Interview met Terrence Lauerhohn

 Hallo Terrence, wat leuk dat we jou wat vragen mogen voorleggen naar aanleiding van je nieuwste thriller Kluizenaar.

 

Zou jij je allereerst willen voorstellen aan onze lezers en leden van Thrillerlezers?

Ik ben eigenlijk Peter Scheefhals (geboren in 1960), maar ik schrijf onder het pseudoniem Terrence Lauerhohn. In 2011 schreef ik mijn eerste (sciencefiction)roman Noptula (niet meer nieuw verkrijgbaar) . Sindsdien heb ik nog zeven boeken geschreven: De Negen Cirkels (ook niet meer nieuw verkrijgbaar) Wegversperring, Nirwana, Blauwe Bonen, Zielenmenners, De Kluwen en mijn nieuwste thriller, Kluizenaar. Ook verschenen er verschillende kortverhalen van mij in de USA en in een aantal Nederlandse verhalenbundels. Ik woon en schrijf in Rilland (Zeeland), aan de overkant van de Westerschelde, tegenover het fictieve dorp Straatendamme uit Kluizenaar.

 

Hoe ben je ertoe gekomen om op een toch iets latere leeftijd ineens boeken te gaan schrijven?

Dankzij een gril, die zomaar ineens in mij opkwam. Tot dan toe heb ik nooit aan het schrijven van boeken gedacht.

 Ik vond Kluizenaar een behoorlijk heftig boek. Hoe ontstond het idee voor het schrijven van specifiek dit boek en hoe ontstaat een boek bij jou in het algemeen?

Ik haal mijn inspiratie uit het nieuws, andere voorvallen, van de straat... overal vandaan, zeg maar. Het dorp Doel, wat model heeft gestaan voor Straatendamme in Kluizenaar, intrigeert mij al jaren. Ik kon me gewoon niet indenken dat er vlak bij mij een spookdorp bestond. Op een gegeven moment stelde ik me voor hoe het zou zijn om de enige bewoner van zo’n dorp te zijn. Daarmee werd het toen nog prille idee voor Kluizenaar geboren.

 

Wat is het geheim achter het fictieve dorpje Straatendamme?

Straatendamme is gebaseerd op het non-fictieve dorp Doel, gelegen tegen de Nederlandse grens in Zeeuws Vlaanderen. Ik kan daar zo op uitkijken als ik boven op de Westerscheldedijk bij Rilland, waar ik woon, sta.

 

Kende je de geschiedenis van het verlaten Vlaamse dorpje Doel al of hoe ben je daar anders achter gekomen? Doe jij je research meestal via internet of ga je liever zelf naar de locaties toe, die een rol spelen in je boek?
Ik kende de geschiedenis van Doel al een tijdje voordat ik Kluizenaar schreef. De meeste informatie voor mijn verhalen haal ik van het internet of ik kijk voornamelijk documentaires over de onderwerpen in mijn boeken.

 

Heel zijdelings wordt Covid even ter sprake gebracht in het verhaal van de Kluizenaar. Is Covid, en alles daar omheen, voor jou persoonlijk, van grote invloed geweest op je schrijven, research doen, uitbrengen en promoten van je boeken?

Het was de eerste pandemie die ik meemaakte (wat voor ons allemaal geldt) en hij liet een grote indruk achter op mij. Ik hoor ook bij de kwetsbare groep en ik voelde me tijdens de pandemie enigszins overgeleverd aan het verantwoordelijkheidsgevoel en de goodwill van mensen die veel minder risico liepen dan ik. Dat viel me vaak erg zwaar, omdat ik nogal eigenzinnig ben aangelegd en liever niet van iemand te veel afhankelijk ben. Maar ik heb veel geschreven in die tijd, en de nodige research gedaan, waardoor ik mijn aandacht vooral op die nieuwe manuscripten kon richten.

 

Voel jij je wel eens een kluizenaar?

Aangezien ik alleen woon, in een klein dorp, krijg ik zo af en toe wel eens het idee dat ik een soort van Kluizenaar ben. Maar ik heb buurmensen waar ik veel mee buurt, en ik heb vrienden, speel basgitaar in een bandje, en ik ben sociaal aangelegd. Dus dat gevoel een Kluizenaar te zijn komt zelden voor en blijft nooit lang.

