Ilse Ruijters - De onderkant van de sneeuw

Ilse Ruijters is freelance tekstschrijfster, columniste en schrijft voor o.a. Cosmopolitan.
Na een aantal schrijfwedstrijden gewonnen te hebben, is 'De onderkant van sneeuw' haar debuut dat onlangs verscheen.
De omslag is wonderschoon. Een prachtig grauwe grijze foto van een meisje die in het water haar spiegelbeeld ziet. Na het lezen van het boek blijkt hoe bijzonder deze foto is. Net als de bijzondere titel. Die wordt ook in het boek uitgelegd.


Twee grote pluspunten al ,dan nu het belangrijkste: de inhoud van het boek:

Irene haar leven is voorgoed veranderd, sinds de dag dat ze per ongeluk een peuter doodreed. In hoeverre het dan slim is om bij gladheid je telefoon op te nemen en dan in het dashboardkastje je oordopjes te gaan zoeken is een geheel andere kwestie. Want hoe vaak pakken wij allemaal wel niet even snel iets van de achterbank of uit dat desbetreffende kastje?

Bijna 2 jaar later houdt dit haar nog steeds dagelijks erg bezig. Inmiddels is ze verhuisd naar een ander dorp, naar een grote villa met Marco en het koningskoppel, twee kids, en hoopt ze daar de grip op haar leven weer terug te krijgen en de draad weer op te pakken. Maar ook daar weet iedereen wie ze is en wat ze gedaan heeft. En wordt ze zeker niet met open armen ontvangen.
Ze wordt genegeerd en alleen Freya zoekt contact. Op een dag krijgt Irene een bedreiging, gericht op haar eigen dochtertje Sanne. Voor het eind van het jaar zal Sanne dood zijn. Wie wil wraak op Irene en haar gezin? Of is ze zelf inmiddels volledig doorgedraaid in al haar wanhoop en schuldgevoel?

Zoals het een goede thriller betaamt, worden er een aantal labiele personen opgevoerd, zoals dorpsgenoot Freya, haar zusje Renske en Delano.
Tijdens haar werkstraf komt ze met deze Delano in aanraking. Iemand die in elke zin het woord kanker gebruikt, nooit lacht en te vies is om aan te raken.


"Delano was niet slecht. Delano was kapot. Onbeholpen. Hij was een toerist in de normalemensenwereld, die met zijn zakwoordenboek best ver kwam, maar die de taal en gebruiken van het land, het leven, nooit vanuit zijn wezen zou begrijpen."

Ze ontdooit en wilt hem helpen. Daar loopt iets mis

Renske is constant boos op Irene: zij heeft wel twee kinderen, rijdt er eentje van een ander dood en Renske zelf lukt het maar niet om zwanger te raken.
En Freya? Is die dan wel te vertrouwen, ondanks waarschuwingen uit het dorp.

Ze durft niet meer gelukkig te zijn. Mag ze lachen terwijl...
Ze gaat hulp zoeken bij een psychiater en dan lijkt het allemaal helemaal fout te gaan lopen.

Ik vind het boek een ijzersterk begin hebben, maar over de helft begint het in te zakken.
Ik roep tijdens het lezen tegen iedereen dat ik een geweldig boek beet heb. Maar het is net te langdradig uitgesponnen naar mijn mening. Te lang is zij aan het kijken wie er achter alles zit en speelt de twijfel of ze niet zelf de dader is. Maar dit is echt dan ook het enige minpunt. Het is nog steeds een heerlijke en goede thriller.
De twijfels die ik tijdens het lezen bij de psychiater heb met hoe die handelt, worden later in het boek verklaard. Er zit goede plotwendingen in. Elke keer ga je twijfelen over hoe het verhaal in elkaar steekt. Ze schrijft lekker: korte zinnen die het tempo opvoeren. Het onderwerp zet tot denken: hoe reageer jij op degene die je kind dood rijdt en wat als ze dan vrolijk verder met haar leven lijkt te gaan? Of wat als jij iemand doodrijdt? Werkend in hulpverleningsland ontmoet je bijna iedereen na zoveel jaar met elk probleem, dus ook dit mocht ik van dichtbij mee maken. Het verdriet, het schuldig voelen is prachtig goed beschreven. Ook de harde Delano is uitstekend neergezet met zijn houding waarmee hij mensen weghoudt. Het wild om zich heen slaan om de wesp weg te houden, die dan juist zal gaan steken. Mooi mooi!
En dan het einde!! Een ster alleen al voor het einde! Wat ontzettend goed. Er lijkt een Agatha Christie -achtige einde te zijn: met een dader die het hele verhaal vertelt en dan lijkt het door te keuvelen. Maar daar is opeens de laatste pagina: Hatseflats! Verdorie zeg,wat goed bedacht!
Dit is dan een debuutboek...wow!

4,5 ster (geen 5 door het iets te lange middenstuk)



Zelf lezen? Hier kun je het boek bestellen

Wat vind jij....Caroline Kuiper?

'Verdoofd' van Cis Meijer
2014, gewonnen boek

Dit Young Adult boek is het debuut van Cis. Zij woont met man en dochter in Amsterdam.

Het proloog begint spannend en roept om meer. Het zwart wat over de bladzijden ligt geeft de spanning weer. Aan het einde van het boek staat de uitleg over de kaarten die bij ieder hoofdstuk zijn getekend. Zij geven aan waar het hoofdstuk zich afspeelt. Dat zag ik pas aan het einde van het boek, dit had beter voorin kunnen staan. Ik kijk nooit het boek eerst door.

Lotte woont met haar vader in Amsterdam en heeft een zus Nina, die voor modellen werk naar Parijs is gegaan. Lotte en Nina hebben een bijna telepathische band. Nina heeft beloofd iedere week 1 ansichtkaart te sturen, verder niets. Wanneer er een tweede ansichtkaart op de deurmat valt en daar ook nog opstaat 'PS Doe de groeten aan mama', krijgt Lotte een onbehaaglijk gevoel. Hun moeder is met de noorderzon vertrokken en ze hebben daar veel verdriet van gehad, zoiets zou Nina nooit schrijven.

Lotte vindt op de kaart ook een geheime code, die ze vroeger ook wel eens gebruikt heeft met haar zusje. 'HLP' staat er gekrast in de kaart. Nina en Lotte hebben allebei hetzelfde armbandje om en wanneer Lotte aan het armbandje voelt ziet ze Nina voor zich met holle ogen, bleek en angstig kijkend.

Lotte is erg goed in softbal en wordt gevraagd plaats te nemen in de selectie, maar eerst wil ze naar Parijs om Nina te zoeken. Wanneer ze eindelijk haar vader heeft omgepraat gaan ze samen naar Parijs en logeren bij een oude vriendin van haar vader, Josephine. Zei heeft een zoon Jean-Paul en die blijkt aantrekkelijker te zijn dan Lotte had verwacht. Josephine heeft een atelier en wanneer Lotte daar een haarspeldje vindt van haar zus, vertrouwt ze Josephine niet meer. Lotte gaat in Parijs op zoek naar haar zus en vind steeds meer aanwijzingen.

Het was een heerlijk boek om te lezen, je ziet Parijs bijna voor je. De hoofdstukken waren soms net iets te lang, maar toch ook wel spannend genoeg om weer tot het volgende hoofdstuk door te gaan.

Als YA geef ik dit boek 4 sterren, de cover is aantrekkelijk, het wegrennende meisje op het kerkhof in het schemerdonker en de klaproosblaadjes die neerdwarrelen. Om het boek zit een elastiek van www.politienietbetreden.nl. Prachtig, ik geef 9 punten van de 10.

Mijn dochters van 14 en 20 hebben het ook gelezen en waren ook zeer te spreken over dit debuut.

Wat vind jij.....Lydia Buist?

Titel: Hels
Schrijvers: Marjolein van der Gaag & Marcella Kleine
Uitgeverij: Tekstbureau Marjolein van der Graag
ISBN: 9789082058642
Verschenen: Juni 2014
Recensie door Lydia Buist
Hels, een zinderende zomerthriller van een nieuw schrijversduo. Beiden hebben al meerdere boeken geschreven.
Marjolein van der Gaag is freelance journaliste en auteur. Eerder schreef ze de thrillers 'Gevaarlijk spel' (2012) en 'Palm Village' (2013). Marcella Kleine-de Peuter werkt met mensen die door psychische problemen zijn vastgelopen of delicten hebben gepleegd. Daarnaast schreef ze de spannende romans 'De Voltooiing' (2012) en 'Schijnvertoning' (2012) en de psychologische thriller 'Schemergebied' (2014).

Omschrijving 
Wanneer studentes Jessica en Martine in de zomervakantie in een luxe hotel in Scheveningen gaan werken, kunnen zij niet vermoeden dat hun leven voorgoed zal veranderen.
Zon, zee, strand, een bruisend uitgaansleven en aantrekkelijke mannen.
Het zijn de perfecte ingrediënten voor een geweldige zomer. Maar dan wordt in de duinen het lichaam van een jonge vrouw gevonden. Ze is vermoord. Haar vriendin is spoorloos verdwenen. De politie tast in het duister. Wat is er gebeurd? Al snel verandert ook voor Jessica en Martine de zorgeloze zomer in een ware nachtmerrie.

Nederland is een schrijversduo rijker en ik moet zeggen: dit duo bevalt me wel! Ze hebben hun schrijfstijl zeer goed op elkaar aangepast. 'Hels' leest heerlijk weg en leest als een trein. De hoofdstukken zijn geschreven vanuit Jessica en Martine en af toe een stukje van de dader, die wordt weergeven met een andere lettertype. De personages zijn duidelijk beschreven. Jessica en Martine zijn beiden kwetsbaar en naïef. Deze meiden dragen allebei een rugzak, twee mannen maken daar misbruik van. Wat een mooie tijd voor die meiden had moeten zijn, verandert in een nachtmerrie. Ik zat helemaal in het verhaal. Soms had ik bij wijze van spreken wel in het boek willen kruipen om de meiden te waarschuwen dat ze op moesten letten. Hoe naïef kun je zijn?? Ik had het echt met de meiden te doen en ik bleef maar lezen, want wilde toch wel weten wat er ging gebeuren. En toen ik dacht te weten hoe het zat, werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt in het epiloog. 
Dit had ik dus echt niet zien aankomen; ik ben volledig op het verkeerde been gezet. Wat een ontknoping....chapeau dames!
Ik wilde 3,5 ster geven, maar na het lezen van de epiloog geef ik 'Hels'
4 sterren. Ik hoop nog in de toekomst van deze schrijfsters te horen. 

Verkopen boeken beter door een film?

In een artikel in NRC  van 29 september jl vroeg men zich af of boekverfilmingen zorgen voor een grotere interesse in het boek waar de film oorspronkelijk op is gebaseerd.  Voor The Hunger Games gaat het op. Voor The Maze Runner ook?

James Dashners boekenserie, waarvan de verfilming vorig week in de Nederlandse bioscopen verscheen, werd na uitkomst in 2007 door Amerikaanse leerlingen steeds meer gelezen. Maar de absolute piek  kwam in mei 2014, enkele maanden voordat de film daadwerkelijk in de bioscoop verscheen. Toen lazen zo’n 10.000 Amerikaanse leerlingen het boek, blijkt uit gegevens van Renaissance Learning, een Amerikaans onderzoeksbureau dat leesgegevens verzamelt van 30% van de Amerikaanse scholen - 30.000 scholen en zo’n 10 miljoen leerlingen. Gemiddeld had het boek rond de 4000 lezers.

