Nina Verheij ondervraagd over Fatale keuzes

 

Met ‘Fatale keuzes’ veroverde Nina Verheij op overtuigende wijze een stek tussen de betere thrillerschrijvers.  En nu is er dan ‘Het geheugenspel’,  het vervolg op ‘Fatale keuzes’ en het tweede deel in een reeks van drie.  We fristen ons geheugen op, herlazen ‘Fatale keuzes’ en gingen op de digitale koffie met de schrijfster. 

● Wie is Nina Verheij?  Stel je jezelf even voor aan de Thrillerlezers?

Hoi, ik ben Nina Verheij, een Hillegomse Haarlemse uit het bouwjaar 1984. Naast auteur van ‘Fatale keuzes’ en ‘Geheugenspel’ ben ik sinds begin 2019 freelance online marketeer, copywriter en social media-sidekick voor mijn uitgeverij Hamley Books. Ook heb ik mijn eigen online schrijverscommunity opgericht onder de naam BackWords, met een eigen online schrijfcursus en schrijfchallenges.

Ik woon in Haarlem met mijn kat Emmy. Naast schrijven en lezen hou ik van tv-series bingen, squashen en af en toe een legpuzzel of Logikwis-puzzel maken.

Voor wie meer wil weten, neem gerust een kijkje op mijn website: https://backwords.eu/blog/even-voorstellen/

● In 2019 debuteerde je met ‘Fatale keuzes’.  Is schrijven een late roeping?  Liet je al eerder van jou horen als schrijfster?

Schrijven is eigenlijk iets wat ik al van kleins af aan doe, alleen hield ik dat toen nog iets meer voor mezelf. Hoewel ik mijn basisschool wel twee verhalen cadeau heb gedaan toen ik klaar was met groep 8. Die hebben nog een paar jaar in de schoolbibliotheek gestaan. Vanaf het moment dat ik ging studeren en werken, kwam er jammer genoeg niet meer zoveel van schrijven terecht.

Pas toen ik eind 2016 ontslag nam om een paar maanden op vakantie te gaan naar Australië heb ik mijn schrijfdroom weer opgepakt. Na terugkomst heb ik me ingeschreven bij de Schrijversacademie en ben ik expres een dag minder gaan werken, zodat ik één dag per week had om mijn schrijfhuiswerk te maken. Ik dacht: als ik het doe, wil ik er ook echt voor gaan.

● Hoe lang heb je erover gedaan om Fatale keuzes te schrijven?

De eerste scènes heb ik al op papier gezet toen ik begintwintig was. Ik had toen alleen nog geen idee waar ik naartoe wilde met het verhaal. Van een psychologische thriller was nog helemaal geen sprake. Het werd gevoelsmatig denk ik meer een romantisch drama. Daarna heb ik er alleen jarenlang amper meer naar omgekeken.

Officieel heeft het schrijven dus ruim tien jaar geduurd, behalve dat ik er pas echt serieus voor ben gaan zitten vanaf begin 2017, nadat ik in Australië had bedacht dat ik een moord wilde toevoegen, ha ha.

● Waar vond je de inspiratie voor dit verhaal?  Is het een zuiver fictief verhaal of zitten er waargebeurde feiten in verwerkt?

Hoewel het meeste uit mijn duim is gezogen, heb ik er wel kleine dingetjes uit mijn eigen leven ingestopt. Dat varieert van bepaalde karaktereigenschappen en hobby’s van personages tot relationele perikelen die we allemaal wel kennen.

‘Fatale keuzes’ begon eigenlijk met twee personages die afscheid namen bij een bushalte en de gedachte dat die twee een ingewikkelde relatie hadden. Het idee voor de moord en wie dan de dader zou zijn, kwam op toen ik urenlang uit het raam zat te staren terwijl ik in een tourbusje door de outback van Australië reed. Zo zie je maar dat zelfs een vrijwel kaal landschap voor inspiratie kan zorgen.

Wat me vooral aanspreekt, is de gedachte dat iedereen niet 100% goed of 100% slecht is. We maken allemaal wel eens verkeerde keuzes, die dan soms zwaardere consequenties kunnen hebben dan we van tevoren hadden voorzien.

● Je werkt met verschillende tijdlijnen.  Hoe heb je het concreet aangepakt om alles mooi in elkaar te laten overlopen?

Ik werk tijdens het uitwerken van mijn verhaallijnen en hoofdstukken graag met Excel. Ik maak dan een lijst met scènes, waarbij ik voor de verschillende tijdlijnen verschillende kleuren gebruik. Zo kon ik gemakkelijk met hoofdstukken slepen zonder uit het oog te verliezen of de structuur van om en om heden en (recent of ouder) verleden nog klopte. In dat bestand hou ik dan ook de datum van de verschillende gebeurtenissen bij, voor het geval ik iets wil kunnen zeggen zoals ‘…in de afgelopen twee weken…’

Dat Excelsheet ziet er dan zo uit:

● Zijn er passages in het boek die je moeilijk vond om te schrijven?

Actiescènes vind ik altijd lastig. Dan ben ik wel eens jaloers op tv-series en films, waar ze er gewoon een spannend muziekje onder zetten en wat mysterieuze shots laten zien zonder verder iets te hoeven zeggen.

Ook over scènes waarin de emoties hoog oplopen, kan ik lang doen als ik ze op papier probeer te krijgen. Ik ben dan vaak bang dat ik de gevoelens van de personages niet goed genoeg beschrijf of dat ik juist te langdradig ben, met te veel bla bla. Maar goed, gelukkig kan dat altijd tijdens het herschrijven nog worden bijgeschaafd.

● Heb je een favoriete passage?

Oeh, lastig. Ik denk de scène waarin Emily en Lucas elkaar voor het eerst ontmoeten in Den Draeck, omdat hij meteen iets in haar losmaakt waarvan ze niet wist dat ze het kon voelen.

Emmy, de kat van Nina

● Zit je helemaal mee in het verhaal terwijl je het schrijft?  Visualeer je de feiten en acties?

Zeker, ik zie een scène meestal zo voor me. Helaas is het ondanks dat visualiseren dan toch vaak nog lastig om de juiste woorden te vinden bij wat ik voor me zie. Om dat gevoel dat ik wil overbrengen, op te schrijven. Maar dat visuele aspect helpt uiteindelijk wel denk ik.

● Emily heeft een Italiaanse familienaam.  Verder heeft iedereen een door en door Hollandse naam.  Waarom voor Emily deze uitzondering?

Ik vond het voor ‘Fatale keuzes’ best wel lastig om voor- en achternamen te verzinnen die pasten bij de personages die ik in mijn hoofd voor me zag. Qua voornamen heeft bijna iedereen in de loop der jaren wel een keer een andere naam gehad: Emily heette eerst Amy, Matthijs was Alex, Lisa was Linda. Met achternamen vond ik dat nog lastiger, omdat ze inderdaad allemaal zo Hollands zijn. Dat klonk voor mij gewoon niet zo lekker, omdat ik het gewend was om veel Engelse boeken te lezen.

Ook hou ik ervan om foto’s te zoeken bij mijn personages. Toen ik Emily aan het uitwerken was, kwam ik op een foto uit waarop ik vond dat ze iets Italiaans in zich had. Zo kwam het idee van een Italiaanse moeder en dus ook een Italiaanse achternaam, omdat haar vader het wel een prettig idee vindt dat zijn kinderen niet dezelfde achternaam hebben als hij, in verband met zijn werk bij de politie.

● Heb je Emily gebaseerd op een bestaande persoon?

Nee, eigenlijk niet. Ik denk dat ze een mengelmoesjes is van karaktereigenschappen, voorkeuren, vaardigheden en familieomstandigheden die me interessant genoeg leken om te gebruiken voor een verhaal. Zo was het om stage te kunnen lopen bij de politie handig als ze Criminologie zou studeren en het gegeven dat ze haar vader al op jonge leeftijd heeft verloren, zorgde er mede voor dat ze in zijn voetsporen wilde treden.

● Heeft zij trekjes van Nina Verheij of omgekeerd, herken je jezelf in haar?

Qua karakter en hobby’s heeft Emily wel overeenkomsten met mijzelf, zoals haar nieuwsgierigheid en het feit dat ze niet van alcohol en feestjes houdt, maar op andere punten is ze juist totaal anders dan ik. Zij is veel sportiever en dapperder, ha ha.

Ik denk dat vrijwel alle personages wel iets in zich hebben van mij, of dat ik ze juist een karaktereigenschap of vaardigheid heb gegeven die ik zelf niet heb, maar wel zou willen bezitten.

● Heel bijzonder is toch wel dat zowel Emily als Lisa moeten opgroeien zonder hun (biologische) vader en dat dat meermaals terugkomt in het boek.  Zit daar een betekenis achter?

Emily en Lisa zijn inderdaad allebei opgevoed door krachtige, zelfstandige vrouwen. Ik ben zelf van de girl power-generatie, in de zin van dat de Spice Girls die term introduceerde toen ik op de basisschool zat. Ik hield vroeger ook van tv-series zoals Buffy the Vampire Slayer en Xena Warrior Princess, waarin vrouwen lieten zien wat ze waard waren. Misschien dat dat onbewust mijn verhaal in is geslopen. 😉

Bij Emily heeft het verlies van haar vader vooral invloed gehad op haar studiekeuze. Ze probeert hem eigenlijk beter te leren kennen door in zijn voetsporen te treden en samen te werken met zijn vroegere partner.

Bij Lisa is er het contrast met Emily, omdat Lisa echt de kans krijgt om haar vader alsnog te leren kennen, terwijl dat voor Emily nooit mogelijk zal zijn.

● Emily twijfelt over de keuzes die ze moet maken.  Ze zijn dan ook best belangrijk.  Heb jij zelf ooit moeilijke knopen moeten doorhakken?

Ik denk dat veel keuzes die we maken op dat moment heel moeilijk kunnen aanvoelen. Alsof je hele toekomst ervan afhangt. Terwijl een hoop dingen in je leven uiteindelijk een kwestie van geluk zijn. Dat je toevallig op het juiste moment op de juiste plek bent of juist niet.

Als ik toen ik in 5 vwo zat niet de ziekte van Pfeiffer had gehad waardoor ik maandenlang uitgeschakeld was, had ik dat schooljaar misschien ook niet hoeven overdoen en was ik een jaar eerder begonnen aan mijn studie Nederlands. Dan was ik misschien ook een jaar eerder afgestudeerd, waardoor mijn eerste baan anders geweest zou zijn, omdat TUI Nederland toen nog niet op zoek was naar een SEO-copywriter. Daardoor was mijn tweede baan wellicht ook een andere geweest en was ik nu misschien geen freelance online marketeer geworden.

Zo hangt alles zeg maar samen, maar had alles net zo goed ook anders kunnen lopen als één schakeltje anders was geweest.

Een lastige beslissing die ik zelf heb moeten nemen, was toen ik ontslag nam om een paar maanden terug te gaan naar Australië (waar ik in 2009 al eens was geweest). Hoewel iedereen het me gunde, durfde de grote baas die erover ging me geen sabbatical te geven, omdat hij bang was dat daarna iedereen dat zou willen.

Dat was dus een beslissing die op dat moment heel moeilijk voelde, want ik gaf toch mijn zekerheid van een leuke baan en een mooi salaris op voor die paar maanden vakantie, terwijl mijn hypotheek gewoon doorbetaald moest worden. Maar uiteindelijk bleek het een fantastische keuze waar ik geen moment spijt van heb gehad.

Na Australië ben ik overigens alsnog weer bij datzelfde bedrijf teruggekomen, maar onder betere voorwaarden, dus uiteindelijk had die grote baas vooral zichzelf ermee dat ik niet gewoon een sabbatical had gekregen, ha ha.

Nina met haar uitgever

● De passages die gaan over de dader worden voorafgegaan door fragmenten uit liedjes.  Verwijzingen naar dromen en wanhoop komen met regelmaat terug.  Zou je even kunnen toelichten waarom je hiervoor koos?

Mijn zus noemde me vroeger wel eens een lopend songtekstenboek, want ik luister altijd graag naar de teksten van liedjes.

De lyrics bij de dader-hoofdstukken heb ik om verschillende redenen gekozen. De teksten uit het nummer ‘Hollow Talk’ van Choir of Young Believers passen niet alleen inhoudelijk bij die hoofdstukken, ze zijn ook een ode aan een van mijn favoriete tv-series: de Scandinavische serie The Bridge. Dit nummer wordt namelijk gebruikt als titeltrack.

Het nummer ‘Angel’ van Sarah McLachlan is een van mijn favoriete nummers allertijden. Dat vind ik gewoon prachtig.

In de gekozen fragmenten gaat het vaak over iemands donkere kanten en de motivatie achter hun gedrag. Zoals: ‘Darkness rises in all you do’ / ‘Force it up from the root of pain’ / ‘I’m so tired but I can’t sleep, standin’ on the edge of something much too deep’ / ‘Your face it haunts my once pleasant dreams’. Die donkere kanten vind ik interessant om over te schrijven.

Je kunt de nummers die ik in ‘Fatale keuzes’ heb gebruikt trouwens terugvinden in deze Spotify playlist: https://open.spotify.com/playlist/4V5O4lpTzTl0NkpgA8ivN0?si=RkUSWNtPQU6GFje8IQ6mxA

● Lucas houdt van muziek en koken.  Emily gaat hardlopen om haar hoofd leeg te maken.  Wat doe jij wanneer je alles even wil vergeten?

Ik binge graag tv-series. Elk jaar begin ik wel weer een keer van voren af aan met mijn dvd-boxen van Grey’s Anatomy en Buffy the Vampire Slayer. Verder luister ik graag naar muziek, maar dat helpt meestal niet echt om mijn hoofd leeg te maken, omdat ik dan juist naar nummers ga luisteren die een bepaald gevoel versterken.

Lezen is natuurlijk ook een mooie manier om een andere wereld in te duiken. Dat doe ik ook graag. Meestal lees ik aan het eind van de dag nog even in bed om de dag ontspannen af te sluiten.

● Fatale keuzes is heel filmisch geschreven.  Stel dat jouw boek verfilmd zou worden.  Aan wie zou je de rol van Emily toevertrouwen?  En de rol van Paul?

Als het een internationale verfilming zou zijn, zou Emily van mij wel gespeeld mogen worden door Katherine Langford uit 13 Reasons Why. Bij een Nederlandse verfilming denk ik dat Abbey Hoes wel wat op Emily lijkt. Toevallig zag ik dat haar voornaam eigenlijk al Emily is, dus dat is eigenlijk ideaal. 😉

Bij het schrijven van Paul zag ik de acteur Andrew Lincoln voor me (o.a. uit Love Actually), maar misschien begint hij inmiddels iets te oud te worden voor die rol.

● Je nieuwe boek is in de boekhandel.  Kan je hier al een tipje van de sluier lichten?  Is het een vervolg op ‘Fatale keuzes’?

‘Geheugenspel’ is inderdaad het vervolg op ‘Fatale keuzes’. Het speelt zich ongeveer anderhalf jaar later af. Emily heeft aan het eind van ‘Fatale keuzes’ ontdekt dat de dader die heeft vastgezeten voor de dood van haar vader eigenlijk niet de daadwerkelijke schutter was.

In ‘Geheugenspel’ gaat ze daarom op zoek naar de waarheid: wie was er verantwoordelijk voor dat dodelijke schot en waarom moest haar vader dood? Daarnaast moet ze leren leven met de consequenties van haar keuzes uit ‘Fatale keuzes’.

Bedankt, Nina, voor jouw uitgebreide en openhartige antwoorden!  In naam van Thrillerlezers! wens ik jou nog heel veel schrijfplezier.  Ik duik alvast in ‘Het geheugenspel’.  En nummer drie van de reeks, ‘Blinde wraak’, heb ik ook al toegevoegd aan mijn lijst!