 

Ik heb mij kostelijk vermaakt met de zwarte cynische humor van Bertrand in combinatie met het toch vrij bizarre verhaal. Mij deed het een beetje denken aan de films van de Gebr. Coen (o.a. Fargo). Houdt je zelf van zulk soort films en zou je Kluizenaar graag verfilmd zien? Wie zou jouw ultieme Bertje zijn in een speelfilm als je mocht kiezen?

Om met de Coen brs. vergeleken te worden... wat een enorm compliment! Zelf ben ik een superfan van deze twee filmmakers en als er een film van hen uitkomt, moet ik hem zien. Misschien heb ik me onbewust toch door deze twee broers laten inspireren bij Kluizenaar.
Mijn ultieme Bertje. Na lang nadenken koos ik Steve Buscemi.

 

Kluizenaar begint vrij rustig maar wordt allengs benauwender totdat je in een razende vaart naar de climax afstevent. Staat de opbouw van een verhaal al meteen vanaf het prille begin bij jou vast of krijgt het tijdens het schrijven steeds meer gestalte en wordt het alsmaar gruwelijker? En als een boek dan eindelijk af is moet je dan ook even bijkomen van je eigen avontuur?

Ik heb Kluizenaar expres een beetje laten tergen voordat ik de clou’s liet ontsnappen. Op een manier dat lezers steeds meer vermoeden dat er een verschrikkelijk iets op de loer ligt, wat zij wél weten, maar de personages niet. In dit verhaal heeft suspense dus een heel belangrijke rol. Hitchcock – master of suspense – zei al dat het veel spannender is als de kijker weet dat er een bom ligt die op een onverwacht moment kán afgaan, terwijl geen van de verhaalpersonages weet heeft van de bom, dan dat de bom werkelijk afgaat. Bij het ontploffen is er alleen de schrik, maar de spanning is daarna meteen grotendeels voorbij.

 

Hoe ontstonden de personages van Kluizenaar? Heb je er biografische en/of autobiografische elementen in verwerkt of misschien karaktertrekjes of situaties die zijn gebaseerd op bestaande mensen uit jouw omgeving?

De personages ontstonden spontaan en dankzij mijn levendige fantasie. Er zitten geen biografische of autobiografisch elementen in dit verhaal verwerkt. Dat doe ik sowieso heel zelden en in die gevallen slechts een heel klein beetje.  

 

Had jij vroeger als kind ook een bijzondere hobby? Zou je daar iets meer over kunnen/willen vertellen? En nu, heb je die hobby nog steeds of is daar iets anders voor in de plaats gekomen?

Ik speel al vanaf mijn achttiende jaar basgitaar (dat is op zich al een heel bijzonder instrument) in bandjes. Ik ben begonnen in punkbandjes en uitgegroeid naar Grunge. Nu speel ik nog in een coverband die van oud materiaal (begin zestiger jaren) naar nieuw materiaal van hedendaagse bands speelt. We heten niet voor niets The Timeflies.

 

Welk kunstvoorwerp zou je zelf graag willen bezitten als geld geen rol speelt?

Daar kan ik kort over zijn. Een standbeeld van Giger, de ontwerper van de alien in Alien.

 

Als ik het goed heb begrepen heb je een overstap gemaakt naar een iets ander soort genre dan wat je tot nog toe meestal schreef (ik denk met uitzondering van Blauwe Bonen), kan je daar iets meer over vertellen?

Ik ontdekte tijdens het schrijven van Wegversperring en Nirwana al dat ik het schrijven van thrillers eigenlijk leuker vind dan het schrijven van fantasy en pure sciencefictionverhalen. Mijn misdaadthriller Blauwe Bonen benadrukte deze voorkeur nog eens. Kluizenaar heeft mij de ogen werkelijk geopend. Nu heb ik nog twee voltooide en genrezuivere thrillermanuscripten klaarliggen.

 

Zou je ooit een uitstapje willen maken naar een totaal andere genre, of zijn er juist genres of onderwerpen waarover je absoluut niet zou willen schrijven?

Ik zie mezelf geen feel-good of romantische verhalen schrijven, (auto)biografische verhalen of non-fiction evenmin. Young Adult hoef je evenmin van mij te verwachten. Ieder zijn smaak, en alle respect voor schrijvers en lezers van die genres, maar het zijn gewoonweg echt niet de mijne.

Daarentegen ga ik geen onderwerp uit de weg, als ik er een goed verhaal omheen kan verzinnen.