Gevolg van de boekverfilming? Kan, maar zeker is het niet.
‘Er is hier sprake van een kip-of-eivraag. Werd het boek populairder vanwege de film, of is de film gemaakt omdat producenten zagen dat de serie onder jongeren veel werd gelezen? Waarschijnlijk een beetje van beide.’

Bij The Hunger Games, de verfilming van Suzanne Colllins’ boekenserie, is de relatie overigens duidelijker te leggen. De eerste verfilming uit die reeks verscheen in maart 2012.

En juist in die maand, en de daarop volgende maand, werd het boek bovengemiddeld veel gelezen door Amerikaanse studenten. Niet de gemiddelde 30.000, maar rond de 150.000, en zelfs daarboven. Kijkend naar de afgelopen weken toen de serie Nieuwe Buren begon op RTL: de verkoop van Nieuwe Buren schoot omhoog en het boek banjerde de top tien binnen. Het is iets wat ik niet helemaal begrijp: je kijkt een serie en leest dan het boek in de week tussen de ene en de volgende aflevering? Echte boekenliefhebbers hebben vaak een weerstand om iets te gaan kijken wat ze in boekvorm al kennen. Het valt namelijk altijd tegen. Bijna altijd: Stieg Larsons Millenium was een van de weinige goede films n.a.v. een boek.

Maar een boekverfilming is geen garantie voor succes, benadrukt The Atlantic. Van F. Scott Fitzgeralds The Great Gatsby werden na het verschijnen van de film in 2013 niet noemenswaardig meer boeken verkocht. Volgens de journalist van NRC waarom The Hunger Games en The maze renner wel verkopen:

‘ Behalve dat het een lekkere actiefilm is, met knappe jonge mensen die door een labyrint rennen, door de regisseur op een meeslepende manier in beeld gebracht, stelt The Maze Runner fundamentele vragen. Om met de filmrecensent van deze krant te spreken: ‘vragen over leiderschap, groepsvorming, vrije wil, vrijheidsdrang en angst voor het onbekende’. [..] Die wezenlijke vragen lijken ook de reden dat de boekenserie sinds deze zomer net zo populair is als The Hunger Games, en dat de film meer publiek trok dan menige rechttoe rechtaan actiefilm.’

Wordt lezen bevorderd door boekverfilmingen? The Atlantic vindt:
‘Ben je als ouder bang dat je kind het boek niet meer gaat lezen na het zien van de film? Niet nodig. Data suggereert dat je je over andere zaken druk moet maken.’

Bron: NRC Boeken 

Een kijkje in de 'keuken' van LetterRijn

Beste Sandra en Theo,

Vinden jullie het misschien leuk om in een column op Thrillerlezersblog af en toe te vertellen over het boekenvak?! Hoe is het als kleine uitgever, hoe vind je de schrijvers etc. Mij lijkt het heel boeiend en volgens mij dan ook veel meer mensen. Ik hoor graag van jullie!

Met vriendelijke groet,

Ink


Bovenstaande vraag bereikte ons in een privé bericht op Facebook en ik was na het lezen eigenlijk direct enthousiast. Vanaf de start van de uitgeverij - op 1 mei 2012 - heb ik het met regelmaat over het schrijven van een blog over de uitgeverij, juist omdat ik merk dat mensen nieuwsgierig zijn naar het proces van het uitgeven van een boek en alles wat daarbij komt kijken.

Theo was gelukkig net zo enthousiast en zag het verzoek als een mooie gelegenheid om een inkijkje te geven in het reilen en zeilen van de uitgeverij. Veel mensen hebben er geen idee van wat er bij het uitgeven van een boek komt kijken en welke zaken daarin een rol spelen. Ik merk dat er best wel wat misverstanden zijn rond het hebben van een uitgeverij (zo denken veel mensen dat wij heel veel geld verdienen en ik zou vaak willen dat dit waar was). 

Vanaf deze week zal ik jullie dus regelmatig een inkijkje geven in de keuken van de uitgeverij. Je mag daarbij zaken verwachten als:

• De beoordeling van manuscripten
• De rol van proeflezers
• Promotie van de boeken
• Het belang van een goede cover
• De redactie en het redigeren van een boek
• Recensies

Ikzelf ben een stuk minder interessant dan de uitgeverij, maar zal mij voor de volledigheid toch wat uitgebreider voorstellen. Mijn naam is dus Sandra Salome en samen met mijn partner Theo van Rijn vorm ik de vaste kern van uitgever LetterRijn.

Op 1 mei 2012 zijn we gestart met de uitgeverij. Voor ons staan respect, betrouwbaarheid en zorgvuldigheid centraal in ons werk. Dat betekent dat ik het belangrijk vind om veel tijd te investeren in contacten. Dat geldt voor zakelijke contacten, maar ook voor de mensen die ons een manuscript ter beoordeling sturen of die vragen hebben over de uitgeverij. Als ik naast werk en gezin tijd overheb, besteed ik die graag aan het lezen van thrillers (ben groot fan van de boeken van Cody McFadyen), luisteren naar muziek en bezoeken van concerten en ik hou van lekker koken (en eten natuurlijk). Ik probeer iedere dag - weer of geen weer - te beginnen met het vroeg in de ochtend maken van een lange wandeling door het bos met de hond als trouwe metgezel. Dat is fijn voor haar en voor mij betekent dit een lekker fris begin van de dag. Dit was het wel zo'n beetje, want de andere zaken over mij zijn ofwel totaal niet interessant of houd ik liever voor mezelf.

Groet en tot snel!

Sandra

Win een gave boekenagenda! gesloten

Specificaties:

• Spiraalgebonden
• Weekoverzicht op 1 pagina
• Voorzien van weeknummers
• Beknopt jaaroverzicht van 2015 & 2016 inbegrepen
• Inclusief 53 verschillende afbeeldingen
• Ruimte voor notities

Bekking & Blitz Uitgevers B.V. hebben een ruim assortiment elk jaar met verschillende soorten agenda's.  O.a. deze Book by Bookagenda. Aan de rechterkant de week op 1 bladzijde voor de afspraken. Aan de linkerkant een pagina voor aantekeningen. Ik zie al direct voor mij om daar bij te houden wat ik die week las bijvoorbeeld. Die pagina heeft dan elke keer een ander boekenplaatje. Ideaal een ringband zodat je hem wijd open kan slaan en niet hoeft te prutsen met je linkerhand om het tegen dichtvallen te beschermen.

