Wat is een Kort geding?
1 boek: Bloedlijn
5 lezers: Tamara, Karin, Hilona, Fany en Anita
5 meningen
Karin K:
Door de heftige proloog zit ik meteen midden in het verhaal. Toegegeven, voor mij was het niet nieuw, ik ken de eerste versie al, maar ik smul zo van deze heerlijk cynische humor.
Bloedlijn is een echte Gothic Novel. De sfeer is ook nu weer
duister, maar het romantische neemt in dit deel wel een veel groter deel in
beslag dan bij zijn voorganger De Ziener.
Het verhaal is in de ik-vorm geschreven waardoor het voor
mijn gevoel ook veel meer bij je binnen komt. De schrijfwijze is soepel en beeldend
en het taalgebruik is ronduit prachtig en vol van mooie vergelijkingen.
Ondanks dat ik een groot liefhebber ben van alle boeken van
Kevin toch een kleine kritische noot…
Ik heb namelijk wat moeite met de romantische stukken die bij
tijd en wijle overlopen van totale aanbidding en adoratie. Soms dacht ik zelfs
te doen te hebben met een YA, zei het niet dat er genoeg stukken inzitten die
in mijn ogen niet echt (lees: echt niet) geschikt zijn voor een YA-boek. Ik ga
hier vanwege mogelijk spoilers niet over uitweiden, wie het leest weet wel wat
ik bedoel. Ook het extra hoofdstuk had van mij niet persé gehoeven maar het
schept wel alle mogelijkheden voor…???
Ik heb weer genoten van dit boek en er was gelukkig nog genoeg
ruimte over voor die getergde zielen die zich wentelen in melancholie en radeloosheid,
en waar ik zo van houd, haha!
Ik geef Bloedlijn 4 kraaien!
Fany:
Bloedlijn van Kevin Valgaeren is het vervolg op De Ziener.
Dit boek heeft me omver geblazen en ik was ontzettend nieuwsgierig of ik terug
van de wereld zou zijn tijdens het lezen van Bloedlijn.
Opnieuw werd ik getrakteerd op magnifiek
taalgebruik, aparte en bijtende humor en een bijzonder mysterie.
Bloedlijn, het herwerkte vervolg op De Ziener, focust naast dood ook op liefde.
De buitengewone monsters en mensen hun worstelingen worden prachtig weergegeven
en de dramatische liefdesrelaties zijn misschien wel heel erg aanwezig maar
passen wel in het concept.
Naast David Mayfair leerde ik andere personages hun
kwellingen kennen en vertoefde ik tijdens het Kort Geding in Turnhout. Wat ik
vooral niet kan vergeten is hoe menselijk sommige van deze creaturen willen
zijn. Monsters zijn niet altijd monsters en hun strijd zal mij nog lang
bijblijven.
4 kraaien
Voor Kort Geding van Thrillerlezers mocht ik het boek
Bloedlijn van Kevin Valgaeren lezen. Bloedlijn
is het vervolg op het reeds
eerder gelezen De Ziener, die we ook als leesclubboek hebben gelezen. Net als
De Ziener is ook Bloedlijn een herziene uitgave.
Mijn leeservaring:
Waar we in de Ziener lezen over David Mayfair, de Ziener
lezen we in Bloedlijn het verhaal van David Mayfair, de vampier. David is
wanhopig op zoek is naar zijn jeugdliefde Sterre Schermers, omdat hij ervan is
overtuigd dat Valeth, zijn maker, achter haar aan zit. Door middel van
verschillende dagboekfragmenten geschreven vanuit verschillende personages, die
zich zowel in het heden als in het verleden afspelen krijgen we langzaam een
inzicht in wat er in het verleden is gebeurd en wat dit met het heden te maken
heeft.
Wat mij direct weer opvalt is de mooie schrijfstijl van
Valgaeren. Prachtige zinnen en een heerlijke beeldende schrijfstijl maken dat
ik me al lezende onderdeel van het verhaal voel. Hoewel ik nog nooit in
Turnhout ben geweest, heb ik het gevoel alsof ik elke plek die omschreven wordt
herken. Het boek wordt opgedeeld in drie delen en in ieder deel wordt een klein
stukje van de sluier opgelicht. Het maakt me intens nieuwsgierig naar het
einde, al heb ik ondertussen zelf zo mijn ideeën. De opbouw van het verhaal is
wat mij betreft precies goed, niet te snel, maar zeker ook niet te traag. De
uiteindelijke ontknoping kwam voor mij niet geheel onverwacht, doch bleef
boeiend. Wat ik begrijp uit het dankwoord is dat Kevin het boek aanvankelijk
met een open einde heeft geschreven, maar dat hij hier veel kritiek op heeft
gekregen, waardoor in de herziene versie is gekozen voor een gesloten eind. Het
eind is prima, maar ik vraag mezelf af of ik, die juist houdt van een open eind
met daarmee de mogelijkheid om zelf te fantaseren over dit einde, liever toch
het open einde had willen behouden. Het blijft altijd lastig, beide hebben
voor- en tegenstanders
Mijn eindoordeel:
Ook deze keer heb ik weer enorm genoten van dit boek.
Kevin is en blijft een meesterverteller met oog voor mooi taalgebruik en
heerlijke cynische humor en dan heb je mij al snel ingepakt. Ook dit boek heeft
mij weer veel mooie leesuurtjes gegeven. Het eerste deel blies mij van de
sokken, dat had ik dit deel ietsje minder.
Daarom krijgt Bloedlijn van Kevin Valgaeren van mij 4
kraaien.
Anita:
David Mayfair is terug in Turnhout, België. Niet alleen is
hij nog steeds niet in het reine met zijn wedergeboorte, hij moet Sterre, zijn
jeugdliefde sinds zijn vroege puberteit, zien terug te vinden vooraleer Valeth
dat doet.
Kevin Valgaeren vertelt op meesterlijke wijze de
lotgevallen van de vampier David en de personages die met hem het plot
bevolken. In de ik-vorm maken zij de lezer deelgenoot van de gebeurtenissen in
en rond Turnhout en het Jachthuis aan de Echelkuil in de Liereman. De
plaatsbeschrijvingen zijn zo realistisch dat je je op locatie waant. Ook al
bewandelt de plot bovennatuurlijke paden, het verhaal zuigt je mee de
gebeurtenissen in. De personages, Ziener of vampiers, voelen heel nabij: de
connectie is er!
Dat de personages de nood voelen om verslag te doen van wat
hen overkomt, levert mooie zinnen vanuit verschillende perspectieven. Alzo
voelt auteur Kevin Valgaeren in elk van zijn personages heel dichtbij.
‘Bloedlijn’ verkeert in een constante toestand van naderend
onheil. Het is voortdurend mee anticiperen en vrezen voor de finale die sowieso
gaat komen. En of er potten worden gebroken!
‘Bloedlijn’ is het sluitstuk van een tweeluik waarvan ‘De
Ziener’ het eerste deel is. ‘De Ziener’ lezen is een plus, maar niet echt
noodzakelijk om ten volle te genieten van ‘Bloedlijn’: indien nodig, worden
gebeurtenissen in het eerste boek bondig samengevat in deel twee. Echter,
gezien het leesplezier dat beide boeken bezorgen, beveel ik het lezen van de
twee delen warm aan.
4.5 kraaien
Phoe, hoe moet ik beginnen... Waar moet ik beginnen?
Ik moet eerlijk bekennen dat ik een paar dagen heb gewacht
met de laatste 2 hoofdstukken. Puur omdat ik niet wou dat het boek uit was en
omdat ik niet wou weten hoe het afliep!
Dit boek is voor mij weer eentje om in te pakken. Wat
een pracht verhaal, van begin tot het eind boeiend. Perfect vervolg van de
Ziener en, als ik ongevraagd advies mag geven, koop beide boeken en geniet van
de duistere wereld die Kevin tot in de kleinste details weet te beschrijven.
Tijdens het lezen volgen vele emoties elkaar op en je wilt
doorlezen maar eigenlijk ook weer niet en dat maakt een boek voor mij eentje om
te bewaren en nog eens te lezen. Deze man is eentje om in de gaten te houden en
hij staat hoog op mijn favoriete auteurs lijst!
Voor mij 5 dikke kraaien!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten