De slapende nimf van Ilaria Tuti

Titel: De slapende nimf
Auteur: Ilaria Tuti
Uitgeverij: Xander Uitgevers
Publicatiedatum: januari 2020
Recensie door: Anita
Kraaien: 5


Niemand kan zich bevrijden van het verleden

De vondst van ‘De slapende nimf’ -een schilderij gemaakt met bloed komend uit een mensenhart - van Alessio Andrian betekent voor Teresa Battaglia en haar team de start van een nieuwe cold case. Wie was dat beeldschone meisje? Wat gebeurde er 70 jaar geleden?

Teresa Battaglia, een commissaris op leeftijd, is geen gemakkelijke tante. Ze is bot, venijnig en dominant. Tot hier een eerste indruk. In het verhaal leer je haar best goed kennen en dan krijg je algauw een heel ander en meer genuanceerd beeld van de politievrouw. Ze is uiterst bekwaam en laat zich leiden door haar ervaring en intuïtie; ze ziet en voelt dingen die anderen niet zien. Echter, gezondheidsproblemen (diabetes en Alzheimer) maken dat ze het gevoel heeft haar greep op de werkelijkheid te verliezen. Met behulp van haar dagboek en raadsels die ze zichzelf oplegt, probeert ze weerwerk te bieden. Haar angst voor de leegte die haar wacht, vergezelt haar het hele verhaal door. Het is zoals ze zelf zegt: “Dit onderzoek is een reis in mezelf.”

Haar team bestaande uit Massimo Marini, De Carli, Parisi en later Blanca en haar hond Smokey staan als één man achter haar. Een groot trauma uit haar verleden maakt dat er zich een heel speciale band ontwikkelt tussen Teresa en Massimo. Deze laatste vecht ook tegen de demonen uit zijn verleden en kan daarbij rekenen op de onvoorwaardelijke steun van Battaglia.

Het mysterie rond het schilderij brengt het onderzoeksteam naar Val Resia, een klein Italiaans bergdorpje ingesloten tussen de Alpen.

Langzaam wordt duidelijk dat het citaat waarmee het boek begint perfect past in de verhaallijn: ‘Tempus valet, volat, velat, - ‘Ik ben alles wat is geweest, wat is en wat zal gebeuren en geen sterveling zal ooit mijn sluier oplichten.’ (De Iside et Osiride, Plutarchus)

Passages in het heden wisselen af met de gebeurtenissen die zich voordeden 70 jaar geleden: een heftig stuk geschiedenis beleefd door partizanen, nazi’s en Resianen. Een hele gemeenschap komt tot leven: oude gebruiken, occultisme, vrouwelijk sjamanisme, verering van de vrouwelijke goddelijkheid (Isis), diefstal van cultureel erfgoed, devotie tot in het extreme schilderen de Resiaanse gemeenschap. Het verhaal is gebouwd op legenden, magie, mysterie, mystiek en filosofische beschouwingen. ‘De slapende nimf’ wordt opgedragen aan alle vrouwen van vandaag en morgen.

Mooie trage zinnen onderstrepen de trage voortgang van het onderzoek en doen de lezer genieten. Mooie metaforen, rake beschrijvingen, het leest als poëzie. ‘De slapende nimf’ is een schilderij in woord en klank! Je kan zowaar het virtuoze vioolspel van ‘De duivelsthriller’ horen weerklinken tussen de bomen.

De spanning laat even op zich wachten, maar naar het einde van het verhaal toe gaat het tempo de hoogte in en raak je samen met de personages bevangen en geïntoxiceerd. Het einde van het boek verklaart meteen het eerste hoofdstuk (Het einde). De cirkel is rond.

Ilaria Tuti heeft dit boek gebaseerd op een bestaand bergdorp, echt bestaande personen en waargebeurde feiten die mooi verwerkt zijn in een fictief verhaal. Een pareltje als je ’t mij vraagt.

Ik geef dit boek 5 sterren.