Wij zijn enthousiast en jij? We mogen enkele exemplaren verloten...Jahoewieeee.

Wil je kans maken op een van deze mooie agenda's, dan mag je een mailtje sturen naar Thrillerlezersblog@gmail.com en geef maar aan waarom jij een agenda nodig hebt.

GESLOTEN

Win een gesigneerde Hels

Wanneer studentes Jessica en Martine in de zomervakantie in een luxe hotel in Scheveningen gaan werken, kunnen zij niet vermoeden dat hun leven voorgoed zal veranderen. Zon, zee, strand, een bruisend uitgaansleven en aantrekkelijke mannen. Het zijn de perfecte ingrediënten voor een geweldige zomer. Maar dan wordt in de duinen het lichaam van een jonge vrouw gevonden. Ze is vermoord. Haar vriendin is spoorloos verdwenen. De politie tast in het duister. Wat is er gebeurd? Al snel verandert ook voor Jessica en Martine de zorgeloze zomer in een ware nachtmerrie.


Marcella en Marjolein schreven samen deze zinderende zomerthriller. De zomer hebben we inmiddels achter ons gelaten, maar ook met een stevige herfstwind is dit een lekkere thriller om te lezen. Dus we mogen een gesigneerd exemplaar verloten!
Je mag een mailtje sturen naar Thrillerlezersblog@gmail.com met hoe leuk of hels jouw zomer was en waarom je zin hebt in dit boek.

Nieuwe Buren op de zondagavond

De tv serie Nieuwe Buren naar het boek van Saskia Noort scoorde de eerste aflevering 1,5 miljoen kijkers. Met nogal wat scepsis keek ook ik de eerste en zelfs tweede aflevering. Scepsis omdat ik het boek al niet geweldig vond en om weer tegen de afgezaagde, altijd dezelfde, Nederlandse acteurskoppen aan te moeten kijken, maakte mij vantevoren niet heel enthousiast. Maar met mijn buurvrouw sprak ik af te kijken. Tenminste ik nam het op. Tussen Martine Bijl in Heel Holland bakt komt niemand! Toptv is dat.

Buurvrouw whats appte na afloop van deel 1 dat het haar honderd procent meegevallen was en dat ze deel twee ook zou gaan kijken. Haar afkeer zit bij Bracha. De mijne bij de man van Katja Schuurman. Maar ook ik was verbaasd in positieve zin. Mooi geschoten, goed acteerwerk.

En ik zeg heel eerlijk ook aflevering drie gaat op de recorder. Het zijn tien afleveringen en volgens Katja Schuurman gaat het van af deel vier helemaal los.

Wat mij dan wel verbaasd is dat het boek de top tien in dendert. Mensen zijn toch gek op iets te lezen waar ze al de personages ingevuld hebben gekregen. Terwijl het mooie van lezen toch o.a is dat je juist zelf kan fantaseren hoe de personen er uit zien.

Marion Pauw verkoopt goed

500.000 boeken van marion pauw verkocht!

Van de boeken van Marion Pauw zijn inmiddels meer dan 500.000 exemplaren over de toonbank gegaan. Ter ere van deze mijlpaal werd Marion afgelopen dinsdag in het zonnetje gezet. Ze ontving een speciaal op maat gemaakte boekenkast, waar haar hele oeuvre precies in past. 

Onlangs werd bekend gemaakt dat Marion Pauw auteur is van Juni – Maand van het Spannende Boek 2015. Ze volgt daarmee Tess Gerritsen op en schrijft het geschenkboekje dat tijdens de Maand cadeau wordt gedaan bij aankoop van € 12,50 aan boeken.

Een probleem is natuurlijk wel dat het geschenkboekje niet in het kastje zal passen......

Mijn favoriete boek......Alex Hoogendoorn

Wat is jouw favoriete boek allertijden?

Lastig, lastig… Mijn eerste gedachte:
Het geheugenspel van Nicci French. Dat is het eerste boek dat ik van het Britse schrijversduo heb gelezen, waarmee de basis is gelegd voor mijn adoratie van de psychologische thriller, met name (maar niet uitsluitend) die van Nicci French. Dat is lang mijn favoriete boek geweest, mede door die haast nostalgische waarde.

Vorig jaar volgde ik echter een keuzevak, genaamd Actuele literatuur, aan de hogeschool waarvoor ik vier boeken moest lezen: Tirza van Arnon Grunberg, De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst, Joe Speedboot  van Tommy Wieringa en Een schitterend gebrek van Arthur Japin. Die eerste drie konden mij niet bekoren, maar op het laatste boek werd ik op slag verliefd.

Waarom?

Het is ontroerend, meeslepend, diepgaand. Het is symbolisch, maar ook nuchter. Historisch maar ook modern, tijdloos.

Wat is er dan zo mooi aan? Ik zal wat vertellen over de context waarin ik het boek moest lezen.

Een van de opdrachten voor het vak was een recensie te schrijven over de vier boeken, waarmee mijn passie voor het recenseren werd geboren. Een andere opdracht was een groepspresentatie van een uur (lieve hemel…) te houden waarin je uitgebreid vertelde over met name de motieven en symboliek, de diepere betekenis, maar ook de oppervlakkige pracht en praal. Kortom: het hele boek moest uitgepluisd. Dat was bij dit boek geen probleem, want deze bekende, oude tragedie is daarmee doordrenkt. Hoewel het dus een groepsopdracht was, had ik, van de drie personen, veertig minuten vol passie gepraat over mijn beleving van het boek. De hele klas, docent incluis, stond met de mond vol tanden omdat ik er zo veel uit had gehaald. Ja, laat symboliek maar aan mij over, want als ik eenmaal begin met analyseren…

Wie voor een dubbeltje geboren is, zal nooit een kwartje worden, zegt men wel eens. Maar is dit nu wel zo? En waar kun je dit aan meten? Zijn het de gouden sieraden, de diamanten, de uitbundig versierde landhuizen? Of zit het dieper, gaat het over het innerlijk? In dat geval valt het niet aan anderen af te lezen, moet iedereen voor zichzelf bepalen of hij een kwartje of een dubbeltje is.

