Het lijkt wel of ik dit jaar niet echt veel nieuwe boeken las, of toch alleszins niet in het Nederlands. Dus even opzoeken wat ik allemaal gelezen heb, en vooral, van wanneer het boek dateert ...
Gebruikmakend van de inhaligheid die mensen zo eigen is worden ze vaak binnen toegelaten, en éénmaal binnen wordt er een lekker kopje oer-Engelse thee geserveerd… dat kan lang goed gaan, maar dat doet het niet, haha!
'Hij was een walgelijke oude man, zoals hij ook een walgelijke jonge man was geweest; berekenend, tiranniek en jaloers op iedereen die meer had dan hij.'
Al eerder las ik het geweldige ‘Een helpende hand’ van deze Celia Dale. En wat een verademing dat dit soort boeken nu eindelijk worden vertaald voor de Nederlandse en Vlaamse markt.
De sfeer is uitermate Engels, en de opbouw is daarbij passend… bedaard en rustig. Het onderhuidse venijn is echter ongekend. Zo ook nu weer bij deze Schijn bedriegt.
In rustige mooie zinnen beschrijft Celia Dale prachtige typetjes die o, zo herkenbaar zijn.
Het duo Grace en Janice kunnen bijna niet meer van elkaar verschillen en natuurlijk leidt dat tot ergernis. Ergernis en afgunst, en die afgunst leidt niet zelden tot wantrouwen en verraad. Dat dit mis zal gaan staat al vast bij de allereerste bladzijde, maar het hoe en het waarom is een lust voor het oog van diegene die smult van een rustige psychologische vertelling. Ja, ik zal hier niet de term thriller voor willen gebruiken, het is meer een zeer boeiende roman met de nodige spanning in een op en top Engelse setting. Al wat er vloeit, het is geen bloed… het is thee. Doe mij nog maar een kopje!
'Zonder publiek zou er niets van haar overblijven, dus werd hij dat publiek. Maar geen lid van het toneelschap.'
4,5 vette kraai voor dit heerlijke boek. Mogen er nog vele volgen!
Brussel puft onder een hittegolf. Anne-Laure wordt sinds twee jaar vermist.
Het onderzoek naar haar verdwijning is in het slop geraakt. Haar moeder
schakelt het detectivebureau van Keller Brik en Gwen Van Meer in.
Het advies dat je een boek nooit met het weer mag beginnen lapt Wouter
Dehairs meteen aan zijn laars: hij start ‘Harde regen’, jawel, met het
weerbericht. Een eigenzinnig trekje?
Alvast een karaktertrek die ook het hoofdpersonage niet vreemd is. Brik
Keller slaapt slecht; de aanslag die hem een jaar eerder bijna het leven koste heeft
hij nog niet verteerd. Met opnieuw gevaar voor eigen lijf en leden spoort hij de
persoon op die hem dit heeft aangedaan en door wiens schuld hij op de
dodenlijst van de onderwereld in Brussel staat. Uiterlijk lijkt hij kalm en
beheerst maar meer dan eens dreigt de paniek in zijn hoofd het van hem over te
nemen. Wie Brik sinds ‘De graffitimoorden’ volgt – en dat is sterk aan te raden
– ziet zijn personage steeds meer uit de klei komen. Hij voelt echt en
tastbaar. Niks menselijk is hem vreemd. Hetzelfde geldt voor Gwen. Geen katje
om zonder handschoenen aan te pakken. Met haar piercings en tatoeages boezemt
ze eerder angst in, maar ook zij is het ‘product’ van haar verleden. Met haar
lievelingsmes Kitty maakt ze onder de mannen, Dante uitgezonderd, geen
vrienden.
Derde sterke medespeler is Brussel, de stad met verschillende gezichten van
verloederd tot verwaand, waar het absurde zomaar normaal kan lijken. Brussel
boetseert mee aan de personages van Brik en Gwen; de dynamiek tussen de
detectives en de grootstad is van een heel bijzondere en onverbrekelijke aard. Brik
spaart de kritiek op Brussel en de maatschappij niet. De rauwheid van de
realiteit staat in fel contrast met de mooie beeldende taal van de auteur. Uitdrukkingen
gebruikt à la Dehairs, alliteraties, talige overpeinzingen, associaties zowel
evident als origineel, alles copieus overgoten met ironie, cynisme en veel
zwartgalligheid, het is een absoluut genot om te lezen.
Het weer, met eerst de hitte en de zon (‘die coke lijkt gesnoven te hebben’),
gevolgd door harde regen, donder en bliksem en de opbouw van de spanning
evolueren in perfecte symbiose met elkaar. In het broeierige Brussel stijgt de
spanning - net als de temperatuur - meermaals tot grote hoogte, maar het is de
ontknoping die je echt op het puntje van je stoel brengt.
‘Harde regen’ is zo’n boek waar je helemaal in verdwijnt. Met de liedjes te
beluisteren via Spotify (zie QR-code achteraan in het boek) vangt elke nieuwe dag
in het onderzoek muzikaal en helemaal in overeenstemming met het weer aan. Brik
en Gwen heb ik ondertussen in mijn hart gesloten. ‘Harde regen’ wordt één van
mijn topboeken van 2024!
Anita, 5 kraaien
Michael McDowells meesterwerk Blackwater, oorspronkelijk uitgegeven in zes delen, is eindelijk herontdekt door lezers in Nederland, Vlaanderen, Frankrijk en Italië, waar het een zegetocht maakt en door honderdduizenden mensen gelezen wordt. Nu is er de limited edition boxset, waarin alle delen voor het eerst gebundeld zijn.
De Blackwater-saga volgt meer dan vijftig jaar in het leven van de machtige familie Caskey uit Perdido, Alabama en begint in 1919, het jaar waarin de mooie, zeer mysterieuze – en niet helemaal menselijke – Elinor Dammert in hun leven kwam.
De Blackwater-boxset is schitterend uitgevoerd met doorlopende afbeelding op de ruggen van de verschillende delen. Een prachtig collector’s item voor de fans van Thomas Olde Heuvelt en Stephen King.
Winactie:
McDowell verwierf bekendheid oa met twee bekende speelfilms. Noem 1 van die films en stuur dat antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com onder vermelding van Blackwater.
De winnaar krijgt persoonlijk bericht!