Ilaria Tuti nog een keer ondervraagd

C: Beatice Mancini

Na haar eerste boek Kind 39 met commissaris Teresa Battaglia, kwam zij dit jaar met het boek The sleeping beauty. Het boek ontving al mooie recensies en ook onze recensent is onder de indruk van de mooie poetische zinnen.

 Wij mochten haar wat vragen stellen:

Is De slapende nimf geïnspireerd op een bestaand schilderij?

De slapende nimf heeft het gezicht van twee foto's genomen door een Chinese fotograaf, Zhang Jingna. Toen ik die twee portretten zag, begon ik me een nieuw verhaal in te beelden. 

Zoniet, waarom koos je een schilderij als vertrekpunt van deze thriller?

Ik hou van visuele kunst en schilderen was mijn eerste passie: vanaf het moment dat ik in staat was een borstel in mijn hand te houden, begon ik te schilderen en dat heb ik mijn hele leven gedaan. Later besefte ik dat de portretten en de landschappen die ik aan het schilderen was, een visualisatie waren van de de personages en settings van de verhalen die ik mezelf aan het vertellen was, ze groeiden in mijn gedachten. Visuele kunst was een deel van het pad dat me naar het schrijven heeft geleid. 

Het boek leest als een schilderij.  De levensechte, mooie en  gedetailleerde woordschilderijtjes van de natuur maken dat je als lezer de indruk hebt zelf in het bos aanwezig te zijn.  Ooit de ambitie gehad om woord in beeld om te zetten?

Dankjewel. Ja, ik probeer woorden in verbeelding te brengen en verbeelding in woorden. Ik hou van het mixen van kunstvormen, waarbij ik de gebieden van creativiteit met elkaar besmet. Ik denk dat mijn liefde voor schilderen en fotografie voelbaar is in de manier waarop ik schrijf: licht en schaduwen, transparantie die suggesties creëert, om zo de lezer in mijn wereld te brengen en diepte te brengen aan de illusie.

Onder het lezen gaat de lezer van de ene mooie beschrijving over naar de volgende.  Echt poëzie.  Is poëzie een passie van jou?

Ja, zeker. Ik lees veel poëzie terwijl ik mijn boeken schrijf. Het helpt om mijn gevoelens naar boven te brengen, ik moet geraakt worden door woorden. Ik hou van haku poëzie, (enz)

Schrijf je naar het voorbeeld van een auteur die je bewondert?

Ik respecteer en hou van veel auteurs, ze zijn allemaal referenties die ik dag per dag bestudeer, maar degene die me het meest heeft beïnvloed is Stephen King, door velen onterecht beschouwd als een horror-only auteur. Hij kan een mens en de wereld beschrijven zoals er maar zelden kunnen.

C: Zhang

Bij het schrijven van een boek, heb je dan van meet af aan een goed idee over hoe en waar het verhaal heen gaat of is het zoals Battaglia het omschrijft in De slapende nimf: een draadje dat je op- of afrolt dat je naar de ontknoping leidt, aanwijzing voor aanwijzing?

Ik schrijf volgens een hele precieze volgorde. Ik spendeer veel maanden aan het opbouwen van het verhaal: hoofdstuk per hoofdstuk. Ik markeer alle kruispunten, fragmenten van dialoog, suggesties van dingen die ik wil scheppen … Zoals Teresa Battaglia ben ik bang om te vergeten, dus schrijf ik alles neer dat me te binnenschiet. Ik doe dit vanaf de proloog tot de epiloog en dan check ik dat alles werkt, voor ik aan het schrijven van het boek begin.

In Kind 39 gebeurt een gruwelijke moord in een Italiaans bergdorpje in de Alpen.  In De slapende nimf speelt alweer een afgelegen bergdorp Val Resia een rol. Bovendien is Slovenië ook niet veraf.  Is deze keuze beïnvloed door ankerpunten in jouw eigen leven?

Mijn land – Friuli – is erg belangrijk voor me, het gevoel van daar te horen is erg sterk. Mijn bergen, de natuur zijn belangrijke symbolen die ik gebruik om tot de lezer te spreken. Het bos was de eerste vorm van menselijkheid en bewaarde veel geschiedenis van onze voorouders. Ik probeer dit allemaal te beschrijven met dat gevoel van bewondering dat ik als kind voelde.

Waarom kies je met Battaglia voor een commissaris op leeftijd die bovendien kampt met gezondheids- en geheugenproblemen?

Ik wilde een stem geven aan het type van vrouw die gewoonlijk geen krijgt. Teresa Battaglia is duizenden vrouwen in één. Ze vertegenwoordigt de schoonheid van normaal-zijn, de kracht dat het vergt om het leven onder ogen te komen wanneer er zaken niet goed lopen. Ze komt niet overeen met de standaard esthetische waarden die onze maatschappij op ons legt en worstelt elke dag met de realiteit van een maatschappij die nog altijd niet aan gelijkheid van geslachten doet. Ze vecht tegen ziekte, eenzaamheid, veroudering, net als miljoenen anderen. Maar ze heeft het innerlijke vuur om er elke dag weer te staan.

c: Zhang

Had je iemand voor ogen bij het uittekenen van haar personage?

Voor haar gezicht, voor de drang naar vrijheid en voor de magnetische aantrekking van een leider werd ik geïnspireerd door Letizia Battaglia, een van de belangrijkste fotografes ter wereld. Letizia Battaglia was de eerste vrouw in Italië die fotojournaliste werd in het Palermo van de jaren zeventig, een stad die verwoest werd door maffia criminaliteit. Maar ze is ook een uitzonderlijk en uiterst verfijnd fotografe, een artieste die de wereld vat in haar zwart-witte shots.


Terwijl ze door haar slecht werkende geheugen allerlei trucjes moet gebruiken om haar greep op haar heden en verleden niet te verliezen, speelt het verleden en de geschiedenis van een volk in De slapende nimf een belangrijke rol.  Geschiedenis, nog een passie van jou die je in je boeken verwerkt?

Geschiedenis is een grote passie van me. Ik investeer er veel in door de herinneringen van mensen: persoonlijke herinneringen die samen één grote vormen, en uiteindelijk historisch worden. Het omvat mysterie, het suggereert emotioneel onderzoek. Geschiedenis vertelt ons waar we vandaan komen.