 

Welke auteurs bewonder je zelf en welk boek zou bij niemand in zijn boekenkast mogen ontbreken?

Ik ben zo’n beetje opgegroeid met Mary Shelley’s Frankenstein en de verhalen van E. A. Poe, Clark Ashton Smith en H.P. Lovecraft. Ik lees ze nu nog steeds graag, maar ook Stephen King en veel thrillers van Nederlandse en Vlaamse collega’s staan in mijn boekenkast.

 

En tot slot. Welke vraag zijn we nog vergeten aan jou te stellen? Eentje waarvan wij absoluut het antwoord zouden moeten weten? En welke vraag ben je blij dat we hem niet stelden… en mogen we daar dan toch het antwoord op weten?
Ik vind dat de bovenstaande vragen de lading over wie ik ben en waarom ik graag schrijf wel goed dekken, en nee... geen enkele vraag hoef je voor je te houden. Als er toevallig eentje bij mocht zitten die ik niet graag beantwoord of niet kan beantwoorden, blijft het papier onder die vraag gewoon leeg. Ik kan op dit moment niet bedenken welke vragen dat zijn.

 

Terrence, heel erg bedankt voor je tijd en voor alle antwoorden op onze vragen. Héél veel succes met Kluizenaar en met je volgende boek.

Groeten, Karin Knol/namens Thrillerlezers!

 

Nieuwsgierig geworden? Kijk ook eens op de website: www.lauerhohn.nl

Kort geding met Kluizenaar van Terrence Lauerhohn

 

Maar liefst 8 deelnemers bogen zich over en doken in De kluizenaar van Terrence Lauerhohn. Vandaag deel 1 met Yoo, Anita, Hilona en Jantsje

 

Anita:

Donkere ziel

De ingenieus uitgewerkte plot in ‘Kluizenaar’ telt slechts twee hoofdpersonages, Bertrand Adriaanse en Marie-Jeanette. ‘Kluizenaar’ lezen is heftig en beneemt de adem. Geen leesvoer voor tere maagjes. Zinsbegoocheling op zinsbegoocheling, hallucinaties, paranoia en visioenen maken van het lezen van ‘Kluizenaar’ een bewogen leesoefening terwijl de spanning gestaag stijgt.

Terrence Lauerhohn toont zich een visuele schrijver met een levendige vertelstijl.

Suggestieve taal - geuren en kleuren uit Straatendamme riskeren zelfs de lezer misselijk te maken -; treffend gekozen metaforen; krachtige, bijtende, barse en grove taal waar het Bertrand betreft; twijfelend, bevelend en dreigend al naargelang de stem die spreekt via Marie-Jeanette zijn zoveel voorbeelden van Terrence’s uitgebreide talenpalet.

Lauerhohn gaat met griezelig gemak mee op tocht in de krochten van de ziel van zijn personages en legt de donkerste en meest verboden plekjes bloot door laagje na laagje af te pellen.

‘Kluizenaar’ is een fantastisch goed geschreven plot waarin uiteindelijk alles klopt.

5 kraaien!

 

Hilona:

Recensie:
Met Kluizenaar heeft Terrence Lauerhohn weer een geweldige psychologische thriller geschreven. De beeldende schrijfstijl inclusief de gruwelijkheden, doordrenkt met een heerlijke dosis humor maken dat ik geweldig heb genoten van dit boek. Het verhaal ontvouwt zich langzaam en maakt nieuwsgierig. Er bouwt zich een aparte spanning op en tijdens het lezen komen er bij mij verschillende emoties naar boven. Ik heb te doen met beide personages. De eenzaamheid die tussen de regels door zo goed
voelbaar is. Het verhaal kruipt onder je huid en zet je tot denken. Aan het eind valt alles op zijn plek en kan ik alleen maar een hele diepe buiging maken hoe Terrence dit verhaal heeft opgebouwd.
Kluizenaar van Terrence Lauerhohn krijgt van mij 4 dikke kraaien.

 

Jantsje:

Meteen bij de proloog van een jonge Bertrand greep het boek me. Ik hou van humor en duister in een boek en daaraan heeft dit boek geen gebrek.

Ik vind het knap dat je over twee mensen een boek kunt schrijven wat spannend blijft, niet langdradig is en niet in herhalingen valt.

Bertrand intrigeerde mij en ik vroeg me steeds af hoe ver hij zou gaan. Marie-Jeanette was echt een raadsel voor mij. Want wat heeft ze met Bertrand te maken, waarom moet ze hem vermoorden?