Mijn recensie heette dan ook Een dubbeltje op z’n kant. Vaag. Eigenlijk een uitermate slechte titel, maar o zo passend! Wat ik hierboven beschrijf is namelijk precies waar het hele boek om gaat. En dan ben ik nog niet eens begonnen over de prachtige motieven.

Waar gaat het over?

Het is een vernieuwende vertelling van het oude verhaal van Casanova. Wat is er vernieuwend aan? In Een schitterend gebrek neemt Arthur Japin je mee naar de zeventiende eeuw, door het alom bekende verhaal van Lucia en Casanova, gestoken in een ander jasje, te vertellen door de ogen van Casanova’s jeugdliefde Lucia. Het verhaal zet je aan het denken over het dubbeltje en het kwartje, over het uiterlijk en het innerlijk, over de rede en het gevoel, over wat belangrijk is om als mens te groeien.

Waarom moeten wij dit absoluut lezen?

Hoe zie jij jezelf? Ben jij al een dubbeltje vroeg ik de lezer in mijn recensie. En dat is waar het boek om draait, waar mijn metafoor op slaat: het maakt niet uit hoe anderen je zien, want als je jezelf kent, van jezelf houdt en jezelf volledig accepteert zoals jij bent, flaws and all, dan kun je je rijk noemen. Zelfs zonder een stuiver op de bank. Misschien juist dan, want als jij je in tegenspoed gelukkig acht, dan heeft dat veel meer betekenis dan wanneer jouw leven voor de wind gaat en je zo gelukkig bent.

Om een gedachte uit Gods geschenk van Govert Derix te ontlenen: de waarde van geld berust puur op de afspraken die wij maken. Wie zegt dat met een andere geschiedenis een kwartje niet voor een dubbeltje kan doorgaan? Wij hebben besloten dat het eerste de helft minder waard is dan het tweede. Wij hebben, als maatschappij, besloten dat iets zo is, omdat het makkelijk is, overzichtelijk, omdat we zo kunnen functioneren. Maar dat betekent niet dat iedereen het daar mee eens hoeft te zijn. Verschil moet er wezen en verschil is er ook. Dit boek maakt duidelijk hoe mooi het is om “anders” te zijn. 

Thrillerlezersverhaal....deel 1

Aflevering 1

Als ik nog één keer door zo’n krijsend kind gevraagd word om die rare poppetjes, dan ga ik nooit meer boodschappen doen. Snappen die winkeliers niet dat het strontvervelend is om steeds lastig gevallen te worden, terwijl ik helemaal niets heb met al die stomme acties? Online boodschappen doen vind ik helemaal niets, maar al die drukke kinderen maken me knettergek!

Zou er iets te doen zijn tegen al die acties? Of tegen al die moeders die hun kind achter een dranghek laten staan buiten bij de winkeldeur om iedereen aan te spreken die naar buiten komt? Had net nog zo’n hysterische moeder die na mij in de rij van de kassa stond. Zij heeft gewoon aan die kassière gevraagd of zij die poppetjes mocht hebben, die ik niet wilde hebben.

Kon ik maar iets verzinnen om dit te stoppen …

Het dertiende ongeluk door James Patterson

Recensie: Het dertiende ongeluk
auteur: James Patterson & Maxine Paetro
Uitgeverij Cargo
Bladzijdes: 335

ISBN: 9789023487401
Verschijnt op  6 Oktober 2014

Ik maakte voor het eerst kennis met James Patterson, de meest succesvolle thrillerauteur ter wereld. ‘Het dertiende ongeluk’ heeft mij niet teleurgesteld, het smaakt naar meer, gelukkig kan ik nog even vooruit.
Naast zijn bekendste reeksen Alex Cross en Women's Murder Club heeft hij ook veel op zichzelf staande boeken geschreven. James Patterson en Maxine Paetro vormen het schrijversduo voor dit deel van The Women’s Murder Club.

Beschrijving
Detective Lindsay Boxer uit San Francisco gaat helemaal op in haar nieuwe leven als moeder. 
Haar man is geweldig, en ze heeft goede vrienden met wie ze kan praten over alle onderwerpen, van seks tot moord.
Dan stuurt de FBI haar een foto van een moordenaar uit haar verleden. Op de foto staat een prachtige vrouw bij een stoplicht, maar Lindsay herkent achter de verleidelijke blik een psychopaat: Mackie Morales, het meest gestoorde en gevaarlijke brein waar ze ooit mee te maken heeft gehad. En Mackie is op jacht naar de leden van de Women's Murder Club ...

Mening

De Women's Murder Club bestaat uit vier vriendinnen.
Brigadier bij de San Francisco politie Lindsay Boxer; strafpleiter Yuki Castellano; forensisch patholoog Claire Washburn en misdaadverslaggeefster Cindy Thomas. 
Vriendinnen voor het leven die alles met elkaar delen. Als lezer ben je getuige van alle gebeurtenissen in hun leven en je maakt van alles mee met deze vrouwen. De leuke, maar ook de minder leuke dingen.

De proloog begint gelijk spannend: boem! en je zit gelijk in het verhaal. 
Claire Washburn belt Lindsay Boxer. Er heeft een verkeersongeluk plaatsgevonden waarbij twee dodelijke slachtoffers zijn gevallen. Claire vraagt Lindsay om hulp, want zij twijfelt eraan of het wel een ongeluk was. 

Hoewel dit het dertiende boek is in deze reeks, kun je het prima los lezen. Dit boek bevat veel spanning en een vleugje romantiek.
Ondanks dat ik voor het eerst het boek las uit deze reeks waren de vele personages geen probleem, ook de wisseling van de verhaallijn was niet storend. Je wordt meegezogen in het verhaal: het is leuk, boeiend, spannend en schokkend van begin tot het eind. James Patterson heeft een prettige schrijfstijl. Lekkere korte hoofdstukken, waardoor het je het boek moeilijk kan weg leggen ('vooruit, nog eentje dan'): je blijft maar lezen. Ik ga zeker ook zijn andere boeken lezen, want dit smaakt voor mij absoluut naar meer!

Ik geef dit boek 4 sterren 

De boekenkast van...Paulien (metmijnneusineenboek-blogger)

Paulien is een blogger, waarvan ik wel eens gezellig langsspiek om te kijken wat ze heeft staan. Een boekenblog die wij dus aanraden. Onder aan kan je de link vinden. Neem daar gerust eens een kijkje.

1) Wat voor genre boeken heb je in je kast staan?

Gosh, daar vraag je me wat. Ik heb van alles in mijn kast staan. Jeugdboeken zoals boeken van Thea Beckman, Jan Terlouw, maar ook serie als Harry Potter. Horror is het kleinste genre die ik heb, vooral van Stephen King heb ik er paar. Vroeger had ik er meer van, maar dat genre trekt mij niet meer. Ik denk dat de grote deel thrillers en romans zijn. Hoewel genre fantasy ook aardig uitbreidt. Grootste verzameling is van Henning Mankell. Hij schrijft thrillers, detective en romans. Absoluut mijn favoriet auteur. Maar ja, ik heb ook complete verzameling van Charles Dickens in het Engels en van Shakespeare in het Nederlands. Chicklit is wat ik niet heb en die leen ik wel van mijn zus.

2) Wat is je favoriete boek wat er tussen staat?

 Moeilijke vraag, want er zijn zoveel. Maar toch zijn de drie delen van Thea Beckman die meteen door mijn hoofd schiet. Geef me de ruimte, Triomf van de verschroeide aarde en Het rad van fortuin zijn toch wel mijn lievelingsboeken. Van alle drie delen zijn de ruggen afgevallen, zo vaak heb ik het gelezen. Momenteel lees ik deel drie voor aan oudere dame. En zij geniet ervan.
Ik was toen lid van Lemniscaat en kon met bonnen die drie boeken met korting kopen. Mijn ouders kochten voor mijn verjaardag volgens mij twee delen en ik heb met mijn zakgeld toen een deel gekocht. En sindsdien lees ik toch wel bijna om de twee jaar weer even de drie delen. Het liefst in de winter. Waarom weet ik niet, maar voor mij zit dit heerlijke winterboeken.

3) Aan welk boek uit je jeugd heb je fijne herinneringen en waarom?

 Tjeetje... Dan denk ik aan Peter de Konijn van Beatrix Potter. Ik denk door combinatie van klein formaat met die prachtige tekeningen. En daarnaast schiet door mijn hoofd heen, 'De dolle tweeling' van Enid Blyton. Daar kon ik ook van genieten, ik moest wel elke keer weer van mijn zus lenen. Ik heb nu zelf die serie.

4)Hoeveel boeken lees je gemiddeld per jaar?

 Het hangt af van diverse situaties. Zoals nu, ik heb momenteel geen werk, dus heb ik veel meer tijd om te lezen. En ga mee doen met uitdagingen of niet. Als ik meer Engels lees, dan lees ik minder boeken in een jaar. Vooral als ik dan klassiekers in het Engels lees. Vorig jaar was het nog iets van 70 en jaar daarvoor 96. Dit jaar zit ik nu op 61. En daarvoor heb ik nooit bijgehouden.

5)  Welk boek zou je graag willen aanraden?

*zucht* Dat wordt erg moeilijke keuze. Er gaan er paar door mijn hoofd heen. 'De kathedraal van de zee' van Ildefonso Falcones, prachtig historisch roman. Dan hoor ik een stemmetje door mijn hoofd gaan... 'Lycidas' van Christoph Marzi is ook pracht boek. Maar dan denk ik plots aan de serie van Kurt Wallander van Henning Mankell. Het hangt ook van de persoon af. Als ik weet waar die persoon van houdt qua genre weet ik ook wat ik die persoon zou aanraden.

Maar moet ik nu kiezen, dan kies ik voor Lycidas van Christoph Marzi. Het is geen luchtig boek, maar een mooi fantasy boek. Het speelt af in Londen, mijn favoriete stad. Het verhaal is mooi aan elkaar verweven door mythe, legendes en oud geschiedenis. Wat ook leuke aan dit boek is dat het allemaal gebeurd ondergronds. Je komt daar via metrosporen te volgen en in één of ander deur gaan. Dan kom je in een geheel ander wereld. Ik heb wel regelmatig bij mezelf afgevraagd, wat als ik dat zou doen... Wie weet waar ik dan terecht kom.
En wat ik ook zo mooi vind is, dat zelfs het hoofdpersonage niet perfect is. Dat zij zelfs door emoties dingen kan doen waar je later zo spijt van hebt.
Ik vind echt jammer dat de uitgever deel drie niet wilt vertalen en verkopen. Helaas door lage verkoop van eerste twee delen wordt drie dus daarom niet uitgebracht. 

Wil je nog meer tips van Paulien? Ze leest veel ,dus tips genoeg en het is ook nog eens mooi blog.

Klik hieronder de link maar aan:

metmijnneusineenboek.wordpress.com

Wat gaat Dimitri doen als het niks wordt met schrijven???

Carrièrewending – Dimitri Van Hove

‘Als het niks wordt met het schrijverschap ga ik terug de prostitutie in,’ zei Karin vanochtend. ‘En jij?’

