Getelde dagen - Siska Mulder

Remie is gelukkig getrouwd met haar jeugdliefde Laurens. Samen hebben ze het goed voor elkaar: twee kinderen, een glansrijke carrière, een huis in ’t Gooi... Als Remie ontdekt dat Laurens een verhouding heeft, blijkt hun huwelijk op drijfzand gebouwd.

Er laait een strijd tussen hen op die zo hevig wordt dat ze in een vechtscheiding belanden. Wantrouwen en wraak voeren de boventoon. Als het dieptepunt bereikt lijkt, voltrekt zich een ramp: de kinderen worden ontvoerd. Het drama brengt Remie en Laurens weer dichter bij elkaar en ze zetten alles op alles om hun gezin te redden. Maar valt het noodlot nog te keren?

Getelde dagen laat de verwoestende werking zien van een gestrand huwelijk. In deze hedendaagse thriller is de groeiende spanning voelbaar op elke bladzijde. Van de ontknoping zal de lezer nog lang wakker liggen: de keerzijde van de liefde blijkt inktzwart.

Tja....

Ik stel altijd heel duidelijk dat we op ons blog altijd eerlijk en oprecht proberen te zijn. Is een boek geweldig dan roepen we het van de daken. Is een boek ver onder het peil van wat we goed vinden roepen we het ook. Zo hadden we onlangs een boek van Corinne Vlamincx welk te slecht is dat het ooit gedrukt is. Zonde van al dat papier. Tijdsloop klopte niet, enorme taalfouten, iemand die in de ene stad is en een regel later opeens ergens anders loopt enz.

Dat heeft het boek van Siska Mulder allemaal niet. Gelukkig! Maar het heeft mij helaas niet gepakt. Het ijsje op de voorkant gaf al aan dat het niet om een hele vette thriller zou gaan. Maar een spannende roman werd het ook niet voor mij.

Bladzijden lang duurt het voor dat er eens echt wat gebeurt in de vorm dat de kinderen ontvoerd worden. Maar ook dat wordt niet echt spannend.

Remie irriteert me al snel en dat blijft ze het hele boek eigenlijk doen: bloedmooi, toffe baan, mooie man, prachtig huis, twee kinderen. Maar wat kan ze zeiken en zeuren. Niet raar dat haar vent Laurens vreemdgaat met een collega. Maar dat dan juist dat lelijke mens haar Laurens meer prikkelt, kan Remie maar niet begrijpen. Grow up woman! Mooi went, maar een saaie zeurende vrouw niet.
Maar oke...Leuk juist als je je irriteert aan een hoofdpersoon. Dat gevoel werd ook opgeroepen in 'Het meisje in de trein' en dat was een geweldig goed boek. Eens kijken hoe Remie haar leven gaat oppakken als er een dramatische wending plaatsvindt?

Ik hield wel van Siska's schrijfstijl, normaal. Waarom is dat enthousiasme dan nu minder? Alleen om Remie? Dat zou raar zijn.
De schrijfstijl bestaat uit korte zinnen, die simpel aandoen. Zelfs een beetje te simpel voor mij. Ik vind het boek tot ongeveer bladzijde 160 weinig spannend. Beter gezegd: totaal niet! Dan vindt er de ontvoering van de twee kinderen van Laurens en Remie plaats. Yeah! Nu gaat het gebeuren....euhm nee dus.

Ook de ontvoering is nauwelijks echt spannend te noemen. Jeetje, de kids zijn weg en er komt een haarlokje en ze mogen de politie niet inschakelen, maar doen dat toch...blabla..het is een beetje afgezaagd. Psychologische diepgang? Ik zie het niet. Ik vind het wat makkelijk neergezette figuren. Er ontstaat door hun vechtscheiding wat drama, maar denk daarbij van gaat dat zo tussen man en vrouw joh? Zo wispelturig hoe de vrouw dan handelt: boos, aandacht vragen, terug willen enz. Vermoeiend zeg. Ik voelde niks bij het lezen van hun levensverhaal. Legde het boek regelmatig weg en keek steeds vaker verlangend naar de stapel boeken die klaar lagen. 

Het einde is volgens veel bloggertjes op twitter angstaanjagend en verdrietigmakend. Mensen sloegen het dicht en hadden een dikke keel en moesten het laten bezinken. Oh? Joh? Ik had het hele boek geen greintje empathie voor de hoofdrolspelers en kon ook niet verdrietig worden van de dood van iemand (twee iemanden eigenlijk). Dat het mij al heel lang duidelijk was dat er iets met de au pair zou gaan gebeuren, voelt toch ieder wel mijlenver aankomen? Zo niet....dan lees je weinig boeken.

Ik keek eens om me heen op social media wat anderen van Getelde dagen vonden en zie bij Thrillerlovers en bijvoorbeeld de Perfecte buren vier en vijf sterren zelfs op hun blog. Dus pak gewoon zelf dit boek en vorm je eigen mening. De meningen zijn duidelijk verdeeld. Daar waren ze ontroerd door het boek.
Ik heb vaak een afwijkende mening: ik hou van intelligente thrillers waar je constant waanzinnige mooie en goede plotwendingen leest. Je constant op het verkeerde been gezet wordt. Waar je in een verhaal gezogen wordt en meeleeft met de hoofdpersonen. Dat je mee kwaad wordt of mee verdrietig wordt. Waar je puzzelt en langzaam de stukjes op hun plaats vallen. Kortom: een boek wat me omver blaast!

Wil je Siska Mulder leren kennen? Pak alsjeblieft een ander boek van haar, bijvoorbeeld 'Na Delphine'. Daar heb ik toentertijd, enkele jaren geleden, erg van genoten. Dit boek zie ik als een misser.

Zoals gebruikelijk laten we een boek wat niet bevalt, lezen door een ander teamlid. Laten we hopen dat die een stuk positiever is. Ik kom tot de volgende conclusie:

Plot 2
Psychologie 1
Originaliteit 1
Spanning 1
Leesplezier 1

Sorry!