Bladzijde na bladzijde kwam de ontrafeling en het plot was anders dan ik had gedacht.

Terrence Lauerhohn heeft een beeldende manier van schrijven. Regelmatig las ik een stukje opnieuw, niet omdat ik het niet kon volgen maar om het nog eens te beleven en vaak een reactie had van wtf hè, lees ik dat goed. Bertrand en Marie-Jeanette kruipen in je huid, je gaat ermee naar bed en staat er mee op. Het was mijn eerste boek van deze auteur en zal zeker niet de laatste zijn. Het zal daarom wel geen verrassing zijn dat ik het boek 5 kraaien geef.

 

Yoo:

Ik kende Terrence zijn boeken niet dus ik wist niet wat ik ervan kon verwachten. Ik keek naar de cover
van het boek en het leek me over een spookdorp te gaan. Maar toen ik het eerste blad omsloeg en ik las de volgende titel 'de mens is zowel het wreedste als het barmhartigste dier ter wereld' wist ik dat het wel over meer dan een spookdorpje ging gaan. Ik merkte snel op dat het lange hoofdstukken waren, dus vond ik het handig om er pen en papier bij te nemen om zo de belangrijke dingen op te schrijven, dit omdat ik het niet gewend ben om lange hoofdstukken te lezen. Ik merkte dat het aangenamer lezen was zo en ga dat ook in de toekomst meer toepassen. Het boek heeft me doen schrikken. Ik wist niet dat er zo een gruwel in schuil hield. De uitspraak ‘don’t judge a book by its cover’ was hier wel op zijn plaats. Ik legde dan ook het boek bij bepaalde scenes even aan de kant. Even alles laten bezinken en dan lekker weer doorlezen, want het boek laat je niet los Je moet en zal te weten komen hoe alles ineen zit. Dit boek is dan ook zo goed geschreven. Zo een levendige omschrijvingen en je zag echt alles voor je. Het verhaal klopte ook van naaldje tot draadje. Al de puzzelstukjes vielen zo mooi in elkaar. Dit boek is niet het genre dat ik normaal lees, maar het smaakt zeker naar meer. Voor een nog onbekende auteur heeft Terrence knap werk geleverd en zijn boeken zullen nu op mijn tbr stapel komen te liggen want ik heb zo genoten van dit boek! Meer van dit!

Een dikke 5!

 

De kluizenaar van Jørn Lier Horst

Auteur: Jørn Lier Horst
Titel: De kluizenaar
Uitgeverij: A.W. Bruna

Citaat: “Deze zaak heeft eigenlijk twee vertakkingen, dacht hij en hij stond op. Ze moesten natuurlijk de dader opsporen. Maar deze keer was de identiteit van het slachtoffer een even groot mysterie.”

Achterflap:

Buiten is het ijzig koud. Viggo Hansen zit thuis voor de tv. Hij is al vier maanden dood.
De dood is zeer dicht bij William Wistings privéleven gekomen. Drie huizen naast het zijne wordt het lichaam aangetroffen van een man die voor zijn tv zit. Hij blijkt daar al vier maanden zo te zitten.
De politie treft geen sporen van geweld aan, maar Viggo Hansens dood is toch zeer verontrustend, omdat kennelijk niemand hem al die maanden gemist heeft.
Eén journalist kan de zaak niet loslaten – Line, William Wistings dochter. Zij besluit te onderzoeken wat het levensverhaal is van de kluizenaar Hansen.
Dan wordt er in het bos opnieuw een lichaam gevonden, wat de aanleiding vormt voor een van de grootste klopjachten in de Noorse politiegeschiedenis.

Over de auteur:

Jørn Lier Horst (1970, Bamble Noorwegen) was sinds 1995 tot aan zijn 'pensionering' in 2013 politieman in het Larvik. Hij leidde daar het team rechercheurs. De werkplek van het personage William Wisting was maar een paar deuren verwijderd van Horsts eigen politiebureau. Horst debuteerde met Nøkkelvitnet, een thriller gebaseerd op een waargebeurde moord. Hij schrijft ook spannende boeken voor young adult-lezers en voor kinderen. Hij ontving de Glazen Sleutel 2013 voor beste Scandinavische misdaadroman en de Gouden Revolver 2013 voor beste Noorse thriller. De kluizenaar is een thriller in de serie rond inspecteur William Wisting.

Het boek:

Zelden laat ik mij verleiden door de tekst op de achterflap maar Buiten is het ijzig koud. Viggo Hansen zit thuis voor de tv. Hij is al vier maanden dood, is een zin die in mijn hoofd kruipt. Meer aanleiding heb ik niet nodig om deze thriller te lezen en voor Thrillerlezers! te recenseren.

Bij toeval wordt het stoffelijk overschot van Viggo Hansen vier maanden na zijn dood aangetroffen in een buurhuis van William Wisting. Line, Wistings dochter, die als journalist werkt bij het misdaadteam van de krant VG wil hierover een bijdrage schrijven voor de weekendbijlage uit persoonlijke interesse. Met de kerstvakantie voor de deur krijgt ze toestemming van haar baas Knut A. Sandersen om zich in het onderwerp te verdiepen, ze vraagt zich af hoe het kan dat iemand vier maanden dood kan zijn zonder dat iemand dat opmerkt. Horst omschrijft dit heel treffend in volgend citaat:

“Hij was iemand geweest die voor zijn omgeving niet bestond. Een mens die niet werd gezien door anderen, ook al leefde hij in hun midden.”

William is ondertussen druk bezig met de zaak van een lijk dat op landgoed Halle verstopt onder een kerstboom is gevonden. De man eigenaardig genoeg niet op de lijst met vermisten voor. Het team merkt de overeenkomst met Viggo Hansen maar kan geen verband vinden. Het vermoeden groeit dat het in dit geval om een buitenlands toerist gaat. Bij het DNA-onderzoek naar de haren in de hand van de dode blijkt dat deze afkomstig zijn van Robert Godwin, een Amerikaan die als vierde op de lijst staat van meest gezochte personen in de VS, die in 1989 spoorloos verdwenen is. Drie FBI-agenten komen naar Larvik, samen met Leif Malm en Anne Finstad van de Landelijke recherche. Een mooi voorbeeld van details die de auteur typeren:

“De dode man had een gevecht geleverd. Een gevecht op leven en dood. De mand op de foto had verloren, maar niet zonder zijn moordenaar tegenstand te bieden.”

Terwijl Lines zoektocht tot weinig of niets leidt, wordt Wisting steeds meer in beslag genomen door het moordonderzoek en het bijstaan van de FBI-agenten. Onafhankelijk van elkaar volgen ze elk hun eigen piste en hebben amper tijd om met mekaar te praten. William ontdekt echter aanknopingspunten en vreest dat zijn dochter Line gevaar kan lopen. Hij probeert haar te stoppen, zij is echter voor geen rede vatbaar en gaat onverzettelijk verder met haar journalistieke werk waardoor William alleen maar kan hopen dat ze zonder kleerscheuren haar werk kan afmaken.

Mijn mening:

De politie-ervaring van Jørn Lier Horst is merkbaar in de benadering van het recherchewerk in het boek. Het perspectief lijkt daardoor meer uit te gaan van het hoofdpersonage en de weerslag op de familierelatie. Toch werkt dit in het voordeel van de lezer omdat het de gelegenheid biedt om aspecten en gevoeligheden aan bod te laten komen die door andere schrijvers dikwijls over het hoofd worden gezien. Die persoonlijke betrokkenheid is ook te merken aan de manier waarop maatschappelijke thema’s onbevooroordeeld aan bod komen in het boek, zoals daar is de vereenzaming van een deel van de Noorse bevolking en de verdwijningen die onder de radar kunnen blijven om er maar een paar te noemen. De dialogen zijn sober en getuigen van de geslotenheid van de personages, de details van de lijken en de vindplaatsen worden zonder poespas beschreven. Verder slaagt de auteur erin om de onmetelijkheid van de natuur perfect weer te geven. Hoewel het boek best spannend is, ligt de nadruk op de opbouw van het verhaal en de verbanden die ondubbelzinnig aan mekaar geknoopt worden. Door de vele ontwikkelingen wordt de aandacht niet afgeleid en komt helemaal op scherp naarmate de ontknoping dichterbij komt. De auteur slaagt erin om een onverwacht en onvoorspelbaar plot uit te werken.

De kluizenaar is een meer dan degelijk opgebouwd politieverhaal, ongetwijfeld zal dit boek in mijn herinnering opduiken als ik over de behandelde thema’s iets lees of zie in de toekomst.

