Wat vind jij.....Corina Nieuwenhuis?

Elke dag een druppel gif - Wilma Geldof

Mooi en aangrijpend geschreven

Maarten is in 1937, 7 jaar oud en zijn vader is overtuigd NSB-lid. Als 4 jaar later de oorlog uitbreekt, weet ook hij niet beter dan dat dat nodig is om zo voor een samenleving te zorgen die voor iedereen zorgt. Dat dit ideaalbeeld totaal niet klopt, kan Maarten met zijn 11 jaar niet bevatten. Wanhopig op zoek naar erkenning van zijn vader draagt hij zijn vaders ideeën naar buiten, want zijn vader weet het toch het beste???

Als hij op de HBS komt laat zijn jeugdvriend hem compleet in de steek en is hij overgeleverd aan de pesterijen van zijn schoolgenoten. Na het laatste incident besluit hij dat hij nooit meer een voet binnen de HBS zal zetten.

Zijn vader regelt een toelatingsexamen voor de ‘reichsschule’. Als Maarten daar wordt aangenomen wordt de indoctrinatie verder en verder doorgezet. Als hij wat ouder word gaat hij wel een beetje twijfelen want ja mooie Sara is dan wel joods en joden zijn inferieur, maar mooie Sara toch niet?? Hij komt met een in zijn toch nog redelijke kinderlogica met een voor hem leefbare oplossing. Als de oorlog afloopt krijgt hij voor het eerst echt te zien wat de nazi’s hebben veroorzaakt. Hij wil en kan het niet geloven. Het moet wel propaganda zijn, want zoveel doden, zoveel onschuldigen vermoord: nee, dat kan niet.

Langzaam daalt het besef dat het echt zo verschrikkelijk is. En dan begint de moeizame weg tot het opnieuw opbouwen van normen en waarden in een naoorlogs Nederland waar niet iedereen begrijpt hoe een kind van een NSB-gezin dacht en voelde in die 5 verschrikkelijke jaren.

Ik heb in mijn verslagje alleen de hoofdpersoon Maarten gepakt, omdat deze echt de enige echte hoofdrolspeler is in het boek. Al worden de ‘randfiguren’ ook uiterst goed beschreven. De strijd om de liefde en waardering van je vader die Maarten voert wordt ook mooi beschreven net als de nasleep van de oorlog voor een jonge man die is opgegroeid in een ‘fout’ gezin. Hoe hij worstelt met hoe zijn ouders dachten, maar ook met het feit dat toen heel Nederland omkwam van de honger, hij juist op z'n gelukkigst was in de ‘reichsschule’, omdat hij daar niet anders was dan de rest. Het schuldgevoel daarover en de moeite die hij heeft om daar over te praten met zijn vriendin. Echt alles is zo goed en voelbaar beschreven dat ik soms met tranen in m'n ogen zat, omdat ik het zo zielig vond voor het jochie. 

Ik zeg als je eens wat anders wil dan het algemeen bekende oorlogsverhaal: lees dan deze!!!!! Zeer de moeite waard!!!!