De Huizenruil van Rebecca Fleet

Officiële korte inhoud:

‘Een fantastische thriller vol spanning en verrassingen. Ik heb genoten.’ - Lee Child

Als Caroline en Francis een aanbod krijgen om voor een week van huis te ruilen – van hun stadsappartement naar een groot herenhuis in een groene, chique Londense buitenwijk – hoeven ze geen twee keer na te denken. Ze willen maar wat graag even ontsnappen aan hun huis, hun drukke jonge zoontje, en de spanningen die hun huwelijk naar het randje van de afgrond hebben gebracht.

Maar terwijl ze hun relatie proberen te redden toont de -buurvrouw wel erg veel interesse in hun activiteiten. Ook -ontdekt Caroline steeds meer aanwijzingen in het huis: aanwijzingen dat iemand haar goed kent. De -bloemen in de badkamer, haar lievelingsmuziek. Het lijkt erop dat degene met wie ze hebben geruild veel van haar weet, en misschien zelfs de geheimen kent die ze zo wanhopig probeert te vergeten.

Mijn mening

Ik vrees dat Lee Child en ik het niet echt eens zijn want De Huizenruil kon me absoluut niet bekoren. Het was zelfs zo erg dat ik het las op e-reader op vakantie en daarna prompt vergat dat ik het had gelezen. Toen ik na dat verlof in mijn hoofd over het lijstje boeken ging die ik gelezen had, vergat ik aanvankelijk De Huizenruil.

Dat gezegd zijnde wil dit niet zeggen dat dit boek rotslecht was, maar het deed me gewoonweg niets. De schrijfstijl was prettig en de auteur doet je doorlezen omdat je ergens toch nieuwsgierig bent hoe het allemaal gaat aflopen, maar het hele verhaal mankeerde iets. Het voelde allemaal erg klinisch en afstandelijk aan, waardoor ik nooit echt meegezogen werd, maar meer vanop afstand toekeek en het allemaal bekeek, alsof je een documentaire aan het bekijken bent.

Caroline heeft me nooit echt overtuigd als karakter – het duurde ook erg lang voor ik wat sympathie voor haar kreeg. Net dat is wat ik persoonlijk zoek in boeken: persoonlijkheid en een echte mens van vlees en bloed. Ook Francis kwam nooit echt overtuigend over als personage. Hun hele wankele relatie zorgde ervoor dat het me weinig kon schelen wat er met hen gebeurde. Het hele stalkergebeuren was vergezocht.

Helaas was dit niet mijn boek. Was het dan allemaal kommer en kwel? Nee. De auteur heeft een prettige schrijfstijl en het verhaal had een goeie basis, maar de uitwerking ervan was niet mijn ding. Toch wil ik zeker een volgende Rebecca Fleet lezen om te zien of dat meer mijn ding zal zijn.

2,5 sterren

Sandra

De huizenruil van Rebecca Fleet

Titel: De huizenruil

Auteur: Rebecca Fleet

Uitgeverij: Boekerij

Publicatiedatum: maart 2019

Recensie door: Tamara

Kraaien: 2,5

Als Caroline en Francis een aanbod krijgen om voor een week van huis te ruilen – van hun stadsappartement naar een groot herenhuis in een groene, chique Londense buitenwijk – hoeven ze geen twee keer na te denken. Ze willen maar wat graag even ontsnappen aan hun huis, hun drukke jonge zoontje, en de spanningen die hun huwelijk naar het randje van de afgrond hebben gebracht.
Maar terwijl ze hun relatie proberen te redden toont de buurvrouw wel erg veel interesse in hun activiteiten. Ook ontdekt Caroline steeds meer aanwijzingen in het huis: aanwijzingen dat iemand haar goed kent. De bloemen in de badkamer, haar lievelingsmuziek. Het lijkt erop dat degene met wie ze hebben geruild veel van haar weet, en misschien zelfs de geheimen kent die ze zo wanhopig probeert te vergeten.

“De wildste beelden schieten door mijn hoofd: zakken met verminkte ledematen, druipend van het bloed.”

Als je de achterflap leest, klinkt het alsof het om een zeer spannend boek zal gaan. Zeker als je dan de zin leest die ik eruit gehaald heb. Dan kan het niet anders zijn dan dat het een super spannend verhaal betreft. Maar ik zal je dan hierin moeten teleurstellen. Het verhaal zelf is leuk neergezet, maar van spanning  moet je het niet hebben. Het gehele verhaal gaat voornamelijk over Caroline die een misstap heeft begaan en over Francis die worstelt met zijn verslaving. Pas tegen het einde komt er een beetje iets van spanning in, maar dat is ook niet echt om over naar huis te schrijven. De dingen die dan gebeuren is, voor mij, nét allemaal iets te toevallig, té makkelijk.

Eigenlijk vond ik het meer een roman dan een echte thriller.

De personages zijn wat oppervlakkig, waardoor ik niet echt een band heb gekregen met ze.

Maar toch was er iets aan het verhaal wat je maar doet doorlezen. Het is makkelijk te lezen, het verhaal is duidelijk en ondanks dat er vrij weinig spannende dingen gebeuren is het verhaal toch verslavend.

Het verhaal zit met diverse tijdlijnen in elkaar. Je hebt bijvoorbeeld Caroline en Francis in 2015 (het heden) die alles eraan proberen te doen om hun huwelijk te redden. Je leest de strubbelingen en angsten van hun tweeën.

Dan heb je nog Caroline en Francis in 2013. Daarin ga je terug in de tijd waarin hun huwelijk van beide kanten zwaar onder druk komt te staan en wat beide eraan gedaan hebben om het kapot te maken.

Dan zit er af en toe nog een cursief hoofdstuk in, wat van de persoon is die op dat moment in het huis van Caroline en Francis zit.

Het enige wat mij een beetje dwars zit aan het hele verhaal is het feit dat Caroline haar zoontje achterlaat bij haar man, die compleet van de wereld is door de pillen. Zelfs al is je huwelijk nog zo slecht, je laat je zoontje toch niet achter bij iemand die zo onberekenbaar is?

Kortom, het boek leent zich uitstekend voor een leesmoment waarin je geen zin hebt in zware kost of losgeslagen moordenaars. Ik denk dat dit boek meer in de smaak zal vallen bij de mensen die niet van het zware geweld houden.

Komt dit boek in mijn pareltjes boekenkast?:  Nee

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?:         hmm, twijfelgevalletje!

Zal ik dit boek aanraden aan anderen?:            Ik denk het wel, maar nogmaals... meer aan de mensen die van softe thrillers houden.

Verwacht in maart, deel 1

Op 1 maart
FBI-neuroloog Sayer Altair is intelligent, vastberaden en in staat om zelfs de meest verdorven geest te analyseren. Sinds de dood van haar verloofde geeft ze zich volledig over aan haar onderzoek naar afwijkingen in het brein van seriemoordenaars. Als de politie in Washington een gruwelijke moordzaak ontdekt waarbij een meisje tot de dood aan toe werd verhongerd in een kooi, is Sayer de aangewezen persoon om de zaak op zich te nemen.
Het slachtoff er blijkt de dochter van een bekende senator. Onder het wakende oog van heel Amerika ontdekt Sayer dat er nog een meisje gevangen is genomen. Ze moet zich haasten om haar te redden. Is er een seriemoordenaar aan het werk? Is ze wel op tijd om een tweede gruwelijke moord te voorkomen?

Op 12 maart
Als Caroline en Francis een aanbod krijgen om voor een week van huis te ruilen – van hun stadsappartement naar een groot herenhuis in een groene, chique Londense buitenwijk – hoeven ze geen twee keer na te denken. Ze willen maar wat graag even ontsnappen aan hun huis, hun drukke jonge zoontje, en de spanningen die hun huwelijk naar het randje van de afgrond hebben gebracht.

Maar terwijl ze hun relatie proberen te redden toont de buurvrouw wel erg veel interesse in hun activiteiten. Ook ontdekt Caroline steeds meer aanwijzingen in het huis: aanwijzingen dat iemand haar goed kent. De bloemen in de badkamer, haar lievelingsmuziek. Het lijkt erop dat degene met wie ze hebben geruild veel van haar weet, en misschien zelfs de geheimen kent die ze zo wanhopig probeert te vergeten.





Op 12 maart
Simon en Ingrid zijn wanhopig op zoek naar hun dochter Paige, die onder invloed van haar vriend Aaron aan de drugs is geraakt en van huis is weggelopen. Hun zoektocht voert hen naar de duistere onderwereld van drugs en criminaliteit. Als blijkt dat Aaron is vermoord en iemand het ook op Ingrid heeft voorzien, komt alles in een stroomversnelling.

Simon blijft vertwijfeld naar zijn dochter zoeken, weigert zich af te laten leiden en stelt daarbij zijn leven in de waagschaal. Dan ontmoet hij Elena Ramirez, een privédetective die is ingeschakeld om de verdwijning van een andere jongere te onderzoeken. Samen komen ze op het spoor van een sekte-achtige organisatie die het daglicht niet kan verdragen: Truth Haven, geleid door een man die zich The Truth noemt.





12 maart
Twee jaar na haar pijnlijke scheiding komt jonge moeder Iris van der Steen eindelijk aan vakantie toe. Een roadtrip dwars door snikheet Europa met oldtimer Toet en stapels cassettebandjes uit haar jeugd moet haar dichter bij zichzelf en bij haar reislustige moeder in Portugal brengen. Wanneer ze de knappe, charismatische sportinstructeur Mischa de Jong laat instappen lijkt de reis een romantische wending te nemen.
Maar Mischa is niet wie hij zegt te zijn.
Façade is Verhoefs meest beklemmende thriller ooit.
Je doet geen oog meer dicht.









7 maart
Als de Dowlings thuiskomen van een weekendje weg, vinden ze hun achttienjarige dochter Kerry levenloos in het zwembad. Hoe is het eindexamenfeestje dat ze die avond organiseerde zo uit de hand gelopen? Wie is er verantwoordelijk voor Kerry's dood?
Kerry's zus Aline is vastbesloten de waarheid boven tafel te krijgen. Maar ze heeft niet door dat ze daarmee haar eigen leven op het spel zet…