Een goed geschreven verhaal dat net niet uitmuntend is, verdient 4,5 kraaien.

Eindbeoordeling:

Originaliteit: 5
Leesplezier: 4
Psychologie: 4
Schrijfstijl: 4
Spanning: 4
Plot: 5

Deze recensie is mits kleine aanpassingen conform de vormgeving ook te lezen op https://www.leveninextratijd.be/

Tilly Hoskens

Verwacht in mei, deel 4

Op 15 mei Het spel

Victor is een freelancer, een professional, een killer – de beste die er is. Hij is ijskoud, efficiënt en trefzeker. Hij leeft alleen, hij werkt alleen en niemand kent zijn achtergrond of echte naam. Voor hem is iedere opdracht een zuiver zakelijke transactie: hij schakelt het doelwit uit en hij krijgt ervoor betaald.

Victor bevindt zich in het zinderende Algiers, waar hij een andere huurmoordenaar om moet brengen. Na het volbrengen van zijn missie staat de CIA bij hem op de stoep met een nieuwe opdracht. Hij moet zich voordoen als de vermoorde huurmoordenaar om zo achter de identiteit van diens volgende slachtoffer te komen. Dit ontketent een ware wedloop die hem door heel Europa voert en hem uiteindelijk in Rome doet belanden. Daar moet hij met een groep huurlingen samenwerken. Victor staat voor een onmogelijke keuze: doen wat juist is of het enige opofferen waar hij om geeft: zijn eigen leven.

Op 8 mei De kluizenaar

Buiten is het ijzig koud.
Viggo Hansen zit thuis voor de tv.
Hij is al vier maanden dood.

De dood is zeer dicht bij William Wistings privéleven gekomen. Drie huizen naast het zijne wordt het lichaam aangetroffen van een man die voor zijn tv zit. Hij blijkt daar al vier maanden zo te zitten.

De politie treft geen sporen van geweld aan, maar Viggo Hansens dood is toch zeer verontrustend, omdat kennelijk niemand hem al die maanden gemist heeft.

Eén journalist kan de zaak niet loslaten - Line, William Wistings dochter. Zij besluit te onderzoeken wat het levensverhaal is van de kluizenaar Hansen.

Dan wordt er in het bos opnieuw een lichaam gevonden, wat de aanleiding vormt voor een van de grootste klopjachten in de Noorse politiegeschiedenis.

Op 15 mei Groen licht

Corine Hartmans thriller Groen licht speelt in de Achterhoek, waar een jonge vrouw op uiterst meedogenloze wijze vermoord wordt. Rechercheur Suzan de Winter vreest dat het niet bij dit ene slachtoffer zal blijven. De dader speelt een uitgekiend, tot in detail voorbereid spel, met mensenlevens als inzet. Dan rijst het vermoeden dat er een aanslag gepleegd zal worden op een stadion vol mensen. De tijdsdruk is in één klap immens. De inzet hoog. Suzan kan en wil niet anders: ze doet mee met het laatste spel van de dader. Een spel op leven en dood… 
Van de Nederlandse vrouwelijke thrillerauteurs scoort Hartman het hoogst in VN's Detective & Thrillergids. In Corine Hartmans thriller Groen licht schudden vier gruwelijke moorden het anders zo rustige Achterhoekse platteland op.

Op 22 mei Een perfecte illusie

Een perfecte illusie van de Nederlandse Annette van Luyk is perfect voor de fans van Suzanne Vermeer.
Hoe dom kun je zijn om in te gaan op de avances van een vaag figuur op een datingsite? Dat vraagt Ellen - gescheiden, kinderen het huis uit - zich ook af, wanneer ze bedrogen uitkomt na een hevige online verliefdheid. Gedesillusioneerd en bijna bankroet, besluit ze het er niet bij te laten zitten. Ze gaat op zoek naar de man die haar zo heeft belazerd. Dat brengt haar naar Ghana, Afrika, waar ze zich steeds verder verdiept in de praktijken van de 'Sakawa-boys', jongens die op slinkse wijze Westerse vrouwen tot hun slachtoffer maken. Maar haar zoektocht is niet zonder gevaren...






Op 17 mei Bali

De nieuwe exotische thriller van Kiki van Dijk! 

Na Ibiza is het tijd voor Bali! Zelfs dit idyllische yoga-eiland heeft een duistere kant...