Titel:Malorie
Auteur: Josh Malerman
Uitgeverij: A.W. Bruna
Publictiedatum: november 2020
Recensie door Lisa
3,5 kraai
Twaalf jaar nadat Malorie en haar
kinderen de rivier op voeren op zoek naar veiligheid, zijn blinddoeken nog steeds het enige wat de mensheid kan behoeden voor
een gruwelijk einde.
Eén blik op de wezens die de wereld
bevolken zal iemand immers tot onuitsprekelijk geweld drijven. Er is nog steeds
geen verklaring voor deze gebeurtenissen. En geen oplossing.
Dan krijgt Malorie verbijsterend nieuws.
Voor het eerst in jaren is er een sprankje hoop. Iemand van wie ze heel veel
houdt is misschien nog in leven.
Malorie staat voor een onmenselijke keuze:
blijft ze in haar veilige, beschermde omgeving? Of begeeft ze zich in de
duisternis, op weg naar een hoopvollere toekomst?
Mijn mening:
Malorie is het vervolg op het geweldig
populair Bird Box (De Kooi), een boek dat op zijn beurt wereldberoemd werd door
de verfilming ervan op Netflix. Voordien was het boek niet zo gekend, maar
dankzij de indrukwekkende hoofdrol van Sandra Bullock, en het feit dat de film
wekenlang op de nummer 1 ranking van Netflix wereldwijd heeft gestaan, begon De
Kooi aan een tweede leven.
En net dat succes van zowel boek als film,
maakte het voor Josh Malerman extra riskant om een vervolg te schrijven, wat
ook te voelen is aan het boek en zijn inhoud. Eén van de dingen die mij het
meest verwondert, is dat Malorie haast geen promotie heeft gekregen. Je zou
denken dat na het succes van De Kooi, er toch een zeer grote campagne aan dit
boek zou gekoppeld worden, maar dat is niet gebeurd. Malorie is haast ongezien
op de markt gegooid, en het is ook een vrij dun boek, met groot lettertype,
waardoor het bijna een novelle is geworden. Ik las het op drie avonden
gemakkelijk uit, en bleef met gemengde gevoelens achter.
Het verhaal speelt zich twaalf jaar na het
vorige af, waar de kinderen van Malorie jongvolwassenen zijn geworden, en
Malorie nog steeds in de afgesloten commune woont. Hier moet ze geen blinddoek
dragen, maar daarbuiten is er nog steeds die enge en gevaarlijke wereld.
Wanneer ze bericht krijgt dat iemand die haar dierbaar is nog in leven is, doet
ze natuurlijk wat mensen verwachten van dit boek: ze gaat weer de wilde wereld
in, met gevaar voor eigen leven. Ze verkiest dus een gevaarlijke wereld, waarin
ze haar blinddoek weer moet aandoen. De cover geeft dit uiteraard al enigszins
weg.
Deze keer komt het gevaar ook weer niet
enkel van de wezens die geen mens in het echt heeft gezien, maar ook van de
veranderde wereld om haar heen, waar mensen tot alles in staat zijn en vaak ook
het slechtste van zichzelf laten zien.
Malorie, ook al is ze zachter geworden dan
in het eerste boek, komt niet verrassend over. Ze is zeer herkenbaar en ze
gedraagt zich zoals verwacht, wat ook wel moet enerzijds, maar anderzijds is
het ook jammer dat daar niet verder werd uitgewerkt. Het maakt het verhaal ook
vrij voorspelbaar. Daarnaast zijn er ook een aantal gebeurtenissen die wel heel
handig overkomen of onrealistisch zijn, zelfs voor een dystopisch boek.
Mijn conclusie:
Enerzijds voorspelbaar, anderzijds
hetzelfde gevoel als De Kooi, maken van Malorie een redelijke opvolger, maar
geen hoogvlieger.
3,5 kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten