Alibi voor november van Ink

"Wat mij opvalt is dat veel blanke mensen zich niet willen verplaatsen in de persoon die zich gekwetst voelt, maar aan de andere kant dus wel denken te kunnen bepalen of iets kwetsend is voor de ander."

Dit is een zin die ik zondagochtend in iemands blog las. Het zette me aan tot denken en ik voerde die ochtend een flink aantal gesprekken met deze uitspraak als uitgangspunt.
Ik ging ook terug naar mijn zogenaamde actiejaren, waar ik ageerde tegen het woord 'homo' als scheldwoord of het 'flikker op joh'. Of zinnen als 'Mij maakt het niet uit of hij homo is, als je het maar niet zo merkt!' Hoezo als je het maar niet zo merkt? Je mag zijn wie je bent, als je je maar aanpast aan wat hoort. Ook voor mij en 'ons soort' kan men als hetero zo goed bepalen wat kwetsend is. Joh dat is toch een grapje! Brullen van het lachen jongens! Mag ik zelf uitmaken of ik gekwetst ben?
Kun je als blanke bepalen of een zwarte zich gekwetst voelt door Zwarte Piet? Ook al heeft je gekleurde achterachterachternichtje van de schoonfamilie er geen last van? Nee, wij kunnen ons niet verplaatsen in wat we niet zijn. We kunnen heel goed proberen te luisteren naar andermans gevoel.
MAAR daar schort het probleem: we kunnen niet meer naar elkaar luisteren. We schelden iemand die een andere mening heb uit voor NSB-hoer (zangeres Anouk) of een ander is een nikkerhoer die zweepslagen moet krijgen. Zo gaan we om met andere meningen, gedachten en gevoelens. Is dit hoe we met elkaar om willen gaan?
We voelen ons zo veilig he om via social media van alles te roepen en te verspreiden onder anderen.

Het onschuldige kinderfeestje is kapot! Niet door de tegenstanders van Zwarte Piet. Die waren zoekende naar een oplossing tot verandering. Of het slim was om tijdens een optocht te demonstreren, daar kun je je vraagtekens bij zetten. Of de politie tientallen mensen (voor en tegen) sleurend over de grond moest afvoeren voor een bende kinderen is ook een vraag. Bij grote rellen rondom een voetbalwedstrijd voeren we twee mensen af, maar hier moest hard worden ingegrepen.

Nog een citaat ter afsluiting van dit onderwerp:
"Dat onschuldige kinderfeestje bestaat niet meer en het gaat al lang niet meer om de kleur van de schmink. Waar het nu om gaat is wat er achter die schmink verstopt zat en wat nu zo duidelijk zichtbaar is geworden."

Ach denkend aan toen Sint en Piet nog werden gebruikt om je bang te maken....'Pas maar op, anders ga je mee terug naar Spanje!' Of die keer dat ik ziek was en Sint in een koets de straat in kwam en speciaal bij mij op bezoek kwam. Had school even geregeld. Ach, wat werd ik vroeger verwend met het Sintfeest: vaak met een aantal jeugdboeken naast al het lekkers. Rijen Pietje Bell, In de Soete Suijkerbol en Kameleons stonden toen al op mijn kamertje langs de muren opgesteld.

Toen ik een echt groot huis kreeg (nou ja kocht) was mijn wens een aantal boekenkasten in de kamer. En uiteindelijk ging ik samenwonen met iemand die amper leest, maar wel een witte Lundiakast bestelde die uitbreidbaar was en nu van links naar rechts en van boven naar beneden gevuld staat. Daarnaast nog wat kasten boven. En vaak wat doosjes maar weggeven om ruimte te houden.
Natuurlijk heb ik ook een e-reader. Die vind ik vooral makkelijk voor onderweg, maar thuis heb ik graag een papieren versie in handen. En ik ben nu wat makkelijker geworden met weggeven: ik hoef niet meer alles in mijn kast te houden.

Voor thrillerliefhebbers zijn er twee echte uitjes in het jaar: dat is in mei De Avond van het Spannende Boek en in oktober het Nederlands Thrillerfestival. Daar hebben we al flink wat verhalen over geplaatst van verschillende mensen, dus ik zal er kort over zijn:

Wat liep er toch veel leuk schrijfvolk rond! Het ene moment sta je bij Esther Kreukniet en Ilse Ruijters te praten als uit de zaal naast je Cis Meijer komt wandelen: heeeeee! Pas één keer eerder ontmoet bij de boekpresentatie van Margje Woodrows 'Geraakt'. Maar zo'n leuk mens om mee te geinen.

Achter me fluistert iemand in mijn oor: Ik heb lekker Janneke al geziiiieeeen (denk er een zeurstemmetje bij van lekka puh). Wat wat wat...... waar is de mooiste boekenvrouw van het land??
Tijd voor pauze en een plekje te gaan zoeken voor het debuutpanel. Heee Mel zit verder op aan een tafeltje met wat mensen te kletsen. We kijken wel even of we kunnen storen. Schuifel langzaam haar gezichtsveld in met een big smile van oor tot oor en zie Mel ingespannen naar Inge Ipenburg luisteren. Tot ze even opklijkt en er ook een big smile verschijnt. Ze springt op en zegt tegen Inge: 'Hou het vast, niet verder gaan!'

Altijd even hartelijk drie zoenen en een leuk gesprek. Mel dan nog in de verwachting dat Helen Vreeswijk de prijs gaat winnen. We hebben besloten dat we ons door haar willen laten adopteren. Allemaal. Vooral om eens in die beroemde boekenkast van Mel te snuffelen. Wekenlang.

De helse dames Marjolein en Marcella die totaal onverwacht de gang inkomen. Eindelijk eens in het echie. Helen Vreeswijk, Anya Niewierra, die vergeten was een kaarsje aan te steken 's ochtends. Die later na de prijsuitreiking op de trap hard lacht als ik haar daar aan herinner. Een mooie tekst over zegeningen tellen volgt.

Ik die om half zes de mooiste van het bal geschaakt denkt te hebben en wandelend de trap op naar boven gaat en zich verheugt op een wijntje samen. Damn, ome Ceessie van de Hebbanleesclub schaakt haar en nodigt haar uit aan de Hebbantafel. Missie mislukt. Verdorie, zat ik ook maar bij Hebban..... (gekkigheid!) Dan maar met mijn gang wat gaan eten ter afronding voordat iedereen zich weer over het hele land verspreidt.

Wat is het een mooi, lief, slim, passievol clubje. Bijna alles wordt en kan gezegd. Kritiek doen we niet aan, want dan verwijder ik ze. Dat weet iedereen... flauwekul natuurlijk!!! Ik krijg regelmatig te horen van 'doe dat maar even niet of anders'. Maar dat doen we alle tien tegen elkaar. Maar de lol en het delen van verhalen overheerst. Ik geniet! Je kan kijken naar wat er mis gegaan is in het afgelopen jaar met mensen die bij het blog werkten, maar eerlijk is eerlijk: het is zonde van de energie. Beter kijken naar zo'n nieuwe club die hieruit voortgekomen is. Ze helpen met recensies, verslagen, opperen ideetjes als 'De Oude Doos' die in het nieuwe jaar komt.

In 2015 hebben we nu al onze eerste uitje gepland op 18 januari. Maar dat voelt nog ver weg, want eerst al die feestdagen en Sint en Kerstliedjes die door de straten galmen. Veel mensen vinden het heerlijk. Ik hou niet zo van de opgelegde vrolijkheid c.q. gezelligheid. Doen alsof je elkaar allemaal lief en aardig vind en intussen mensen die nu al stressen welke dagen welk familielid bezocht moet worden.
Ik heb naast mijn bank stapels boeken liggen, dus ik vermaak me wel en ga heerlijk veel lezen met stukken boterstaaf, kerststol etc, kerstklokjes enz.

Mijn clubje! Er ontbreken nog twee trouwe medewerkers, maar doordat we zo verspreid wonen kom je nooit samen allemaal.

Genoten heb ik ook weer van een aantal boeken. Esther Kreukniet 'En Passant' met haar spannende hetero-romances in het boek, maar toch zo goed was dat ik het vier sterren gaf. Linda Jansma met 'Vrij Spel' wat in mijn top vijf van dit jaar zal staan: rauw, heftig en indrukwekkend. Wat een boek. Het is weer bijna lijstjestijd en ook wij zullen onze lijstjes gaan plaatsen aan het eind van het jaar. Maar eerst zijn er de verlanglijstjes? Welke hebben jullie op je lijstje staan om te krijgen?
Ik heb eerder een verlanglijstje van boeken die ik graag dit jaar nog wil lezen! De beroemde NTL.