Ik antwoordde dat ik het nog niet wist, maar ik heb er intussen over nagedacht. In het geval dat dit gekrabbel op niks uitdraait, word ik seriemoordenaar. Daar is niet veel mee te verdienen, maar met schrijven zou dat evenmin zo geweest zijn.

Wie ik zou vermoorden? Iedereen. Mijn eerste gedachte was om me te richten op recensenten die iets negatiefs hebben gezegd over ons debuut, maar dat zou een nuloperatie worden. Recensenten in het algemeen dus. Maar ook dat is maar een handjevol slachtoffers. Als ik met een duizelingwekkende bodycount in het wereldrecordboek wil, zal ik ook met hun gezinnen en huisdieren moeten afrekenen. Ik moet onze uitgever een kopje kleiner maken en iedereen die ze daar in dienst hebben. Verder kan ik collega-schrijvers om zeep helpen – daar hebben we een hele zak van.

En uiteraard kan ik onze lezers ombrengen. Te beginnen met Sandy de Mos. Dat is zowat onze allereerste fan, die verdient het om als eerste te sterven. Bovendien is dat geen onappetijtelijk wijf, dus met haar kan ik achteraf nog een paar dingen ondernemen. Creatieve dingen. Ik zie wel. Wat dat betreft kun je in boeken en films heel wat ideeën opdoen. Hoe je een lijk laat verdwijnen. Dat je beter af en toe je manier van moorden kunt veranderen. ‘Variatie brengen in je modus operandi,’ noemt Henry Lee Lucas dat. Van C’est Arrivé Près de Chez Vous heb ik geleerd hoeveel je dode lichamen moet verzwaren voor ze gaan zinken, en over de voordelen van inmetselen.

Lifters oppikken lijkt me dan weer een goede manier om aan nog wat meer slachtmateriaal te komen. Je kunt wel op goed geluk ergens een huis binnenvallen en hopen dat daar een beetje een leukertje woont, maar als je lifters oppikt kun je kiezen. Lelijke mokkels laat je gewoon staan.

Als ik aan het moorden ga, zou ik niet de massamoordenaar uithangen, maar eerder de geraffineerde, intelligente seriemoordenaar. Voor mij zou het om de kwaliteit te doen zijn, niet de kwantiteit. Ergens een lekker ding oppikken en er dan zo lang mogelijk van genieten. Een smaakvolle, intelligente, knappe, bescheiden seriemoordenaar. Een beetje zoals Jeffrey Dahmer, maar dan hetero. Ik zou aandenkens van mijn slachtoffers verzamelen. Geverniste dijbenen, een collectie schedels aanleggen, hun geamputeerde voeten bewaren in bokalen. Ik zie wel.

En dan later, als ik me heb laten klissen: interviews, films over mijn leven, meisjes en vrouwen die me hun slipjes en nylonkousen opsturen, medegevangenen die vol ontzag naar mijn anekdotes luisteren, mannen buiten de gevangenis die me proberen te imiteren…

Een of andere knappe studente komt me dan interviewen in de bajes. Voor haar eindwerk, zegt ze, maar ik weet wel beter natuurlijk: ze geilt op me, daarom. Terug op haar kamer straks zal ze zich hoogdringend moeten klaarvingeren met mij in gedachten, dat kan niet anders.

Ze lijkt als twee druppels bloed op Christina Ricci.

‘Hallo,’ zeg ik sexy.

‘H-hallo.’ Zenuwachtig dat ze is.

‘Ik zou je een kus geven, maar eh…’ Ik wijs op de omstandigheden: mijn boeien, de gewapende bewakers, de kooi.

Ze knikt, maakt een schrift open en pakt haar balpen. ‘Ehm…’ Ze slikt moeilijk. ‘Hoe eh… Wat vindt u van de… uw leven? Hoe ziet uw leven eruit t-t-tegenwoordig?’

‘Niet zo slecht eigenlijk,’ antwoord ik dan. ‘Ik ben wel veroordeeld tot levenslang slecht eten, maar verder heb ik echt geen klagen. We hebben hier kabeltelevisie, recreatieruimtes, een zeer uitgebreide bibliotheek – veel tijd om te lezen, hè?’ Ik knipoog. ‘Elke dag alle tijdschriften die je op kunt, een gymzaal, een schaakclub… En elke bewoner heeft sinds kort een computer ter beschikking zodat we kunnen e-mailen en chatten met fans. We hebben lang moeten bedelen, maar eindelijk hebben we nu een cybercafé. Je zult me niet horen zeggen dat ik liever hier ben dan thuis – want soms voel je toch echt de eenzaamheid knagen – maar slecht hebben we het hier zeker niet. Ik had het me heel anders voorgesteld… want je hoort van alles, hè: claustrofobie, verkrachtingen, cipiers die je in elkaar slaan, dwangarbeid, afpersing, krankzinnigheid, afrekeningen… maar nee hoor, niks van dat alles. Ik denk dat dat allemaal griezelverhaaltjes zijn die de overheid uit haar duim zuigt om de burger af te schrikken; “Blijf vooral op het rechte pad, want de gevangenis is geen pretje!” Me reet, ja. Elke dag feest verdomme. Heb je al gezien hoe ze het hier gestyled hebben voor ons?’

‘Heeft u eh… spijt… van uw daden?’ Ze slikt en schraapt haar keel. ‘Euh… Nee dus. Die vraag kan ik schrappen.’

‘Je bedoelt: ten opzichte van de familie van die meisjes?’

Ze knikt.

Ik leg mijn haar goed. ‘De wereld is vergeven van de idioten. Weet je dat ongeveer vijfennegentig procent van de wereldbevolking gelovig is? Vijfennegentig procent. Dat betekent dat slechts vijf procent van de mensheid bij zijn volle verstand is. Als je dus een groep mensen hebt, en er een willekeurig persoon uitpikt, heb je bijgevolg veel kans dat het iemand is die het licht in zijn ogen niet waard is. Bovendien help je als seriemoordenaar als geen ander mee aan de bestrijding van de global warming, want dooie dompelaars stoten geen co² meer uit.’

