terwijl je beter kan doorlezen, want dan ben je er van af. Ik hoopte echter dat mijn irritatie t.o.v. het boek door mijn humeur, maandelijkse bui lag. Maar nee...
Nu ben ik begonnen in M van Anna Levander. Wat leest dit boek heerlijk. Die gaat snel uit zijn.



Juul leest nog steeds 2 boeken:

1 Walker van Patrick Conrad.

Boek was genomineerd voor de Gouden Strop. En ik heb hem gekregen voor een recensie.

Wat ik er van verwacht?

Ben er nog maar net in begonnen. Maar ik denk eigenlijk dat het meer een mannenboek zal zijn. Rauw, plat, zeg maar tieten en schieten.

Ik had gedacht dat de schrijfstijl elitair zou zijn, maar dat valt me eigenlijk  alles mee, het leest, tot nu toe, prettig.

Ik ben wel heel nieuwsgierig naar de rest van het boek!

2 Doodskleed van Corine Hartman.

Het vijfde en laatste deel in de Jessica Haiderserie. Gelukkig maar. Ik hou enorm van de schrijfstijl van Corine Hartman, vind haar misschien wel een van de beste schrijfsters in Nederland. Maar deze serie is wat mij betreft wel klaar. Dat vond ik bij haar vorige IJskoud al. En omdat het het laatste deel is zal ik het met plezier lezen!

Lydia:

Lydia is back, nou deze dame had even een leesdip. Heeft iedereen wel eens last van toch? Ik ben begonnen in De Waal en Baantjer,  Een schim in de nacht. Ik kan nog niet oordelen, ben net begonnen. Maar de sfeer zit er lekker in. Dit is mijn tweede boek van De Waal &Baantjer. Het vorige deel las ook heerlijk. Ik ben benieuwd 

Caro:

Ik heb net Vuurproef uit van Carina van Leeuwen en ze heeft er een fan bij. Heerlijk geschreven en realistisch. Nu begonnen in Straf expeditie van S.Craig Zahler,  pas op bladzijde 30, want ik kon hem niet vinden in de camper. We waren een weekendje naar de camping van Concert at Sea, maar hadden geen kaarten meer kunnen bemachtigen. Gelukkig heerlijk weer en dus maar verder in Bloed en Goud gegaan, die ik ook bij me had. Wordt weer vervolgd.

Moon:

Wat lees je op dit moment?

Ik ga vanavond beginnen in Betrokkenen van Anita Larkens, voor mij een nieuwe schrijfster dus ben wel erg benieuwd als ik de cover bekijk. “Hoever mag je gaan in naam van de liefde?” prijkt op de cover, wat moet ik daar van verwachten? Op de cover staat een jonge vrouw denk ik die aan het lezen is in zo te zien een oud boek. Als je dan de achterflap leest raak je al aardig nieuwsgierig. Dus binnenkort mijn mening op het blog.

Waarom viel de keuze‎ op dat boek?

Tja, waarom viel mijn keuze op dit boek? Hahaha, nou ik kon eigenlijk niet anders zaterdag morgen vroeg ging de bel en de postbode stond met een grote doos voor de deur. Het herkenbare handschrift op de bovenkant. Leesvoer, Heerlijk. Als een kind zo blij met deze post. In de doos zaten een aantal boeken met op 4 een briefje “Graag deze als eerste”, Graag deze als tweede””. En Anita lag boven op de stapel, dus ik ga gauw aan het werk.

Hoe bevalt het tot nu toe?

Ik ben nu een paar bladzijde bezig maar er gaan al allerlei dingen door mijn hoofd, over wat er zou kunnen gebeurd zijn. Dit maakt het nu eigenlijk gelijk al spannend. En wil ik daardoor verder lezen, ook al moeten er andere dingen gebeuren. Ook is de schrijfstijl lekker, het is vanuit Nora en Eliza in de Ik vorm geschreven maar dit is duidelijk aan gegeven en leest niet ingewikkeld. Het boek is vlot geschreven een heerlijk boek om mee te nemen naar het strand of aan het zwembad, zodat je lekker kunt wegdromen in je eigen ideeën van het plot.

Is het anders dan je verwachtte toen je er mee begon?

Ik had echt totaal geen idee waar of het boek over zou gaan, maar na het eerste hoofdstuk te hebben gelezen pakt het me gelijk.

Dus ik ben ff weg want ik ga gauw verder binnenkort lees je mijn mening op het Blog.

In de brievenbus: Nora Roberts nieuwste

Al sinds ze haar geboortedorp ontvluchtte om de kunstwereld te bestormen, is beeldhouwer Clare Kimball de meest gevierde kunstenares van haar generatie. Desondanks wordt ze geplaagd door nachtmerries – en de herinnering aan haar vaders zelfmoord.

Sheriff Cameron Rafferty is al verliefd op Clare sinds de middelbare school. Er groeit een band tussen hen die met de dag sterker wordt. Dan wordt het dorp opgeschrikt door een moord, die duidelijk te maken heeft met Clares terugkeer. Zal hun liefde de dramatische gebeurtenissen kunnen overleven?

Nora Roberts is een van de meest gelezen auteurs ter wereld. Haar ruim 200 titels verkochten al meer dan 500 miljoen exemplaren. Een groot aantal kwam zelfs meteen op nummer 1 van de New York Times-bestsellerlijst. Nora Roberts woont met haar man in Boonsboro, Maryland.

Stem! - Marlen Beek-Visser

Titel: Stem!

Auteur: Marlen Beek-Visser

Uitgever: Ellessy

327 pagina's

Uitgebracht: april 2015

Recensie door Alexander Roessen

De schrijfster

Marlen Beek-Visser (1968) woont en werkt in Leiderdorp. Na een HBO-studie commerciële economie schreef zij als stafmedewerker communicatie en als manager in de kinderopvang voornamelijk zakelijke teksten. Enkele jaren geleden begon zij met het schrijven van fictie.

Ze publiceerde een tiental korte verhalen in verhalenbundels. Zo verscheen haar verhaal ‘DNA-test’ in een bundel voor een goed doel.

Het verhaal

Trudy is een vrouw van 28 jaar, die onzichtbaar door het leven gaat. Ze woont alleen, heeft een weinig inspirerende baan en vrijwel geen sociaal netwerk. Sinds de dood van haar vader is de band met haar moeder en zus alleen maar verslechterd.

Als ze kennismaakt met de blinde Jochem en hij haar wijst op haar zangtalent verandert haar leven. Ze ziet plotseling een mogelijkheid om haar oude leven achter haar te laten en om écht gezien te worden. Ze zet alles op alles om zich voor te bereiden op deelname aan de talentenjacht Stem!. Als snel ontwikkelt ze een obsessieve belangstelling voor Senna, een van de juryleden van het programma, die samen met haar man Terence en dochter Olivia in Trudy´s ogen het leven leiden dat zij zo graag zou willen hebben.

Trudy ziet Senna als de sleutel tot haar succes en overschrijdt gaandeweg elke denkbare grens om haar doel te bereiken.

Maar wat als ze haar ultieme doel niet bereikt?

Omslag

Op het eerste oog een weinig spannende omslag of een direct in het oog springende. Na het verhaal te hebben gelezen is de keuze van de bloedrode achtergrond en de microfoon wel begrijpelijk, maar het had iets spannender gemogen.

Wat ik er van vond

Het verhaal begint op podium van talentenjacht Stem!.

Eindelijk is het zover. Hier heeft Trudy zo hard voor gewerkt. Met iedere stap dichterbij het logo op het podium schieten haar gedachten naar de offers die ze heeft gemaakt. Ze zet een killer performance neer, iedere noot wordt geraakt. Wanneer draait Senna nu toch om?

De schrijfster neemt je vervolgens mee naar de wereld van Trudy en Senna en de aanloop naar haar optreden bij Stem!.

Korte hoofdstukken van een paar pagina´s. Een vertelvorm waar ik in eerste wel aan moest wennen. Dan weer kort bij Trudy, dan weer bij Senna, dan weer bij het verleden van Trudy.

Maar al heel snel blijkt dat dit een leesvorm is die werkt en die het verhaal snel en prettig leesbaar maakt, zonder dat het storend is. Je wordt als het ware het boek ingetrokken en krijgt moeite om het weg te leggen. Het maakt dat je nog even snel het volgende hoofdstuk wilt lezen, het zijn toch maar 2 of 3 pagina´s en vervolgens ben je 100 pagina´s verder.

De karakters zijn duidelijk en helder neergezet, je kunt je duidelijk inleven in hun wereld en de beslissingen die ze nemen, hoe irrationeel soms ook. De terugblikken in Trudy´s verleden laten zien waarom Trudy zo wereldvreemd is en hoe beschadigd ze hierdoor is opgegroeid.

Het duurt even voor er echt sprake is van spanning maar als het eenmaal op gang is ben je verkocht. Het plot is uitstekend neergezet zonder dat van tevoren duidelijk is hoe het zat, zelfs als je denkt het te weten. Ik heb werkelijk een paar keer 'Wat?!' en 'Nee!' geroepen.

Omdat ikzelf in de buurt van Leiden woon kun je je nog net iets meer inleven omdat je de omgeving herkent.

Ik vond het werkelijk een genot om te lezen. Mijn stem heeft ze.

omslag: 3

plot: 5

leesplezier: 5

spanning: 5

schrijfstijl: 5

Conclusie: 4,5 sterren

Sterre Carron en de Rani Diaz serie

Of ik me inmiddels tot chef van de serie-recensies mag rekenen op het blog weet ik niet, misschien toch eens een kort overleg met de cheffies houden, of intern solliciteren ook een idee?

Maar dat terzijde, waarschijnlijk weten jullie nu al wel dat ik houd van series van dezelfde personages waar je steeds meer van te weten komt en waardoor je steeds meer verweven raakt in hun leven en hun denkwijze. Maar zo niet .. ik houd daar dus van.

De laatste twee weken kon ik mijn geluk weer op, want de serie van Sterre Carron over Rani Diaz, de inspecteur uit Mechelen, is er eentje die ik blijf onthouden: ik weet het zeker!

Ook de personages zijn in de vier delen opgebouwd, je komt steeds meer van hen en over hen te weten en ze groeien mee met de delen. Dus jullie snappen al wel: Moon was weer in haar nopjes en gaat jullie helemaal enthousiast maken voor deze serie.

Ik had het geluk dat ons bendelid Lydia Buist zo enthousiast was over deze boeken, want ik als ‘cover freak’ had gewoon niet gedacht dat dit goede boeken waren. En vraag me niet waarom, want ik weet het niet. De covers zijn toch luguber genoeg, maar in eerste instantie dacht ik dat het meer romanachtige thrillers waren. Nou fout dus he… Daarom: Lydia bedankt voor deze super tip! Maar vooral Sterre bedankt voor deze geweldige serie! Ik hoop dat er nog meer delen komen.

Lezen jullie mee wat ik vond van alle vier de delen: ‘Mara’, ‘Tirtha’, ‘Matsya’ en ‘Trifla’?

Moon

Books and Sushi van Juul

Het gevaar komt van...ja, van waar eigenlijk???

Ik ben een kind van de jaren '80. Althans, ik ben geboren begin jaren '70. In de jaren '80 begon mijn bewustwording van de wereld om mij heen en wat er speelde in de wereld. Zowel in het groot, als in het klein.

In die jaren was het duidelijk wie de 'slechterik' was, en nee, dan bedoel ik niet de Baron van Bassie en Adriaan...

Het gevaar kwam uit het Oosten, het zogenaamde Warschau-pact. Wij woonden veilig aan de goede, en vrije kant, van het IJzeren Gordijn.

Goed, hier in het vrije Europa waren dan wel regelmatig bomaanslagen, maar dat was allemaal voor een hoger en beter doel...Vrij Ierland, Vrij Baskenland, Vrije dieren, Lief voor mensen en ga zo maar door.

Nee, datgene waar we echt bang voor waren, was DE KNOP die zowel de Sovjet Unie als de Verenigde Staten hadden. Een knop die echt niet zo 1,2,3 ingedrukt zou worden.

We leefden een vrij zorgeloos leventje, al wisten we dat toen natuurlijk niet.

Toen kwam uiteindelijk 2001. En de wereld stond op zijn kop. Alle veiligheid die we voelden was in 1 klap verdwenen. De dag dat er 2 vliegtuigen zich in het WTC boorden, en een 3e vliegtuig probeerde te 'landen' op het Pentagon...Doelbewuste acties. Acties die, denk ik nog steeds, bedoeld waren om vooral heel veel angst te zaaien...En ik moet toegeven, dat is zeer goed gelukt! 

De buurman, die moslim was, werd niet meer vertrouwd. Want die was ook vast 'net zo'. Al bleek in Nederland juist de niet-moslim buurman gevaarlijk te zijn, denk aan de moordenaar van Pim Fortuyn, de schutter in Alphen aan den Rijn en de aanslag op de Koninklijke familie...

Maar goed, het gevaar kwam van Al Qaida. Na New York volgden nog grote aanslagen in Madrid en Londen. Maar verder viel het hier in het Westen nog wel mee. 

En laten we eerlijk zijn: ons gevoel van veiligheid wordt bepaald door wat er in onze achtertuin gebeurt. Dus een terreuraanslag in Madrid vinden we erger dan in Pakistan, want dat is een ver van mijn bed show...

En nu...nu is er IS. Twee lettertjes maar....maar wel 2 lettertjes die dood en verderf zaaien. En voor welk doel? Mij is het inmiddels niet meer duidelijk. Het voelt voor mij alsof het alleen maar om het bang maken gaat. De grote bek, zodat je uiteindelijk het schoolplein (de wereld) kan regeren.

Ik denk ook dat waar Al Qaida nog redelijk gestructureerd overkwam, IS vooral een stel losgeslagen wilden zijn. Gevaarlijke wilden.

In januari is natuurlijk de aanslag op het tijdschrift Charlie Hebdo geweest. Dat ging ons bevattingsniveau al te boven. Maar vandaag (vrijdag 26 juni) zijn er 3 aanslagen tegelijk geweest. In Frankrijk, bijna om de hoek. In Tunesië in een toeristengebied en in Koeweit bij een moskee. Ik vind dat beangstigend.

Soms verlang ik terug naar die naïeve veiligheid die we in de jaren '80 hadden. Een wereld waarin de dingen duidelijk waren: je hoorde of bij de Verenigde Staten of de Sovjet Unie. Lekker overzichtelijk.

Nu weet ik soms in mijn eigen land wat ik wel of niet zou kunnen zeggen. Dus kies ik er voor om maar gewoon te zeggen wat ik kwijt wil, in de hoop dat ik niemand dusdanig tegen de schenen schop dat ik moet gaan uitkijken.

Want ondanks alles....ik geloof in een Nederland van het vrije woord, maar met respect voor de ander!

Juul

Nieuwe Scandinavische serie: De Hondenmoorden Oxen

DE HONDENMOORDEN van Jens Hendrik Jensen, de beste Deense thriller sinds DE VROUW IN DE KOOI

Het eerste deel in een nieuwe trilogie

DE HONDENMOORDEN van Jens Hendrik Jensen is het eerste deel in een nieuwe Scandinavische trilogie van topkwaliteit: OXEN. Op dit moment het beste dat Denemarken op thrillergebied te bieden heeft! DE HONDENMOORDEN heeft een verrassend plot als dat van Larsson, de actie van
Kepler en de spanning, warmte en kleurrijke personages van Adler-Olsen. DE HONDENMOORDEN verschijnt op 15 september 2015. Deel twee van de OXEN-trilogie zal verschijnen in het voorjaar van 2016.

Niels Oxen, de hoogst onderscheiden soldaat die ooit in het Deense leger gediend heeft, is aan lager wal geraakt. In de hoop zijn innerlijke demonen af te schudden, reist hij af naar het noorden. Daar wil hij zijn kamp opslaan in de bossen en een eenvoudig leven leiden. Zijn droom verandert in een nachtmerrie als hij opeens beschouwd wordt als hoofdverdachte van de moord op een voormalig ambassadeur. De veiligheidsdienst is opvallend snel na de moord ter plaatse, en voordat Oxen ook maar iets heeft kunnen inbrengen is hij samen met de onorthodoxe agent Margrethe Franck betrokken bij het onderzoek naar een serie mysterieuze moorden. Het verbindende element: opgehangen honden.

Titel: De hondenmoorden | Auteur: Jens Hendrik Jensen | Omvang: 384 pag. |  Prijs:   € 19,95 | ɪsʙɴ: 978 94 005 0578 0 | Verschijnt: 15 september 2015

Vlaamse auteurs

Met zijn nieuwste boek heeft Vanderlinden weer een brandend actueel thema aangesneden: de concurrentie in de modewereld en de strijd om de macht door een zoektocht naar de meest revolutionaire ideeën.

Wanneer een medewerkster van een Londens modehuis vermoord wordt teruggevonden op de bekende halve brug in Avignon en er enkele dagen later ook een geheimzinnige inbraak verijdeld wordt in een legerkazerne in Frankrijk, moet de Vandiesel Company alles op alles zetten om de waarheid te achterhalen. Het gaat van Parijs over Avignon via Milaan naar Andalusië om uiteindelijk in Avignon een verrassende ontknoping te kennen. De vraag is niet alleen wie er achter de Bonsai-Collectie zit, maar ook en vooral wat haar de moeite waard maakt om voor te moorden…

Voor de lezers die de Vandiesel Company al kennen, is het een leuk weerzien met de vertrouwde personages. Wie de eerste twee boeken nog niet gelezen heeft, kan met dit derde boek perfect inpikken, want alle verhalen staan los van elkaar. Bovendien krijgt de Company dit keer versterking van Sam, een getrainde militair die bonsaiboompjes kweekt, en De Hoed, een expert op het gebied van goud en munten. Die hulp zullen ze goed kunnen gebruiken, want ook nu wordt het niet eenvoudig om het mysterie te ontrafelen.

Doodstil - Lydia van Houten

De cover

Alweer een thrillerdebutant; wat zijn er een hoop dit jaar. Dit keer Lydia van Houten. Ze schreef al eerder fantasyboeken en fictieboeken. Nu dus ook een thriller : 'Doodstil'.

Op de cover prijkt een geblinddoekte vrouw met hele mooie rode lippen en ze houdt haar vinger voor haar mond: stttttttt. Door de rode lipstick is het een cover die in het oog springt en dan staat er ook nog: 'Zes moorden, één meesterwerk'. 

Mijn nieuwsgierigheid is gewekt: ik ben om. Afgaande op de cover, wat ik altijd al gauw doe, ben ik benieuwd of de spanning die het bij me opwekt ook het niveau van het verhaal is.

Het verhaal

'Je wordt van mij, mijn prooi en dan laat ik je nooit meer los. Wees niet bang, eerst zal ik op je jagen'

Wanneer de op Koninginnedag 1981 geboren lerares Madeleine Bleyland, Maddy voor vrienden en kennissen, wordt opgepakt voor vandalisme in de grote Megastore in Arnhem, komt ze in contact met zedenrechercheur Nick Simons. Ze krijgen al snel een relatie. Vanaf het moment dat Maddy, Nick heeft ontmoet ontvangt ze doodsbedreigingen. Wat hebben de doodsbedreigingen met Nick te maken? Wie is die gek die haar doodsangsten uit laat staan? 

Als later het ontzielde lichaam van Maddy wordt aangetroffen, heeft haar vriendin Sasha van Voorst een mega schuldgevoel. Had ze er maar op gestaan dat Maddy naar de politie ging. Wanneer Sasha door Nick wordt gebeld gaan ze samen op zoek naar de dader.

Mijn mening

Het verhaal begint met een Quote van Vincent van Gogh. Eentje die me raakt vanaf het eerste moment en waar ik nog even over heb nagedacht.

'Ik kan niet het feit veranderen dat mijn schilderijen niet verkopen. Maar de tijd zal komen dat mensen zullen erkennen dat zij meer waard zijn dan de waarde van de verf die ik heb gebruikt in het schilderij'.

De humor waarom Maddy is opgepakt door de politie, omdat ze op een snikhete dag de niet werkende airco terugbracht naar de Megastore en daar haar geduld verloor, is begrijpelijk. Een opstandige klant die niet naar behoren wordt geholpen en haar geduld verliest...om daar nu meteen voor te worden opgepakt, is een tweede.

Maar daarna raak je in een verhaal van een explosieve romance tussen Nick en Maddy en dan is daar ook de belager, de stalker, met zijn brieven aan Maddy. Hij volgt haar en al gauw wil ik daar dus meer van weten: wie is het en waarom? Waarom juist Maddy? Al gauw vliegen er allerlei vragen in mijn hoofd waar ik eigenlijk gelijk antwoord op wil, maar dat kan alleen als ik door lees.

Het verhaal is opgebouwd vanuit verschillende vrouwen, die gestalkt worden door de dader. Elke keer een nieuw slachtoffer, die hij bedreigt met brieven en waar de dader ook echt jacht op maakt. Hierdoor blijf je heel lang in het ongewisse. Maar helaas kan ik moeilijk grip op het verhaal krijgen. Dit komt omdat het elke keer weer omgegooid wordt doordat er een nieuw slachtoffer aan het woord komt. En eigenlijk mis ik een heel stuk in het verhaal: waarom worden Julia en Rachel vermoord? Is er een overeenkomst tussen de vrouwen?

Ik kan niet zeggen dat het een slecht boek is ,maar ik mis veel. 

Aan het einde krijg je meer inzicht in de daden van de dader; het hoe en waarom. Maar dan mis ik toch nog veel.

Eigenlijk vind ik dit heel jammer. Als het meer uitgewerkt was en de connectie tussen de vrouwen en het profiel van de dader en de jacht op hem duidelijker was, had het best een heel goed boek kunnen zijn. Op zich is de schrijfstijl van Lydia van Houten namelijk wel erg fijn. Het leest lekker en de opbouw is ook goed. Je blijft hopen tot het einde op een plot...en op zich is het plot er wel, maar ik had er meer van verwacht.

Moon 

Getelde dagen - Siska Mulder

Remie is gelukkig getrouwd met haar jeugdliefde Laurens. Samen hebben ze het goed voor elkaar: twee kinderen, een glansrijke carrière, een huis in ’t Gooi... Als Remie ontdekt dat Laurens een verhouding heeft, blijkt hun huwelijk op drijfzand gebouwd.

Er laait een strijd tussen hen op die zo hevig wordt dat ze in een vechtscheiding belanden. Wantrouwen en wraak voeren de boventoon. Als het dieptepunt bereikt lijkt, voltrekt zich een ramp: de kinderen worden ontvoerd. Het drama brengt Remie en Laurens weer dichter bij elkaar en ze zetten alles op alles om hun gezin te redden. Maar valt het noodlot nog te keren?

Getelde dagen laat de verwoestende werking zien van een gestrand huwelijk. In deze hedendaagse thriller is de groeiende spanning voelbaar op elke bladzijde. Van de ontknoping zal de lezer nog lang wakker liggen: de keerzijde van de liefde blijkt inktzwart.

Tja....

Ik stel altijd heel duidelijk dat we op ons blog altijd eerlijk en oprecht proberen te zijn. Is een boek geweldig dan roepen we het van de daken. Is een boek ver onder het peil van wat we goed vinden roepen we het ook. Zo hadden we onlangs een boek van Corinne Vlamincx welk te slecht is dat het ooit gedrukt is. Zonde van al dat papier. Tijdsloop klopte niet, enorme taalfouten, iemand die in de ene stad is en een regel later opeens ergens anders loopt enz.

Dat heeft het boek van Siska Mulder allemaal niet. Gelukkig! Maar het heeft mij helaas niet gepakt. Het ijsje op de voorkant gaf al aan dat het niet om een hele vette thriller zou gaan. Maar een spannende roman werd het ook niet voor mij.

Bladzijden lang duurt het voor dat er eens echt wat gebeurt in de vorm dat de kinderen ontvoerd worden. Maar ook dat wordt niet echt spannend.

Remie irriteert me al snel en dat blijft ze het hele boek eigenlijk doen: bloedmooi, toffe baan, mooie man, prachtig huis, twee kinderen. Maar wat kan ze zeiken en zeuren. Niet raar dat haar vent Laurens vreemdgaat met een collega. Maar dat dan juist dat lelijke mens haar Laurens meer prikkelt, kan Remie maar niet begrijpen. Grow up woman! Mooi went, maar een saaie zeurende vrouw niet.
Maar oke...Leuk juist als je je irriteert aan een hoofdpersoon. Dat gevoel werd ook opgeroepen in 'Het meisje in de trein' en dat was een geweldig goed boek. Eens kijken hoe Remie haar leven gaat oppakken als er een dramatische wending plaatsvindt?

Ik hield wel van Siska's schrijfstijl, normaal. Waarom is dat enthousiasme dan nu minder? Alleen om Remie? Dat zou raar zijn.
De schrijfstijl bestaat uit korte zinnen, die simpel aandoen. Zelfs een beetje te simpel voor mij. Ik vind het boek tot ongeveer bladzijde 160 weinig spannend. Beter gezegd: totaal niet! Dan vindt er de ontvoering van de twee kinderen van Laurens en Remie plaats. Yeah! Nu gaat het gebeuren....euhm nee dus.

Ook de ontvoering is nauwelijks echt spannend te noemen. Jeetje, de kids zijn weg en er komt een haarlokje en ze mogen de politie niet inschakelen, maar doen dat toch...blabla..het is een beetje afgezaagd. Psychologische diepgang? Ik zie het niet. Ik vind het wat makkelijk neergezette figuren. Er ontstaat door hun vechtscheiding wat drama, maar denk daarbij van gaat dat zo tussen man en vrouw joh? Zo wispelturig hoe de vrouw dan handelt: boos, aandacht vragen, terug willen enz. Vermoeiend zeg. Ik voelde niks bij het lezen van hun levensverhaal. Legde het boek regelmatig weg en keek steeds vaker verlangend naar de stapel boeken die klaar lagen. 

Het einde is volgens veel bloggertjes op twitter angstaanjagend en verdrietigmakend. Mensen sloegen het dicht en hadden een dikke keel en moesten het laten bezinken. Oh? Joh? Ik had het hele boek geen greintje empathie voor de hoofdrolspelers en kon ook niet verdrietig worden van de dood van iemand (twee iemanden eigenlijk). Dat het mij al heel lang duidelijk was dat er iets met de au pair zou gaan gebeuren, voelt toch ieder wel mijlenver aankomen? Zo niet....dan lees je weinig boeken.

Ik keek eens om me heen op social media wat anderen van Getelde dagen vonden en zie bij Thrillerlovers en bijvoorbeeld de Perfecte buren vier en vijf sterren zelfs op hun blog. Dus pak gewoon zelf dit boek en vorm je eigen mening. De meningen zijn duidelijk verdeeld. Daar waren ze ontroerd door het boek.
Ik heb vaak een afwijkende mening: ik hou van intelligente thrillers waar je constant waanzinnige mooie en goede plotwendingen leest. Je constant op het verkeerde been gezet wordt. Waar je in een verhaal gezogen wordt en meeleeft met de hoofdpersonen. Dat je mee kwaad wordt of mee verdrietig wordt. Waar je puzzelt en langzaam de stukjes op hun plaats vallen. Kortom: een boek wat me omver blaast!

Wil je Siska Mulder leren kennen? Pak alsjeblieft een ander boek van haar, bijvoorbeeld 'Na Delphine'. Daar heb ik toentertijd, enkele jaren geleden, erg van genoten. Dit boek zie ik als een misser.

Zoals gebruikelijk laten we een boek wat niet bevalt, lezen door een ander teamlid. Laten we hopen dat die een stuk positiever is. Ik kom tot de volgende conclusie:

Plot 2
Psychologie 1
Originaliteit 1
Spanning 1
Leesplezier 1

Sorry!

Als makke schapen achter facebook aan..

Facebook doet zaterdag een oproep om je profiel op te fleuren met regenbooggedoe. Dit in het kader dat vrijdag jl. in heel Amerika getrouwd mag worden door gaypeople.
Gaaf natuurlijk dat het mag!

Maar dat facebook "ons" moet oproepen tot een ludieke actie maakt mij eerlijk gezegd wat misselijk. Overal zag ik die vlaggen verschijnen op profielfoto's. Bizar.
Stond facebook vooraan met acties toen het nog niet mocht? Welnee.
In de afgelopen jaren werden bijvoorbeeld transgenders hun profiel verwijderd bij datzelfde facebook. Foto's van zoenende mannen werden verwijderd wegens aanstootgevend gedrag. Heb jij toen facebook benaderd dat ze dit niet konden maken? Nee toch zeker? Heb jij petities ondertekend voor gelijke rechten in Amerika? Nee he....Doe je dan tenminste iets in Nederland of Vlaanderen voor homorechten? Nee? Maar je deelt wel deze domme makkelijke actie van Facebook. Facebook die alles registreert en overal aan verdient? Wat voor reclames zullen jou binnenkort aangeboden worden op je facebookpagina? 
Waarom als je dan zo trots ben dat homo's ook het heterogedoe mogen omarmen, zette je gisteren zelf niet iets op je tijdslijn? Waarom altijd met de kudde meelopen? Je suis Charlie toentertijd. Flikker op met dat nadoen en de mening van de massa volgen. Sta verdorie op als het nodig is en niet via zo'n veilige niksactie van facebook...

Ga niet lollig op de gaypride in Amsterdam dansen waar je geen gevaar loopt, maar help dan ook andere landen waar de rechten nog totaal niks zijn. Onze godverdomse koning ging naar Rusland en zat met een drankje met Poetin gezellig te kletsen bij de Olympische Spelen..Herinner je je dat nog? Waar was jij toen? Of vond je de Olympische Spelen te belangrijk? Vlak daarvoor werd een hele enge anti homowet aangenomen in dat land.
Goh en dit jaar loopt die creep met zijn leger Georgië in. Jagen rebellen een vliegtuig uit de lucht en dan opeens....dan opeens is Poetin een enge man. Dan vindt een grote groep dat en die groep wordt groter met mensen die alles mee knikken.

Iemand zei me niet zo druk te maken: het is toch een ludieke actie? Als we tegen iedereen die in de jaren 70 en daarna die opkwam voor onze rechten hadden gezegd van doe maar niet joh. Maak je niet druk. Laten we lekker allemaal gewoon stil in de kast blijven. Laten we ons zo vrouwelijk mogelijk voordoen en hopen dat niemand ons herkent. Met dat soort laffe mensen zorgen we  er voor dat er nog steeds mensen op late leeftijd pas uit de kast durven te komen. Die zelfs eerst trouwen met een partner van het andere geslacht, omdat ze bang voor de reacties zijn.
Nog steeds zijn er mensen die op hun werk er niet voor uit durven te komen dat ze homo zijn. Onder het mom (SMOES) dat het toch niet uitmaakt of je collega dat weet... Je collega weet het allang muts; iedereen roddelt over je dat je er zo vaag over doet. In het onderwijs  bijvoorbeeld moeten leraren gewoon zich zelf zijn en kunnen een leerling laten zien dat homo's ook gewone mensen zijn. Gewoon met al hun rare eigen eigenaardigheden. Als jij als volwassene je zelf al verstopt, wanneer zal het dan echt gewoon worden?
Wees niet laf, maar strijd mee of zwijg helemaal...