Ilaria Tuti nog een keer ondervraagd

C: Beatice Mancini

Na haar eerste boek Kind 39 met commissaris Teresa Battaglia, kwam zij dit jaar met het boek The sleeping beauty. Het boek ontving al mooie recensies en ook onze recensent is onder de indruk van de mooie poetische zinnen.

 Wij mochten haar wat vragen stellen:

Is De slapende nimf geïnspireerd op een bestaand schilderij?

De slapende nimf heeft het gezicht van twee foto's genomen door een Chinese fotograaf, Zhang Jingna. Toen ik die twee portretten zag, begon ik me een nieuw verhaal in te beelden. 

Zoniet, waarom koos je een schilderij als vertrekpunt van deze thriller?

Ik hou van visuele kunst en schilderen was mijn eerste passie: vanaf het moment dat ik in staat was een borstel in mijn hand te houden, begon ik te schilderen en dat heb ik mijn hele leven gedaan. Later besefte ik dat de portretten en de landschappen die ik aan het schilderen was, een visualisatie waren van de de personages en settings van de verhalen die ik mezelf aan het vertellen was, ze groeiden in mijn gedachten. Visuele kunst was een deel van het pad dat me naar het schrijven heeft geleid. 

Het boek leest als een schilderij.  De levensechte, mooie en  gedetailleerde woordschilderijtjes van de natuur maken dat je als lezer de indruk hebt zelf in het bos aanwezig te zijn.  Ooit de ambitie gehad om woord in beeld om te zetten?

Dankjewel. Ja, ik probeer woorden in verbeelding te brengen en verbeelding in woorden. Ik hou van het mixen van kunstvormen, waarbij ik de gebieden van creativiteit met elkaar besmet. Ik denk dat mijn liefde voor schilderen en fotografie voelbaar is in de manier waarop ik schrijf: licht en schaduwen, transparantie die suggesties creëert, om zo de lezer in mijn wereld te brengen en diepte te brengen aan de illusie.

Onder het lezen gaat de lezer van de ene mooie beschrijving over naar de volgende.  Echt poëzie.  Is poëzie een passie van jou?

Ja, zeker. Ik lees veel poëzie terwijl ik mijn boeken schrijf. Het helpt om mijn gevoelens naar boven te brengen, ik moet geraakt worden door woorden. Ik hou van haku poëzie, (enz)

Schrijf je naar het voorbeeld van een auteur die je bewondert?

Ik respecteer en hou van veel auteurs, ze zijn allemaal referenties die ik dag per dag bestudeer, maar degene die me het meest heeft beïnvloed is Stephen King, door velen onterecht beschouwd als een horror-only auteur. Hij kan een mens en de wereld beschrijven zoals er maar zelden kunnen.

C: Zhang

Bij het schrijven van een boek, heb je dan van meet af aan een goed idee over hoe en waar het verhaal heen gaat of is het zoals Battaglia het omschrijft in De slapende nimf: een draadje dat je op- of afrolt dat je naar de ontknoping leidt, aanwijzing voor aanwijzing?

Ik schrijf volgens een hele precieze volgorde. Ik spendeer veel maanden aan het opbouwen van het verhaal: hoofdstuk per hoofdstuk. Ik markeer alle kruispunten, fragmenten van dialoog, suggesties van dingen die ik wil scheppen … Zoals Teresa Battaglia ben ik bang om te vergeten, dus schrijf ik alles neer dat me te binnenschiet. Ik doe dit vanaf de proloog tot de epiloog en dan check ik dat alles werkt, voor ik aan het schrijven van het boek begin.

In Kind 39 gebeurt een gruwelijke moord in een Italiaans bergdorpje in de Alpen.  In De slapende nimf speelt alweer een afgelegen bergdorp Val Resia een rol. Bovendien is Slovenië ook niet veraf.  Is deze keuze beïnvloed door ankerpunten in jouw eigen leven?

Mijn land – Friuli – is erg belangrijk voor me, het gevoel van daar te horen is erg sterk. Mijn bergen, de natuur zijn belangrijke symbolen die ik gebruik om tot de lezer te spreken. Het bos was de eerste vorm van menselijkheid en bewaarde veel geschiedenis van onze voorouders. Ik probeer dit allemaal te beschrijven met dat gevoel van bewondering dat ik als kind voelde.

Waarom kies je met Battaglia voor een commissaris op leeftijd die bovendien kampt met gezondheids- en geheugenproblemen?

Ik wilde een stem geven aan het type van vrouw die gewoonlijk geen krijgt. Teresa Battaglia is duizenden vrouwen in één. Ze vertegenwoordigt de schoonheid van normaal-zijn, de kracht dat het vergt om het leven onder ogen te komen wanneer er zaken niet goed lopen. Ze komt niet overeen met de standaard esthetische waarden die onze maatschappij op ons legt en worstelt elke dag met de realiteit van een maatschappij die nog altijd niet aan gelijkheid van geslachten doet. Ze vecht tegen ziekte, eenzaamheid, veroudering, net als miljoenen anderen. Maar ze heeft het innerlijke vuur om er elke dag weer te staan.

c: Zhang

Had je iemand voor ogen bij het uittekenen van haar personage?

Voor haar gezicht, voor de drang naar vrijheid en voor de magnetische aantrekking van een leider werd ik geïnspireerd door Letizia Battaglia, een van de belangrijkste fotografes ter wereld. Letizia Battaglia was de eerste vrouw in Italië die fotojournaliste werd in het Palermo van de jaren zeventig, een stad die verwoest werd door maffia criminaliteit. Maar ze is ook een uitzonderlijk en uiterst verfijnd fotografe, een artieste die de wereld vat in haar zwart-witte shots.


Terwijl ze door haar slecht werkende geheugen allerlei trucjes moet gebruiken om haar greep op haar heden en verleden niet te verliezen, speelt het verleden en de geschiedenis van een volk in De slapende nimf een belangrijke rol.  Geschiedenis, nog een passie van jou die je in je boeken verwerkt?

Geschiedenis is een grote passie van me. Ik investeer er veel in door de herinneringen van mensen: persoonlijke herinneringen die samen één grote vormen, en uiteindelijk historisch worden. Het omvat mysterie, het suggereert emotioneel onderzoek. Geschiedenis vertelt ons waar we vandaan komen.

Ilaria Tuti quetioned (again)

Copyright: Beatice Mancini

After her first book Kind 39 (Dutch title) with commissioner Teresa Battaglia, this year her book The sleeping beauty came out. The book already received great reviews and our book critic is also impressed by the beautiful poetic phrases.

We were allowed to ask her some questions.



Is The Sleeping Nymph based on an existing painting?

Actually, The Sleeping Nymph has the face of two photos shot by a Chinese photographer, Zhang Jingna. When I saw those portraits, I started imagine a new story to write.
If not, why did you choose a painting as starting point for this thriller?
I love visual arts and painting was my first passion: since I was able to hold a brush in my hand, I started painting and I’ve continued my whole life. Later I realized that the portraits and landscapes that I was painting were the characters and settings of the stories that I was already telling myself, they were growing in my mind. Visual arts were part of a path that was leading me to writing.


The book reads like a painting. The real life, beautiful and detailed words that describe nature makes you want to be in those woods yourself. Did you ever have the ambition to turn word into image?

Thank you so much. So, yes, I try to turn words into imagines and imagines into words. I love mixing arts, contaminating the territories of creativity. I think my love for painting and photography feels a lot in the way I write: I use colors, lights and shadows, transparencies to create suggestions, to bring the reader into the world I am telling, to give depth to the illusion.

While reading, the reader goes from one beautiful description onto the next one. Real poetry. Is poetry a passion of yours?

Yes, it is. I read a lot of poetry while I’m writing my novels. It helps my feelings to arise, I have to be touched by words. I love haiku poetry, Alda Merini,  Wisława Szymborska, Mariella Mehr…
Do you write based on an example of an author that you admire?
I respect and love many authors, they all are references that I study day by day, but the one that most of all influenced me is Stephen King, wrongly considered by many to be a horror-only author. Actually, he can describe the human being and the world like few others.

While writing a book, do you have a pretty good idea from the start what the story is about and how it will evolve, just like Battaglia describes it in The Sleeping Nymph: a thread that you follow that leads to the conclusion, lead by lead?

I write following a very precise lineup. I spend many months building the story: chapter by chapter, I mark all the junctions, excerpts of dialogues, suggestions that I want to create ... Like Teresa Battaglia, I'm afraid to forget, so I write down everything that comes to my mind. I do this from the prologue to the epilogue and I check that everything works, before starting writing the novel.

In Child 39 a gruesome murder happens in an Italian mountain village in the Alpes. In The Sleeping Nymph another distant mountain village Val Resia plays a part. Slovenia also isn’t that far away. Is this choice influenced by anchor points in your life?

My land – Friuli – is very important to me, the feeling of belonging is very strong. My mountains, the nature are arcane symbols through which I speak to the reader. The forest was the first cradle of humanity and preserves ancestral memories. I try to describe all this with the sense of wonder that I felt when I was a child.

Why did you choose an older detective like Battaglia that also deals with health and memory issues?

I wanted to give voice to a type of woman who generally doesn't have one.
Teresa Battaglia is a thousand real women in one. She represents the beauty of normality, the strength that it takes to face life when things are not going well. She does not correspond to the aesthetic standards that society imposes and struggles every day to assert its competence in a world that has not yet achieved gender equality. She fights against disease, loneliness, advancing age, like millions of people. But she has the inner fire to get back into the game day after day.

Did you have someone in mind while you designer her character?

For her face, for the desire for freedom and for the magnetic charm of a leader, I was inspired by Letizia Battaglia, one of the most important photographers in the world. Letizia Battaglia was the first woman in Italy to be a photojournalist, in the Palermo of the 70s, a city devastated by mafia crimes. But she is also an exceptional and highly refined photographer, an artist who captures the heart of the world in her black and white shots.

While she uses all sort of tricks to get a grip on her bad working memory in order not to lose her present and her past, the present and history of a people plays an important part in The Sleeping Nymph. Is history another passion of yours that you use in your books?

History is a great passion of mine. I often investigate it through people's memories: personal memory that becomes collective, and finally historical. It encloses mystery, it implies also emotional investigation. History tells us about our origins.


Copyright pictures Beatice Mancini

Te winnen: De slapende nimf GESLOTEN

De slapende nimf van Ilaria Tuti kreeg gisteren maar liefst de volle vijf kraaien van onze recensente. Vandaag hebben we het interview met Ilaria online in zowel de Engelse als de Nederlandse versie.Tijd voor ook nog een winactie met het boek.


Inhoud
"Mijn naam is Teresa Battaglia en ik ben een commissaris gespecialiseerd in profilering. Cold cases, dat is het enige wat ik nu aankan. Maar deze zaak is complexer dan ik had verwacht. Ik moet erachter komen wat er met De slapende nimf is gebeurd. Dit kan mijn laatste zaak zijn. En voor het eerst in mijn leven ben ik zo bang dat ik niemand kan redden, zelfs mijzelf niet.' Na Kind 39, de Italiaanse thrillersensatie, keert de onalledaagse commissaris Teresa Battaglia terug: een trots en ontembaar karakter, soms ruw, altijd meelevend. Een duistere zaak rondom een gevaarlijk schilderij, in een landschap van bedrieglijke schoonheid, waar ondoordringbare bossen en onbereikbare bergtoppen hun geheimen niet snel prijsgeven.

Dan de twee vragen die je moet beantwoorden en opsturen naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Ilaria:

1. In de recensie van gisteren tegen het einde wordt het boek vergeleken met een voorwerp: welk voorwerp is dat?
2. In het interview van vandaag heeft Ilaria het over een fotograaf: welke is dat?

De winnaar: Jantsje Pasma

De slapende nimf van Ilaria Tuti

Titel: De slapende nimf
Auteur: Ilaria Tuti
Uitgeverij: Xander Uitgevers
Publicatiedatum: januari 2020
Recensie door: Anita
Kraaien: 5


Niemand kan zich bevrijden van het verleden

De vondst van ‘De slapende nimf’ -een schilderij gemaakt met bloed komend uit een mensenhart - van Alessio Andrian betekent voor Teresa Battaglia en haar team de start van een nieuwe cold case. Wie was dat beeldschone meisje? Wat gebeurde er 70 jaar geleden?

Teresa Battaglia, een commissaris op leeftijd, is geen gemakkelijke tante. Ze is bot, venijnig en dominant. Tot hier een eerste indruk. In het verhaal leer je haar best goed kennen en dan krijg je algauw een heel ander en meer genuanceerd beeld van de politievrouw. Ze is uiterst bekwaam en laat zich leiden door haar ervaring en intuïtie; ze ziet en voelt dingen die anderen niet zien. Echter, gezondheidsproblemen (diabetes en Alzheimer) maken dat ze het gevoel heeft haar greep op de werkelijkheid te verliezen. Met behulp van haar dagboek en raadsels die ze zichzelf oplegt, probeert ze weerwerk te bieden. Haar angst voor de leegte die haar wacht, vergezelt haar het hele verhaal door. Het is zoals ze zelf zegt: “Dit onderzoek is een reis in mezelf.”

Haar team bestaande uit Massimo Marini, De Carli, Parisi en later Blanca en haar hond Smokey staan als één man achter haar. Een groot trauma uit haar verleden maakt dat er zich een heel speciale band ontwikkelt tussen Teresa en Massimo. Deze laatste vecht ook tegen de demonen uit zijn verleden en kan daarbij rekenen op de onvoorwaardelijke steun van Battaglia.

Het mysterie rond het schilderij brengt het onderzoeksteam naar Val Resia, een klein Italiaans bergdorpje ingesloten tussen de Alpen.

Langzaam wordt duidelijk dat het citaat waarmee het boek begint perfect past in de verhaallijn: ‘Tempus valet, volat, velat, - ‘Ik ben alles wat is geweest, wat is en wat zal gebeuren en geen sterveling zal ooit mijn sluier oplichten.’ (De Iside et Osiride, Plutarchus)

Passages in het heden wisselen af met de gebeurtenissen die zich voordeden 70 jaar geleden: een heftig stuk geschiedenis beleefd door partizanen, nazi’s en Resianen. Een hele gemeenschap komt tot leven: oude gebruiken, occultisme, vrouwelijk sjamanisme, verering van de vrouwelijke goddelijkheid (Isis), diefstal van cultureel erfgoed, devotie tot in het extreme schilderen de Resiaanse gemeenschap. Het verhaal is gebouwd op legenden, magie, mysterie, mystiek en filosofische beschouwingen. ‘De slapende nimf’ wordt opgedragen aan alle vrouwen van vandaag en morgen.

Mooie trage zinnen onderstrepen de trage voortgang van het onderzoek en doen de lezer genieten. Mooie metaforen, rake beschrijvingen, het leest als poëzie. ‘De slapende nimf’ is een schilderij in woord en klank! Je kan zowaar het virtuoze vioolspel van ‘De duivelsthriller’ horen weerklinken tussen de bomen.

De spanning laat even op zich wachten, maar naar het einde van het verhaal toe gaat het tempo de hoogte in en raak je samen met de personages bevangen en geïntoxiceerd. Het einde van het boek verklaart meteen het eerste hoofdstuk (Het einde). De cirkel is rond.

Ilaria Tuti heeft dit boek gebaseerd op een bestaand bergdorp, echt bestaande personen en waargebeurde feiten die mooi verwerkt zijn in een fictief verhaal. Een pareltje als je ’t mij vraagt.

Ik geef dit boek 5 sterren.  

Ilaria Tuti ondervraagd...

Ilaria Tuti is de auteur van Kind 39, waar de recensie gisteren online stond. Wij mochten haar een stel vragen voorleggen:


*Wie is Ilaria Tuti ? Welke 5 woorden beschrijven je het beste en waarom ?

Ik ben geboren in een klein dorp in het noordoosten van Italië, dichtbij Oostenrijk en Slovenië. Ik woon daar nog altijd met mijn man Paolo, onze 2-jarige dochter Jasmine en onze 2 honden. Al sinds ik een kind was bracht ik mijn tijd graag buiten in de natuur door en deze gevoelens en herinneringen komen terug in de verhalen die ik schrijf.

Ik heb een diploma in economie en beheer openbare aanbestedingen voor een privébedrijf. Ik hou van lezen, schrijven, schilderen, koken. Ik hou ook van fotografie. De vijf woorden zijn:

Privé (ik spreek niet veel over mezelf)

Arachnophobe (schrik voor spinnen) (ik probeer het probleem te overwinnen, met slechte resultaten)

Tsundoku (een Japans woord: ik koop boeken dwangmatig, meer dan ik ooit kan lezen)

Rustig (ik houd van de stilte, de oersymfonie van de natuur, goede sfeer)

Creatief (ik denk altijd aan iets nieuws om uit te vinden)



*Hoe kwam je op het plot voor je eerste boek ?
Het speelt zich af in mijn bergen, bevroren en mysterieus, en toch vol leven.
Mijn land is erg belangrijk voor mij, met zijn duizendjarige geschiedenis, de ongerepte natuur, de mysterieuze charme van pre-christelijke tradities en zijn krachtige suggesties. Het gevoel ergens thuis te horen dat ik voel, is erg sterk. Mijn bergen zijn het ware kloppend hart van het boek. Terwijl ik aan het schrijven was, voelde ik de behoefte om de emoties over te brengen die deze plekken in mij opwekken. Woorden waren niet genoeg; de beschrijvingen konden niet eindigen met een punt aan het einde van de zin: ze moesten een echo creëren in de lezer. Daarom probeerde ik een zintuiglijke roman te schrijven: ik gebruikte schaduwen en lichten, geuren, het gevoel van hitte en vorst op de huid, kleuren, de primitieve melodie van het bos, de hitte van de holen, de adem van de dieren in de nacht...
Voor de beschrijving van de moordenaar - een geest die onbekend is in de handleidingen van de criminele psychologie - heb ik inspiratie gehaald uit een echt feit (een psychologisch onderzoek).
Teresa Battaglia is een ongewone protagonist in een thriller - een politie-inspecteur van in de zestig die lijdt aan diabetes en die geconfronteerd wordt met een potentieel verwoestende nieuwe diagnose. Drie jaar geleden ben ik op haar gekomen: een beetje groezelig maar medelijdend, worstelend met overgewicht, ze is een vrouw met prachtige moederlijke en beschermende instincten, hoewel ze zelf nooit moeder is geweest. Ze is zo goed in haar werk omdat ze een rationeel wezen is, maar ze weet wanneer haar hart haar moet leiden.
De echte inspiratie voor het karakter van Teresa Battaglia is de kracht van gewone vrouwen die een pantser uit hun eigen onzekerheden hebben gemaakt en die moeilijkheden hebben getransformeerd in een hymne voor het leven. Deze roman is ook gewijd aan de vele vrouwen die elke dag vermoeider worden en die eenzaamheid en ziekte bestrijden: mogen zij nooit ophouden zichzelf lief te hebben.


* Welk personage in het boek heeft de meesten van jou erin?

Teresa, behalve haar temperament, is het soort persoon dat ik altijd zou willen zijn: rechtdoor, medelevend, met grote integriteit.



* Kind39 is je eerste boek en wordt verkocht aan verschillende landen: hoe vind je dat?

Ik voel een immense dankbaarheid jegens alle mensen die het mogelijk hebben gemaakt. Ik voel dat ik een grote verantwoordelijkheid heb ten opzichte van de lezers die van deze roman houden, de boekverkopers, de bloggers en de journalisten die geloofden in zijn potentieel. Ik wil ze alleen mijn allerbeste verhaal geven.



* Heb je een schrijfroutine of schrijfrituelen, en zo ja, welke?

Ik hou van het verzamelen van dagboeken. Ik koop ze bij elke reis die ik maak, elke keer als ik naar een boekenwinkel ga. Dus deze zijn mijn schrijfroutine: wanneer ik me klaarmaak om een ​​nieuw verhaal te schrijven, kies ik het dagboek dat ik het meest geschikt vind voor die sfeer. Ik schrijf de datum, misschien een titel die ik in gedachten heb, en begin met het schrijven van de

eerste aantekeningen.



* Wat was de soundtrack terwijl je aan het schrijven was? Luister je tijdens het schrijven naar muziek?

Ik hou van de hedendaagse componisten van soundtracks: Hans Zimmer, James Newton Howard en Steve Jablonsky. Ik luisterde naar hun muziek terwijl ik Kind 39 aan het schrijven was.

Muziek Hans Zimmer

* Plot je je boek van begin tot einde en schrijf je het dan neer of laat je je personages het verhaal leiden en zien waar ze je naartoe nemen?

Ik teken het hoofdstuk voor hoofdstuk uit, van begin tot het einde: ik moet elk idee, fragmenten van dialogen, situaties, sfeer opschrijven ... Dan, wanneer het plot klaar is, kan ik me eindelijk toewijden aan het echte schrijven, zonder me zorgen te hoeven maken over iets anders dan het pure plezier van het spelen met woorden.



*Wat kan je afleiden van schrijven ?

Eigenlijk is mijn dochter een grote afleiding !


*Welke boeken lees je zelf graag ?

Ik lees heel verschillende genres, fictie en non-fictie. Ik hou vooral van Primo Levi, Umbert Eco, Stephen King. Dan Raymond Carver, Michela  Murgia, Joe R. Lansdale, Gillian Flynn, Jo Nesbø, Camilla Läckberg en zo veel anderen… Ik ben een heel nieuwsgierig persoon, ik vind het leuk om geschiedenis te studeren, psychologie, antropologie. Nu ben ik bv. een boek aan het lezen over de Lombard goudsmeedkunst en de connecties met heidense religie.



Ik hou van criminele psychologie en profilering omdat ze licht werpen op de diepten van de menselijke geest. Ze laten ons begrijpen dat de grens tussen goed en kwaad niet zo duidelijk is als we willen denken. Monsters bestaan ​​niet: seriemoordenaars zijn mensen, net als wij, en meestal waren het mishandelde kinderen.



*Wanneer heb je ontdekt dat je een schrijver wou zijn ?

Het was een traag pad: eerst begon ik te schilderen, toen ik een klein kind was dat nauwelijks een penseel kon vasthouden. Toen ik een tiener was, werd ik gepassioneerd door fotografie. Als volwassene realiseerde ik me dat ze middelen en mysterieuze manieren waren om verhalen te vertellen. De portretten waren personages, de landschappen waren de plaatsen van de verhalen die ik in gedachten vertelde. Op dat moment was beginnen met schrijven natuurlijk.



*Kan je een paar boeken noemen die we moeten lezen ?

If this is a man – Primo Levi

Salem’s lot – Stephen King

The name of the rose – Umberto Eco

Gone girl – Gillian Flynn

Bloody January – Alan Parks

Cathedral – Raymond Carver

Accabadora – Michela Murgia

Phantoms – Dean Koontz

…

*Ben je al een nieuw boek bezig ?

Natuurlijk ! Ik heb zo veel verhalen te vertellen.



* Kun je hier al wat over vertellen?

Mijn tweede roman met Teresa Battaglia zal in mei 2019 in Italië worden uitgebracht. De titel is Sleeping Nymph. Ook deze roman speelt zich af in mijn land. Het seizoen zal anders zijn: een weelderige lente, vol symboliek. Het gaat over een weinig bekende vallei met een buitengewone geschiedenis, een mysterieus schilderij en een liefdesverhaal dat de decennia overspant en de dood overleeft. Het overleeft eigenlijk meer dan een dood.



Dank je wel! Het was een plezier.


Ilaria

Ilaria Tuti questioned

The writer of (in Dutch) Kind 39 was questioned by us

Hi! I am so glad to be with you Thrillerlezers!

*Who is Ilaria Tuti? Which five words will described you best and why?
I was born in a little village in the northeast of Italy, near Austria and Slovenia. I still live there with my husband Paolo, our two-year-old daughter Jasmine and two dogs. Since I was a child, I loved spending my spare time close to nature and these feelings and memories are present in the stories that I write.
I have a degree in economics and I manage public procurements for a private company. I like reading, writing, painting, cooking. I also like photography. The five words:
Private (I don’ speak very much about me)
Arachnophobe (I am trying to overcome the problem, with poor results)
Tsundoku (a Japanese word: I buy books compulsively, more than I can ever read)
Quiet (I love the silence, the primordial symphony of nature, smooth atmospheres)
Creative (I am always thinking about something new to invent)


*How did you come up with the plot of this first book?
The settings are my mountains, frozen and mysterious, and yet full of life.
My land is very important to me, with its millennial history, intact nature, the arcane charm of pre-Christian traditions and its powerful suggestions. The sense of belonging that I feel is very strong.
 My mountains are the true beating heart of the book. While I was writing, I felt the need to convey the emotions that these places arouse to me. Words were not enough; the descriptions could not end with a dot at the end of the sentence: they had to create an echo in the reader. That is why I tried to write a sensory novel: I used shadows and lights, smells, the sensation of heat and frost on the skin, colours, the primitive melody of the forest, the heat of the burrows, the breaths of the animals in the night...
For the description of the killer – a mind unknown to the criminal psychology manuals – I took inspiration from a real fact (a psychological research).
Teresa Battaglia is an unusual protagonist for a thriller – a Police Inspector in her sixties, suffering from diabetes and facing a potentially devastating new diagnosis. She appeared in my mind three years ago: slightly tetchy but compassionate, struggling with being overweight, she is a woman with wonderful maternal and protective instincts, though she has never been a mother herself. She is so good in her job because she is a rational being, but she knows when to let her heart guide her. The real inspiration behind Teresa Battaglia’s character is the strength of ordinary women who have made an armour out of their own insecurities and who have transformed difficult circustamces into a hymn to life. This novel is also dedicated to the many women who wake up more tired every passing day, and who battle solitude and illness: may they never cease to love themselves.



*What character in the book has most of you in it?
Teresa, beyond her temperament, is the kind of person that I would always want to be: straight, compassionate, with great integrity.

*Kind39 is your first book and is sold to several countries: how are your feelings about that?
I feel immense gratitude towards all the people who made it possible. I feel I have a great responsibility towards the readers who loved this novel, the booksellers, the bloggers, and the journalists who believed in its potential. I want to give them only my very best story.


*Do you have a writing-routine or any writing rituals, and if so, what are they?
I love collecting diaries. I buy them in every trip that I make, every time I go into a bookstore. So they are my writing-routine: when I get ready to write a new story, I choose the diary that I feel most suitable for those atmospheres. I write the date, maybe a title that I have in mind, and start writing the first notes.


* What was the soundtrack while you were writing? Are your listening to music while writing?
I love the contemporary composers of soundtracks: Hans Zimmer, James Newton Howard, and Steve Jablonsky. I listened to their music while I was writing Kind 39.

Hans Zimmer You tube


*Do you plot out your book from start to finish and then write it down or let you your characters lead the story and see where they take you?
I plot it out chapter by chapter, from start to the end: I need to write down every idea, excerpts of dialogues, situations, atmospheres… Then, when the plot is ready, I can finally dedicate myself to real writing, without having to worry about anything other than the pure pleasure of playing with words.

*What can distract you from writing?
Actually, my daughter is a great distraction!

*What kind of books do you like to read yourself?
I read very different genres, fiction and non-fiction. I love Primo Levi, Umberto Eco, Stephen King, above all. Then Raymond Carver, Michela  Murgia, Joe R. Lansdale, Gillian Flynn, Jo Nesbø, Camilla Läckberg  and so many others... I am a very curious person, I like studying history, psychology, anthropology. Now, for example, I am reading a book about the Lombard goldsmith art and its connections with pagan religion.
I love criminal psychology and profiling because they throw light on the depths of human mind. They make us understand that the line between good and evil is not as clear as we like to think. Monsters do not exist: serial killers are human beings, just like us, and most of the times they were abused children.


*When did you discover you wanted to be a writer?
It was a slow path: first, I started painting, when I was a little child that could barely hold a brush. Then, when I was a teenager, I became passionate about photography. As an adult, I realized that they were mediate and mysterious ways to tell stories. The portraits were characters, the landscapes were settings of the stories that I was telling in my mind. At that point, starting to write was natural.

*Can you name some books we have to read?

If this is a man – Primo Levi
Salem’s lot – Stephen King
The name of the rose – Umberto Eco
Gone girl – Gillian Flynn
Bloody January – Alan Parks

Cathedral – Raymond Carver
Accabadora – Michela Murgia
Phantoms – Dean Koontz
…


*Are you already working on a new book?
Of course! I have so many stories to tell.

*Can you shed some light already?
My second novel with Teresa Battaglia will be released in Italy in May 2019. The title is Sleeping Nymph. Also this novel is set in my land. The season will be different: a lush spring, full of symbolism. It speaks about a little-known valley with an extraordinary history, a mysterious painting and a love story that spans the decades and survives death. Actually, it survives more than a death.

Thank you very much! It was a pleasure.

Ilaria

Kind 39 van Ilaria Tuti

Titel: Kind 39
Auteur: Ilaria Tuti
Uitgeverij: Xander uitgevers B.V.
Publicatiedatum: Januari 2019
Recensie door: Tamara
Kraaien: 4


Teresa Battaglia is een gedreven commissaris met een enorm talent voor het profileren van daders. Maar haar sterkste wapen, haar brein, begint haar langzaam in de steek te laten. En dat terwijl ze voor een belangrijke zaak staat. Samen met haar onervaren collega Massimo stort Teresa zich op de zaak van het lijk met de uitgestoken ogen. Ze voelt aan alles: er zullen meer doden volgen. Waarom verminkt iemand op zo'n gruwelijke wijze de lichamen van zijn slachtoffers? En welke andere geheimen verbergt het onheilspellende bergdorp in de Alpen?


“Hij heeft haar neus en oren afgebeten mompelde ze.”


Dit boek kent diverse verhaallijnen. Zo zit je in 1974 in het gebouw wat zij “de School”noemen. Daar maak je kennis met kind 39. Dan zit je weer in het heden middenin een moordonderzoek of zit je bij de kinderen. Al deze verhaallijnen waren in het begin steeds maar 1 hoofdstuk, wat voor mij het zeker niet aantrekkelijk maakte. Af en toe was ik even de draad kwijt. Het verleden werd wel bovenaan vermeld, maar het duurde bij mij soms even of ik nu bij Battaglia, de kinderen of de moordenaar zat. Ik vond het vooral rommelig overkomen. Later in het boek werden de lijnen wat meer uitgesmeerd over de hoofdstukken wat het meteen heel anders deed lezen voor mij.

Het verhaal zelf is echt prachtig! Origineel, spannend en vooral “weer eens wat anders”.

Echter was het de schrijfstijl van deze Tuti die mij niet aansprak. Zinnen als “ De duisternis verwelkomde hun hartenklop als een vochtige moederschoot” ( say what?!) zorgde ervoor dat ik gewoon niet geheel in het verhaal opging. Battaglia werd ook neergezet als een norse dame waar ik zelf met een middelvinger in de lucht voor was weggelopen. Terwijl haar collega Massimo alles eraan doet om “vriendjes” met haar te worden, doet zij niets anders dan hem afbekken. Nee, deze dame heb ik zeker niet in mijn hart gesloten. Wel vond ik mooi hoe haar aandoening langzaam grip op haar krijgt. Je proeft goed de wanhoop, angst en vooral de onwetendheid hierin heel goed.

Het was voor mij ook de schrijfstijl die een kraai heeft laten wegvliegen ( al zullen er zeker lezers zijn, die haar manier van schrijven beter kunnen waarderen dan dat ik dat deed.)


Al had ik ook graag meer willen lezen van de moordenaar. Je leest wel hoe het hem verlopen is in de jaren, maar ik had wat meer erover willen lezen. Toch kwamen een paar dingen onverwachts, wat mijn wenkbrauwen boven de leesbril deed opstijgen. Het einde had van mij ook iets beter uitgewerkt mogen worden. Het klooster, de moordenaar in de cel en het gebeuren met de baby had veel meer aandacht mogen hebben.


Al met al... Een goed , spannend boek wat zeker de moeite waard is.



Komt dit boek in mijn pareltjes boekenkast?: Ja! Misschien dat ik hem over een x aantal jaren weer herlees en de manier van schrijven dan wel pakt.
Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Oh dat zeker!
Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: Dat ook, maar alleen als je tegen afgebeten oren kan ;)

Actie 5 GESLOTEN

Op 4 januari kwam 'Kind 39' uit van Ilaria Tuti

Commissaris Teresa Battaglia is buitengewoon getalenteerd, een vakvrouw die niet rust tot het ware verhaal achter de gruwelijke daden van de meest zieke criminele geesten naar boven komt. En het is ook een vrouw met issues: ze krijgt haar gewicht maar niet onder controle en ze lijkt steeds meer van haar geheugen te verliezen. 
Samen met haar jonge en onervaren collega Massimo stort Teresa zich op de zaak van het lijk in het bos met de uitgestoken ogen. Het blijkt niet het enige lijk... Waarom verminkt iemand op zo'n gruwelijke wijze de lichamen van zijn slachtoffers? Welke andere geheimen verbergt het ijzingwekkende decor van dreigende Alpen rondom het onheilspellende bergdorp?

Intrigerend of niet? Vandaag kan jij het boek winnen?
Wat te doen?Wij willen graag van jou weten uit welk land de auteur van dit boek komt?
Stuur jouw antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com ovv Kind39. 

WINNAAR: Bryan uit Landgraaf

Vandaag komt uit...

Op 4 januari komt Kind 39 uit van Ilaria Tuti

Commissaris Teresa Battaglia is buitengewoon getalenteerd, een vakvrouw die niet rust tot het ware verhaal achter de gruwelijke daden van de meest zieke criminele geesten naar boven komt. En het is ook een vrouw met issues: ze krijgt haar gewicht maar niet onder controle en ze lijkt steeds meer van haar geheugen te verliezen. 
Samen met haar jonge en onervaren collega Massimo stort Teresa zich op de zaak van het lijk in het bos met de uitgestoken ogen. Het blijkt niet het enige lijk... Waarom verminkt iemand op zo'n gruwelijke wijze de lichamen van zijn slachtoffers? Welke andere geheimen verbergt het ijzingwekkende decor van dreigende Alpen rondom het onheilspellende bergdorp?

Kind 39 kan zich meten met de beste Europese thrillers van dit moment: menselijk, gruwelijk en adembenemend spannend!

‘Kind 39 is een thriller. Maar het vertelt, door middel van mysterie en dood, over het leven. En stelt je de vraag: hoe belangrijk is het om liefde van je ouders te krijgen als je jong bent?’ – Vanity Fair

‘Een thriller die onder je huid kruipt. **** ’ – Marie Claire

Ilaria Tuti woont in Udine, een provincie in het noorden van Italië. Ze studeerde economie en is naast schrijver ook schilder en illustrator. Met dit debuut behaalde Tuti reeds een groot succes, en voegt dit aanstormend Italiaans talent zich bij een rijtje met Luca D’Andrea, Pierre Lemaitre en Franck Thilliez.