‘Maar u beperkte zich tot vrouwen… Al uw slachtoffers waren vrouwen.’

‘Het is erg onbeleefd me te onderbreken.’

Ze slaat terecht haar ogen neer.

‘Dat ik me op vrouwen concentreerde, heeft te maken met mijn seksuele voorkeur’ zeg ik. ‘Ik probeerde het nuttige aan het aangename te koppelen. Ik was… bén het soort seriemoordenaar dat jaagt op hetgeen waarvan hij houdt, niet eentje die alles keelt wat op zijn moeder lijkt, zoals Henry Lee Lucas. Of omdat een hond het hem beveelt, zoals dat kalf van een David Berkowitz. Nee, ik ben meer een Ted Bundy. Een Albert Fish… Een Andrei Chikatilo… Een Gary Heidnik. Edmund Kemper. Richard Ramirez. Hannibal Lecter. Patrick Bateman. Kerels met stijl.’

‘En jou natuurlijk,’ zeg ik tegen Karin. ‘Jou maak ik waarschijnlijk het eerst van allemaal af.’

Mijn schrijfpartner zit met haar Amsterdamse grote mond vol tanden.

‘Zo,’ zeg ik. ‘Weer een column volgekletst. Ik ga naar buiten. Stukje lezen. Doei.’

Het Gesticht - slot

Als ik al niet voor gek verklaard was, dan was ik het nu wel met al die gekken om me heen. Het wordt hier steeds erger. Er is hier nu zelfs iemand die niet tegen niet het slechte weer kan. Persoonlijk zou ik dan zeggen: luxaflex dicht en je ziet het niet meer. Maar nee hoor, dat grijze van de luxaflex, daar wordt ze ook depri van. Nu heeft ze de schilderskwast gepakt en er een zon opgeschilderd en een blauwe zee... Palmplanten zoveel dat je geen muren meer zag. Toen ik moest komen kijken, had ik gelijk mijn schoenen vol zand. Ze had namelijk de vloer volgegooid met een vrachtlading zand om een tropische sfeer te creëren. De verwarming stond op 35 graden en er stond een ventilator op volle toeren te draaien om voor het tropische briesje te zorgen. Gevolg: zand tussen mijn tenen dus en zand onder mijn kunstgebit, zweet op mijn voorhoofd waar het zand opplakte en klotsende oksels. Om gek van te worden.

De leiding van het gesticht wist ook al niet meer wat ze met al die gekken aan moest. Ze hebben daarom besloten dat we de wijde wereld weer in mochten trekken. Onder één voorwaarde: we moeten ons wel dagelijks bij de Thrillerlezers! melden. Daar waren we het natuurlijk snel mee eens... Alles beter dan dat gesticht. Dus al ons stichtelijk gezwam zal daar verschijnen.

Paradiso - Kees van Beijnum

Titel:                           Paradiso

Auteur:                       Kees van Beijnum

Pagina’s:                    292

Uitgeverij:                   Bezige bij

ISBN:                         978 90 234 3745 1

Datum van uitgave:   Januari 2008

Recensie door Alex Hoogendoorn.

Op een warme zomerochtend is 'geluksdeskundige' Mart Hitz onderweg naar zijn vrouw om haar te vertellen dat hij haar voor een ander gaat verlaten. Aan de rand van zijn woonplaats stuit hij op een wegversperring. De dijk langs de ringvaart blijkt doorgebroken en de bewoners zijn overgebracht naar een sporthal. Als hij zijn vrouw daar niet kan vinden, begint een even duistere als zenuwslopende zoektocht die hem door het onbekende leven van zijn vrouw voert.

Het beeld dat hij van haar en van zijn huwelijk had, blijkt voornamelijk een bedenksel. Wanneer zijn veertienjarige dochter, ingefluisterd door zijn schoonouders, hem de verdwijning begint te verwijten, staat hij helemaal alleen voor zijn opdracht: het vinden van de vrouw die hij wil verlaten

Kees van Beijnum heeft een prachtige, poëtische schrijfstijl. Met zijn meesterlijke metaforen weet hij keer op keer een verhaal binnen een verhaal te vertellen. Maar het verhaal zelf was benedenmaats. Op de achterflap staat dat de vrouw van Mart Hitz een duister verleden heeft, maar dat komt nauwelijks terug in het verhaal. Eigenlijk gebeurt er sowieso niet erg veel. Als het dan al vechten is om het boek door te komen, waardeer je het poëtische ook steeds minder en minder, omdat het dan juist verwarrend werkt. De plot was dus een domper en bedierf het plezier van de schrijfstijl.

De personages waren wel goed uitgewerkt. Zo is het huwelijk van Mart en zijn vrouw er een waarin ze elkaar eigenlijk nauwelijks zien en ieder ander meer weet van wat zijn vrouw bezighoudt dan Mart zelf. Dit onweten versterkt de paupere staat waarin het huwelijk zich verkeert doordat ze zich terugtrekken in hun eigen wereldje. Dat Mart aanvankelijk van plan is zijn vrouw te verlaten en dat uitdraait op een zoektocht om haar terug te vinden, maakt het verhaal een stukje mooier. Als hij zélf de keuze had gemaakt haar te verlaten, had hij dat gedaan. Nu zij hem heeft verlaten, wil hij haar terug. Het klinkt tegenstrijdig, maar eigenlijk is het gewoon heel goed bedacht.

Waarom dan toch 2,5 ster? Het verhaal is immers goed geschreven en goed uitgewerkt. Misschien is het een kwestie van smaak en trok het verhaal mij niet erg.

2,5 ster.

Plot                 2

Leesplezier      2,5

Schrijfstijl       3,5

Originaliteit    2,5

Psychologie    3

Zelf lezen? Klik hier om het boek te bestellen